Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2010

Η ψευδαίσθηση του ρομαντικού έρωτα


Παραθέτω απόσπασμα-για χάρη σου- περιστεράκι μου.
Ελπίζω να βρεις κάποιες απαντήσεις σε ερωτήματα...
...........................................................................

Στο βιβλίο μου Ο ΔΡΌΜΟΣ Ο ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΤΑΞΙΔΕΜΕΝΟΣ,έκανα διάκριση ανάμεσα στην αγάπη(την οποία όρισα σαν ενδιαφέρον για την πνευματική ανάπτυξη ενός άλλου ανθρώπου)και το ρομαντικό έρωτα(τον οποίο έχω καταλήξει να θεωρώ μια μορφή ναρκισσισμού).

Το αμερικάνικο ιδεώδες για το ρομαντικό έρωτα στηρίζεται στην ιδέα πως είναι με κάποιο τρόπο δυνατό να <αναληφθεί> στους επτά ουρανούς η Σταχτοπούτα με τον πρίγκιπά της μέσα σε ατέλειωτους οργασμούς.

Αυτό είναι μια ψευδαίσθηση.

Ο ρομαντικός έρωτας είναι προτιμότερος από τον προκάτοχό του-δηλαδή μια κουλτούρα προσχεδιασμένων και κανονισμένων γάμων.

Αλλά το γεγονός παραμένει πως όποιος πιστεύει πως ο αιώνιος έρωτας σε μια σχέση είναι μια αιώνια πιθανότητα, είναι καταδικασμένος σε αιώνια απογοήτευση.

Μάλιστα, νομίζω ότι η αναζήτηση του Θείου στις ανθρώπινες ερωτικές σχέσεις είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που έχουμε τόσο στη δική μας κοινωνία, όσο και σε άλλες.

Αυτό που κάνουμε είναι ότι προσδοκούμε από το(τη)σύζυγο ή τον εραστή μας να γίνει ο Θεός μας.
Προσδοκούμε από το σύζυγο ή τον εραστή μας να ικανοποιεί ό λ ε ς μας τις ανάγκες, να μας γεμίζει, να φέρνει τον Παράδεισο στη γη.

Και αυτό ποτέ δε συμβαίνει.

Και ένας από τους λόγους που ποτέ δε συμβαίνει-είτε το συνειδητοποιούμε είτε όχι όταν το κάνουμε αυτό-είναι ότι καταπατούμε την Πρώτη Εντολή, η οποἰα λέει:

<Εγώ είμαι ο Κύριος και ο Θεός σου και δε θα λατρεύσεις άλλους θεούς>.

Είναι ωστόσο φυσικό, πολύ φυσικό να το κάνουμε αυτό. Είναι πολύ φυσικό να θέλουμε να έχουμε έναν απτό Θεό, ένα Θεό που όχι μόνο να μπορούμε να βλέπουμε και να αγγίζουμε, αλλά και να κρατάμε και να αγκαλιάζουμε και να κοιμόμαστε μαζί του και ίσως ακόμα και να αισθανόμαστε ότι μας ανήκει.

Έτσι προσδοκούμε από το σύζυγο ή τον εραστή μας να είναι ο Θεός μας και στη διαδικασία αυτή ξεχνάμε τον αληθινό Θεό.

Ο άλλος, λοιπόν, λόγος που οι βαθιά θρησκευόμενοι τόσο συχνά επιλέγουν την αγαμία είναι ότι δε θέλουν τ ί π ο τ α να τους περισπά από την αγάπη τους για το Θεό.

Δε θέλουν να πέσουν βορά στην ειδωλολατρία του ανθρώπινου ρομαντικού έρωτα.

Ξέρουν, όπως είπε ο Άγιος Αυγουστίνος:

<Μας έπλασες για τον εαυτόν σου, αγαπημένε Κύριε, και δεν μπορούμε να αναπαυθούμε πραγματικά παρά μόνο μέσα σε Σένα>.

Και ξέρουν πως είναι δυνατό αν η υπ'αριθμόν μ ί α σχέση τους είναι με το Θεό, να μ η χρειάζονται καμία άλλη σχέση.

(Ψυχίατρος Σκοτ Πεκ από το βιβλίο του, Ο ΔΡΟΜΟΣ Ο ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΤΑΞΙΔΕΜΕΝΟΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ, σελ.215-216, εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ, 1996)

<Εχθρός του λαού> του Γεωργίου Π.Ανσίμωφ


Η σταυρική πορεία του Αγίου Νεομάρτυρα π. Παύλου Ανσίμωφ(1891-1937)
.........................................
Ο Γεώργιος Ανσίμωφ ...άνθρωπος ταλαντούχος και πολύ αγαπητός στο ρωσικό λαό.Είναι καθηγητής, σκηνοθέτης στο Μπολσόϊ, καλλιτέχνης του λαού και διευθυντής της σχολής μουσικού θεάτρου της ρωσικής Θεατρικής Ακαδημίας.
Στα πενήντα χρόνια της δημιουργικής ζωής του ο Γ. Ανσίμωφ έχει ανεβάσει 100 περίπου παραστάσεις στο Μπολσόϊ και σε πολλά θέατρα της Ευρώπης και της Ασίας.
Θεωρείται από τους σημαντικότερους σύγχρονους σκηνοθέτες της Ρωσίας.

Το βιβλίο του δεν έχει σχέση με το επάγγελμά του και τον καλλιτεχνικό χώρο αλλά με την τραγωδία της οικογένειάς του και το μαρτυρικό τέλος του ιερέα πατέρα του, π. Παύλου Ανσίμωφ.

Ο π. Παύλος αναγνωρίστηκε ως Άγιος και νεομάρτυρας το 2005 από την Ιερά Σύνοδο της Ρωσσικής Εκκλησίας
.

(Εκδόσεις Αρχονταρίκι, Δεκέμβριος 2009. Προλογίζει ο π.Νεκτάριος Αντωνόπουλος)
...........................................................
Πρόκειται για το βιβλίο που διάβασα -απνευστί- αυτές τις μέρες.
Ένα κουβαδάκι δάκρυα, με την ανάγνωσή του, το μάζεψα...διότι άλλο είναι, αγαπημένο μου, να τα μαθαίνεις γενικά και απρόσωπα κάποια τρομακτικά γεγονότα από τις σελίδες σχολικών βιβλίων ή αδιάφορων έντυπων και άλλο,
να ψ η λ α φ ε ί ς λεπτομερώς το β ί ω μ α και το κλίμα μιας ζοφερής εποχής, από την αφήγηση α ξ ι ό π ι σ τ ω ν, α υ τ ο π τ ώ ν μαρτύρων οι οποίοι έχασαν τα ακριβά τους,
ά γ ι α πρόσωπα, όπως ο συγγραφέας που -νεαρός έφηβος- απώλεσε τον λατρευτό του, ιερέα πατέρα.

Ο Φθόνος του διώκοντος Εωσφόρου ανά τους αιώνες, φανερώθηκε στην Αγία Ρωσία αναζωπυρωμένος- με χιλιάδες νεομαρτύρων -Ορθοδόξων Χριστιανών- θυμάτων.

Ας έχουμε τις πρεσβείες τους.

Μεγάλου στεφάνου Δόξης θα αξιωθούν εν τη Φοβερά Ημέρα της Κρίσεως...

ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ

Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2010

Η δοκιμασία(Νικηφ.Βρεττάκου)



Ήρθαν ώρες που έμεινα με τη φιλία ενός δέντρου-
τον αγέρα στα φύλλα του άκουγα μόνο.
Που της πέτρας η αφή μού απόμεινε μόνη
επαφή με τον κόσμο.Ούτε χέρι, ούτε αντάμωση.
Μα οι μεγάλες βροχές που κρεμάστηκαν πάνω μου
γλίστρησαν και έφυγαν. Γίναν ποτάμια
φύγαν στη θάλασσα-
ενώ
τον ήλιο τον κράτησα. Τον ήλιο τον φύλαξα
μέσα στο δέρμα μου, κάτω απ' τα νύχια μου.

Μ' αυτόν έχω φτιάξει αυτό το χρυσό
Ευαγγέλιο που τώρα κρατάς ανοιγμένο,
φίλε αναγνώστη, μες στις παλάμες σου.

Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2010

Διαθέτει χιούμορ ο Κύριος;


Παρακαλώ, την επιστολή μου- προς άθεο ψυχίατρο που ακολουθεί-να μη την διαβάσουν, αθώοι  παπάδες, αθώοι καλόγεροι  και αθώοι θεούσοι, διότι...μπορεί να σκανδαλισθούν  και δεν επιθυμώ  να έχω  το κρίμα στο λαιμό μου.
(Αναδημοσίευση από τα σχόλια αναγνωστών στα " ΝΕΑ" on line, τον Απρίλιο του 2009)
............................................................
Kύριε Ψυχιατράκο μου
που ισχυρίζεσαι ότι Θεός δεν υπάρχει
δεν είμαι παρά μια τρελή γραία αλλά θα στο πω και γω, ότι ο Θεός όχι μόνο υπάρχει, αλλά, στην εποχή μας- μια εποχή που απώλεσε την αίσθηση του Δέους και του Ιερού- διαθέτει και θεΙκό χιούμορ- μα την αλήθεια , σου λέω διαθέτει και χιούμορ και το χω καρατσεκάρει πολλάκις- πλην όμως, θα σου αναφέρω, μόνο ένα μικρό σκηνικό έτσι να σε ..ψυλλιάσω!

Άκου τώρα:
Ήμουν στην πόλη που διαμένω, σε ένα κήπο-βιβλιοπωλείο για λογοτεχνική συγκέντρωση- με δυο ομιλητές.
Και οι δυο είναι γνωστοί μου και- ο ένας πιο πολύ φίλος.

Μίλησαν για κάποιον φιλόσοφο, δεν θυμάμαι καν το όνομά του- τόσο πολύ δεν κατάλαβα τι λέγαν, ειδικά ο είς εκ των διανοουμένων, ήταν παντελώς ακαταλαβίστικος και ...μπερδευτικός.

Είμαι βέβαιη ότι και οι άλλοι ...παρακοιμώμενοι
(παρευρεθέντες εννοώ) στη συγκέντρωση στα ίδια χάλια με μένα βρίσκονταν, πλην, φόραγαν όλοι ένα ύφος βαθυστόχαστο, λες και είχαν κατανοήσει την πεμπτουσία της φιλοσοφίας του Χάιντεγκερ...

Ο έτερος των εισηγητών- το Ωραίο Τζίνι- τα δύσκολα- με την ευφυία του και τον παιδιάστικο χαρακτήρα του- τα έκανε απλά.
Και γελάσαμε, και καταλάβαμε -περίπου- τι έλεγε και δεν πειράζει που δεν θυμάμαι το όνομα και τις θεωρίες του φιλόσοφου.

Σημασία έχει ότι απο τον ένα, σ'εκείνη τη διάλεξη, πήρα τροφή πνευματική.

Με την πνευματική τροφή, συμβαίνει το ανάλογο, όπως και με την υλική τροφή...
Ξεχνάς τι έφαγες, αλλά αυτό που έφαγες, με κάποιο τρόπο σε θρέφει...

Τώρα το βασικό κουσούρι που με χαρακτηρίζει χρόνια ολόκληρα, είναι ένα πάθος για την ειλικρίνεια, μια σιχαμάρα για τις δημόσιες σχέσεις -τις άνευ νοήματος- καταλαβαίνετε ίσως εσείς, ως ψυχίατρος...

Τελειώνοντας η ομιλία, είχα, λοιπόν, πρόβλημα:

-Εντάξει:


Τον ένα να τον συγχαρώ από την καρδιά μου, αφού και γέλασα και κάτι έμαθα.


Στον άλλον, τι έρμα συγχαρητήρια να δώσω, που δεν κατάλαβα- μ ί α - τι έλεγε ο χριστιανός;

Όση ώρα μιλούσε, σκεφτόμουν ότι έλεγε...πιπεριές! (έτσι χαρακτήριζε η γιαγιά τα δυσνόητα)

-Θεέ μου-επικαλούμουν τον Παντοκράτορα-πώς να τον συγχαρώ χωρίς να το πιστεύω;

-Θα μισήσω τον εαυτό μου αν θα το κάνει.


Έμεινα τελευταία των τελευταίων...συγχάρηκα πρώτον, τον "καλό"ομιλητή.

Μετά πλησίασα το δεύτερο.

Ο δεύτερος, κραταιός καθηγητής φιλοσοφίας , καθόταν κάτω από ένα δέντρο- το βιβλιοπωλείο- είπαμε- διέθετε και  κήπο!

Πλησίασα, με το χέρι τεντωμένο έτοιμο για μια ...σμπρωγμένη χειραψία...και ξαφνικά τι βλέπω, κύριε ψυχιατράκο μου... τι παρατηρούν οι απροετοίμαστοι οφθαλμοί μου;

Βλέπω, επάνω στο μπλέ πανταλόνι του φιλοσοφου, ακριβώς επάνω στο σημείο των πολύτιμων γεννητικών του οργάνων, βλέπω ένα μπεζ πράμα να σαλεύει!

Τα χάνω!

(Ειναι να μην τα χάσεις, αναγνώστα μου;
Μικρό πράγμα δα μια κυρία ...σεμνότατη σαν και μένα να ξαφνιαστεί από ένα ...σάλεμα πάνω στα γεννητικά όργανα του φιλόσοφου;)

Τα χάνω, μεν, αλλά σκύβω να κοιτάξω καλύτερα...

(πάντα οι γυναίκες θέλουμε να κοιτάξουμε καλύτερα, μην τύχη και κάνουμε λάθος εκτίμηση)

δείχνοντας κιόλας με το δάχτυλο προς το επίμαχο σημείο, τραβώντας την προσοχή όλων, και αναφωνώντας, με... παρθενική έκπληξη:

-Χρήστο! Τι έχεις εκεί, επάνω στο παντελόνι σου;

Ο Χρήστος-και μερικοί γύρω απ' το Χρήστο, σάστισε με τη σειρά του προς στιγμήν- κοιτάζει και, βλέποντας το μπεζ πράγμα που σάλευε πάνω στο μπλέ πανταλόνι,στην...ευαίσθητη θέση, του ..." πού επιθυμείτε την οικογένειά σας;" -που ρώταγαν ντροπαλά και οι παλιοί, σεμνοί ραφτάδες- γούρλωσε τα μάτια, τινάχτηκε τρομαγμένος και, μαζί του, πετάχτηκε πανικόβλητο τινάχτηκε καταγής και το μπεζ ολοζώντανο πραματάκι που ο Κύριος οδήγησε τα ...ποδαράκια του μέχρις του επιμάχου σημείου

( διότι όοοολα αναμφιβόλως, από τον Κύριο ξεκινάνε και τελειώνουνε, αδελφοί, το σημειώνω για κάποιους κρυφοπουριτανούς που διαβάσατε την ανάρτηση ίσαμε δω -παρά τις προειδοποιήσεις μου...)

αναπήδησε ξαναλέω ο φιλόσοφος, έμφοβος, και μαζί ξέσπασε τρελό γέλιο απο όλη την
εναπομείνασα ομήγυρη, διότι το πλάσμα που σάλευε -και που έπεσε τελικά και αυτό τρομοκρατημένο πάνω στο χώμα του κήπου- δεν ήταν παρά μια αθώα σαύραααα, ένα μικρό σαμιαμίδιιιι!

-Α! Υπάρχει Θεός! , αναφώνησα ενδόμυχα, μετά ταύτα!

Σε όλη τη διάρκεια της ομιλίας, συλλογιζόμουν πως ο φιλόσοφος έλεγε...πιπεριές!

Έφερε - η συνωμοσία του σύμπαντος, θα υποστήριζαν οι αγνωστικιστές- έφερε ο Προσωπικός Θεός- επιμένω η γραία- το μολυντήρι επάνω στις ...πιπεριές του φιλόσοφου.

-Απίστευτο και όμως αληθινό! oh ye!

-Τι μεγαλύτερες αποδείξεις, κύριε ψυχιατράκο μου για την παρουσία του Θεού, να ζητήσω;

- Ο Θεός όχι μόνο υπάρχει , όχι μόνο βαριέται τη φιλοσοφία και την ψυχανάλυση όσο και γω αλλά και μου το δήλωσε με την απίστευτη αυτή συγκυρία και με έβγαλε απο τη δύσκολη θέση, τού να δώσω τα συγχαρητήρια που-  με " την καμία" -  δεν μου προέκυπταν!

Έκτοτε, με την ανάμνηση του σκηνικού, ευθυμώ μέχρι σήμερα, μα τι γράφω ευθυμώ;

Για την ακρίβεια γελάω με την ψυχή μου!!!

Γελάτε, λοιπόν, και σεις αδελφοί-εν Κυρίω γελάτε- και δεν θα χρειαστείτε

ποτέ σας ...πσυχίατροοοο!

Σαλογραία- http://salograia.blogspot.com 

Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2010

Ο αγρός των λέξεων-ποίηση -Ν.Βρεττάκος


Νικηφόρος Βρεττάκος

Ὁ Ἀγρὸς τῶν λέξεων


Ὅπως ἡ μέλισσα γύρω ἀπὸ ἕνα ἄγριο
λουλούδι, ὅμοια κ' ἐγώ. Τριγυρίζω
διαρκῶς γύρω ἀπ' τὴ λέξη.

Εὐχαριστῶ τὶς μακριὲς σειρὲς
τῶν προγόνων, ποὺ δούλεψαν τὴ φωνή,
τὴν τεμαχίσαν σὲ κρίκους, τὴν κάμαν
νοήματα, τὴ σφυρηλάτησαν ὅπως
τὸ χρυσάφι οἱ μεταλλουργοὶ κ' ἔγινε
Ὅμηροι, Αἰσχύλοι, Εὐαγγέλια
κι ἄλλα κοσμήματα.

Μὲ τὸ νῆμα
τῶν λέξεων, αὐτὸν τὸ χρυσὸ
τοῦ χρυσοῦ, ποὺ βγαίνει ἀπ' τὰ βάθη
τῆς καρδιᾶς μου, συνδέομαι, συμμετέχω
στὸν κόσμο.
Σκεφτεῖτε:
Εἶπα καὶ ἔγραψα, «Ἀγαπῶ».

Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2010

Είναι καλύτερα να ανάβεις ένα κερί παρά να καταριέσαι το σκοτάδι...



Είναι καλύτερα να ανάβεις ένα κερί, παρά να καταριέσαι το σκοτάδι ..
λέει μια σοφή κινέζικη παροιμία.

Την αφιερώνω(μαζί με το τραγούδι) ευγνωμόνως στον ηλεκτρονικό φίλο Νίκο- από το Σαν Φρανσίσκο.

Ο Νίκος άναψε κερί(τον είχα παρακαλέσει-πριν μήνες- να κάνει τον κόπο...) για το Φωτισμό των παιδιών μου, στο Ρώσικο Ναό της ΠΑΝΤΩΝ ΘΛΙΒΟΜΕΝΩΝ ΧΑΡΑ(ς), εκεί που αναπαύεται το άφθορο,ιερό σκήνωμα του Αγίου Ιωάννη Μαξιμόβιτς.

Αγαπημένε Νίκο, δεν το γνώριζες, αλλά ήταν(για την Ορθοδοξία) η μεγάλη εορτή των Θεοφανίων εκείνη τη μέρα!

(http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=4555748&ml=1#yourComments)

Ο Θεός, δι ευχών του Αγίου Ιωάννη, να σου ανταποδώσει το Φως, και να σε ευλογεί πάντοτε.

Και πάλι εκ βάθους καρδίας σ' ευχαριστώ!

Σαλογραία

http://www.youtube.com/watch?v=ihgoxPjZOCU

Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2010

Οι υπεραγωγοί, ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος(+1730)και η έλλειψη αντίστασης.


Καλημέρα, λατρεμένο μου!

Το θέμα της αντίστασης το συζητήσαμε σε προηγούμενα σημειώματά μου.
Και βέβαια γνωρίζεις ότι υπάρχουν δυο είδη αντιστάσεων σε πνευματικό- υπαρξιακό επίπεδο:
Η αντίσταση στο θέλημα του Εξαποδού, και η αντίσταση στο θέλημα του Θεού.
Υπάρχει επίσης, η μή αντίσταση στο θέλημα του Έξαποδού και η μή αντίσταση στο θέλημα του Θεού.
Διαφοροποιείται, ο τύπος-λόγος, η ουσία παραμένει η ίδια, βεβαίως.
Αλλιώς, μπορούμε να το εκφράσουμε και ως επιλογή ή του θελήματος της αμαρτίας, ή ως επιλογή του θελήματος του Παναγίου Τριαδικού Θεού , ή με άλλη διατύπωση, ως επιλογή του ΜΗΔΕΝ και ΈΝΑ(τα εξηγούσαμε κι αυτά σε παλαιότερη ανάρτηση) με το οποίο εργάζεται και προχωρεί ο υπολογιστής του επίγειου βίου μας, μέχρι να καταστούμε ουρανοπολίτες, κατά την ώρα, τού εν τω κόσμω, θανάτου μας.

Διαλέγεις και παίρνεις.
Διαλέγεις και παίρνεις σε αυτή τη σύντομη σαν όνειρο ζωή, με ποιούς θα πάς και ποιούς θα αφήσεις, που λέει και ο πονεμένος ποιητής .

Ένα πράγμα είναι βέβαιο τελικά:
Πως ό,τι και να κάνεις, την αντίσταση προς μια κατεύθυνση δεν μπορείς να την αποφύγεις , διότι, υπάρχουν πάντα , μέσα στον καθένα μας, δ ύ ο
θ ε λ ή μ α τ α αντιτιθέμενα - καθ' ό λ η τη διάρκεια του ισόβιου αγώνα μας-η σαρξ επιθυμεί κατά του πνεύματος, το δε πνεύμα κατά της σαρκός.

Παρακαλώ, να τα λαβαίνουμε υπόψη πάντα αυτά τα δυο θελήματα που ξεφυτρώνουν εκεί που δεν το φαντάζεσαι κάνοντάς μας, τη ζωή ποδήλατο , και ας παρατήσουν οι κύριοι φρουδικοί ψυχολόγοι τις έωλες αηδίες περί καταπίεσης.

Ό,τι και να κάνεις , φίλε, στη ζωή σου, π ά ν τ α κάτι θα καταπιέζεις, πάρ’το χαμπάρι!

Θα καταπιέζεις μέσα σου το ληστή, ή θα καταπιέζεις μέσα σου, τον εκκολαπτόμενο άγιο;

Επίλεξε, όχι σαν πάβλακας, αλλά... με βάση τα αιώνια κέρδη και τις αιώνιες ζημίες!

Σε παλαιότερη ανάρτηση- αν θυμάσαι- έπλεξα και το εγκώμιο στην πεθερά μου

(:-Ο Εγκώμια πεθεράς ; Για Όνομααα! πραγματικά είσαι θεότρελη, μανδάμ Σαλογραία)

με θέμα ακριβώς την έλλειψη κακής αντίστασης που όλη τη ζωή της επέδειξε, χάριν της ενότητας της οικογένειας, χάριν της Ορθοδόξου πίστεως που την ενέπνεε, και χάριν της αγάπης που είχε για τον ένα και μοναδικό σύντροφο του βίου της, διότι -ευτυχώς- δεν πρόλαβε να γνωρίσει και άλλον

(ώστε να την σακατέψουν στη συνέχεια οι δαιμονιώδεις λογισμοί, των συγκρίσεων του στυλ: -Α ο Νίκος, με φίλαγε έτσι, α ο Κώστας με... δάγκωνε αλλιώς, α ο Τάσος μου έκανε το... μασάζ παραπέρα..)

Μακάρια γυναίκα , η πεθερά μου, αφού μέχρι και γω -η δύσκολη νύφη της - την αγάπησα!

- Και τελικά, περιστεράκι μου, πίνοντας και μια γουλιά ελληνικό καφεδάκι θα καταλήξουμε πού;
Θα καταλήξουμε ότι αυτό το θέμα της αντίστασης είναι μείζονος σημασίας.
-Ποιά είναι η διαφορά, μεταξύ ημών των κοινών -φαρισαίων- θρησκευάμενων, και των αγίων;
- Οι άγιοι, λατρεμένο μου, στο θέλημα του Κυρίου- όποιο και να ‘ταν, όσο πικρό και αν έδειχνε- δ ε ν αντιστέκονταν.

Υποκλίνονταν μπροστά στο θέλημα του Κυρίου.

Γίνονταν χώμα
μπροστά στο θέλημα του Κυρίου.

Εφάρμοζαν τη σοφή ρήση του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου:

-Ει το φέρον σε φέρει, φέρε και φέρου. Ει δε αγανακτείς, και σαυτόν λυπείς, και το φέρον σε φέρει.

Σε ελεύθερη απόδοση: Όταν οι περιστάσεις σε αναγκάζουν να πας προς μια κατεύθυνση πήγαινε χωρίς αντίσταση-αγανάκτηση προς εκείνη την κατεύθυνση διότι αν -πηγαίνοντας- αγανακτείς, και τον εαυτό σου θα στενοχωρείς και οι περιστάσεις- έτσι κι αλλιώς- θα σε πάνε εκεί που είναι να σε οδηγήσουν.

Οι άγιοι , λοιπόν,αντιστέκονταν κατακαπνού στο θέλημα του Εξαποδού και δ ε ν αντιστέκονταν στο θέλημα του Κυρίου.

Όχι μόνο δεν αντιστέκονταν αλλά και λαχταρούσαν να εφαρμοστεί στη ζωή τους, το θέλημα του Κυρίου, όσο σκληρό και αν φαινόταν.

Και τότε,μέσα σε αυτήν την θεόπνευστη και αιματηρή εγκατάλειψη, η Χάρις, τούς επισκεπτόταν με εκθαμβωτικούς , ενίοτε, τρόπους.

Δεν ξέρω αν σου φαίνονται αυτονόητα εσένα, αλλά τούτη τη σημασία της έλλειψης αντίστασης των Αγίων, τώρα τελευταία μπορώ να πώ ότι την εμπέδωσα κάπως, και ξέρεις, ακριβώς, πότε;

Όταν έτυχε να ακούσω τα επιστημονικά περί της σημασίας των υπεραγωγών.

Υπάρχει -λένε οι ειδικοί- και στην επιστήμη ένα μεγάλο κεφάλαιο που πραγματεύεται την έλλειψη ή μη αντίστασης, διάφορων υλικών στην διέλευση του ηλεκτρικού ρεύματος.

Ένα ενδιαφέρον μέρος του κεφαλαίου αυτού, είναι μια ιδιαίτερη κατηγορία υλικών, οι υπεραγωγοί, για την ανάπτυξη των οποίων από την δεκαετία του 1980 μέχρι στις μέρες μας, γίνεται έντονη ερευνητική προσπάθεια.

- Τι είναι οι υπεραγωγοί;
- Να το πω απλά- για να το καταλάβω μέχρι και γω η γραία- είναι υλικά, τα οποία έχουν-λέει ο ειδικός- μηδενική αντίσταση στο ηλεκτρικό ρεύμα.

Μέχρι τώρα, ξέραμε για τα καλώδια που έχουν σύρματα- δια μέσου των οποίων περνάει το ηλεκτρικό ρεύμα.
Το μέταλλο των συρμάτων, είναι ο αγωγός μέσα από τον οποίο περνάει το ηλεκτρικό ρεύμα, που δεν είναι άλλο από ροή ηλεκτρονίων.
Τα μέταλλα όμως- άλλο λιγότερο και άλλο περισσότερο- παρεμποδίζουν κάπως τη ροή, εμφανίζουν δηλαδή αντίσταση στο πέρασμα του ηλεκτρικού ρεύματος.
Στην αντίσταση αυτή οφείλεται και η θέρμανσή τους κατά την διέλευση του ηλεκτρικού ρεύματος.
Αυτός- δηλαδή η θέρμανση των αγωγών του ηλεκτρικού ρεύματος- είναι και ο περιορισμός στην ανάπτυξη πιο γρήγορων επεξεργαστών για τους υπολογιστές, σε σχέση με αυτό που λειτουργεί σήμερα.
Η ιδιότητα των υπεραγωγών (μηδενική αντίσταση στο ηλεκτρικό ρεύμα) ήταν γνωστή εδώ και πολλές δεκαετίες για μέταλλα όπως ο μόλυβδος, αλλά σε θερμοκρασίες όμως που επιτυγχάνονται πολύ δύσκολα- μόλις 2-5 βαθμοί πάνω από το απόλυτο μηδέν.
Η ελπίδα για την ανάπτυξη υπεραγωγών σε συνηθισμένες θερμοκρασίες αναπτερώθηκε τα μέσα της δεκαετίας του 80 οπότε και ανακαλύφθηκαν υπεραγωγοί σε θερμοκρασία υγρού αζώτου (77 ολόκληρους βαθμούς πάνω από το απόλυτο μηδέν!).
Και η προσπάθεια συνεχίζεται έντονη, αν και τα τελευταία χρόνια φαίνεται να υπάρχει μια στασιμότητα, ως προς την υπεραγωγιμότητα σε σχετικά υψηλές θερμοκρασίες.

Αυτού του είδους τα υλικά έκαναν πραγματικότητα τους μαγνητικούς τομογράφους ή τα CT scanners.
Μια -με πολλή ανυπομονησία αναμενόμενη εφαρμογή τους- όταν αναπτυχθούν υλικά τα οποία θα είναι υπεραγωγοί σε θερμοκρασία δωματίου- είναι οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές.

Σ' αυτούς τους υπολογιστές του μέλλοντος- οι επεξεργαστές των οποίων θα φτιάχνονται από υπεραγωγούς, λόγω της μηδενικής αντίστασης στην διέλευση του ηλεκτρικού ρεύματος - οι ταχύτητες θα είναι ασύλληπτες και οι δυνατότητές τους, θα είναι πρακτικά απεριόριστες.

Λένε- πάντα οι επιστήμονες- ότι όταν θα κατασκευαστούν υπεραγωγοί που θα είναι λειτουργικοί σε θερμοκρασία περιβάλλοντος, τότε, θα γίνει τέτοια αλλαγή στην τεχνολογία και τις εφαρμογές της, όση έγινε, μετά την ανακάλυψη του ηλεκτρικού ρεύματος.

-Χαμός στο ίσωμα δηλαδή, θα μας προκύψει, μανδάμ Σαλογραία μου.

-Θα σαλέψουμε από τα επιτεύγματα της επιστήμης, περιστεράκι μου, τόσο όσο δεν το φαντάζεσαι!
Τα γράφει και ο μακάριος ο άγιος Νείλος ο Μυροβλύτης στην προφητεία του.
.............................................
Ακούγοντας, λοιπόν, αυτά τα στοιχειώδη για τους υπεραγωγούς , λατρεμένο μου, ξαφνικά, άρχισα να κοιτάζω τους Αγίους του Θεού, με άλλο θαυμασμό, με άλλο βλέμμα.
Ξαφνικά, κατάλαβα- μέσα από την επιστημονική εικόνα- πού βρισκόταν το απίστευτο μεγαλείο τους.
Το μεγαλείο τους και η διαφορετική τους υπαρξιακή ποιότητα σε σχέση με κείνη- τής των κοινών και ανυποψίαστων θνητών- ήταν η τέλεια υποταγή τους, στο θέλημα του Κυρίου.

