Αντιστέκομαι
όπως οι ελιές της πατρίδας μου, οι σκληρές σαν τα κόκκαλα τ' αντρειωμένου, που τους λείπουν οι μαύρες μαντήλες μονάχα για να μοιάζουν με τις μανάδες μας, που σφηνωμένες γερά στην απόλυτη πέτρα, αδιαφορούν για τις θύελλες, αναπνέουν τις αστραπές και τις κάνουνε μες στους πικρούς τους χυμούς, ειρήνη και φως..
(Νικ.Βρεττάκος)
Email:filikitati@hotmail.com
Πολλά μας όμορφα ανθρώπινα και θεϊκά αρέσουν και τα θέλουμε, αν ψάξουμε με αυστηρή αυτοκριτική την καρδιά μας ως προς την αγάπη στο Θεό και κατ'επέκταση στον πλησίον, άλλα επιθυμεί.
Το ψάρεψα στο διαδίκτυο. Νομίζω ταιριάζει εδώ, ως καθρέφτης της καρδιάς εκάστου...
"-Δάσκαλε, που είναι ο Μεσσίας;
-Δίπλα σου! Συνέχεια! Είναι αυτός που έβρισες, που χτύπησες, που έκλεψες, που εφάρμοσες πάνω του τη δύναμή σου, την αδιαλλαξία σου, το μένος σου, το φθόνο σου, τη ζήλια σου, το θυμό σου, την κακία σου. Είναι αυτός που έσυρες αλυσοδεμένο, που βίασες, που τραυμάτισες, που βασάνισες, που γέλασες με τον πόνο του, που αδίκησες, που δεν του άφησες χώρο να ζήσει και να εκφραστεί.
Είναι αυτός που δεν φρόντισες, που τον αμέλησες, που αδιαφόρησες μέχρι θανάτου. Εάν αισθάνεσαι νικητής, είναι ο κάθε χαμένος σου!
Επειδή ο κάθε τέτοιος χαμένος, θα σηκώσει τα μάτια στον ουρανό και θα αναρωτηθεί: Για πόσο ακόμα;
Εκείνος, ξέρει τη δύναμη της αδυναμίας του. Αν και εσύ γνώριζες τη δύναμη της δύναμής σου, και αντί να την εκμεταλλεύεσαι, την πρόσφερες, δεν θα σταύρωνες κανέναν στην πορεία σου.
Ότι ήταν να ειπωθεί, έχει ειπωθεί, και ότι ήταν να μαθευτεί, έχει γίνει γνωστό.
Η ομορφιά, έχει δειχτεί, και ο τρόπος είναι στην αγάπη. Η ύψιστη εντολή είναι η ελευθερία σου να επιλέξεις. Πόσους χρειάζεσαι να σταυρώσεις ακόμα;
Πολλά μας όμορφα ανθρώπινα και θεϊκά αρέσουν και τα θέλουμε, αν ψάξουμε με αυστηρή αυτοκριτική την καρδιά μας ως προς την αγάπη στο Θεό και κατ'επέκταση στον πλησίον, άλλα επιθυμεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ψάρεψα στο διαδίκτυο. Νομίζω ταιριάζει εδώ, ως καθρέφτης της καρδιάς εκάστου...
ΑπάντησηΔιαγραφή"-Δάσκαλε, που είναι ο Μεσσίας;
-Δίπλα σου! Συνέχεια! Είναι αυτός που έβρισες, που χτύπησες, που έκλεψες, που εφάρμοσες πάνω του τη δύναμή σου, την αδιαλλαξία σου, το μένος σου, το φθόνο σου, τη ζήλια σου, το θυμό σου, την κακία σου. Είναι αυτός που έσυρες αλυσοδεμένο, που βίασες, που τραυμάτισες, που βασάνισες, που γέλασες με τον πόνο του, που αδίκησες, που δεν του άφησες χώρο να ζήσει και να εκφραστεί.
Είναι αυτός που δεν φρόντισες, που τον αμέλησες, που αδιαφόρησες μέχρι θανάτου. Εάν αισθάνεσαι νικητής, είναι ο κάθε χαμένος σου!
Επειδή ο κάθε τέτοιος χαμένος, θα σηκώσει τα μάτια στον ουρανό και θα αναρωτηθεί: Για πόσο ακόμα;
Εκείνος, ξέρει τη δύναμη της αδυναμίας του. Αν και εσύ γνώριζες τη δύναμη της δύναμής σου, και αντί να την εκμεταλλεύεσαι, την πρόσφερες, δεν θα σταύρωνες κανέναν στην πορεία σου.
Ότι ήταν να ειπωθεί, έχει ειπωθεί, και ότι ήταν να μαθευτεί, έχει γίνει γνωστό.
Η ομορφιά, έχει δειχτεί, και ο τρόπος είναι στην αγάπη.
Η ύψιστη εντολή είναι η ελευθερία σου να επιλέξεις.
Πόσους χρειάζεσαι να σταυρώσεις ακόμα;
(Dimitris Nomikos)"