Σάββατο 31 Μαρτίου 2012

Νους Χριστού, π. Ιουστίνος Πόποβιτς


O σημερινός άνθρωπος, κυκνάκι  μου,


έπαθε μια αλλαξοφεγγιά*, τουτέστιν, μια σύγχυση φώτων και  φρενών, που δεν έχει το παρόμοιό της στην Παγκόσμια Ιστορία, από την Έλευση του Κυρίου Ιησού Χριστού και εντεύθεν -και δώθε.


(Το παρατιθέμενο, κατωτέρω- μετά τη δική μου αυτή εισαγωγή- κείμενο του οσιωτάτου πατρός Ιουστίνου Πόποβιτς, προσεγγίζει  εύστοχα και λακωνικά,  το καίριο ζήτημα).


-Γιατί, αλήθεια,  όλοι οι άγιοι μοιάζουν μεταξύ τους γενικά, παρότι στα καθ' έκαστον, διατηρούν απολύτως  τη θαυμαστή ελευθερία, αυτονομία και  μοναδικότητα του προσώπου τους;

-Επειδή, μανδάμ Σαλογραία, υιοθέτησαν τον Νου του Τριαδικού Θεού, και με εξαιρετική φροντίδα, εν πίστει. ελπίδι και αγάπη Κυρίου Ιησού, εφάρμοσαν τις Εντολές Του.


(στην ανάρτηση: ο εγκέφαλος, οι νευρώνες και η Ορθόδοξη εμπειρία έγινα πιο συγκεκριμένη σχετικά με την κεφαλαιώδη σημασία της  "πράξης").


Αυτή- η εκ καρδίας, τουτέστιν εκ βάθους ύπαρξης  πηγάζουσα εφαρμογή, τούς ένωνε και με το Πνεύμα το Άγιο, και  με τον πλησίον τους.


Βίωσαν, οι άγιοι, την οριζόντια και την κάθετη διάσταση του Σταυρού, σε όλο το μεγαλείο που μόνο η αγνή αυτοθυσία χαρίζει.


- Από την άλλη μεριά, γιατί όλοι οι μακράν της Ορθής Πίστεως ευρισκόμενοι, είναι τόσο διαφορετικοί  και συνάμα τόσο υπονομευτικοί μεταξύ τους;

Γιατί τυγχάνουν τόσο απόμακροι, εύθικτοι, εχθρικοί, ανταγωνιστικοί-σε βαθμό, μοναξιάς και οδύνης που δεν περιγράφεται;


-Επειδή, αδιαφόρησαν για το Θείο Θέλημα.Σε όλη τους  τη ζωή, πορεύτηκαν με το προσωπικό τους πλανεμένο, εγω-κεντρικό φρόνημα, που αφαιρεί απ' την ψυχή κάθε ουρανόσταλτη Χάρη και- εξατομικεύοντάς την ναρκισσιστικά, τουτέστιν εωσφορικά- την απομονώνει και την παραδίδει στον αιώνια οδύνη.


Διαθέτουμε, λοιπόν- ας το ξαναπούμε αυτό- σε κάθε κλάσμα του χρόνου που μας δωρίζεται, μόνον δύο επιλογές, όπως  έγραφα και παλιότερα στην  ανάρτηση :μηδέν και ένα υπαρξιακές καταστάσεις.


Μπορούμε  να διαλέξουμε,  τελικά, μόνο  ανάμεσα στο Νου του Χριστού, και στο νου του Αρχέκακου δαίμονα. 

-Ή μαύρο, ή άσπρο. 

Γκρι στα πνευματικά, δεν υπάρχει!


Παρακινούμαστε, ισοβίως- από τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα επηρεάζοντας την προαίρεση μας- παρακινούμαστε  να διαλέξουμε ανάμεσα στον Αιώνιο  Θάνατο και ανάμεσα στην Αιώνια  Ζωή, που μας πρόσφερε  με την Ανάστασή Του, ο Λατρεμένος  Χριστούλης.


