" Kάποια πράγματα δεν αλλάζουν ανάλογα με τις εποχές.
Απλώς κάθε εποχή βρίσκει τα δικά της επιχειρήματα,
αυτά που της ταιριάζουν καλύτερα για να δικαιολογηθεί
ενώπιον της Ιστορίας.
Προσωπικά βρίσκομαι μακριά
από κάθε απολυταρχικό καθεστώς.
Η απολυταρχία θεωρεί τον άνθρωπο ένα κομμάτι μέταλλο
που πρέπει να σφυρηλατηθεί, να δαμαστεί ή να σπάσει.
Τύποι σαν τον Μεταξά, σαν τον Στάλιν, τον Χίτλερ, τον Φράνκο
κάτι τέτοιο είχαν στο άρρωστο μυαλό τους.
Εγώ δεν το νομίζω αυτό.
Ο άνθρωπος είναι μαλακός -ένα δεμάτι χόρτα-
γι' αυτό ασχολείται ακόμα ο Θεός μαζί μας
και δεν μας ρίχνει σ' ένα καμίνι να λιώσουμε, να ξεμπερδεύει.
Άραγε αφού ο Απόλυτος Θεός διατηρεί τον κόσμο όπως αυτός είναι,
με ποιό δικαίωμα κάποιοι αποφασίζουν
ότι πρέπει να τον εξαναγκάσουν με το σίδερο και τη φωτιά
να γίνει κάτι άλλο;"
Αχ και να γίνουμε μαλακοί σαν το μελισσοκέρι να μπορέσει απαλά η Χαρις να μας ώστε "μορφωθηναι Χριστός " Αχ ποσό ο Δεσπότης Χριστός μας , ο Ταπεινός Βασιλέας σέβεται την Ελευθερία μας . Με συγκινεί το Χρυσοστομικο " ο άνευ σου πλάσας σε ούτε δύναται άνευ σου σωσία σε " !
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην βάση κάθε απολυταρχικού καθεστώτος βρίσκεται μια ιδέα "τελείωσης", δηλ. μια ιδέα ένωσης των ανθρώπινων και των θεϊκών πραγμάτων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒρίσκεται η ιδέα ότι όπως η θεία τάξη δεν γνωρίζει φθορά, πτώση, αμαρτία έτσι θα μπορούσε με κάποιους(ποιούς; εδώ αρχίζει η ιδεολογία...) τρόπους και η ανθρώπινη να συγχρονιστεί μαζί της.
Να γίνει δηλαδή μια μεταφορά του τρόπου ύπαρξης του Θεού στην ανθρώπινη κοινωνία.
Σ' αυτήν την κατεύθυνση βρίσκεται π.χ. η πλατωνική άποψη για την ιδανική πολιτεία : μια μείξη θεού και ανθρώπου...
Δύο είναι τα προβλήματα σ' αυτήν την αντίληψη:
1) βραχύς ο βίος του ανθρώπου,
2) γνωρίζουμε λιγότερα απ' όσα δεν γνωρίζουμε.
(πολλά γαρ τα κωλύοντα ειδέναι. η τ' αδηλώτης, βραχύς ων ο βίος του ανθρώπου - Πρωταγόρας).
Γι' αυτό η πατερική θεολογία επιμένει ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί ιδίοις δυνάμοις να τελειωθεί... μόνο κατά χάριν τελειούται ...ο Θεός μίχθηκε με το ανθρώπινο γένος με τρόπο που δεν μπορούμε να συλλάβουμε και αυτό το μυστήριο αποτελεί μέρος της φύσης μας και της αυτογνωσίας μας.
Ο χριστιανικός Θεός είναι ερωτικός και έτσι τελειώνει τον άνθρωπο, αγκαλιάζοντας και δικαιώνοντας και όχι χτυπώντας και αναγκάζοντας.
Δεν είναι λοιπόν θέμα δημοκρατισμού είναι θέμα αντίληψης της σχέσης θεού - ανθρώπου.
Επομένως στο πολιτικό επίπεδο κάθε προσπάθεια επιβολής τέλειων συστημάτων θα οδηγεί σε τερατουργήματα τα οποία για να δικαιολογηθούν βρίσκουν διάφορα επιχειρήματα ( βλ. Εβραίοι, εθνικοί κίνδυνοι κλπ).
Κάθε απολυταρχικό σύστημα οφείλει να είναι ξένο στην αντίληψη της ορθόδοξης εκκλησίας και να καταδικάζεται ως πλάνη...
Μόνοι μας δεν μπορούμε να σωθούμε....
Σε προσωπικό επίπεδο, κανείς δεν σώζεται μόνος του...
είναι η βάση της Εκκλησίας.
Λίγες σκέψεις ατάκτως ερριμμένες...
Ο άνευ σού σώσαι σε ούτε δύναται άνευ σού σώσαι σε
ΑπάντησηΔιαγραφήΦώτιε, αδερφέ, υπάρχει απαλότητα εν Χριστώ
ΑπάντησηΔιαγραφήυπάρχει και σκληρότητα αδαμάντινη εν Χριστώ...
Ο,τι και να διαλέξει ο άνθρωπος, αν είναι πράγματι εν Χριστώ, ευλογημένο το βρίσκω...
....................................
Ποιος έστειλε το ανών. σχόλιο των 10: 38μ.μ.;
Εξαιρετικό!