Δευτέρα 26 Ιανουαρίου 2015

Προφητικό κείμενο Αλέξανδρου Καλόμοιρου -Φώτη Κόντογλου

 


λέξανδρος Καλόμοιρος εναι συγγραφέας το βιβλίου
«Κατ νωτικν» (1964).  
Πρόκειται γι να προφητικ κείμενο, πο εδε τ φς τς δημοσιότητος χάρις στ Φώτη Κόντογλου,  ποος παρότρυνε τν συγγραφέα ν συντάξει τ βιβλίο κα γραψε κα τν πρόλογο το βιβλίου.
Τ βιβλίο μιλε γι τν συμβιβασμ τς θεσμικς κκλησίας μ τν παγκοσμιοποίηση, τν φομοίωσή της π τν Οκουμενισμό, κα "βλέπει" τν πομάκρυνση π τος συμβιβασμένους κληρικούς, κείνων τν πιστν, πο θέλουν ν μείνουν νωμένοι μ τν κκλησία το Κυρίου κα τν γίων, πως διδάσκει διαχρονικ ρθόδοξη Παράδοση.

Τς διες προφητικς περιγραφς τς ζως τν Χριστιανν (στν σχατολογικ ποχ πο φαίνεται πς δη διερχόμαστε), κάνει Καλόμοιρος κα σ να μικρ κείμενο μ τίτλο 
«Τ ταξίδι στ “Μάλτα”».

 Σ’ ατὸἐκθέτει ν περιλήψει βασικς θέσεις το «Κατ νωτικν» βιβλίου του.


Παρουσιάζουμε:

1. «Τ ταξίδι στη “Μάλτα”», λέξανδρου Καλόμοιρου.
2. ποσπάσματα,
α) π τν Πρόλογο το Κόντογλου στ «Κατ νωτικν» κα
β) π τ ρθρο του «Τ βαθ μυστήριο τς ρθοδοξίας. ς τ διαφυλάξουμε».



Του Αλέξανδρου Καλόμοιρου (1931-1990)

πειδ δν μπορομε ν εμαστε χριστιανο σν τομα, λλ μόνον σν κκλησία, σημασία καίρια χει χι μόνον δική μας πίστη ν εναι ληθινά, λλ κα ατ τν δελφν κα τν πατέρων μας. Τ ποικιλόπιστο θροισμα δν χει σχέση μ τν κκλησία το Χριστο  πο εναι «στλος κα δραίωμα τς ληθείας» πως λέγει πόστολος Παλος. Στν κκλησία πάρχει μία πίστη, ληθινή, κα συμφωνία λων στν ρθοδοξία κα μόνοια.
Δν τ νοιώθουν, ραγε, ατ ο εσεβες κα καλοπροαίρετες ρθόδοξες ψυχές; 
λλ τότε, τί εναι ατ πο τς συγκρατε μέσα σ΄ ατ τ ζον σύμπλεγμα τς ψευτις;
Εναι τ τι δν βλέπουν πο ν πνε. Γιατί δυστυχς καμι ργανωμένη κκλησία σήμερα δν χει  χέγγυα πιστότητας στ γνήσια Πατερικ ρθοδοξία, φο φυσικ ρθοδοξία δν εναι μόνον τήρηση το καινοτόμητου ορτολογίου.
Γιατί μως ασθάνονται ο χριστιανοί, τόσο πολ ντονα, τν νάγκη ν καταφύγουν πωσδήποτε σ μία διοικητικ ργανωμένη κκλησία; Ατ γίνεται γιατί στορία χει μεγάλη δύναμη στν ψυχή μας. πειδ τν κκλησία μέσα στος αἰῶνες, τν γνωρίσαμε ργανωμένη σ Πατριαρχεα κα σ Συνόδους, τν ταυτίσαμε μ τν ργάνωσή της ατήν, ξεχνώντας τι κατ τν διάρκεια τν αρέσεων,  ργάνωση ατ χανόταν γι τος ρθοδόξους κα γινόταν τ πλο τς κακοδοξίας ναντίον τους.
μως, στος ποκαλυπτικος καιρος πο ζομε, χουμε φήσει πι πίσω τν στορία κα μπήκαμε στν σχατολογία. πνευματική μας πιβίωση ξαρτται π τ συνειδητοποίηση ατο του γεγονότος. πεσαν πι λα τ στορικά μας ντερείσματα. ποστασία λλαξε τος ποιμένες σ λύκους, κα ργανωμένη κκλησία πο ξέραμε εναι σήμερα γέλη λύκων κα θάνατος προβάτων. διάβολος εναι πι λυμένος. Γι ν πιβιώσουμε, πρέπει ν δομε τν κκλησία στ μυστικ κα μυστηριακή της οσία, γυμνωμένη π τν διοικητική της ργάνωση πο γνωρίσαμε στν στορία.
Στν ρένα ο μάρτυρες γυμνο ντιμετώπιζαν τ θηρία. Γυμν κα στρατευομένη κκλησία τν σχάτων καιρν θ παλέψει μαζί τους, χωρς Συνόδους, χωρς Πατριαρχεα, χωρς σύνδεσμο, τν κατ τόπους μικρν κκλησιν, λλον, π τν Χριστ κα τν κοινωνία τους μ τν θριαμβεύουσα κκλησία.
Τ συνηθισμένο λοιπν ρώτημα: «Καλ ν φύγουμε π τνΟκουμενισμό, λλ σ πι κκλησία ν πμε;» δν χει τ θέση του σήμερα. Γιατί δν πρόκειται ν πμε πουθενά, λλ ν μείνουμε, ν μείνουμε στν κκλησία το Χριστο, στν κκλησία τν Πατέρων, ν΄ ρνηθομε τς παραποιήσεις κα ν μείνουμε στν λήθεια πο π παλν νύχων γνωρίσαμε, λλ δυσκολευόμαστε πι ν΄ ναγνωρίσουμε σ΄ ατ πο μς λέγουν τι εναι δθεν κκλησία.
Ατ τν ρνηση το ψεύδους κα τν παραποιήσεων θ τν πραγματοποιήσουμε κε πο βρισκόμαστε, διακόπτοντας πλ κάθε κοινωνία μαζί της. Κα τότε, ταν θ χουμε κάνει τ πρτο βμα πο περιμένει π μς Θεός, θ λθει διος σ συνάντησή μας, κα θ΄ νοίξει τ μάτια μας, πο μέχρι τότε νομα εχαν τι βλέπουν λλ ταν νίκανα ν δον τν ληθιν Χριστό.
Κα ταν τν δομε θ τρέξουμε στν πι κριβό μας φίλο, πως τρεξε Φίλιππος στν Ναθαναλ κα θ τν καλέσουμε ν ΄ρθε ν δε κι΄ ατός, σο κα ν μφιβάλλει γι τ καλ πο μπορε ν λθει π τν Ναζαρέτ. τσι σχηματίζεται τ μικρ ποίμνιο, μικρ τοπικ κκλησία. Ο ληθινο σραηλτες βρίσκουν νας τν λλον κα ρχονται μαζ στ Χριστό, λαϊκο κα ερες κα πίσκοποι.
Ατ δραματικ λλ ελογημένη διαδικασία εναι δη π δεκαετίες γνωστ στ Ρωσία. λεγομένη «κκλησία τν Κατακομβν» δν χει καμι ξωτερικ μοιότητα μ τς ργανωμένες κκλησίες πο ξέρουμε, κα μόνον μ τς κκλησίες τς ποχς τν μεγάλων διωγμν μοιάζει.
κατάσταση πο πικρατε τώρα στ Ρωσία, σιγ-σιγ θ γενικευθε παντο. ρθόδοξοι πίσκοποι λάχιστοι, διάσπαρτοι στν κόσμο, κρυμμένοι κα γνωστοι στος πολλούς. ερες μετρημένοι θ κτελον ποστολικς περιοδεες π πόλη σ πόλη, π νορία σ νορία, π χώρα σ χώρα, νακουφίζοντας τς πνευματικς νάγκες τν πιστν κα νώνοντάς τους λους γνωστος κα γνωστους μεταξύ τους, μ τος φθαρτους δεσμος το ναστημένου Σώματος κα Αματος το Χριστο. Μνημονεύοντας «πάσης πισκοπς ρθοδόξων» γι ν μ προδίδεται πλησιέστερος ληθινς πίσκοπος κα π πραγματικ γνοια γι τ πο βρίσκεται ληθινς πίσκοπος.
Κα ποχ το ντιχρίστου θ προχωρε πρς τν ποκορύφωσή της. Τ ποίμνιο το Χριστο λο κα θ μικραίνει. μως σο πι δυνατς πόνος τν μερν πο ρχονται τόσο κοντύτερά μας θ εναι Κύριος, φθάνει ν μείνουμε πιστο μέχρι τ τέλος.
Τ πλοο πο μς φερε μέχρι δ, συνοδικ διοικητική, ργανωμένη μορφ τς κκλησίας ξόκειλε στ ρηχά της ποστασίας κα διαλύεται π τν βία τν κυμάτων, πως τότε κενο τ λλο πλοο στν παραλία τς Μάλτας (Πράξ. κζ΄-κη΄ 6).
μως πως τότε, κανένας π τος πιβαίνοντας δν θ χαθε. Θ σωθον λα τ ληθιν μέλη τς κκλησίας φο γκαταλείψουν τ καταδικασμένο πλοο δύο-δύο, τρες-τρες κολυμπώντας σ μικρς νορίες, βοηθώντας νας τν λλον, κα θ πατήσουν π τέλους τ σίγουρο κρογιάλι τς Καινς Γς το Παραδείσου. ς μ φοβηθομε τ πήδημα στ γρια κύματα. Εναι πήδημα σωτηρίας. Τ ταξίδι στ σκοτειν φουρτουνιασμένο πέλαγος τελειώνει. ρθρίζει τελεύτητη μέρα.
Μαραναθά.

Φώτης Κόντογλου
Κατ  νωτικν

Συλλογή: Μυστικ νθη (1992),
κδόσεις: στήρ - Παπαδημητρίου, τ. 6, σελ. 51-59.

(ποσπάσματα)
Ο συγγραφεύς τούτου του βιβλίου (λέξανδρος Καλόμοιρος) δεν είναι θεολόγος σπουδασμένος στα σχολεία που σπουδάζουν ένα πράγμα που δεν σπουδάζεται, την θεολογίαν. Αυτός εσπούδασε την ιατρικήν που σπουδάζεται, γιατί είναι γνώσις κοσμική, ανθρώπινη. Εβύζαξε την Ορθόδοξον πίστιν και την ευσέβειαν από την παράδοσιν, την επήρε, με τον τρόπον που λέγει ο ίδιος ότι μεταδίδεται η πίστις και η ευσέβεια, από διδάσκαλο εις μαθητήν, από γονιόν σε παιδί, από γέροντα εις υποτακτικόν, από Χριστιανόν εις Χριστιανόν. Διά τούτο είναι “παθών και ουχί μαθών τα θεία”, έχοντας διά οδηγόν την πίστιν και όχι την γνώσιν.
“Περιπατεί διά πίστεως, ου διά είδους”, όπως λέγει ο απόστολος Παύλος. Και διά τούτο, το βιβλίον του είναι σκληρόν, μη έχοντας τους συμβιβασμούς που φανερώνουν την ολιγοπιστίαν, μήτε την εξοικονόμησιν διά να μη γίνει κανείς δυσάρεστος εις τους αντιφρονούντας, μήτε την ψευτοαδελφωσύνην. Η προσήλωσις εις την αλήθειαν δεν συγχωρεί συμβιβασμούς. Σκληρόν και απότομον είναι το βιβλίον του, αν και ο συγγραφεύς του είναι αληθινά ταπεινός, ειρηνικός, πράος, επιεικής, ανυπερηφάνευτος. Πλήν η πίστις του δίδει την μάχαιραν του Πνεύματος, και ο ταπεινός, ο συνετός, ο επιεικής, ο πλήρης αγάπης, φαίνεται σκληρός και απότομος. Μήπως το ίδιον δεν φαίνεται ο άγιος Ιωάννης, ο Θεολόγος Ιωάννης, ο κήρυκας της αγάπης, απότομος και αυστηρός περισσότερον από άλλους αποστόλους και κήρυκας του Ευαγγελίου, όπως φανερώνεται εις την Α΄ επιστολήν του και εις την Αποκάλυψιν;
Ο συγγραφεύς τούτου του μικρού βιβλίου είναι νέος. Πλήν “μηδείς της νεότητος αυτού καταφρονείτω”. Με αυτόν έκαμα την πνευματικήν γνωριμίαν όταν εσπούδαζε την ιατρικήν εις την Ελβετίαν, τον καιρόν που εξεδίδαμεν το περιοδικόν “Κιβωτός”. Τότε μου έγραψε μίαν επιστολήν διά κάποια σατανικά δημοσιεύματα ενός καθολικού εις την εφημερίδα “LE COURRIER”, και εζητούσε να φυλάξωμεν την Ορθόδοξον πίστιν μας από τάς παγίδας των αιρετικών. Κατόπιν μου έγραψε πολλά γράμματα, και έως σήμερα μου γράφει επιστολάς που είναι πάντοτε πολύ διδακτικές και ωφέλιμες, και ευωδιάζουν από βαθείαν πίστιν και αγάπην πρός την ιεράν παράδοσίν μας. Διά τούτο τον παρεκίνησα επιμόνως να γράψη εκτενέστερα επάνω εις τα θέματα τα οποία εσχεδίαζε με συντομίαν εις τάς επιστολάς του, και του εζήτησα να συγκατατεθεί να τυπωθούν εις βιβλίον, γνωρίζοντας την μετριοφροσύνην του. Εδέχθη τέλος, και τούτο το μικρόν βιβλίον είναι το πρώτον που έστειλεν εις τον εκδότην κ. Αλέξανδρον Παπαδημητρίου, ο οποίος μετά χαράς προσεφέρθη να το εκδώσει.

Φώτης Κόντογλου

Τ βαθ μυστήριο τς ρθοδοξίας.
ς τ διαφυλάξουμε.
Συλλογή: Μυστικ νθη,
κδόσεις: στήρ - Παπαδημητρίου, σελ. 51-53.



(ποσπάσματα)
Μεγάλο, πολ μεγάλο κα σπουδαο εναι να ζήτημα πο δν τοδώσανε σχεδν καθόλου προσοχ ο περισσότεροι λληνες. Κι ατεναι τ τι π καιρ ρχίσανε κάποιοι δικοί μας κληρικο ν θέλουν κα ν πιδιώκουν ν δέσουν στενς σχέσεις μ τος παπικούς, ποὺ ἐπ τόσους αἰῶνες μς ρημάξανε... πο εναι θάνατος γι τ γένος μας κα πο τς κινήσανε ο καταχθόνιες δυνάμεις πο πολεμνε τν Χριστ κα πο μ τ λεπτά τους γοράζουνε λους, δν δώσανε λοιπν καμμι σημασία, γιατ τ θεωρονε τιποτένια πράγματα, ν δν εναι κι ο διοι γορασμένοιξια μοναχ γι κάποιους στενοκέφαλους παλιοημερολογίτες κα φανατικος ποπετρωμένους χριστιανούς. Ο δεσποτάδες πο επα πς τος πιασε, ξαφνα κι ναπάντεχα,  ρωτας μ τος Λατίνους, ...φαγωθήκανε πρτοι νπιάσουνε σχέση μ τος Λατίνους, λένε πς τ κάνουνε π «γάπη».

 ατία εναι τ τι δν νοιώσανε τί εναι ρθοδοξία λότελα, μ᾿ λο πο εναι δεσποτάδες... σν ν πήρανε π κάπου διαταγή, κι λοένα μιλνε γι «τν διάλογον» μαζί τους, δίχως ν ξέρουνε καλ-καλ τί λένε.  Μεγαλύτερο ρεζιλίκι δν γινεμες οἱἄλλοι πο εμαστε κολλημένοι π νεότητος στν κκλησία μας, εμαστε στενοκέφαλοι, μοχθηροί, γυμνο π γάπη κι π ληθινεσέβεια.   μόδα εναι τώρα ν φαίνεσαι νθρωπος τς ποχς μας, πο νοιωσε τ «ατήματά» της.
Σ καιρ λοιπν πο κάνουνε ο δικοί μας ατς τς ποπτες ρωτοτροπίες μ τν Πάπα, ρχουνται π τν πικράτειά του, π τΔύση, πολλς ψυχς πο χουν πελπισθε π τν ψευτι τοπαπισμο, κα διψονε ν᾿ πογευτονε τν λήθεια το Χριστο. Πολλο π᾿ ατος βαφτίζονται ρθόδοξοι. ... νας π᾿ ατος εναι  ...ντγκάρ, κα σν βαφτίστηκε ρθόδοξος, νομάσθηκε λίας.
π χρόνια γνωρίσθηκε μ τν λέξανδρο Καλόμοιρο, ατν τν λαμπρ νέο γιατρό, πο γραψε πολλ θρησκευτικ ρθρα καπρ πάντων κενο τ μοναδικ «Κατ νωτικν». π τότε κρατᾶ ἀλληλογραφία μαζί του, κα τν χει σν πνευματικν δηγό... κα ,τιχει, τ δίνει γι ν τυπωθε στ γαλλικ τ «Κατ νωτικν», δηλαδ τ βιβλίο πο ξεθεμελιώνει τν παπισμ κα τν πετ στν γέρα; ...Ο περισσότεροι δικοί μας δν τ χώνεψαν ατ τ βιβλίο, πειδ χτυπ τν Μέγαν Πάπαν, τν “καινούργια γάπη μας”.
ποιος λοιπν καταλαβαίνει τί μαθήματα μπορομε ν πάρουμε π ατ πο γραφήκανε παραπάνω, κα δν εναι φλομωμένος πτν ψευτι πο μς πνίγει, ς τ πάρει. ς κυττάξει καλ κι ς βεβαιωθε πς σ σα διάβασε παραπάνω «οδν ν ατος σκολιν οδ στραγγαλιδες.

Τ κειμενα π τ βιβλίο το Καλόμοιρου κα π τ στολόγια:















2 σχόλια:

  1. Συμφωνώ με ότι γράφει το κείμενο. Έτσι ακριβώς θα γίνει. Χαίρομαι που το ανέβασες Ευανθία!

    Ήδη ο Θεός μαζεύει και προετοιμάζει τα παιδιά Του!

    "Φεύγουμε από τον Οικουμενισμό, αλλά μένουμε στην Εκκλησία κι όχι στις διάφορες παρατάξεις"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Aγαπητέ

    Αν είχα χρόνο θα σου πρότεινα να ορίσουμε τις έννοιες.

    - Ποια Εκκλησία είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙ η Ορθοδοξη Εκκλησία;

    Δεν έχω όμως χρόνο για τέτοια κουβέντα και ΔΕΝ θα ανεβάσω άλλα σχόλια.

    Απλώς σημειώνω ότι ...


    Ο Καλόμοιρος υπήρξε ΣΕΒΑΣΤΟΣ μου φίλος μέχρι τη μέρα του θανάτου του σε ηλικία 59 ετών, εδώ και πολλά χρόνια.

    Επέλεξε μετά από πολύ προσωπικό ψάξιμο και αγωνία να μείνει στην Ακαινοτόμητη Εκκλησία του Πατρίου Εορτολογίου και διαχώρισε απολύτως τη θέση του, από την Καινοτόμο Κρατική Εκκλησία του Νέου ημερολογίου.

    Μακάρι και πολλοί άλλοι, να είχαν αυτά τα Καλομοιρικά τα ...καρύδια!
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή