Σάββατο 31 Μαρτίου 2012

Νους Χριστού, π. Ιουστίνος Πόποβιτς


O σημερινός άνθρωπος, κυκνάκι  μου,


έπαθε μια αλλαξοφεγγιά*, τουτέστιν, μια σύγχυση φώτων και  φρενών, που δεν έχει το παρόμοιό της στην Παγκόσμια Ιστορία, από την Έλευση του Κυρίου Ιησού Χριστού και εντεύθεν -και δώθε.


(Το παρατιθέμενο, κατωτέρω- μετά τη δική μου αυτή εισαγωγή- κείμενο του οσιωτάτου πατρός Ιουστίνου Πόποβιτς, προσεγγίζει  εύστοχα και λακωνικά,  το καίριο ζήτημα).


-Γιατί, αλήθεια,  όλοι οι άγιοι μοιάζουν μεταξύ τους γενικά, παρότι στα καθ' έκαστον, διατηρούν απολύτως  τη θαυμαστή ελευθερία, αυτονομία και  μοναδικότητα του προσώπου τους;

-Επειδή, μανδάμ Σαλογραία, υιοθέτησαν τον Νου του Τριαδικού Θεού, και με εξαιρετική φροντίδα, εν πίστει. ελπίδι και αγάπη Κυρίου Ιησού, εφάρμοσαν τις Εντολές Του.


(στην ανάρτηση: ο εγκέφαλος, οι νευρώνες και η Ορθόδοξη εμπειρία έγινα πιο συγκεκριμένη σχετικά με την κεφαλαιώδη σημασία της  "πράξης").


Αυτή- η εκ καρδίας, τουτέστιν εκ βάθους ύπαρξης  πηγάζουσα εφαρμογή, τούς ένωνε και με το Πνεύμα το Άγιο, και  με τον πλησίον τους.


Βίωσαν, οι άγιοι, την οριζόντια και την κάθετη διάσταση του Σταυρού, σε όλο το μεγαλείο που μόνο η αγνή αυτοθυσία χαρίζει.


- Από την άλλη μεριά, γιατί όλοι οι μακράν της Ορθής Πίστεως ευρισκόμενοι, είναι τόσο διαφορετικοί  και συνάμα τόσο υπονομευτικοί μεταξύ τους;

Γιατί τυγχάνουν τόσο απόμακροι, εύθικτοι, εχθρικοί, ανταγωνιστικοί-σε βαθμό, μοναξιάς και οδύνης που δεν περιγράφεται;


-Επειδή, αδιαφόρησαν για το Θείο Θέλημα.Σε όλη τους  τη ζωή, πορεύτηκαν με το προσωπικό τους πλανεμένο, εγω-κεντρικό φρόνημα, που αφαιρεί απ' την ψυχή κάθε ουρανόσταλτη Χάρη και- εξατομικεύοντάς την ναρκισσιστικά, τουτέστιν εωσφορικά- την απομονώνει και την παραδίδει στον αιώνια οδύνη.


Διαθέτουμε, λοιπόν- ας το ξαναπούμε αυτό- σε κάθε κλάσμα του χρόνου που μας δωρίζεται, μόνον δύο επιλογές, όπως  έγραφα και παλιότερα στην  ανάρτηση :μηδέν και ένα υπαρξιακές καταστάσεις.


Μπορούμε  να διαλέξουμε,  τελικά, μόνο  ανάμεσα στο Νου του Χριστού, και στο νου του Αρχέκακου δαίμονα. 

-Ή μαύρο, ή άσπρο. 

Γκρι στα πνευματικά, δεν υπάρχει!


Παρακινούμαστε, ισοβίως- από τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα επηρεάζοντας την προαίρεση μας- παρακινούμαστε  να διαλέξουμε ανάμεσα στον Αιώνιο  Θάνατο και ανάμεσα στην Αιώνια  Ζωή, που μας πρόσφερε  με την Ανάστασή Του, ο Λατρεμένος  Χριστούλης.


Μακάριοι,  αν  διαλέγουμε συνεχώς-  και μέχρι να βγει η ψυχή μας-  την  Αιώνια ζωή, δι ευχών της Κυρίας Θεοτόκου και Πάντων των Τροπαιοφόρων  Αγίων της Αγιώτατης  Ορθόδοξης Εκκλησίας.


Εύχου και για μένα, αγαπημένο,  από τούτη τη στιγμή,  να βάλω αρχή Μετα-νοίας...


Σαλογραία
................................................................................................

Σημείωση: *αλλαξοφεγγιά είναι η αλλαγή του φωτός (δηλ. του χρώματος)το να βλέπει κάποιος άλλο χρώμα, διαφορετικό του κανονικού, εκ νόσου ή τραύματος της κεφαλής:π.χ. "από τη γροθιά που έφαγε στο κεφάλι έπαθε αλλαξοφεγγιά και τα έβλεπε όλα κόκκινα"
//  σε δεύτερη σημασία είναι και η "κατάπληξις εξ απροσδοκήτου ψυχικού κλονισμού"
(Λεξικόν της  Νέας Ελληνικής  Γλώσσης Σταματάκου)
...................................................................................................
Γράφει ο εν αγίοις αναπαυόμενος π. Ιουστίνος Πόποβιτς:


(Πηγή: http://anastasiosk.blogspot.com/2012/03/blog-post_4002.html)

"Ἄν κολουθήσς τόν δικό σου νο καί χι τόν νο το Χριστο, ν κολουθήσς τό θέλημά σου 

καί χι τό θέλημα το Χριστο, πως ναφέρεται στό γιο Εαγγέλιο, ψυχή σου δέν εναι καθαρή, 

δέν εναι γιασμένη, εναι χαμένη στήν ζούγκλα τν ψυχοφθόρων καί φρικτν πλανν. 

Διότι μαρτία, τό κακό, κατόρθωσε νά χτίσ μέσα μας, δίπλα σέ κείνη τήν θεοειδ ψυχή πού λάβαμε πό τόν Θεό, τήν δική της ψυχή. 

ν μαρτία μς γίν ξις, δημιουργε μέσα μας τήν δική της ψυχή. 

ν πράττομε τήν μαρτία, κείνη σταδιακά μορφώνεται στήν ψυχή μας.

 Κοντά σέ κείνη τήν θεοειδ ψυχή, τήν ποία Θεός σο δωσε, σύ φέρνεις ναν ξένο, ποος σέ αχμαλωτίζει.

 Ατός διαφεντεύει, ν ,τι θεϊκό εναι μέσα σου εναι σάν κοιμισμένο, σάν μουδιασμένο. 

Τό πέρριψες, καί κενο δέν ζ μέσα σου, πεθαίνει". 

Μακαριστός και οσιώτατος πατήρ  Ιουστίνος Πόποβιτς  

Πέμπτη 29 Μαρτίου 2012

Η φωνή του Θεού μέσα μας, η φωνή του Εξαποδού και η ε π ι λ ο γ ή της δικής μας συνείδησης(επανάληψη)


Παραθέτω, αγαπημένο μου 


μια παλιότερη ανάρτηση 
προκειμένου  να σου ξαναθυμίσω το θέμα της επιλογής, ανάμεσα στις προτροπές της Χάρης που λαχταράει να μας σώσει,  και στις προτροπές του Πονηρού πνεύματος, που επιθυμεί διακαώς να μας καταστρέψει.


H φωνή του Θεού μέσα μας, η φωνή του Εξαποδού και η επιλογή της δικής μας συνείδησης:
 ο τίτλος εκείνης της ανάρτησης.

Σε ασπάζομαι  με  φιλί  ειρήνης,  ευχόμενη  εν παντί, άγια  φώτιση 

Σαλογραία 

Παρασκευή 9 Μαρτίου 2012

Βίντεο για το Υπερφυσικό της Αφθαρσίας των Αγίων Ορθοδόξων λειψάνων-Άγιος Αλέξανδρος Σβιρ (1448-1533)



Στο έχω ξαναπεί, μοσχαναθρεμμένο μου,  αλλά, δεν θα κουραστώ να το επαναλαμβάνω και για όποιον άλλο περάσει σήμερα από αυτή τη σελίδα.

Άκουγα  πολλά χρόνια ότι υπήρχαν άφθορα λείψανα αγίων στην Ορθόδοξη Εκκλησία και δεν έδινα σημασία! Δε χαμπάριαζα!

Δεν ξέρω γιατί, αλλά προφανώς- λόγω έλλειψης πληροφόρησης από ειδήμονα που να τον σέβομαι  για την επιστημονική του κατάρτιση-  μου φαίνονταν τα άγια λείψανα περίπου κάτι σαν αιγυπτιακές μούμιες.

-Κούνια που σε κούναγε , μωρή Σαλογραία!
Μούμια εσύ είσαι και φαίνεσαι κι  από τη μύτη σου κρέμεσαι!

- Δε ντρέπεσαι να με κράζεις με τέτοια αναίδεια;!
Λίγος σεβασμός στα γεράματα, κανέναν δεν έβλαψε, όμως...πώς διατηρούνταν οι μούμιες στα μουσεία; ε;πώς διατηρούνταν;  κάπως έτσι νόμιζα ότι διατηρούνται και τα άγια λείψανα.

(Τόσο βλάκας, εκ νεότητος, υπήρξα  πάτερ Νικολάκη μου).

Τα τελευταία δέκα περίπου χρόνια, συνειδητοποίησα το υπερφυές της αφθαρσίας των αγίων λειψάνων, καθώς άκουσα με προσοχή,  επιστημονικές  σχετικές εξηγήσεις περί του ότι είναι των αδυνάτων αδύνατον να διατηρηθεί στον ατμοσφαιρικό αέρα, άφθαρτη οργανική ύλη, όπως η ανθρώπινη σάρκα, επί τόσους αιώνες- ούτε κάν επί τριήμερο- θυμάσαι τι αναφέρουν  τα Ευαγγέλια για  τη δυσωδία  που ανέδιδε το σώμα του νεκρού φίλου του Κυρίου  Ιησού Χριστού, Λάζαρου;  

Κανονικά, τονίζει  η επιστήμη,  θα έπρεπε το θανόν σώμα,  να είχε γίνει σκόνη της σκόνης, πλην όμως, αυτή η σάρκα(λόγω της ενοικούσης εν αυτή, ενέργειας της Χάρης του Αγίου Πνεύματος) διατηρείται εις πείσμα όλων των γνωστών φυσικών νόμων και διεργασιών τους.

Ειδικά το σώμα του Αγίου Αλεξάνδρου του Σβιρ,
βιογραφία του Αγίου Αλεξάνδρου του Σβιρ παρέθεσα  και σε παλιότερη ανάρτηση)
που διατηρείται άφθορο σε εκπληκτικό βαθμό, από το 1533, το σεβάστηκαν ακόμη και  οι δαιμονικά άθεοι Σοβετικοί του Στάλιν και δεν τόλμησαν να το πειράξουν. 

Το βίντεο που παραθέτω σήμερα, δείχνει το συγκλονιστικό και υπερφυές, και ασύλληπτο  μέγεθος,  της άγιας αυτής παρουσίας.

Ανέκφραστα και άπειρα   τα θαυμάσια που επιτελεί η Χάρη του Αγίου Πνεύματος, όχι μόνο στις ψυχές, αλλά και στα σώματα των Αγίων που ενόσω ζούσαν αγωνίστηκαν μέχρις αίματος, ώστε να γίνουν αγνά και καθαρότατα κατοικητήριά της.

Άγιε Αλέξανδρε του Σβιρ,

πρέσβευε και  για τον Πούτιν

( ναι, ναι παρότι βγαίνω εκτός θέματος...με ντροπαλό και χαμηλοβλεπούσικο ύφος ομολογώ ότι τον αγάπησα τον Πούτιν  επειδή στέλνει γριές, παραδοσιακές τραγουδίστριες στη Γιουροβίζιον!)

πρέσβευε, Άγιε Αλέξανδρε  και για κάθε καλοπροαίρετη ψυχή που διαβάζει αυτό το μπλογκάκι και  που νοερά και  ευλαβικά τιμάει
το σεπτό σου σκήνωμα, αμήν!

Σαλογραία
............................................................................


Πέμπτη 8 Μαρτίου 2012

Τι είναι η Ορθόδοξη ενορία μας;



Αγαπημένο μου

στα σχόλια της προηγούμενης ανάρτησης για  τον Πολυμορφισμό  και την θεραπευτική δύναμη της Ορθοδοξίας ένας Ιερέας,  μάλλον  της Ανατολικής Εκκλησίας (και ουχί της αιρετικοτάτης Παπικής) καθώς   και μια νεαρή φίλη, τοποθετήθηκαν  με τρόπο  που με ανάπαυσε.

Θα ήθελα, λοιπόν, αυτά τα σχόλια  να τα ξαναθυμίσω  πάλι  εδώ -προς εμπέδωσιν,  ενημέρωσιν και προβληματισμόν( χι χι...πού πήγα και θυμήθηκα τις αρχαιοπρεπείς λέξεις;) .

Να σημειώσω  ότι (λόγω απιστεύτου αβελτηρίας  που παιδιόθεν με χαρακτήριζε)
μου πήρε πάρα πολλά χρόνια  μέχρι να κατανοήσω τη σημασία του θέματος, παρότι από μικρή εκκλησιάζομαι("και ο κοιμισμένος για να ξυπνήσει φοβέρα θέλει")
-το βούρλο, αχ- σε τακτικότατη βάση.

Ακολουθούν, λοιπόν, τα σχόλια

( παραλείπω τις δικές μου σύντομες  απαντήσεις σε αυτά, που  δεν έλεγαν κάτι ιδιαίτερο- όποιος θέλει, μπορεί να πάει στην αμέσως προηγούμενη ανάρτηση να τα δει)

και από κει μετά, αν θες τα ξανακουβεντιάζουμε.

Με φιλιά νόστιμα σαν τηγανιτά καλαμαράκια

("μανδάμ Σαλογραία για Όνομααα!")

Σαλογραία
............................................................
.........ΑνώνυμοςMar 7, 2012 11:24 AM
Η ταπεινή μου άποψη είναι πως ΜΟΝΟ μέσω της ενορίας σώζεται ο εν τω κόσμω πιστός. Η ορθόδοξη κοινωνικότητα είναι σταυροειδής (και προς τα άνω και προς τα πλάγια). Το να θεωρούμε πως η σχέση μας με τον Κύριο είναι μόνο προσωπική, το θεωρώ πνευματική ανωριμότητα. Τότε δεν θα είχε νόημα ο ναός. Θα μας έστελνε την Χάρη ο Κύριος με courier προσωπικά και οι ιερείς θα μπορούσαν να τελέσουν θεία λειτουργία εντελώς μονάχοι τους. Επειδή όμως έχουμε αυτήν την νοοτροπία, απωλέσαμε το ενοριακό (άρα εκκλησιαστικό) πνεύμα και περιφερόμαστε ως πνευματικές πόρνες (εδώ μου αρέσει ο κόσμος, εκεί ο ιερέας, στην άλλη οι ψάλτες, εκεί τα χαλιά..κλπ). Κάθε ενορία (όχι κάθε ναός) είναι η εν όλω Εκκλησία. Και η εκκλησία στην Ορθόδοξη εκκλησιολογία είναι ΤΟΠΙΚΗ και όχι αποτελούμενη από παραρτήματα εκ των οποίων επιλέγουμε ό,τι μας γυαλίσει. Συγνώμη για το κατεβατό.

Ιερεύς τις.
ΑπάντησηΔιαγραφή...............
........................................................................................
ΓεωργίαMar 7, 2012 01:25 PM
"Επειδή όμως έχουμε αυτήν την νοοτροπία, απωλέσαμε το ενοριακό (άρα εκκλησιαστικό) πνεύμα και περιφερόμαστε ως πνευματικές πόρνες (εδώ μου αρέσει ο κόσμος, εκεί ο ιερέας, στην άλλη οι ψάλτες, εκεί τα χαλιά..κλπ)."
Η υπέροχη έννοια της "ενορίας", όλα αυτά που είπε ο ιερεύς, η τοπικότητα, εντοπιότητα, η σύνδεση με κάποιο τόπο, οι σύγχρονοι νομάδες, οι παγκόσμιες μεταναστεύσεις και εκρίζωμα λαών που ζουν για χιλιετίες στον ίδιο τόπο, σημερινοί νέοι που ξενιτεύονται, πάρα πολλοί γνωστοί μου που ζούνε μεταξύ αγγλίας-ελλάδας, γνωστός που έχει αλλάξει, σε 13 μήνες, 5 σπίτια, 4 δουλειές, 3 πόλεις, 2 χώρες, παγκόσμιο χωριό, παραδοσιακή κοινότητα, κοινότητες μεταμοντέρνες, έχουν ενδιαφέρον όλα αυτά. Εδώ, ένα σχετικό με το θέμα λινκ, ανάμεσα σε αμέτρητα σχετικά λινκς. http://sunday-robin.blogspot.com/2010/07/blog-post_12.html
ΑπάντησηΔιαγραφή
.........................................................................


ΑνώνυμοςMar 7, 2012 05:01 PM
Το ότι η εκκλησία είναι τοπική δεν το λέω εγώ αλλά είναι πρακτική της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας και των συνοδικών της αποφάσεων. Αυτό ήδη φαίνεται στα γραπτά του Αποστόλου Παύλου, ο οποίος αναφέρεται σε Θεσσαλονικείς, Κορινθίους κλπ και όχι στην "Εκκλησία της Κορίνθου" ή της "Θεσσαλονίκης". Επίσης, δεν γράφει γενικά κείμενα για όλους τους χριστιανούς αλλά σε κάθε τοπική εκκλησία αναφέρεται χωριστά, ανάλογα με τα ζητήματα ή τα προβλήματα που προκύπτουν. Ακολουθώντας αυτήν την εκκλησιολογική πρακτική, ο ρόλος και η επιρροή ενός επισκόπου είναι ΜΟΝΟ τοπική. Δεν μπορεί να υπάρχει σε μια Επισκοπή και δεύτερος (αρχι)επίσκοπος. Για αυτό λεγόταν και χωροεπίσκοπος. Οι Γερμανοί έχουν κρατήσει τον όρο (Landesbischof). Το ίδιο και οι ιερείς, οι οποίοι λειτουργούν στο όνομα του επισκόπου. Δεν μπορούν να τελούν μυστήρια όπου τους καπνίσει αλλά μόνο εντός ορίων (εν-ορία). Το ίδιο και οι (εν τω κόσμω) πιστοί: πνευματικός πατέρας είναι (ή θα έπρεπε να είναι) ο ενοριακός ιερέας. Αυτός σε ζει, αυτός σε ξέρει, αυτός σε ποιμαίνει. Αλλά, επειδή κάθε χριστιανός νομίζει πως τα ξέρει όλα και χτίζει τη δική του Ορθοδοξία, θεωρεί πως το να "αναπαύεσαι" είναι να κάνεις ό,τι σε βολεύει. Κατάντησαν λοιπόν να προτεσταντίζουν μέχρις εσχάτων: όπως οι Προτεστάντες δεν έχουν τοπικές ενορίες αλλά ενορίες οι οποίες λαμβάνουν το όνομά τους από το όνομα του θεολόγου-ομολογητού τους; καλβινική, ενορία λουθηρανών κλπ. Κατά τον ίδιο τρόπο λένε οι "δικοί μας": "Πάμε στην τάδε εκκλησία, λειτουργεί ο παπαΤαδε, φωτισμένος άνθρωπος, όχι σαν τον δικό μας εδώ που είναι 20 χρονών νέος και άσχετος"! Καταντήσαμε να ξέρουμε πόσα είναι τα μοναστήρια του Αγίου Όρους, πως λένε την τάδε Ηγουμένη αλλά να μην έχουμε ιδέα σε ποια ενορία ανήκουμε.
Η Εκκλησία μας είναι πραγματικά φωτισμένη και Αγία διότι τα έχει σκεφτεί και κανονίσει όλα από πιο ΠΡΙΝ για μας. Εμείς είμαστε αυτοί που δεν ακολουθούμε τα ειωθότα της.
Και κάτι ακόμη για το κείμενο του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου: Η Εκκλησία μας ΔΕΝ εκφράζεται μέσα από τα γραπτά αγίων ή εκκλησιαστικών συγγραφέων, ούτε από την Αγία Γραφή ξεκομμένα αλλά ΜΟΝΟ μέσω Συνοδικών αποφάσεων. Κάποιος μπορεί να είναι άγιος, τα γραπτά του όχι. Γνωρίζει η Εκκλησία μας πως κάθε ανθρώπινο έργο δεσμεύεται χωροχρονικά και πως ό,τι είναι καλό σήμερα, είναι λανθασμένο ή άκαιρο αύριο. Πολύ καλά τα πατερικά κείμενα, δείκτες προς την αιωνιότητα αλλά παραμένουν ανθρώπινα ενώ ο σκοπός της Εκκλησίας είναι τα Άνω.
Συγγνώμη αν σας κούρασα.


Ιερεύς τις.
ΑπάντησηΔιαγραφή

Δευτέρα 5 Μαρτίου 2012

Πολυμορφισμός και θεραπευτική δραστικότητα:το ανάλογο της Ορθοδοξίας (επανάληψη)





Μια και πανηγυρίσαμε χτες, την Κυριακή της Ορθοδοξίας, ευλογημένο μου, στέλνοντας

(αναγιγνώσκοντες μετά την θεία λειτουργία,  εκτενώς το Συνοδικόν της Ορθοδοξίας με  τα "αιωνία η μνήμη, αιωνία η μνήμη, αιωνία η μνήμη")

 στο λυπητερό   ανάθεμα όλους τους αιρετικούς του Κερατά, σου ξαναθυμίζω παλιότερες σκέψεις μου με τίτλο:Πολυμορφισμός και θεραπευτική δραστικότητα:το ανάλογο της Ορθοδοξίας που είχα αναρτήσει, εδώ σε αυτό το μπλογκάκι,  με το θέμα, τη Μοναδική Θεραπευτική Δύναμη  της Ορθοδοξίας -όταν βεβαίως, τυγχάνει αυτή η Ορθή Πίστη,  εν  Αγάπη Ορθοπραξίας βιούμενη- άλλως, πτήση Αγιοπνευματική  με μια μόνο φτερούγα, στο Ουρανό, δεν υφίσταται!

 Η επιστημονική υποστήριξη του εν λόγω κειμένου όπως και μερικές άλλες, οφείλεται στον κολλητό μου, συναγωνιστή, θετικό επιστήμονα.

Τον ευχαριστώ τα μάλα.
Ο Κύριος ας του ανταποδώσει την υπομονή και την άγια  διάθεση.

Οι θεολογικές αναγωγές είναι σαλογραιϊστικες αλλά όχι και  εντελώς του πεταματού, νομίζω, περιστεράκι μου.

Σε ασπάζομαι σαρακοστιανά  και εύχομαι για τον προσωπικό σου αγώνα,  τα καλυτερότερα!

Η γνωστή άγνωστος

Σαλογραία - η λεγεών! 

Κυριακή 4 Μαρτίου 2012

Ορθοδοξία δίχως Ορθοπραξία αγάπης τι χάρη έχει; Και τα δαιμόνια πιστεύουσι ορθά και φρίττουσι...


Γιατί είναι σπουδαία η Ορθοδοξία, ω  βαρεμένο τιγράκι;

Επειδή αυτό που πιστεύεις, που αρχικά και νοητικά αποδέχεσαι  ως ορθό, σε καθοδηγεί εσωτερικά   δια βίου, γίνεται ένα με το χαρακτήρα και  ψυχισμό σου ,  και  υπαγορεύει αδιάλειπτα, μέσα από μύριες συγκυρίες και περιπτώσεις, πώς σε συμφέρει  να ενεργήσεις, πώς θα βοηθηθείς,  ώστε   το ορθόν- που αποδέχεσαι στη   θεωρία - να το εφαρμόσεις και  στην έρμη, την παραμελημένη την  πράξη,

επειδή τα πάντα στο τέλος-τα αιώνια κέρδη και οι αιώνιες ζημίες, μια και για την αιωνιότητα, τονίζεις πως  ενδιαφέρεσαι- κυριώτατα  από την πράξη σου-  κρίνονται.

Και ως  πράξη ορίζω,   το τι  λογισμό  θα αποφασίσεις να κρατήσεις  και το τι σκέψη στα σκουπίδια  θα θάψεις.

Ως πράξη ορίζω επίσης  το  τι λόγο θα αποφασίσεις να ξεστομίσεις και τι λόγο στα ξεστομισμένα  σου -δεν θα εγγράψεις.

Πράξη είναι κάθε τι που κάνεις με όλη σου την υπόσταση, για ωφέλεια ή ζημιά του πλησίον δηλαδή για ωφέλεια ή ζημία κατά βάση δική  σου.


Ορθοδοξία, δίχως αγάπη μοιάζει, θηριωδία,   φονταμενταλισμός, στενοκεφαλιά, φανατισμός, θάνατος της ψυχής  του παιδιού,  του αδερφού, του συζύγου σου.

-"Ορθοδοξία ή θάνατος" δε γράφει, και  το πανό, μανδάμ  Σαλογραία;

-Καλή παρατήρηση, λατρεμένο μου.

Δεν εννοεί, όμως τον ψυχοσωματικό   θάνατο του πλησίον, δια της "χριστιανικής"-Φαρισαϊκής  σου αφάτου σκληρότητος.

Εννοεί, εκούσιο, ηθελημένο  θάνατο του εγωκεντρισμού του δικού σου.


Ως Ορθοδοξία, ορίζεται  η εν Αληθεία  καταγεγραμμένη δια μέσου των αιώνων εμπειρία των προηγηθέντων αγίων,  κυριώτατα  μέσα στο Φως της θείας Αγάπης...

Μακάρι ο κάθε αγωνιστής, τούτο, μέχρι τέλους του βίου, με θέρμη   να το φυλάξει.

Σαλογραία
................................................................................................................................................................
.......................................................................................................................
Του εν Αγίοις ευρισκομένου επισκόπου Νικολάου Βελιμίροβιτς λόγος
από το βιβλίο:"Δεν φτάνει μόνον η πίστη..." (στο οπισθόφυλλο- από τις εκδόσεις "Εν πλω")
............................

"Λέτε ότι πιστεύετε στο Θεό και το θεωρείτε αρκετό.
"Και τα δαιμόνια πιστεύουσι κια φρίσσουσι"(Ιακ.2,19).

Εσείς ως άνθρωπος πρέπει να έχετε κάτι περισσότερο.

Ας πούμε σας οφείλει κάποιος πέντε διαφορετικά πράγματα, και σας επιστρέφει μόνο το ένα, δεν θα θυμώσετε;


Και από σας ο Δημιουργός ζητά πέντε πράγματα, ενώ εσείς του προσφέρετε μόνο το  ένα.

Αυτά τα πέντε πράγματα είναι τα εξής:

Η πίστη στο Θεό, 
η γνώση της αγάπης  του Θεού,
η γνώση της θέλησης του Θεού, 
η γνώση της ενέργειας του Θεού, 
η γνώση της κρίσης του Θεού".

Στην πίστη στο Θεό μπορούσατε να φτάσετε όπως θα έφτανε ένας οποισδήποτε παγανιστής, παρατηρώντας τη φύση, και συμπεραίνοντας ότι η ύλη προϋποθέτει και Δημιουργό.

Όμως όλα τα άλλα ο παγανιστής δεν μπορεί να τα γνωρίσει χωρίς το Ευαγγέλιο του Χριστού.

Δεν φτάνει, λοιπόν, μόνο η πίστη στο Θεό, αλλά είναι απαραίτητα και όλα τα άλλα που ζήτησε ο Σωτήρας του κόσμου και ανήγγειλε στους ανθρώπους  και ζήτησε από αυτούς.


Αφού εάν ήταν αρκετό μόνο εκείνο που η φύση μάς υπαινίσσεται  , και που εσείς θεωρείτε αρκετό, τότε και ο ερχομός του Υιού του Θεού στον κόσμο θα ήταν άχρηστος και τα πάθη του στο σταυρό ανόητα.


Γι αυτό βιαστείτε, μέχρι να έρθει ο θάνατος, να ντύσετε το νεκρό σκελετό της πίστης σας, με σάρκα και ζωή"
...........................................................


 ("Ο Επίσκοπος Νικόλαος δεν είναι μόνο ένας  μεγάλος Σέρβος.
 Αποτελεί για όλους εμάς  τους ορθόδοξους την έκφραση της Ορθόδοξης πνευματικότητας  και καταλαμβάνει περίοπτη θέση μεταξύ εκείνων που εργάζονται για να κάνουν αιώνια την Ορθόδοξη πίστη"


π. Αλέξανδρος Σμέμαν )



Σάββατο 3 Μαρτίου 2012

Κυριακή


Κυριακή


Ήμουν ντυμένος όμορφα σήμερα.
Βγήκα πρωί, διπλωμένος με τη 
ψυχή σου στην πόλη. Ήμουνα κι όμορφος.
Είχα λουστεί χτες βράδυ με τη 
μουσική  της φωνής σου-
                             Κρατούσα 
την πένα στο χέρι μου κι όπου 
έβρισκα ήλιο, βουτούσα την άκρη της 
κ' έγραφα στίχους.

Νικηφόρος Βρεττάκος

Πώς πρέπει ο πιστός χριστιανός να διώχνει τους λογισμούς-"Δική μου είναι η εκδίκηση"

 

 "Κανένας αρχάριος δεν ημπορεί να διώξη λογισμόν, ανίσως ο Θεός δεν τον διώξη,  διατί οι δυνατοί ημπορούν να πολεμήσουν και να διώξουν τους λογισμούς, πλην και αυτοί από λόγου τους
( από μόνοι τους) δεν τους διώχνουν, αλλά μαζύ με τον Θεόν τους πολεμούν και τους διώχνουν. 

Συ όμως όταν έρχωνται οι λογισμοί, επικαλού συχνά τον Κύριον Ιησούν, ήγουν(δηλαδή) λέγε ακατάπαυστα την ευχήν και εκείνοι φεύγουσι, διατί δεν υποφέρουν την θέρμην της καρδίας, οπού προέρχεται από την προσευχήν, και φεύγουσιν ότι κατακαίονται από αυτήν, καθώς λέγει και ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος, με το Όνομα του Ιησού, κτύπα και πλήγωνε τους εχθρούς, επειδή και ο Θεός ημών είναι φωτιά , όπου αφανίζει την κακίαν.

Ο Κύριος ημών οπού είναι ογλήγωρος εις βοήθειαν, θέλει κάμη παρευθύς την εκδίκησιν εκείνων  οπού φωνάζουν εις αυτόν νύκτα και ημέραν εξ όλης της ψυχής  και καρδίας, καθώς λέγει ο θείος Λουκάς εις την παραβολήν του Κριτού  της αδικίας.

(Οσίου Πατρός ημών Γρηγορίου του Σιναϊτου, τόμος πέμπτος Φιλοκαλίας, σελ.92, εκδοτικός οίκος "ΑΣΤΗΡ")
..........................................................
Όποιος λυτρώνεται  απ' το ζόφο των αρνητικών λογισμών, αυτός στη συνέχεια,  σιγά σιγά αποκτάει την αγία   διάκριση και απολαμβάνει  τη γεύση της εν Αγίω Πνεύματι,ελευθερίας.

Σαλογραία