Κυριακή 31 Ιουλίου 2016

Καταληψίες εισέβαλαν στην Μητρόπολη Θεσσαλονίκης- "τέτοια πράγματα δεν έχουν γίνει ποτέ στην Ελλάδα" είπε ο επίσκοπος- Και όμως ξανάγιναν τέτοια γεγονότα κ. Μητροπολίτα, Άνθιμε...

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:
Αποτέλεσμα εικόνας για Μητροπολίτης Άνθιμος
Εισβολή στον Ιερό Ναό του Γρηγορίου Παλαμά στην Μητρόπολη Θεσσαλονίκης πραγματοποίησαν νωρίς το πρωί της Κυριακής και ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη λειτουργία, αντιεξουσιαστές που διαμαρτύρονται για την εκκένωση των υπό κατάληψη κτιρίων στην πόλη.
Οι αντιεξουσιαστές πέταξαν φέιγ βολάν διαμαρτυρίας κατά των εκκενώσεων και ήρθαν σε αντιπαράθεση με πιστούς που βρίσκονταν εκείνη την ώρα στο εσωτερικό.
Στη συνέχεια ιερείς και πιστοί κατάφεραν να τους βγάλουν έξω από την εκκλησία ενώ τα ΜΑΤ έφτασαν αφού οι καταληψίες βρίσκονταν ήδη στο προαύλιο χώρο του ναού.
Η αστυνομία προχώρησε σε 25 προσαγωγές.
Μητροπολίτης Ανθιμος: Τον λόγο έχει πλέον η δικαιοσύνη και η κοινωνία
«Τέτοια πράγματα δεν έχουν γίνει ποτέ στην Ελλάδα», δήλωσε ο Μητροπολίτης Άνθιμος, σχολιάζοντας την έφοδο των αντιεξουσιαστών στον Ιερό Ναό του Γρηγορίου Παλαμά, στη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, νωρίς το πρωί.
Ο Μητροπολίτης Άνθιμος ενημερώθηκε για το συμβάν ενώ βρισκόταν στον άμβωνα του ιερού ναού του Σωτήρος, όπου λειτουργούσε. Μεταξύ άλλων, ο ίδιος εξήγησε για ποιο λόγο κατεδαφίστηκε το πρώην ορφανοτροφείο «Μέγας Αλέξανδρος», ενώ τόνισε πως το λόγο έχει πλέον η δικαιοσύνη και η κοινωνία.
..........................................................
..........................................................
Σχόλιο:  
Αγαπητέ Παναγιώτατε  Μητροπολίτα (ουφ! πάντα μπερδεύομαι 
με τις προσφωνήσεις και τους τίτλους των επισκόπων. Τώρα νομίζω το πέτυχα!)
της Κρατικής Ελλαδικής Εκκλησίας  κ. Ανθιμε
δεν διαθέτετε  και την  άριστη  μνήμη, φοβούμαι!
Βεβαίως και έχουν ξαναγίνει τέτοια γεγονότα κανιβαλισμών
και πολύ φρικαλεότερα ακόμη.
Επειδή μπορεί να μην είχατε γεννηθεί τότε, 
σας παρακαλώ να διαβάσετε τα παρακάτω  και θα καταλάβετε...
Εν τιμή, πομπή και παρατάξει
η λεγεών! 
.................................................................................
.....................................................................................


ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΗΣ ΜΑΝΔΡΑΣ 

Η νεομάρτυς Αικατερίνη

Ἀναδημοσίευσις ἐκ τῶν ἱστορικῶν "ΠΑΤΡΙΩΝ" τοῦ ἀειμνήστου Μητροπολίτου Πενταπόλεως Καλλιοπίου

 ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ
Αικατερίνη

ς γνωστόν, ἡ Ἁγία καί Μαρτυρική Ἑλληνική Ἐκκλησία τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν εἶναι ἡ κατ' εὐθείαν καί μόνη κληρονόμος τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας πού ἱδρύθηκε κατά τήν ἡμέρα τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς. Καί τοῦτο, διότι μόνο Αὐτή διεφύλαξε καί διαφυλάττει προσεκτικά τήν Ὀρθόδοξον Χριστιανική Πίστην καί ζωήν ἀναλλοίωτον, ὅπως οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι τήν παρέδωσαν εἰς τούς Ἁγίους καί Θεοφόρους Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας μας.

Διαφυλάττουσα ὅμως τήν Ἁγίαν Πίστην ἡ Ἐκκλησία μας, ἐδοκιμάσθη "ὡς χρυσός ἐν χωνευτηρίω" (Σόφ. Σολομ. γ'6) καί ἐθριάμβευσε ἐν μέσω διωγμῶν, αἱμάτων καί θυσιῶν, ἀκολουθοῦσα τά αἱματόβρεκτα ἀχνάρια τῆς Ἐκκλησίας τῶν πρώτων αἰώνων.

πολεμήθη ἐπί 60κοντα καί πλέον χρόνια καί ἐξακολουθεῖ ἀκόμη καί σήμερα νά πολεμᾶται σκληρά. Εἶναι βέβαιον ὅτι καί εἰς τό μέλλον δέν θά σταματήσουν οἱ δοκιμασίες αὐτῆς. Ὁ Δικαιοκρίτης Θεός ὅμως, «εὖρεν τήν Ἐκκλησίαν μᾶς ἀξίαν» χάριν τῆς ὑπομονῆς καί τῆς καρτερικότητας τῶν Κληρικῶν καί Πιστῶν της.

Μένει ἡ Ἐκκλησία μας καί θά παραμένει τό ἀπόρθητο Φρούριο ὅσο καί ἄν θά ἐπιστρατεύεται ἡ σατανική ἐφευρετικότης τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων γιά τήν ἐκπόρθησή του. Στηρίζει ἀκλόνητα καί διαφυλάττει τήν ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως χωρίς νά κάμπτεται ἀπό θλίψεις, ταλαιπωρίες, συκοφαντίες, διωγμούς καί μαρτύρια.

πευθύνει ἀγωνιστικά σαλπίσματα πρός τούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς κάθε ἐποχῆς, ἡλικίας καί φύλου ὅπως:

       «Γίνου πιστός ἄχρι θανάτου» (Ἀποκ. β' 10),

      «ως θανάτου ἀγώνισαι περί τῆς ἀληθείας» (Σειράχ δ' 28),

       «γωνίζου τόν καλόν ἀγώνα τῆς πίστεως» (Ἅ' Τιμόθ. στ' 12).

Καί εἶναι ἀλήθεια ὅτι πάντοτε εὑρίσκονται ψυχές πού ἀνταποκρίνονται σ' αὐτά καί θυσιάζονται γιά τήν πίστη, ψυχές πού ὁ ζῆλος τούς μένει πύρινος μέχρι τέλους τῆς ζωῆς τους.

Καί ἡ ἀνταμοιβή τους πάντοτε ὑπερτέρα της προσφορᾶς τους: «τούς δοξάζοντας μέ δοξάσω» (Βασιλ. β' 30). Ἡ ἐπουράνιος ἀντιμισθία τοῦ Πατρός «ὁ τῆς δικαιοσύνης στέφανος».


«Τά πάτρια», ἐκπληροῦντα, σύν Θεῶ, τήν προσπάθειαν πού ἀνέλαβαν,   παρουσιάζουν τά αἱματηρά γεγονότα τῆς Μάνδρας Ἀττικῆς, ὡς δεῖγμα τῶν δεινῶν της καταδιωγμένης Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. Μέ ἰδιαιτέρα μάλιστα συγκίνηση σπεύδουν νά πληροφορήσουν τούς ἀναγνῶστες τους ὅτι, ἀποτέλεσμα τῶν αἱματηρῶν σκηνῶν ἦταν, ἀφ' ἑνός μέν ὁ διά μία ἀκόμα φορᾶ θρίαμβος τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Πίστεως καί ἀφ' ἑτέρου δέ, ἡ ἀνάδειξη μιᾶς Μορφῆς πλημμυρισμένης ἀπό τήν φωτιά τῆς Πίστεως καί τῆς ἀγάπης πρός τόν Χριστό, μιᾶς νέας μάρτυρος, τῆς Αἰκατερίνας (Ρούττη).


«Τά Πάτρια», ὅπως ἄλλοστε καί ἡ Ἐκκλησία διακηρύττει, φρονοῦν, ὅτι ἡ συγκατεριθμήθη εἰς τόν χορόν τῶν Ἁγίων Μαρτύρων. Ἡ 15η Νοεμβρίου, ἡμέρα τῆς τελειώσεώς της, εἶναι ἡ «Γεννέθλιος Ἡμέρα τῆς Νεομάρτυρος ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΑΣ».

Τέλος, κάμνομεν ἔκκλησιν εἰς τούς ἀγαπητούς ἀναγνώστας τῶν «Πατρίων», καί ἰδιαίτερά τους Πιστούς της Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ., ὅπως διαδόσουν τήν παροῦσα ἔκδοση γιά νά γνωσθῆ στό εὐρύτερο κοινό τῶν Χριστιανῶν τό μαρτύριο τῆς Νεομάρτυρος Αἰκατερίνας (Ρούττη) καί ὅτι εἰς τούς ἐσχάτους καιρούς, καί δή τόν 20ό αἰώνα, ὑπάρχουν ψυχές πού θυσιάζονται γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ πλησίον.

πως καί οἱ προηγούμενες ἐκδόσεις τῶν «Πατρίων» ἔτυχαν ἐνθουσιώδους ὑποδοχῆς ἐκ μέρους τῶν πιστῶν, τό αὐτό θά συμβεῖ, ὡς πιστεύομεν, καί μέ τήν παροῦσαν ἔκδοσιν.

Πειραιεύς, Ἰανουάριος 1987

Ὁ ἐν Ἐπισκόποις ἐλάχιστος πρός Κύριον εὐχέτης
+ Ὁ Πενταπόλεως Καλλιόπιος
Ρούτη


ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΗΣ ΜΑΝΔΡΑΣ

Μάνδρα Ἀττικῆς. Τόπος πού συνδέθηκε μέ ἠρωϊκά ἀλλά καί τραγικά γεγονότα. Τόπος πού πρόσφερε στήν ὑλιστική ἐποχή μᾶς μία ἀκόμα ἠρωϊδα τῆς Πίστεώς μας, τήν νεαρά νεομάρτυρα Αἰκατερίνη Κων. Ρούττη. Εἶναι γνωστό σέ ὅλους τους Χριστιανούς ὅτι ποτάμια ὁλόκληρα αἵματος ἐχύθησαν διά νά στερεωθεῖ ἡ ἀληθινή πίστη στόν Χριστό. Ἀλλά καί διά τήν διατήρησή της μακριά ἀπό τήν ἐπίδραση αἱρετικῶν νεωτερισμῶν πάλι ἐχρειάσθη νά χυθεῖ μαρτυρικό αἷμα.

λᾶτε τώρα Χριστιανοί, σεῖς πού ὑπομονετικά φέρετε τήν περιφρόνηση τῶν πολλῶν καί πού ἀκούετε στό ὄνομα Παλαιοημερολογίτες, ἐλᾶτε ὅλοι μαζί νά γνωρίσουμε πώς οἱ πατέρες καί οἱ ἀδελφοί μας, πού ἔζησαν τά πρῶτα χρόνια τοῦ σχίσματος, ἀγωνίσθησαν καί ἐδόξασαν τήν Ἐκκλησίαν τῶν Γ.Ο.Χ. δίνοντας σέ μᾶς τήν δυνατότητα, ἐλεύθερα καί τιμημένα νά ζοῦμε καί νά λατρεύουμε τόν Θεό μας.

ς παρακολουθήσουμε λοιπόν πώς ἐξελίχθηκαν τά θλιβερά γεγονότα τῆς Μάνδρας, πώς δηλαδή ἄρχισε καί τί τραγικό τέλος ἔλαβε ἡ ὁλονύκτιος πανηγυρική ἀκολουθία πού ἔγινε πρός τιμή τῶν Ἁγίων Ταξιαρχῶν, τά ξημερώματα τῆς 8ης Νοεμβρίου τοῦ 1927, εἰς τόν ὁμώνυμο Ναό τῆς Μάνδρας.
 ναός


πό τήν παραμονή τῆς ἑορτῆς, εὐλαβεῖς γυναῖκες τῆς Μάνδρας, μαζί καί ἡ θαρετή ὑπερασπίστρια τῶν Πατρίων Παραδόσεων Αἰκατερίνη (Ρούττη), εὐπρέπισαν τόν Ναό, ὥστε τό πανηγύρι τους πού μέ τόση λαχτάρα περίμεναν νά μήν ὑστερήσει σέ τίποτα. Ἐγκαίρως εἶχαν ἐνεργήσει καί γιά ὁμόδοξο Ἱερέα. Ἠσαν βλέπετε ἐλάχιστοι οἱ Ἱερουργοί τότε καί συνεπῶς περιζήτητοι...

Πρός τόν σκοπό αὐτό, μιά ἐπιτροπή εἶχε ξεκινήσει γιά τήν Ἀθήνα καί νά πού νωρίς τήν παραμονή ἐπιστρέφει μέ σούστα, συνοδεύοντας τόν ἀείμνηστο ὁμολογητή Ἱερέα π. Χριστόφορο Ψαλλίδα. Ἡ ὑποδοχή πού ἔγινε στόν ἐρχόμενο ἱερουργό ἦταν ἐνθουσιώδης. Ὅλοι σχεδόν οἱ κάτοικοι τόν καλωσόρισαν χαρούμενοι, ἐνῶ οἱ καμπάνες ὅλων των Ναῶν κτυποῦσαν χαρμόσυνα. Τόση ἦταν ἡ ἀγάπη καί ἡ ἐκτίμηση τῶν πρώτων ἀγωνιστῶν γιά τούς ὁμόδοξους Ἱερεῖς.


 Ἑσπερινός ἄρχισε ἥσυχα καί εἰρηνικά. Τό ἴδιο ἥσυχα θά συνεχιζόταν καί θά τελείωνε καί ὅλη ἡ ἀγρυπνία ἄν δέν ἔκαναν τήν ἐμφάνισή τους τά ἀνεπιθύμητα, γιά τό βράδυ ἐκεῖνο, ὄργανα τῆς τάξεως, περικυκλώνοντας τόν Ναό μέ κακές διαθέσεις. Καί εὔλογο γεννᾶται τό ἐρώτημα: Μά γιατί αὐτή ἡ πολιορκία; Στό Ναό δέν βρίσκονταν παράνομοι. Δέν ἐκρύβοντο ληστές. Μόνον ἄξιοι τηρητές τῶν Πατρίων Παραδόσεων εἶχαν συγκεντρωθεῖ γιά νά δοξάσουν μέ κάθε τιμή τούς προστάτες Ἁγίους τους. Τί λοιπόν ζητοῦσαν τά ὄργανα μέ τόση ἐπιμονή; Ἁπλούστατα ζητοῦσαν νά ἐκτελέσουν τήν διαταγή τοῦ σχισματικοῦ ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν, νά συλλάβουν τόν ἱερουργούντα Ἱερέα καί νά διαλύσουν τό πλῆθος τῶν πανηγυριστῶν.


Μπορεῖ νά εἶχαν ὅμως λάβει ἐντολές τά ὄργανα, ἀλλά καί οἱ Χριστιανοί τῆς Μάνδρας ἔπρεπε νά ἐκτελέσουν τίς θεοσδοτες ἐντολές Του καί νά μήν ἐπιτρέψουν τήν παραμικρή διατάραξη τῆς Ἑορτῆς. Ἔτσι οἱ πόρτες τοῦ Ναοῦ κλείνονται καί ἡ ἀκολουθία συνεχίζεται πιό κατανυκτική. Εἶναι διότι γίνεται κάτω ἀπό τήν ἀπειλή τῶν ὅπλων.

Κτυποῦν μέ μανία τά ὄργανα. Κτυποῦν ὅπου βροῦν. Πόρτες, παράθυρα, τοίχους! Σπάζουν τζάμια! Καί εἶναι ὁ 20ος αἰώνας!!! Ὁ πολιτισμός θεριεύει. Καί ὑποτίθεται ὅτι τά ἀτομικά καί θρησκευτικά δικαιώματα ἀσκοῦνται μέ κάθε ἐλευθερία! Τί τρομερή ἀλήθεια! Καί βρισκόμαστε μάλιστα στά ἱερά χώματα τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Ἑλλάδας!!!

Προσεύχονται οἱ Πιστοί μέσα στό Ναό ἥσυχα καί εὐλαβικά.

Μαίνονται, οὐρλιάζουν καί αἰσχρολογοῦν ἔξω τα ὄργανα τῶν σχισματικῶν.


Ζητοῦν μέσα ἐνίσχυση ἀπό τόν Κύριο οἱ Πιστοί γιά νά ἀντέξουν τόν ἄδικο διωγμό τους. Ζητοῦν ἐπίσης καί τά ὄργανα ἔξω ἐνίσχυση ἐπιγόντως γιά νά ἐπιτύχουν τόν βέβηλο σκοπό τους. Εἶχαν πράγματι ἀνάγκη ἀπό ἐνισχύσεις!!! Πώς θά συνελάμβαναν ἕναν πράο καί ἄκακο Ἱερουργό; Πῶς θά ἀντιμετώπιζαν τούς ἄοπλους Πιστούς;

Κοντεύει νά ξημερώσει. Μέσα στό Ναό ἔχουν μεταλάβει οἱ περισσότεροι καί περιμένουν τό "Δί΄ εὐχῶν..." τοῦ Ἱερέως καί ἀφοῦ πάρουν τήν εὐλογία του, νά τόν ὁδηγήσουν σέ ἕνα κοντινό σπίτι νά ξεκουραστεῖ. Πῶς θά γινόταν ὅμως αὐτό, ποῦ ἔξω καιροφυλακτοῦσαν οἱ πραιτωριανοί τῶν σχισματικῶν;


Μά πρό ὀλίγου πῆραν μέσα τους δύναμη ἀπό τόν Χριστό! Δέν τούς σκιάζει τίποτα. Προχωροῦν ἄφοβα. Οἱ πόρτες ἀνοίγουν. Οἱ πιστοί ἀρχίζουν νά ἐξέρχονται. Ζωντανό τεῖχος ἀπό εὐσεβεῖς γυναῖκες τῆς Μάνδρας ἔχουν περικυκλώσει τόν κινδυνεύοντα Ἱερέα. Μέσα ἀπό τό σκοτάδι ξεπροβάλουν μπροστά τους σάν ἀνήμερα θηρία τά ὄργανα τῶν σχισματικῶν. Ἀπαιτοῦν τήν παράδοση τοῦ Ἱερέως.

Μά γιατί ἄραγε; εἶναι τό δικαιολογημένο ἐρώτημα τῶν Πιστῶν. Μήπως ἐγκλημάτισε, μήπως καταχράσθηκε ἤ μήπως ἐβεβήλωσε;


Ὄχι! Τίποτα ἀπό ὅλα αὐτά! Κι ὅμως τόν ζητοῦν! Καί λοιπόν; Ποιός θά τούς τόν παραδώσει; Δέν ὑπάρχει Ἰούδας!

- «Μόνο σάν θά περάσετε πάνω ἀπό τά πτώματά μας θά πάρετε τόν Ἱερέα μας!» ἀκούγεται σταθερή καί δυνατή μιά γυναικεία φωνή. Εἶναι ἡ 27χρονη Αἰκατερίνα Ρούττη (σήμ. 1) πού ἄφησε σπίτι, ἄνδρα καί παιδιά καί ἦλθε νά ὑπερασπισθεῖ τόν Ἱερέα. Δέν τήν φοβίζουν οἱ φοβέρες τῶν ὅπλων καί γί΄ αὐτό ἀποφασισμένη φωνάζει.

Οἀστυνομικές δυνάμεις δέν μποροῦν νά διασπάσουν τόν ἀνθρώπινο κλοιό. Ἀρχίζουν τότε νά πυροβολοῦν γιά νά τούς ἐκφοβίσουν. Κάτι καταφέρνουν μέ αὐτό. Ἀπομακρύνονται ἀρκετοί πιστοί, ἀλλά τό ζωντανό τεῖχος γύρω ἀπό τόν Ἱερέα παραμένει ἄφοβο. Σέ λίγο ὅμως θά καμφθεῖ καί αὐτό ἐξ αἰτίας τῆς ἀπανθρώπου καί ἀγρίας ἐπιθέσεως τῶν ὀργάνων, τῶν ὁποίων μία σφαίρα κτυπᾶ στόν κρόταφο τήν ἀείμνηστον ὁμολογήτρια Ἀγγελική Κατσαρέλλη (σήμ. 2).

 Αἰκατερίνη Ρούττη ὅμως, ἡ ψυχή τῆς ἄμυνας, δέν τό βάζει κάτω. Ἐλέγχει μέ θάρρος τούς σχισματικούς μέχρι τή στιγμή πού ἕνα ὄργανο θά σηκώσει τό κοντάκι τοῦ ὅπλου γιά νά κτυπήσει τόν Ἱερέα!
Καί τότε, Ὕψιστε Θεέ, τί τόλμη, τί αὐτοθυσία!!!

Μόλις ἡ Αἰκατερίνα ἀντιλαμβάνεται τήν κακοῦργο χειρονομία, σπεύδει νά σώσει τόν Ἱερέα, καλύπτοντας τόν μέ τό σῶμα της, ὁπότε καί δέχεται αὐτή τό θανάσιμο ἐκεῖνο κτύπημα στό πίσω μέρος τῆς κεφαλῆς. Ἡ Αἰκατερίνα πέφτει στό δάπεδο τοῦ Ναοῦ βάφοντάς το μέ τό μαρτυρικό της αἷμα, ἐνῶ ἀκούγεται γιά τελευταία φορά νά ψιθυρίζει:
- Παναγία μου!

Οἱ γυναῖκες μέ ἀγωνία καί λυγμούς σηκώνουν τό αἱμόφυρτο σῶμα της καί ἀφοῦ προηγουμένως εἰδοποιεῖται καί ὁ ἄνδρας της, τήν μεταφέρουν στόν «Εὐαγγελισμό» τῶν Ἀθηνῶν. Μαζί μέ τήν Αἰκατερίνα μεταφέρεται στόν «Εὐαγγελισμό» καί ἡ τραυματισθεῖσα ὁμολογήτρια Ἀγγελική Κατσαρέλλη, ἡ ὁποία καί ἐξέρχεται μετά ἀπό λίγες ἡμέρες.

Ἡ Αἰκατερίνη ἑπτά ὁλόκληρες ἡμέρες ἀκίνητη, ὑπέφερε ἀφάνταστα χωρίς καν νά μπορεῖ νά μιλήσει. Μέ νοήματα ζήτησε μολύβι καί χαρτί γιά νά γράψει μέ δυσκολία στόν ἄντρα της νά προσέχει τά ἀγγελούδια της, τά δύο μικρά της, πού ἦταν τεσσάρων χρονῶν τό πρῶτο καί λίγων μηνῶν τό δεύτερο.

Στίς 15 Νοεμβρίου 1927 μέ τό πάτριο Ἑορτολόγιο, πρώτη ἡμέρα τῆς νηστείας τῶν Χριστουγέννων καί ὥρα 4 τό πρωΐ, παρέδωσε τήν μαρτυρική της ψυχή εἰς χείρας τοῦ στεφανοδότου Χριστοῦ.


Τό τότε Διοικητικό Συμβούλιο τῆς Ἱερᾶς Κοινότητας Γ.Ο.Χ. Ἀθηνῶν, κινητοποίησε ὅλα τα ὕπ΄ αὐτῆς παραρτήματα, ὥστε νά παρευρεθοῦν στήν κηδεία τῆς ὅσο τό δυνατόν περισσότεροι Πιστοί.

Ἐπιζῶντες αὐτόπτες μάρτυρες τῆς κηδείας, μᾶς πληροφόρησαν ὅτι αὐτό πού  παρακολούθησαν τήν ἡμέρα ἐκείνη δέν ἦταν κηδεία ἀλλά ἱερά Λιτανεία μαρτυρικοῦ λειψάνου.


Χιλιάδες πιστοί συνόδευσαν τήν πομπή, ἄλλοι κρατοῦντες ἄνθη ἄλλοι λαμπάδες καί ἄλλοι φοίνικες.

Ἡ μάρτυς δέν ἔχει πλέον ἀνάγκη ἀπό τίς δικές μας πρόσκαιρες τιμές καί δόξες.

Ἡ τιμή πού πρέπει νά τῆς ἀπονείμει κανείς εἶναι ἐκείνη πού ὁ Ἅγιος Χρυσόστομός μας ὑποδεικνύει: «Τιμή μάρτυρος, Μίμησις μάρτυρος».

γκαρδιώνεστε λοιπόν, Χριστιανοί, καί παραδειγματίζεσθε ἀπό τήν νεαρά μητέρα τῶν 27 χρόνων, πού ἔχυσε τό αἷμα της γιά τήν Ἁγίαν μας Πίστιν. Ἡ νεομάρτυς Αἰκατερίνα, ἀποτελεῖ «τιμή καί δόξα καί κάυχημα» γιά τήν Ἐκκλησία τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν καί θά προβάλλεται σέ κάθε περίσταση, ὡς ὑπόδειγμα πίστεως, ἀγάπης, αὐταπαρνήσεως καί θυσίας γιά τίς Πατρίους Παραδόσεις.

Αἰκατερίνη! Ἡ ἐπόχη ἅς δέν διέθεσε ἀγχόνες, καμίνους, ξίφη. Διέθεσε τόν ὑποκόπανο τοῦ ὅπλου γιά νά σέ φοβίσει. Πόσο φτωχό ἀλήθεια ὅπλο, γιά νά σέ κάνει νά ἀπαρνηθεῖς μία ζωντανή Πίστη! Κι ὅμως ἐσύ ἔδωσες τήν ζωή σου γι' αὐτή.

Οἱ πρεσβεῖες σου ἅς μᾶς ἐνισχύσουν καί οἱ προσευχές σου ἅς προασπίζουν τό Σῶμα τῆς Ὀρθοδόξου ἠμῶν Ἐκκλησίας ἀπό κάθε «δολίως κινούμενον» ἐχθρικό βέλος. Ἀμήν.

------------------------------------------
      Σήμ. 1η -- Ἐπιζῶντες συγγενεῖς της νεομάρτυρος Αἰκατερίνης Ρούττη μας ἔκαναν γνωστή καί αὐτή τή λεπτομέρεια. Ὁ ἄνδρας τῆς μετά τό τέλος τοῦ Ἑσπερινοῦ, πού παρακολούθησαν μαζί μέ τά παιδιά τους, ζήτησε νά ἐπιστρέψουν στό σπίτι τούς διότι προέβλεπε ἐπεισόδια. Ἡ Αἰκατερίνα τόν ἀκολούθησε. Τῆς ἦταν ὅμως ἀδύνατο νά παραμείνει στό κρεββάτι, ὅταν ἡ ἀδελφή της τήν πληροφόρησε ἀργά τή νύχτα γιά τόν κίνδυνο πού διέτρεχαν ὅλοι στήν Ἐκκλησία ἀπό τά καταφθάνοντα ὄργανα. Ἀμέσως καί μέ προφύλαξη ἐγκατέλειψε ἄνδρα καί μικρά παιδιά καί ἔτρεξε νά ἑνωθεῖ μέ τούς ἀγωνιζόμενους, ἔτρεξε πρός τό μαρτύριο !!!


Σήμ. 2η-- Ἡ ἀείμνηστος ὁμολογήτρια Ἀγγελική Κατσαρέλλη ἔφερε καί ἐπεδείκνυε μέ "καμάρι" μέχρι τέλους τῆς ζωῆς τῆς τό «στίγμα τοῦ Κυρίου» στό μέτωπό της πού μιά δολοφονική σφαίρα χάραξε τή νύκτα ἐκείνη.


ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ
τύπος1
τύπος2
τύπος3
τύπος4
τύπος5

τύπος6

Σαν χτες, 17 Ιουλίου κατά το Πάτριο Εορτολόγιο, το οποίο ακολουθούν ακόμα και σήμερα οι Ρώσοι (και 30 Ιουλίου σύμφωνα με το Νέο παπικό ημερολόγιο, που ακολουθούν οι περισσότεροι στην Ελλάδα), στα 1918: Η σφαγή της Αγίας Ρωσικής Αυτοκρατορικής Οικογένειας που συγκλόνισε τον κόσμο!



Για να διαβάσεις  περισσότερα και στα σχόλια
θα πατήσεις, αγαπημένο μου ΕΔΩ.

Ευανθία η Σαλογραία

Παρασκευή 29 Ιουλίου 2016

Γιατί ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, έκοψε το Μνημόσυνο του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως (δύο αναρτήσεις- επανάληψη)


Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής 


Εσύ, περιστεράκι μου,
που πρωτομπαίνεις σε αυτό το μπλογκάκι
και ενδιαφέρεσαι για την ψυχική σου σωτηρία  και έχεις φρικάρει με τα εκκλησιολογικά ξεσαλώματα
του Πατριάρχη Βαρθολομαίου
μπορείς  διαβάσεις τα σχετικά  με τη Διακοπή  Μνημοσύνου...
(το δίνουν το δικαίωμα 
οι ιεροί κανόνες της Ορθόδοξης Εκκλησίας)
...πατώντας
πρώτον ΕΔΩ
και μετά...ΕΔΩ.

-Οι καιροί ου μενετοί!

-Για τήρα, οι αλλόθρησκοι 
τι λύσσα κακιά εξαπολύουν 
εναντίον ημών, των ονομαζομένων Χριστιανών,
πάρε, και κατάλαβε πόσο κοντά επικρέμαται, 
ως Σουλεϊμάν σπάθη, εκάστου η τελευτή...

-Και τι λόγο, μανδάμ, θα δώσουμε στο Χριστούλη
αν ξαφνικά, μας καλέσει σε Απολογία;
Με τι μούτρα θα Τον αντικρίσουμε;  

-Έλα μου ντε! 
Ούτε που θέλω να το σκέφτομαι!
-Γι αυτό σε προειδοποιώ ποστάροντας τα ανωτέρω,
και αμαρτίαν ούκ έχω!

Ευανθία η Σαλογραία

(αν "κλικάρεις", αγαπημένο μου,
πάνω στην υπογραφή θα διαβάσεις 
τα  πρόσφατα,  σχετικά με το Διωγμό
για λόγους Ορθοδόξου Πίστεως 
του Γ. Σάββα 
από την Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας
του Αγίου Όρους). 
............................................................................................
............................................................................................




Οι τραυματικές εμπειρίες "κληρονομούνται" από γενιά σε γενιά- και περί διαχύσεως (επανάληψη)



Θα διαβάσεις,  αγαπημένο μου, 
το εν λόγω  ποστάκιον, πατώντας ΕΔΩ.

Όχι άσχετο με το πρώτο θέμα 
(μια και  τα πάντα αλληλεπιδρούν και αλληλοεπηρεάζονται)
θεωρώ και την ανάρτηση με τίτλο: 

Διάχυση-ή αλλιώς έχει στεγανά η ψυχή;

Σε ασπάζομαι τρις
ευχόμενη να μας  δοθεί...

(όλα δωρίζονται  "άνωθεν")

μια ειρηνική και δημιουργική ημέρα!

Ευανθία η Σαλογραία
........................................................................
........................................................................







Πέμπτη 28 Ιουλίου 2016

Η πανοπλία του Αγίου


souper-manolis
Η αγιότητα προϋποθέτει αρχικώς και κυρίως 
την παραίτηση από κάθε ίχνος δύναμης, 
την πλήρη απογύμνωση. 

Η αδελφή μου είχε παραιτηθεί από όλα, 
δεν διεκδικούσε τίποτα, δεν ήθελε να πετύχει τίποτε. 

Ήταν η πρώτη και έγινε έσχατη. 

Της αρκούσε να ξημερωθεί καλά.

Κάθε μέρα ήταν μια νέα μέρα, όπου όλα άρχιζαν από την αρχή. 

Ο άγιος πορεύεται μέσα στον κόσμο
γυμνός και ανυπεράσπιστος.

 Ξαρμάτωτος…

Τετάρτη 27 Ιουλίου 2016

Τηλεφωνική Συνέντευξη του π. ΣΑΒΒΑ της Ι. Μ. Μεγίστης Λαύρας Αγίου Όρους-"ποιος θα καταδικάσει αυτούς που συντάσσονται με τις ΚΑΚΟδοξίες του Πατριάρχου;"



Είναι φανερό, το Φανάρι και οι Οικουμενιστές βάζουν τα μοναστήρια "να εκτοπίσουν" τους μοναχούς που αντιδρούν στα σχέδια τους. 


Η Επιστασία του Αγίου Όρους απλά θα παριστάνει τον Πόντιο Πιλάτο.

Όπως ακριβώς βάζουν τους δεσποτάδες "να εκτοπίσουν" τους ιερείς που σεβόμενοι την αποστολή και το χρέος τους, αντιδρούν στα οικουμενιστικά ολισθήματα.

 Όπως διαβάσαμε σε ορθόδοξο ιστολόγιο:


"Ἡ Ἱερά Κοινότης Ἁγίου Ὄρους, ἁπλῶς θά παραμένει διπλωματικά βουβή  καί βεβαίως δέν θά παραδώσει μονάχη της τό κεφάλι της ἐπί πίνακι δημοσίως, ὥστε νά γίνει δημόσιο ρεντίκολο γιά τήν ἐπιτίμηση ἤ τήν ὅποια τιμωρία τῶν Μοναχῶν πού ἐξαγγέλουν πώς θά κόψουν μνημόσυνο.




Θά φερθεῖ διπλωματικά καί θά τούς ἀφήσει νά τούς διώκουν οἱ Μονές τους, ὅπως ἔγινε καί μέ τούς Χιλανδαρινούς Μοναχούς  (κι ἄν τό μάθει ὁ κόσμος τό ἔμαθε...),  ἤ νά φύγουν ἀπό μόνοι τους, διότι ἐκ τῶν πραγμάτων δέν θά μποροῦν νά συνυπάρχουν μέ τούς ὑπολοίπους Μοναχούς στό Ἅγιον Ὄρος,
ἤ ἀκόμα καλύτερα νά κάνουν πίσω ὅλοι ἤ κάποιοι ἀπό αὐτούς  καί νά μήν κόψουν μνημόσυνο τελικά.


Ἔτσι, θά νίψει ἡ Ἱερά Κοινότης ὡς ἄλλος Πόντιος Πιλᾶτος τάς χεῖρας της
δημοσίως στά μάτια τῶν πιστῶν."





πηγή: 
http://trelogiannis.blogspot.gr/2016/07/blog-post_862.html
..................................................................................................
..................................................................................................


Για το ΔΙΩΓΜΟ (από Αγιονορείτες καλογέρους),
ΤΟΥ Γ. ΣΑΒΒΑ της Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας 
μπορείς να διαβάσεις και νέα ανάρτηση,  

πατώντας ΕΔΩ
..................................................................................................
.....................................................................................................

Γιατί οι Χριστιανοί προσκυνάμε τα άγια λείψανα;


Αποτέλεσμα εικόνας για τιμή αγίων λειψάνων

Αρχαιότατη πρακτική τής Εκκλησίας
π. Αντωνίου Αλεβιζόπουλου

Μια από τις πλέον ευλαβείς συνήθειες των πιστών είναι να προσκυνούν τα λείψανα των Αγίων της Εκκλησίας μας.

 Έχετε, ωστόσο, αναρωτηθεί ποτέ, γιατί προσκυνούμε τα τίμια Λείψανα;

Η συνήθεια του να προσκυνούμε τα τίμια λείψανα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το γεγονός ότι πιστεύουμε πως το σώμα του ανθρώπου, που προσλαμβάνεται στην Εκκλησία, γίνεται δοχείο της άκτιστης θείας ενέργειας, χριστοφόρο και πνευματοφόρο.

«Ουκ οίδατε ότι τα σώματα υμών μέλη Χριστού εστίν;.. ή ουκ οίδατε ότι το σώμα υμών ναός του εν υμίν Αγίου Πνεύματος εστίν, ου έχετε από Θεού, και ουκ έστε εαυτών;. δοξάσατε τον Θεόν εν τω σώματι υμών και εν τω πνεύματι υμών, άτινα εστι του Θεού» (Α’ Κορ. στ’ 15-20), «Αυτός δε ο Θεός της ειρήνης αγιάσαι υμάς ολοτελείς, και ολόκληρον υμών το πνεύμα και η ψυχή και το σώμα αμέμπτως εν τη παρουσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού τηρηθείη. Πιστός ο καλών υμάς, ος και ποιήσει» (Α’ Θεσ. ε’ 23-24)…

Το ανθρώπινο σώμα εξυψώνεται μέσα στην Εκκλησία και έχει αιώνιο προορισμό. Ο Χριστός θα «μετασχηματίσει», δηλαδή θα μεταμορφώσει το ταπεινό μας σώμα, ώστε να γίνει «σύμμορφον τω σώματι της δόξης αυτού», να λάβει την ίδια μορφή προς το ένδοξο σώμα του Κυρίου και αυτό θα γίνει κατά τη δευτέρα παρουσία, «με την ενέργειαν, με την οποία δύναται και να υποτάξει τα πάντα εις τον εαυτόν Του» (Φιλιπ. γ’ 21).

Η δόξα των αγίων λειψάνων αποτελεί προεικόνιση αυτής της νέας, της δοξασμένης κατάστασης του σώματος. Η τιμή που αποδίδεται σ’ αυτά στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποτελεί ακόμη μαρτυρία της πίστης μας στην καθολική δόξα του ανθρώπου (Α’ Θεσ. ε’ 23-24).

Η αγιαστική χάρη εκφράζεται στα ιερά λείψανα με ευωδία, για την οποία κάνει λόγο η Αγία Γραφή (Β’ Κορ. β’ 15. Πρβλ. Ησ. ξστ’ 14) και επιτελεί θαύματα (Δ/Β’ Βασιλ. ιγ’ 20-21). Η ίδια χάρη μεταδίδεται στα αντικείμενα, τα οποία έρχονται σε επαφή με το σώμα των αγίων, με αποτέλεσμα τη θαυματουργία (Δ/Β’ Βασιλ. β’ 8-14. Ματθ. θ’ 20-22. Μάρκ. στ’ 13. Πράξ. ιθ’ 12).

Με βάση την καταγωγή μας από τον Αδάμ βρισκόμαστε σε διάσταση με τη δημιουργία του Θεού (Γέν. γ’ 17-19), όμως ο άνθρωπος της χάριτος του Θεού ακτινοβολεί ειρήνη και μεταδίδει ευλογία, ακόμη και με τη σκιά του (Πράξ. ε’ 15-16).

Ο ίδιος ο Θεός λοιπόν τιμά τα λείψανα των αγίων ανθρώπων και τα εμποτίζει με την άκτιστη θεία Του χάρη. Γι’ αυτό και η Ορθόδοξη Εκκλησία αποδίδει τιμή σ’ αυτά και τα θέτει κάτω από το ιερό θυσιαστήριο (Εβρ. ιγ’ 10), μιμούμενη στο θέμα αυτό το ουράνιο, το αχειροποίητο θυσιαστήριο (Αποκ. στ’ 9). γιατί τα δικά μας θυσιαστήρια, είναι «αντίτυπα των αληθινών», δηλαδή εκείνου του ουράνιου θυσιαστηρίου (Εβρ. θ’ 24).

Η πρώτη Εκκλησία τιμούσε τα ιερά λείψανα. Το Μαρτύριο του αγίου Πολυκάρπου (+156) μάς πληροφορεί πως θεωρούνταν «τιμιώτερα λίθων πολυτελών και δοκιμώτερα υπέρ χρυσίον» (Μαρτ. Πολυκ. 18).

Οι πιστοί συναθροίζονταν στους Τάφους των μαρτύρων, για να τελέσουν τη θεία ευχαριστία και να γιορτάσουν τη μνήμη των αγίων. Αυτό μεταδόθηκε στη μετέπειτα εποχή, δεν υπάρχει μαρτυρία που να μας πληροφορεί πως η τιμή των αγίων λειψάνων δεν ήταν καθολικά αποδεκτή.

Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος (329-390) υπογραμμίζει τα πολλά θαύματα που γίνονταν με τα τίμια λείψανα του αγίου Κυπριανού, «όταν υπάρχη η πίστις», λέγει και προσθέτει πως αυτό το γνωρίζουν «όσοι έλαβαν πείραν και έχουν μεταδώσει το θαύμα και εις ημάς και θα το παραδώσουν και εις το μέλλον» (Λόγος κδ’ 18, εις τον άγιον Κυπρ.).

Στον πρώτο στηλιτευτικό του λόγο κατά του Ιουλιανού ο Γρηγόριος αναφέρει για τους αγίους: «αυτών είναι αι μεγάλοι τιμαί και πανηγύρεις. Από αυτούς οι δαίμονες φυγαδεύονται και αι νόσοι θεραπεύονται. αυτών τα σώματα μόνα έχουν την ιδίαν δύναμιν με τας αγίας ψυχάς των, είτε εφαπτόμενα είτε τιμώμενα. Αυτών και αι ρανίδες μόνο αίματος και μικρά αντικείμενα του πάθους των ενεργούν όσα και τα σώματα» (Γρηγ. Θεολ., Λόγος δ’ 69).

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος υπογραμμίζει ότι ακόμη και ο αυτοκράτορας, «ο την αλουργίδα περικείμενος» σπεύδει να προσκυνήσει τους τάφους των αγίων και «έστηκε δεόμενος των αγίων», δηλαδή προσεύχεται στους αγίους «ώστε αυτού προστήναι παρά τω Θεώ», για να σταθούν υπέρ αυτού ενώπιον του Θεού (Χρυσ, Υπόμν. εις Β’ Κορ., Λόγ. κστ’ 5).

Ο ίδιος άγιος, εκφράζοντας την πίστη της Εκκλησίας προτρέπει: «επιχωρίαζε σηκοίς μαρτύρων, όπου σώματος υγεία και ψυχής ωφέλεια», δηλαδή να επισκέπτεσαι τους ναούς των μαρτύρων, όπου θα βρεις την υγεία του σώματος και την ωφέλεια της ψυχής (Χρυσ, Υπόμν. εις Ματθ., Λόγ. λζ’ 7). Σε άλλη ομιλία προτρέπει τους χριστιανούς να πηγαίνουν «εις ευκτηρίους οίκους, και προς τας των άγιων μαρτύρων θήκας», δηλαδή στους οίκους της προσευχής και στις λειψανοθήκες των αγίων, «ώστε αφού λάβωμε την ευλογία των, να καταστήσωμε τους εαυτούς μας ακαταβλητους εις τας παγίδας του διαβόλου» (Εις Γεν., Ομιλ. ιε’ 6). «τα οστά των αγίων υποτάσσουν δαίμονας και βασανίζουν, και ελευθερώνουν όσους έχουν δεθεί από τα πικρότατα εκείνα δεσμά» (Χρυσ. Υπόμν. Εις Β’ Κορ. Λόγ. κστ’ 5).

Σύμφωνα με την πίστη της πρώτης Εκκλησίας η θεία χάρη μεταδίδεται σε καθετί που βρίσκεται σε επαφή με τους αγίους. «Ακόμη και τα ενδύματα των αγίων είναι σεβαστά σε όλη την κτίση», αναφέρει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος και μνημονεύει τη μηλωτή του Ηλία (Δ/Β’ Βασιλ. β’ 8-14), τα υποδήματα των τριών παίδων, που κατανίκησαν τη φωτιά (Δαν. γ’ 27-28), τη ράβδο του Μωυσή που έκανε τόσα θαύματα, τα ενδύματα του Παύλου (Πράξ. ιθ’ 11-12), τη σκιά του Πέτρου (Πράξ. ε 12-J6) κ.ά (Χρυσ., Προς τους ανδριάντας ομιλ. η’ 2).

Ο άγιος Βασίλειος μας πληροφορεί πως το τίμιο λείψανο της αγίας Ιουλίττας αγιάζει την πόλη και όσους προσέρχονται στον ναό, «η δε γη, η όποια με την εκδημία της μακάριας εδέχθη τας ευλογίας, ανέβλυσεν από τα σπλάγχνα της αγίασμα» που είναι «εις τους υγιείς φυλακτήριον και χορηγία τέρψεως» και στους άρρωστους «παρηγοριά» (Μ. Βασ., ομιλ. 2 εις την μάρτ. Ιουλ. 2).

Στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποδίδουμε στα άγια λείψανα τιμή και ευλαβική προσκύνηση, η όποια, όπως αναφέραμε και στην περίπτωση των αγίων (σ. 48-50), δεν αποτελεί λατρευτική προσκύνηση ή λατρεία

Τούτο γιατί κανείς ποτέ ορθόδοξος χριστιανός δεν ταύτισε στη σκέψη του τα τίμια λείψανα, με «θεούς».



Πηγή: π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος. Εγχειρίδιον Αιρέσεων και παραχριστιανικών ομάδων, Γ’ Έκδοση, Αθήνα 1994.-πηγή Τρελογιάννης 
.............................................................................................................
..............................................................................................................

Αποτέλεσμα εικόνας για Όσιος Σεραφείμ της Βίριτσα.

Θα έλθει καιρός που όχι οι διωγμοί αλλά τα χρήματα και τα αγαθά αυτού του κόσμου θα απομακρύνουν τους ανθρώπους από τον Θεό. 

Και θα χαθούν ψυχές πολύ περισσότερες από ότι τον καιρό των διωγμών. 

Από την μία θα χρυσώνουν τους τρούλους και θα βάζουν επάνω τους, τους σταυρούς και από την άλλη παντού θα βασιλεύει κακία και ψεύδος. 

Η αληθινή Εκκλησία πάντα θα διώκεται. 

Αυτοί που θέλουν να σωθούν, θα σώζονται με τις ασθένειες και τις θλίψεις. 

Ο τρόπος που θα γίνονται οι διωγμοί θα είναι πολύ πονηρός και θα είναι πολύ δύσκολο κανείς να προβλέψει τους διωγμούς. 

Φοβερός θα είναι αυτός ο καιρός, λυπάμαι αυτούς που θα ζούνε τότε.

Οσιος Σεραφείμ της Βίριτσα.


πηγή: Τρελογιάννης