Ο κόσμος είναι επικίνδυνος,
όχι εξαιτίας αυτών που κάνουν το κακό,
αλλά εξαιτίας αυτών που τους κοιτάζουν
χωρίς να κάνουν τίποτα…
Πηγή: Συνοδοιπορία,http://istologio.org/
Φωτογραφία: Daniel Kulinski στο flickr
Κυριακή 22 Μαρτίου 2015
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Καλημέρα και βοήθειά μας οι Άγιοι εν Σεβαστεία μάρτυρες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ανάρτηση αναδεικνύει ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα της εποχής μας. Είναι το φαινόμενο που μαστίζει όλο το Έθνος τών Ελλήνων καί όχι μόνο.
Βλέπουμε πάρα πολλά καί καταγγέλουμε ουδέν. ΦΟΒΕΡΟ στις μέρες μας να φοβόμαστε και τη σκιά μας. Φοβόμαστε να μιλήσουμε, να αντιδράσουμε, να κατονομάσουμε, να ομολογήσουμε.
Η γνώμη μου ότι είμαστε παθόντες ενός ασύγκριτα μεγαλύτερου Bullying που κατευθύνεται από τη νέα τάξη πραγμάτων για να επιβάλλει τον άγνωστο και αόρατο φόβο.
Αυτός ο παγκόσμιος αόρατος φόβος, το παγκόσμιο θηρίο, παρεμποδίζει την πρωτοβουλία, την αυτενέργεια, το αυτεξούσιο, ανακόπτει την παρρησία, δεσμεύει την έκφραση, την σκέψη, τον λόγο, και καλλιεργεί συν το χρόνο την απόλυτη υποδούλωση στον άγνωστο φόβο, στη σκλαβιά , στην κατάθλιψη, στη συρρίκνωση της προσωπικότητας.
Αυτό το bullying είναι που καταπλάκωσε πάνω από 7000 συμπολίτες μας, και διέκοψαν μόνοι τους το νήμα της ζωής τους.
Άρα λοιπόν σχεδόν όλοι μας, αλληλοκοιταζόμαστε χωρίς να κάνουμε τίποτα και θεωρώ ότι ο χαρακτηρισμός κακό είναι πολύ μικρός και όχι τόσο εύστοχος, σε σχέση με την αληθινή διάσταση του φαινομένου που αδυνατώ να ονομάσω και να περιγράψω.
Μαρίνο
ΑπάντησηΔιαγραφήγια το θέμα της κακοποίησης, δεν έχω τίποτε να πω.
Είναι δεδομένο ότι θα συμβεί.
Το ερώτημα είναι ΓΙΑΤΙ δεν κάνουμε κάτι προκειμένου ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ και να ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΟΥΜΕ τον κακοποιούμενο.
Μια πρόχειρη απάντηση είναι οτι οι άνθρωποι είμαστε φιλοτομαριστές, κενόδοξοι και ανθρωπάρεσκοι και ΔΕΝ επιθυμούμε να γίνουμε αντιπαθητικοί, υπερασπιζόμενοι το ΔΙΚΙΟ του φίλου, του αδελφού μας.
Καθόμαστε και κοιτάζουμε ΠΑΘΗΤΙΚΑ ΤΗΝ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ και λέμε: " it's your problem" ...
Επαναλαμβάνουμε αυτή την κατάπτυστη Αμερικανιά, που αφήνει τον αδερφό, το φίλο, τον συνενορίτη, στο ΈΛΕΟΣ σκοτεινών συμπεριφορών και αδικίας ασύλληπτης...
Μετά...αφού πάει και φουντάρει ο απελπισμένος, κουνάμε με περίσκεψη το κεφάλι μας, σαν τα ξόμπλια του Παπαδιαμάντη και εκφέρουμε διάφορες θυμόσοφες κρίσεις...
Πόσο ΒΛΑΚΕΣ αποδεικνυόμαστε...πόσο ΚΟΝΤΟΦΘΑΛΜΟΙ...πόσο ΑΝΑΙΣΘΗΤΟΙ... ΔΕΝ έχω και γω λόγια για να μας χαρακτηρισω...
Δε βλέπω διαφορά μεταξύ αυτού που κάνει το κακό και αυτού που δεν αντιδρά στο κακό.Μοναδική ίσως διαφορά είναι ότι ο πρώτος έχει κέρδος.
ΑπάντησηΔιαγραφήπαπα-Κώστας
παπα- Κώστα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήόποιος κάνει ενσυνείδητα το κακό, αποκαλύπτεται ως ΗΛΙΘΙΟΣ
κατά τους ορισμούς που δίνει στην ηλιθιότητα ο καθηγητής
Cipolla (τα είχα στη σχετική παλιότερη ανάρτηση, τα θυμάσαι)
Αυτός που δεν αντιδρά στο κακό, είναι φοβιτσιάρης, ΑΝΑΙΣΘΗΤΟΣ, άνθρωπάρεσκος και ΒΛΑΞ...
Η ΒΛΑΚΕΙΑ ΠΑΝΤΑ πληρώνεται ΠΟΛΥ ΑΚΡΙΒΑ και κείνη με τη σειρά της.
Y.Γ. Για κείνο το δυσμοιρο το Βαγγέλη Γιακουμάκη άκουσα το εξής σήμερα στις ειδήσεις από εναν συμφοιτητή του:
ΑπάντησηΔιαγραφή" Ο Βαγγέλης προσπαθούσε να ταιριάξει στην παρέα τους (των βασανιστών του) μήπως τελικά και τον αφήνανε ήσυχο"
Μου φάνηκε συγκλονιστική η φράση.
Και το καημένο είχε λέει έναν ανεκπλήρωτο έρωτα για μια κοπέλα, εκεί που σπουδαζε. Πώς να την πλησιάσει όμως με μηδεν αυτοπεποίθηση; Τα καμάκια το πρώτο που χρειάζονται είναι η αυτοπεποίθηση. Ο Βαγγέλης ήταν πανέμορφος αλλά αυτοπεποίθηση στα 20 χρόνια του, δεν είχε προλάβει να αποκτήσει. Δεν τον αφήναν και οι διαόλοι οι συμμαθητές...Βέβαια ΠΙΣΩ από τα χτυπήματα των ανθρώπων προς ανθρώπους ΠΑΝΤΑ ΚΡΥΒΕΤΑΙ Ο Εξαποδώς...αυτό...ΔΕΝ το βλέπουμε οι περισσότεροι άνθρωποι λόγω ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΤΥΦΛΩΣΗΣ και έτσι μισούμε ΒΛΑΚΩΔΩΣ τους ανθρώπους, αντί να μισούμε τους Δαίμονες και να τους ξορκίζουμε με τους τρόπους που δύο χιλιάδες χρόνια διδάσκει με τη σοφία και κυριώτατα την Εμπειρία της η Ορθόδοξη Εκκλησία.
Καταρχήν όλοι μας στη ζωή είμαστε κακοποιημένοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Άρα όλοι φέρουμε σημάδια από τις δαγκωνιές του νοητού δράκοντα μόνο και μόνο επειδή θέλουμε το ευσεβως ζειν. Και πάντες οι θέλοντες έτσι, διωχθήσονται. Πάντες, όχι μερικοί ή κάποιοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆρα πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι ο δρόμος μας εδώ είναι αιματηρός. Βαγόνια με θλίψεις και δυσκολίες κουβαλάμε όλοι μέσα μας. Δέον να επισημανθεί ότι η αγιοτητα του καθενός μας δεν έγκειται μόνο στο βαθμό κακοποίησης αλλά πολύ περισσότερο στο βαθμό συγχωρητικότητας και ανάτασης μέσα άπό την κακοποίηση.
Πές μου τώρα πόσο ο καθένας μας μπορεί να ασχοληθεί με τα του άλλου, όταν ο ίδιος βογγαει μέσα του με τα δικά του;
Η άλλη διάσταση του θέματος είναι το της αλαζονείας πολίτευμα. Πολλοί κατά κόσμον ισχυροί της γης που έχουν πατήσει επί πτωμάτων για να ανέβουν κοινωνικά και περιουσιακά, επειδή δεν έχουν φόβο Θεού έχουν αναπτύξει έπαρση και αλαζονεία. Αυτοί σε θεωρούν αναλώσιμο είδος, και που βρίσκεσαι κοντά τους ,τούς μολύνεις τον αέρα που αναπνέουν. Περιμένεις από τέτοιους να βρείς ανταπόκριση στις αγωνίες σου;
Η τελευταία περίπτωση είναι αυτή της ακηδίας καί της αναισθησία μας που αναφέρεις και εσύ. Μας πιάνει και κατεβάζουμε ρολά και δεν βλέπουμε δεν ακούμε τίποτε γύρω μας.
