Με το Διωγμό στην Ψυχή-Το Τραύμα της Μικρασιατικής Καταστροφής σε τρεις γενιές

(Στο εξώφυλλο του βιβλίου, 
η Μικρασιάτισσα πρόσφυγας-αγωνίστρια  Τασίτσα Τατά, 
κρατάει τη Λίμπυ, βρέφος, στην αγκαλιά της.)
......................................................................................................

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου, τα παρακάτω:

"Η Ελληνίδα ψυχολόγος Λίμπυ (Ελευθερία) Τατά Αρσέλ, κόρη πρόσφυγα από το Τσανταρλί Περγάμου, γεννημένη στη Μυτιλήνη και εγκατεστημένη στη Δανία, εξετάζει για πρώτη φορά στην ελληνική βιβλιογραφία το ψυχολογικό διαγενεαλογικό τραύμα της Μικρασιατικής Καταστροφής. 

Έχοντας ως βάση το τραγικό παρελθόν της δικής της οικογένειας και με άξονα δέκα μαρτυρίες από τρεις γενιές αναδεικνύει τους μηχανισμούς επιβίωσης που χρησιμοποίησαν οι Μικρασιάτες στην Ελλάδα προκειμένου να αντιμετωπίσουν τα τραύματα της προσφυγιάς.

Εν μέρει ιστορική αφήγηση, εν μέρει ψυχολογική και κοινωνική ανάλυση, το βιβλίο της Λίμπυ Τατά Αρσέλ παρουσιάζει τους τρόπους με τους οποίους το συλλογικό τραύμα του διωγμού επηρεάζει ακόμα και σήμερα τη μνήμη, την ταυτότητα και τη ζωή όχι μόνο των απογόνων των Μικρασιατών προσφύγων, αλλά και της ελληνικής κοινωνίας στο σύνολό της.

Με εφαλτήριο την προσωπική της ιστορία, η συγγραφέας απαντά σε κρίσιμα ερωτήματα: Μεταβιβάζεται, συνειδητά ή ασυνείδητα, το ψυχολογικό τραύμα της προσφυγιάς από τη μια γενιά στην άλλη; Ποιον ψυχολογικό σκοπό επιτελεί το ταξίδι επιστροφής χιλιάδων προσφύγων και των απογόνων τους στη μικρασιατική γη; Τι είδους επίδραση έχει η εμπειρία του διωγμού στην τρίτη γενιά την εποχή της παγκοσμιοποίησης;"

Εκδόσεις Κέδρος

.......................................................................................

.......................................................................................

Και το εμόν,  ντροπαλόν και χαμηλοβλεπούσικον
-επί του ανωτέρω  θέματος-  υστερόγραφον:

Περιστεράκι μου

το διεξήλθα  απνευστί, τουτέστιν το διάβασα μονοκοπανιά, 
αυτές τις μέρες, τούτο  το βιβλίο των 526
(μαζί με εισαγωγή, βιβλιογραφίες κλπ) συνολικά σελίδων! 

Τα καλά των χειμωνιάτικων ιώσεων, είπαμε!

Χουχουλιάζω- ένεκα οι κρυάδες-  κάτω απ’ τα παπλώματα και διαβάζω, η γραία, εκούσα-άκουσα, τουτέστιν θέλοντας και μη θέλοντας -προκειμένου να περάσει δημιουργικά ο χρόνος-τα μύρια: από συνταγές, για μπουκιά και συχώριο παραδοσιακή φωτόπιτα, της Θάλειας Τσιχλάκη στο ΒΗΜΑ, μέχρι αναλύσεις για την ερωτική ζωή της Μπουμπουλίνας- μη σου πέφτουν τα μούτρα, φαρισαίε παπά μου, είχε και η συχωρέμενη η καπετάνισσα ένα άλφα  ταμπεραμέντο, «διατί να το κρύψωμεν άλλωστε»!

Να πω ότι παρόλο που με διακατέχει μια μη εκπεφρασμένη, γενικώς,  φοβία προς ογκώδη έντυπα και μελέτες επιστημονικού- ψυχολογικού περιεχομένου, (υποθέτω, ότι θα μου φανούν άκρως βαρετά), στο συγκεκριμένο έργο, η συγγραφέας, καθηγήτρια Ψυχολογίας στη Δανία, με την  υπογραφή Λίμπυ Τατά (θυμάσαι τις "αδελφές Τατά" του Χατζιδάκι; έξαλλο τραγουδάκι!) Αρσέλ  (όλο μαζί το όνομα της σοφής κυρίας, σαν χτύπημα τύμπανου που συνοδεύει κάλαντα χαρούμενων παιδικών φωνών, σε ρωμαίικες γειτονιές, παραμονή Χριστούγεννα, δε μοιάζει;) κατάφερε και με καθήλωσε με τον τρόπο της...σκηνοθεσίας,  της  αφήγησής της.

Νομίζω αξίζει να διαβαστεί αυτή- η με εντυπωσιακό  βάθος προσέγγιση αλλά και αγάπη για τον άνθρωπο, πολύχρωμη, «αβάρετη» εργασία, από όλους όσοι προσπαθούν να ερμηνεύσουν τραύματα ατομικά, συλλογικά και  διαγενεαλογικά, όπως το τραύμα- ανθρώπων, που βίωσαν τον όλεθρο  της Μικρασιατικής Καταστροφής. 

Μακάρι να μελετηθεί, η εν  λόγω κατάθεση ψυχής της συγγραφέως, και  από πνευματικούς οδηγούς κάθε λογής (πίστεψέ με, θα ευαισθητοποιηθούν και τους είναι απολύτως απαραίτητο αν επιθυμούν έστω ως επαγγελματίες στο μέλλον να επιβιώσουν) είθε να αναγνωσθεί επίσης από εκπαιδευτικούς, και ψυχαναλυτές, από ασχολούμενους με θέματα προσφύγων, από ανθρώπους που ψάχνουν να βρουν την ταυτότητα και τις ρίζες τους και από νέους που για τ' ατελείωτα βάσανα των λαών,  μόλις  τώρα αρχίζουν να προβληματίζονται...

Σε ανασπάζομαι τρις  και σου εύχομαι εκ μέσης καρδίας 

Καλά Χριστούγεννα!

Ευανθία η Σαλογραία