Πάλι καλά που ζήτησε μια συγνώμη γονατιστός, αλλά....

Αυτές τις μέρες, περιστεράκι μου
το είδαμε και το ανεπανάληπτο 
από επίσκοπο της Κρατικής Ελλαδικής Εκκλησίας.

-Τι είδαμε, μανδάμ Σουσού μου;
-Μην μπερδεύεις, ρε χαχαμίκο, τα ονόματα που αρχίζουν από Σ.
Σαλογραία, με φωνάζουν οι φίλοι.
-Α ναι. Κυρά Σαλογραία μου, τι είδαμε τέλοσπάντω;

-Τα ύστερα του κόσμου είδαμε.
Είδαμε επίσκοπο να βγαίνει στην Ωραία Πύλη
και να ζητάει απ' το  εκκλησίασμα που αγωνιζόταν να προσευχηθεί
-εν ώρα θείας λατρείας,
είδαμε, επαναλαμβάνω, να ζητάει γονατιστός "συγνώμη".

Να ομολογήσω
ότι δεν συγκινήθηκα από το ανέλπιστο υπερθέαμα;

-Συγκινήθηκες.

-Βέβαιαα και συγκινήθηκα! Θα ήμουν ντιπ καταντίπ ντουβάρι αν δεν συγκινιόμουνα, πλην όμως...το αμέσως επόμενο δευτερόλεπτο, ένας γλωσσούδικος λογισμός αντέλεξε μέσα στο κεφάλι μου, ως ακολούθως:

-Χμ...δεσπότη μου, μπράβο, μπράβο σου που είχες τη στοιχειώδη ευφυία εν όψει και της συνταξιοδότησής σου, να ζητήσεις γονατιστός μια τελευταία (ελπίζω όχι πρώτη και μοναδική) συγνώμη από όσους δίκαια σταύρωσες  -ή και άδικα των αδίκων, κυρίως- κατά τη διάρκεια της μακριάς ιερατικής σου πορείας, όμως τούτη η γενικόλογη  κίνηση δεν επαρκεί για να γιατρέψει όσες πληγές στις καρδιές των πιστών σου, και κατά τη διάρκεια πολλών χρόνων με τα κομπρεσσέρια της φαρισαϊκής σου σκληρότητας, πρόλαβες και  τους άνοιξες.

-Και γιατί δεν επαρκεί; να έχουμε καλό ερώτημα.
-Ω τώραα! Πιάσ' το αυγό και κούρευ' το!
Πού να εξηγώ...αναλύοντας τις αναρίθμητες  συνέπειες 
των όποιων αρνητικών λόγων και πράξεων...

Μην τα περιμένεις όλα απ'  τη γραία, μερικά πράγματα 
πρέπει να τα σκεφτείς, επιτέλους  και μοναχό σου...

Σου θυμίζω ωστόσο εκείνο το σκηνικό με την έμπρακτη Μετάνοια
του Ζακχαίου.
Όταν πραγματικά, ο Ζακχαίος αγάπησε το Χριστούλη, και συνειδητοποίησε τα προσωπικά του μαύρα χάλια,  τότε, κατάλαβε πόσο λέρα ήταν ο ίδιος ως φοροεισπράκτορας. Και δεν ξεστόμισε απλά μια εύκολη λέξη "συγνώμη" για το θεαθήναι των βιντεοκαμερών -που ευτυχώς τον καιρό εκείνο δεν υπήρχαν-, αλλά έμπρακτα, όσους είχε κατακλέψει, πλουσιότατα, τους αποζημίωσε και με κάθε τρόπο, τους παρηγόρησε.

-Κατάλαβες πού  θέλω να καταλήξω ,σεβάσμιέ μου;

-Ο νοών νοείτω, μωρή Σαλογραία,
τα πολλά λόγια είναι φτώχεια και ως γνωστόν,
οι ρασοφόροι
(εκτός ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων πάντοτε)
σιχαίνονται τη ανέχεια  και τους κάθε λογής  ζήτουλες.

-Γι αυτό σου λέω...εντάξει που ζήτησε "συγνώμη"
αλλά...χρειάζεται να κάνει και άλλα βήματα, αλίμονο, 
δεν θα του υποδείξει η αφεντιά μου, ποιά.
Οφείλει, "να παίξει τα αφτιά του", και να τα βρει από μόνος του, 
για καθένα από τα πρόσωπα
που πρόσβαλε και αδίκησε και πλήγωσε και υπαρξιακά θανάτωσε.
Το καλύτερο, βέβαια,  όλων θα ήταν εξαρχής 
να προσέχει
να μην τσαλακώνει την ψυχή του πλησίον επειδή ίσως μετά να είναι αδύνατον το ...σιδέρωμα
-Μανδάμ τρελογραία μου, τι πσάχνεις να βρεις και συ, την σήμερον!
Εδώ γίνεται ο Κατακλυσμός του Νώε, από πνευματική άποψη,
εδώ χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί την ψυχή του...τι προσδοκάς;

-Προσδοκώ Ανάστασιν Νεκρών 
και ζωήν του Μέλλοντος Αιώνος, αμήηνν!

Ευανθία η Σαλογραία
.....................................................................
.......................................................................



Και ένα άρθρο για παπά που βγάζει σέλφι απόξω από τον Άγιο Ανδρέα της Πάτρας.
Μάλλον...καμία σέλφι πλέον...δεν είναι...ντροπή!