Την πατρίδα μ’ έχασα - 1999
Στίχοι:
Χρήστος Αντωνιάδης
Μουσική:
Κώστας Σιαμίδης
Την πατρίδα μ’ έχασα,
άκλαψα και πόνεσα.
Λύουμαι κι αρόθυμο, όι όι
ν’ ανασπάλω κι επορώ.
Ρεφραίν:
Μίαν κι άλλο `σην ζωή μ’
σο πεγάδι μ’ σην αυλή μ’ .
Νέροπον ας έπινα, όι όι
και τ’ ομμάτα μ’ έπλυνα.
Τά ταφία μ’ έχασα
ντ’ έθαψα κι ενέσπαλα.
Τ’ εμετέρτς αναστορώ, όι όι
και `ς σο ψυόπο μ’ κουβαλώ.
Ρεφραίν...
Εκκλησίας έρημα,
μοναστήρα ακάντηλα,
πόρτας και παράθυρα, όι όι
επέμναν ακρόνυχτα.
Ξέρω κάποιους ανθρώπους που ψάχνουν να βρουν τον εαυτό τους.. ή μια αγάπη... ή την ευτυχία. Στην αρχή ψάχνουν με δύναμη κι ορμή... στη συνέχεια νιώθουν ότι δεν μπορούν να απαιτούν τέτοια πράγματα και κάθονται ήσυχα και περιμένουν.... μα αυτά δεν έρχονται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι πολλοί σταματούν εδώ. Υπάρχει κι εδώ γη για να σταματήσεις και να ζήσεις, όμορφα; δύσκολα; συνηθισμένα; πάντως κάπως να ζήσεις.
Λίγοι προχωρούν πιο πέρα, καταλαβαίνουν ότι ούτε μπορούν να απαιτούν ούτε να κάθονται ήσυχα και να περιμένουν... πρέπει να χάσουν πράγματα...
Κι αυτό ονομάζω πτώση... ή περί-πτωση ή περι-πέτεια της ζωής.
Τι βρίσκουν αυτοί;
Τίποτα απ' ότι αρχικά ζητούσαν, τ' ανθρώπινα.
Τίποτα, απλά ξέρουν οι ίδιοι την ιστορία από την αρχή της.
Μια ιστορία απώλειας.
@paracosmos
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλένη μου
η ήττα ημών των θνητών από τις δυνάμεις της αμαρτίας, της φθοράς και του θανάτου μοιάζει αναπόφευκτη, όμως όσοι πιστεύουμε στο Θεάνθρωπο Σωτήρα Ιησού που έπαθε για χάρη μας τα μύρια και Αναστήθηκε, μπορούμε κάπως τα βασανιστήρια της απώλειας και της αστοχίας μας να τα υπομένουμε, περιμένοντας και την προσωπική μας Ανάσταση που προσφέρει απλόχερα η Χάρη Του.
ΟΙ ΠΟΝΤΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΕΝΟΣ ΛΑΟΣ ,ΜΕ ΓΛΩΣΣΑ,ΜΕ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ, ΜΕ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ,ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΟΜΩΣ ΕΔΑΦΟΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥΣ ΠΑΤΟΥΝ ΣΤΕΡΕΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΝΟΙΕΣ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΠΑΡΑΝΟΙΕΣ ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΦΑΝΟΥΝ,ΔΗΘΕΝ,ΠΝΕΥΜΑΤΩΔΕΙΣ.
ΤΖΙΜΑΝΙ