Η τελεία έλλειψη αντίστασής τους, στο θέλημα του Κυρίου.

Οι άγιοι, ξαφνικά, στη συνείδησή μου, άστραψαν ώς τα υπερυλικά, τα κεκαθαρμένα δια μιας μυστικής προαιρέσεως προσευχητικής-ΑγιοΠνευματικής, σε τέτοιο σημείο, που να επιτρέπουν στον Παράκλητο, να διέρχεται δια μέσου αυτών, απροσκόπτως, και να τελεσιουργεί τα θαυμάσια.

Πρόχειρα, έχω στο νου, το πασίγνωστο περιστατικό από το βίου του Αγίου Ιωάννου του Ρώσου ο οποίος, με μια μόνο θερμή προσευχή του, δια της ενεργείας της θείας Χάριτος, τηλεμετέφερε το πιάτο με το αχνιστό πιλάφι που είχε μαγειρέψει η αφεντικίνα του, από το Προκόπι της Μ.Ασίας- όπου διέμεναν- στην Αραβία, εντός κλειδωμένου δωμάτιου του πανδοχείου όπου το αφεντικό του, ο Τούρκος αγάς,είχε καταλύσει, έχοντας μεταβεί εκεί -μετά απο μακροχρόνιο και επικίνδυνο και κουραστικό ταξίδι- προς προσκύνηση των μουσουλμανικών ιερών τόπων.
Το θαύμα αυτό που ο άγιος επιτέλεσε με όλη του την απλότητα δια της ακραδάντου πίστεως, ελπίδος και αγάπης στο Πρόσωπο του Κυρίου Ιησού Χριστού, κατέπληξε όλο το χωριό, όταν αφίχθη εκεί ο ε ν ε ό ς Τούρκος αγάς, κουβαλώντας, ως απίστευτο αποδεικτικό στοιχείο, και το πιάτο του και απογειώνοντας- με τα λεγόμενά του- το σεβασμό των συντοπιτών τούρκων και ελλήνων, στο πρόσωπο του μακαρίου Ιωάννη.
Ο ταπεινότατος Ιωάννης, δούλος του Τούρκου αγά, στο Προκόπι, της Μ. Ασίας, όντας κεκαθαρμένος εν Αγίω Πνεύματι, εισακούστηκε από το Θεό- ως γνήσιος φίλος του- και κάτι το τόσο υπερφυσικό, πραγματοποιήθηκε διότι και οι νόμοι της Φύσεως, αναστέλλονται και μετα-τρέπονται μπροστά στις εντολές του Χριστού -δια των ανθρώπων που Τον λατρεύουν ημέρα και νύχτα.
Δεν επιδεικνύουν οι ζωές όλων των αγίων τέτοια μεγάλα και φανερά σημεία και ούτε τα επιζητούμε αυτά, οι Πιστοί οι Ορθόδοξοι.
Για μας, είναι αρκετή η εμπειρία της Αναστάσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και οι μαρτυρίες από τη ζωή των Αποστόλων, Πατέρων, Αγίων και Ομολογητών δια μέσου των αιώνων.
Για μας είναι επίσης αρκετά τα άπειρα θαύματα που λαμβάνουν χώρα, σε μικροσκοπικό-νανο- επίπεδο, μέσα, στα σώματα, μέσα στις ψυχές , μέσα στις ζωές μας.
Αυτά, μας στερεώνουν και μας εμψυχώνουν, όμως και μια ματιά σε υπέροχα σημεία στη ζωή των μεγάλων Αγίων της Εκκλησίας, μας παρηγορεί σε κάποιες ώρες πιο δύσκολες, όταν μεγάλοι πειρασμοί, έρχονται να σαλέψουν τα πόδια των Ορθοδόξων, σε όλη την Οικουμένη.
Με βάση τα σημεία των καιρών μπορούμε να υποθέσουμε ότι είμαστε σε καιρούς πολύ πλησίον του Αντίχριστου.
Εκείνος όταν θα έρθει, θα επιτελεί κατά φαντασίαν δυνάμεις υπερφυσικές, ώστε να κλονίσει ει δυνατόν και τους εκλεκτούς.
Το γνωρίζουμε.
Οι άνθρωποι στους έσχατους χρόνους, επειδή θα έχουν κατακλυσθεί από τον άφατο εγωκεντρισμό τους, δε θα μπορούν να ξεχωρίσουν τις ενέργειες της Πλάνης, από τις ενέργειες του Παναγίου Πνεύματος.
Μόνο όσοι γνωρίζουν κάτι για την αναγκαιότητα της εν Κυρίω Ιησού Ταπείνωσης, μόνο όσοι έχουν κάποια γεύση από την αγνότητα τής εν Κυρίω συντετριμμένης και τεταπεινωμένης καρδίας, ίσως, να καταφέρουν να σωθούν από τη Μεταφυσική λαίλαπα που έρχεται, να στερεωθούν σαν στρείδια φαινομενικά ασήμαντα, στο Βράχο της Ορθής Πίστεως και Εμπειρίας και να γλυτώσουν, δια πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου, Πάντων των Αγίων και Πασών των αγίων Ασωμάτων Δυνάμεων, των Αοράτων, πλήν, πάνυ ισχυρών συμπαραστατών μας, ότι ουκ έστιν ημίν η πάλη προς αίμα και σάρκα αλλά προς τα Αρχάς, προς τα Εξουσίας του Κοσμοκράτορος του Σκότους, του αιώνος τούτου, του απατεώνος...

ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ
 ( κατά κόσμον Ευαν. Παναγοπούλου-Κουτσούκου)

Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2010

Η θεμελιώδης διαφορά μεταξύ Ανατολικής και Δυτικής εκκλησίας...



Η θεμελιώδης διαφορά μεταξύ Ανατολικής και Δυτικής εκκλησίας, από το Σχίσμα του 1054 μέχρι και σήμερα, βρίσκεται στο διαφορετικό τρόπο σύλληψης του Ευαγγελίου του Χριστού.
Η Δύση, εκείνη την εποχή αλλά και προ αυτής, άρχισε να λαμβάνει το Ευαγγέλιο ως θεωρία
και ύστερα, ως μία από τις πολλές θ ε ω ρ ί ε ς περί του κόσμου και της ζωής, 
ενώ η Ανατολή κατεννόησε το Ευαγγέλιο
ως ά σ κ η σ η και π ρ ά ξ η.

Συνακόλουθα η Δογματική στη Δύση έγινε καθαρή θεωρητική Επιστήμη, 
δηλαδή μία από τις πολλές φιλοσοφίες, ενώ στην Ανατολή,
ήταν και παρέμεινε μέχρι σήμερα μια επιστήμη της πράξης.

Η Δογματική είναι πρακτική επιστήμη.
Αυτό είναι κάτι το οποίο οι αιρετικοί θεολόγοι είτε δεν το γνώριζαν είτε το λησμόνησαν.

Η Δογματική ήταν εξ αρχής μια πρακτική επιστήμη, πράγμα που εγνώριζαν οι Απόστολοι, 
οι Άγιοι και οι ασκητές της Ανατολικής Εκκλησίας και γι αυτό αγωνίζονταν
 ώστε κάθε δόγμα να το πραγματώσουν επάνω τους, στη ζωή τους.

Το Δόγμα της Αγίας Τριάδος για παράδειγμα περί του ενός Τριαδικού Θεού, φαινόταν σε πολλούς λαικούς, ακόμη και θεολόγους των αιρετικών, ως το πιο αφηρημένο απ' όλα τα Δόγματα.

Όμως, στο Μηναίο της Ορθόδοξης Εκκλησίας γίνεται λόγος για πολλούς Αγίους οι οποίοι
 δια της ασκήσεως μετέβαλαν τον εαυτό τους σε "κατοικητήριον της Αγίας Τριάδος".

Αυτοί εθέωσαν το νού, την καρδιά και το θέλημά τους, τούτα τα τρία, σαν συγκοινωνούντα δοχεία τα επλήρωσαν με Πνεύμα Άγιον κατά την παραβολήν του Κυρίου περί ζύμης
(Λουκ.13 μ 21)

Όλα τα μυστήρια της Ορθοδόξου Εκκλησίας, αλλά και πολλές ακολουθίες
 αρχίζουν με την προσευχή προς το Άγιο Πνεύμα:

"Βασιλεύ Ουράνιε , το Πνεύμα της Αληθείας...ελθέ και σκήνωσον εν ημίν."

Προσευχόμαστε , λοιπόν, να έλθει το Άγιο Πνεύμα να κατοικήσει μέσα μας.
Αυτό δε γίνεται αμέσως αλλά μετά από μακρά άσκηση στην προσευχή, τη νηστεία, την ελεημοσύνη και τον κόπο.
Και αφού με όλα τούτα και με συχνά δάκρυα και αναστεναγμούς καθαρίσει η καρδία , 
τότε το Αγιο Πνεύμα σκηνώνει μέσα της για να θεώσει και την καρδιά και τη διάνοια και τη θέληση.

Τότε ο Ύψιστος Θεός κατοικεί στον άνθρωπο και ενεργεί τα πάντα εντός του.


Νους, καρδιά και θέλημα συνιστούν τον Τριαδικό άνθρωπο.

Στην αμαρτωλή και εμπαθή ψυχή, τούτα τα τρία
δεν βρίσκονται σε ενότητα και θεϊκή αρμονία
αλλά είναι διηρημένα και δυσπροσάρμοστα

Σε τέτοια περίπτωση ο άνθρωπος μοιάζει με σπίτι που είναι διχασμένο, 

δεν μπορεί να κρατηθεί και πέφτει.
Ένα τέτοιο οίκο της ψυχής, τίποτα δεν μπορεί να τον σώσει,
 εκτός από τη μετάνοια και την πίστη στο Ευαγγέλιο.

Μόλις πάλι, γνωρίσει ο άνθρωπος την αλήθεια, δηλαδή τον αληθινό του Κύριο και Σωτήρα, 
τον Μεσσία του κόσμου και Ουράνιο Άγγελο, αρχίζει να παραδίδεται ολόκληρος σε Εκείνον
και ανοίγει την καρδιά του, για να δεχτεί εντός του Εκείνον, μαζί με τον Πατέρα και το Πνεύμα.

Τότε η διδαχή του Χριστού παύει να είναι γι αυτόν θεωρία ή φιλοσοφία,
 και γίνεται πρακτικό καθεστώς θεραπείας , λουτρό παλιγγενεσίας και μέθοδος θεώσεως.

Όλα είναι πραγματικά σαν το Αίμα του Σταυρού, 
όλα είναι απαραίτητα σαν το ψωμί και το νερό
όλα πρακτικά σαν το χτίσιμο ενός καινούργιου σπιτιού.

Να έχουν συχωρεθεί οι αμαρτίες σου και να είσαι καθαρός από τα πάθη,
να αποδεσμευτείς από τον κόσμο και εξ ολοκλήρου να αναχθείς προς το Θεό,
να έχεις καρδιά καθαρή, ανοιχτή και γεμάτη αγάπη προς το Θεό
και δίψα για άμεση επαφή μαζί του, 
αυτό σημαίνει να είσαι προετοιμασμένος για να δεχτείς το Θεό εντός σου.

Όταν ο Θεός κατά την ανέκφραστη πρόνοιά Του και την ασύλληπτη αγάπη Του,
ενοικήσει σε έναν τέτοιο άνθρωπο, τότε, 
γίνεται ο Θεός το υποκείμενο και ο άνθρωπος το αντικείμενο.

Ω ζοφερή γνωσιολογία των μεγάλων φιλοσόφων πόσο σκοτεινή είσαι!

Είναι ξεκάθαρο ότι η φιλοσοφία διόλου δεν αρμόζει σε βαπτισμένους ανθρώπους.
Σ' όσους έχει δοθεί το Ευαγγέλιο, δε μπορεί να δοθεί φιλοσοφία.

Από όσους περιφρονούν τα μεγαλύτερα δώρα του Θεού αφαιρούνται και τα μικρότερα.

Έτσι οι βαπτισμένοι φιλόσοφοι δεν μπορούν με τίποτα να επιλύσουν το ζήτημα του υποκειμένου και του αντικειμένου όπως άλλωστε δεν κατάφεραν να το επιλύσουν μήτε και οι φιλόσοφοι των παγανιστών.

Το σκότος της φιλοσοφικής γνωσιολογίας, αρχαίας και σύγχρονης, 
έμεινε για πάντα ένα αφώτιστο σκοτάδι.

Τούτο το ζήτημα το έχουν επιλύσει οι Άγιοι του Χριστιανισμού
και μάλιστα πρακτικά, επάνω τους.

Ο Θεός ενοίκησε μέσα τους και κατέστη το υποκείμενο.


Απο-εγωποίησαν τον εαυτόν τους και άφησαν το Θεό να σκέφτεται για λογαριασμό τους, 
να αγαπά και να ενεργεί γι αυτούς και μέσω αυτών.

Από πού, λοιπόν, η γνώση της αλήθειας σ' αυτούς;
Από το Θεό.
Από πού τέτοιος πύρινος λόγος, τέτοια φλογερή γλώσσα;
Από το Θεό. 
Από πού τόσο μεγάλη διορατικότητα και διάκριση;
Από το Θεό.
Όλα από το Θεό, όλα του Θεού,
αφού ο Θεός είναι το υποκείμενο και εκείνοι το αντικείμενο.

(Από το βιβλίο "Εμπνευσμένα κείμενα Ορθοδόξου πνευματικότητος" του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, εκδόσεις Ορθοδόξου Κυψέλης)

Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2010

Η ζωή-ποίηση -Ν.Βρεττάκος


                                           (Στη φωτό, η ζουρλοευανθιά αυτού του μπλογκ
                                          στην παραλία του Ψαθοπύργου Πατρών,
                                          περίπου  το 2003,
                                          δεν παίρνω και όρκο, ίσως και το 2004...)
                                                                                         

Η ζωή
(Νικηφόρου Βρεττάκου)

Σύννεφα που χαμήλωναν ή κατολίσθαιναν,
γκρεμνά λαμπερά που σχημάτιζαν
οι τεθλασμένες γραμμές των κεραυνών στον αιθέρα,
αλλαγές και διαλείμματα με διάφανα, ωραία,
διαυγή ή μουντά, παράδοξα χρώματα.

Όλα αυτά ήταν ωραία.

Όλη αυτή η διαδρομή σε μυθώδη τοπία
καταστάσεις του πόνου που μοιάζαν με όρη
υψηλά, αλλεπάλληλα. Η διαρκής μου πορεία,
η διαρκής μου αντίσταση, η διαρκής μου ελπίδα,
η παλάμη στο μέτωπο ν' αναγγείλω ένα άστρο
που δεν θα ανάτελλε. τα εμπόδια, το σκόνταμα,
το πέσιμο μπρούμυτα πάνω στο χώμα,
η φωνή για βοήθεια κ' η ποίηση
που τρέχει απ' του τρύπιου μου πλευρού το λουλούδι.

Όλα αυτά ήταν ωραία.

Η ζωή: ένας διάδρομος μέσα στην άβυσσο,
ο χρόνος σχισμένος, ένας εξώστης,
ένα παράρτημα του θανάτου η ζωή, ένα όνειρο
στερεό και ρευστό, απατηλό και γιγάντιο.
Εκστρατεία σ' ένα διάδρομο
που έλαβα μέρος και πέφτω όπου να 'ναι,
κοιτάζοντας πάνω μου το αίνιγμα ανάσκελα.

Τώρα που δεν έχει ακόμη νυχτώσει και κάθομαι
και το σκέφτομαι και θυμάμαι, αλήθεια:

Όλα αυτά ήταν ωραία.

Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2010

Είναι, άραγε, θεάρεστος ο ξυλοδαρμός και η κακοποίηση των γυναικών;



Ερωτώ και πάλι το χριστεπώνυμον αναγνωστικό κοινό αυτής της σελίδας:

- Όποιος επιθυμεί να παίξει κλοτσοπατινάδα με τη γυναίκα του, άραγε, καλού έργου, επιθυμεί;

Ρωτώ, διότι ακούω από κάτι ...υπεράντρες, ότι αν δεν την δέρνεις τη δικιά σου, από καιρό σε καιρό, παίρνει αέρα, σού κάθεται στο σβέρκο, χάνει το σεβασμό για το πρόσωπό σου, και διαλύεται η οικογένεια από τις τάσεις ανεξαρτησίας που η λεγάμενη αναπτύσσει.

Ενώ, με μια μπουνιά στα μούτρα, και έχει δωρεάν, βαμμένο μπλε το ματάκι της, και σε προσέχει- προκειμένου να αποφύγει το επόμενο...μπουκετάκι...για Όνομααα!

Σαλογραία
.........................................................................
Υ.Γ.
Φίλος αναγνώστης μου έστειλε και ένα σχετικό, χιουμοριστικό βίντεο.
Παραθέτω τη διεύθυνση.
http://www.youtube.com/watch?v=YivM7PYcd5c&feature=player_embedded

Παρακαλώ, ας τοποθετηθεί, όποιος περαστικός έχει την ευχαρίστηση...

Κάθαρση-ποίηση -Ν.Βρεττάκος


Η ψυχή μου που έκλινε προς το σκότος,
ξαναγίνεται έναστρη. Αποτινάζει τη σκιά,
τη σκόνη απ' το κάρβουνο, τη σκουριά,
την κακοσμία των όπλων. Ξαναβρίσκει τα φυσικά
χρωματά της, το λόγο-ένα λόγο υδρορρόη
που πηγάζει απ' τ' ανάβρυσμα της καρδιάς
απ' ευθείας, δίχως παρέμβαση,
ένα λόγο που αντί να περάσει σαν ένα
εύθραυστο βέλος, ή σα μιαν ύποπτη
σιωπή, ή σαν ένας στεναγμός, πιο καλά
να χαθεί στον αέρα, σαν ένα κελάϊδισμα.

(Νικηφόρος Βρεττάκος)

Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2010

Ειρήνη είναι όταν...ποίηση Ν.Βρεττάκος


...........................
Ειρήνη είναι όταν

τ' ανθρώπου η ψυχή

γίνεται έξω στο σύμπαν ήλιος,

κι ο ήλιος

ψυχή μες στον άνθρωπο.

(Νικηφόρος Βρεττάκος)

Τετάρτη 6 Ιανουαρίου 2010

Ο Αϊνστάϊν, το Φ(φ)ως και η αναπλαστική του δύναμη...


Αγαπημένο μου
όταν το σκοτάδι, γύρω και μέσα μου, πλεονάζει για διάφορους λόγους, μου αρέσει να σκέφτομαι τα μυστήρια του φωτός και να παρηγοριέμαι.

Διάβαζα κάποτε ότι η πιο σημαντική ικανότητα του ανθρώπου, είναι η ικανότητα, τού να παρηγορεί ο ίδιος, τον εαυτό του!
Στον καιρό μας- καιρό παμμέγιστης Αποστασίας από το Θέλημα του Κυρίου, σπανίζουν- δυστυχώς- οι εν Αγίω Πνεύματι παρηγορητές.
Σήμερα, λοιπόν, που σχεδόν από πουθενά- εκεί έξω- δεν ελπίζουμε ουσιαστικό και ενσυνείδητο λόγο ενίσχυσης, αποτελεί μέγιστη ευλογία αυτή η Χάρη -όταν μας επισκέπτεται ένδον, με τη μορφή τρυφερής εικόνας,ιλαρού συναπαντήματος, αφοπλιστικής μουσικής ή και φωτισμένης σκέψης, που έστειλε ο φύλακας άγγελος- αφήνοντας στην ψυχή μας- έστω και ανεπαίσθητο- αποτύπωμα ειρήνης...

Θυμούμαι στην παιδική μου ηλικία, τότε που δε βλέπαμε Τυφλεόραση, ώστε να μας διαστρέφει σε πολλαπλά επίπεδα τη σκέψη-και κατ' επέκταση το συναίσθημα- και η καρδιά μου, τραγουδούσε, ίδια ανέμελο τζιτζίκι, ή χόρευε στο απαλό αεράκι της άνοιξης του βίου, σαν πολύχρωμη, ανάλαφρη πεταλούδα(παρά τον πόνο εκ των κακών σχέσεων των γονέων) θυμούμαι, λέω, ότι ακούγοντας περί της Δεύτερης Έλευσης του Κυρίου, το όλο ζήτημα φάνταζε στη γήϊνη, αδαή, χοντροκομμένη λογική μου, αλλόκοτο και απίστευτο.

Το ενδεχόμενο της μετατροπής του υλικού σύμπαντος εν ακαρεί, όπως αναφέρεται στην Καινή Διαθήκη, παρουσιαζόταν συναρπαστικό, εκπληκτικό, αλλά και, έως..αδύνατον!

Με ταχύτητα ασύλληπτη, τόνιζαν ευλαβώς, οι θεολογούντες, άπαντα, γ ύ ρ ω και
μ έ σ α μας -όταν φτάσει εκείνη η στιγμή- θα μεταλλαχτούν, σε κάτι λαμπρό, και εις το διηνεκές, θαυμασιότατο!
Θα αναστηθούν τα σώματα, τών απ' αιώνων νεκρών- και αυτό είναι Δωρεά του Αναστημένου Κυρίου Ιησού Χριστού του δεύτερου Αδάμ- με νέα υφή, άφθαρτα, έτοιμα να εισπράξουν -και δια του εγερθέντος και εν τω Φωτί αναπλασθέντος σώματος- όσα εν τη Γη- όσο ζούσαν- φύτευσαν, πότισαν με την προαίρεσή τους - και δια των λόγων τους- καλλιέργησαν.

Τα σώματα των Δικαίων- πάντα σύμφωνα με τη Διδασκαλία των Αγίων της Ορθόδοξης Εκκλησίας- θα αναστηθούν εις Ανάστασιν Ζωής, τα σώματα των Αδίκων, εις Ανάστασιν Κρίσεως.

(Ήξει δε η ημέρα Κυρίου, ως κλέπτης εν νυκτί, εν η οι ουρανοί ροιζηδόν παρελεύσονται, στοιχεία δε καυσούμενα λυθήσονται, και γη και τα εν αυτή έργα κατακαήσεται...δει υπάρχειν υμάς εν αγίαις αναστροφαίς και ευσεβείαις, προσδοκώντας και σπεύδοντας την παρουσίαν τής του Θεού ημέρας, δι ήν ουρανοί πυρούμενοι λυθήσονται και στοιχεία καυσούμενα τήκεται!

Καινούς δε ουρανούς και γην καινήν κατά το επάγγελμα αυτού προσδοκώμεν, εν οίς δικαιοσύνη κατοικεί.

Διο αγαπητοί, ταύτα προσδοκώντες, σπουδάσατε άσπιλοι και αμώμητοι αυτώ ευρεθήναι εν ειρήνη(Β καθολ.Πέτρου κεφ. γ στ.10-14))

Αυτό το θέμα της Δεύτερης Παρουσίας του Κυρίου και της εν ριπή οφθαλμού, αλλαγής
των π ά ν τ ω ν- φύσεως και ανθρώπων-δημιουργούσε στην παιδική μου διάνοια, <τρόμον και έκστασιν>, αλλά...και ολιγοπιστία, που αύξαινε όσο μεγάλωνα-για ευνόητους λόγους.

-Εντάξει, μανδάμ, εντάξει!
Πιστεύω ό,τι είπε ο Χριστούλης, σε γενικές γραμμές το πιστεύω,μη σμπρώχνεις σου λέω, αλλά...αυτή η αλλαγή η αστραπιαία, πώς θα γίνει;
Είναι δυνατόν;
Τόσοι πεθαμένοι;
Ακαταμέτρητων χιλιετηρίδων πεθαμένοι, ξαφνικά να ξαναπάρουν πίσω ανακαινισμένα και αφθαρτοποιημένα τα σώματά τους, σώματα των οποίων τα μόρια με μύριους τρόπους διασκορπίστηκαν δια μέσου του χρόνου, στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα;

Με δουλεύεις, άραγε, με ψιλό γαζάκι; θα συμβούν τέτοια πράγματα;

Μη και τα παραφουσκώνει η φαντασία των...βαρεμένων θρησκευάμενων;

Θα γίνουν;

Δείχνει, πάνυ αφύσικο!

-Αγαπημένο μου!
Ωθείς τη γαιδουρινή υπομονή μου σε ακραία όρια, με τη αμφισβήτηση που κάθε τόσο εγείρεις, στα βαθέα - ζωής και θανάτου- ζητήματα.
Σκάσε και σκάβε... ένδον!
Με το ΠΑΣΟΚ, να το ξέρεις, όλα γίνονται!

-Α καλά!
Εγώ ρωτάω στα σοβαρά και συ μου απαντάς, σαλότητες, για Όνομααα!

-Περιστεράκι μου, δε λέω σαλότητες.
Σου τονίζω, απλώς, ότι αν όχι με το Πασόκ, πάντως και με την εξήγηση της Επιστήμης, σήμερα, ΟΛΑ γίνονται!

- Τι εννοείς;

-Να στο κάνω πιο λιανά, μήπως και διαφοροποιηθεί, κάπως, η υλιστική σου προσέγγιση:

Θυμάσαι το μακαρίτη τον Αϊνστάϊν και τη φοβερή του εξίσωση - εκείνη τη φημισμένη- που λέει ότι η Ενέργεια κάθε σώματος, είναι ίση με τη μάζα του σώματος, επί το τετράγωνο της ταχύτητας του φωτός;
Το θυμάσαι σίγουρα!

- Με τι ταχύτητα τρέχει το χρυσαφένιο το φως;

- Με 300.000 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο.
Μάλιστα!
Αυτή είναι η ταχύτητά του, σε όλο το γνωστό σύμπαν, και δεν θα του ζητήσουμε το λόγο, εμείς:< διατί τρέχει με τόσο και όχι με τριακόσια δέκα ή με τετρακόσια>, εντάξει;
Με <πιάνεις>;

Αποφασίζει ο Νομοθέτης Τριαδικός Θεός, και τρέχει η ακτίνα με τόσα, πώς το λένε!

Συγκεντρώσου!

Εμείς θα του υποδείξουμε τώρα του Κυρίου, τι σταθερές θα δώσει στο Σύμπαν που δημιούργησε;

Μη γένοιτο, τόση αυθάδεια.

Λοιπόν, άκου τώρα τι μας πληροφορεί , την σήμερον, η επιστήμη και όλο με αφήνει με το στόμα ορθάνοιχτο:

Λέει, λοιπόν, η επιστήμη ότι αν για κάποιο λόγο, ξαφνικά, το φως ...λωλαθεί -κατόπιν εντολής του Δημιουργού του βεβαίως - από τη χαρά του, ας πούμε- και αυξήσει την ταχύτητά του, στις εφτακόσιες χιλιάδες χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο, ή αν το φως πάθει μια... ψιλοκατάθλιψη -που <φοριέται> πολύ στον πολιτισμένο δυτικό κόσμο σήμερα,μας πληροφορούν οι εφημερίδες- και αρχίσει να..σέρνεται ρίχνοντας την ταχύτητά του, στα 50.000 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο, ή στα εκατό, ή δεν ξέρω σε τι άλλο νούμερο, τότε, ξαναλένε οι επιστήμονες,ω τότε, ως που να πεις: <φτου σκουληκομερμηγκότρυπα!>, τότε πάραυτα θα αλλάξουν ό λ ε ς οι γνωστές ιδιότητες των σωμάτων και θα μας προκύψουν σώματα με εντελώς άλλες ιδιότητες!

-Πω πω!

Εδώ θα γίνουν σημεία και τέρατα δηλαδή, σαλογραία μου...

(Μυαλό ο μακαρίτης ο Αλβέρτος...
Και μέχρι περίπου την εφηβεία του, για χαζό τον <έκοβαν> οι αφελείς δάσκαλοί του...)

-Επομένως;

-Επομένως,μην είμαστε σκληροτράχηλοι και απερίτμητοι τη καρδία και τοις ωσίν(Πράξεις ζ, 51) σαν τα βόδια τους φαρισαίους τους λιθοβολούντες τον Πρωτομάρτυρα Στέφανο, τον ορώντα, τους ουρανούς ανεωγμένους και Δόξαν Θεού,(Πράξεις ζ, 55) λίγο πριν παραδώσει το αγιώτατο πνεύμα του.

Τουτέστιν, αν η επιστήμη, με πληροφορεί ότι με την αλλαγή της ταχύτητας του φωτός θα αλλάξουν οι ιδιότητες των σωμάτων, γιατί όχι με το Λόγο του Κυρίου, να μην εγερθούν και τα σώματα των νεκρών;


Τι είναι αδύνατον, για Εκείνον που εξουσιάζει, ως Άκτιστος και Άχρονος και Παντοδύναμος και Πάνσοφος Δημιουργός, Ό Λ Α τα στοιχεία και τα Μυστήρια της κτιστής φύσεως;

Τίποτα!


Για να μη μακρηγορώ, λοιπόν, και σε κουράζω:

ΟΛΑ όσα είπε ο Χριστούλης, λατρεμένο μου-και με την εξήγηση της σύγχρονης επιστήμης, η ολιγόπιστη, πλέον- το έπιασα το...υπονοούμενο- μπορούν να γίνουν και ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ!

Βἐβαια, και να μην καταλάβαινε η Επιστήμη, ή και να μην μπορούσε να εξηγήσει, σκορδοκαΐλα μας!

Εμείς το λόγο του Αναστημένου Χριστού , πιστεύουμε πρώτα και κύρια,

και την επιστήμη σε δεύτερη μοίρα πάντα την έχουμε,διότι άλλα είν' τα χωράφια της, όμως...μια και υπάρχει την σήμερον, από τα γήϊνα πανεπιστήμια κάποια πληροφορία που μπορεί να ενισχύσει την πίστη σε ολιγόπιστες κατίνες όπως είναι η αφεντιά μου, το γεγονός εκτιμάται ως απολύτως ευπρόσδεκτο!

Ο Παντοδύναμος Κύριος του Σύμπαντος κόσμου, που όρισε τις σταθερές του σύμπαντος, ανα πάσα στιγμή μπορεί να τις αναιρέσει, και να δημιουργήσει για όλους μια νέα πραγματικότητα, βασισμένη πάνω σε άλλους νόμους, όπως Εκείνος θα κρίνει.

Μακάριοι όσοι- είτε ζωντανοί είτε κεκοιμημένοι- θα ευρεθούν εκείνη τη μεγαλειώδη Ώρα του Τέλους, έχοντας τη δέουσα προετοιμασία και ετοιμότητα τότε που το Φως-Ιησούς

(διότι Αυτός είναι το Αληθινό Φως του Σύμπαντος πέρα και πάνω από κάθε υλικό ήλιο που βλέπουν τα ανθρώπινα τηλεσκόπια)

του Κόσμου-έπειτα από την αμετάκλητη Εντολή του Θεού Πατρός- θα λάμψει με τη λαμπροφόρο Του Έλευση, και εν θεϊκή Δυνάμει, δια Πνεύματος Αγίου, θα μεταμορφώσει το Σύμπαν ανασταίνοντας τα σώματα και τις ψυχές, τών από αιώνων,τεθνεώτων ανθρώπων...

Μακάριοι όσοι θα εισέλθουν - ως ευφρόσυνοι πολίτες- στην Επουράνιο Βασιλεία της Παναγίας Τριάδος...

Ακούραστα-με μια Πίστη που μετακινεί και όρη-το τονίζουν Πάντες οι Αγιοι.

-Μακάριοι!

ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