Σημεία και τέρατα, σου λέω με το ελικόπτερο του Τρόμου, τη Γερόντισσα Ανθοδόχη(Ανθοδόχη; ), τη Βασιλική Πλεξίδα και το Δημήτρη-"Η Παναγία, μου έκανε παρέα δυο τρεις ώρες και μου έλεγε: ΜΗ φοβάσαι. Θα σε βρούνε!"-δηλαδή...-Για Όνομααα!

( Συνοπτικές οδηγίες  χρήσης για πολύ βιαστικούς: 

Το πρώτο βίντεο,
δείχνει την συνέντευξη μετά την πτώση του ελικοπτέρου
και αφού η αρχιλοχίας Βασιλική, είχε βγει από το νοσοκομείο 
και μπόρεσε στους δημοσιογράφους
να μιλήσει...
Το δεύτερο βίντεο,  για να το δεις 
πρέπει να πατήσεις τον υπερσύνδεσμο με τα ροζ γραμματάκια
που δίνω εν συνεχεία. 
Πρόκειται για μια πολύ πρόσφατη εξομολόγηση
της Βασιλικής Πλεξίδα, σχετικά με τα τραγικά γεγονότα
ενώπιον  συγκέντρωσης χριστιανών  νέων -και όχι μόνον-, 
στην πρωτεύουσα...)

.........................................................................
..............................................................................
Λατρεμένο και πολυαγαπημένο μου...

Τι είπω και τι λαλήσω σήμερον!!

-Δεν χρειάζεται να είπεις τίποτε, μωρή Σαλογραία.
Το γνωρίζω. Φλυαρείς, αχρείαστα,  ως λαλημένη, ανέκαθεν!

-Άρχισες πάλι τα μπινελίκια εις βάρος μου, ω του Κυρίου, σκορδόπιστη, αλλ' έστω! Δεν σου κρατώ κακία, διότι από μικρό και από ζουρλό μαθαίνεις την αλήθεια  και τείνεις ούς ευήκοον, δηλαδή προθυμότατο αυτί, αυτάκι  όχι κουφάλογου, αλλά αυτί μεγάαλο σαν άψητη τηγανίτα, αυτί που επιθυμεί να ακούσει λόγον αγιωτικό, μήπως και  στηριχτεί η καρδούλα σου, μέσα στο τουρλουμπούκι της αντίΧριστης αποστασίας του 21ου αιώνα, που ταλανίζει όλους μας, άλλον πολύ και άλλον λιγότερο.

-Αχ γουρουνοχαρά μου! ευχαριστώ για την κατανόηση.

-Το ήξερα ότι σε σένα μπορώ να βασίζομαι.
Λοιπόν...για να μπω αμέσως στο προκείμενον, θα σου τονίσω ότι τυγχάνω μια, μεταμοντέρνα κατηχητικούδα, του (ΜΗ) κερατά, όπως και κατά το παρελθόν, πλειστάκις σου έχω τονίσει...
Πιστεύω στα θαύματα, "αλλά...να μην το παρακάνουμε κιόλας! 
Να μην καταντήσουμε από την πολλή θρησκεία, σαν λοβοτημένοι", σκεφτόμουνα κάποτε.
Σου τα είχα αναλυτικά γράψει στις έξι εξομολογητικές αναρτήσεις μου, κατά το παρελθόν.
Τα θυμάσαι.

-Πώς θα ήταν δυνατόν, εκείνη τη φάση να την ξεχάσω; Κοντέψανε να με εξοντώσουν οι Εξαποδοί από το πολύ μαύρο πίτσι πίτσι, στα ενδότερα του εγκεφάλου μου.

-Καλώς. Πίστευα λοιπόν,  σε όλα τα σχετικά, τα χριστιανικά, τα Ορθόδοξα, αλλά...ήμουν και κάμποσο κουμπωμένη, ακούγοντας διάφορες αφηγήσεις θαυμάτων, κυρίως από γραϊδια, κατά τη διάρκεια της παιδικής μου ηλικίας.
-Έγιναν, πράγματι, τα θεία σημεία και τέρατα; 
-Δεν έγιναν; 
-Μήπως εκαπνίζετο πέραν του δέοντος  η Πυθία στο τρίποδο; 
-Μήπως οι κορύβαντες, έφερναν παραζάλη στα ορώντα  πλήθη με το χορό τους; 
 Πολλά τα ερωτηματικά και χρειαζότανε ψάξιμο.  

-Ποιος ξοδεύει χρόνο για πνευματική έρευνα, στον καιρό μας;
-Σχεδόν ούτε καν οι παπάδες!

-Ούτως  είχε το πράγμα μέχρι που και σε μένα τη γραιότατη, προσωπικά και κυρίως τελείως απροσδόκητα, έτυχαν κάποια μεταφυσικά ταρακουνήματα, που την προσωπική μου νερόβραστη πιστούλα,  ανέλπιστα  την ετόνωσαν. 

-Το πρόβλημα με την θρησκευτική πίστη ωστόσο, 
είναι  η κατά μεγάλες περιόδους, 
και ύστερα από ανεπαίσθητες παρεμβολές διαολοουρών, 
Λήθη των θαυμασίων της.

-Ναι τώρα, π.χ. αυτή τη στιγμούλα, καλέ, κατανύγομαι, πιστεύω, λυπούμαι για τις αμαρτίες μου,
(τα λάθη μου παναπεί "αμαρτίες" -σε πιο αρχαία έκφραση )εξομολογούμαι, δακρύζω, μουρμουρώ τα Πατερημά μου και το επόμενο δευτερόλεπτο, αν ακούσω το Μητροπάνο να τραγουδάει με τη φωνάρα του, παθαίνω έναν  ντουβρουτζά μεγατόνων  και σηκώνομαι όρθια ρίχνοντας τη μυστική μου ζεϊμπεκιά στο σπιτάκι μου (όχι στα  νυχτομάγαζα του είδους, δεν αντέχω να πάω, πολλή τσιγαρίλα, νταβαντούρι, α πα πα, δεν τα αντέχω τα μέρη...) και ...

"Να σκάσει  ο Χάρος! 
Εμείς δεν θα πεθάνουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη!"μερακλωμένα φωνάζω.

Παλιότερα σου είχα αφηγηθεί την θαυματουργική, ανερμήνευτη και έξω πάσης φαντασίας διάσωση Μιράζ 2000 από τον Άγιο Δαβίδ της Εύβοιας. Εκείνη την εμπειρία του φίλου τους, πιλότου Παναγιώτη Καπετανόπουλου, είχα ακούσει έκθαμβη, από δυο αδελφούς εν Κυρίω, συναδέλφους του, της πολεμικής αεροπορίας. Αν πατήσεις στον υπογραμμισμένο σύνδεσμο, που προηγήθηκε, θα το διαβάσεις και θα μείνεις ενεός, τουτέστιν με το σαγόνι μετέωρο, αλήθεια σου λέω, θα "πάθεις"!


Αυτή τη στιγμή ... για να μην πλατειάζω αχρείαστα, θα πω ότι το σημερινό μου θέμα έχει να κάνει με την Ακραία Εμπειρία  της νεαρότατης Βασιλικής Πλεξίδα, που διαφυλάχθηκε σ ώ α, ενώ λογικά, με βάση τους φυσικούς νόμους,  έπρεπε να έχει γίνει ανθρωπινός κιμάς,   μετά την πτώση του στρατιωτικού ελικοπτέρου στο οποίο με άλλους  στρατιωτικούς επέβαινε.

Μαγουλοτραβηχτήκαμε  απαξάπαντες, οι συμπαθούντες, με  οδύνην ανέκφραστον, όταν από τις τυφλεοράσεις μάθαμε τα μαύρα μαντάτα της πτώσης του ελικόπτερου.

Θρηνήσαμε.


Και μετά απ' το θρήνο επίσης,
από την ανέλπιστη διάσωση της άγνωστης κοπελιάς, ανάλογα με τις τεχνικές μας γνώσεις, άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο...

-θαυμάσαμε!
-θαυμάσαμε!
-θαυμάσαμε!

Αν θέλεις, λοιπόν, με το νι και με το σίγμα,
να ακούσεις από δεύτερο βίντεο  
θα κλικάρεις με το "ποντίκι" πάνω στον  ακόλουθο σύνδεσμο

http://www.xaramou.com/Bindeotek/6ekdilosis/ekdilosi.html

Στο βίντεο που υπάρχει με τίτλο  το "stop bullying, από το 9 λεπτό και μετά, θα δείς την νεαρή, γλυκύτατη  αρχιλοχία  να διηγείται συνεσταλμένη από το θάμβος -ακόμη- με πάσα  λεπτομέρεια (απάντησε και σε ερωτήσεις του ακροατηρίου, σχετικές) πάντα τα γενόμενα...
.....................................................................................................
........................................................................................................
Για την Παναγία την Ακρωτηριανή στη Σέριφο, και την μακαριστή, εν αγίοις αναπαυόμενη  Γερόντισσα Ανθούσα, είχα ακούσει παλιότερα, περιγραφές από τη φίλη μου τη Ζωή και το σύζυγό της, τον πιλότο Παναγιώτη. 

Για τη Γερόντισσα Ανθοδόχη 
(τι όνομα και τούτο, πρωτάκουστο, Παναγίτσα μου, 
έμαθα και γω, από το βίντεο, σήμερα...)


Τώρα θα σ' αφήσω να δεις τα σχετικά αρχεία
εξάγοντας τα δικά σου αποσβολωμένα συμπεράσματα.

Ευχαριστώ εκ βάθους ψυχής, την άγνωστη σε μένα, αρχιλοχία Βασιλική Πλεξίδα, για όλα όσα χάριν ψυχικής ωφελείας, στην συνάντηση των εν Κυρίω αδελφών, με όλη της τη σεμνότητα και την άδολη  συγκίνηση κατέθεσε.

Ομολογώ, περιστεράκι μου, αλήθεια σου ομολογώ... ότι μέχρι να πεθάνω, τον απαστράπτοντα, ουράνιο αδάμαντα, της  απολύτως ξεχωριστής αφήγησής της, στα πιο βελούδινα συρτάρια της καρδιάς μου, ως  αιώνιο θησαυρό μνήμης, με βαθύ σεβασμό θα  διαφυλάξω...

-Λατρεμένε Ιησού Χριστέ... 

στερέωσον  όλους εμάς τους περιλειπομένους, 
όλους εμάς τους πολωλούς, που αγωνιζόμαστε ακόμη, 
στον παρόντα αιώνα τον Απατεώνα,
στερέωσέ μας στην Πέτρα της Ορθοδόξου  Πίστεως
και τους κεκοιμημένους στρατιωτικούς που έπεσαν σε ώρα Καθήκοντος, 
εν ειρήνη αγία,  ανάπαυσον και παρηγόρησε τους δικούς τους ανθρώπους...

Ευανθία η Σαλογραία
.................................................................................................
.........................................................................................................