Δυστυχώς με μία κουβέντα είμαστε άνθρωποι με τεράστιες αδυναμίες και να μην περιμένουμε πολλά πολλά. Εδώ Εκκλησιαστικοί που υποτίθεται έχουν ταχθεί να υπηρετήσουν τον άνθρωπο και δεν μπορούν ούτε τον εαυτόν τους να συμφιλιώσουν με το ποίμνιο που είναι το πρώτο άρθρο του σκοπού τους ως αποστολή.
Προφανώς, το κείμενο της ανάρτησης αναφέρεται στην απραξία της αδιαφορίας. Οι Άγιοι Μάρτυρες ήσαν "άπρακτοι" μπροστά στη δαιμονική λαίλαπα του κακού που εκπορευόταν από τους άρχοντες, αλλά η απουσία αντίστασής τους ήταν μια τεράστια ενέργεια και μια σημαντική πράξη, η οποία στερέωσε την Πίστη. Το κακό μπορεί να είναι διάχυτο, να μας μουδιάζει με τη φαινομενική "υπεροχή"του, να μας κάνει να φαινόμαστε αδύναμοι και "άπρακτοι", αλλά αν σταθούμε όρθιοι, αν πάμε "κόντρα στο ρεύμα" της συμμόρφωσης με τους κανόνες, δίνουμε τη δική μας μαρτυρία σχετικά με την ελπίδα μας και με τον καλύτερο κόσμο που προσδοκούμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒεβαίως υπάρχουν και οι Προδρομικές και οι Χρυσοστομικές φωνές και στάσεις απέναντι στο κακό. Πρέπει όμως πρωτίστως να είναι κανείς έτοιμος για μια τέτοια στάση! Το πρόβλημα που αναδεικνύει η αδυναμία μας στην αντιμετώπιση του κακού που συμβαίνει γύρω μας είναι η πνευματική μας αδυναμία! Η αποτελεσματική αντιμετώπιση του κακού είναι δώρο αναμφσβήτητα, άνωθεν καταβαίνον. Το ζητούμε όμως;;;
ΑΚΥΛΑΣ
Να προσθέσω ένα δυο πραγματάκια σε αυτό το πολύ ωραίο σχόλιο.Αυτό που έκαναν οι Μάρτυρες,όλοι οι Μάρτυρες,είναι ο προπομπός αυτού που αργότερα έγινε γνωστό ως παθητική αντίσταση και που εφαρμόστηκε από τον Γκάντι,των Μ.Λ. Κινγκ και τον Τσο Μαν Σικ(στη Κορέα,λιγότερο γνωστός).Και οι τρεις δολοφονήθηκαν.Αυτό που δεν λένε οι "έγκυροι" μελετητές είναι ότι ο πρώτος που έφερε την παθητική αντίσταση στο σύγχρονο κόσμο είναι ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός.Κι ενώ τους τρεις πρώτους τους θαυμάζουμε τον Πατροκοσμά τον αποκαλούν μέχρι και προδότη.
ΔιαγραφήΓια να μιλήσεις σαν τον Πρόδρομο ή τον Χρυσόστομο πρέπει να ζεις και ανάλογα.Η προφητική ζωή προϋποθέτει προφητικό βίο.
Το να θυμόμαστε τον ησυχασμό μόνο όταν πρέπει να υπερασπίσουμε τον αδύναμο που αδικείται από τον δυνατό είναι απλά υποκρισία.Τίποτα άλλο.
παπα-Κώστας
Μαρίνο μου
ΑπάντησηΔιαγραφήγράφεις:
" βαγόνια με θλίψεις και δυσκολίες κουβαλάμε όλοι μέσα μας" και μου θύμισες ένα όνειρο που είδα τις προάλλες:
Είδα ένα εναέριο βαγόνι που κρεμόταν και πήγαινε επάνω σε ένα σύρμα όλο κι όλο όπως το τελεφερίκ.
