Πριν εννέα συναπτά έτη, σαν σήμερα, στις 21 Ιουλίου του 2008, άνοιξα το blog, salograia.com. Ζήτω η Google! Ζήτωσαν όλοι οι τρελαμένοι χρήστες του Διαδίκτυου!

Στη φωτό...

(ορατή,
αλλά μη σουλατσάροντας εκεί
στο facebook δηλαδή),

ως Εύα Πέτρου , σε νεότερη ηλικία,
(δεν θα εξηγήσω,σε  ποια ηλικία επακριβώς).

-Ποτέ η γυναίκα δεν πρέπει να ομολογεί -με ακρίβεια δευτερολέπτου-
την ηλικία της, τόνιζε  η μανούλα Καλλιρρόη.

Άργησα ανεπίτρεπτα να καταλάβω τους λόγους.

Δέκα χρόνια πάνω, είκοσι χρόνια κάτω, το εξομολογούμαι, ω τίμιε πάτερ,,
νομίζω πως μπορεί να θεωρηθεί, τελικά,  ως ένα απολύτως δεκτό
νούμερο, στις περί ηλικίας γυναικών, δηλώσεις χι...χι...

Στο μπλογκ salograia.com(gr) 
( επειδή με ρωτάς, σου λέω, με πάνω από 890.000 χτυπήματα στις σελίδες του)
και στην πόλη της Πάτρας,   κυκλοφορώ,
δίχως να οπλοφορώ, ως Ευανθία Παναγοπούλου-Κουτσούκου.

Τα δυο ονοματεπώνυμα, Δάφνη μου, τα έκρινα αναγκαία, 
δεν θα επεκταθώ  στους λόγους.
Τους γνωρίζεις, αγαπημένο μου.

Το γιατί άνοιξα, μάλλον  αφηρημένα,  αυτό το μπλογκάκι , προκειμένου να κρεμάσω μία ανάρτηση και κατάντησα να έχω ανεβάσει  3156 αναρτήσεις, για Όνομα!  πάλι το γνωρίζεις, περιστεράκι μου αλλά αυτό θα το ξαναθυμίσω...διότι ως γνωστόν η επανάληψη, τυγχάνει σοφή μήτηρ μαθήσεως.

Λοιπόν...άνοιξα αυτό το μπλογκάκι
προκειμένου να "κρεμάσω" μια ανάρτηση που ένας...χμ... Ορθόδοξος παπάς
έκρινε ότι δεν ήταν πολύ καθώς πρέπει,  ώστε να αναρτηθεί...

-Έτσι νομίζεις, πάπαρέ μου; οργίστηκα εγώ, με κάτι ψεματούρες κατά συρροήν, που από εν Χριστώ "αδελφούς",  μού ξεφουρνίστηκαν.

Τώρα θα δεις, πόσα απίδια  πιάνει  ο σάκος και ότι πίσω έχει η αχλάδα την ουρά και παραπίσω φούντα!

Αφού μου κατέβασες, με τα μαναφούκια σου,  την ανάρτηση από την ιστοσελίδα του Δημήτριου
θα φτιάξω τη δική μου σελίδα (της Google δηλαδή)  και θα ανεβάζω ό,τι γουστάρω και ό,τι κατεβάζει η κούτρα μου,
σκέφτηκα.

-Αμ έπος , αμ έργον!

Ο Πέτρος μου, Πέτρος Γ. Κουτσούκος , που με βοήθησε με τα ηλεκτρονικά, ας είναι πάντα καλά, αυτός, το λατρεμένο στήριγμα του βίου μου, άπαντος,  και των ειρηνικών (θέλω να ελπίζω) βαθέων γηρατειών μου .

Και επειδή είμεθα  άνθρωποι που σήμερον ζώμεν και αύριον μπορεί να κοιτάμε τα ραδίκια ανάποδα, να προσθέσω εις το σημερινόν  πανηγυρικόν, παραλήρημα ότι αυτό το μπλοκάκι από την αρχή της δημιουργίας του,  άχρι του νυν, δηλαδή,μέχρι σήμερα, το διαχειρίζομαι μόνη μου, ολομόναχή μου.

Αν λοιπόν, μου συμβεί το οτιδήποτε και αποδημήσω εις Κύριον,(τι χαρά! τι χαράα!)αφήνω ως πνευματικούς του διαχειριστές, εκτός από τη μανδάμ Google,  την οικογένειά μου,  και μετά από αυτούς, τα λατρεμένα μου κουμπαρόπουλα, τη Μύριαμ και την μικρή Αγάπη την αχτύπητη τσαπερδονίτσα.

Περιττό να προσθέσω ότι είμαι βαθύτατα ευγνώμων σε όλους τους εχθρούς και τους φίλους που ακολούθησαν και ακολουθούν αυτό το μικρό βαρκάκι στο κυβερνοπέλαγος.

Χωρίς τη δική τους ποικιλότροπη  εμψύχωση, δεν θα είχα ποτέ στρώσει τα αεικίνητά μου οπίσθια σε καρέκλα και δεν θα είχα καταγράψει κάποιες μεταφυσικές εμπειρίες δικές μου και άλλων,  που ευελπιστώ να τις διαβάσουν τα λατρεμένα μου τέκνα, όταν η ζουρλοαφεντιά μου, θα αρμενίζει σε επουράνια πέλαγα.

Με αυτά τα ολίγα, από μακριά σε χαιρετώ και από κοντά σου λέω:

-Μην το βάζεις κάτω , λατρεμένο μου!

-Πάντα ψηλά, παντ' άγρυπνα,  τα μάτια της ψυχής μας!

-Η ζωή τραβάει την ανηφόρα με σημαίες και με ταμπούρλα!

-Και το τελευταίο εκβάν, είναι εκείνο που τελικά στα μάτια του Κυρίου Ιησού
θα μας δικαιώσει ή θα μας καταδικάσει- το ξέρεις!

Με άπειρες ευχαριστίες, 

με χαρά παιδική 

και αγάπη φαεσφόρο

σε ασπάζομαι τρις 

Ευανθία η Σαλογραία

(Υ.Γ. αν ζουλήξεις με το "ποντίκι"
τους συνδέσμους που παραθέτω μέσα στο κείμενο
θα πεταχτείς, τσουπ! σε παλιότερες αναρτήσεις, 
που σίγουρα εσύ, ο νέος, ευγενικός επισκέπτης,
δεν τις έχεις διαβάσει.)
.....................................................................................................
.......................................................................................................

Κύπρος :ΔΕΝ ξεχνώ...

Εγκεφαλικός διακόπτης μετατρέπει δειλά ποντίκια σε αρχηγούς

Η φωτό από agroselida.blogspot.com

....................................................................................

Η τεχνητή ενεργοποίηση ενός εγκεφαλικού κυκλώματος 
επέτρεψε ακόμα και σε υποταγμένα ποντικάκια να πατήσουν πόδι -εικόνα αρχείου  

Πεκίνο

Χρησιμοποιώντας μια σχετικά νέα τεχνική, η οποία επιτρέπει τον έλεγχο συγκεκριμένων νευρώνων στον εγκέφαλο, νευροεπιστήμονες στην Κίνα κατάφεραν να μετατρέψουν δειλά ποντίκια σε γενναία κυρίαρχα αρσενικά, επιτρέποντάς τους έτσι να ανέβουν στην κοινωνική ιεραρχία.

Από τα ποντίκια μέχρι τους ανθρώπους, τα άτομα πολλών ειδών ανταγωνίζονται μεταξύ τους για να σχηματίσουν ένα σύστημα κοινωνικής ιεραρχίας. 

