Σάββατο 30 Ιουνίου 2012

To ηλιοτρόπιο- του Ευγένιου Τριβιζά-εξαιρετικά αφιερωμένο...




"Kήποι στην άμμο"-Λένας Καλλέργη





ΚΑΤΩΦΛΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Ενθάδε κείται 
Σκόνη αγριολούλουδου 
Τριών ημερών
Χωρίς τη ρίζα του
Αφιερωμένου σε εικόνισμα 
Σαρωμένου ύστερα μέχρι την πόρτα.

Πρόσεξε 
Θα βαδίσεις στη μνήμη του,

Προσκυνητή.



Λένα Καλλέργη

(Από τη Συλλογή "ΚΗΠΟΙ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ",
εκδόσεις Γαβριηλίδης,Αθήνα 2010)

Παρασκευή 29 Ιουνίου 2012

Mε τα μάτια καρφωμένα στους φονιάδες-V. GEORGIOU- "Ένα όνομα για την αιωνιότητα"



Οι Γενίτσαροι

"Το ανίκητο σώμα των εκλεκτών του τουρκικού στρατού οι Γενίτσαροι, που ωργανώθηκε  το 1334 και διαλύθηκε το 1826, 
είχε αποτελεσθή αποκλειστικά από χριστιανόπουλα, 
που είχαν παραδοθή για φόρο
 από τις χριστιανικές χώρες.

Κάθε μητέρα στη Ρουμανία (και όχι μόνο) έπρεπε,
 από τη μια μέρα στην άλλη, να πληρώσει τον τρομερό αυτό φόρο του αίματος, δίνοντας στον κατακτητή το δικό της παιδί

Αυτό γινόταν κανονικά περισσότερο από πέντε αιώνες.

Χωρίς λιποψυχία καμιά.

 Για να μπορούν να παραμένουν χριστιανοί. 

Αυτό ήταν το παιδομάζωμα, ο φόρος που δινότανε στους κατακτητές σε νεογέννητα παιδιά.

-Καταλαβαίνεις τώρα γιατί ο Τούρκος δεν μπορεί να είναι εχθρός μας , ακόμη και αν μας οδηγεί στο θάνατο, ακόμη και αν μας κόβη το κεφάλι με το τσεκούρι;

-Όχι απάντησα.

-Κανένας ευσεβής άνδρας και καμιά γυναίκα, προπαντός καμιά γυναίκα, δεν τόλμησαν ποτέ να σκοτώσουν , στους πέντε αιώνες κατοχής, με τα χέρια τους, ούτε ένα στρατιώτη κατακτητή.

Διότι όλοι οι στρατιώτες , όλοι οι γενίτσαροι, ήταν χριστιανόπουλα, που τα είχαν αναθρέψει, εκπαιδεύσει και ντύσει τούρκικα , και τα είχαν οπλίσει και απολύσει να μας αποδεκατίσουν. 

Αλλ’αν σκότωνε κανείς έναν απ’αυτούς τους Τούρκους,  που σκόρπιζαν τον  θάνατο και τον τρόμο, ήταν σχεδόν βέβαιος , πως σκότωνε το παιδί του, που είχε δώσει φόρο στο παιδομάζωμα.

Όλοι οι Τούρκοι στρατιώτες, ήταν οι γιοι μας κατά σάρκα, τα εξαδέλφια μας, τα αδέλφια μας...

Και δεν είχε κανείς κουράγιο να επαναλάβη το φόνο του Κάιν...

Να σκοτώσει τα αδέλφια του. Και τα παιδιά του. 

Έτσι έκαναν τα φράγματα με τα ανθρώπινα σώματα.
Έκαναν το παν για να τους σταματήσουν.

 Αλλά δεν τολμούσαν να τους σκοτώσουν.

 Προτιμούσαν να αφεθούν να σκοτωθούν.

Δεν ήταν λοιπόν μόνο το Ευαγγέλιο, ο Κύριος, που μας δίδαξε πως και ο εχθρός είναι αδελφός μας. 

Ήταν επίσης και η Ιστορία, που το δίδαξε στους Ρουμάνους και τους άλλους χριστιανούς.

Αν ήταν δυνατόν να δης τις Ρουμάνες γυναίκες μπροστά στο στρατό των Γενιτσάρων! ...

Οι Τούρκοι τις σκότωναν με αγριότητα

και κείνες πέθαιναν
με τα μάτια καρφωμένα στους φονείς, 

προσπαθώντας
να αναγνωρίσουν σ’αυτούς τους γιούς των, 

τα μωρά που τους είχαν ξερριζώσει 
απ’ την αγκαλιά τους,

μόλις γεννήθηκαν...".

(V. GEORGIOU από το βιβλίο του: «Ένα όνομα για την Αιωνιότητα» μετάφραση Ευθυμίου Στυλίου-αναδημοσίευση από το περιοδικό "Ο κόσμος της Ελληνίδος" Ιούνιος 2011 αρ.580)

 

Πέμπτη 28 Ιουνίου 2012

Αίμα Ορθοδόξων (και όχι μόνον) στη Συρία-Ζητούνται Προσευχές επειγόντως!



Είδα πριν λίγο στον εκλεκτό  μπλογκοναύτη 

 Νεκρός για τον κόσμο  

για αίμα Ορθοδόξων( και όχι μόνον) 

ποτάμι,  

που χύνεται στη Συρία 

αυτή τη στιγμή.

Νομίζω ευλογημένο μου, πρέπει να επισκεφθείς τη σελίδα του, 

τα καθέκαστα,  να διαβάσεις.

Επείγουσα ανάγκη για προσευχή υπέρ των καταδιωκόμενων,

Χριστιανών αδελφών μας.

"Οι καιροί ου μενετοί" και "ο Κύριος εγγύς".

Η Κυρά Παναγία που ξέρει από Πόνο, ας σκεπάσει...

Σαλογραία 

" Επειδή πιστεύεις ότι με κατάλαβες..." Aντόνιο Πόρτσια-"Φωνές"


"Επειδή πιστεύεις ότι με κατάλαβες

έπαψες να με καταλαβαίνεις..."
...........................................................

"Oι τριανταφυλλιές σου, έχουν αμέτρητα τριαντάφυλλα
μα δεν έχουν ένα τριαντάφυλλο παραπανίσιο.
Κι επειδή δεν έχουν ένα τριαντάφυλλο παραπανίσιο,
δε θα κόψω ένα τριαντάφυλλο 
από τις τριανταφυλλιές σου".

(Αντόνιο Πόρτσια "Φωνές"

 Μετάφραση-Ε. Χ. Γονατάς -Εκδόσεις "Στιγμή" )
..........................................................................................

Τετάρτη 27 Ιουνίου 2012

Η μόνη ασφαλής πίεση επάνω στην ψυχή...(επανάληψη)


Η μόνη ασφαλής πίεση επάνω στην ψυχή είναι

εκείνη η πίεση που η ίδια η ψυχή,

φιλοτιμείται να εφαρμόσει επάνω 

 στον ε α υ τ ό ν της.

Γιατί το ξεχνάμε αυτό περιστεράκι μου;

Γιατί οι ενήλικες, πιέζουμε, με άπειρους τρόπους
και για άπειρα θέματα  ο ένας τον άλλον; 

Μόνο ζημιά προκύπτει από τούτη την πίεση.

Είναι αληθινά,  φωτισμένος, όποιος, αυτό το θυμάται.

Σαλογραία 

O Ζαχαρίας , τα φίδια και ο όρκος


«Πάλιν ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη τοῖς ἀρχαίοις, οὐκ ἐπιορκήσεις, ἀποδώσεις δὲ τῷ Κυρίῳ τοὺς ὅρκους σου.

34 ᾿Εγὼ δὲ λέγω ὑμῖν μὴ ὀμόσαι ὅλως· 

μήτε ἐν τῷ οὐρανῷ, ὅτι θρόνος ἐστὶ τοῦ Θεοῦ· 35 μήτε ἐν τῇ γῇ, ὅτι ὑποπόδιόν ἐστι τῶν ποδῶν αὐτοῦ· μήτε εἰς ῾Ιεροσόλυμα, ὅτι πόλις ἐστὶ τοῦ μεγάλου βασιλέως· 36 μήτε ἐν τῇ κεφαλῇ σου ὀμόσῃς, ὅτι οὐ δύνασαι μίαν τρίχα λευκὴν ἢ μέλαιναν ποιῆσαι.

37 ἔστω δὲ ὁ λόγος ὑμῶν ναὶ ναί, οὒ οὔ· 

τὸ δὲ περισσὸν τούτων ἐκ τοῦ πονηροῦ ἐστιν»

(Κατά Ματθαίον  κεφ. ε,  στ.34-37)





Αποπροσανατολισμένο και λατρεμένο  μου

προχτές   η  επίσημη σκηνή της ορκωμοσίας της νέας κυβέρνησης, που είδα στο δελτίο ειδήσεων της τυφλεόρασης, έφερε στο νου μου, τον  εν Κυρίω, εκλεκτό   αδελφό, Ζαχαρία.

-Ποιος είναι, πάλι, αυτός ο Ζαχαρίας, τρελόγρια  μου;

-Να σου παραθέσω τις ψηφίδες των εικόνων  πάραυτα,  να το συλλάβεις το παζλ της ημέρας, το θεολογικότατο.

Ο Ζαχαρίας υπήρξε ευειδής, γελαστός  νέος,  εικοσιπέντε- το πολύ τριάντα-  χρονών, αγρότης, στην περιοχή της Μεσσηνίας-  εκεί που ήμουν και γω νεοδιόριστη -εις την υπηρεσίαν της  Πατρίδος-  κόρη, τρέφουσα  πλούσια καστανή χαίτη - άλλων δασών,  αμαδρυάς- παρήλθον εν ευλογίαις  οι χρόνοι εκείνοι- δόξα στον Κύριο!

Δεν θυμάμαι πια  πώς γνωριστήκαμε με τον γλυκύ- πλην ουδόλως  γλυκερόν-   Ζαχαρία ούτε κι  ενδιαφέρει εξάλλου.

Ο Ζαχαρίας είχε- δεν είχε τελειώσει το δημοτικό, κι  αυτό δεν θα το σημείωνα, όμως,  το αναφέρω, επειδή όταν κουβέντιαζε, πέταγε  αραιά και πού, κάτι  ...γλωσσικά   τουβλάκια, τα οποία  δημιουργούσαν  στην ψυχή τού ακούοντος,  ένα...  συναισθηματικό ξεπαγιασματάκι, ανεπαίσθητο.

(η έλξη των ανθρώπων  και η άπωση,  σε τι λεπτομέρεια της λεπτομέρειας, ω λεπτομέρειαααα, σε  τι ψιλή τρίχα κρέμεται! Οι αιώνες γνωρίζουν!)

Πολλοί τα «έπιαναν»  τα ...τουβλάκια, λίγοι τα καταλάβαιναν,  όπως έλεγε και η μαμά η συχωρεμένη-κυριότατα  ο ίδιος δεν  τά 'βλεπε - "tragic" θα αναφωνούσε και μια γνωστή  φιλενάδα- έτσι η πλεονάζουσα   αυτοπεποίθησή του,  ουδόλως τον εγκατέλιπε- κι  όλα καλά, όλα ανθηρόταταααα!

 Τώρα που έγραψα  "ανθηρότατα", ενθυμούμαι- η πάλαι ποτέ  ευανθής - ότι τω καιρώ εκείνω, ο ιππότης Ζαχαρίας,  μού πρόσφερε κάποιο πρωί, χαμογελώντας- σε χειροποίητο καλαθάκι βαλμένα-  φρέσκα «μανουσάκια-μανουσάκιαααα!»

 Λεπτή, αυτή  η  χειρονομία!  Αλήθεια, με σκλάβωσε, αφού τη θυμούμαι ακόμη!

Ωστόσο οφείλω να ομολογήσω  με ντροπαλό  και χαμηλοβλεπούσικο ύφος, όπως συνήθως, σεβαστέ μοι πάτερ, ότι:  λίγη γραμματική, αν κάτεχε   ο ρομαντικός  νέος εκείνος, ( τις οίδεν; εξάλλου  ελεύθερο κορίτσι ήμουνα τότε) 
μπορεί και να τον ερωτευόμουνα κάμποσο, και όλος ο βίος  να είχε μια άλλη εξέλιξη,   πλην όμως...εφόσον από  γραμματική,  δε σκάμπαζε «γρυ», το ειδύλλιο-θα σε απογοητεύσω- ούτε κατά φαντασίαν δεν μας προέκυψε-  glory glory  στον Κύριο!

 Ούτω  πως και χάριτι θεία,   τη γλύτωσε ο μακάριος  Ζαχαρίας  τη συγκεκριμένη… γαμοπαγίδα

(κατά το "ποντικοπαγίδα" η λέξη "γαμοπαγίδα"),

 γι αυτό σου τονίζω   ότι: «ουδέν κακόν αμιγές καλού» και «κάθε εμπόδιο για καλό» ή «αν είναι νά ρθει θε ναρθεί αλλιώς θα προσπεράσει»-  με πιάνεις;

-Σε πιάνω! προχώρα! άμα αρχίζεις την άχρηστη  πολυλογία, τα νεύρα μου κυρά μου! τα νεύρα μου, κάνει και ζέστη, έλεος!

 -Άχρηστη  πολυλογία»; αχάριστο alter ego μου!

Επιδίδομαι  σε... γαργαλιστικές....

 (τρόπος του λέγειν "γαργαλιστικές" ... τίμιε  πάτερ μου, μηννννν... αγριεύει το μάτι σου)...

....λεπτομέρειες προκειμένου  να σου ζωντανέψω την εικόνα, να σε βοηθήσω να καταλάβεις καλύτερα  και συ «μου τη λές» κι από πάνω; ασέβαστη!

-Τιμωρία!  
Θα σου τραβήξω, χαμένο,  σφαλιάρα κασσιδιάρικη και θά  'ρθεις στα ίσια σου!
............................................................................

(Σε αυτό το σημείο της ανάρτησης,  διημείφθησαν διάφορα, χάριν συντομίας-και μη σκανδαλισμού σου- τα παραλείπω, ευλαβικέ αναγνώστα μου )
.................................................
...................................................
-Λοιπόν;  
Που είχαμε μείνει μετά τον... σχιζοκαβγά; 
Τι δια των λέξεων, σήμερον,  περιγράφαμε; 

-Περιγράφαμε  τις αναμνήσεις απ' τον Ζαχαρία τον αλησμόνητο!

-Α μάλιστα.!
Ας είναι καλά, όπου και αν βρίσκεται, αν ζεί ακόμη, βεβαίως-  θα κοντεύει να γίνει Μαθουσαλίξ  τώρα κι αυτός -σαν και του λόγου μου-   εξάλλου  η ζωή εκάστου αποτελεί πολυτιμότατον δώρον ανά παν  δεύτερον ανανεούμενον- τα ξέρεις, τα γράφω  πλειστάκις-  τα επαναλαμβάνω, ωστόσο κάθε τρεις, προς μεγαλυτέραν εμπέδωσινννν!.

-Και διατί, λοιπόν,  μου έμεινε αξέχαστη αυτή  αύτη  η ψυχή τού αγροτόπαιδος Ζαχαρίου;

Διότι,ο καλόβολος και νορμάλ κατά τα άλλα προκομένος  πάλληξ,  έκρυβε  ένα βίτσιο παράξενο.

-Τι βίτσιο;
-Δεν το φαντάζεσαι!

Παθιαζόταν με τα φίδια, ο φέρελπις νέος!

-Απίστευτο!

Τότε δεν υπήρχε παντού στα χωριά  τυφλεόραση, ούτε ξέραμε τους «κουμπιούτερ», δεν είχαν γίνει -ακόμα- της μόδας, οι σαύρες και  τα  ερπετά, δεν τα πουλάγαν -τα σιχαμένα μου-  σε πετ-σοπάδικα, όοοοχι!

Ο Ζαχαρίας  μπορώ να σε διαβεβαιώσω,  ανωμοτί,  υπήρξε  πρωτοπόρος στην εν λόγω ξεχωριστή  ενασχόληση.

 Η αλήθεια είναι  πως δεν   σκέφτηκα να διερευνήσω  τι κόλλημα «είχε φάει» με το είδος αυτό των πλασμάτων

(παρακαλώ τους πσυχίατρους, και τις... πονηρεμένες κουλτουριάρες που περνάν από τη σελίδα,  να μην αρχίσουν τα ψυχαναλυτικά  τους,
 « ίλεως ίλεως, ζαβακατρανέμια!» )

 Κάθε τόσο, όμως,  εκεί στους αγρούς  που έτρεχε από πρωίας μέχρι νυκτός, με τα τρακτέρια του,  προκειμένου  να βγάζει τον επιούσιον,  

(διότι ήτον και το πρώτον  νοικοκυρόπαιδο της περιοχής Μεσσηνίας, με τα σέα του, με τα μέα του, με όλα τα εργαλεία του)

 εκεί, λέγω, που χωραφαρμένιζε, γεμάτος ενέργεια,  όλο και κάποιο κομψό, γυαλιστερό  φιδάκι- στο εντελώς  απροσδόκητο- ξεπεταγόταν  μπροστά του! 

Ως που να ουρλιάξεις, πανικόβλητος,  εσύ, ο ανυποψίαστος φίλος,  στεντορεία τη φωνή, κι ως το Θεό  φρικαρισμένος :

- Ζαχαρίααα! φίδι μαύρο και κολοβό που σε έφαγε!

 ο  Ζαχαρίας είχε καπακώσει αστραπιαίως το φίδουκλα, αφαιρώντας    με ταχυδακτυλουργία  Χουντίνι , το δηλητήριο- αν τύγχανεν επικινδύνως  ιοβόλος ο όφις -λόγου χάρη, οι έχιδνες.
Στη συνέχεια ..ως λάφυρο πολύτιμο,  έφερνε  περιχαρής  στο σπίτι , με τρυφερότητα  το... πλάσμα, διπλωμένο στο τσεπάκι τού παντελονιού,  ή του πουκάμισου, κοινώς,  τον όφι τον αναγόρευε -δια της φροντίδος-  σε   κατοικίδιο- "βάι βάι μανούλα μ'" - και εφεξής,  την έχιδνα, ή τη δεντρογαλιά, ας πούμε,  την   τάιζε, τη φρόντιζε, την  έχωνε στοργικά  κάτω από το μαξιλάρι, όταν ερχόταν η  ώρα του ύπνου, για...χρυσή
-ασημί -ακριβέστερον-  παρεούλα του,

-   κι οι οχιές, κατά βάθος   " στοργή και προδέρμ" ψάχνουν απεγνωσμένα -

ναι, ναι!  τέτοιες απείρου κάλλους σκηνές ξετυλίγονταν,  και ελάχιστα απ' όσα συνέβαιναν   αναφέρω- δεν θέλω να σε κουράσω περιστεράκι μου!

Όταν ξημέρωνε ο Θεός την ημερα- αφού ο γόης  φιδιών (και ουχί κοριτσιών)   είχε χαράματα,  πάρει τους δρόμους για τα χτήματα-πλησίαζε  η μάνα του Ζαχαρία, η  καλή γυναίκα,  ανυποψίαστη, να σάξει  τον κράββατον.
Καθώς μισοτράβαγε την κουβέρτα,  ιδού,  αγουροξυπνημένο,  και το ευτυχισμένο φιδάκι, να τεντώνεται νωχελικά,  στης ευνής,  τα σεντόνια!

 -Παναγία μου!!!

 Η μήτηρ,  αναπηδούσε  ως το ταβάνι,  κοψοχολιασμένη, χαχα... απορούσε  μετά ο Ζαχαρίας, παρότι νοικοκυρόπαιδο, γιατί δε "σταύρωνε",  λέει, γυναίκα- ούτε στον ύπνο του- τέλος πάντων μην ανοίγω πολύ τη συζήτηση,  δεν είναι  θέμα μας,   της παντρειάς τα κωλύματα, φιλάρα αναγνώστα, ας προχωρήσω, μετά την εύθυμον ταύτην εισαγωγήν, εις το ουσιαστικόν και σοβαρόν  παρασύνθημα.

-Ποίον ήτον, νομίζεις, το δεύτερον πάθος του Ζαχαρία;

Το δεύτερον πάθος του Ζαχαρία ήταν η Αλήθεια του Κυρίου Ιησού Χριστού.


 Διάβαζε το Ευαγγέλιο καθημερινά και αγωνιζόταν ψέμα να μη λερώσει τα χείλη του, και να είναι ο λόγος του «ναι, ναι» ή «όχι, όχι», όπως ταιριάζει σε άνθρώπους   περήφανους  και όχι σε δούλους περίτρομους, ή σε χαφιέδες.

Το δηλητήριο των  όφεων,  ποτέ του  δεν το φοβήθηκε  ο ηρωικός  Ζαχαρίας,
ούτε τα στοιχεία της φύσεως, ούτε καν τις θεότρελες  τις  γυναίκες!

Ένα πράγμα μόνο, στη ζωή του,   φοβόταν ο ευλαβέστατος:

Της πολυπρόσωπης αμαρτίας το δηλητήριο το δραστικότατο, που εξοντώνει τις ψυχές στον Αιώνα.

Γι αυτό και  άπαξ  και  τον κάλεσαν σε  δίκη ως μάρτυρα, πηγαίνοντας  στο δικαστήριο να καταθέσει,  αρνήθηκε   να τοποθετήσει το χέρι του στο Ευαγγέλιο, επειδή-τόνισε  με θάρρος στους δικαστές:

-Ο Κύριος Ιησούς, κατηγορηματικά, απαγορεύει στους πιστούς Του, τον όρκο!

Οι δικαστές,  σε κείνη τη δίκη, εγκεφαλικό παραλίγο  να πάθουν- το  νιώθεις.

Δεν είχαν συνηθίσει,  απλός  θνητός και μάλιστα νέος, να  φέρνει στην μεγαλειότητά τους, θεολογικού  περιεχομένου, αντίρρηση!

Αντιμετωπίζοντας ωστόσο,  την μέχρι θανάτου  άρνηση του Ζαχαρία
να  ορκιστεί στο Ευαγγέλιο, όπως ο ανθρώπινος νόμος επέταττε,
τού έριξαν στα αφτιά  ποινή φυλάκισης  μηνών κάμποσων,  ποινή ανεξαγόραστη-  που ήταν όλη δική του!

Ο Ζαχαρίας  υπομονετικά, την εξέτισε.
Και διάβαζε  την Αγία Γραφή
στη φυλακή στο κελί του, γεμάτος θεία ειρήνη.
............................................................
.................................................................
Κατάλαβες τώρα γιατί  θυμήθηκα, τον  εντιμότατο  εκείνο,  αγρότη;

Επειδή  προσφάτως  -"θαύμασα"  στο δελτίο  ειδήσεων-  το επίσημο Ελλαδικό  ιερατείο  μαζί με τον  αρχηγό της  νέας κυβέρνησης  να παραβαίνουν πανηγυρικά την Απαγορευτική Εντολή περί του Όρκου  και όλη αυτή την Παράβαση, βεβαίως βεβαίως,  να την πραγματώνουν δήθεν με... ευλάβεια «εις το Όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος»!
............................................................
................................................................
Αγαπημένο μου...

«Ή στραβός είν’ ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε»

Και κάπου τη "μπάλα", ως "Ελληνοχριστιανικόν  Έθνος" τη χάσαμε,  γι αυτό σου λέω:

Με έχουν ζώσει , ουχί του Ζαχαρία,

αλλά πολύ χειρότερα εκείνων - του Ζαχαρία –

Τα μαύρα-πίσσσα κατάμαυρααα!- ιοβόλα φιδάκια!

Μόνο μεγάλο θαύμα μάς σώζει! 

Καλό μας ξημέρωμα!
   
Σαλογραία






   










Κυριακή 24 Ιουνίου 2012

Ιερομάρτυς Παύλος Ανσίμωφ-Κυριακή των Αγίων Νεομαρτύρων των μετά την Άλωσιν μαρτυρησάντων


Από τον φθόνου  του  Αρχεκάκου, ξεπουπουλιασμένο μου

σήμερα, Κυριακή των αγίων Νεομαρτύρων, των μετά την Άλωση Μαρτυρησάντων,
σε παραπέμπω σε παλιότερή μου ανάρτηση, προκειμένου  να θυμηθούμε  κάτι απ' τη ζωή
τού  Ορθόδοξου Ρώσου ιερομάρτυρα, πατρός  Παύλου Ανσίμωφ .

Σου παραθέτω  και  βίντεο σήμερα, όπου μιλάει  ο Γεώργιος Ανσίμωφ,  ο γιος δηλαδή  του νεομάρτυρα Παύλου.

Το βίο του πατέρα του, μάρτυρα Παύλου,  με λεπτομέρειες συγκινητικότατες,  κατέγραψε σε βιβλίο  ο Γεώργιος Ανσίμωφ.

Ας έχουμε τις πρεσβείες όλων  εκείνων που τελειώνονται εν Κυρίω Ιησού,
ακόμη και στις ζοφερές ημέρες μας-  όπως ο ονομαζόμενος μάρτυρας Μάρκος της Τυνησίας
προ ολίγων ημερών, με φρικτότατο θάνατο, ετελειώθη.

Εμείς οι καλοζωισμένοι μικροαστούληδες χριστιανοί, συλλαμβανόμαστε  πραγματικά ανυποψίαστοι, για τον πόνο τους αλλά και τη δόξα τους, αυτή τη Δόξα Πάντων των Αγίων, για την οποία μίλησε και ο σημερινός Απόστολος λέγοντας:

"Αδελφοί, τοσούτον έχοντες περικείμενον ημίν νέφος μαρτύρων ,
όγκον αποθέμενοι πάντα και την ευπερίστατον αμαρτίαν,
δι υπομονής τρέχωμεν τον προκείμενον ημίν αγώνα,
αφορώντες εις τον της πίστεως αρχηγόν και τελειωτήν  Ιησούν,
ός αντί της προκειμένης αυτώ χαράς 
υπέμεινε σταυρόν,
αισχύνης καταφρονήσας,
εν δεξιά τε του θρόνου του Θεού κεκάθικεν.

Αναλογίσασθε γαρ τον τοιαύτην υπομεμενηκότα
υπό των αμαρτωλών
εις αυτόν αντιλογίαν, 
ίνα μη κάμητε
ταις ψυχαίς ημών 
εκλυόμενοι . 

Ούπω μέχρις αίματος αντικατέστητε
 προς την αμαρτίαν ανταγωνιζόμενοι ,
 και ελέλησθε της παρακλήσεως,
 ήτις ημίν ως υιοίς διαλέγεται:

"Υιέ μου , μη ολιγώρει παιδείας Κυρίου,
μηδέ εκλύου υπ'αυτού ελεγχόμενος.

Όν γαρ αγαπά Κύριος παιδεύει, 
μαστιγοί δε πάντα υιόν όν παραδέχεται "

 Εί "παιδείαν "υπομένετε , ως "υιοίς"υμίν προσφέρεται ο Θεός.

Τις γαρ έστιν υιός ον ου "παιδεύει" πατήρ;

Ει δε χωρίς εστέ "παιδείας", ής μέτοχοι γεγόνασι πάντες,
άρα νόθοι εστέ και ουχ "υιοί".

Είτα
τους μεν της σαρκός ημών πατέρας είχομεν παιδευτάς
και ενετρεπόμεθα .

Ου πολλώ μάλλον υποταγησόμεθα 
τω πατρί των πνευμάτων
και ζήσομεν;

Οι μεν γαρ προς ολίγας ημέρας
κατά το δοκούν αυτοίς επαίδευον,
ο δε επί το συμφέρον,
εις το μεταλαβείν της αγιότητος αυτού."

(Προς Εβραίους κεφ.ιβ, 1-10)

Άγιοι Νεομάρτυρες, στηρίξτε μας με την Πίστη, την Ελπίδα και την Αγάπη σας

Παρακαλούμε...

Σαλογραία
.......................................................................

Παρασκευή 22 Ιουνίου 2012

Kαι αν τη Χάρη, την έλεγαν Aline

Δευτέρα 18 Ιουνίου 2012

...ή αλλιώς:των οικιών ημών εμπιπραμένων, ημείς .ἄδομεν..









Παρασκευή 15 Ιουνίου 2012

Eπειδή όλοι-ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ-πουλιούνται(επανάληψη)



Επειδή όλοι-ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ-πουλιούνται, αγαπημένο μου

δεν ελπίζω τίποτε  από τις πολιτικές εξελίξεις- ούτε  ειδικώς
ούτε γενικώς- 
εφόσον ακόμη και εμείς οι λέγοντες 
ότι αγαπάμε το Χριστούλη- δ ε ν Μετα-νοούμε.

Με καταλαβαίνεις τι θέλω να πω, 
εσύ που παρακολουθείς αυτό το μπλογκάκι, με συμπάθεια.

Σου εύχομαι ειρήνη ψυχής και σώματος. 

Χωρίς ειρήνη ψυχής και σώματος, η Φώτιση, φεύγει μακριά μας. 

Χωρίς Φώτιση Θεού, αληθινή σωτηρία δεν έρχεται. 

Θυμάσαι τι τονίζει  η Γραφή: 

"Μη πεποίθατε επ'άρχοντας, επί υιούς ανθρώπων, οίς ουκ έστι σωτηρία"(Ψαλμ.145)

Αιώνες, αιώνων, τούτο το ρητό θα  επαληθεύεται.

Σαλογραία 

Τρίτη 12 Ιουνίου 2012

Άλλο το γεγονός και τελείως άλλο η ερμηνεία του γεγονότος



Αλαλιασμένο,  κι αποπροσανατολισμένο μου

Tα γεγονότα και οι ερμηνείες τους, από κτίσεως κόσμου, στα μάτια των  φιλο-σόφων,  υφίστανται ως  δυο σαφώς ξεχωρισμένες  νοητικές ποιότητες.

Οι περισσότεροι, ωστόσο  από μας, συνεχώς,  ασυνείδητα,  στις περισσότερες  περιπτώσεις,  γεγονότα και ερμηνείες γεγονότων,   συγχέομε.
 Αποφαινόμαστε περί παντός του επιστητού,  με ατράνταχτη, πλανεμένη  βεβαιότητα, ως
μικροί,  και αντίΧριστοι πάπες, αποφαινόμαστε,  κυριότατα,  αποφαινόμαστε  για εσωτερικές ποιότητες ανθρώπων και καταστάσεων που ουδέποτε εκ του σύνεγγυς, προσεγγίσαμε.

-Αμαρτία, μεγάλη! Αστοχία. Δηλαδή λάθος  μεγάλο!

Και δε συμφέρουν, καθόλου μα καθόλου,  τα λάθη επειδή 
πάντα πολύ ακριβά τα πληρώνουμε.

Δυστυχώς  παραμένουμε  κουφάλογα- όταν  από θεία  αγάπη,  μάς ελέγχει η Γραφή:

"Συ τις ει ο κρίνων αλλότριον οικέτην; Τω ιδίω Κυρίω στήκει ή πίπτει, δυνατός γαρ ο Θεός στήσαι αυτόν. Σταθήσεται δε"

Σε ελεύθερη μετάφραση δηλαδή:

-Φιλάρα αναγνώστα, γιατί φαντάζεσαι ότι ξέρεις π ο ι ο ς είναι ο πλησίον και   ανάποδα τον κρεμάς- όταν δεν σου μιλάει κατά πως εσύ γουστάρεις ν' ακούσεις;
-Για σύνελθε!
Ο κάθε δούλος, που στέκεται ή πέφτει, μόνο μπροστά  στον Κύριο του,
 πέφτει ή στέκεται. Μονάχα στον Κύριο του,  απέναντι, τυγχάνει  υπόλογος.

Και όταν έρθει του χρόνου το πλήρωμα, μονάχα ο Κύριος Ιησούς,  θα τον  κρίνει.

-Καμία μανταμίτσα,  με υφάκι  σαν και του λόγου σου.
Κανένας φαρισαίος, Τορκουεμάδας,  παπάς ή δεσπότης.

Και ακόμα, ο συνάνθρωπός σου,  αν έχει πέσει σε λάσπη και σκουριασμένα χώματα,  ο Κύριος Ιησούς,  μπορεί να τον ανορθώσει επάνω, σαν γίγαντα.

Και να τον καταστήσει  φόβητρο των προαιώνιων Εχθρών του.

-Δια ταύτα, εσύ,  άτεγκτε και άδικε δικαστή Ρόϊ- Μπίν  μου,  μόκο,μόκο μόκο!
 Σε προειδοποιώ!
 Για το καλό σου!
 Εδώ μια αιωνιότητα "παίζεται".
Αν δεν κάνεις μόκο, μόκο, μόκο, σ' έχει πάρει ο Εξαποδούλης και σ' έχει σηκώσει!

Το θέμα  τεράστιο, δεν θα τ' ανοίξω, μόνο  θα
κλείσω την  πανταχούσα μου,  με ένα   ανέκδοτο.

Όπως είπε και κάποιος  λόγιος, (δε θυμάμαι ποιος , ας με συγχωρεί  για το προσεγγίζον   αλτσχάϊμερ) :

-Λίγη καθημερινή  δόση  τρέλας,  μάς προστατεύει από το να μην τρελαθούμε ολότελα!

Πάμε λοιπόν για το ανέκδοτο και ευχαριστώ  το συνάδελφο που προωθώντας το,  έκανε  το γελάκι  μου  να σκάσει σαν μικρό  καρπούζι,  πεταμένο με φόρα,  στης  ευθυμίας το δάπεδο!

Σαλογραία
.....................................................................
........................................................................


Στο τρελάδικο!












Ο π. Ιουστίνος στο Φρέαρ του Ιακώβ σώζεται από τον άγιο Ιερομάρτυρα Φιλούμενο

Οι ποιητές-Τάσος Λειβαδίτης

                                                                 
                                                                    "Οι ποιητές,
                                                   φτωχοί λαθρεπιβάτες,
                                   στις φτερούγες των πουλιών
που πέφτουνε λαβωμένα
".


Τάσος Λειβαδίτης


Κυριακή 10 Ιουνίου 2012

Μην παρακολουθείς τους άλλους αμαρτωλούς πώς ζούν...






Μην παρακολουθείς τους άλλους αμαρτωλούς

 πώς ζούν.


Η δική τους απώλεια δεν θα σε σώσει.

Άγιος Ιννοκέντιος Μόσχας

Πηγή:Τρελογιάννης

Μια ερμηνεία της μοναξιάς -Νικ. Βρεττάκος


Μια ερμηνεία της μοναξιάς

Αναρωτιέται πώς μπόρεσε κ' έμεινε 
τόσο μόνος στον κόσμο. Σηκώνεται έπειτα
κι ανοίγει ένα -ένα τα παράθυρα. (Βλέπει
προς όλα τα σημεία το σπίτι):

Σύννεφα 
            Σύννεφα 
                       Σύννεφα -

Ίσως, λέει, να κατάλαβα τι θα ειπεί 
μόνος. Σε μια γης που είναι όλη,
απ'τη μι' άκρη ως την άλλη της 
λασπωμένη, εσύ να διστάζεις 
να ενδώσεις.  

Να μη θέλεις εσύ
να λερώσεις την Ύπαρξη.


Νικηφόρος Βρεττάκος
...........................................

Πέμπτη 7 Ιουνίου 2012

Αληθεύει άραγε η ψυχαναλυτική άποψη ότι η αντρική επιθετικότητα απέναντι σε γυναίκες φανερώνει ανεκπλήρωτη και απωθημένη ερωτική διάθεση;

Είναι άραγε θεάρεστος ο ξυλοδαρμός και η κακοποίηση των γυναικών;

Ξαναθυμήθηκα  μια παλιότερη ανάρτηση,  πάλι σήμερα, αγαπημένο μου.

Σε φιλώ και  εύχομαι για όλους μας  
και μη χειρότερα!

Σαλογραία


Τρίτη 5 Ιουνίου 2012

"Μήτηρ πασών των αρετών Διάκρισις"

Το Φως της συγνώμης (επανάληψη)



Αγαπημένο
σου ξαναθυμίζω μια παλιότερή μου ανάρτηση.
Γιατί τη θυμίζω;
Επειδή η επανάληψη τυγχάνει μήτηρ μαθήσεως!
;-)
Κοίταξε επίσης την παλιότερή μου ανάρτηση σε επανάληψη
καθώς  και τα σχόλια που τη συνοδεύουν.
Τίτλος ανάρτησης: Η δυσκολία του " Πάτερ ημών"
Διάβασε επίσης και την παλιότερη ανάρτηση τη σχετική με το όλο ζήτημα
που έχει τίτλο:  " Δική μου είναι η εκδίκηση"

Σαλογραία

........................................................................................
Και αν με ρωτήσεις ποιο θεωρώ το μεγαλύτερο χάρισμα της μάνας μου, θα σου μιλήσω για την εν Κυρίω Ιησού, ταπείνωση της καρδιάς της.

Το σημαντικότερο στοιχείο του βίου της:

Δεν ανταπέδωσε ό,τι κακό της έκαναν.
Ποτέ δεν ανταπέδωσε.
Ενώ θα μπορούσε.
Είχε όλη τη δυνατότητα.
Και όχι μόνο δεν ανταπέδωσε κακό στο κακό που έλαβε, αλλά και με την ψυχή της συχώρεσε και αγάπησε...


Δύσκολο να μιμηθώ τη δική της την πράξη.

-Και γιατί, παρακαλώ, πρέπει να συγχωρώ;

Καμία διάθεση δεν μου προκύπτει να ξεχάσω το κακό που μου κάναν κάποια γομάρια! φώναξα ένα πρωί θυμωμένη. 

Και τι εννοεί η Γραφή που λέει ότι ο πταίσας εν ενί, γέγονεν πάντων ένοχος;

Υπονοεί ότι αυτός που αντιπαθεί έναν άνθρωπο, είναι σαν να μισεί όλη την ανθρωπότητα;
Ότι τον τρώει το σκοτάδι της Κόλασης;

Τι ακρότητες είναι αυτές, Θεούλη μου;
Πολύ απαιτητικός μου φαίνεται ο Νόμος Σου, ενίοτε, μου τεντώνει τα νεύρα! 

Γύρευα βοήθεια -στη θεραπεία της μνησικακίας μου- μια μέρα που πίναμε τον καφέ στο δασάκι.
Το θυμάσαι;
Και τότε, χαμογέλασες και μου έδωσες την εικόνα της μπαταρίας, του σύρματος και της λάμπας.

Ο Θεός-είπες ήρεμα-μοιάζει με μπαταρία και πηγή αγαθής ενέργειας.

Ο κάθε άνθρωπος
μοιάζει με το λαμπτήρα, που πρέπει να ανάψει από το Φως τού
Αγίου Πνεύματος, για να φωτίσει το περιβάλλον. 


Όλη η λοιπή ανθρωπότητα μοιάζει με σύρμα που συνδέει τη μπαταρία με το λαμπτήρα.

-Το φαντάζεσαι;

Κάθε απειροελάχιστο κομματάκι του σύρματος, αντιστοιχεί και σ’ ένα ανθρώπινο πρόσωπο.

Κανένα, μα κανένα ανθρώπινο πρόσωπο δεν είναι περιττό ή άχρηστο, τόνισες.

Έκαστος, για τη μεταφορά του ρεύματος της Θείας Χάριτος

απο το Θεό, μέχρι εμένα, μέχρι τον πλούσιο, το φτωχό,το γύφτο, τον άρχοντα, το νέο, το γέροντα,τον ξένο, τον πατριώτη, παίζει διαρκώς , ένα ρόλο ουσίας.

Μισώντας τον όποιο πλησίον, για τον οποιοδήποτε λόγο-όσο δικαιολογημένος και αν στα μάτια μου, φαίνεταιείναι σαν να κόβω το σύρμα.

Τότε, η ελεύθερη ροή του ρεύματος εμποδίζεται.


Το φως αδυνατεί να φτάσει μέχρι τη λάμπα.

Και παραμένει σκοτάδι.

Ακόμη και αν δεν μισώ κάποιο πρόσωπο, αλλά αισθάνομαι απλή ψύχρα στην παρουσία του, το ρεύμα που έρχεται,δεν αρκεί για να ανάψει τέλεια τη λάμπα.

Είναι σαν να έχει το σύρμα, σκουριάσει.

Λοιπόν...όποιος αγωνίζεται εν Αγίω Πνεύματι 

και καταφέρνει να συγχωρεί στο Όνομα του Αναστημένου Χριστού,

 επιτρέπει τη ροή της Θείας Χάριτος, 

σε όλο το σύρμα ανεμπόδιστα και η λάμπα πυρακτώνεται σαν αστέρι, 

υπάρχει φωτοχυσία στης ψυχής, το μυστικό το δωμάτιο.


Μακάριοι όσοι αγωνίζονται και χαρίζουν από τα βάθη του είναι τους, στήν ύπαρξη που τους πλήγωσε, την Άφεση της Αγάπης

Στην καρδιά τους θα αστράφτει αδιάλειπτα, το Φως του Ήλιου του Αθάνατου...

Σαλογραία

(επανάληψη από το http://salograia.blogspot.gr/2009/09/blog-post_8292.html)

To σουτιέν, ο Κινέζος και ο Εβραίος (ή αλλιώς η Κίνα θα μας φάει λάχανο!)


 Ανέκδοτο    

σεμνού, οικονομικού περιεχομένου

(για να χαμογελάσουμε λίγο -οι κάπως πικραμένοι...)
.............................................................

Ένας Κινέζος πάει σε ένα Εβραίο για να αγοράσει μαύρα σουτιέν, 38 μέγεθος.


Ο Εβραίος, γνωστός για την ικανότητα του σαν έμπορας, λέει οτι τα μαύρα σουτιέν είναι σπάνια και οτι βρίσκει μεγάλη δυσκολία να τα προμηθευτεί. 

Γι'αυτό και τα πουλά ακριβά $50 το ένα.


Ο Κινέζος αγοράζει 25


Σε μερικές μέρες επιστρέφει και παραγγέλνει 50


Ο Εβραίος του λέει οτι έχουν γίνει πολύ δυσεύρετα και τα πουλά $60 το ένα.


Ο Κινέζος επιστρέφει σε ένα μήνα και αγοράζει όλο το απόθεμα του Εβραίου, και αυτή τη φορά για $75 το ένα.


Ο Εβραίος περίεργος και...
παραξενεμένος ρωτά τον Κινέζο: 

"Πες μου σε παρακαλώ που τα πουλάς όλα αυτά τα μαύρα σουτιέν, 38 μέγεθος;;;"


Ο Κινέζος απαντά:

 "Τα κόβω στη μέση και τα πουλώ για καπελάκια σε εσάς τους Εβραίους 
προς  $ 200 το ένα"!!!
.........................................................................................................


(Ευχαριστώ το Νικολάκη  για τα...κουλά που μου στέλνει, χαχα..

Σαλογραία )