;-)
Ρεαλιστικό και το ερώτημά σου:
" Πές μου τώρα πόσο ο καθένας μας μπορεί να ασχοληθεί με τα του άλλου, όταν ο ίδιος βογγαει μέσα του με τα δικά του;"
Και μου θύμισες πάλι μια μέρα που με κάτι ήμουν ιδιαίτερα σκασμένη, που πήρα ένα ταξί. Και ο ταξιτζής είχε όρεξη για κουβέντα. Μου έλεγε τα δικά του, τα παράπονα από τη ζωή. Λοιπόν, θυμάμαι ότι πρώτη φορά σε όλη μου τη ζωή, ΔΕΝ ήθελα να τον ακούσω. Ευχόμουν μέσα μου να πάψει να μου μιλάει, επειδή ΜΕ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΣΕ η δική μου η στενοχώρεια. Έκείνη τη μέρα ντράπηκα πολύ για την ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑ μου...μου φάνηκε κατάντημα αναισθησίας δικό μου, το ΝΑ ΜΗ θέλω ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ να ΑΚΟΥΣΩ το πρόβλημα του άγνωστου συνανθρώπου μου, επειδή έδινα προτεραιότητα στη δική μου, εσωτερική σκασίλα!
Αλλά..όπως πάλι σοφά ξανασημειώνεις και με προσγειώνεις στην πραγματικότητα:
" να μην περιμένουμε πολλά πολλά. Εδώ Εκκλησιαστικοί που υποτίθεται έχουν ταχθεί να υπηρετήσουν τον άνθρωπο και δεν μπορούν ούτε τον εαυτόν τους να συμφιλιώσουν με το ποίμνιο που είναι το πρώτο άρθρο του σκοπού τους ως αποστολή."
Ας μην έχουμε υψηλές προσδοκίες λοιπόν.
Για καλό δικό μας.
Είμαστε και ογδοήτες...έχουμε να δούμε και πολύ χειρότερα..
Οι όντως Χριστιανοί δεν καταδικάζουν τον κόσμο, ούτε ρίχνουν ευθύνες στους άλλους, αλλά ως αληθινοί ιερείς ( Α΄Πετρ. 2,5), ευλογούν και εξαγιάζουν τον κόσμο με την ίδια την παρουσία τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήAνων. των 7: 27 π.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνούμε απολύτως στη θεωρία.
Το παλούκι της υπόθεσης, είπαμε, είναι η ΠΡΑΞΗ...
;-)
Το "παλούκι" της υπόθεσης δεν είναι η πράξη αλλά η δική μας κένωση ώστε να ενεργεί ο Χριστός δια ημών. Αλλά και η κένωσή μας ουσιαστικά κι αυτή δική Του προσφορά είναι. Αλλού λοιπόν πρέπει να είναι το παλούκι.
ΑπάντησηΔιαγραφή;-) Ο λόγος περί παλουκιών, κρίνεται αληθής...
ΑπάντησηΔιαγραφήπαπα-Κώστα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήόταν είδα την φοβερή ταινία ΓΚΑΝΤΙ, ήμουν αρκετά πιο νέα
και αρκετά πιο χαζή, σε σχέση με σήμερα.
Ωστόσο θαύμασα!
Και αυτό που επισημαίνεις για τον Κοσμά τον Αιτωλό. Ισχύει. Δεν είναι "ιn" o Άγιος Κοσμάς στις τάξεις των περισσότερων κουλτουριάρηδων....
Το θέμα της παθητικής αντίστασης, πράγματι ΑΝΙΚΗΤΟ.
Αν η παθητική αντίσταση έχει και αγιοπνευματικό κίνητρο, καθαρότατο, μη εμπαθές, μη ανθρωπάρεσκο και επιδειξιομανές, τότε , αυτή η παθητική αντίσταση στο Κακό, η παθητική αντίσταση που γίνεται στο Όνομα του Χριστου και για Χάρη του Χριστού, πραγματικά μπορεί να γυρίσει τον κόσμο, ανάποδα! (με την θετική έννοια).
Συμφωνώ απόλυτα. Αυτό είναι!
Διαγραφή