Βοήθεια για όλο τον κόσμο οι 12 Απόστολοι, σήμερα 30 Ιουνίου/13 Ιουλίου στα 2020

Σήμερα 29 Ιουνίου/12 Ιουλίου στα 2020, στην Ελλάδα, στο Άγιον Όρος, στα Ιεροσόλυμα, στη Σερβία στη Ρωσία κλπ, οι ακολουθούντες το Πάτριο Εκκλησιαστικό Εορτολόγιο, τιμήσαμε την μνήμη των δυο Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου

Μεγάλη η Ημέρα, ισάξια Πανήγυρις....

Πληροφορηθήκαμε εκ της έσωθεν πληροφόρησης, πως όλα τα γεροντάκια της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου σε διαρκή Αγρυπνία και προσευχή, να νικήσουν το πρόστυχο αντίχριστο σύστημα.

Και το Θαύμα έγινε, η Κα Θεοτόκος η Υπέρμαχος, μίλησε εκεί που δέν μπορούσε άλλη πόρτα να ανοίξει καί νά μιλήσει.

 Ο Γέρων Εφραίμ ο Βατοπαιδινός υπεράσπισις  εγένετο της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου, ήτοι της Κας Θεοτόκου τόσο ένθερμα καί αποφασιστικά, που μίλησε κατευθείαν στις δυνάμεις τής αστυνομίας που φιλοξενήθηκαν στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου, για να σαλτάρουν στην Ιερά Μονή Εσφιγμένου και να διώξουν τους μοναχούς.

"Πάτε να τα βάλετε με την Παναγία; Δεν σκέφτεστε τίς οικογένειές σας; Όλα θα γυρίσουν πάνω σας. Πού θέλετε να πάτε.. "

Αυτά τους είπε ο Γέρων Εφραίμ ο Βατοπαιδινός, και προς αισχύνη τού Πατριάρχου καί του συστήματος  τού Οικουμενισμού, δεν πέρασε το  οικουμενιστικό σχέδιο, καί οι αστυνομικοί έφυγαν άπραγοι...

Εάλω, όλα Εάλω, αλλά η Κα Θεοτόκος ολοζώντανη μάς Υπερασπιζεται τα Εθνικά καί Ιδεώδη.

Γιά άλλη μία φορά ο Δαυίδ ενίκησε κατά Κράτος το Γολιάθ, το αντίχριστο σύστημα...


Έχω Χαρά Μεγάλη αδελφοί, διότι το Φίδι ο Βαρθολομαίος και τα τσιράκια του, ξευτιλίστηκαν από τους κατά κόσμου αδύνατους.  

[Μεγάλη μπουκιά φάε, φίλε scripta...μεγάλο λόγο, ΜΗ λες! 
Τα διαόλια δεν τα παρατάνε εύκολα...]



Μεγάλη η Ημέρα, ισάξια Πανήγυρις...


Χαίρετε καί αγκαλιάσθε, καί ο μισθός πολύς εν τοις ουρανοίς....

..Δημοσιεύτηκε 3 days ago από τον χρήστη SCRIPTA MANENT

Η φανέρωση του Αγίου Ιωάννη Μαξιμόβιτς στη ζωή μου (επανάληψη)

Σαν σήμερα 19 Ιουνίου/2 Ιουλίου, 
επέτειο της μνήμης του Αγιώτατου Ιωάννη Μαξιμόβιτς
ανεβάζω στο μπλογκάκι,
την προσωπική εμπειρία μου 
από τον άνθρωπο του Θεού.

Θα μπορούσα να γράψω πολλά ακόμη...

Είναι τόσα αυτά που θα μπορούσα 
και θα ήθελα να γράψω που τελικά..
δεν γράφω τίποτε! 

Το παθαίνεις εσύ αυτό, αγαπημένο μου;

Εμένα, καλώς ή κακώς,  μου συμβαίνει συχνά,
και ζητώ συγνώμη, από τον Άγιο,
στουμπώνοντας το κεφάλι μου στο δάπεδο,
όποτε το συνειδητοποιώ,
αυτό όμως, δεν διορθώνει το αποτέλεσμα της  ραθυμίας μου.

Λατρεμένε Επίσκοπε, Ιωάννη, προστάτη πτωχών και ορφανών
και άξιε ιερουργέ ενώπιον του Αγίου Θυσιαστηρίου...
Πρέσβευε και υπέρ όλων ημών
των πάνυ αμαρτωλών..
.....................................................................................

Επανάληψη τα παρακάτω από την πρώτη δημοσίευση εδώ:
https://salograia.blogspot.com/2009/08/blog-post_19.html


Με ρώτησες ως ευφυής και ευγενής ηλεκτρονικός φίλος, 
από πού κατάλαβα ότι ο άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς

(Μαξιμόβιτς είναι το ορθότερο αλλά εμείς οι Έλληνες πήραμε λίγο λάθος τον τόνο)

ήταν αυτός που βοήθησε τη μάνα μου, στην αρρώστια της, [εξαφανίζοντάς της, τους Πόνους...]
Δύσκολο να το εξηγήσει κάποιος.

Πολύ δύσκολο να το εξηγήσω συνοπτικά σε άνθρωπο με σπουδές και λογική Δυτικού τύπου.

Πολύ δύσκολο έως και αδύνατο, θα έλεγα, όμως...μια και μου έθεσες το ερώτημα θα προσπαθήσω
 να αρθρώσω δυο λόγια και αν με χαρακτηρίσεις ως τρελή για δέσιμο- καμία κακία δεν θα κρατήσω!

Είχα πρωτοακούσει απο το σύνευνο Πέτρο για τον άγιο Ιωάννη Μαξιμόβιτς.

(Για περισσότερα βιογραφικά, κοίταξε και την ανάρτηση του Νεκρός για τον κόσμο εδώ)

Είχα ακούσει ότι οι Αμερικανορώσοι που τον γνώρισαν, τον ευλαβούνταν ως άγιο, ωστόσο
κ α μ ί α απολύτως σημασία δεν έδινα.

Ομολογώ την αδιαφορία μου.

-Εντάξει τώρα!
Δεν ήταν παρά ένας γέρος ρασοφόρος.
Εντάξει.
Δεν θα δεχτώ ότι όποιος είναι γέρος και ρώσος παπάς ότι είναι αυτομάτως και άγιος, 
μην τρελαθούμε , κυρία μου!

Είμαι χαζή και γραία, αλλά τόοοσο ηλίθια πια δεν είμαι!
Έτσι προσπερνούσα το θέμα και δεν το έκανα ζήτημα.

Το πιο βασικό μου εμπόδιο, νομίζω πως ήταν, η αίσθηση που είχα για τους αγίους, παιδιόθεν.

Οι άγιοι,ας πούμε,για την παιδική μου συνείδηση, έπρεπε να έχουν ζήσει τουλάχιστον πριν απο τριακόσια χρόνια, ήταν μάλλον αγέλαστοι και σχεδόν, όταν θα ζούσαν - δεν θα πήγαιναν καν στην τουαλέτα!

Ο Ιωάννης Μαξιμόβιτς, εκοιμήθη εν Κυρίω, το 1966, στο Σαν Φρανζίσκο

(το άγιο σώμα του, σώζεται ακέραιο στο ναό της ΠΑΝΤΩΝ ΘΛΙΒΟΜΕΝΩΝ Η ΧΑΡΑ, που έχτισε ο ίδιος στην ίδια πόλη)

Ο Άγιος Ιωάννης βρέθηκε πολύ κοντά στην εποχή μου - πώς να πιστέψω ότι ήταν άγιος;

- Μα υπάρχουνε άγιοι σήμερα;

-Όχι, όχι, δεν το πίστευα,ότι ήταν άγιος, που να με κρέμαγες απ' το σύρμα με μανταλάκια!

Κατά την ταπεινή μου άποψη,απ' το 1981 που πρωτάκουσα γι αυτόν, μέχρι το 2001- που ζήτησα τη βοήθειά του με πόνο ψυχής,
ήταν, απλώς, ένας καλός, ίσως, πλην, εντελώς πεθαμένος, γέρος δεσπότης.

Εδώ, γιατρέ μου, να ανοίξω μια παρένθεση και να εξηγήσω, ότι δεν υπάρχει ιστορικό ψυχασθένειας στην οικογένειά μου, ότι δεν μου έχουν χρειαστεί ποτέ χάπια,
ότι έχω άριστες σχέσεις με τους συνεργάτες στη δουλειά,
 και τους γείτονες, ότι έχω φίλους που με αγαπάνε
 και ότι γενικά, αυτό που λέμε αλαφροίσκιωτη, 
ποτέ δεν υπήρξα.

Αν άκουγα από κάπου καμιά μεταφυσική αναφορά περίεργη, περιγελούσα από μέσα μου,τη νοσηρή φαντασία του θρησκειόπληκτου.

Απέξω μου, δεν έδειχνα, βέβαια μεγάλη αγένεια.

Άκουγα απλά, με επιφύλαξη, όπως οι ψυχίατροι που ακούνε τα μύρια, κουνώντας το κεφάλι τους, ευγενικά και μέ άπειρη-δήθεν-κατανόηση...

Εις πείσμα, όμως, όλων των προηγούμενων παραμέτρων, ο Ιωάννης ο Μαξιμόβιτς, παρότι πεθαμένος, ήταν πιο ζωντανός και πιο δυνατός απο την αφεντιά μου, και με προσέγγισε
 και με συγκίνησε με μια σειρά από απίστευτες συμπτώσεις που μόνο απλές συμπτώσεις δεν ήταν.


Η μεταστροφή του συναισθήματος που επιτεύχθηκε μέσω αυτών, υπήρξε για μένα, εντυπωσιακή και απροσδόκητη...
.................

Λίγο καιρό, αφότου άρχισα να εξετάζω το ενδεχόμενο της γνήσιας αγιότητας του πεθαμένου ρώσου δεσπότη, συνέβη η ασθένεια της μητέρας μου.

Για ένα ολόκληρο μήνα σφάδαζε με ασταμάτητους πόνους.
Κανένα παυσίπονο δεν μπορούσε να την ανακουφίσει.
Ίσως έπρεπε να πάρει μορφίνες...

Ο πατέρας μου, είχε περιέλθει σε απελπισία.
Ίσα που δεν έκλαιγε, καθώς μου διεκτραγωδούσε την κατάσταση τηλεφωνικά.

Κλείνοντας τη συνομιλία μαζί του, η ψυχή μου ήταν βαριά.

Σκεπτόμενη τους αφόρητους πόνους της μάνας μου, έπεσα στα πατώματα,μπροστά στις εικόνες μου, με δάκρυα ποτάμι και φώναξα αυθόρμητα αυτόν

(πώς μου ήρθε η μορφή του στη μνήμη;ήταν τα προηγηθέντα θαυμαστά σκηνικά που τα παραλείπω)

τον άγνωστο μέχρι χτες- για μένα- ταπεινότατο ρώσο επίσκοπο,του φώναξα να βοηθήσει τη μητέρα μου, και να της σταματήσει τους πόνους που την βασάνιζαν.

Ήταν βράδυ που έκανα αυτή την επώδυνη προσευχή.

Κοιμήθηκα έτοιμη για τα χειρότερα.

Την άλλη μέρα, πρωί, χτύπησε το τηλέφωνο.

-Κόρη έγινε θαύμα! άκουσα την εκστατική φωνή του πατέρα μου.

-Η μάνα σου ξύπνησε σήμερα και είναι απολύτως καλά!


Δεν την πονάει τίποτα!

Πραγματικά, δεν πίστευα αυτό που άκουγα!

Καθυστέρησα λίγες μέρες μέχρι να το πιστέψω...

Η μητέρα μου, μετά απο έναν περίπου ατελείωτο μήνα νυχθήμερης οδύνης,μετά την επίκληση του Αγίου Ιωάννη του Μαξιμόβιτς, σηκώθηκε-  χωρίς κανένα πόνο!

Τις επόμενες μέρες, κάναμε την αξονική και το σπινθηρογράφημα και ενώ η αξονική και το σπινθηρογράφημα, όπως και οι ακτινογραφίες έδειχναν έναν άγριο καρκίνο στα κόκκαλα, εκείνη για πέντε επόμενα έτη ήταν όρθια, χωρίς κανένα πόνο, κανένα παυσίπονο και απολύτως λειτουργική σε όλα της!

Έζησε άλλα τρεισήμισι χρόνια-μετά απο συντριπτικό κάταγμα λεκάνης- κατάκοιτη, ειρηνική,χαρούμενη θα έλεγα, πλην όμως χωρίς πόνο...

Έτσι και παρέδωσε το φιλόσοφο πνεύμα της...

Το πιστεύεις;
Μέχρι και ο ορθολογιστής επιστήμονας ο άντρας μου, είπε ότι έγινε θαύμα μέγα
(όλοι κολυμπάμε στα θαύματα,αδιαλείπτως, απλά κάποια θαύματα, είναι ...θαυμασιότερα!)

Επειδή επικαλέστηκα το όνομα του Αγίου Ιωάννη και προέκυψε το λυτρωτικό αποτέλεσμα απροσδόκητα, και ανέλπιστα, γι αυτό, η ψυχή μου έχει την
ε σ ω τ ε ρ ι κ ή βεβαιότητα, ότι ο Άγιος Ιωάννης, ήταν εκείνος που τη βοήθησε...

Αυτή είναι η εμπειρία των απλών πιστών της Ορθόδοξης Εκκλησίας δια μέσου των αιώνων...

Αργότερα συνδέθηκα συναισθηματικά, με τον άγιο Ιωάννη, ακόμη περισσότερο,καθώς διάβασα το βίο του, καθώς είδα ότι αγαπούσε και αυτός πολύ τους δια Χριστόν Σαλούς
 και ότι είχε κι αυτός, για κολλητό,ένα περιστεράκι...

Οι Άγιοι, είναι τα μεγαλύτερα αδέρφια μας, αν θες, είναι οι πνευματικοί οδηγοί μας.

Προετοιμάζουν το δρόμο μας, για την εντός ημών Βασιλεία, θέλω να με πιστέψεις...

Τώρα, θα μου πεις , γιατρέ μου:

-Μανδάμ Σαλογραία! τι κάθεσαι και μας λές!
Γιατί να ασχολούνται οι Άγιοι μαζί μας;
-Είναι απλό.
Επειδή,σχεδόν- κατά το υπόδειγμα του απείρως Αγαπήσαντος ημάς- μέχρι θανάτου,μας αγαπάνε!

Και όταν αγαπάς κάποιον και σου ζητάει βοήθεια, τρέχεις-αν πρέπει, διότι πάντα υπάρχει και ένα μυστικό πρέπει που ρυθμίζει τα μύρια αιτήματα των ανθρώπων- και κάνεις για κείνον το καλύτερο.

Και η Αγάπη ζεί και πέρα απο τον τάφο, 
για όσους έχουν μετατρέψει την καρδιά τους,σε Ναό του Παναγίου Πνεύματος.

Η Αγάπη του Άναστημένου Χριστού και των Αγίων Του, είναι πιο δυνατή απο το θάνατο.

Μέχρι μυελού των οστέων της μάνας μου, αυτό,

το ψηλάφησα!

Σαλογραία

(κατά κόσμον Ευανθία Παναγοπούλου-Κουτσούκου, 
κάτοικος Πατρών από το Σωτήριον Έτος 1981)

Είναι αυτονόητο το εκκλησιαστικό κριτήριο;

Φιλική συμβουλή στον Πατριαρχούκο κ. Βαρθολομαίο: ΚΑΤΩ τα ΑΝΟΣΙΑ χερουλάκια σας από την Αρχαία Ιερά Μονή Εσφιγμένου!

Διαβάσαμε το σχετικό ρεπορτάζ εδώ :https://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/esoteriki-asfaleia/892316_entasi-sti-moni-esfigmenoy-astynomikes-dynameis-etoimes-na

H παιδεία ως πρίσμα

Ο Κώστας Γεωργουσόπουλος 
Στην φωτό, 

[κραταιός φιλόλογος -συγγραφέας 
και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς...
...πω πω είναι και φτυστός στη μέση ηλικία του,  
με τον συχωρεμένο μπαμπούλη μου, 

Ευανθία η Σαλογραία ]

............................................................................

............................................................................

ΓΡΑΦΕΙ

Κώστας Γεωργουσόπουλος

Tο έχω πριν πολλά - πολλά χρόνια αφηγηθεί το γεγονός, μια προσωπική ριζιμιά εμπειρία που με αναστάστωσε και δεν έπαψε έκτοτε να επανέρχεται και να λειτουργεί ως οδοδείκτης στην ηθική, πνευματική και την πολιτική μου καθημερινότητα.  

Στη διάρκεια της χουντικής λαίλαπας δίδασκα σε ιδιωτικό σχολείο που ο ιδρυτής του ήταν έξοχος φιλόλογος, μαθητής του Συκουτρή και πεντακάθαρος δημοκράτης, και στη θεωρία και στην πράξη, ιδιαίτερα στην παιδαγωγική. 

Οταν η χούντα απέλυσε πολλούς και έξοχους πανεπιστημιακούς, ο Αντώνης Μωραΐτης προσέλαβε πολλούς απολυμένους και τους ανέθεσε να οργανώσουν σεμινάρια επιστημονικής ενημέρωσης νέων επιστημών, νέων μεθόδων και νέων εφαρμογών, ώστε οι διδάσκοντες στο σχολείο να προικίσουν τους μαθητές τους με άγνωστες, έως τότε, προοπτικές σπουδών ή να τους κατευθύνουν υπεύθυνα προς εγχώρια ή ξένα Πανεπιστήμια που μυούσαν τους τροφίμους τους στις νέες ιδέες και μεθόδους.

Ενας από τους απολυμένους που προσελήφθη ήταν ο σπουδαίος μαθηματικός, καθηγητής στο Αθήνησι, Γεράσιμος Λεγάτος. Ως μαθητής είχα φοιτήσει σε πρακτικό Λύκειο και είχα την τύχη, στην εποχή του Εμφυλίου, να μάθω μαθηματικά από τον σπουδαίο ειδικό και συγγραφέα μαθηματικών προχωρημένων θεμάτων. Ετσι, η έλευση στο σχολείο του Λεγάτου με κατέστησε ευτυχή συνομιλητή με, εκτός των άλλων, ένα σημαντικό δάσκαλο που είχε κατορθώσει να μεταδίδει περίπλοκα μαθηματικά προβλήματα με τρόπο σχεδόν παιγνιώδη.

Μια μέρα που είχα κενό δύο ωρών στο πρόγραμμα με κάλεσε να τον ακολουθήσω στις επισκέψεις του στις τάξεις του σχολείου, Δημοτικού, Γυμνασίου,  Λυκείου που, εκείνες τις ώρες, είχαν Μαθηματικά.

 Ξεκινήσαμε από τη δευτέρα τάξη του Δημοτικού, παιδιά 7 - 8 ετών. 

Και ο μέγας εκείνος δάσκαλος, αφού ζήτησε άδεια από τον διδάσκοντα να πει μια «ιστορία» στα παιδιά, τον άκουσα άναυδος να αφηγείται μια επίσκεψη στο Τουρκολίμανο με τον εγγονό του. 

Είπε, λοιπόν, στα μαθητούδια πως, καθώς κατέβαινε από τον κεντρικό δρόμο προς το Τουρκολίμανο, ο εγγονός του του είπε: «Παππού, κοίτα πόσες βάρκες, κότερα, καΐκια είναι στο λιμανάκι». «Και τι παρατηρείς»; του λέει. «Παππού, άλλα σκάφη έχουν ένα πανί, άλλα δύο, άλλα τρία και άλλα κανένα». «Και πριν φτάσουμε να τα μετρήσουμε», του λέει, «μπορείς από δω πάνω να μου πεις πόσα έχουν τρία, πόσα δύο και πόσα ένα πανί»; 

Το παιδί άρχισε να υπολογίζει και να υποθέτει πως δέκα σκάφη είχαν δύο, δεκαπέντε, τρία, είκοσι, ένα, τριάντα, κανένα ή τρία σκάφη, τρία, δύο σκάφη, δύο, είκοσι σκάφη, ένα, σαράντα, κανένα πανί ή... 

Ο Λεγάτος, αφού τελείωσε την ιστορία με τον εγγονό, απευθύνθηκε στα παιδιά και τα ρώτησε πόσα σκάφη, κατά τη γνώμη τους, είχαν τρία, πόσα δύο, πόσα ένα και πόσα κανένα πανί. 

Και η έκρηξη στην τάξη ήταν εκπληκτική. Τριάντα υψωμένα χεράκια υπέθεταν «τόσα με τρία, τόσα με δύο», άλλα, «όχι τόσα με τρία, όχι τόσα με δύο, αλλά πέντε με δύο...». 

Ο Λεγάτος, γελαστός, είπε στα παιδιά ευχαριστώ για τις απόψεις τους και φύγαμε. 

Με έκπληξή μου οδηγηθήκαμε στην τρίτη τάξη του Λυκείου, στη θετική κατεύθυνση, υποτίθεται με μαθητές που προορίζονταν για τα Μαθηματικά, τη Φυσική, τη Χημεία, το Πολυτεχνείο.

Εθεσε ακριβώς το ίδιο ερώτημα. Επεσε στην τάξη θανάσιμη σιωπή (πού το δάσος των πρόθυμων χεριών των πιτσιρίκων) και τότε ένας μαθητής, που γνώριζα πως ήταν αριστούχος, σήκωσε το χέρι του, του έδωσε τον λόγο ο Λεγάτος και είπε: 

«Κύριε καθηγητά, εγώ στο φροντιστήριο έχω διδαχθεί τις διαφορικές εξισώσεις, αλλά εδώ στο σχολείο δεν έχει φτάσει ως εκεί η ύλη μας». 

«Ευχαριστώ, παιδιά», είπε ο Λεγάτος, «θα ξανάρθω, όταν διδαχθείτε τις διαφορικές εξισώσεις». Βγήκαμε από την τάξη και καταλήξαμε με έναν καφέ από το μηχάνημα στη βιβλιοθήκη του σχολείου, μια πλούσια βιβλιοθήκη. 

Ο Λεγάτος, κατηφής και νευρικός, μου είπε: «Κατάλαβες, συνάδελφε, τι εγκληματική είναι η εκπαίδευσή μας; Αυτή η ευφορία που είδαμε στα παιδάκια του Δημοτικού, με την πληθώρα των υποθέσεων και των προτάσεων, την καταντήσαμε στεγνό φορμαλισμό στα ώριμα και εύφορα, από τη φύση τους, εφηβικά μυαλά. Εντάσσουμε την καλπάζουσα ποικιλία των διαφορετικών λύσεων σε έναν τύπο, μιαν άτεγκτη φόρμα, έναν μονόδρομο και έναν δογματικό τρόπο σκέψης».

Σκέπτομαι πως και τώρα, με την εισαγωγή των υπολογιστών, πάλι στην ίδια θέση βρισκόμαστε. Γιατί και οι υπολογιστές, παρόλη τη φαινομενική τους, πολλαπλή πληροφορία και ποικιλία λύσεων, αποκλείει και απορρίπτουν ό,τι δεν έχει προγραμματιστεί. Μια εκπαίδευση που φιμώνει την ποικιλία, ακόμη και το ευφάνταστο λάθος. 

Ο Γαλιλαίος παραλίγο να καεί από την Ιερά Εξέταση που επέμενε, κόντρα στην παγιωμένη γνώση, πως η Γη γυρίζει περί τον άξονά της και ο Νεύτωνας ανακάλυψε τη βαρύτητα, όταν ένα μήλο σάπιο έπεσε στο κεφάλι του, αφού είχε βρει καταφύγιο στη δροσιά ενός δέντρου. 

Ο Ηράκλειτος ανακάλυψε την αιώνια ΑΛΛΑΓΗ, διαπιστώνοντας πως, μπαίνοντας δυο φορές να δροσιστεί στο ποτάμι, τη δεύτερη φορά, ούτε ο ίδιος, ούτε το ποτάμι, ούτε ο κάμπος ήταν το ίδιο με πριν. Ο Φλέμινγκ ανακάλυψε την πενικιλίνη, όταν, γυρίζοντας από διακοπές, διαπίστωσε πως ένα δοχείο του εργαστηρίου του με μικρόβιο είχε σπάσει και είχε χυθεί σε ένα άλλο στο άλλο ράφι, όπου τα μικρόβια είχαν ψοφήσει μέσα στη μούχλα!

Αγαπητοί αναγνώστες, πριν από πολλά χρόνια που είχα επισκεφτεί την Κύπρο και πολλοί παλιοί μου συμφοιτητές ήταν γυμνασιάρχες, γενικοί επιθεωρητές και διευθυντές σπουδών στο υπουργείο Παιδείας, με ξενάγησαν ακόμη και σε απομακρυσμένα Δημοτικά και Γυμνάσια της Μεγαλονήσου, όπου έμεινα έκπληκτος, διαπιστώνοντας πως στη σχολική βιβλιοθήκη υπήρχε και δισκοθήκη, όπου δάσκαλοι και μαθητές σπούδαζαν και μελετούσαν θέατρο, μουσική, ζωγραφική, χορό, είτε σε μαθήματα στην τάξη, είτε έχοντας την ευχέρεια να δανειστούν το υλικό και να το μελετήσουν στο σπίτι τους.

H μεγαλύτερη, όμως, έκπληξή μου ήταν, όταν με πληροφόρησαν πως δίπλα στο σύστημα των Δεσμών (4 τον αριθμό) που είχαν αντιγράψει από το ελληνικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα, υπήρχε και 5η Δέσμη, καλλιτεχνικών μαθημάτων. 

Εκεί οι μαθητές, αφού διδάσκονταν βασικά μαθήματα γενικής παιδείας (Ελληνικά, Ιστορία, Μαθηματικά, Θρησκευτικά) συγκροτούσαν επιμέρους τμήματα και σπούδαζαν τις βασικές αρχές της τέχνης: μουσική, εικαστικά,  λογοτεχνία, χορό, θέατρο. 

Μάλιστα, οι εξετάσεις τους, πέρα από το ιστορικό και θεωρητικό υλικό, περιείχε και δημόσια εξέταση εφαρμογής των τεχνών, όπου μαθητές έγραφαν, έπαιζαν, συνέθεταν και χορογραφούσαν έργα τους. 

Σε μας εδώ έγινε μια μίμηση - αντιγραφή της κυπριακής εκπαίδευσης με τη δημιουργία των Μουσικών Σχολείων που ήδη φθίνουν και απαξιώνονται.

Κοντά στα άλλα καταργείται η θεωρία και η πράξη των Τεχνών στο Λύκειο, όπου τα παιδιά, με την καθοδήγηση καλών δασκάλων, μπορούσαν να καταλάβουν πώς μια μαθηματική εξίσωση έχει μουσική δομή και μια φούγκα του Μπαχ μαθηματικό σχέδιο!

Κώστας Γεωργουσόπουλος 
(Κώστας Χ. Μύρης, το ποιητικό του ψευδώνυμο) 

πηγή: https://www.tanea.gr/print/2020/06/27/lifearts/i-paideia-os-prisma/

........................................................................................

..........................................................................................

Στίχοι:  

Κ.Χ Μύρης

Μουσική:  

Γιάννης Μαρκόπουλος

1.

Θεόδωρος Βασιλικός

Θεοσκότεινο πέλαγο και αφέγγαρη νύχτα
αιώνες ανήμεροι ταξιδεύουν στην πλώρη μας
αιώνες αλύτρωτοι αντηχούν στην ψυχή μας.

Ανοίγουν τα σύννεφα σαν ουράνια βλέφαρα
τρομάζουν τα σύμπαντα την οργή των ανέμων.
Ανοίγουν τα σύννεφα σαν ουράνια βλέφαρα
και τρέμουν τα σύμπαντα την οργή των ανέμων.

Κατεβαίνει κρυφά στον βυθό ο θεός των υδάτων
τρικυμίζει τις μέδουσες και ταράζει τα φύκια.
Αγέρας χώμα και νερό μιλούν την γλώσσα της φωτιάς
και γλώσσες πύρινες ορμούν απ’ τις σπηλιές των άστρων.

Σύντροφε ξύπνα ήρθεν η ώρα
μέσα στη μπόρα και τη φωτιά
να βρεις το νόημα και τον αγώνα
που κοιλοπόνα η γη βαθιά.