Στις διαπροσωπικές σχέσεις, η συμβουλή μόνο σε τρείς περιπτώσεις επιτρέπεται...

Kαι ο  διακριτικός άνθρωπος, δε δίνει συμβουλές σε κανέναν 
που δε βρίσκεται  κάτω  από την πνευματική του καθοδήγηση,
γράφει  ο άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιάνινωφ.

Δηλαδή συμβουλές ο αληθινά ευφυής  δίνει
ΜΟΝΟ στα βιολογικά παιδιά του
(όσο είναι ανήλικα)

ή ΜΟΝΟ  στους μαθητές του
(ΑΝ  τιμήθηκε με το αξίωμα του μάστορα/ δασκάλου της όποιας βαθμίδας
από το νηπιαγωγείο ως το Πανεπιστήμιο )

ή ΜΟΝΟ  στα πνευματικά του τέκνα,
ΑΝ επισήμως  τιμήθηκε με το Χάρισμα της πνευματικής πατρότητας
που ανήκει στα ανεκτίμητης  αξίας,  σπάνια   δώρα  του Αγίου Πνεύματος.

Αυτά γράφει με ουράνια  σοφία ο Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιάνινωφ.

Εκτός από τον Άγιο Ιγνάτιο Μπριαντσιάνινωφ και όλη τη χορεία των Αγίων Πατέρων που το υποστήριξαν αυτό με τη ζωή και το βαθύτατα ταπεινό τους παράδειγμα, λένε και οι σύγχρονοι ψυχολόγοι, ότι το να δίνουμε συμβουλές οι ενήλικες σε άλλους ενήλικες
( ας είναι και οι σύντροφοί μας σε γάμο)
 Χωρίς  να μας τις ζητήσουν, 
-όσο ευγενικά και αν διατυπώνεται  η  κουβέντα  μας- 
ξεκάθαρα  αυτό  συνιστά επιθετική συμπεριφορά  από μόνο του!

Επειδή εκείνος  που τολμάει και συμβουλεύει βιολογικά ώριμους Χωρίς  να του το ζητήσουν, 
μια τρύπα στο νερό ανοίγει, αγαπημένο μου, και   δέρνει - παραζαλισμένος απ'  την οίησή του- 
τους αγέρηδες της ματαιότητας...

Ευανθία η Σαλογραία

Υστερόγραφον  εις την παρούσαν ανάρτησιν: 

Αυτή η ανάρτηση είναι συμβουλή σε ψυχές
που ΜΕ ΡΩΤΑΝΕ ΑΝ και ΠΩΣ πρέπει να δίνουν συμβουλές. 

Συμπτωματικά, τη διάβασες και συ ο περαστικός, όπως θα την διαβάσει οπωσδήποτε και ο τακτικός, 
αυτής της σελίδας επισκέπτης-ασφαλίτης κάθε μέρα που περνάει από δω μέ άλλο προσωπείο και υπομονετικά και επιμελέστατα με..φακελώνει!

(σκορδοκαίλα μου, πες του!)
;-)
Και η εμπειρία μου από συμβουλές που έδωσα 
σε αγαπημένους φίλους ...
που ρώταγαν κιόλας (σκέψου και να ΜΗΝ ρώταγαν)

...είναι ότι ΕΧΑΣΑ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΜΟΥ, συμβουλεύοντάς εις ώτα ψυχικά, μισόκουφα- 

Σε μια περίπτωση επιλογής γαμπρού, έλεγα επί πενταετία π.χ.

- ΜΗΝ τον παντρευτείς κορίτσι μου το...χιτλερικό!
Δεν τα βλέπεις τα μούτρα του τα αγριεμένα; 
Δε βλέπεις το αγενές; Το αχάριστο του φερσίματός του; 
Το αγέλαστο του μούτρου του; 

Την επιθετικότητά του την αχαλίνωτη
σε όποιον διαφωνεί μαζί του, στα εκκλησιαστικά θέματα;
Δε βλέπεις το φριχτά σπαγκοραμμένο του χαρακτήρα του; 
Αυτός θα σε έχει ΜΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΠΡΟΦΑΣΕΙΣ, 
σε ΜΥΡΙΕΣ ΣΤΕΡΗΣΕΙΣ, θα σε χτυπάει όλη σας τη ζωη, σα χταπόδι μέχρι να σε λειώσει!

Θα ΣΕ ΦΑΕΙ ΖΩΝΤΑΝΗ, κορίτσι μου! 

ΘΑ ΒΓΑΛΕΙΣ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ ΜΑΖΙ ΤΟΥ...

ΒΑΛΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΣΤΟΥΣ ΩΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΡΕΧΑ ΝΑ ΓΛΥΤΩΣΕΙΣ, τρομάρα σου,
 ΟΣΟ ΕΧΕΙΣ ΚΑΙΡΟ, συμβούλευα τουλάχιστον για ΜΙΑ ΠΕΝΤΑΕΤΙΑ σε μια όμορφη..

- ΤΙ κατάφερα; ΤΙΠΟΤΕ!

Λύσσαξε και τον παντρεύτηκε το ΦΑΣΙΣΤΑ.

ΞΕΡΝΑΕΙ ΟΛΟ ΤΟ ΓΑΛΑ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΤΗΣ ΤΏΡΑ...

Και βέβαια μου κλαίγεται κάθε τόσο: " Αχ, μωρή τρελόγρια! Πόσο καλά μου τα λεγες! 

Εγώ όμως ΔΕΝ σε πίστευα, γιατί...ήταν η έλξη η σωματική προς το Λύκο, που ΤΥΦΛΩΝΕ την κρίση μου επί του χαρακτήρα του...τώρα το ΚΑΤΑΛΑΒΑ, τώρα το κατάλαβαααα!" 

- ΤΩΡΑ το κατάλαβες; Που έκανες και παιδιά μαζί του; Περαστικά σου!

Συμπέρασμα. ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΩΣΕΙ ΚΑΝΕΝΑΝ! 

Έκαστος, μωράκι μου , 
έχει της λωλής κεφαλής του το χαβά, τουτέστιν κάνει ό,τι του υπαγορεύουν τα ΠΑΘΗ του, 
και όχι η ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΜΗ εμπαθών (επί του εξεταζομένου θέματος) φίλων και συγγενών...

Τα ίδια μουρμούραγε και η μακαρίτισσα η μανούλα μου.
- Ααααχ!

Μου τα λεγε ο αδερφός μου ο Αποστόλης ΝΑ ΜΗΝ παντρευτώ, " τον Παναγή από τα Μέγαρα", τον πατέρα σου, μπέμπα μου ( ναι, εμένα έλεγε μπέμπα, μη γελάς)...αααχ! δεν τον άκουσα! 

Νόμιζα - το ΖΩΟΝ- ότι με ερωτεύτηκε ο Παναγής από τα Μέγαραα". 

Καλά να τα πάθωωω!

- Καλά τα έπαθε λοιπόν!

Πήρα και γω, από την ταραχώδη σχέση των γονέων μου, τα διδάγματά μου τα δυσεξαρίθμητα!
Ετσι όποτε, ως άγαμη νέα, έβλεπα υποψήφιο γαμπρό και μου θύμιζε στο ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ
τον αγριεμένο κένταυρο, σεβαστό πάντα από μένα, πατερούλη μου, έτρεχα χιλιόμετρα μακριά του, για να γλυτώσω, το... ποδοπάτημα!

Χάριτι θεία νομίζω πως μέχρι την ώρα, τα έχω καταφέρει!
;-)