Σαν χτες, απογευματινή ώρα, πριν λίγα χρόνια, ο περίπου, τριάντα... φεύγα, κοντά σαράντα ετών, τότε, γείτονάς μου στην Πάτρα, και δημοτικός σύμβουλος, αρχιτέκτονας Παναγιώτης Χ. βίωσε ένα τρομακτικό τροχαίο, στην περιοχή της Χαλανδρίτσας.
Περί αυτού του φοβερού τροχαίου μνείαν ποιούμαι, στην παλαιότερη ανάρτηση με τίτλο και οι τρίχες από τα μαλλάκια σας είναι μετρημένες. Το επαναλαμβάνω, μέρα που είναι, έτσι, ώστε να χάνουμε πάσα βλακώδη ψευδαίσθηση οτι τάχα μου, ζούμε επειδή.... επειδή είμαστε...καπάτσοι χαχα.....και αυτοπροστατευόμαστε, λέει!
-Τρίχες κατσαρότατες, αγαπημένο μου!
-Ζούμε επειδή καίει ακόμα το λάδι στο καντήλι του βίου μας, μωρή Σαλογραία!
-Α γειά σου! Με νιώθεις γι' αυτο σε αγαπώ, γριά βρομοχαβαρόνα, κοινώς σιταροκουρούνα,
άντε τώρα, μη σκυλοβαριέσαι, σήκω και πήγαινε να ανάψεις κερί στην εκκλησία, ευχαριστώντας για τα δώρα του Κυρίου, τα μύρια!
-Έφυγααα!
Ευανθία η Σαλογραία
....................................................................................................................
.....................................................................................................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου