Σαλογραία η Ευαν. Παναγοπούλου-Κουτσούκου: Μοναχός που τον είχαν για πλανεμένο βρέθηκε άφθαρτος στο κελί του στο Άγιον Όρος

Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 2015

Μοναχός που τον είχαν για πλανεμένο βρέθηκε άφθαρτος στο κελί του στο Άγιον Όρος

Γράφει ο Αιμίλιος Πολυγένης

Μάρτυρες ενός θαυμαστού γεγονότος έγιναν οι Πατέρες της Σκήτης των Καυσοκαλυβίων του Αγίου Όρους, με μοναχό που βρέθηκε νεκρός ένα μήνα μετά την κοίμησή του.

Αποκλειστικές πληροφορίες της Romfea.gr αναφέρουν ότι πρόκειται για τον 74χρονο Μοναχό Στέφανο που ζούσε στο Κελλί των Τριών Ιεραρχών στα Καυσοκαλύβια για περίπου 40 χρόνια.

Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι ο μοναχός δεν είχε κοινωνία με τους πατέρες της Σκήτης, ενώ πολλοί λέγανε ότι ήταν σε πλάνη και δεν είχε κανείς επαφή μαζί του.

Τον τελευταίο καιρό ο μοναχός Στέφανος δεν είχε δώσει κανένα σημείο ζωής, που είχε ως αποτέλεσμα να κοιμηθή και να παραμείνει νεκρός στο κελί του 1 με 1,5 μήνα.

Αυτόπτες μάρτυρες ανέφεραν στην Romfea.gr ότι οι πατέρες που τον βρήκαν νεκρό έκαναν λόγω για μεγάλο θαύμα, αφού μετά από ένα μήνα ο μοναχός ήταν σχεδόν άφθαρτος, εύκαμπτος και δεν είχε την παραμικρή μυρωδιά.

Οι πατέρες που βρήκαν τον μοναχό Στέφανο προβληματίστηκαν στο πως κρίνει τελικά ο Θεός τον κόσμο, ενώ έκαναν λόγο για Άγιο του Θεού.

Να αναφερθεί ότι η Ιερά Μεγίστη Λαύρα παρόλο που ο μοναχός Στέφανος δεν είχε κοινωνία με την Σκήτη, έδωσε εντολή να γίνει η κηδεία του και να ταφεί ως κανονικός μοναχός της Σκήτης.

Καυσοκαλυβίτης Μοναχός μιλώντας στην Romfea.gr μεταξύ άλλων ανέφερε: "Ο μοναχός Στέφανος ζούσε την απόλυτη πτωχεία αφού δεν είχε κρεβάτι στο κελλί του, κοιμόταν πάνω σε ένα ξύλο, ενώ δεν είχε ούτε σεντόνια και κουβέρτες."

Τελικά όπως είπε και ο Κύριος "Μη κρίνετε, ίνα μη κριθήτε".....

πηγή: ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ

ΠΗΓΗ ΕΙΔΗΣΕΩΣ ''ΡΟΜΦΑΙΑ.GR''

45 σχόλια:

Ανώνυμος19 Ιανουαρίου 2015 στις 8:32 μ.μ.
ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ, ΜΕΤΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΤΗΣ ΡΟΕΔ ΠΡΟ ΜΗΝΟΣ,

ΔΕΥΤΕΡΩΝΕΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΙ ΤΟΥ ΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΣΥΓΧΥΣΕΩΣ

ΠΕΡΙ ΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ
ΣΤΗΝ ΓΗ!

ΑΚΥΛΑΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
paracosmos19 Ιανουαρίου 2015 στις 8:44 μ.μ.
Όπως και να το κάνεις όμως, μου φαίνεται τρομερό να τελειώνει ένας άνθρωπος τη ζωή του μέσα σ' αυτή την απόλυτη μοναξιά και πενία... και να τον ανακαλύπτουν νεκρό μετά από 1 - 1/2 μήνα και να λένε ότι ήταν άγιος και πλανεμένος... ταυτόχρονα!

"Σαν αγρίμι έζησα όλη τη ζωή μου"..
Τι οδυνηρό πέρασμα από τούτο τον κόσμο!
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Ανώνυμος19 Ιανουαρίου 2015 στις 8:45 μ.μ.
http://www.agioritikovima.gr/agnea/item/52180-%CE%B5%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BC%CE%AE%CE%B8%CE%B7-%CE%B5%CE%BD-%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%AF%CF%89-%CE%BF-%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B7%CF%84%CE%AE%CF%82-%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%87%CF%8C%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%AD%CF%86%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CF%85%CF%83%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%85%CE%B2%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82

Mη βιάζεστε!!
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου19 Ιανουαρίου 2015 στις 9:02 μ.μ.
Δεν βιαζόμαστε αγαπητέ των 8: 45 μ.μ.
Εμείς απλώς αναμεταδώσαμε την είδηση.
ΔΕΝ βιαζόμαστε όμως.
Άλλοι βιάζονται και ΧΩΡΙΣ να δούν ΑΦΘΟΡΑ λείψανα,
βγάζουν συμπεράσματα...(να ΜΗΝ ανοίξουμε το θέμα νυχτιάτικα..)

ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Ανώνυμος19 Ιανουαρίου 2015 στις 9:34 μ.μ.
Σε ό,τι με αφορά δεν ανοίγω κανένα θέμα. Απλά διατηρώ επιφυλάξεις γενικά. Προς όλους κι όλα. Τίποτα περισσότερο τίποτα λιγότερο. Αν δεν έχω πρωτογενή ενημέρωση και δεν δω δεν πιστεύω. Απλό είναι.
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου19 Ιανουαρίου 2015 στις 9:40 μ.μ.
;-) Απόλυτα σεβαστό αγαπ.φιλ.
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
paracosmos19 Ιανουαρίου 2015 στις 10:58 μ.μ.
Τα συγκεκριμένα που αφορούν τον γ. Στέφανο δεν τα γνωρίζουμε και δεν χρειάζεται, είναι ένα είδος ασέβειας να τα μάθουμε ψαχουλεύοντας τη ζωή και την διάθεση του ανθρώπου που κοιμήθηκε (εάν είχε επιλέξει ή όχι, εάν είχε απομονωθεί και για ποιούς λόγους).
Ούτε και με ενδιαφέρει προσωπικά να μπω σε μια συζήτηση που υιοθετεί μια επιστημονική μεθοδολογία για να κρίνει με βάση αντικειμενικά δεδομένα την αγιότητα, για να στερεώσει τη πίστη μου. Μια τέτοια συζήτηση έχει πολλά τρωτά και αμφιλεγόμενα σημεία.
Προτιμώ να στέκομαι μπροστά στο μυστήριο του θανάτου με δέος.
Και να θεωρώ άγιο, στην δική μου συνείδηση, δίχως την έγκριση κανενός και δίχως απ' αυτό να εξαρτάται η δική μου σχέση με το Θεό, όποιον άνθρωπο με οποιονδήποτε τρόπο -φανερό ή αφανή, πλήρως ή διαβαθμισμένα - μετείχε στον τρόπο ύπαρξης του Ακτίστου, όντας ο ίδιος κτιστός, φθαρτός και πεπερασμένος...
Κατ' αυτή την έννοια Άγιος ήταν ο Παπαδιαμάντης και χιλιάδες άλλοι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, άγνωστοι μεταξύ αγνώστων, που εκ των υστέρων λέμε γι' αυτούς "ήταν ένας άγιος", εννοώντας ότι πολύ αγάπησε....

ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Ανώνυμος20 Ιανουαρίου 2015 στις 3:29 π.μ.
Γνωρίζουμε ότι η πράξη της αγιοκατάταξης στην Ορθοδοξη Εκκλησία επιβεβαιώνει αυτό που πιστεύεται από το λαό του Θεού.
Ποιά είναι η γνώμη σας για την αγιοκατάταξη του Αγίου γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου του;
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Ανώνυμος20 Ιανουαρίου 2015 στις 3:34 μ.μ.
Το να μην είναι άφθαρτο το λειψάνου ενός ανθρώπου, αυτό δεν σημαίνει οποιαδήποτε ότι δεν ήταν άγιος.
Οι διαβαθμίσεις αγιότητος που γράφει πολύ σωστά η @paracosmos, συμπίπτουν απόλυτα με αυτό τον λόγο του Χριστού :

«Εν τη οικία του Πατρός πολλαί μοναί εισί».

Ως εκ τούτων λοιπόν, αφθαρσία λειψάνου εξαρτάται από τον βαθμό αφιερώσεως εκάστου αγίου στο Θεό, κι αυτό πάλι σύμφωνα με τον λόγο του Κυρίου ο Οποίος στην παραβολή του σπορέα μας λέει ότι :

«Και άλλοι έπεσαν στη γη την καλή και έδιναν καρπό που μεγάλωνε, και οι σπόροι αυξάνονταν και έφερε ο ένας τριάντα και ο άλλος εξήντα και ο άλλος εκατό. Και έλεγε: Αυτός που έχει αυτιά για να ακούει ας ακούει».

Το θέμα λοιπόν είναι, είμαστε "καλή γη' ώστε να βρει τόπο και διάθεση ποιότητας να βλαστήσει, να αυξήσει και να φέρει έστω καρπό 'τριάκοντα" ο Θείος Σπόρος ;

Και τους έλεγε:

«Προσέχετε τι ακούτε. Με όποιο μέτρο μετράτε θα μετρηθεί σ’ εσάς και θα σας προστεθεί. Γιατί σ’ όποιον έχει θα του δοθεί. αλλά σ’ όποιον δεν έχει, και αυτό που έχει θα αφαιρεθεί από αυτόν».
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου20 Ιανουαρίου 2015 στις 6:52 μ.μ.
Φιλ. Ανων. των 3: 29 π.μ.

Ο πάπας κάθε τόσο " αγιοκατατάσσει" ζορ ζορινά διάφορους μακαρίτες.

Φέρνει όβολα και είναι καλή μπίζνα η αγιοκατάταξη, βλέπεις.. σε κάποια περιβάλλοντα, η αλήθεια να λέγεται..

Εσχάτως ο φιλοπαπικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, κυριεύτηκε από μεγάααλη βιασύνη αγιοκατάταξης, επίσης.

Αυτό μου δημιουργεί ΠΟΛΛΑ ερωτηματικά.

Δεν θα αναπτύξω.

ΔΕΝ βιάζομαι.

Στην Ελλάδα, υπάρχει ένα ΑΦΘΟΡΟ λείψανο της Μοναχής Ειρήνης Μυρτιδιώτισσας, στην Ιερά Μονή Ευαγγελισμού στις Οινούσσες της Χίου.

Αξιώθηκα και το προσκύνησα και ρίγησα, πλην,
ΔΕΝ αποφαίνομαι..

Από τους εν Ελλάδι νεότερους Αγίους, αναγνωρίζω τον μέγα Άγιο Νεκτάριο, που όσο ζούσε , οι συγκαιρινοί του τον είχαν στο ΦΤΥΣΙΜΟ, επειδή ζούσε με ΑΦΑΝΕΙΑ και άκρα ταπείνωση και ΦΡΙΧΤΕΣ συκοφαντίες εις βάρος του, που τις υπέμενε ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΟΥΡΕΙ στα δικαστήρια τους Συκοφάντες του Κερατά που διέδιδαν εις βάρος του, τα ΧΕΙΡΙΣΤΑ...

Από τους ανήκοντες στη Ρωσική Διασπορά, τον καιρό που ΔΕΝ κοινωνούσαν εκκλησιαστικά με το Πατριαρχείο Μόσχας, τιμώ τους Αγίους Φιλάρετο και Άγιο ΙΩΑΝΝΗ ΜΑΞΙΜΟΒΙΤΣ , που τους αξίωσε ο Θεός με ΑΦΘΟΡΟ άγιο λείψανο, ΟΡΘΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ και θαυμάσια ποικίλα...

Αυτά για την ώρα...
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Ανώνυμος20 Ιανουαρίου 2015 στις 9:58 μ.μ.
Θα μπορούσε να γίνει ωραία κουβέντα γύρω από αυτή την είδηση(που τελικά διαψεύστηκε) αλλά μόνο η κα.Ελένη βλέπω το προσπάθησε.Θα σταθώ στο πρώτο της μήνυμα μια και το δεύτερο με κάλυψε πλήρως.Γιατί είναι φοβερό να τελειώσει κάποιος έτσι τη ζωή του;Και τι σημασία έχει τι πιστεύουν οι άλλοι γι'αυτόν;Έζησε όπως επέλεξε(άσχετα αν ήταν σωστό ή λάθος,για τον ίδιο ήταν σωστό).Αν πεθάνει κάποιος τριγυρισμένους από τους ανθρώπους του πεθαίνει λιγότερο ή ευκολότερα;
παπα-Κώστας
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Ανώνυμος21 Ιανουαρίου 2015 στις 10:01 π.μ.
Με τη λογική σου Σαλό,γιατί να πιστέψω την αρχική είδηση;Ψεύτικη εξ αρχής.Τα λείψανα του αγίου Νεκταρίου(την αγιότητα του οποίου κάποιες ομάδες παλαιοημερολογιτών δεν αναγνωρίζουν)ευωδίασαν τον τόπο όλο κατά την ανακομιδή του 1953,μετά παρεξηγήθηκε και δεν ευωδίαζε;
Όταν λέμε για αγράμματους αγίους,να υποθέσω ότι βάζεις και τον άγιο Σπυρίδωνα και τον Συμεών τον Στυλίτη;
Η αφθαρσία των λειψάνων δεν είναι κριτήριο αγιότητος αλλιώς θα έπρεπε να προσκυνάμε τους βουδιστές μοναχούς που έχουν αφθαρσία κι αυτοί.
Δε λέω ότι ένας αυτοκράτορας δεν μπορεί να είναι άγιος αλλά ο συγκεκριμένος αυτοκράτορας.
Ελένη εδώ δε μιλάμε όμως για μια οποιαδήποτε επιλογή.Αλλά μια επιλογή(να ζήσει σαν ερημίτης)που έκανε μετά από χρόνια μοναχικού βίου.Δε νομίζω να ένιωθε εγκαταλειμμένος.Στα υπόλοιπα συμφωνώ.
παπα-Κώστας
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου21 Ιανουαρίου 2015 στις 12:30 μ.μ.
(επανάληψη σχολίου, διότι λόγω βιαστικής πληκτρολόγησης, ξέφυγαν διάφορα.. )

παπα- Κώστα μου

ΔΕΝ είπα ότι ΠΙΣΤΕΨΑ" και καλά" την είδηση.

Είπα ότι απλώς την ΚΥΡΙΑ ανάρτηση την ΑΝΑΜΕΤΕΔΩΣΑ επειδή τη βρήκα εντυπωσιακή..

Από κει και μετά τα σχετικά θέματα υπάγονται στη βάσανο της Ορθόδοξης Αληθείας και της συνείδησης των ερευνώντων ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΑ, το ζήτημα.

Εμείς μπορούμε να περιμένουμε σε κάθε παρόμοια περίπτωση και μέχρι το τελικό πόρισμα να ευχόμαστε
υπέρ της Αληθείας.

ΔΕΝ έγραψα ότι έπαψαν να ευωδιάζουν τα λείψανα του Αγίου Νεκταρίου, τόνισα όμως ότι ΜΕΤΑ 20 έτη, από την εκδημία του, ΔΙΑΛΥΘΗΚΕ η ΣΥΝΟΧΗ του αγίου Λειψάνου του που ΜΕΧΡΙ ΤΟΤΕ, παρέμενε ΑΚΕΡΑΙΟ.

Αυτό. Και κάποιοι σχολίασαν ότι ΙΣΩΣ ο Άγιος να ΛΥΠΗΘΗΚΕ ΠΟΥ το Μοναστήρι του, ΜΕΤΑ από 20 έτη, ακολούθησε την ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ του ΝΕΟΥ εορτολόγιου.

Τον αγράμματο Άγιο Σπυρίδωνα τον ΕΥΛΑΒΟΥΜΑΙ ΒΑΘΥΤΑΤΑ και έχω μια ωραία εικόνα του στο σπίτι.

Ευλαβούμαι και όλους τους στυλίτες και τους σαλούς, που έκαναν τις ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΤΟΥς, ΧΩΡΙΣ να ΠΑΡΙΣΤΑΝΟΥΝ τους ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ενώ ΔΕΝ ήταν.

Βέβαια ΔΕΝ είμαι καρδιογνώστης και δεν μπορώ να ισχυριστώ φταίει ο μακαρίτης... γ. ...Ασκήτιος, εν προκειμένω.

Φταίνε όμως σαφώς αυτοί
που κοιτάνε να βγάλουν και παραδάκι από τη δική του φτώχεια και τα δικά του βάσανα...πλασάροντας τον ως...συγγραφέα θεολογικών λόγων, ενώ ο ανθρωπάκος ήταν ταπεινός εργάτης της νοεράς προσευχής και ΔΕΝ είχε το χάρισμα της συγγραφής που του αποδίδουν.

Το χάρισμα της συγγραφής ΙΣΩΣ το έχουν αυτοί που ρετουσάρουν τα λογάκια του και τα μοσχοπουλάνε σε διάφορες εκδόσεις.

Εντάξει.

Στην εποχή των ghost writer ζούμε εξάλλου.

Άλλοι τα γράφουν τα κείμενα
και άλλοι ΔΙΑΦΗΜΙΣΖΟΝΤΑΙ OTI τα γράψαν.

ΔΕΝ είναι το μόνο ψέμα που μας τρίβεται στα μούτρα.

Μικροπταίσματα, τα τοιαύτα μπρός στο ΑΙΣΧΟΣ ΤΗς ΜΑϊΜΟΎς ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ, των 5 συνολικά κακογέρων, που φτιάχτηκε πριν ελάχιστα χρόνια στο Άγιο Όρος, με την ΑΝΟΧΗ ΤΩΝ ΕΚΕΙ ρασοφόρων της Ανιεράς Κοινότητος, προκειμένου να μπορούν να εισπράττουν τα χρυσά λεφτουδάκια της Ευρωπαϊκής Ενωσης ,
τα οποια λεφτουδάκια
ΠΕΙΣΜΟΝΩΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΜΕΓΑΛΗ ΤΟΥΣ ΤΙΜΗ, ΑΡΝΟΥΝΤΑΝ ΝΑ ΕΙΣΠΡΑΞΟΥΝ ΟΙ 130 ΚΑΝΟΝΙΚΟΙ ΚΑΛΟΓΕΡΟΙ, ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΜΟΝΗΣ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ, που ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΑΝΗΛΕΩΣ από το 1970 μέχρι σήμερα επειδή ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΝΑΓΚΑΛΙΣΜΟΥΣ με το φίδι το μαύρο και κολοβό του Παπισμού...

;-( (ουφ! ξεσάλωσα πάλι με τον πόνο της Εσφιγμένου)

Αρκετά όμως...προς το παρόν...

παπα- Κώστα μου,
εσύ αν και νεοημερολογίτης

ξέρεις να μιλάς με μια ευγένεια, και μια λογική...

Να είσαι καλά...να ...διαξιφιζόμαστε!
;-)

;-(

Δεν έχω ψάξει την αφθαρσία των Βουδιστών αλλά αν είναι κάτι σαν τις Αιγυπτιακές μούμιες, με αφήνει ΠΑΓΕΡΑ ασυγκίνητη.

Είπαμε ΔΕΝ είναι το ΜΟΝΟ κριτήριο η αφθαρσία του σώματος. Αλλά για μας τους Ορθοδοξους, είναι κριτήριο ΑΞΙΟΠΡΟΣΕΚΤΟ...

Δεν μπορούμε να το παραβλέψουμε ελαφρά τη καρδία. Από την άλλη, κάπου στη Συρία υπάρχει και άφθορο λείψανο κάποιου μονοφυσίτη ασκητή, δεν θυμάμαι ποιού. ΔΕΝ τους δέχεται αυτούς η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ.

ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Ανώνυμος21 Ιανουαρίου 2015 στις 12:40 μ.μ.
Και βέβαια θα "τσουγκρίζουμε"κάθε τρεις και λίγο και φυσικά μέσα σε όρια(και ας τύχει να τα τραβήξουμε καμιά φορά).Αν αρχίσουμε απλά να βριζόμαστε δεν έχει νόημα να χάνουμε την ώρα μας.
Η αφθαρσία των βουδιστών πιθανόν να οφείλεται σε μια ειδική διατροφή που κάνουν ένα διάστημα πριν πεθάνουν.Μοιάζει με την αφθαρσία των Ορθοδόξων.
Για τον μονοφυσίτη δεν το ήξερα.Είδα κάποτε ένα βίντεο όπου ένας Κόπτης Μητροπολίτης ετοίμασε τη θεία κοινωνία και παρέδωσε πνεύμα.
παπα-Κώστας
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Ανώνυμος22 Ιανουαρίου 2015 στις 1:52 μ.μ.
"εκτός από την αυτοκριτική ο άνθρωπος οφείλει να αναζητεί και α π λ α ν ή πνευματικό οδηγό, ώστε να παίρνει και μια ΔΕΥΤΕΡΗ γνώμη επάνω στις αποφάσεις, στις ενέργειες και στα πεπραγμένα του. ΑΛΙΜΟΝΟ στον άνθρωπο που δεν ανοίγει την καρδιά του και δεν συμβουλεύεται ΑΛΗΘΙΝΟ άνθρωπο του Θεού. Κινδυνεύει να γκρεμοτσακιστεί σε βάραθρα πλάνης, εξ αιτίας της υποκειμενικότητάς του."

Και πώς αναζητάμε;
Και πώς ξέρουμε οτι είναι απλανής κι αληθινός άνθρωπος του Θεού;
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου22 Ιανουαρίου 2015 στις 3:08 μ.μ.
" Πώς ξέρουμε ότι είναι απλανής και αληθινός άνθρωπος του Θεού;" με ρώτησες ανών. των 1: 52...

Δύσκολο ερώτημα, ζητάς να σου απαντήσει μια τρελή γριά σαν και μένα αγαπημένο μου...

Καλύτερα να περιμένουμε κάποιον άλλον, να πει το λόγο του.
;-)

ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Ανώνυμος22 Ιανουαρίου 2015 στις 5:54 μ.μ.
Παραθέτω απόσπασμα από ένα βιβλίο, σχετικό με την ερώτηση πιο πάνω περί γνησίου πνευματικού.

Το συγκεκριμένο απόσπασμα δεν το διάλεξα τυχαία, αλλά από προσωπική εμπειρία...

"Ο γνήσιος πνευματικός είναι αετός των βουνών που ζητά τη δική του ελευθερία και δεν επιθυμεί να δεσμεύσει την ελευθερία των άλλων. Πόσο σημαντικό είναι, να νιώθουμε ελεύθεροι με αληθινή αγάπη κοντά στον πνευματικό μας, αφού
αφού έχουμε λάβει αληθινή αγάπη από τον ίδιον. Είναι σημαντικό να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας. Να αποφασίσουμε τι θέλουμε ειλικρινώς από τον πνευματικό μας, για να μπορέσουμε να ζήσουμε το Θεό μέσα μας. Δεν επιδιώκουμε να ζήσουμε μέσα μας τον πνευματικό, αλλά το Θεό. Να ζήσουμε την αγάπη του Θεού μέσα από την αγάπη του πνευματικού μας. Ο γνήσιος πνευματικός δίνει την αγάπη του Θεού, δια μέσου της δίκης του που είναι ελεύθερη και υγιής."

Για όποιον ενδιαφέρεται, το βιβλίο:
Αρχιμ. Δαμιανού Ζαφείρη, "Ιερά εξομολογησις και πνευματικός οδηγός "
Εκδόσεις Ζωοδόχος Πηγή.
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Ανώνυμος22 Ιανουαρίου 2015 στις 6:46 μ.μ.
Χμ! Πως να απαντήσει κανείς αλήθεια σε ένα τέτοιο ερώτημα καλή μου Σαλογραία;
Κι ούτε που θα τολμούσα να γράψω έστω καν την ερώτηση, αν μια τρελούτσικη γραία εκ Πατρών (ξέρεις εσύ) δεν το ζητούσε.

Θα προσπαθήσω να μαζέψω τις δικές μου σκέψεις κι εντυπώσεις από όσα έχω ακούσει και διαβάσει, μπας και βγει τίποτα χρήσιμο.
Πρώτο και κυριότερο ξεκαθαρίζω ότι δυστυχώς δεν έχω πνευματικό. Κατά συνέπεια κρατήστε μικρό καλάθι σε όσα είναι δικά μου.

Προσπαθώντας να βάλω σε μια σειρά τα πράγματα, είναι σημαντικό να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Στην προσπάθειά μας να αντιληφθούμε κάτι, πρέπει να έχουμε και το αντίστοιχο αισθητήριο ενεργό ώστε να το αντιληφθούμε. Για να δούμε το φως, χρειαζόμαστε μάτια που βλέπουν. Για να ακούσουμε τον ήχο, χρειαζόμαστε αυτιά που ακούνε. Ενίοτε δε και κυρίως στον χώρο της επιστήμης, για να αντιληφθούμε κάτι που δε μας είναι άμεσα αντιληπτό, δημιουργούμε ένα πείραμα κι αναλόγως τα αποτελέσματα, καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει. Κάπως έτσι έχω την αίσθηση ότι συμβαίνει και στην προσπάθειά μας να αντιληφθούμε και να κατανοήσουμε τον οποιοδήποτε άλλο.

Βλέπουμε τις εκφράσεις του προσώπου, ακούμε τη χροιά της φωνής, κατανοούμε την συνέπεια του λόγου και των πράξεων με το όλο σύνολο και βγάζουμε μια εκτίμηση για το ποιος είναι ο άνθρωπος απέναντί μας βάσει των συναισθημάτων που δημιουργούνται μέσα μας. Πολλά βιβλία έχουν γραφεί περί της αποκωδικοποίησης των σημείων του σώματος, δε θα μπω σε λεπτομέρειες.

Πρέπει λοιπόν να υπάρχει το αισθητήριο. Είναι αυτό αρκετό ή σώνει και ντε προαπαιτούμενο; Όχι. Είναι όμως μια αρχή. Κι εδώ θα προσθέσω ότι ακόμα και το κριτήριο να μην υπάρχει, ενίοτε μπορεί ο Θεός να αποκαλύψει τον Άγιό Του και στον πλέον άσχετο κι αδαή, αν αυτό είναι προς ωφέλεια και σωτηρία της ψυχούλας του. Πάντα κρατάμε λοιπόν στο πίσω μέρος του μυαλού μας ότι "ὅπου γὰρ βούλεται Θεὸς, νικᾶται φύσεως τάξις".

Δεύτερον θα πρέπει να καθορίσουμε τι εννοούμε όταν λέμε ότι αναζητούμε απλανή πνευματικό οδηγό, αληθινό άνθρωπο του Θεού. Ποια είναι τα γνωρίσματά του; Εδώ δεν έχω να πω πολλά εγώ, γι' αυτό θα ανατρέξω στα λόγια άλλων. Πρώτα του Κυρίου μας. Το δέντρο, είπε ό Χριστός, γνωρίζεται από τους καρπούς του. Μήλα; Μηλιά! Κεράσια; Κερασιά! Ποιοι είναι οι καρποί όμως ενός πνευματικού οδηγού και πως τους βλέπουμε; Δεν μπορεί να είναι άλλοι παρά οι καρποί του Αγίου Πνεύματος. Κι εδώ υποχρεωτικά θα δανειστώ τα λόγια του Αυγουστίνου Καντιώτη:

(συνεχίζεται)
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Ανώνυμος22 Ιανουαρίου 2015 στις 6:47 μ.μ.
"Ποιοι είναι οι καρποί του αγίου Πνεύματος; Περί του αγίου Πνεύματος ομιλεί και το ευαγγέλιο και ό απόστολος πού ακούσαμε (βλ. Ματθ. 18,18' Εφ. 5,9). Ιδίως όμως ομιλεί ό απόστολος Παύλος στην προς Γαλατάς επιστολή του (κεφ. 5ο, στ. 22). Εκεί απαριθμεί συγκεκριμένα εννέα καρπούς του αγίου Πνεύματος. «Ό καρπός του Πνεύματος», λέει, είναι τα εξής.

• Πρώτος καρπός είναι μια λέξης γλυκύτατη, πού πάει να εξαφανιστεί από τη γη, λέξης πού εκφράζει την ουσία του χριστιανισμού. Είναι ή αγάπη. Αγάπη όχι στα λόγια αλλά στην πράξη. Πρότυπο αγάπης είναι ό Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ή εσταυρωμένη Αγάπη, αγάπη πού φτάνει μέχρι θυσίας σταυρικής.

• Δεύτερος καρπός του αγίου Πνεύματος, λέει ό απόστολος Παύλος, είναι ή χαρά. Πράγματι, όπου υπάρχει αγάπη ακολουθεί ή χαρά. Ή μοχθηρά ψυχή κάνει και το πρόσωπο σκυθρωπό καί το βλέμμα ν' αποπνέει θλίψη.

• Μετά τη χαρά, ως φυσικό αποτέλεσμα, έρχεται ή ειρήνη. Όποιος ζή με το Θεό, αυτός ειρηνεύει με τον ουράνιο Πατέρα, ειρηνεύει με τον πλησίον, ειρηνεύει προ παντός με τη συνείδηση του. Δεν αισθάνεται τύψεις.

Πρώτη λοιπόν Τριάς, αγία τριάς των καρπών αυτών, είναι «αγάπη, χαρά, ειρήνη». Δευτέρα τριάς: «μακροθυμία, χρηστότης, αγαθοσύνη».

• Τι σημαίνει μακροθυμία; Όταν κάποιος σου κάνη κακό, να μην εφαρμόσεις το εβραϊκό δίκαιο «όφθαλμόν αντί οφθαλμού, οδόντα αντί οδόντος» (Εξ. 21,24), αλλά να ανέχεσαι και να ελπίζεις, ότι κι ό μεγαλύτερος κακούργος μπορεί να μεταβληθεί σε αγαθό άνθρωπο.

• Ό άλλος καρπός είναι ή χρηστότης, δηλαδή ή πλατειά καρδιά, σαν τον ουρανό, πού αγκαλιάζει όλο τον κόσμο ανεξαιρέτως.

• Ό τρίτος καρπός της δευτέρας τριάδος είναι ή αγαθοσύνη, δηλαδή το καλό όχι μόνο θεωρητικώς αλλά και πρακτικώς, όχι μόνο δυνάμει αλλά και ενεργεία στη ζωή μας.

Και τέλος ή τρίτη τριάδα των καρπών.

• Πίστης. Πίστης όχι με τη συνηθισμένη έννοια αλλά με την πρώτη σημασία. Άνθρωπος πίστεως είναι ό άξιος εμπιστοσύνης, ό αξιόπιστος. Αυτός λέει «το ναι ναι» και «το ου ου» (Ματθ.5,37 κ.ά.), το φως φως και το σκότος σκότος (πρλ. Ήσ. 5,20), την ήμερα ήμερα και τη νύχτα. Αυτός είναι σταθερός και ειλικρινής.

• Ωραίος καρπός ακόμα είναι ή πραότης, πού έχει σχέση με την ταπείνωση το ήρεμο και ησύχιο πρόσωπο, πού μοιάζει με γαλήνια θάλασσα.

• Και τελευταίος καρπός είναι ή εγκράτεια, πού την ύμνησαν οι πατέρες της Εκκλησίας, αλλά και αρχαίοι προγονοί μας πού έλεγαν Ή πιο μεγάλη νίκη δεν είναι αυτή πού κατήγαγε ό μέγας Αλέξανδρος. Είναι να νικήσουμε τον εαυτό μας, τις κακίες και τα πάθη μας."

(συνεχίζεται)
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Ανώνυμος22 Ιανουαρίου 2015 στις 6:48 μ.μ.
(συνέχεια από τα δυο προηγούμενα)
Καλά και άγια όλα αυτά Ήλε μου, θα πει κανείς, αλλά δεν έχεις βρε παιδί μου κάποιον τρόπο πιο απλό πως να καταλάβω αν είναι άνθρωπος του Θεού απλανής αυτός που έχω απέναντί μου; Κι απαντώ. Έχουμε καταλάβει τι ακριβώς ψάχνουμε να βρούμε; Το έχουμε συνειδητοποιήσει;

Πραγματικά απλανής άνθρωπος (άνθρωπος του Θεού) θα πει, άνθρωπος που έχει αποκτήσει το Άγιο Πνεύμα του Θεού, όπως λέει στον Μοτοβίλωφ ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ. Ψάχνουμε δηλαδή περίπου έναν… άγιο! Ε, δεν είναι ακριβώς και το ευκολότερο πράγμα στον κόσμο να βρει κανείς. Έχουν κι αυτό το… "χούι" να κρύβονται βλέπετε.

Ρωτάει όμως εύλογα ο Μοτοβίλωφ τον Άγιο: "Πατέρα, μιλάτε διαρκώς για την απόκτηση της χάριτος του Αγίου Πνεύματος ως τον σκοπό της χριστιανικής ζωής. Αλλά πως και που μπορώ να την δω; Οι καλές πράξεις είναι ορατές, αλλά μπορεί κανείς να δει το Άγιο Πνεύμα; Πως μπορώ να ξέρω εάν Αυτό είναι μαζί μου ή όχι;"

Η πλήρης απάντηση του Αγίου Σεραφείμ στον Μοτοβίλωφ, νομίζω είναι αποκαλυπτική και η ενδεικτικότερη από όσες έχω διαβάσει. Αν την αναζητήσετε στο διαδίκτυο, θα βρείτε μόνο ένα μέρος της, εκείνο που αναφέρεται στο βιβλίο του Αρχιμανδρίτου Ιουστίνου Πόποβιτς για τον Άγιο Σεραφείμ. Συνιστώ σε όλους να ψάξουν να την βρουν και να την διαβάσουν.

Πολύ περιληπτικά και με δικά μου λόγια θα πω, ότι αν κάποιος βρει τέτοιον άνθρωπο, θα τον καταλάβει, εάν εκείνος νοιώσει πως είναι για καλό του να του αποκαλυφθεί.

Τέλος και για να κλείσω το ήδη μεγάλο μου κείμενο, θέλω να αναφέρω μια περίπτωση που συνέβη στον πατέρα μου. Εκ των προτέρων ζητώ από την οικοδέσποινα να δείξει κατανόηση. Έχω αναφέρει και παλιότερα το γεγονός ότι είχα έναν αδερφό με μεσογειακή αναιμία ο οποίος έχει κοιμηθεί. Ο πατέρας μου λοιπόν, είχε επισκεφθεί τον γέροντα Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη στο μοναστήρι του στο Μήλεσι, για να τον ρωτήσει σχετικά.

Δεν ξέρω αν ο πατέρας μου είχε επίγνωση με ποιον ακριβώς συνομιλούσε. Μάλλον όχι. Σήμερα δυστυχώς δε θυμάται τον ακριβή διάλογο που είχε μαζί του. Όχι, δεν τον προσφώνησε με το όνομά του χωρίς να τον γνωρίζει, όχι, δεν του είπε το πρόβλημά του πριν εκείνος να του το πει. Δε σκάσανε τίποτα πυροτεχνήματα, ούτε είδε τον γέροντα να λάμπει Μπάμπη μου.

Το μόνο που θυμάται σήμερα ο πατέρας μου από τον διάλογο που είχανε (και κράτησε αρκετή ώρα), είναι πως του ανέφερε μέσες-άκρες, ότι "θα γίνει το θέλημα του Θεού". Και όντως, όσο πικρό κι αν ήταν για εμάς, έχω την βεβαιότητα πως αυτό ακριβώς έγινε και πως μάλιστα ήταν το καλύτερο που θα μπορούσε να γίνει. Αυτό όμως που θυμάται πολύ καλά ο πατέρας μου είναι η εντύπωση που του άφησε αυτό το γεροντάκι. Θυμάται την απλότητά του, τη γλυκύτητά του, την χαρά και την ειρήνη που του μετέδωσε η συνομιλία μαζί του. Αυτό, εγώ ο αδαής, νομίζω πως λέει πολλά από μόνο του.

Ήλος

Υ.Γ. Όλη την συνομίλια του Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ με τον Μοτοβίλωφ, την βρήκα και την διάβασα στο βιβλίο του Αρχιμανδρίτου π. Λάζαρου Μουρ με τίτλο "Ο Άγιος Σεραφειμ του Σαρώφ", εκδόσεις Άθως.

ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Ανώνυμος22 Ιανουαρίου 2015 στις 7:55 μ.μ.
"Ψάχνουμε δηλαδή περίπου έναν… άγιο!" Μας γράφει ο @Ήλος.

Το θέμα είναι αν εμείς θέλουμε κι επιθυμούμε πραγματικά να γίνουμε άγιοι, παιδιά Θεού,...μαζί με ότι συνεπάγεται της επιθυμίας αυτής.

Αυταπάρνηση.

Θυμάμαι, πριν αρκετά χρόνια, όταν ήρθε η στιγμή του δικού μου προσωπικού σταυρού, πήρα τηλέφωνο τον πνευματικό μου και του είπα τι συμβαίνει, καθώς και πως σκεφτόμουν, τι σκοπό είχα. Αντίθετο του σταυρικού-μαρτυρικού Ορθοδόξου Χριστιανικού φρονήματος.

Αφού πρώτα με άκουσε, μου έκανε με στοργική αγάπη μόνο μία ερώτηση και εκεί τελείωσε η συνομιλία μας.

Δεν μου είπε τι να κάνω, αλλά με ρώτησε τι θέλω.

_"Αυτό τον δρόμο θέλεις να πάρεις παιδί μου;"

Δεν απάντησα τίποτα. Εξαφανίστηκαν με μιας όλα τα αρνητικά από τον νου και την ψυχή μου που πέταγε από ανεκλάλητη χαρά.

Μου έδωσε τον εαυτό του. Την σιγουριά της Ανάστασης του Κυρίου. Τουτέστιν γνήσιος πνευματικός!
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου22 Ιανουαρίου 2015 στις 10:28 μ.μ.
Ηλε και ανων. των τελευταίων σχολίων
καταπιαστήκαμε με θέμα ατελείωτο.

Στον ανώνυμο που έθεσε το ερώτημα για τον απλανή οδηγό, θα συμβούλευα να διαβάσει τους λόγους του Συμεών του Αγίου Θεολόγου...

(ο ίδιος ο Άγιος Συμεών είχε μια μοναδική αγάπη στον άγιο Γεροντά του, τον Συμεών τον ευλαβή εξ αιτίας της οποίας και καταδιώχτηκε ΑΓΡΙΩΣ από τους συγκαιρινούς του- ναι....ξέρασε και αυτός, το γάλα της μάνας του, που λέει ο λόγος),

....και το βιβλιαράκι " η ΟΔΟΣ" ή αλλιώς ΠΡΟΣ ΞΕΝΗν Μονάζουσαν" του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, αν είναι προχωρημένος σε τέτοια διαβάσματα.

Αν δεν είναι, θα πρότεινα ως εισαγωγή το μικρό βιβλιαράκι Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ και κυρίως το" Η ΕΝΤΟΣ ΗΜΩΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑ" του επισκόπου Κάλλιστου Γουέρ όπου υπάρχει ένα υπέροχα γραμμένο κεφάλαιο περί ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΠΑΤΡΟΤΗΤΟΣ...

Το θέμα της συνείδησης που σημειώνει ο Ανων. των 8: 27 μ.μ.επίσης παίζει ένα ρόλο σημαντικό στα θέματα της επιλογής πνευματικού.

Ο καθένας μας έχει διαφορετικές ανάγκες, διαφορετική ωριμότητα και αναζήτηση, άρα του ταιριάζει και διαφορετικός πνευματικός οδηγός.

Δεν είναι όλοι κατάλληλοι για όλους και ας είναι και άγιοι έως και πολύ άγιοι οι πνευματικοί...

Σχετικά με την κρίση της συνείδησης, παρατηρώ, με τρόμο μου, το ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΑΤΟ των αυτοκριτικών μας και τρελαίνομαι...

Εχω στο νού μου " χριστιανούς" που έχουν κατασυκοφαντήσει ανθρώπους και όμως....κοιμούνται ήσυχοι διότι η συνείδησή τους έχει καταντήσει λαστέξ...

Τούτου ένεκεν, ΔΕΝ εναπαύομαι με τα καλά λόγια που μπορεί να μου πει η συνείδησή μου. Δεν της έχω και πολλή εμπιστοσύνη, διότι...όσο μεγαλώνω συνειδητοποιώ τα πολλαπλά στρώματα αυταπάτης που εμφιλοχωρούν στα βάθη της προσωπικότητας των περισσότερων ανθρώπων, χωρίς να τα παίρνουν χαμπάρι...

Κριτήριο σημαντικό μπορεί να θεωρηθεί το αίσθημα της " ανάπαυσης", μιας ειρήνης δηλαδή εσωτερικής που μπορεί να αισθανθεί κάποιος απέναντι σε έναν πνευματικό...αλλά...και αυτό σηκώνει κουβέντα..

Είπαμε...η ροπή μας για αυταπάτες αποδεικνύεται σε βάθος χρόνων, τεράστια..

Γι αυτό προτιμώ να περιμένω την ΤΕΛΙΚΗ Κρίση του Θεού και για μέναν και ΄για τους άλλους.

Δεν επιθυμώ να κόβω κοστουμάκια κολάσεως ή Παραδείσου, ούτε για μέναν ούτε για τους άλλους, όποιοι και αν είναι αυτοί.

(Θα ξανατονίσω ότι ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ μπορούμε να κρίνουμε. ΌΧΙ ΤΑ ΣΩΨΥΧΑ, ΚΑΝΕΝΟΣ...αυτά ΜΟΝΟΝ Ο ΘΕΟΣ τα γνωρίζει...ΚΑΝΕΙΣ ΆΛΛΟΣ...ας αποκτήσουμε κάποτε τη σεμνότητα να ενθυμούμαστε ότι για τον όποιον πλησίον μας, ας είναι και τα παιδιά μας και οι γονείς μας και οι φίλοι, ή σύντροφοι, ΕΛΑΧΙΣΤΑ , έως ΜΗΔΕΝΙΚΑ επί της ουσίας γνωρίζουμε...)

Τα είχα γράψει κάπως αναλυτικότερα στην ανάρτησή μου με τίτλο ΟΙ ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΤΙΚΟΙ ΚΑΘΡΕΦΤΕΣ ΤΗΣ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑΣ ΣΤΟ ΠΕΡΙΚΛΕΙΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ...

(Κατά λάθος ανέβασα την απάντησή μου αυτή κάτω από άλλη ανάρτηση, γι αυτό την επαναλαμβάνω )
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Ανώνυμος23 Ιανουαρίου 2015 στις 2:09 π.μ.
Τελικά, να που τα είπες καλύτερα από μένα καλή μου Σαλογραία.

Ήλος
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου23 Ιανουαρίου 2015 στις 9:02 π.μ.
Ήλε, φίλε
ακόμα στην ερώτηση του ανών. περί απλανούς πνευματικού, δεν τα κατάφερα ούτε εισαγωγή να κάνω, αλλά...ας αφήσουμε την καλή του προαίρεση να συμπληρώσει τα υπόλοιπα..

;-)

Εκαστος ενθουσιάζεται με διαφορετικούς πνευματικούς, για διαφορετικούς λόγους.

Και είναι άλλο ο ΕΞΟΜΟΛΟΓΟΣ και ΆΛΛΟ ο πνευματικός ΟΔΗΓΟΣ. ΔΕΝ ταυτίζονται αυτοί οι δυο ρόλοι, κατά τον Κάλλιστο Γουέρ αλλά και από τη δική μας απλή παρατήρηση, μπορούμε να το καταλάβουμε.
Παρότι στην τελευταία του επανέκδοση έχει κάτι οικουμενιστικά στην αρχή που δεν μου άρεσαν καθόλου μα καθόλου, το συστήνω ως ανάγνωση, επειδή το θεωρώ εξαιρετικά καλογραμμένο. Στην πρώτη του έκδοση, ο Κάλλιστος Γουέρ, ανέφερε στο Η ΕΝΤΟΣ ΗΜΩΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑ και περί της Αγιότητος του Ιωάννη Μαξιμόβιτς,
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Ανώνυμος23 Ιανουαρίου 2015 στις 2:33 μ.μ.
Παιδιά, τα πράγματα είναι απλά.

Απλανής Πνευματικός οδηγός δεν είναι αυτός που έχει κάνει σπουδές στην "θύραθεν σοφία", ούτε ο ηθικός άνθρωπος, αλλά ο μυημένος στο μυστήριο της Αγάπης.
Ως εκ τούτου, έχει την αληθινή Ορθόδοξη πίστη, που έχει μέσα της φανερή τη ζωή του Χριστού. Την πίστη που ενεργείται πνευματικά με την αγάπη.

Έχει την αληθινή Ορθόδοξη πίστη, σήμαινε στην κυριολεξία εμπειρία της Αναστάσεως του Χριστού.

Για να έχει φτάσει κάποιος εκεί, σημαίνει ότι έχει βαδίσει την μαρτυρική στενή και τεθλιμμένη οδό του Κυρίου μέχρι τέρμα και ως εκ τούτου γνωρίζει καλά το μονοπάτι με ότι συνεπάγεται σ'αυτό, ώστε να μπορεί να οδηγήσει και άλλους.

Απλανής πνευματικός οδηγός είναι εκείνος που ζει για τον Χριστό, δια του Χριστού.

ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου23 Ιανουαρίου 2015 στις 2:35 μ.μ.
Συμφωνούμε απόλυτα με τα θεωρητικά, αδελφέ.

Μας λείπουν μόνο συγκεκριμένα ονόματα πνευματικών, διευθύνσεις, τηλέφωνα!
;-)
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Ανώνυμος23 Ιανουαρίου 2015 στις 2:51 μ.μ.
Όνομα και τηλέφωνο δεν είναι φρόνιμο να αναφέρω δημόσια. Το μόνο που μπορώ να σας πω είναι ότι ένας τέτοιος άνθρωπος υπάρχει στο Άγιον Όρος, στην Σκήτη της Αγίας Άννης.

Αν με ρωτούσατε πως τον βρήκα, θα σας έλεγα ότι δεν έψαξα καν τον βρώ, τον έφερε ο Θεός στον δρόμο μου.

Τον αναζητούσε μυστικά η ψυχή μου...
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου23 Ιανουαρίου 2015 στις 3:18 μ.μ.
;-) Φίλε Ανων.
με τα τελευταία σου λόγια, μου θύμισες το ανατολίτικο ρητό που λέει: " όταν ο μαθητής είναι έτοιμος, τότε, φανερώνεται και ο διδάσκαλος" και το άλλο ρητό που λέει:
" Φτιάξε τη φωλιά και ο αετός θα έρθει!"

Παρεμπιπτόντως βρήκαμε και μια φωλιά πουλιών φτιαγμένη αριστοτεχνικά με κλαδάκια μικρούτσικα, ανάμεσα στις ελιές μας, λίγο καιρό, πριν, όταν τις μαζεύαμε και ταυτόχρονα τις κλαδεύαμε.

Περιμένω τώρα λοιπόν και τα πουλιά να έρθουν!
;-)

Την έφερα στο
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις