Αλαλιασμένο, κι αποπροσανατολισμένο μου
Tα γεγονότα και οι ερμηνείες τους, από κτίσεως κόσμου, στα μάτια των φιλο-σόφων, υφίστανται ως δυο σαφώς ξεχωρισμένες νοητικές ποιότητες.
Οι περισσότεροι, ωστόσο από μας, συνεχώς, ασυνείδητα, στις περισσότερες περιπτώσεις, γεγονότα και ερμηνείες γεγονότων, συγχέομε.
Αποφαινόμαστε περί παντός του επιστητού, με ατράνταχτη, πλανεμένη βεβαιότητα, ως
μικροί, και αντίΧριστοι πάπες, αποφαινόμαστε, κυριότατα, αποφαινόμαστε για εσωτερικές ποιότητες ανθρώπων και καταστάσεων που ουδέποτε εκ του σύνεγγυς, προσεγγίσαμε.
-Αμαρτία, μεγάλη! Αστοχία. Δηλαδή λάθος μεγάλο!
Και δε συμφέρουν, καθόλου μα καθόλου, τα λάθη επειδή
πάντα πολύ ακριβά τα πληρώνουμε.
Δυστυχώς παραμένουμε κουφάλογα- όταν από θεία αγάπη, μάς ελέγχει η Γραφή:
"Συ τις ει ο κρίνων αλλότριον οικέτην; Τω ιδίω Κυρίω στήκει ή πίπτει, δυνατός γαρ ο Θεός στήσαι αυτόν. Σταθήσεται δε"
Σε ελεύθερη μετάφραση δηλαδή:
-Φιλάρα αναγνώστα, γιατί φαντάζεσαι ότι ξέρεις π ο ι ο ς είναι ο πλησίον και ανάποδα τον κρεμάς- όταν δεν σου μιλάει κατά πως εσύ γουστάρεις ν' ακούσεις;
-Για σύνελθε!
Ο κάθε δούλος, που στέκεται ή πέφτει, μόνο μπροστά στον Κύριο του,
πέφτει ή στέκεται. Μονάχα στον Κύριο του, απέναντι, τυγχάνει υπόλογος.
Και όταν έρθει του χρόνου το πλήρωμα, μονάχα ο Κύριος Ιησούς, θα τον κρίνει.
-Καμία μανταμίτσα, με υφάκι σαν και του λόγου σου.
Κανένας φαρισαίος, Τορκουεμάδας, παπάς ή δεσπότης.
Και ακόμα, ο συνάνθρωπός σου, αν έχει πέσει σε λάσπη και σκουριασμένα χώματα, ο Κύριος Ιησούς, μπορεί να τον ανορθώσει επάνω, σαν γίγαντα.
Και να τον καταστήσει φόβητρο των προαιώνιων Εχθρών του.
-Δια ταύτα, εσύ, άτεγκτε και άδικε δικαστή Ρόϊ- Μπίν μου, μόκο,μόκο μόκο!
Σε προειδοποιώ!
Για το καλό σου!
Εδώ μια αιωνιότητα "παίζεται".
Αν δεν κάνεις μόκο, μόκο, μόκο, σ' έχει πάρει ο Εξαποδούλης και σ' έχει σηκώσει!
Το θέμα τεράστιο, δεν θα τ' ανοίξω, μόνο θα
κλείσω την πανταχούσα μου, με ένα ανέκδοτο.
Όπως είπε και κάποιος λόγιος, (δε θυμάμαι ποιος , ας με συγχωρεί για το προσεγγίζον αλτσχάϊμερ) :
-Λίγη καθημερινή δόση τρέλας, μάς προστατεύει από το να μην τρελαθούμε ολότελα!
Πάμε λοιπόν για το ανέκδοτο και ευχαριστώ το συνάδελφο που προωθώντας το, έκανε το γελάκι μου να σκάσει σαν μικρό καρπούζι, πεταμένο με φόρα, στης ευθυμίας το δάπεδο!
Σαλογραία
.....................................................................
........................................................................
,εχασα το κινητό μου, όλα τα τηλέφωνα που χα μέσα...Σκάω...δεν ερμηνεύω όμως...
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχει μια αραβική παροιμία: "Πίστευε τα μισά απ όσα βλέπεις και τίποτα απ όσα ακούσεις". Συμπυκνωμένη σοφία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτέλιος
;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι όμως...και η ΣΚΑΣΙΛΑ για την απώλεια του κινητού μια ...ΕΡΜΗΝΕΙΑ
(συναισθηματικής φύσεως κατά το πλείστον)
αποτελεί.
Γιατί;
Διότι ΣΚΕΦΤΗΚΕΣ ενδομύχως -και μυχιαίτατα ίσως-
(επί τη απωλεία του κινητού)
προφανώς, ότι είναι ΚΑΚΟ, ΚΑΚΙΣΤΟ, που έχασες το κινητό.
Το κακό, ως ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΝΟΗΤΙΚΗ, συνοδεύεται από ΑΡΝΗΤΙΚΑ συναισθήματα,που μας ΚΥΡΙΕΥΟΥΝ την έσω καρδία, ΜΕ ΤΗΝ ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΚΙΝΗΣΗΣ ΤΩΝ ΝΕΥΡΟΔΙΑΒΙΣΤΩΝ, και μας παραδίδουν στην Κόλαση της όποιας συναισθηματικής ΤΑΡΑΧΗΣ.
-ΟΠΟΥ ΤΑΡΑΧΗ, ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΑΠΩΛΕΙΑ μικρότερη ή περισσότερη της ΧΆΡΗΣ, ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ, που έναν ΣΥΝΕΙΔΗΤΟ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟ, θα έπρεπε να τον ΣΥΝΕΧΕΙ.
ΑΝ είχες σκεφτεί ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚά,
( ΚΑΙ διαθέτει το κάθε υγιές και λογικό ανθρώπινο πλάσμα ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ,
Ο Λ Η ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ να σκεφτεί διαφορετικά, ΕΦΟΣΟΝ είχε ΓΥΜΝΑΣΕΙ ΤΟΝ ΝΟΥ του, προς τούτο- ΞΕΡΩ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΠΕΤΥΧΕΙ- τους έχω ΖΗΣΕΙ)
Αν, ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΆΝΩ είχες σκεφτεί διαφορετικά, λέγοντας στον εαυτόν σου, ότι ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΑΛΟ, Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΤΟΥ- με αυτή την ΘΕΤΙΚΗ εσωτερική ΕΡΜΗΝΕΙΑ επί του ΓΕΓΟΝΟΤΟΣ ΤΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ, ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ σου, ΓΙΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΓΕΓΟΝΟΣ, πιθανότατα ΝΑ ΗΤΑΝ έως και ΠΟΛΥ ΧΑΡΟΥΜΕΝΑ!
Τι σκοτεινότερο- ως εμπειρία- από το ΘΑΝΑΤΟ;
ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ,
ΕΡΜΗΝΕΥΟΝΤΑΣ
ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ
ΩΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑ
ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΤΟ ΛΑΤΡΕΥΤΟ ΤΟΥΣ,
Χ Α Ι Ρ Ο Ν Τ Α Ν ΚΑΙ ΑΓΑΛΛΟΝΤΑΝ
για το ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΟΥΣ ΜΑΡΤΥΡΙΟ!
Αν καθίσεις και το αναλύσεις, θα συμφωνήσεις νομίζω μαζί μου.
ΠΑΝΤΑ ΠΡΟΗΓΕΙΤΑΙ ΝΟΗΤΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ μέσα στο κεφάλι μας,με τη ΜΟΡΦΗ μιας ΣΚΕΨΗΣ έστω και ΑΔΙΟΡΑΤΗΣ, μη φωναχτής- ΣΥΝΟΔΕΥΟΜΕΝΗ ΚΑΙ ΑΥΤΗ Η ΛΟΓΙΚΗ ΣΚΕΨΗ ΑΠΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ- το σημείωνε και η ευφυής, πλην...απατημένη, κυρία Τσέκου, στο βιβλίο της που έγραψε από τη φυλακή, όταν ανέφερε
(ως πόρισμα της σημερινής επιστήμης του Εγκεφάλου ότι αυτό που ονομάζουμε λογική σκέψη, νευρολογικοβιολογικώς, είναι κάτι το ΑΝΕΦΙΚΤο!)
Δεν θα αναλύσω περισσότερο.
Δεν υπάρχει χρόνος.
Καλημέρεςςςς!
Στέλιο εντιμότατε αδελφέ
ΑπάντησηΔιαγραφήτώρα είδα το σχόλιό σου.
Πράγματι, ένας από τους ΒΑΣΙΚΟΤΕΡΟΥΣ λόγους για τους οποίους ΟΛΕΣ οι ΚΡΙΣΕΙΣ μας, αναφορικά με τα ΣΩΨΥΧΑ προσώπων, ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΝΤΑΙ πλανεμένες και ψευδείς, είναι και το γεγονός, ότι ΠΟΤΕ, ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΣ, Δ Ε Ν ΚΑΤΕΧΟΥΜΕ Ο Λ Η ΤΗΝ ΥΠΑΡΧΟΥΣΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ, για τον όποιο απέναντι.
(Αιώνες το βροντοφωνάζει η ΜΗΤΈΡΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ,
Κουφάλογα ΟΛΟΙ ΜΑΣ!)
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ, ΌΧΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΩΝ ΠΕΠΡΑΓΜΕΝΩΝ εκάστου, αλλά με την έννοια της ιδιοσυγκρασίας-βιολογίας του,της ανατροφής του, της κληρονομικότητάς του, της εθνογεωγραφίας που ανά πάσα στιγμή τον επηρέαζει, των ψυχικοπνευματικών αναμοχλεύσεων που στα ΒΑΘΗ ΤΟΥ, ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ, Μ Π Ο Ρ Ε Ι να ΕΠΙΤΕΛΕΙ, ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟ ΑΓΙΟ...κλπ κλπ
Πραγματικά, όσο μεγαλώνω ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΩ, ΟΤΙ αναδύεται ως ΑΣΥΛΛΗΠΤΟΣ ΩΚΕΑΝΟΣ
Η ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΠΟΥ ΑΓΝΟΟΥΜΕ,
όχι μόνο για πρόσωπα που βρίσκονται μακριά μας, αλλά και για πρόσωπα με τα οποία συμβιώνουμε καθ εκάστην και βέβαια ΑΚΟΜΗ, ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΤΑΤΑ και για τον εαυτόν μας τον ίδιο.
-Επομένως;
βουλιάζοντας σε τέτοιο σκοτεινό τέναγος, έλλειψης ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ,
ΜΕ ΠΟΙΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ,
ΕΠΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ,
ΜΕ ΑΣΥΛΛΗΠΤΗ Φαρισαϊκή σκληρότητα του τύπου:
" Α να χαθεί ο... παλιάνθρωπος!
Τόλμησε (Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ εν προκειμένω) και θεράπευσε τον παράλυτο το Σάββατο που δεν επιτρέπεται να εργαζόμαστε! Παρέβη το θείο νόμο, ο...άθεος!"
...καταδικάζουμε;
ΑΛΙΜΟΝΟ ΚΑΙ ΓΡΑΨΑΛΙΜΟΝΟ, στην ΕΠΑΡΣΗ, στην ΚΑΚΟΤΗΤΑ, στο ΠΟΥΛΗΜΑ, στην ΤΥΦΛΩΣΗ, στο ΦΘΟΝΟ, στην ΑΦΡΟΣΥΝΗ μας.
Καλά. Χάσε το κινητό σου με όλα τα δεδομένα σου, μειλ, κωδικούς, τηλέφωνα..και τα λέμε μετά..Συν το γεγονός πως πρέπει να βρω λεφτά και για άλλο κινητό. Που να βρω; Κάθε τι είναι πολυεπίπεδο!
ΑπάντησηΔιαγραφή;-0
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλενάδα
Τώρα, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ, το έχασες το κινητό;
Δεν ήταν ένα σχήμα λόγου;
Όμως, αυτό ακριβώς υποστηρίζει και η δική μου λογική.
Ότι κάθε τι είναι πολυεπίπεδο ΚΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΑ, όχι μόνο ΛΟΓΙΚΑ
(γι αυτό μου αρέσουν και τα φορέματα με πολλά επίπεδα υφάσματος το ένα επάνω στο άλλο...)
Επομένως;
Θα μπορούσε άλλος να ΧΑΡΕΙ που έχασε το κινητό για να αγοράσει άλλο καλύτερο.
Ή να χαρεί που το έχασε ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΤΟΝ ΤΡΕΛΑΙΝΟΥΝ ΦΙΛΟΙ Ή ΠΕΛΑΤΕΣ ΜΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΤΗΛΕΦΩΝΗΜΑΤΑ...
;-)
Πάντως αν στ'αλήθεια το έχασες το κινητό, τάξε καλέ τάξε κερί και πίτα στον Αγιο Φανούριο!
(μη χασκογελάς κοροΪδευτικά εσύ, στη γωνία, σε βλέπωωω!)
;-)
ΑΚΟΥΕΙ ο ΑΓΙΟΣ.
ΚΑΙ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ!
;-)
Με τα κινητά και τα ηλεκτρονικά δεν κάνω αστεία. Όταν λέμε το χασα εννοούμε το χασα. Υπάρχουν σαφώς χειρότερα. Αλλά το χασα και το βρήκε κάποιος/α. Που το ξέρω; Στην αρχή καλούσε. Έφυγα από τη δουλειά για το αυτοκίνητο. Μη και το χασα κει. Παπαλα. Ζήτησα κι από την κοπέλα του ψιλικατζίδικου να με καλέσει μπας και δεν το βλέπω. Απλά καλούσε. Λέω σπίτι το χω ξεχάσει. Μπα. Μετά από καμιά ώρα είπα να καλέσω κι ήταν κλειστό. Άρα το βρήκε κάποιος και το πήρε κλείνοντας τη συσκευή η οποία ήταν πολύ καλή! Ας μείνει λοιπόν στην άκρη ο Άγιος Φανούριος που τον ευλαβούμαι και τον αγαπώ και δεν έχω παράπονο, με βοηθά πάντα. Κι εγώ έχω βρει κινητό άλλου αλλά δεν το κράτησα. Το επέστρεψα. Πως το κάνουν αυτό μερικοί δεν ξέρω. Πραγματικά.
ΑπάντησηΔιαγραφή;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν καταλαβαίνεις ΠΩΣ το κάνουν μερικοί και κρατάνε ΞΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ;
-Σοβαρολογούμε;
Δεν το καταλαβαίνεις;
ΘΑ ΤΡΕΛΑΘΩ!
Α χαχαχα!
Εσύ φαίνεσαι τώρα ΠΙΟ αγαθοβιόλα κι από τη Γραία!
Πήγαινε πάντως στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής, σήμερα, αύριο, μεθαύριο, να ρωτήσεις ΜΗΠΩΣ κάποιος το παρέδωσε, που ΔΕΝ πιστεύω.
ΘΑ ΕΠΙΜΕΙΝΩ ΩΣΤΟΣΟ, άναψε και ένα κερί στον Αγιο Φανούριο.
Σε μια κολλητή μου, πριν δυο τρεις μήνες, έκλεψαν καλό αμάξι ολόκληρο.
Οι αστυνομικοί τούς δήλωσαν:ΚΛΑΦΤΕ ΤΟ!
Η κολλητή μου, ζήτησε βοήθεια.
Λοιπόν, δυο τρεις μέρες μετά ΣΕ ΑΝΥΠΟΠΤΟ ΤΟΠΟ, ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΚΛΟΠΗΣ, και ενώ πέρναγε ΤΥΧΑΙΑ από την περιοχή, με ταξί, ο άντρας της, ΒΛΕΠΕΙ, ΠΑΡΚΑΡΙΣΜΕΝΟ ΤΟ ΚΛΕΜΜΕΝΟ ΑΜΑΞΙ.
ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΠΕΙΡΑΞΕΙ ΤΙΠΟΤΕ.
Και η δικιά μου έφτιαξε μια πιτάρα ΤΟΟΟΟΣΗ για το λατρεμένο άγιο Φανούριο, αμέ!
ΠΟΣΕΣ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ, παρακαλώ,υπήρχαν ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ ΤΟ ΚΛΕΜΜΕΝΟ ΑΜΑΞΙ, ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ Χ Ω Ρ Ι Σ ΝΑ ΤΟ ΨΑΧΝΕΙ ΠΛΕΟΝ Ο ΚΑΤΟΧΟΣ, ΔΙΟΤΙ ΟΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ, ΤΟΝ ΑΠΕΛΠΙΣΑΝ ΟΤΙ ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ;
Και βρέθηκε σε μακρινή και άσχετη περιοχή από το μέρος που το πήραν.
Δεν ξέρω. Δε μ άφησαν οι γονείς μου να μάθω. Δε νομίζω. Άλλο κινητό κι άλλο αυτοκίνητο!! Εντελώς.. Πολύ λυπήθηκα όμως.Πάρα πολύ. Τρέχω να μαζεύω τηλέφωνα τώρα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ με τη Σαλογραία! Τι; Τους αγίους τους έχουμε για να μας βοηθάνε εκεί που μπορούμε να τα καταφέρουμε και μόνοι μας; Αυτό είναι το φυσικό. Σε τι διαφέρουμε από τους απίστους; Ας ζητήσουμε και τη βοήθεια του Θεού καμμιά φορά. Διδάξου από τον τυφλό που "ούτε ούτος ήμαρτε, ούτε οι γονείς αυτού, αλλ΄ίνα φανερωθεί τα έργα του Θεού εν αυτώ". Που ξέρεις ότι δεν αποφάσισε ο Θεός να σε κάνει πιο πιστό άνθρωπο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτέλιος
Αφού βεβαιώθηκα πως μπήκαν στον τραπεζικό λογαριασμό μου τα χρήματα από τις σκοτεινές δυνάμεις που επιβουλεύονται την ορθοδοξία και την Ελλαάδα για τα σχόλιά μου (συνηθισμένη αυτή η καραμέλα), Γράψατε:
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΟΣΕΣ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ, παρακαλώ,υπήρχαν ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ ΤΟ ΚΛΕΜΜΕΝΟ ΑΜΑΞΙ, ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ Χ Ω Ρ Ι Σ ΝΑ ΤΟ ΨΑΧΝΕΙ ΠΛΕΟΝ Ο ΚΑΤΟΧΟΣ, ΔΙΟΤΙ ΟΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ, ΤΟΝ ΑΠΕΛΠΙΣΑΝ ΟΤΙ ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ;
Υπάρχουν "δυστυχώς" πολλές πιθανότητες αγαπητή μου και μάλιστα χωρίς φανουρόπιτες, κρυφόπιτες και παρόμοιες ιδεοληψίες.
Με στοιχεία πάντα διαβάστε εδώ:
http://www.securityforces.gr/article2.php
Την καλησπέρα μου.
IGGY.
;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήIGGY
μας ειρωνεύεσαι ελαφρώς, ή μου φάνηκε;
;-)
Ευχαριστούμε για την επίσκεψη, αλλά ειλικρινά, ΔΕΝ κάναμε εδώ όλη αυτή την κουβέντα, προσπαθώντας να πείσουμε έναν δηλωμένο άθεο, όπως εσύ.
ΔΕΝ διαθέτουμε ούτε τέτοια δύναμη λόγου, ούτε τόσο μεγάλες φιλοδοξίες.
Εμείς απλά, ως πιστοί Ορθόδοξοι, ανταλλάξαμε δυο λόγια, αναφέροντας τις εμπειρίες μας.
Εσύ τις εμπειρίες αυτές τις χλευάζεις και τις θεωρείς αποτέλεσμα σύμπτωσης.
Έχεις όλο το δικαίωμα να το δεις έτσι το ζήτημα, όπως εμείς, έχουμε όλο το δικαίωμα να μιλάμε για τις εμπειρίες μας.
Η αλήθεια είναι ότι όταν μιλούν δυο πιστοί, οι μη πιστοί, που ακούν τους διαλόγους τους, τραβάνε τα μαλλάκια τους και ξεκαρδίζονται στα γέλια με τη χαζομάρα τους.
Το θεωρώ απολύτως φυσικό.
Κάποτε βρέθηκα σε μια κουβέντα μιας φίλης που υπηρετεί την τέχνη της όπερας και ενός φίλου εξαιρετικά καταρτισμένου επάνω σε θέματα κλασικής μουσικής.
Τους έβλεπα να μιλούν για θέματα του ενδιαφέροντός τους, και να συνεννοούνται θαυμάσια, ενώ εγώ, η άσχετη, τους άκουγα με κρύα αφτιά (δεν μου αρέσει η όπερα εκτός ελάχιστων ερμηνειών από μεγάλους υπηρέτες της )
Υποθέτω κάτι ανάλογο θα είναι για σένα η κουβέντα η δική μας, για επεμβάσεις αγίων.
Εμείς εδώ, πράγματι, μιλάμε μια ΆΛΛΗ γλώσσα.
Νεότερη είχα την αφέλεια να πιστεύω ότι ΑΝ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΑ ΑΡΚΕΤΑ, ΌΤΙ ΘΑ ΕΠΕΙΘΑ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΦΡΟΝΟΥΝΤΑΣ.
Ωριμάζοντας,κάπως, κατάλαβα ότι ΕΙΔΙΚΑ σε θέματα πνευματικά, ΟΥΔΕΙΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΙΣΕΙ ΟΥΔΕΝΑ...ΑΝ το Αγιο Πνεύμα αυτοπροσώπως, δεν αγγίξει και δεν αλλοιώσει του ερευνητή, τον εσωτερικό κόσμο...
Δεν θα επεκταθώ.
Θα σε παρακαλέσω μόνο, να διαβάσεις, αν θες, την ανάρτηση με τίτλο: "Η κυματική θεωρία της ύλης και οι χαμένοι παπάδες" Επίσης, αν θες κοίταξε και την ανάρτησή μου με τίτλο:"Το περίκλειστο δωμάτιο της προσωπικής εμπειρίας" και κάνε και ένα κόπο να διαβάσεις επίσης την ανάρτηση με τίτλο "Ο εγκέφαλος, οι νευρώνες και η Ορθόδοξη εμπειρία" ...
Αν διαβάσεις αυτά και έχεις διάθεση να επανέλθεις, τα ξαναλέμε.
Καλό βράδυ, καλό ξημέρωμα IGGY φίλε μας.
;-)
Σαλογραία μου καλημέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπόλαυσα και το κείμενο, και τα σχόλια και χαμογέλασε με το ανέκδοτο. Να σκάσει λίγο χαμόγελο, αντί να σκάμε καθημερινώς κι αδιαλείπτως με μικρά κι ανούσια, μεγάλα και επίφοβα ΜΗ ΔΙΑΚΡΙΝΟΝΤΑΣ αλλά ΚΡΙΝΟΝΤΑΣ με το μέρος της αλήθειας που βλέπουμε από τη μεριά μας..
Εκείνα που είναι μικρά μεγαλώνοντάς τα, κι εκείνα που είναι μεγάλα, υποτιμώντας τα.. Η μεγάλη αλήθεια γίνεται ορατή ολόκληρη, τότε που είναι ΑΡΓΑ! Αλλά, πριν να είναι αργά, ελπίζω σ ένα Άγιο Κορμάκι, ολοζώντανο που κρατάει στα χέρια Του με καθημερινά θαύματα τη ζωή μας. Όλα μπορείς να τα βρεις κι όλα μπορεί να τα χάσεις, αρχής γενομένης από το μυαλό και έως και τη ζωή και την ψυχή. Όμως: Ελπίζω πάντα στο Θαύμα μου τελεσιουργείται μέσα μας όταν η Πίστη μπορεί να φθάσει να είναι μεγέθους κόκκου..σινάπεως..
Καλημέρες ! Και σ ευχαριστώ κι από εδώ που μου έστειλες Αγάπης κι Ελεημοσύνης Λόγο, ενώ δεν μ έχεις δει ποτέ στα μάτια...
Ρεγγίνα αρχόντισσά μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΔύναμη παρηγορίας προς πάσαν κατεύθυνση, εύχομαι για τούτες ειδικά τις μέρες(εσύ ξέρεις πού αναφέρομαι)
-Τι κάνουμε συνέχεια, πράγματι, όλοι εμείς οι πλανεμένοι από τον Κακό;
Όπως ακριβώς τέλεια το διατύπωσες:
" ΜΗ ΔΙΑΚΡΙΝΟΝΤΑΣ αλλά ΚΡΙΝΟΝΤΑΣ με το μέρος της αλήθειας που βλέπουμε από τη μεριά μας..
Εκείνα που είναι μικρά μεγαλώνοντάς τα, κι εκείνα που είναι μεγάλα, υποτιμώντας τα..
Η μεγάλη αλήθεια γίνεται ορατή ολόκληρη, τότε που είναι ΑΡΓΑ!"
....................
Ο Θεός να δώσει να αφυπνιστούμε ΕΓΚΑΙΡΩΣ για την αιωνιότητα που μας προσμένει...
Και ναι, είναι αλήθεια ότι γνωριζόμαστε προς το παρόν μόνον ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΆ, αλλά στην Πάτρα, ξέρω εκλεκτή φίλη που είναι συγγενής σου, και εκείνη μου έχει μιλήσει για την απίστευτη εντιμότητα-και όχι μόνον- της Ρεγγίνας
(η εντιμότητα, που μαζί με τη γενναιοδωρία και την ευσέβεια όπως έγραφα και στις αναρτήσεις μου-σε έξι συνέχειες- "ΠΙΣΤΗ ΕΞ ΑΚΟΗΣ ΚΑΙ ΠΙΣΤΗ ΕΞ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ" - συναποτελεί στοιχείο χαρακτήρα που από μικρή με συγκινούσε "τα μάλα", που έλεγε και ο ...βυζαντινοτέτοιος!)
;-)
Καλή μέρα λοιπόν!
Και να χαμογελάς επειδή ΟΛΑ, ακόμα και τα φαινομενικώς πολύ λυπηρά, γίνονται για το Αιώνιο Καλό!
"Ωριμάζοντας,κάπως, κατάλαβα ότι ΕΙΔΙΚΑ σε θέματα πνευματικά, ΟΥΔΕΙΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΙΣΕΙ ΟΥΔΕΝΑ...ΑΝ το Αγιο Πνεύμα αυτοπροσώπως, δεν αγγίξει και δεν αλλοιώσει του ερευνητή, τον εσωτερικό κόσμο..."
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή μου Σαλογραία, την ίδια σκέψη με άλλα λόγια έκανα προχθές κι εξηγούμαι. Μετά από πολύ καιρό που έλεγα να επισκεφθώ -ο γάδαρος- αγαπημένο ξάδερφο μετά της συζύγου του στην περιοχή της Γλυφάδας, και μετά τις συζητήσεις που κάναμε κατά τη διάρκεια της επισκέψεως (πνευματικού και όχι μόνο περιεχομένου), μου έστειλε ευχαριστήριο μήνυμα επ' αυτών. Σου μεταφέρω την απάντησή μου αυτολεξεί:
"Τον Θεό να ευχαριστείς. Για εμένα που ως συγγενή μου σε αγαπάω, είναι απλώς κάτι που με ευχαριστεί κι εμένα που το κάνω." (Για διευκρίνηση, αναφέρομαι στην επίσκεψή μου και την κουβέντα μας.) "Χωρίς την παρουσία του Θεού μέσα μου και μέσα σε εσάς, πίστεψέ με, καμία ευχαρίστηση δε θα είχαμε απολαύσει από τις κουβέντες μας."
Με τον μισόκαλο να έχει σηκώσει τα μανίκια και να έχει πέσει με τα μούτρα στη δουλειά, όταν καταφέρνουμε με τη βοήθεια του Θεού πάντα, να εμψυχώσουμε και να δυναμώσουμε μια ψυχή έστω και λίγο, θεωρώ πως δεν είναι καθόλου ασήμαντο πράγμα. Τον ευχαριστώ που με αξιώνει τον ανάξιο δια μέσω Εκείνου να μπορώ να προσφέρω ελάχιστο λόγο παρηγορητικό. Και Τον ευχαριστώ που σε στιγμές που το είχα κι εγώ ανάγκη, μου προσφέρθηκε από ανθρώπους που ούτε το φανταζόμουν. Να τους έχει πάντα καλά.
Ήλος
;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΉΛΕ φίλτατε
τα λόγια σου μου θύμιζαν και τον Ν.Καζ. που έλεγε ότι ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ένα χαλίκι να αρμολοήσουμε, στηρίζουμε τον ΚΟΣΜΟ να ΜΗΝ πέση, στηρίζουμε την ψυχή μας να μην πέσει.
Όλα γίνονται με ΔΥΝΑΜΗ ΚΥΡΙΟΥ.
ΕΜΕΙΣ ΑΠΛΑ, ΕΚΧΩΡΟΥΜΕ ΤΗ ΘΕΛΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΑΣ, ΑΥΤΟΠΡΟΑΙΡΕΤΩΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΩΣ...
Και ο Παράκλητος δια μέσου πάντων ακόμη και των Εχθρών Του, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΑΣΤΑΙΝΕΙ ΦΡΟΝΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΗΓΟΡΕΙ..
Σήμερα συνάντησα μια νιόπαντρη φίλη.
ΜΟυ έλεγε ότι είχε αρχίσει να ...ψιλοβαριέται με το γάμο.
"ΌΛο τα ίδια και τα ίδια" μουρμούρισε...
Χαμογέλασα.
Το τι της είπα άστο...αποτελεί θέμα άλλης ανάρτησης...
:-)
Αντί σχολίου για το περί γάμου, θυμάμαι μια φορά καλή μου Σαλογραία, σε μια κατάσταση που λίγο βαριόμουν, λίγο δεν ήξερα τι ήθελα, λίγο μου φταίγαν όλα, περπατούσα ένα δρόμο που οδηγούσε σ' ένα δάσος. Εκεί λοιπόν, σ' ένα περιφραγμένο οικόπεδο, καθόταν μια γάτα ξαπλωμένη κι απολάμβανε τη λιακάδα. Με κοίταξε μ' ένα βλέμμα νυσταλέο μα και συνάμα πλήρες ικανοποίησης. Ίσα που σήκωσε το κεφάλι της να με κοιτάξει και σίγουρη ότι το συρματόπλεγμα της προσέφερε την απαραίτητη ασφάλεια από μένα, ξαναξάπλωσε, χωρίς να θέλει τίποτα άλλο, παρά μόνο την ευχαρίστηση που της προσέφερε εκείνη η στιγμή. Τη ζήλεψα αυτή τη γάτα. Α, πόσο τη ζήλεψα! Τι ωραίο συναίσθημα, να είσαι πλήρης, να μη θέλεις κάτι και να κάθεσαι να απολαμβάνεις τον ήλιο που σε ζεσταίνει, χωρίς έγνοιες και φόβους, χωρίς να διαμαρτύρεσαι για τίποτα, σε αρμονία με τη φύση σου... Με δίδαξε πολλά αυτή η γάτα καλή μου Σαλογραία. Και η ζωή μου τα 'φερε να προσπαθώ να της μοιάσω. :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΉλος
;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΉλε, γατούλη μου, το κάθε πλάσμα μπορεί να μας διδάξει αρετές αρκεί να είμαστε ΔΕΚΤΙΚΟΙ στο να λάβουμε το μάθημα.
;-)Στην παιδική μου ηλικία, από γάτες είχα διδαχτεί τη... μητρική φροντίδα!
Α! μου άρεσε όπως τα μάγκωνε τα μικρά από το κεφάλι με το στόμα της και τα μετέφερε σε άλλη κρυψώνα, όταν νόμιζε -η γάτα- ότι τα νεογέννητα κατσουλινάκια
(" κατσουλινάκια" τα προσφωνούσε ο πατέρας μου, τίποτα δε χάνεται τελικά, ούτε μια λέξη!)
βρισκόνταν σε κίνδυνο...