Αγαπημένο μου
στα σχόλια της προηγούμενης ανάρτησης για τον Πολυμορφισμό και την θεραπευτική δύναμη της Ορθοδοξίας ένας Ιερέας, μάλλον της Ανατολικής Εκκλησίας (και ουχί της αιρετικοτάτης Παπικής) καθώς και μια νεαρή φίλη, τοποθετήθηκαν με τρόπο που με ανάπαυσε.
Θα ήθελα, λοιπόν, αυτά τα σχόλια να τα ξαναθυμίσω πάλι εδώ -προς εμπέδωσιν, ενημέρωσιν και προβληματισμόν( χι χι...πού πήγα και θυμήθηκα τις αρχαιοπρεπείς λέξεις;) .
Να σημειώσω ότι (λόγω απιστεύτου αβελτηρίας που παιδιόθεν με χαρακτήριζε)
μου πήρε πάρα πολλά χρόνια μέχρι να κατανοήσω τη σημασία του θέματος, παρότι από μικρή εκκλησιάζομαι("και ο κοιμισμένος για να ξυπνήσει φοβέρα θέλει")
-το βούρλο, αχ- σε τακτικότατη βάση.
Ακολουθούν, λοιπόν, τα σχόλια
( παραλείπω τις δικές μου σύντομες απαντήσεις σε αυτά, που δεν έλεγαν κάτι ιδιαίτερο- όποιος θέλει, μπορεί να πάει στην αμέσως προηγούμενη ανάρτηση να τα δει)
και από κει μετά, αν θες τα ξανακουβεντιάζουμε.
Με φιλιά νόστιμα σαν τηγανιτά καλαμαράκια
("μανδάμ Σαλογραία για Όνομααα!")
Σαλογραία
............................................................
.........ΑνώνυμοςMar 7, 2012 11:24 AM
Η ταπεινή μου άποψη είναι πως ΜΟΝΟ μέσω της ενορίας σώζεται ο εν τω κόσμω πιστός. Η ορθόδοξη κοινωνικότητα είναι σταυροειδής (και προς τα άνω και προς τα πλάγια). Το να θεωρούμε πως η σχέση μας με τον Κύριο είναι μόνο προσωπική, το θεωρώ πνευματική ανωριμότητα. Τότε δεν θα είχε νόημα ο ναός. Θα μας έστελνε την Χάρη ο Κύριος με courier προσωπικά και οι ιερείς θα μπορούσαν να τελέσουν θεία λειτουργία εντελώς μονάχοι τους. Επειδή όμως έχουμε αυτήν την νοοτροπία, απωλέσαμε το ενοριακό (άρα εκκλησιαστικό) πνεύμα και περιφερόμαστε ως πνευματικές πόρνες (εδώ μου αρέσει ο κόσμος, εκεί ο ιερέας, στην άλλη οι ψάλτες, εκεί τα χαλιά..κλπ). Κάθε ενορία (όχι κάθε ναός) είναι η εν όλω Εκκλησία. Και η εκκλησία στην Ορθόδοξη εκκλησιολογία είναι ΤΟΠΙΚΗ και όχι αποτελούμενη από παραρτήματα εκ των οποίων επιλέγουμε ό,τι μας γυαλίσει. Συγνώμη για το κατεβατό.
Ιερεύς τις.
ΑπάντησηΔιαγραφή...............Ιερεύς τις.
........................................................................................
ΓεωργίαMar 7, 2012 01:25 PM
"Επειδή όμως έχουμε αυτήν την νοοτροπία, απωλέσαμε το ενοριακό (άρα εκκλησιαστικό) πνεύμα και περιφερόμαστε ως πνευματικές πόρνες (εδώ μου αρέσει ο κόσμος, εκεί ο ιερέας, στην άλλη οι ψάλτες, εκεί τα χαλιά..κλπ)."
Η υπέροχη έννοια της "ενορίας", όλα αυτά που είπε ο ιερεύς, η τοπικότητα, εντοπιότητα, η σύνδεση με κάποιο τόπο, οι σύγχρονοι νομάδες, οι παγκόσμιες μεταναστεύσεις και εκρίζωμα λαών που ζουν για χιλιετίες στον ίδιο τόπο, σημερινοί νέοι που ξενιτεύονται, πάρα πολλοί γνωστοί μου που ζούνε μεταξύ αγγλίας-ελλάδας, γνωστός που έχει αλλάξει, σε 13 μήνες, 5 σπίτια, 4 δουλειές, 3 πόλεις, 2 χώρες, παγκόσμιο χωριό, παραδοσιακή κοινότητα, κοινότητες μεταμοντέρνες, έχουν ενδιαφέρον όλα αυτά. Εδώ, ένα σχετικό με το θέμα λινκ, ανάμεσα σε αμέτρητα σχετικά λινκς. http://sunday-robin.blogspot.com/2010/07/blog-post_12.html
ΑπάντησηΔιαγραφή Η υπέροχη έννοια της "ενορίας", όλα αυτά που είπε ο ιερεύς, η τοπικότητα, εντοπιότητα, η σύνδεση με κάποιο τόπο, οι σύγχρονοι νομάδες, οι παγκόσμιες μεταναστεύσεις και εκρίζωμα λαών που ζουν για χιλιετίες στον ίδιο τόπο, σημερινοί νέοι που ξενιτεύονται, πάρα πολλοί γνωστοί μου που ζούνε μεταξύ αγγλίας-ελλάδας, γνωστός που έχει αλλάξει, σε 13 μήνες, 5 σπίτια, 4 δουλειές, 3 πόλεις, 2 χώρες, παγκόσμιο χωριό, παραδοσιακή κοινότητα, κοινότητες μεταμοντέρνες, έχουν ενδιαφέρον όλα αυτά. Εδώ, ένα σχετικό με το θέμα λινκ, ανάμεσα σε αμέτρητα σχετικά λινκς. http://sunday-robin.blogspot.com/2010/07/blog-post_12.html
.........................................................................
ΑνώνυμοςMar 7, 2012 05:01 PM
Το ότι η εκκλησία είναι τοπική δεν το λέω εγώ αλλά είναι πρακτική της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας και των συνοδικών της αποφάσεων. Αυτό ήδη φαίνεται στα γραπτά του Αποστόλου Παύλου, ο οποίος αναφέρεται σε Θεσσαλονικείς, Κορινθίους κλπ και όχι στην "Εκκλησία της Κορίνθου" ή της "Θεσσαλονίκης". Επίσης, δεν γράφει γενικά κείμενα για όλους τους χριστιανούς αλλά σε κάθε τοπική εκκλησία αναφέρεται χωριστά, ανάλογα με τα ζητήματα ή τα προβλήματα που προκύπτουν. Ακολουθώντας αυτήν την εκκλησιολογική πρακτική, ο ρόλος και η επιρροή ενός επισκόπου είναι ΜΟΝΟ τοπική. Δεν μπορεί να υπάρχει σε μια Επισκοπή και δεύτερος (αρχι)επίσκοπος. Για αυτό λεγόταν και χωροεπίσκοπος. Οι Γερμανοί έχουν κρατήσει τον όρο (Landesbischof). Το ίδιο και οι ιερείς, οι οποίοι λειτουργούν στο όνομα του επισκόπου. Δεν μπορούν να τελούν μυστήρια όπου τους καπνίσει αλλά μόνο εντός ορίων (εν-ορία). Το ίδιο και οι (εν τω κόσμω) πιστοί: πνευματικός πατέρας είναι (ή θα έπρεπε να είναι) ο ενοριακός ιερέας. Αυτός σε ζει, αυτός σε ξέρει, αυτός σε ποιμαίνει. Αλλά, επειδή κάθε χριστιανός νομίζει πως τα ξέρει όλα και χτίζει τη δική του Ορθοδοξία, θεωρεί πως το να "αναπαύεσαι" είναι να κάνεις ό,τι σε βολεύει. Κατάντησαν λοιπόν να προτεσταντίζουν μέχρις εσχάτων: όπως οι Προτεστάντες δεν έχουν τοπικές ενορίες αλλά ενορίες οι οποίες λαμβάνουν το όνομά τους από το όνομα του θεολόγου-ομολογητού τους; καλβινική, ενορία λουθηρανών κλπ. Κατά τον ίδιο τρόπο λένε οι "δικοί μας": "Πάμε στην τάδε εκκλησία, λειτουργεί ο παπαΤαδε, φωτισμένος άνθρωπος, όχι σαν τον δικό μας εδώ που είναι 20 χρονών νέος και άσχετος"! Καταντήσαμε να ξέρουμε πόσα είναι τα μοναστήρια του Αγίου Όρους, πως λένε την τάδε Ηγουμένη αλλά να μην έχουμε ιδέα σε ποια ενορία ανήκουμε.
Η Εκκλησία μας είναι πραγματικά φωτισμένη και Αγία διότι τα έχει σκεφτεί και κανονίσει όλα από πιο ΠΡΙΝ για μας. Εμείς είμαστε αυτοί που δεν ακολουθούμε τα ειωθότα της.
Και κάτι ακόμη για το κείμενο του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου: Η Εκκλησία μας ΔΕΝ εκφράζεται μέσα από τα γραπτά αγίων ή εκκλησιαστικών συγγραφέων, ούτε από την Αγία Γραφή ξεκομμένα αλλά ΜΟΝΟ μέσω Συνοδικών αποφάσεων. Κάποιος μπορεί να είναι άγιος, τα γραπτά του όχι. Γνωρίζει η Εκκλησία μας πως κάθε ανθρώπινο έργο δεσμεύεται χωροχρονικά και πως ό,τι είναι καλό σήμερα, είναι λανθασμένο ή άκαιρο αύριο. Πολύ καλά τα πατερικά κείμενα, δείκτες προς την αιωνιότητα αλλά παραμένουν ανθρώπινα ενώ ο σκοπός της Εκκλησίας είναι τα Άνω.
Συγγνώμη αν σας κούρασα.
Ιερεύς τις.
ΑπάντησηΔιαγραφή Η Εκκλησία μας είναι πραγματικά φωτισμένη και Αγία διότι τα έχει σκεφτεί και κανονίσει όλα από πιο ΠΡΙΝ για μας. Εμείς είμαστε αυτοί που δεν ακολουθούμε τα ειωθότα της.
Και κάτι ακόμη για το κείμενο του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου: Η Εκκλησία μας ΔΕΝ εκφράζεται μέσα από τα γραπτά αγίων ή εκκλησιαστικών συγγραφέων, ούτε από την Αγία Γραφή ξεκομμένα αλλά ΜΟΝΟ μέσω Συνοδικών αποφάσεων. Κάποιος μπορεί να είναι άγιος, τα γραπτά του όχι. Γνωρίζει η Εκκλησία μας πως κάθε ανθρώπινο έργο δεσμεύεται χωροχρονικά και πως ό,τι είναι καλό σήμερα, είναι λανθασμένο ή άκαιρο αύριο. Πολύ καλά τα πατερικά κείμενα, δείκτες προς την αιωνιότητα αλλά παραμένουν ανθρώπινα ενώ ο σκοπός της Εκκλησίας είναι τα Άνω.
Συγγνώμη αν σας κούρασα.
Ιερεύς τις.
εχει απολυτο δικιο ο Ιερευς ......εχει χαθει η εκκλησιολογικη παραδοση στην ορθοδοξη εκκλησια....εχουμε χριστιανους που συναγωνιζονται τον πονηρο σε πανουργια....ιερεις που μη εχοντας τι αλλο να κανουν πιανουν δουλεια στην εκκλησια...ιερομοναχοι που ο μονος τους σκοπος ειναι να δειχνουν τον εαυτο τους μεσω του ξερολα χαρακτηρα τους και βαζοντας το αγιο ρασσο ντυνουν την αδεια προσωπικοτητα τους...γιαυτο φτασαμε εδω που ειμαστε!!! ο Θεος να μας λυπηθει....!!
ΑπάντησηΔιαγραφήκοσμικος τις....
Μου άρεσε αυτό που είπε ο πάτερ για τις πνευματικές πόρνες, χαρακτηριστικό γενικότερης τάσης που έχουμε να τα κάνουμε όλα όπως μας βολεύει. Γνωστή μου άλλαζε πνευματικό κάθε φορά που της έλεγε κάτι που δε τη βόλευε και ούτε που το παραδεχόταν. Στη δικιά μου ενορία δε μου αρέσει ούτε το ξερό κήρυγμα, ούτε τα μικρόφωνα/μεγάφωνα, ούτε οι κουτσομπόληδες επίτροποι, ούτε ο δίσκος που βγαίνει την ώρα του Πάτερ Ημών, ούτε το σούσουρο και το σπρωξίδι την ώρα της μετάληψης. Όμως είναι η ενορία μου και εκεί πάω, πάω για τον Άγιο, πάω για τον Κύριο, και οι συνενορίτες μου αυτοί είναι μ'αρέσουν δε μ'αρέσουν, θέλω να σκέφτομαι ότι όλοι μας είμαστε άρρωστοι και πάμε μαζί, κουτσοί στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα που λέει και η έκφραση. Αλλού μ'αρέσει καλύτερα, και πάω καμμιά φορά εκτάκτως, γιατί τα λένε πολύ ωραία οι ιερείς εκεί, γιατί έχει κατανυκτική ατμόσφαιρα. Σκέφτομαι ότι κάποτε, το να πας στο διπλανό χωριό ήταν ολόκληρο ταξίδι, ενώ τώρα πηγαινοερχόμαστε από χώρα σε χώρα λες και δεν είναι τίποτα. Ή ότι κάποτε ήξερες όλο το χωριό, ενώ τώρα δεν ξέρεις ούτε όλους όσους μένουν στην ίδια πολυκατοικία. Ίσως όλα αυτά έχουν κάνει και την αλλαγή ενορίας κατά βούληση πιο εύκολη υπόθεση, αφού άγνωστος νιώθεις και στη μια άγνωστος και στην άλλη. Συγχωρέστε μου το αποσπασματικό στυλ, τα γράφω όπως τα σκέπτομαι, χωρίς έντιτινγκ, κι είναι τόσα πολλά
ΑπάντησηΔιαγραφή;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρος κοσμικόν τινα αναγνώστη
Ανθρωπίνως, καλέ φίλε, έχεις απόλυτα δίκιο.
Ναι, ήξερα κάποτε έναν ευφυή μαθητή λυκείου που μου έλεγε:"αν αποτύχω στις εξετάσεις μου, θα πάω και θα γίνω παπάς"
Θυμάμαι πόσο ΒΑΘΙΑ είχα λυπηθεί με την τοποθέτησή του.
Αφού τόσα χρόνια έχουν περάσει και το θυμάμαι ακόμη, ποιος ξέρει τι να έγινε.
Όμως...αν ο ιερεύς -όποιος και αν είναι μέσα στην ανθρώπινη εμπάθειά του- δεν κηρύσσει αιρεση ΦΑΝΕΡΑ στην ενορία του, τότε, ο Χριστός, ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ την παρουσία του εν τω ναώ για να καθαγιάσει το ψωμί και το κρασί σε Σώμα και Αίμα δικό Του,
και με τούτα τα Δώρα οι πιστοί ΤΡΟΦΟΔΟΤΟΥΝΤΑΙ αιώνες αιώνων και ενεργοποιούν στα βάθη τους το κάλλος της Βασιλείας.
Επίσης και ο ιερέας όσες προσωπικές αμαρτίες...
( εφόσον στην ΟΜΟΛΟΓΙΑ και ΠΡΑΚΤΙΚΗ του παραμένει Ορθόδοξος)
... και να έχει, μπορεί από την αρετή ή τις άγιες εμπειρίες των λαικών της ενορίας του, μπορεί, ξαναλέω, να συγκινηθεί κάποτε, να παραδειγματιστεί, και συμπορευόμενος με το σύνολο των πιστών της ενορίας του, και αυτός να μαλακώνει και να εξαγιάζεται, και να δια-σώζεται.
Για μένα η ενορία εκτός των βαθέων θεολογικών που θα μπορούσε ένας ιεροκήρυκας να αναπτύξει, συνιστά την ευρύτερη ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ με την οποία ΑΝ ΑΝΤΕΞΩ...
(διότι συχνά μπορεί να συμβούν και δυνατοί παροξυσμοί μεταξύ των μελών της, ΑΚΡΙΒΩΣ όπως και σε μια οικογένεια)
...να συν-ταξιδεύω ευρισκόμενη εντός της Κιβωτού της Πίστης, εν Αγάπη Χριστού, τότε, λαμβάνω Θεία Χάρη, λειαίνομαι, παίρνω δύναμη, Φώς Χριστού, κατανοώ το ένδον,προσωπικό μου χάος, συνειδητοποιώ όλο και βαθύτερα την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ από το σώμα του θανάτου της Αμαρτίας, και ανακαινίζομαι εν Κυρίω Ιησού, ατενίζοντας με Χαρά το όραμα της Αιώνιας Τρυφής εν τη Επουρανίω Βασιλεία Του.
Ωρα Ελλάδος 3:54 μ.μ.
Αγαπητή Σαλογραία,
ΑπάντησηΔιαγραφήδιακονώ σε ενορία του εξωτερικού και ανήκω (εκκλησιολογικώς) στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Τον όρο "αιρετικότατη" δεν θα τον χρησιμοποιούσα με τόση ευκολία. Γνωρίζω σχεδόν όλες τις εκκλησιαστικές και ομολογιακές ενότητες από κοντά (ΡΚαθολικούς, Προτεστάντες, Ρώσους, Ρουμάνους, Σέρβους κλπ) και σταμάτησα να ονομάζω τον οποιονδήποτε "αιρετικό", διότι ο όρος χάνει το νόημα αν θέσεις κάποια ερωτήματα. Δε συνεχίζω επίσης διότι, πρώτον θα είμαι εκτός θέματος και δεύτερον θα χρειαστεί να γράψω και άλλο "σεντόνι". Εννοείται πως δεν το παίζω ξερόλας και ό,τι γράφω αποτελεί προσωπική μου άποψη.
Ιερεύς τις
:-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφού ανέβασα το δικό μου προηγουμενο σχόλιο είδα ότι υπήρχε ένα δεύτερο σχόλιο από ανών.
Μου άρεσε η ειλικρίνειά σου ανων. και το έντιτινγκ δεν έχει εν προκειμένω καμιά σημασία.
;-)
Ούτε εγώ καλοχτενίζω τα σχόλιά μου.
Τρέχοντας και όπως προλαβαίνω τα γράφω.
Σημασία εν προκειμένω, έχει η κατάθεση της ΘΕΤΙΚΗΣ εμπειρίας από την ενορία που ένας έκαστος ανήκει.
Για την προσωπική μου ταπεινή αντίληψη, ΚΑΘΕ ορθόδοξη ενορία αναδεικνύεται εκτός των άλλων ως η μια ΑΝΑΜΜΕΝΗ ΦΩΤΙΑ σε ατέλειωτα έρημη και παγωμένη τούνδρα, όπου δίπλα σε αυτή τη ΘΕΊΑ ΦΩΤΙΑ, μπορεί κάποιος να ΘΕΡΜΑΝΘΕΙ, ΝΑ ΦΑΕΙ, ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙ, ΝΑ ΞΑΝΑΠΟΣΤΑΣΕΙ, έτσι ώστε ΜΕΤΑ, να μπορέσει να συνεχίσει τη δύσκολη την πορεία του,
στο Μυστήριο του προσωπικού του επίγειου Χρόνου.
..............
Και επειδή και κάποιοι με ρωτήσατε, να πω ότι στο Ιντερτετ γράφω μόνο ως "Σαλογραία" και
ΜΟΝΟ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΕΔΩ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ.
ΔΕΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩ ΑΛΛΟ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ.
Προς Ιερέα τινά
ΑπάντησηΔιαγραφή;-)
Ωραία. Ας ΜΗ βγούμε εκτός θέματος.
Το θέμα μας εδώ είναι τα
ΘΕΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ.
Ας μη "θάψουμε" σήμερα αιρετικούς ή παπάδες
(ας το αφήσουμε για άλλη φορά, χαχα...)
Ας πορευτεί ΕΚΑΣΤΟΣ κατά την ιδίαν αυτού συνείδηση και ας αφήσουμε το ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ, επειδή ΜΟΝΟΝ σε ΕΚΕΙΝΟΝ ΑΝΗΚΕΙ.
Και πάλι ευχαριστώ για την τοποθέτηση.
;-)
Ριξτε μια ματια και στον Καλόμοιρο(Ριζες)που τα λέει μια χαρά και με τόνομα τους....
ΑπάντησηΔιαγραφή;-) Εχεις πρόχειρο το σύνδεσμο να μας στείλεις;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣου το στέλνω οπως το βρηκα και το αντεγραψα απο το περιοδικο(Επίγνωση) που εκδιδουν τα παιδια του.Εχω κι αλλα αν θελεις να σου στειλω σε προσωπικο επίπεδο;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΟκτώβριος 1982
Τεύχος 2
ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΡΟΣΩΠΩΝ
Η Εκκλησία είναι η Βασιλεία του Θεού, που ήρθε εν δυνάμει στο όρος Θαβώρ κατά την Μεταμόρφωση του Χριστού. Η Βασιλεία του Θεού είναι κοινωνία προσώπων. Είναι μετοχή προσωπικών κτισμάτων στη ζωή των Προσώπων της Αγίας Τριάδος. Αυτή η μετοχή είναι τόσο απόλυτα ελεύθερη, ανεμπόδιστη και πλήρης ώστε επεκτείνει τη Ζωή του Θεού σ΄ όλους τους μετέχοντες, που την γεύονται κατά την δεκτικότητά τους. Επεκτείνει σ’ όλους το φως, την Δύναμη, την Αγάπη των Τριών Προσώπων. Αυτό, στη γλώσσα της ορθόδοξης θεολογίας, ονομάζεται “θέωσις”. Τέλεια μετοχή, κατά χάριν, στη Ζωή της Θεότητος.
Επομένως η θέωση δεν είναι ατομική αλλά κοινωνική υπόθεση. Είναι κοινωνία του κάθε κτιστού προσώπου με τα πρόσωπα της Αγίας Τριάδος, αφ’ ενός και με τα πρόσωπα των αδελφών, αφ’ ετέρου. Μέσα σ’ αυτήν την Κοινωνία υπάρχει η Αγάπη και το φως. Αυτή είναι η Ζωή.
Βασιλεία του Θεού είναι η Εκκλησία, μια σύναξη προσώπων, δηλαδή, επί το αυτό. Ο κοινός τόπος της σύναξης αυτής των προσώπων, των άκτιστων, και των κτιστών, είναι ένα πρόσωπο, το Πρόσωπο του Χριστού, το μόνο Πρόσωπο που μετέχει τέλεια τόσο στην άκτιστη φύση της θεότητος όσο και στην κτιστή φύση των ανθρώπων, και, κατ’ επέκταση, των αγγέλων. Αυτός είναι η Μεγάλη Βουλή του θεού, το άγιο θέλημα της Αγάπης που, χωρίς καμιά ανάγκη, θέλησε να έχει και άλλα πρόσωπα κοινωνούς στη Ζωή Του. Ο Χριστός είναι ο σκοπός της Δημιουργίας γιατί σ’ Αυτόν πραγματοποιήθηκε η έκφραση της Αγάπης του Θεού, η ένωση του, δηλαδή, με τα προσωπικά δημιουργήματα και, δι’ αυτών, με την Δημιουργία ολόκληρη.
Εκκλησία λοιπόν είναι σύναξη προσώπων που τα δένει και τα συνέχει ο Χριστός. Εκείνος δεν είναι ποτέ μόνος, είναι πάντα με τον Πατέρα και τον Παράκλητο. Ο Θεός δεν είναι άτομο, είναι κοινωνία προσώπων. Κι’ εμείς, λοιπόν, αν θέλουμε να ενωθούμε μαζί του, δεν είναι δυνατόν να το κάνουμε σαν άτομα. Με την Κοινωνία των Προσώπων μόνον μια κοινωνία προσώπων μπορεί να ενωθεί.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
ΑπάντησηΔιαγραφή=========
Έστω δύο ή τρεις, ενωμένοι με τον δεσμό της Αγάπης του Χριστού και, φυσικά, με τον φύλακα άγγελό του και τον άγιό του ο καθένας, πραγματοποιούμε την Εκκλησία, την τοπική μεν αλλά καθολική Εκκλησία, την κοινή Ζωή της Θεότητος και της Κτίσεως, ολοκληρωμένη.
Αυτό μας το είπε ο ίδιος και μας το έδειξε, εν δυνάμει, στο Θαβώρ. ”Όπου δύο ή τρεις το εμόν όνομα εκεί ειμί καγώ εν τω μέσω αυτών. ”Εδώ κρύβεται όλο το μυστήριο της Εκκλησίας, η ουσία της. Αυτό είναι το μυστικό της καθολικότητας της τοπικής Εκκλησίας, και το μυστικό της ενότητας των τοπικών Εκκλησιών μεταξύ τους. Το μυστικό αυτό, και το μυστήριο, είναι το θεανδρικό πρόσωπο του Χριστού. Αυτός είναι το σημείο στο οποίο οι δύο κεραίες του Σταυρού-Θεότης και Κτίση-συναντιούνται και ενώνονται. Δι’ Αυτού διοχετεύεται στην Κτίση το Φως και η Ζωή της Θεότητος. Ο λόγος του Θεού και ο Υιός του Ανθρώπου, ενωμένοι στο πρόσωπο του Χριστού, είναι η πραγμάτωση της ασύγχυτης αλλά αδιαίρετης ένωσης του Θεού και του ανθρώπου. Μία φύση το πρόσωπα του Θεού, μια φύση και τα πρόσωπα του Ανθρώπου, κι’ αυτές οι δύο φύσεις ενωμένες στο Πρόσωπο του Χριστού.
Σ’ αυτήν την ένωση, που πραγματοποίησε η θέληση της θείας Αγάπης, υπάρχουν φύσεις και πρόσωπα. Δεν υπάρχουν άτομα. Τα άτομα είναι το τερατώδες δημιούργημα της πτώσεως, το αποτέλεσμα της επανάστασης εναντίον του Θεού. Όπως η αγάπη προς τον θεό φέρνει μέσα της την αγάπη προς τον πλησίον, έτσι και το μίσος του θεού έφερε μέσα του το μίσος προς τον πλησίον και χώρισε τα πρόσωπα σε στεγανά αδιαπέραστα διαμερίσματα που ονομάζονται άτομα. Για να μπούμε στη Βασιλεία του Θεού πρέπει να πάψουμε να είμαστε άτομα και να ξαναγίνουμε πρόσωπα. Τα πρόσωπα όμως είναι πρόσωπα επειδή έχουν κοινωνία μεταξύ τους. Καταλύτης στην κοινωνία αυτή και γέφυρα είναι ο Χριστός, και το αποτέλεσμα ονομάζεται Εκκλησία. Η συγκεκριμένη τοπική Εκκλησία, με τους γνωστούς αδελφούς, σ’ ένα καθορισμένο τόπο.
Ο Χριστός δεν ζήτησε ν’ αγαπούμε την ανθρωπότητα, δεν ζήτησε ν’ αγαπούμε αόριστα τους ανθρώπους. Αυτή η “αγάπη” είναι εύκολη γιατί είναι φανταστική, όπως φανταστική είναι και η έννοια της “ανθρωπότητας”. Ο Χριστός μας ζήτησε ν’ αγαπούμε τον συγκεκριμένο άνθρωπο που έχουμε μπροστά μας, τον πλησίον μας, με όλες του τις αρετές αλλά και με όλες του τις κακίες, χειροπιαστές. Γι’ αυτό Εκκλησία δεν υπάρχει έξω από την χειροπιαστή σύναξη των συγκεκριμένων ανθρώπων. Την Εκκλησία τη αποτελούν οι συγκεκριμένες ενορίες, οι μικρές τοπικές Εκκλησίες, όπως το σώμα ζει μέσα στα κύτταρά του και αποτελείται απ’ αυτά. Όπως η αόριστη έννοια της ανθρωπότητας παίρνει σάρκα και οστά και ζει στους συγκεκριμένους ανθρώπους, έτσι και η Εκκλησία παίρνει σάρκα και οστά και ζει μέσα στην ενορία ή την μοναστική συνοδεία. Και όπως ο κάθε άνθρωπος δεν είναι ένα τμήμα, ένα κομμάτι της ανθρώπινης φύσης αλλά την έχει ολόκληρη στην καθολικότητα της, έτσι και η ενορία δεν είναι ένα κομμάτι της Εκκλησίας αλλά η Εκκλησία καθολική, με ακέραιο το πλήρωμα της Δωρεάς του Θεού.
Η πραγματική ενορία είναι κοινωνία αγάπης των συγκεκριμένων προσώπων. Η εν Χριστώ ενορία. Γιατί δυστυχώς σήμερα υπάρχει η κατά κόσμον ενορία του ενοριακού ναού της γειτονιάς, που δεν είναι άλλο από άθροισμα ατόμων, που παραμένουν απομονωμένα μέσα στο πλήθος τους, μοναχικά και αδιαπέραστα μέσα στη σύναξή τους.
Δεν μπορώ να βρώ αυτην τη στιγμή τον συνδεσμο. τα ειχα στο PC μου και σου τα στέλνω
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέχασες ανων. να το βάλεις σε εισαγωγικά και να γράψεις και το ονομα του συγγραφέα
ΑπάντησηΔιαγραφή"Εκκλησία λοιπόν είναι σύναξη προσώπων που τα δένει και τα συνέχει ο Χριστός. Εκείνος δεν είναι ποτέ μόνος, είναι πάντα με τον Πατέρα και τον Παράκλητο. Ο Θεός δεν είναι άτομο, είναι κοινωνία προσώπων. Κι’ εμείς, λοιπόν, αν θέλουμε να ενωθούμε μαζί του, δεν είναι δυνατόν να το κάνουμε σαν άτομα. Με την Κοινωνία των Προσώπων μόνον μια κοινωνία προσώπων μπορεί να ενωθεί".
"ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΛΟΜΟΙΡΟΣ "
κάτω από το κείμενο.
Ευχαριστώ πολύ !
Δυστυχώς αυτή την ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΤΗΤΑΣ ούτε παπάδες, ούτε λαικοί, την έχουμε κατανοήσει επαρκώς.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, αλλά...πού ξέρεις; μπορεί ΚΑΤΙ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ.
Όπως γράφει συχνα και ο π. Βασίλειος Θερμός η Χάρη του Αγίου Πνεύματος δεν ενεργεί με μαγικό τρόπο.
Χρειάζεται ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΔΟΧΗ από τη μεριά του πιστού (ιερέα ή λαικού) καθώς και ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΑΣΚΗΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗ ΛΑΒΟΥΜΕ.
Αυτό είναι μια άλλη μακριά κουβέντα.
Με το μακαρίτη τον Αλέξανδρο Καλόμοιρο είχα αλληλογραφία επί χάρτου εδώ και τριάντα έτη...
Ποιος ξέρει αν σώζονται και σε ποια μπαούλα εκείνα τα γράμματα που του έστελνα... Τα διάβαζε σε όλη τη σύναξη των αδελφών τις Κυριακές στο σπίτι του και σπάγανε πλάκα με τις τρελαμάρες μου(καλοπροαίρετη πλάκα...δεν τον κατηγορώ...με αγαπούσαν, αλίμονο! )
;-)
Εγώ πάντως ακόμη κρατώ με σεβασμό τα δικά του.