Στο σύστημα αυτό, εξηγούν οι ερευνητές, έχει παρατηρηθεί το λεγόμενο «φαινόμενο του νικητή», στο οποίο η νίκη σε μια κοινωνική διαμάχη δείχνει να αυξάνει την πιθανότητα επιτυχίας και στην επόμενη τέτοια κόντρα. Φαίνεται με άλλα λόγια να υπάρχει ένας αυτοτροφοδοτούμενος κύκλος, στον οποίο κάθε νίκη αυξάνει την πιθανότητα για επόμενες νίκες.

Στη διάρκεια της λήψης αποφάσεων για το εάν ένα άτομο θα φερθεί με διάθεση υπεροχής ή υποταγής, έχουν δείξει προηγούμενες μελέτες, φαίνεται να παίζει ρόλο μια περιοχή του εγκεφάλου που ονομάζεται μεσοραχιαίος προμετωπιαίους φλοιός ή dmPFC.

H νέα μελέτη, η οποία δημοσιεύεται στο κορυφαίο περιοδικό Science, εξετάζει το ρόλο αυτής της περιοχής με την τεχνική της οπτογενετικής, στην οποία τα πειραματόζωα τροποποιούνται γενετικά ώστε να γίνουν ευαίσθητες στο φως κάποιες ομάδες νευρώνων στον εγκέφαλό τους. Αυτό επιτρέπει στους ερευνητές να ενεργοποιούν και να απενεργοποιούν κατά βούληση τους νευρώνες αυτούς απλά αναβοσβήνοντας μια δέσμη λέιζερ που στοχεύει τον εγκέφαλο μέσα από μια τρύπα στο κρανίο.

Η ομάδα του Χαιλάν Χου, νευροεπιστήμονα στο Πανεπιστήμιο του Χανγκζού, υπέβαλε γενετικά τροποποιημένα ποντίκια σε μια στάνταρτ δοκιμασία επικράτησης. Στο τεστ αυτό, δύο ποντίκια αναγκάζονται να έρθουν πρόσωπο με πρόσωπο μέσα σε έναν στενό σωλήνα. Σε αυτή τη θέση, το κυρίαρχο άτομο θα σπρώξει τον πιο υποτακτικό του αντίπαλο προς τα πίσω.

Η τεχνητή ενεργοποίηση μιας ομάδας νευρώνων στο dmPFC, μέσω μια δέσμης λέιζερ που άναβε για μερικά δευτερόλεπτα, επέτρεψε ακόμα και στα πιο υποχωρητικά ποντίκια να επικρατήσουν έναντι άλλων, κυρίαρχων πειραματόζωων. Πολλά ποντίκια στα οποία είχαν ενεργοποιηθεί η εν λόγω περιοχή κατάφεραν να ανέβουν πιο ψηλά στην κοινωνική ιεραρχία.

Ορισμένα από τα ποντίκια αυτά επέστρεψαν αργότερα στην προηγούμενη, χαμηλή τους θέση, άλλα όμως διατήρησαν τα οφέλη -μια ακόμα επίδειξη του «φαινομένου του νικητή».

Δεδομένου ότι το ίδιο νευρικό κύκλωμα υπάρχει και στον ανθρώπινο εγκέφαλο, τα ευρήματα θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν στην κατανόηση ψυχικών παθήσεων στις οποίες οι ασθενείς έχουν παθολογικά έντονες τάσεις υπεροχής.

Επιμέλεια: Βαγγέλης Πρατικάκης

Newsroom ΔΟΛ

Πηγή: 

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500155016

......................................................................................

.......................................................................................

......................................................................................
......................................................................................

Ο σκύλος που παίζει πιάνο και τραγουδάει παθιάρικα!

Κλειστά τις Κυριακές. Εύγε στον Σκλαβενίτη

"


Είμαι χριστιανός ορθόδοξος, σέβομαι τους υπάλληλους μου, σέβομαι τους πελάτες μου…. ΑΛΛΑ η Κυριακή, είναι όμως για την οικογένεια…."!!!  Ο Σκλαβενίτης ανατρέπει τα δεδομένα για το άνοιγμα των καταστημάτων την Κυριακή ... Μεγάλες αντιδράσεις φαίνεται πως συναντά η τελευταία απόφαση της κυβερνήσεως, να συναινέσει στο αίτημα των δανειστών για την απελευθέρωση της λειτουργίας των καταστημάτων τις Κυριακές. (ΟΠΟΤΕ ΤΩΡΑ ΘΑ ΤΟΝ ΒΑΛΛΟΥΝ 'ΣΤΟ ΜΑΤΙ' ΟΙ ΜΑΡΞΙΣΤΟ-ΚΑΝΑΛΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΕΣ;;;)  Μετά τις πρώτες… δειλές Κυριακές των εορτών, που έσπασαν το «ταμπού» της κυριακάτικης αργίας, σιγά-σιγά αυτές έγιναν 8 και τώρα αποτελεί νόμο του κράτους, η λειτουργία των καταστημάτων 32 Κυριακές το χρόνο, σε συγκεκριμένες τουριστικές περιοχές της χώρας.  Πλέον θα κοιτάμε ποιες Κυριακές είναι… κλειστά τα καταστήματα. Η αλυσίδα σούπερ μάρκετ Σκλαβενίτης είναι από τις λίγες επιχειρήσεις που τις εργάσιμες Κυριακές, όπως και στις 16 Ιουλίου, αποφάσισε και πάλι να παραμείνει κλειστή, ανατρέποντας διάφορες φήμες και εκτιμήσεις ότι τελικά θα λύγιζε υπό το βάρος του ανταγωνισμού και θα έσπαγε την γνωστή τακτική της για “ποτέ την Κυριακή”.  




Σε όλα της τα καταστήματα έγκαιρα, ήδη από τήν Τετάρτη, έχει αναρτήσει ταμπέλα με την οποία ενημέρωνε τους πελάτες της, ότι δε θα λειτουργήσει κανένα κατάστημά της. Ειδικά στον κλάδο σούπερ μάρκετ, είναι από τις λίγες επιχειρήσεις που κάνει τέτοια επιλογή, «σπάζοντας» στην πράξη το νόμο που έχει καθιερώσει τις 32 εργάσιμες Κυριακές σε όλο το χρόνο. Η μόνη Κυριακή που λειτουργούν τα καταστήματα Σκλαβενίτης είναι η τελευταία του χρόνου.  Το ερώτημα είναι γιατί η Σκλαβενίτης κάνει αυτή την επιλογή; Όπως έχουμε ξαναγράψει, αυτό σχετίζεται με τον τρόπο που έχει αποφασίσει να πορευτεί η οικογένεια επιχειρηματικά. Η επιχείρηση μέσα στην κρίση ΔΕΝ απέλυσε κανέναν, ΔΕΝ μείωσε μισθούς, ΑΛΛΑ… αντίθετα άνοιξε και άλλα υποκαταστήματα, εξαγοράζοντας πάνω από 300 σε όλη την Ελλάδα της πρώην Μαρινόπουλος…  ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΑΚΟΜΑ… έδωσε α υ ξ ή σ ε ι ς στους όντως χαμηλόμισθους, της άλλοτε κραταιάς αλυσίδος και διέσωσε 10.000 θέσεις εργασίας!  "ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ" ΣΧΟΛΙΟ Μπράβο στον Σκλαβενίτη. Αξίζει να τον ενισχύσουμε.... Μαθαίνουμε επίσης ότι βοηθάει και πολλούς φτωχούς...


Cheap Offers: http://bit.ly/gadgets_cheap

πηγή

Είμαι πεπεισμένος ότι κατοικούμε μια γλώσσα...

Απόσπασμα συνέντευξης,
δημοσιευμένης στο Βιβλιοδρόμιο-  εφημερίδας- ΤΑ ΝΕΑ 
10-11 Σεπτέμβρη στα 2016.

Γράφει ο Νίκος Κουρμούλης

[...]

Ερώτηση: Η εξερεύνηση της γλώσσας αποτελεί βασικό παράγοντα της αφήγησης. Τελικά, κατοικούμε μια γλώσσα και πόσο σημαντικό είναι αυτό για έναν καταλανό συγγραφέα; 

Απάντηση:
Είμαι πεπεισμένος ότι κατοικούμε μια γλώσσα . Δεν ξέρω αν με αυτούς τους όρους , αλλά αυτό υποστηρίζει ο Βιτγκενστάιν. Ζούμε "σε" και " με"  μια γλώσσα και σκεφτόμαστε συγκεκριμένα με λέξεις και έννοιες  αυτής της γλώσσας. Κατοικούμε μια γλώσσα είτε μιλιέται από εκατομμύρια ανθρώπους  είτε είναι μειονοτική είτε είναι επίσημη γλώσσα στη χώρα της είτε καταδιώκεται είτε όχι. Ακόμα και αν βρίσκεται σε διαδικασία εκμηδένισης και εξαφάνισης, ζούμε και κατοικούμε σε μια γλώσσα. Η γλώσσα είναι αυτό που μας ενώνει ως κοινότητα. [...]

Ζάουμε Καμπρέ συγγραφέας του Confiteor
...............................................................................
...............................................................................

Ο ρόλος του πατέρα στην ψυχική ισορροπία και ανάπτυξη του παιδιού

Συνήθως ο πατέρας είναι αυτός ο οποίος εδραιώνει στην ψυχή του παιδιού το συναίσθημα της ασφάλειας. Θεωρείται ο προστάτης και ο υπερασπιστής της οικογένειας.

Για πολύ καιρό οι θεωρητικοί της ψυχολογίας αγνόησαν το ρόλο του πατέρα στην οικογένεια και ειδικά στην ανάπτυξη του παιδιού. Ίσως γιατί πίστευαν ότι η επίδραση του έχει μικρότερη σημασία από εκείνη της μητέρας. Σήμερα η επιστήμη της ψυχολογίας έγκυρα μας λέει ότι η αλληλεπίδραση πατέρα-παιδιού είναι πολύ σημαντική και επηρεάζει θετικά ή αρνητικά την προσωπικότητα του παιδιού.

Το 50% των χωρισμένων πατεράδων καταλήγουν να έχουν χάσει την ουσιαστική επαφή με τα παιδιά τους. Κάποιοι διακόπτουν κάθε επικοινωνία, άλλοι διατηρούν μια εθιμοτυπική σχέση, ίσως αυτή που έχει επιβάλλει το Δικαστήριο. Με τον τρόπο αυτό το μήνυμα που στέλνει στο παιδί είναι ότι δεν αξίζει το χρόνο του και την προσοχή του. Ένα μήνυμα που με επιείκεια θα χαρακτηρίζαμε «τραυματικό» και όταν το παιδί είναι αγόρι η κατάσταση επηρεάζει αποφασιστικά την ψυχή του παιδιού.

Αρχικά όλοι ως βρέφη βιώνουμε μια ενότητα με τη μητέρα, η οποία ικανοποιεί τις ανάγκες μας πρόθυμα και με ευαισθησία. Ψυχολογικά το διάστημα αυτό δεν είναι ένα νεκρό διάστημα όπου το νεογέννητο δεν αντιλαμβάνεται τίποτα. Από τη σχέση ανάμεσα στους γονείς και το βρέφος πηγάζουν πολλά γεγονότα, σιωπηλά, αόρατα και μυστηριώδη που εμφανίζονται στο τέλος του δεύτερου μήνα.

Το χαμόγελο στην εμφάνιση ενός προσώπου είναι ένα αποτέλεσμα της σωστής συμπεριφοράς και των δύο γονέων. Στα μωρά που έχουν στερηθεί τη στοργή και την προστασία που πηγάζει και από τους δύο γονείς το πρώτο χαμόγελο αργεί να φανεί.

Η μητέρα στους πρώτους αυτούς μήνες είναι σημαντικός παράγοντας διαμόρφωσης της προσωπικότητας του ανθρώπου. Το βρέφος χρειάζεται να νιώθει την αγάπη μέσα στα μάτια της μητέρας, αυτή αναζητά επίμονα, γιατί του είναι απαραίτητη.

Αυτή τη χρονική περίοδο δημιουργείται και ενισχύεται η παρουσία ή μη του συναισθήματος της αγάπης, μεταφέρεται στο βρέφος όπου σιγά-σιγά δυναμώνει, παγιώνεται και γίνεται αιώνια. Εδώ ο πατέρας πρέπει να προστατεύσει και να αποδεχτεί αυτή τη σχέση και έτσι σιγά-σιγά με τη δική του παρουσία στο πλάι της γυναίκας του πλέον να αρχίσουν οι πρώτες ανεξαρτητοποιήσεις του βρέφους από την τόσο απαραίτητη προσκολλητική σχέση με τη μητέρα, ώστε αυτή η σχέση να μην φτάσει στο όριο της παθολογίας και έτσι να δημιουργηθούν ψυχολογικά προβλήματα και να εκδηλωθούν στο άτομο σαν ενήλικας πλέον. Οτιδήποτε αποκτηθεί στην ηλικία αυτή, καλό ή κακό, παραμένει κτήμα του για όλη τη ζωή και επηρεάζει αποφασιστικά την ψυχή του παιδιού.

Η πατρότητα είναι το ίδιο ευχάριστη και απαραίτητη στο παιδί με τη μητρότητα. Το ίδιο το παιδί αισθάνεται ιδιαίτερη ικανοποίηση όταν δέχεται τις φροντίδες του πατέρα του. Πολλοί πατέρες βρίσκουν τη συγκίνηση που δοκιμάζουν από τις αντιδράσεις, όταν περιποιούνται τα παιδιά τους, σαν ένα από τα πιο μεγάλα πλεονεκτήματα του να είναι κανείς πατέρας,

Αυτό συμβαίνει γιατί οι φροντίδες είναι αυτές που μας κάνουν να νιώθουμε το παιδί σαν τον ίδιο μας τον εαυτό. Η ασχολία του πατέρα με το παιδί του δίνει την ευκαιρία να ξαναδοκιμάσει ο ίδιος κάποιες χαρές από τη δική του παιδική ζωή: τη χαρά του παιχνιδιού, μια δυσκολία που ξεπεράστηκε σωστά, μια επιτυχία ή αποτυχία.

Ο πατέρας που συμπεριφέρεται απέναντι στο παιδί του όχι μόνο σαν δυνατός αλλα και με στοργή κρατάει στα χέρια του το κλειδί της ευτυχίας και της ψυχικής ισορροπίας του παιδιού του. Η σεξουαλική ταυτότητα του παιδιού εξαρτάται σ’ ένα μεγάλο βαθμό από τη στάση του πατέρα.

Όταν ο πατέρας απουσιάζει, το πρότυπό του μένει κενό και αφήνεται στο παιδί ν’ ανακαλύψει στα τυφλά την έννοια της ανδρικής του ταυτότητας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα αγόρια να γίνονται ευάλωτα στη μίμηση στερεοτυπικών ανδρικών συμπεριφορών, όπως αυτές διαμορφώνονται από τη νοοτροπία της κοινωνίας (σκληρές, επιθετικές και βίαιες συμπεριφορές) κρατώντας ουσιαστικά μια ψυχική απόσταση σπό τους άλλους, η οποία θα στέκεται εμπόδιο στη σχέση τους με τους άλλους. Σε ακραίες περιπτώσεις μέσα από την απελπισμένη ανάγκη τους για μια ανδρική ταυτότητα, υιοθετούν συμπεριφορές που φτάνουν μέχρι την παραβατικότητα.

Ένας πατέρας που συμμετέχει πολύ λίγο στη ζωή του παιδιού του και αυτό το πολύ λίγο το περνά αποδοκιμάζοντάς το, μαλώνοντάς το, μεταβάλλεται στη φαντασία του σαν ο χωροφύλακας του σπιτιού.

Το αποτέλεσμα, τόσο της άσχημης και ανώριμης συμπεριφοράς της άσκησης των πατρικών καθηκόντων, όσο και της υπερβολικής χρήσης της πατρικής εξουσίας καταλήγουν σχεδόν στο ίδιο σημείο. Επαναστατική, παραβατική, βίαιη αντίδραση από μέρους του παιδιού ή ολοκληρωτική υποταγή, και τα δύο το ίδιο καταστροφικά για την ολοκλήρωση της προσωπικότητας του παιδιού.

Η επιρροή του πατέρα πάνω στο παιδί θα ήταν πιο μεγάλη αν τις λίγες ώρες που περνούν μαζί τις διέθετε να γνωρίσουν καλύτερα ο ένας τον άλλο. Ο πατέρας πρέπει να είναι ο πρώτος και ο καλύτερος φίλος του παιδιού από τον πρώτο χρόνο της ηλικίας του. Για να γίνει αυτό δεν πρέπει το παιδί να τον φοβάται, αλλά να τον σέβεται και να τον αγαπά.

Η μητέρα πρέπει να βλέπει με καλό μάτι τις σχέσεις του παιδιού της με τον πατέρα, να τις βοηθά και όχι να γίνεται εμπόδιο σε αυτές. Γύρω στα πέντε το παιδί δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον για τον πατέρα του.

Είναι μια φυσιολογική εκδήλωση που πρέπει να ενισχυθεί και από τους δύο γονείς και όχι να την βλέπει η μητέρα σαν ταπείνωση ή παραμερισμό της. Τα παιχνίδια και οι χαρές μαζί με τον πατέρα αποκτούν μια σπουδαιότητα που απλώνεται πέρα από την πραγματική σημασία του ρόλου του πατέρα. Είναι η εικόνα του «άνδρα» μέσα στο σπίτι. Ο πρώτος σύντροφος των αγοριών, ο πρώτος φίλος των κοριτσιών.

Ο γιος διδάσκεται πώς να γίνει πατέρας από τον ίδιο του τον πατέρα. Γνωρίζει τις σχέσεις του πατέρα του με τα άλλα αδέρφια του και παρακολουθεί προσεκτικά τον τρόπο που αντιδρά ο πατέρας απέναντι στον ίδιο.

Το κορίτσι μαθαίνει πως είναι ο άνδρας και πως συμπεριφέρεται ο πατέρας. Οι σχέσεις του πατέρα με την μητέρα προσφέρουν στα παιδιά την ευκαιρία να παρατηρούν όλες τις πλευρές της συμπεριφοράς τους σαν συζύγων. Ειδικά για το αγόρι ο πατέρας αποτελεί το πρότυπο που σαν μικρός το μιμείται και σαν μεγάλος θέλει να ταυτιστεί μαζί του.

Είναι φανερό πως κανείς από τους δύο γονείς δεν μπορεί να αναπληρώσει τα καθήκοντα του άλλου. Το περιεχόμενο του ρόλου τους είναι ξεχωριστό, σημαντικό και απαραίτητο για την ψυχολογική ανάπτυξη του παιδιού.

Εισήγηση της ψυχολόγου κ. Ιουλίας Σουλάνδρου στην Ημερίδα του Συλλόγου Προστασίας Αγέννητου Παιδιού – Η Αγκαλιά, με θέμα «Εγκυμοσύνη και Μητρότητα – Προβλήματα και Λύσεις. Η Θέση της άγαμης μητέρας στη σύγχρονη κοινωνία».

πηγή

.........................................................................................................

...........................................................................................................