Γράφει η Ελένη Ραβάνη
με αφορμή τον Οιδίποδα Τύραννο του Σοφοκλή
[... Ο λόγος του θεού προσλαμβάνεται
από τον νήπιο άνθρωπο
ως πληροφοριακός - επαγωγικός
και όχι ως λόγος υπαρξιακής αναγκαιότητας.
Όμως, ο λόγος του θεού
είναι αυτός που διευθευτεί το είναι των όντων
και η προσφυγή σ' αυτόν
είναι η πηγή της γνώσης των όντων
και των σχέσεων που διέπουν την ύπαρξη...]
( Για ολόκληρο το κείμενο
βλέπε την πηγή: Ελένη Ραβάνη-paracosmos )
ΔΙΑΒΑΣΑ ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ.ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΔΟΜΗ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ.ΚΑΘΑΡΕΣ ΙΔΕΕΣ,
ΤΖΙΜΑΝΙ
Δεν είμαι σίγουρος αν κατάλαβα σωστά αυτό που θέλει να μας πει η κυρία Ελένη. Ωστόσο η προσοχή μου εστιάστηκε στην παρακάτω παράγραφο:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Χρειάζεται μια μετα-γλώσσα για να γίνει αυτός ο εντελώς αντισυμβατικός και δύσκολος διάλογος με το Θεό, πολύ περισσότερο μάλιστα για να γίνει αποδεκτή η αυτογνωσία που προκύπτει ως αποτέλεσμα αυτού του διαλόγου. "
Θα μπορούσε η κ. Ελένη να μας εξηγήσει με τι εννοεί εδώ;
Ιωάννης
Aγαπητέ Ιωάννη,
Διαγραφήο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός ήταν ένας πολιτισμός του ορθολογισμού, της επιστημονικότητας, του μέτρου και της αρμονίας, του λόγου. Όλα αυτά βέβαια σε ένα πολύ διαφορετικό πλαίσιο απ' ότι σήμερα τα αντιλαμβανόμαστε. Και σωστά η δυτική σκέψη από την Αναγέννηση αναζήτησε στη κλασική αρχαιότητα τα θεμέλια ενός νέου ανθρωποκεντρικού - επιστημονικού παραδείγματος για τον κόσμο, όταν το μεσαιωνικό μοντέλο κατέρρευσε.
Όμως ωστόσο είχε επέλθει η τομή της εισόδου του Χριστού - Λόγου μέσα στην ανθρώπινη ιστορία. Οι μεγάλες μάζες των αρχαίων πληθυσμών που είχαν αποκλειστεί από την φιλοσοφική σκέψη (οι σχολές ήταν για τους λίγους) και το τέλος των πόλεων - κρατών με τις μεγάλες δυναστείες - αυτοκρατορίες, έθεσαν εκ νέου το ζήτημα : σώζεται ο άνθρωπος;
Σ' αυτό το ερώτημα απάντησε ο ένσαρκωμένος Λόγος μέσα από τα Ευαγγέλια.
Τα Ευαγγέλια αποτελούν μια μετα-γλώσσα, μια γλώσσα προκλητική για την αριστοτελική λογική, μια γλώσσα του παραδόξου. Όσο παράδοξο είναι να σωθεί το φθαρτό, να αναστηθεί το νεκρό, να θεωθεί ο άνθρωπος.
Μετα-γλώσσα είναι η προσευχή.
Μετα-γλώσσα είναι εξομολόγηση.
Ακόμα και η δίχως ομιλία επικοινωνία ανάμεσα στον πνευματικό και τον πιστό.
Αν η γλώσσα μας διαχωρίζει από τα άλλα πλάσματα της φύσης και μας καθιστά ανθρώπους, το αίτημα για μια μετα-γλώσσα που υπήρχε από τους αρχαίους κλασικού χρόνους, είναι αυτό που εκφράζει τον προορισμό μας, δηλ. την κατά Χάριν θέωση.
Ελπίζω, αυτή η απάντηση - γέφυρα κάπως να οδηγεί το θέμα....
Ελένη " μας έστειλες!" (με το διάβασμα, των σκέψεών σου, εννοώ!)
Διαγραφή;-)
Καλή μου Ελένη, Συγχώρα με, αλλά η Θεού Γλώσσα προϋπήρχε της γλώσσας της φιλοσοφίας των αρχαίων Ελλήνων. Ο Θεός μίλησε στους Πρωτόπλαστους, μίλησε διά τους Προφήτες Του, δια των εντολών Του και γενικότερα μέσα στον κάθε άνθρωπο δια της φωνής της συνείδησης, απο κτίσεως κόσμου. Άσχετα εάν το αποδεχόμαστε η όχι ο Θεός μιλά μέσα μας από κτίσεως κόσμου σε όλους τους ανθρώπους.
ΔιαγραφήΆρα η Θεού Γλώσσα Ή Λόγος Του Θεού ή Θεολογία, είναι η μία γλώσσα και ότι απορρέουν από τον Θεό.
Όλα τα άλλα είναι μετά- γλώσσα, και ειδικά στις μέρες μας που βράζει η μετά- των πατέρων Θεολογία, γνωστή ως μεταπατερικη Θεολογία, η και ακόμη ως διαβόλου γλώσσα διότι καταργεί των Αγίων Πατέρων αποφθέγματα και στη θέση τους αναπληρώνει άλλα, αντίθετα της Θείας διδασκαλίας.
@Tζιμάνι
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσωπικά, όταν θέλω να μάθω πράγματα...κουλτουριάρικα
ώστε να αναχαιτίσω το επερχομενο αλτσχάιμερ διαβάζω τρία πρόσωπα. 1)Κωστή Παπαγιώργη 2) Κώστα Γεωργουσόπουλο και 3) Ελένη Ραβάνη!
;-)
Εσύ Βασίλη μου τι διαβάζεις;
Μην την ακούτε... σαλή και γραία.... και έχουμε και απόκριες.. ότι θέλει λέει ο καθένας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ δηλώνω κατά βάση αμόρφωτη...
Και ξέρω πολύ καλά τι λέω.
;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλένη μου
έχουμε ματάκια και βλέπουμε κάποια στοιχειώδη, Δόξα στον Κύριο!
Αν με ρωτήσει κάποιος τι αγαπώ στα γραπτά σου
θα πω ότι αγαπώ τη γνησιοτητα της φωνής σου και την ταπείνωση του ύφους σου.
Μεγάλη υπόθεση το ΥΦΟΣ στην επικοινωνία.
Το ΥΦΟΣ μας ανοίγει πόρτες ή μας κλείνει πόρτες, ανάλογα με την ποιότητά του, αλλά αυτό...ΑΡΓΟΥΜΕ πολύ οι περισσότεροι άνθρωποι να το συνειδητοποιήσουμε και εν τω μεταξύ έχουμε χάσει ευκαιρίες, ανθρώπους, λεωφορεία...αλλά ...ΔΕΝ πειράζει...επιτέλους: Τόσο καταλαβαίναμε, τέτοιο ύφος είχαμε! Δεν θα βάλουμε και τον κόπανο να κλάψει!
Αυτά τα λίγα από μένα προς το παρόν και παρόλο που θέλω να βγω για περπάτημα, με πιέζω να μείνω μέσα, μέχρι να περάσει η καρναβαλοθύελλα, εδώ της Πάτρας...
Σχεδόν διστάζω να επανέλθω...
ΑπάντησηΔιαγραφήόμως θα προσθέσω και αυτό :
η μετα-γλώσσα για να είναι "γλώσσα" πρέπει όπως ο κόσμος εγγράφεται με όρους γλωσσικούς στην σκέψη μας και μιλιέται, τόσο αυτόματα και αβίαστα καθώς μαθαίνουμε να μιλάμε... έτσι και η ύπαρξή μας ολόκληρη, οι σχέσεις μας, το θέλω και το μπορώ μας, να μεταγράφεται αυτόματα σ' αυτή τη μετα-γλώσσα.
Πώς γίνεται αυτό;
Δεν ξέρω.
Αυτό ψάχνω.
Καλώς επανήλθατε Ελένη!
ΔιαγραφήΜε αυτό που συμπληρώσατε μου δώσατε - με την αγάπη σας - να νιώσω και έτσι να κατανοήσω τι εστί μετα-γλώσσα .
Η αγάπη είναι ο «σύνδεσμος της τελειότητας» λέει ο Απόστολος Παύλος.
Ευχαριστώ!
Ιωάννης
Eλένη μου
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτό που γράφεις " η ύπαρξή μας ολόκληρη, οι σχέσεις μας, το θέλω και το μπορώ μας, να μεταγράφεται αυτόματα σ' αυτή τη μετα-γλώσσα" ειδικά εκείνο το "αυτόματα" μέχρι να υλοποιηθεί, Θε μου και Παναγία μου... ούουου! χρειάζεται προσπάθεια, άσκηση, απάρνηση του ιδίου σαρκικού θελήματος αιματηρή, συνεργασία της Χάριτος με την ανθρώπινη βούληση, αγρυπνία, νηστεία, βία στην προσευχή ...ούουου! δύσκολα, δύσκολα...και όσο γερνάω τα βλεπω και δυσκολότεραααα! (πως λεμε : άσπρη πέτρα ξέξασπρη και από τον ήλιο ξεξασπρότερη; κάπως έτσι!)
;-)
Καλή μου Ευανθία,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν αυτό γίνεται... ακόμα κι αν δεν το μπορούμε εμείς, ας αφήσουμε πίσω μας, σ' αυτούς που θα έρθουν μετά.. αυτή τη γνώση της Αλήθειας : ΌΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ!
Ο Οιδίποδας μπορεί να δικαιωθεί και ο άνθρωπος να ζήσει ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ!
Πολύς λόγος για το Θεό!!! Θυμάμαι κάτι που διάβασα από την εμπειρία κάποιου γέροντα. Όταν ζούσε στην Ευρώπη, ένα διάστημα σπουδών, όλοι μιλούσαν για το Θεό, αλλά αυτός δεν υπήρχε πουθενά. Όταν μόνασε στο Άγιο Όρος(σε άλλες εποχές, προπολεμικές) κανείς δε μιλούσε κει για το Θεό, ήταν όμως παντού!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάπως έτσι γίνεται και σήμερα. Ανοίγεις το ίντερνετ κι είναι γεμάτο από λόγους, σκέψεις, κρίσεις, τοποθετήσεις για το ...Θεό! Ποια η αλήθεια; Γεμίσαμε βιβλία που αναλύουν, γνωστοποιούν, συμβουλεύουν για το Θεό καλύπτοντας την εγκεφαλική ανάγκη του ανθρώπου για το Θεό. Δεν περνάει όμως από την καρδιά. Θυμάμαι μια αγράμματη γιαγιούλα(όταν ήμουν ακόμη παιδι(πριν πολλά έτη δηλαδή)) που ήταν γεμάτη Θεό(θυσία) και χαρά στη ζωή της. Θυμάμαι πως διάνυε απόσταση μεγάλη, για τα χρόνια της, για να πάει κάθε Κυριακή στην εκκλησία!
Πολλά λόγια, λιγες πράξεις.
υγ. Δεν μέμφομαι κανένα. Απλά σκέφτομαι κάποιες φορές αν στην αληθινή ζωή αντάμωνα κανένα σχολιαστή θερμό περί τα θεολογικά, αν είχα μια ανάγκη θα μου παράστεκε ή θα τρεχε να ικανοποιήσει την ανάγκη του για Θεό γράφοντας και τοποθετούμενος επ αυτού στο πληκτρολόγιο; Όπως και να το δει κανείς, γιατί μπορεί να το δει από πολλές πλευρές, υπάρχει ένα έλλειμμα στις μέρες μας που δεν αφορά μόνο τον κλήρο αλλά και το ποίμνιο, το όποιο ποίμνιο.
Έχεις δίκιο...
ΔιαγραφήΑπόλυτο δίκιο. Τρομάζω με την ιδέα ότι μπορεί κι εγώ να μιλάω έτσι όπως δεν θα ήθελα ποτέ να μου μιλάνε.
Γιατί κάποια πράγματα είναι τόσο λεπτά που και μόνο μιλώντας γι' αυτά, καταστρέφονται μέσα στην βαρβαρότητα μιας γλώσσας βελουδένιας και γλυκερής.
@:36 μ.μ.
ΔιαγραφήΚατά τους άθλιους ηγέτες και ο άθλιος λαός.
@8:36 μ.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠερίμενα να έρθει ένα τέτοιο σχόλιο από ψυχή που βρίσκεται σε βαθύ υπαρξιακό πόνο και ανύστακτη εγρήγορση....
Σ' ευχαριστώ!
Δε θα το σχολιάσω ιδιαίτερα. Διότι θα θυμηθώ λόγους σου προς εμένα που δεν ταιριάζουν με τα παραπάνω λόγια. Αλλά ούτε τα αρνητικά λόγια ούτε τούτα τα θετικά ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
ΔιαγραφήΚαλή Σαρακοστή.
@Ανώνυμος 08.36 μ.μ
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΚΦΡΑΣΑΤΕ ΣΩΣΤΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΚΕΠΤΟΜΑΙ ΣΥΧΝΑ.. ΕΠΙΣΗΣ,
ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙ Ο ΣΤΟΜΦΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΕΣ.
ΤΖΙΜΑΝΙ
@Tζιμάνι
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτός ο στόμφος νομίζω ότι είναι χαρακτηριστικό της παλιάς γενιάς ιεροκηρύκων. Πού θα πάει; Θα πεθάνουν κι αυτοί σιγά σιγά θα αλλάξει το στυλ...οι νεότεροι έχουν πιο φυσικό, πιο ανθρώπινο ύφος, βλέπε παπα Κώστα, βλέπε π.Ανδρέα Κονάνο, για να πω μερικούς γνωστούς σου....
Αγαπητή μου Ελένη και κάτι ακόμη. Ποιος είναι ''το νήπιο'' που προσλαμβάνει τον ''Λόγον'' και τον εκλαμβάνει ως επαγωγικό -πληροφοριακό;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα νήπια, για τα οποία είπε ο Χριστός μας, να γίνουμε σαν αυτά, είναι εκείνα τα ''κατακάθαρα σκεύη'', που έχουν ευθύτητα, ειλικρίνεια, καθαρή ψυχή, στερούμενη της αλαζονείας της ματαιοδοξίας, και της κακίας.
Τα νήπια εάν διδαχτούν από μικρά τον Θείον Λόγον, κατά κανόνα καρποφορεί και αποδίδει. Έχουμε πολλά Άγια Νήπια στην Αγία Εκκλησία.
Αντιθέτως ο αλαζόνας, ο ματαιόδοξος καθόλα, και ο υποκριτής άνθρωπος, είναι εκείνος που απορρίπτει το σπόρο Του Θεού Λόγου από την καρδιά του, γιατί έχει χτίσει έναν εαυτό κομμένο και ραμμένο στα ψεύτικα κοσμικά πρότυπα του κόσμου τούτου. Γι αυτό ο Χριστός μας κατονόμασε τους Σταυρωτές Του, ''γεννήματα εχιδνών'', και όχι ''τέκνα Του Πατρός μου!''
Και πάλι Ελένη Συγχώρα με.