Αντιστέκομαι
όπως οι ελιές της πατρίδας μου, οι σκληρές σαν τα κόκκαλα τ' αντρειωμένου, που τους λείπουν οι μαύρες μαντήλες μονάχα για να μοιάζουν με τις μανάδες μας, που σφηνωμένες γερά στην απόλυτη πέτρα, αδιαφορούν για τις θύελλες, αναπνέουν τις αστραπές και τις κάνουνε μες στους πικρούς τους χυμούς, ειρήνη και φως..
(Νικ.Βρεττάκος)
Email:filikitati@hotmail.com
Πιστεύω, από το να προσέχουμε τι λένε και κάνουν οι άνθρωποι, είναι καλύτερα να προσέχουμε, με καρδιά "καιομένη", μήπως - κυριολεκτικά - δίπλα μας, "εν μορφή έτερα", βαδίζει μαζί μας ο Κύριος.
Ο δρόμος μας, είναι δρόμος "προς Εμμαούς", γεμάτος με μυνήματα και σημάδια.
Πιστεύω, από το να προσέχουμε τι λένε και κάνουν οι άνθρωποι, είναι καλύτερα να προσέχουμε, με καρδιά "καιομένη", μήπως - κυριολεκτικά - δίπλα μας, "εν μορφή έτερα", βαδίζει μαζί μας ο Κύριος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ δρόμος μας, είναι δρόμος "προς Εμμαούς", γεμάτος με μυνήματα και σημάδια.
Πορεία αντίθετη και όμως γεμάτη Φώς!