Ο κακόμοιρος ο κόσμος διψά ειρήνη.
Μα χωρίς την απομέσα ειρήνη, δεν μπορεί να γίνη ειρήνη εξωτερική.
Χωρίς την ψυχική ειρήνη, η πολιτική και κοινωνική ειρήνη είναι ψεύτικη.
«Ειρήνη αφίημι υμίν, είπε ο Χριστός στους μαθητές Του κατά το Μυστικό Δείπνο, ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν. Ου καθώς ο κόσμος δίδωσι, εγώ δίδωμι υμίν». Πρόσεξες για να δης καλά τί λέγει ο Χριστός; «Ου καθώς ο κόσμος δίδωσι, εγώ δίδωμι υμίν». «Δεν σας δίνω, λέγει, εγώ την ειρήνη που δίνει ο κόσμος», την ψεύτικη, την οργισμένη ειρήνη, την ανειρήνευτη ειρήνη, την ειρήνη που στ’ αληθινά δεν έχει ολότελα ειρήνη και ησυχία.
Τέτοια είναι η ειρήνη που μπορεί να κάνη ο κόσμος, οι άνθρωποι, που τρώγονται με τα πάθη τους και που τους κατατρώγει η περηφάνεια, η ματαιοδοξία-φιλαργυρία, η σκληροκαρδία και η απονιά στους άλλους, η μανία της ακολασίας και η επιθυμία της καλοπέρασης.
«Ειρήνη αφίημι υμίν, είπε ο Χριστός στους μαθητές Του κατά το Μυστικό Δείπνο, ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν. Ου καθώς ο κόσμος δίδωσι, εγώ δίδωμι υμίν». Πρόσεξες για να δης καλά τί λέγει ο Χριστός; «Ου καθώς ο κόσμος δίδωσι, εγώ δίδωμι υμίν». «Δεν σας δίνω, λέγει, εγώ την ειρήνη που δίνει ο κόσμος», την ψεύτικη, την οργισμένη ειρήνη, την ανειρήνευτη ειρήνη, την ειρήνη που στ’ αληθινά δεν έχει ολότελα ειρήνη και ησυχία.
Τέτοια είναι η ειρήνη που μπορεί να κάνη ο κόσμος, οι άνθρωποι, που τρώγονται με τα πάθη τους και που τους κατατρώγει η περηφάνεια, η ματαιοδοξία-φιλαργυρία, η σκληροκαρδία και η απονιά στους άλλους, η μανία της ακολασίας και η επιθυμία της καλοπέρασης.
Όλα τούτα τα πάθη είναι οργισμένα και όχι ειρηνικά.
Αυτά κάνουνε τους ανθρώπους να μαλώνουνε, να εχθρεύονται ο ένας τον άλλον, αυτά λιγοστεύουνε την αγάπη, που είναι δα πολύ λίγη ανάμεσά τους, και φέρνουνε την παραζάλη, την έχθρα, «την έριδα» που λέγανε οι αρχαίοι.
Με άλλα λόγια, φέρνουνε τη βασιλεία του διαβόλου επί της γης, και όχι τη βασιλεία του Θεού, που είναι η ειρήνη.
Φώτης Κόντογλου
πηγή: Προσκυνητής
Η Ειρήνη που προσφέρει ο Χριστός είναι η συνειδητοποίηση της εντός ημών και ταυτόχρονα πανταχού παρουσίας Του. Της ελεύθερης αγάπης και παντοδυναμίας Του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩ ναι. Αλλά...είμαστε μωροί, άπιστοι και πνευματικά τυφλοί και δεν καταλαβαίνουμε το Χριστό μας..
ΑπάντησηΔιαγραφή;-(
Νομίζω, ότι το να "καταλάβουμε" το Χριστό είναι θέμα εμπιστοσύνης.
ΔιαγραφήΤου εμπιστεύομαι λοιπόν τον μωρό, άπιστο, εμπαθή, ψυχικά άρρωστο, πνευματικά τυφλό εαυτό μου . Όσο προοδεύει κάποιος σ'αυτό, προοδεύει ανάλογα και σε τούτο "...και αλλήλους και πάσα τη ζωή ημών Χριστό τω Θεώ παραθώμεθα.", αναπτύσσοντας έτσι εντός του την ταπεινή, πράα και ειρηνική παρουσία Του.
Αρχίζουμε - ως όντως πνευματικά τυφλοί - με την "τυφλή" εμπιστοσύνη και αυτή θα μας οδηγήσει σταδιακά στην απόλυτη εμπιστοσύνη στο Θεανθρώπινο Πρόσωπό Του, δηλαδή την Προσωπική Γνώση Του και την γνώση του δικού μας προσώπου.