Νους Χριστού, π. Ιουστίνος Πόποβιτς

O σημερινός άνθρωπος, κυκνάκι  μου,


έπαθε μια αλλαξοφεγγιά*, τουτέστιν, μια σύγχυση φώτων και  φρενών, που δεν έχει το παρόμοιό της στην Παγκόσμια Ιστορία, από την Έλευση του Κυρίου Ιησού Χριστού και εντεύθεν -και δώθε.


(Το παρατιθέμενο, κατωτέρω- μετά τη δική μου αυτή εισαγωγή- κείμενο του οσιωτάτου πατρός Ιουστίνου Πόποβιτς, προσεγγίζει  εύστοχα και λακωνικά,  το καίριο ζήτημα).


-Γιατί, αλήθεια,  όλοι οι άγιοι μοιάζουν μεταξύ τους γενικά, παρότι στα καθ' έκαστον, διατηρούν απολύτως  τη θαυμαστή ελευθερία, αυτονομία και  μοναδικότητα του προσώπου τους;

-Επειδή, μανδάμ Σαλογραία, υιοθέτησαν τον Νου του Τριαδικού Θεού, και με εξαιρετική φροντίδα, εν πίστει. ελπίδι και αγάπη Κυρίου Ιησού, εφάρμοσαν τις Εντολές Του.


(στην ανάρτηση: ο εγκέφαλος, οι νευρώνες και η Ορθόδοξη εμπειρία έγινα πιο συγκεκριμένη σχετικά με την κεφαλαιώδη σημασία της  "πράξης").


Αυτή- η εκ καρδίας, τουτέστιν εκ βάθους ύπαρξης  πηγάζουσα εφαρμογή, τούς ένωνε και με το Πνεύμα το Άγιο, και  με τον πλησίον τους.


Βίωσαν, οι άγιοι, την οριζόντια και την κάθετη διάσταση του Σταυρού, σε όλο το μεγαλείο που μόνο η αγνή αυτοθυσία χαρίζει.


- Από την άλλη μεριά, γιατί όλοι οι μακράν της Ορθής Πίστεως ευρισκόμενοι, είναι τόσο διαφορετικοί  και συνάμα τόσο υπονομευτικοί μεταξύ τους;

Γιατί τυγχάνουν τόσο απόμακροι, εύθικτοι, εχθρικοί, ανταγωνιστικοί-σε βαθμό, μοναξιάς και οδύνης που δεν περιγράφεται;


-Επειδή, αδιαφόρησαν για το Θείο Θέλημα.Σε όλη τους  τη ζωή, πορεύτηκαν με το προσωπικό τους πλανεμένο, εγω-κεντρικό φρόνημα, που αφαιρεί απ' την ψυχή κάθε ουρανόσταλτη Χάρη και- εξατομικεύοντάς την ναρκισσιστικά, τουτέστιν εωσφορικά- την απομονώνει και την παραδίδει στον αιώνια οδύνη.


Διαθέτουμε, λοιπόν- ας το ξαναπούμε αυτό- σε κάθε κλάσμα του χρόνου που μας δωρίζεται, μόνον δύο επιλογές, όπως  έγραφα και παλιότερα στην  ανάρτηση :μηδέν και ένα υπαρξιακές καταστάσεις.


Μπορούμε  να διαλέξουμε,  τελικά, μόνο  ανάμεσα στο Νου του Χριστού, και στο νου του Αρχέκακου δαίμονα. 

-Ή μαύρο, ή άσπρο. 

Γκρι στα πνευματικά, δεν υπάρχει!


Παρακινούμαστε, ισοβίως- από τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα επηρεάζοντας την προαίρεση μας- παρακινούμαστε  να διαλέξουμε ανάμεσα στον Αιώνιο  Θάνατο και ανάμεσα στην Αιώνια  Ζωή, που μας πρόσφερε  με την Ανάστασή Του, ο Λατρεμένος  Χριστούλης.


Μακάριοι,  αν  διαλέγουμε συνεχώς-  και μέχρι να βγει η ψυχή μας-  την  Αιώνια ζωή, δι ευχών της Κυρίας Θεοτόκου και Πάντων των Τροπαιοφόρων  Αγίων της Αγιώτατης  Ορθόδοξης Εκκλησίας.


Εύχου και για μένα, αγαπημένο,  από τούτη τη στιγμή,  να βάλω αρχή Μετα-νοίας...


Σαλογραία
................................................................................................

Σημείωση: *αλλαξοφεγγιά είναι η αλλαγή του φωτός (δηλ. του χρώματος)το να βλέπει κάποιος άλλο χρώμα, διαφορετικό του κανονικού, εκ νόσου ή τραύματος της κεφαλής:π.χ. "από τη γροθιά που έφαγε στο κεφάλι έπαθε αλλαξοφεγγιά και τα έβλεπε όλα κόκκινα"
//  σε δεύτερη σημασία είναι και η "κατάπληξις εξ απροσδοκήτου ψυχικού κλονισμού"
(Λεξικόν της  Νέας Ελληνικής  Γλώσσης Σταματάκου)
...................................................................................................
Γράφει ο εν αγίοις αναπαυόμενος π. Ιουστίνος Πόποβιτς:


(Πηγή: http://anastasiosk.blogspot.com/2012/03/blog-post_4002.html)

"Ἄν ἀκολουθήσῃς τόν δικό σου νοῦ καί ὄχι τόν νοῦ τοῦ Χριστοῦ, ἄν ἀκολουθήσῃς τό θέλημά σου 

καί ὄχι τό θέλημα τοῦ Χριστοῦ, ὅπως ἀναφέρεται στό ἅγιο Εὐαγγέλιο, ἡ ψυχή σου δέν εἶναι καθαρή, 

δέν εἶναι ἁγιασμένη, εἶναι χαμένη στήν ζούγκλα τῶν ψυχοφθόρων καί φρικτῶν πλανῶν. 

Διότι ἡ ἁμαρτία, τό κακό, κατόρθωσε νά χτίσῃ μέσα μας, δίπλα σέ ἐκείνη τήν θεοειδῆ ψυχή πού ἐλάβαμε ἀπό τόν Θεό, τήν δική της ψυχή. 

Ἄν ἡ ἁμαρτία μᾶς γίνῃ ἕξις, δημιουργεῖ μέσα μας τήν δική της ψυχή. 

Ἄν πράττομε τήν ἁμαρτία, ἐκείνη σταδιακά μορφώνεται στήν ψυχή μας.

 Κοντά σέ ἐκείνη τήν θεοειδῆ ψυχή, τήν ὁποία ὁ Θεός σοῦ ἔδωσε, ἐσύ φέρνεις ἕναν ξένο, ὁ ὁποῖος σέ αἰχμαλωτίζει.

 Αὐτός διαφεντεύει, ἐνῶ ὅ,τι θεϊκό εἶναι μέσα σου εἶναι σάν κοιμισμένο, σάν μουδιασμένο. 

Τό ἀπέρριψες, καί ἐκεῖνο δέν ζῆ μέσα σου, πεθαίνει". 

Μακαριστός και οσιώτατος πατήρ  Ιουστίνος Πόποβιτς