Μακάριοι,  αν  διαλέγουμε συνεχώς-  και μέχρι να βγει η ψυχή μας-  την  Αιώνια ζωή, δι ευχών της Κυρίας Θεοτόκου και Πάντων των Τροπαιοφόρων  Αγίων της Αγιώτατης  Ορθόδοξης Εκκλησίας.


Εύχου και για μένα, αγαπημένο,  από τούτη τη στιγμή,  να βάλω αρχή Μετα-νοίας...


Σαλογραία
................................................................................................

Σημείωση: *αλλαξοφεγγιά είναι η αλλαγή του φωτός (δηλ. του χρώματος)το να βλέπει κάποιος άλλο χρώμα, διαφορετικό του κανονικού, εκ νόσου ή τραύματος της κεφαλής:π.χ. "από τη γροθιά που έφαγε στο κεφάλι έπαθε αλλαξοφεγγιά και τα έβλεπε όλα κόκκινα"
//  σε δεύτερη σημασία είναι και η "κατάπληξις εξ απροσδοκήτου ψυχικού κλονισμού"
(Λεξικόν της  Νέας Ελληνικής  Γλώσσης Σταματάκου)
...................................................................................................
Γράφει ο εν αγίοις αναπαυόμενος π. Ιουστίνος Πόποβιτς:


(Πηγή: http://anastasiosk.blogspot.com/2012/03/blog-post_4002.html)

"Ἄν κολουθήσς τόν δικό σου νο καί χι τόν νο το Χριστο, ν κολουθήσς τό θέλημά σου 

καί χι τό θέλημα το Χριστο, πως ναφέρεται στό γιο Εαγγέλιο, ψυχή σου δέν εναι καθαρή, 

δέν εναι γιασμένη, εναι χαμένη στήν ζούγκλα τν ψυχοφθόρων καί φρικτν πλανν. 

Διότι μαρτία, τό κακό, κατόρθωσε νά χτίσ μέσα μας, δίπλα σέ κείνη τήν θεοειδ ψυχή πού λάβαμε πό τόν Θεό, τήν δική της ψυχή. 

ν μαρτία μς γίν ξις, δημιουργε μέσα μας τήν δική της ψυχή. 

ν πράττομε τήν μαρτία, κείνη σταδιακά μορφώνεται στήν ψυχή μας.

 Κοντά σέ κείνη τήν θεοειδ ψυχή, τήν ποία Θεός σο δωσε, σύ φέρνεις ναν ξένο, ποος σέ αχμαλωτίζει.

 Ατός διαφεντεύει, ν ,τι θεϊκό εναι μέσα σου εναι σάν κοιμισμένο, σάν μουδιασμένο. 

Τό πέρριψες, καί κενο δέν ζ μέσα σου, πεθαίνει". 

Μακαριστός και οσιώτατος πατήρ  Ιουστίνος Πόποβιτς  

2 σχόλια:

  1. Σαλογραία μου, το κακό είναι ότι συχνά γινόμαστε έτσι όπως δεν θα θέλαμε, γιατί είναι τόσο εύκολο από εκείνο το πάλλευκο που βγαίνει από την εξομολόγηση, να γλιστράμε στο κατηφορικό γκρι της κατάκρισης, του θυμού κι άλλων γκρι μελανών λεκέδων..

    Ας προσπαθούμε συνεχώς να καθαρίζουμε το γκρι από τις ψυχές μας, από το Νου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ;-)
    Ρεγγίνα αρχόντισσά μου

    Αυτή η προσπάθεια αρχή έχει, τέλος δεν έχει.
    "Ουδείς στεφανούται εάν μη νομίμως αθλήση " γράφει ο μέγας Απόστολος.
    Και ημών η άθλησις τελειώνει με την έσχατη πνοή μας.
    Με το καλό να εορτάσουμε την αυριανή Κυριακή και να τιμήσουμε την Καθηγήτρια της Ερήμου την Μαρία την Αιγυπτία που υπήρξε απίστευτο παράδειγμα ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ εν ΧΑΡΙΤΙ.

    Σε ευχαριστώ πάντα για την αδελφική την αγάπη.
    12:35π.μ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή