Όταν σε πολιορκουν λογισμοί κατάκρισης του πλησίον αλλά και λογισμοί αυτοκαταδίκης

Θυμίσου καλό μου

όταν σε πολιορκούν
λογισμοί  κατάκρισης του πλησίον 
- επί ηθικού, και  όχι σε θέμα αίρεσης - 
αλλά και λογισμοί προσωπικής,  υπαρξιακής αυτοκαταδίκης

ότι δεν μπορείς να αξιολογήσεις ούτε το βάθος της ψυχής των άλλων
ούτε καν  το βάθος της ψυχής της δικής σου.

Αυτό που ονομάζουν κάποιοι αυτογνωσία,
μου αρέσει να το χαρακτηρίζω ως: " εν πολλοίς, αυταπάτη" !

Ο ίδιος " ο Θεός- Πατήρ, ου κρίνει ουδένα
και πάσαν την κρίσιν δέδωκεν τω Υιώ"
μας πληροφορεί ο Ευαγγελιστής Ιωάννης.

Και προσθέτει σχολιάζοντας το κατά Ιωάννην,
κάποιος μεγάλος, αρχαίος, Άγιος  Αββάς...

(Ζωσιμάς;  Αμμωνάς; πάντα μπερδεύω τα ονόματα, ένα σοφό κείμενο
από τις εκδόσεις ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΣ, αξίζει να το διαβάσεις...)

...ότι ο ίδιος ο Υιός επίσης δεν κρίνει κανέναν
όσο κρατάει ο επίγειος βίος του.

Θα κριθεί έκαστος - μερικώς-  μετά θάνατον,  απ'  τον Υιό- Λόγο,
και κυριώτατα θα κριθεί τελειωτικά, 
στην Ώρα της Δευτέρας του Ιησού Χριστού Παρουσίας.

Όποιος αποτολμά να καταδικάζει το βάθος  της  ψυχής του άλλου
κάνει αντιποίηση αρχής,  
και φανερώνεται στα μάτια του Θεού, 
ως προπέτης και α- νόητος  υποστηρίζουν οι Άγιοι...

Μέχρι τότε, στις δύσκολες ώρες,  ας ακολουθούμε τουλάχιστον
τη συμβουλή που δόθηκε στον ασκητή:

"κράτει τον νουν σου εις τον Άδην, και μη απελπίζου".

Ευανθία η Σαλογραία 

(αν κάνεις "κλικ "  πάνω στο όνομα θα διαβάσεις
την όχι άσχετη με το θέμα της κατάκρισης, ανάρτηση
που έγραψα παλιότερα, με τίτλο: "Δική μου είναι η εκδίκηση" )