Ας του δίνει ο Κύριος ανάπαυση.
Ήταν έντιμος στον αγώνα που έκανε και σε όσα πίστευε.
Παραπομπή για το παραπάνω κείμενο:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://koinotitazosa.blogspot.com/2008/01/blog-post.html
Δυστυχώς, η διεύθυνση zephyr.gr δεν υπάρχει πλέον.
;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΩΡΑΙΑ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
Το πρώτο αναγκαιότατο βήμα νομίζω πως είναι ο επανευαγγελισμός όλων μας. Η επανασύνδεσή μας, έστω θεωρητικά στην αρχή, με την πατερική παράδοση. Η επαναγνωριμία της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν δεν αποκτήσουμε συνειδησιακή ενότητα πατερική μέσα μας, πατερικό φρόνημα και «νουν Χριστού», είναι τελείως αδύνατη κάθε προσπάθεια, όσο καλή θέληση και αν υπάρχει. Γιατί υπάρχει τόση πνευματική σύγχυση, τόση πλάνη και ασυμφωνία έχει κυριεύσει την συνείδησή μας, που καμιά ενότητα δεν μπορεί να δημιουργηθεί και συμφωνία. Αιώνες τώρα στιβάζεται μέσα μας τόσο κοσμικό πνεύμα, τόσος παπισμός και προτεσταντισμός, που τα ορθόδοξα κριτήρια έχουν τελείως ταφεί και τα αντανακλαστικά μας παντελώς αδρανήσει. Οι Κληρικοί κατά κανόνα «παπίζουμε» και οι λαϊκοί κατά κανόνα «προτεσταντίζουν».
Θα πρότεινα -και στηρίζεται αυτό σε προσωπική εμπειρία- μια επανακατήχησή μας με τα έργα των Κολλυβάδων και κυρίως του Αγίου Νικοδήμου, αλλά και του Πατροκοσμά. Χρειάζεται μια ανοδική πορεία. Από το Γεροντικό να περάσουμε στο «Συμβουλευτικό Εγχειρίδιο» του Αγίου Νικοδήμου και απ' εκεί στην Φιλοκαλία του. Θα είναι μια πορεία ταπεινής μαθητείας, όπως στο παιδί, που ξεκινά από το Νηπιαγωγείο, για να φθάσει στο Πανεπιστήμιο. Αυτό πρέπει να γίνει στόχος όλων μας, κληρικών και λαϊκών. Θα τολμήσω να πω, θεολόγων και μη θεολόγων. Όσοι δεν πέρασαν αυτό τον δρόμο, είναι ανάγκη αμέσως να τον αρχίσουν. Η όλη προσπάθεια θα ενισχύεται, βέβαια, από την πυκνή λατρευτική και μυστηριακή ζωή μας μέσα στην Ενορία. Η ενότητά μας στον πνευματικό αγώνα θα οδηγήσει συν Θεώ στην ενότητα φρονήματος, και το εν Χριστώ φρόνημά μας στην εν Χριστώ αναγέννηση και αύξησή μας.
ΠΗΓΗ: "ΕΝΟΡΙΑ - Η μεγάλη μας οικογένεια"
Πρωτ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ Δ. ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»
;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχες οι σκέψεις του παπα Γιώργη Μεταλληνού του αγαπημένου μου. Ευχαριστώ όποιον το έστειλε.
Μέγα ζητούμενο αυτή η ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ εντός και ΕΚΤΟΣ της ενορίας.
Θυμάμαι όταν ήμουν κοπέλα στην Αθήνα πόσο με λυπούσε όταν πηγαίνοντας σε διάφορους ναούς, ο ιερέας κοινωνούσε τους πιστούς χωρίς να γνωρίζει το όνομά τους και κυριώτατα, χωρίς να ενδιαφέρεται καν να το μάθει!
Θυμάμαι πόσο με πλήγωνε που οι ενορίτες ήταν οι περισσότεροι άγνωστοι μεταξύ τους.
Κανείς δεν έκανε προσπάθεια να μάθει το όνομα του διπλανού του.
Κανείς δεν έκανε προσπάθεια να χαμογελάσει στον άγνωστο διπλανό του, μετά τη θεία λειτουργία, κανείς δεν είχε την αίσθηση ότι με το διπλανό ΑΠΟΤΕΛΟΥΣΕ ΕΝΑ ΣΩΜΑ ΕΝ ΚΥΡΙΩ!
Μόνο ψυχροί, άγνωστοι μεταξύ τους ενορίτες και παπάδες με πολυάσχολο ύφος παγερού γραφειοκράτη...
Με πλήγωνε κατάκαρδα αυτή η κατάσταση!
Θυμάμαι πόσο είχα ενθουσιαστεί με μια ενορία Ρώσων της Διασποράς στην Αμερική, κάποιο καλοκαίρι που για μας το ζευγάρι των Ελλήνων που τους επισκεφτήκαμε, είχαν οργανώσει ολόκληρη τράπεζα, μετά τη θεία λειτουργία κάτω στο υπόγειο της Εκκλησίας.
Ακόμα κουβαλάω στην ψυχή μου το Φως που η φιλοξενία τους εκείνη, μας μετέδωσε εν Κυρίω.
Βέβαια ο εφημέριος π. Μιχαήλ ήταν καθηγητής ψυχολογίας, έγγαμος, ΉΞΕΡΕ ΝΑ ΦΕΡΘΕΙ ΚΑΙ ΣΑΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΟΣ ΔΥΤΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΑΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, ΙΕΡΈΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΑΚΟΜΠΛΕΞΑΡΙΣΤΟΣ.
Θυμάμαι σε κείνη την ενορία, έναν φωτογράφο μέσης ηλικίας, τον Άντωνυ, που του κάηκε το σπίτι και οι ενορίτες κάνοντας έρανο μεταξύ τους, του αγόρασαν ένα καινούργιο!
Θυμάμαι μια νεαρή κοπέλα έγκυο, παρατημένη από το φίλο της, πόσο τη στήριξαν όλοι να γεννήσει το παιδάκι της, να μην κάνει έκτρωση.
Θυμάμαι πόσο τη θαύμαζαν για την ηρωική της απόφαση, να κρατήσει το παιδί, να τραβήξει μόνη της μια τόσο σκληρή ανηφόρα.
Όλοι τους, εκεί, κουβάλαγαν ο καθένας τους από έναν σταυρό.
Αλλά είχαν ζεστή καρδιά γεμάτη ελπίδα στον Κύριο, γεμάτη αγάπη σταυροαναστάσιμη.
Εκεί στην ενορία των Αγίων Θεοδώρων της Αμερικής κατάλαβα για ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ τη χαρά της Ορθόδοξης Κοινότητας.
Ας είναι πάντα ευλογημένοι οι άνθρωποι, όπου και αν βρίσκονται...
ωρα Ελλάδος 12:14 π.μ.
Καλησπέρα αγαπητή μας κυρία Σαλογραία, να’σαι καλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντιγράφω δύο αποσπάσματα: κάτι που συμμερίζομαι απολύτως και κάτι που δεν έχω καθόλου προς το παρόν τη δυνατότητα να συμμεριστώ.
Να’σαι καλά, καλή μας Σαλογραία!!!! !!! Γεια!!!
«Δυστυχώς αυτή την ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΤΗΤΑΣ ούτε παπάδες, ούτε λαικοί, την έχουμε κατανοήσει επαρκώς.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, αλλά...πού ξέρεις; μπορεί ΚΑΤΙ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ.»
«Όμως...αν ο ιερεύς -όποιος και αν είναι μέσα στην ανθρώπινη εμπάθειά του- δεν κηρύσσει αιρεση ΦΑΝΕΡΑ στην ενορία του, τότε, ο Χριστός, ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ την παρουσία του εν τω ναώ για να καθαγιάσει το ψωμί και το κρασί σε Σώμα και Αίμα δικό Του.
… Επίσης και ο ιερέας όσες προσωπικές αμαρτίες...
( εφόσον στην ΟΜΟΛΟΓΙΑ και ΠΡΑΚΤΙΚΗ του παραμένει Ορθόδοξος)…»
;-)Γεωργία
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι ώρα Ελλάδος 1:49 μ.μ., ακόμη δεν θα σου πω προς το παρόν "καλησπέρα".
Εμείς λέγαμε "καλησπέρα" κάποτε, ΜΕΤΑ ΤΗ ΔΥΣΗ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ, χαχα...να είσαι καλά αγαπημένο μου, έχεις πάντοτε έναν ΑΨΟΓΟ ΤΡΌΠΟ να δηλώνεις και τη συμφωνία σου και την όποια διαφωνία σου.
Τυχερός, βρε, ο άντρας που θα σε πάρει!!!
;-)
(μακάρι να τον είχα και γω αυτό τον άψογο τρόπο, η μανδάμ κανιμπάλ(υπήρχε παλιά ένα σουξεδιάρικο τραγουδάκι το "μεσιέ κανιμπάλ"μα πού το θυμήθηκα; )
Αγαπητή Σαλογραία,
ΑπάντησηΔιαγραφήλυπάμαι αλλά αυτά που προτείνει ο π. Γεώργιος Μεταλληνός δε συνάδουν με την πραγματικότητα. Δε νομίζω πως ο μέσος ενορίτης θα αλλάξει αν διαβάσει πέντε γραμμές από τα γραπτά του Οσίου Νικοδήμου, ούτε ο ιερέας αν διαβάσει την Φιλοκαλία. Αυτά είναι απλά οδοντόκρεμες. Η Ορθοδοξία μας χρειάζεται δραστικότατες αλλαγές, τις οποίες δεν έχει κανείς τη μαγκιά να πραγματοποιήσει, όχι γιατί δεν τις σκέφτηκε κάποιος αλλά διότι η κινητικότητα στην εκκλησιαστική διοίκηση είναι απλά..ανύπαρκτη. Πρέπει, τυχαίες δικές μου προτάσεις, να απλοποιηθούν τα άμφια (ιδίως των αρχιερέων), να αποσταλλούν όλοι οι άγαμοι ιερείς εκεί που πρέπει (μοναστήρι) ώστε να εξασκήσουν την αγαμία και τα οφέλη της, να ενωθούν (με κάποιον τρόπο) εκκλησιολογικά όλες οι αυτοκέφαλες/αυτόνομες εκκησιαστικές ενότητες με τα Πατριαρχεία, να σταματήσει το Κράτος να πληρώνει τους ιερείς, η Ελληνική Εκκλησία να απαιτήσει πίσω την καταπατημένη περιουσία της, να ενισχυθεί ο διάλογος με άλλες Ομολογίες αλλά από θέση ισχύος και όχι του φτωχού συγγενή. ¨Αλλος ο κόσμος του π. Γεωργίου (ο οποίος απέκτησε όλους τους τίτλους του από...προτεστάντες καθηγητές)και ο ευαγγελισμός σε ένα ευσεβιστικό πισωγύρισμα και άλλο η..πραγματικότητα των μάχιμων εν τω κόσμβ κληρικών που χτυπιούνται καθημερινά με έναν κόσμο που τους πολεμά και τους εχθρεύεται.
Ιερεύς τις
@ ΙΕΡΕΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠου έχει την καλωσύνη να μοιράζεται μαζί μας τον πόνο του, θα πω οτι συμφωνώ απολύτως περί του ότι ΟΥΔΕΙΣ αλλάζει επειδή διάβασε το ένα ή το άλλο ή το παράλλο.
Αν άλλαζε η σκληρότατη και υποκριτικότατη και εγωκεντρικότατη ανθρώπινη φύση τόσο εύκολα όσο ΑΦΕΛΩΣ πιστεύαμε όταν ήμασταν παιδιά, τότε, όλα τα προβλήματα της ανθρώπινης φύσης, θα ήταν λυμένα.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, όλοι αλλάζουμε με εξαιρετική ΒΡΑΔΥΤΗΤΑ, ΜΕ ΑΠΕΙΡΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ, ΜΕ ΑΚΟΜΗ ΠΙΟ ΑΠΕΙΡΕΣ ΠΑΛΙΝΔΡΟΜΗΣΕΙΣ στα παλιότερα τραύματα, και μόνο μέσα από ΠΟΛΥ ΠΟΝΟ.
ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΚΑΙ Ο ΠΟΝΟΣ,και η συνεχής ματαίωση που λένε και οι ψυχίατροι, κανείς δεν θα καταλάβαινε πόσο άδικος και σκληρός υπήρξε με το συνάνθρωπο, πόσο ΥΠΟΚΡΙΤΗΣ με τον Κύριο.
Και δυστυχώς ζούμε σε εποχή που ο Χριστιανισμός έχει καταντήσει ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ, ΜΕ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ, ΜΕ ΚΟΣΜΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ πράγματα που υποσκάπτουν την ΑΓΝΟΤΗΤΑ που θα ώφειλε ως Μαρτυρικό ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΟΥΡΑΝΙΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ, να έχει.
Άντε τώρα,ειδικά οι καλοπροαίρετοι λαικοί, Οι ΜΗ ΕΜΠΛΕΚΟΜΕΝΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΚΛΗΡΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΙΑΠΟΙΜΑΝΣΗΣ, άντε λέω να βρούμε άκρη, άντε να βρουμε το δίκιο μας.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, NO WAY!
:-)
Τέλος πάντων, εμένα προσωπικά με ΠΑΡΗΓΟΡΕΙ το ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΜΙΚΡΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ μας μέσα στο σύμπαν.
ΜΕ ΛΥΤΡΩΝΕΙ σε μεγάαααλο βαθμό ΑΥΤΗ Η ΕΙΚΟΝΑ εκ της κοσμογεωγραφίας από άπειρες εμπάθειες και προσκολλήσεις που διαφορετικά ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ θα είχα.
Τώρα ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΣΩΜΑΤΙΚΑ, ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΠΑΡΑ ΕΝΑΣ ΚΟΚΚΟΣ ΣΚΟΝΗΣ, ΑΟΡΑΤΟΣ ΔΙΑ ΓΥΜΝΟΥ ΟΦΘΑΛΜΟΥ, ΕΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΚΟΚΚΟ ΤΗΣ ΑΜΜΟΥ που είναι ο πλανήτης Γη.
Αυτό το απίστευτα μικρό μέγεθος που είμαι ως ύλη,ξεπέφτω σε απίστευτα καταγέλαστο ΟΝ
(στα μάτια των Αγίων Αγγέλων τουλάχιστον)
ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΜΥΣΤΙΚΑ ΚΟΡΔΩΝΟΜΑΙ, ΌΤΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ, ΟΤΙ ΚΑΤΙ ΚΑΝΩ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΣΗ.
Τώρα γιατί ο Θεός, ΑΓΑΠΑΕΙ τον κάθε "εμένα", τον αόρατο δια γυμνού οφθαλμού κόκκο σκόνης, αυτό πράγματι είναι μια ιστορία, από κάθε άποψη, ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΗ, όμως το ΓΕΓΟΝΟΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΑΓΑΠΗΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΗ ΝΑ ΤΟ ΔΕΧΟΜΑΙ, να ΧΑΙΡΟΜΑΙ και να προσπαθώ να γίνω κάπως αντάξια για την υψηλότατη τούτη την ΚΛΗΣΗ...
Ωρα Ελλάδος 12:16 μ.μ.
Η Ορθοδοξία μας χρειάζεται δραστικότατες αλλαγές, τις οποίες δεν έχει κανείς τη μαγκιά να πραγματοποιήσει, γράφει ιερέας στό σχόλιό του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτός ο λόγος αποκαλύπτει ότι ο ιερέας που τον έγραψε και τόν πιστεύει, δεν γνώρισε ακόμα τι εστί Ορθοδοξία. Αγνοεί εντελώς τον εαυτό του και αυτό που υπηρετεί.
Δραστικότατες αλλαγές ας κάνει ο καθένας μας στόν εαυτό του και αυτό αρκεί.
23:53 μ.μ.
;-)Ας το πω πάλι
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρος ανων. ΤΟΥ αμέσως ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΣΧΟΛΙΟΥ, που μάλλον γράφει από χώρα του Εξωτερικού:
Δεν μπορώ να αποφανθώ με τη δική σου βεβαιότητα, φίλε, για τα σώψυχα του Ιερέα, διότι δεν είμαι ΜΕΣΑ του,ΜΟΝΟΝ Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΠΟΜΕΝΩΣ
Μ Ο Ν Ο Ο ΘΕΟΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ, όμως, ναι, θα συμφωνήσω.
Η ΠΡΩΤΗ αλλαγή που ΜΠΟΡΟΥΜΕ να κάνουμε είναι από τα δικά μας ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ.
Αν έκαστος πάταγε κάτω τον εαυτόν του και τον άλλαζε, με την έννοια, αν έκαστος ΜΕΙΩΝΕ ΤΟΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΟΥ ΕΓΩ-ΚΕΝΤΡΙΣΜΟ, κατά τις προσταγές του Κυρίου τότε σίγουρα και η γενική εικόνα της Ορθόδοξης Εκκλησίας, θα ΑΛΛΑΖΕ.
Ωρα Ελλάδος 10:45 μ.μ.
Τις "δραστικές αλλαγές" στην πεπτοκώτα ανθρώπινη φύση, ο Κύριος Ιησούς Χριστός, τις πραγματοποίησε πάνω στόν ίδιο τον Εαυτό Του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌποιος από εμάς πραγματικά Τον ακολουθεί, εκείνος και τον μιμείται και μόνο τότε ενώνεται ο Κύριος μαζί του.
10:54 π.μ.
"μιμηταί μου γίνεσθε καθὼς κἀγὼ Χριστοῦ", μας λέει ο Απόστολος Παύλος
Όλα τα άλλα, είναι φλυαρίες δαιμόνων και τίποτε άλλο
Αδελφέ Ι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΗΠΩΣ έχεις ζήλον ΟΥ ΚΑΤ'ΕΠΙΓΝΩΣΙΝ, κάποιες φορές;
Ετσι είναι αδερφή μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ άγνοια είναι η μεγαλύτερη κακία, μας λένε οι Άγιοι Πατέρες μας.
Η άγνοια της υπερηφάνιας μας, που δεν μας αφήνει να δούμε ότι είμαστε του Χριστού!
Ι.
Χάσαμε τον Κυπριανό. Μου κρατάει μούτρα τελευταία...
ΑπάντησηΔιαγραφή;-)
Εννοώ τον κ. Κυπριανό Χριστοδουλίδη, το γιατρουλάκο
ΑπάντησηΔιαγραφή;-)
;-) Και υπογράφω πλέον με ολόκληρο το όνομα για να ξέρουν οι αναγνώστες με ΠΟΙΑΝ έχουν να κάνουν.
ΑπάντησηΔιαγραφή;-)