(επανάληψη από το https://salograia.blogspot.gr/2011/05/blog-post_12.html )
Να σου πώ, δια ποίον λόγον- εκτός του ότι, σου είναι τσατάλια τα νεύρα λόγω εξετάσεων- υποπτεύομαι, δεν εκτιμάς τους γονείς-όπως θα όφειλες- περιστέρι μου;
Επειδή-ένεκα της μικρής ηλικίας - βρίσκεσαι συναισθηματικά, σε ελάχιστη απόσταση, από κείνους.
Έτσι, λόγω της οπτικής γωνίας, απ' την οποία παρατηρείς, αδυνατείς, να δεις την ψυχή τους.
Ακριβώς όπως δε μπορείς να καταλάβεις το σχήμα της παλάμης,
σε περίπτωση που εφάπτεται το χέρι- στο πρόσωπο.
Και τρέφοντας αρνητικές διαθέσεις,
εκείνη την παλάμη που ακουμπάει στο πρόσωπο
προσπαθώντας να καθαρίσει την αιθάλη της άγνοιας-
απ'τα ανώριμα, αχάριστα μούτρα σου-
εσύ, πολύ εύκολα- μπερδεμένο στους δαίδαλους
της νεανικής υποκειμενικότητας-
θα την περιγράψεις στους φίλους- ως αθλιότατη μούντζα,
διδόμενη από γονείς ανεγκέφαλους, που δεν ξέρουνε- λές-
πώς - φιλελεύθερα-
να φέρονται στα παιδιά τους-
γι αυτό-κατά τη γνώμη σου πάντα-
τα πληγώνουν και αγνοούν τις ανάγκες τους.
-Οποίαι παρερμηνείαι πράξεων και εντίμων προθέσεων!
-Τι κάνει σ’ αυτή την περίπτωση,
ο οδηγούμενος στο εκτελεστικό -ψυχολογικό- απόσπασμα, έρμος γονέας;
-Δίνει, άγια σφαλιάρα, ανάποδη, άραγε;
- Όχι, καλιακουδάκι μου!
Η βία του σώματος -εν οργή- πάντοτε βία γεννάει.
Άπαγε!
Πράττει, απλά, ο γονεύς, το χρέος του,
διδάσκοντας έμπρακτο σεβασμό -όσο μπορεί-
και περιμένοντας, χρόνια και χρόνια -με προσευχή και αγάπη- μέχρι το παιδί του, να γίνει ενήλικο!
-Και στα πόσα χρόνια, μανδάμ Σαλογραία, το "παιδί" μεγαλώνει;
-Μακάρι και να ξερα!
Κάποτε σε συνέδριο ψυχιάτρων στην Πάτρα,
ακούστηκε ως αστεϊσμός η άποψη ότι η εφηβεία, τελειώνει, στα σαράντα πέντε -τριγύρω!
-Χαμογέλα! κάλλιο αργά παρά ποτέ, πικραμένο μου
Ο υπομείνας-δεν θα κουραστώ να το γράφω- εις τέλος,
μονάχα, αυτός, θα γλιτώσει!
Ευανθία η Σαλογραία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου