(στη φωτό η Βάσω Σακελλάρη)
..............................................................
......................................................................
Λατρεμένο μου
στο έχω εμπιστευτεί πολλάκις στις κουβέντες που κάνουμε
ότι μια "πετριά" με τις προσωπικές εξομολογήσεις
του όποιου ανθρώπου, την διαθέτω.
-Και διατί περικαλώ, αυτό το βίτσιο, μανδάμ;
-Διότι, συντηρώ μέσα μου την παιδική αφέλεια,
του να πιστεύω ότι τα (αυτο)βιογραφικά κείμενα,
από όπου και αν προέρχονται
όλο και κάποια βαθύτερη αλήθεια,
για την ευθραυστότητα, τον πόνο, τους πειρασμούς
αλλά και αξία του ανθρώπινου προσώπου
μπορεί να θέσουν προ οφθαλμών μου.
Αυτήν την αλήθεια,
αν την αποθησαυρίσω-σκέφτομαι-
με προσοχή και εν Κυρίω Ιησού Χριστώ, αγάπη,
ίσως να βοηθήσει και μένα να φθάσω στο "καθ' ομοίωσιν"
που μας λέγαν οι θεολόγοι
όταν ήμασταν μικρές και ανυποψίαστες πεταλουδίτσες
στις ελληνικές επαρχίες του 1960φεύγα.
Καταλαβαίνεις τι θέλω να πω;
- "Στο καθ' ομοίωσιν" ; Χμ...
-Χμ...; Εντάξει. Θύμωσα!
Σταματώ ατάκα κι επί τόπου την πληκτρολόγηση
προσθέτοντας μόνον τούτο:
Το αυτοβιογραφικό κείμενο,
της Βάσως Σακελλάρη για τη Διπολική διαταραχή....
(είναι και σύντομο σε έκταση, το ολοκληρώνεις
όσο να πιεις ραχατλίδικα ένα φλιτζάνι καφέ, ή τσάι),
...αξίζει να το διαβάσεις!
Προσωπικά, με συγκίνησε,
κι αφού το διαβάσεις, τα ξαναλέμε!
Ευανθία η Σαλογραία
.................................................................................
.................................................................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου