( και σχόλια, αν θες, στο παρακάτω κείμενο, πατώντας εδώ )
......................................................................................
Περιστεράκι μου,
έστω και αργά-όσο ζούμε όμως, ποτέ δ ε ν είναι αργά- κατάλαβα τούτο:
Συχνά η κατάθλιψή μας, προκύπτει από δυο κυρίως βασικούς λόγους:
Είτε από την άρνησή μας να ευχαριστήσουμε τον πλησίον- ειλικρινώς και εκ καρδίας- για όποιο
καλό ή και κακό
(ναι ναι, και κακό...το κακό είναι στο βάθος μεταμφιεσμένο καλό αν εμείς το θελήσουμε)
μας προσφέρει,
είτε απ' την αυτάρεσκη, πικρόχολη, πεισματική άρνησή μας,
τον πλησίον- όποιος και αν είναι- ειλικρινώς -εν τω βάθει της ημετέρας
καρδίας
για κάποιο -από τα μύρια δώρα που του δωσε ο Κύριος-
να τον επαινέσουμε!
Σοφά διατυπώνει ο Σκοτ Πέκ ο ψυχίατρος όταν γράφει
πως η σημερινή κατάθλιψη που μαστίζει τον κόσμο
ειναι του εγωκεντρισμού μας το αποκορύφωμα.
Σωστά φανερώνει το β ί ω μ α των αγίων ότι μόνη ελπίδα για λύτρωση
είναι η Αγία εν Κυρίω Ταπείνωση...που πρέπει να την φοράμε κατάσαρκα,
όπως ένα αγαπημένο πουκάμισο.
-Ακούς τι προστάζει το Παράκλητο Πνεύμα της Αληθείας, δια του Αποστόλου Του;
"Την ταπεινοφροσύνην εγκομβώσασθε!"
(Α΄Πέτρου,κεφ.5 στ.5)
Ευανθία η Σαλογραία
(info: αν πατήσεις την υπογραφή με το "ποντίκι"
θα βρεις το παλιότερο ποστάκι με τίτλο " ο φθόνος του δαίμονα
και οι σκέψεις αυτοκτονίας" ξου ...ξου... επιμένω...μακριά από μας, ξορκισμένες
με τον απήγανο, εμείς δεν θα πεθάνουμε ποτέ κουφάλα νεκροθάφτη!)
.....................................................................................................................
Πολύ εύστοχη η υπόμνηση της αθτίας της κατάθλιψης, η οποία είναι πλέον πανδημική νόσος! Δια το πληθυνθήμαι την ανομία ψυγήσεται η αγάπη των πολλών...Και ψυχομένης της αγάπης, η οποία συνίσταται στο άνοιγμα προς τον πλησίον, κραταιούται ο εγωκεντρισμός, η "αυτοαγάπη", που κάθε άλλο παρά αγάπη είναι, μιά και καταργεί τη διάσταση προς τον πλησίον. Αυτή η αποτυχία (=αμαρτία) του σύγχρονου ανθρώπου δεν διαφεύγει της προσοχής της ψυχής, γι αυτό και αναζητά απεγνωσμένα υποκατάστατα (συνήθως στη ζωοφιλία) και μη βρίσκοντας και εκεί παρηγοριά, στρέφεται κατά του εαυτού της (=κατάθλιψη). Στον Εκκλησιαστικό χώρο, ακόμα και αν (δυστυχώς) και εκεί η σχέση προς τον πλησίον δεν είναι αυτή που θα έπρεπε να είναι, η κατά το δυνατόν αξίως συμμετοχή στη Θεία Ευχαριστία αποκαθιστά με τρόπο μυστικό, θαυματουργικό την διασπασμένη επικοινωνία με τρόπο που δεν τον υποπτευόμεθα κάν(!) με αποτέλεσμα να μειώνεται ή να εξαφανίζεται η ασθένεια της κατάθλιψης, στο μέτρο κατά το οποίο υποχωρεί η αμαρτία και νεκρώνονται τα πάθη. Σίγουρα, ο αγώνας κατά των παθών είναι αγώνας κατά της κατάθλιψης!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάθε περίοδος νηστείας, κάθε προετοιμασία για συμμετοχή στο μυστήριο των μυστηρίων είναι ανατρεπτική της κατάθλιψης! Το φάρμακο για την πανδημία είναι τόσο κοντά και τι περέργο! Έχει πολύ μικρή ζήτηση!
ΑΚΥΛΑΣ