(επανάληψη η ανάρτηση του Αυγούστου 2010)
..................................................................
Περιστεράκι μου,
είχα την καλή τύχη να μεγαλώσω- το βόιδι- σε μια επαρχία, με αυστηρά ακόμη ήθη, την οποία επαρχία, δεν είχε αλλοτριώσει η τυφλεόραση και στην οποία υπήρχε ένας κινηματογράφος όλος κι όλος-τ' "Αστέρια"- όπως σου έγραφα σε παλιότερες αναρτήσεις.
Εκεί, στην αγαπημένη, μικρή πόλη, οι εμπειρίες μας, τύγχαναν πάνυ αθώες -σε σχέση με το τουρλουμπούκι, του σήμερα- και κυρίως, προφυλαγμένες από μ η αναστρέψιμα στραβοπατήματα.
Εκεί, επέβλεπαν το βίο και την πολιτεία μας, όχι μόνον οι γονείς με άγρυπνο βλέμμα Μέδουσας,
(δε χαμπαριάζαν βλέπεις απ' τις βλακείες με τις οποίες φλόμωσαν τη δική μου γενιά οι βαθυστόχαστοι ψυχολόγοι...)
αλλά και οι καθηγητές του σχολείου μας, που σαν κατάσκοποι με ερευνητικό μάτι -και απερίγραπτο ιεροεξεταστικό ζήλο- εφάμιλλο εκείνον του Ζβίγγλιου- οργάνωναν εφόδους στα ενοικιαζόμενα δωμάτια και παρακολουθούσαν από τζάμια, χαραμάδες και κλειδαρότρυπες, τους φτωχούς μαθητές τους.
Οι μαθητές- εντός- ανυποψίαστοι για τον καχύποπτο oφθαλμό που παραμόνευε εκτός, χασκογελούσαν και ενίοτε χαρτόπαιζαν -τα δεκαεπτάχρονα παλιόμουτρα!
Πώς αλλιώς να τους περάσει η ώρα τις κρύες, μοναξιασμένες νύχτες του χειμώνα, μακριά από τα χωριά τους, μακριά από τις προκομένες και εντιμότατες μάνες τους;
Δεν τα είχε διδάξει κανείς να προσεύχονται αδιάλειπτα...
Απέξω, οι ζηλωτές παιδονόμοι- ενίοτε και ο Τορκουεμάδας ο γυμνασιάρχης- αυτοπροσώπως.
Ήθελαν, βλέπεις, οι αγρίως επιβλέποντες δάσκαλοι, να διαπιστώσουν -ιδίοις όμμασιν- αν οι γυμνασιόπαιδες- και εκ της αγροτικής βιοτής, προς αγυιόπαιδες αποκλίνοντες - οι ηρωικὠς αγωνιζόμενοι εν γράμμασιν όπως διακριθώσιν, μια που στα χωριά τους ανώτερο σχολειό δεν υπήρχε- ήθελαν, λέγω- να διακριβώσουν αν επιμελούνταν οι έφηβοι τα μαθήματά τους ή αν τέλος πάντων, ασχολούνταν με κάτι...φιλεκπαιδευτικόν και ...φιλόθεον.
Αλίμονο αν οι παραμονεύοντες δασκάλοι( φτυστοί ο Νέστορας Μάτσας, στο ρόλο "σκουλήκι!" την έχω ακόμα ζωντανή την εικόνα στα μάτια μου) -τα παράθυρα γυμνά από κουρτίνες-φτώχεια και των γονέων- αλίμονο και γραψαλίμονο, τονίζω, αν έπιαναν επ'αυτοφώρω τους μαθητές να παίζουν "ξερή" ή να καπνίζουνε!
-Ιιιιιχ!
Μαυρο φίδι, κατάμαυρο και από τον ήλιο καταμαυρότερο και κολοβό που τους έφαγε!
Αποβολή -τουλάχιστον- πενθήμερος, την επόμενη μέρα, οι διαδικασίες συνοπτικότατες - τις αηδίες περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δημοκρατίας εν τοις σχολείοις,ουδείς ακόμα-ευτυχώς- στον ταπεινό μας μικρόκοσμο τα είχε αναδείξει εις πεφιλημένο εικόνισμα και λάβαρον καταστροφικής ανεξαρτησίας.
Τότε μας έκανε αυστηρό κουμάντο το ...Πουλί, ο Φοίνικας ντε! οι άνθρωποι νοικοκυραίοι, κανείς δεν απατούσε(φανερά) τη γυναίκα του, και όλοι στην αφελή, μικρή κοινωνία μας, ήμασταν περήφανοι για την Απριλιανή Επανάσταση- μάλιστα ψηφίσαμε ΟΧΙ ΣΤΟ ΒΑΣΙΛΙΑ με ΑΝΟΙΧΤΟΥΣ, παρακαλώ τους μπερντέδες, προκειμένου να απαλειφτεί από το μυαλό των ρουφιάνων και ίχνος αμφιβολίας ότι τυχόν να κρυφοεπιθυμούσαμε τους Γλύξμπουργκ για αφεντάδες μας...
(βλέπεις τώρα...με το Μητσοτακέικο και τους παπατζήδες, είδαμε το φως το... αληθινόν, το είδαμεν,και από Σεπτέμβρη θα μας πεταχτούν τα μάτια έξω- ας είναι καλά ο φίλτατος, ο καθηγητής Οφθαλμολογίας ο Γαρταγάνης, κάτι θα σώσει, αγαπημένο μου, το γνωρίζεις...)
Επέβλεπαν, λοιπόν, τα χρηστά μας ήθη, με όχι και την αγνότερη χριστιανική διάθεση, βεβαίως τόσον οι γείτονες, όσον και οι χωροφύλακες, και ο περιπτεράς -ο καταγράφων ανελλιπώς, τι εφημερίδα(δεξιά, κεντρώα, η παλιοκουμουνιστική) μάς έστελνε η μάνα να αγοράσουμε- επέβλεπαν την ηθική μας, μέχρι και κάτι βρομόπαιδα που κάθονταν στο κεντρικό βενζινάδικο της μικρής μας πόλης, και με χλευάζαν " ποντικομαμή"(στο περί παρθενίας και παρθενορραφών κείμενο που σου χει καθίσει -ω ηθικιστή και πιετιστάκο μου- στο στομάχι, θα βρεις τους λόγους) και ένας απ'αυτούς, ονόματι Καραμίχαλος, μάλιστα- πάει πέθανε έμαθα ο Θεός να τον συχωρέσει- με φώναζε πειραχτικά και "κουκουβάγια" επειδή ως κορίτσι του κατηχητικού δεν του δινα σημασία κατά πρώτον, και κατά δεύτερον, επειδή φόραγα και γυαλιά στο γυμνάσιο και όσο να το κάνεις τουλάχιστον προς μπούφος, αν όχι προς κουκουβάγια, έφερνα οπωσδήποτε...
Σου περίγραψα αυτόν τον περίγυρο, για να πω ότι μέσα σε τέτοια φριχτή αστυνόμευση τι σεξουαλικές γνώσεις φαντάζεσαι πως είχα -το έρμο;
Ακριβώς όσες με είχε διδάξει -με το εντελώς προσωπικό του παράδειγμα- ο σουρομαδημένος,γέρος, μισότυφλος, κεραμιδόγατος της σπιτονοικοκυράς μας.
Από το γάτο, κάποια στιγμή κατάλαβα ότι κάποια μέρη του σώματος σε κάτι επιπλέον χρησιμεύουν, εμπασπεριπτώσει, αλλά δεν το έκανα και θέμα... θεία Χάριτι- δε με ένοιαζε.
Έντάξει, κάποια στιγμή μπήκα σε νόημα(ο γάτος φρόντιζε επιμόνως να με διδάσκει με το παράδειγμα- προς εμπέδωσιν )όμως... δεν είχα χρόνο να εντρυφήσω περισσότερο διότι και γω όλο διάβαζα, καθώς ο Χριστόδουλός τους, και έφτασα σε μια ηλικία γάμου,ούτως ειπείν, και ακόμα σε κάποια πράγματα, ήμουν από την Πηνελόπη τη φίλη μου, αθωότερη...
Να μην τα πολυλογώ και σε κουράζω...διήγον τον βίον ήρεμος και ατάραχος έως ότου σε ηλικία περίπου 25 ετών(μάλιστα, καλά το διάβασες, εικοσιπέντε...) πληροφορήθηκα
ξ α φ ν ι κ ά -μα τι αστροπελέκι Θε μου, Θε μου και κείνο;- ότι εκτός από τους κανονικούς ανθρώπους υπάρχουν και ...ανώμαλοι που κάνανε σεξ, με ΤΙ αν το πιστεύεις;
-Με... κατσίιιικες!
Έφαγα το σ ο κ του Μινώταυρου!
Και αυτό, φίλε μου, το πληροφορήθηκα διαβάζοντας το ΠΗΔΑΛΙΟ!
-Γιατί, κυρά μου, έκατσες και διάβασες το Πηδάλιο;(άγριο βλέμμα- επιτιμητικό, του ηθικιστή-πιετιστή, αναγνώστη...)
-Γιατί να μην το διαβάσω το Πηδάλιο πάτερ μου;
(ύφος χαμηλοβλεπούσικο πλην...ελαφρώς... αναιδές)
-Τι γλώσσα είναι αυτή, ένα μέτρο;
Την κολοκυθιά θα παίξουμε τώρα, μανδάμ Σαλογραία;
ΜΕ ΣΥΓΧΥΖΕΙΣ!
Το Πηδάλιο ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝΕ λαϊκοί...
ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ΠΑΠΑΔΕΣ.
ΜΟΝΟΝ.
Τελεία και παύλα!
-Πριιιιτς! Σε γελάσανε!
Παρήλθον οι χρόνοι εκείνοι, πάτερ μου, και ΜΗΝ πας να μου αλλάξεις το θέμα!
-Ποιος εγώ;
-Ναι εσύ!
Το θέμα μου σήμερα δεν είναι αν επιτρέπεται ή δεν επιτρέπεται οι λαικοί να διαβάζουν Πηδάλιο, το θέμα μου σήμερα είναι π ώ ς γίνεται κανείς κτηνοβάτης;
Γεννιέται ή γίνεται;
-Είμαι σχεδόν βέβαιη ότι γίνεται, γίνεται!
Θυμάμαι με πληροφόρησε και η συχωρεμένη η επιστήμων μαία- η μάνα μου -τότε- ότι κατσίκες τις βίασαν κάποιοι αγροἰκοι και τα τρέχαν τα ζωντανά, στους γιατρούς στα επείγοντα, άσε ο πελεκάνος ο Πέτρος στη Μύκονο, που ψόφησε άδοξα σεξουαλικά κακοποιημένος (ναι ναι δεν παράκουσες ) από μεθυσμένο άγγλο τουρίστα- το είπε, τότε και η τυφλεόραση...
-Μανδάμ με εκπλήσσσεις!
- Χα! έτσι είμαστε εμείς οι γυναίκες!
Ενώ σου παριστάνουμε τον ψόφιο κοριό, μετά...τσουπ...σου ρίχνουμε το τούβλο στο Δόξα Πατρί και σε στέλνουμε...αδιάβαστο!
Και επανέρχομαι επαναδιατυπώνοντας την ερώτηση:
-Κτηνοβάτης
(και κατ'επέκτασιν διευρύνοντας το θέμα υπό, άνω, κάτω και πλαγίως- ανθρωποφάγος, νεκρόφιλος, παιδεραστής, γεροντόφιλος, φρουτόφιλος, φωτογραφόφιλος, αξεσουαρόφιλος, δεντρόφιλος-θυμάσαι τι υπόνοιες σου δημιουργήθηκαν για τον άγιο συγγραφέα όταν διάβασες το υπό την Βασιλικήν Δρυν;μα έχει ξεφύγει ποοοοολύυυυυ, το πονηρό μυαλό των νέων ανθρώπων σήμερα! - και ομοφυλόφιλος)
γεννιέται κανένας
ή γ ί ν ε τ α ι;
Και αν γ ί ν ε τ α ι, π ώ ς γίνεται;
Και αν γίνεται π ώ ς ξε-γίνεται;
Τι λεν οι πσυχίατροι;
Τι λεν οι παπάδες;
Τι λέει η αφεντιά σου;
Βοήθησέ με να μάθω!
Pleeeeaaaase!
Ευανθία η Σαλογραία
( και ζουλώντας, μαναράκι μου, στην υπογραφή,
θα πεταχτείς στην παλιότερη
ανάρτηση με τίτλο:
" Ο Λάκης (από το Ηρακλάκης), η Αρετή και η Κακία )
................................................................
Υστερόγραφο:Στα σχόλια που ακολούθησαν, στην αρχική ανάρτηση του 2010,
η Μαρίνα, μας είπε ότι δεν ενδιαφέρει η ψυχαναλυτική προσέγγιση του θέματος.
Μας ενδιαφέρει (και σωστά) η χριστιανική.
Όποιος θέλει να γίνει υγιής, με τη δύναμη του Κυρίου μπορεί να γίνει,
και όποιος θέλει να γίνει χορευτής, με τη δύναμη του Κυρίου χορεύει.
Το βίντεο που παρατίθεται, μιλάει από μόνο του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου