Σχολιάζει η Ελένη Ραβάνη
...η ομοιομορφία είναι κάτι επιθυμητό στις στρατιωτικές παρελάσεις,
στις μυρμηγκοφωλιές και στα μελίσσια...
στην Εκκλησία αυτό που κυριαρχεί είναι η μοναδικότητα
του προσώπου,
ο σεβασμός στην ιδιαιτερότητα του άλλου.
Κι αλίμονο εάν ο Ενας δεν θα μπορούσε -επειδή ακριβώς είναι Ένας
- να συνέχει το Πολλαπλό, όχι καταστρέφοντας την πολυμορφία του,
αλλά σώζοντάς την.
Η δυνατότητα του ανθρώπου να ερμηνεύει όπως αυτός θέλει και μπορεί,
δεν είναι θέμα έκφρασης του ασταθούς συναισθήματός του,
αλλά είναι η έκφραση της ελευθερίας του.
Είναι αυτό που μας διαφοροποιεί από την μηχανή - ρομπότ
και η ερμηνεία της Αγίας Γραφής για κάθε άνθρωπο
(όπως και για κάθε γενιά)
είναι η πρόκληση για να σχετιστεί ο ίδιος
με τον δικό του τρόπο
με τον Λόγο του Θεού.
Το Δόγμα είναι η περιγραφή της ύπαρξης του Ενός
(π.χ. Αγία Τριάδα, Ενσάρκωση, Ανάσταση)
και η Ερμηνεία είναι ο τρόπος που επιλέγουμε
(επειδή ακριβώς είμαστε ελεύθεροι) να το προσεγγίσουμε.
Eλένη Ραβάνη-
(για περισσότερα επισκέψου το μπλογκ της, para-cosmos)
Αυτό που έγραψε η κ. Ελένη Ραβάνη μου θυμίζει το ψέμα - πλάνη που ψιθυρίζει ο πειρασμός στον νου πολλών ανθρώπων Και του οποίου η αποδοχή φανερώνει στην ουσία ότι δεν θέλουν να θυσιάσουν το εγώ τους : "Ο καθένας πιστεύει με τον δικό του τρόπο."
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι : Ναι, ο καθένας πιστεύει με τον δικό του τρόπο. Εάν θα υπήρχε ένας αντικειμενικός τρόπος πίστης, τότε οι χριστιανοί δεν θα λάμβαναν μέρος στην θεία ευχαριστιακή λειτουργία, αλλά θα γίνονταν συνέδρια όμοια με εκείνα που κάνουν οι διάφορες επιστήμες και στα οποία ανταλλάσσονται αντικειμενικές - αναμφισβήτητες αλήθειες.
ΔιαγραφήΑσφαλώς και ο κάθε πιστός πιστεύει με τον δικό του τρόπο, αλλιώς πίστευε η γιαγιά μου στην Μικρά Ασία το 1900 και αλλιώς πιστεύω εγώ, διότι εγώ δεν είμαι η γιαγιά μου. Έχω λάβει διά του βαπτίσματος κλήση προσωπική στο όνομά μου και υποχρεούμαι εγώ και όχι κάποιος άλλος αντί για μένα να βρεθώ στην συνάντηση όπου κλήθηκα.
Αν λοιπόν έτσι έχουν τα πράγματα, τότε πώς θα καταλάβουμε αν η πίστη του καθενός είναι η ορθή πίστη;
Εδώ θα πρέπει να κάνουμε την υπέρβαση.... Θα πρέπει να δεχθούμε ότι δεν έχουμε τρόπο να το καταλάβουμε και να παραιτηθούμε από πρακτικές ανακριτικής έρευνας για το φρόνημα του κάθε πιστού.
Μια μόνο δυνατότητα μας απομένει και σ' αυτήν θα πρέπει να αρκεστούμε : από τον καρπό γνωρίζουμε το δέντρο.
Όσον αφορά την ανάρτηση, ευχαριστώ την Ευανθία που δίνει στα λόγια μου μεγαλύτερη αξία από αυτή που έχουν και που τους αναγνωρίζω.
Θα έλεγα, ότι δεν είναι ορθό να μιλάμε για τρόπους πίστεως αλλά είδη πίστεως, που κατά τη γνώμη μου υπάρχουν δύο.
ΔιαγραφήΗ "εισαγωγική" πίστη που έχει ο καθένας μας, η οποία δεν σώζει. Και η σωτήρια Πίστη, η εκ του καρπού του Αγίου Πνεύματος.
Σε κάποιου ανώνυμου τα γραπτά βρήκα, κατά τη γνώμη μου, την πιο τέλεια, εύστοχη κι απλή περιγραφή αυτού του καρπού:
Ο καρπός του Πνεύματος εστίν Αγάπη
Οι χυμοί αυτού του καρπού είναι:
1) Χαρά: η συνειδητοποίηση της αγάπης.
2) Ειρήνη: η εμπιστοσύνη της αγάπης.
3) Μακροθυμία: η συνήθεια της αγάπης.
4) Χρηστότης: η εκδήλωση της αγάπης.
5) Αγαθοσύνη: η ποιότητα της αγάπης.
6) Πίστις: η ποσότητα της αγάπης.
7) Πραότης: ο τόνος της αγάπης.
8) Εγκράτεια: η τέλεια νίκη της αγάπης. Η κυριαρχία του πνεύματος εντός μας.
Νομίζω, ότι εδώ μπορούμε να μετρήσουμε ο καθένας μας την ορθότητα της πίστεώς του.
ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΤΟΝ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΑΝΩΝΥΜΟ.ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΕΓΩ ΦΤΑΙΩ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΑ ΤΗΝ ΛΕΞΗ ΟΜΟΙΟΜΟΡΦΙΑ ΣΕ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΠΙΤΥΧΩ ΝΑ ΓΙΝΩ ΑΝΤΙΛΗΠΤΟΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΓΡΑΨΑ ΟΤΙ ΣΕΒΟΜΑΙ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ ΑΛΛΑ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΒΟΛΕΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΚΑΘΕ ΜΙΑ ΕΧΕΙ ΛΕΧΘΕΙ.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΕΡΜΗΝΕΥΕΤΕ ΟΠΩΣ ΘΕΛΕΤΕ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΓΙΑΤΙ ΤΟΤΕ ΘΑ ΝΟΜΙΖΕΤΕ ΟΤΙ Η ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΕΣΤΑΛΗ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ ΟΠΩΣ ΕΧΕΙ ΛΕΧΘΕΙ ΑΠΟ ΟΡΙΣΜΕΝΟΥΣ.
Συμφωνώ μαζί σου... σαφώς υπάρχει λόγος για τον οποίο έχει λεχθεί η κάθε παραβολή... δεν ειπώθηκε για πλάκα... και ο λόγος είναι να την ερμηνεύουμε.
ΔιαγραφήΩραίο θέμα πιάσατε πάλι.Γεγονός είναι ότι υπάρχει διαφορά στο πώς ο καθένας μας προσεγγίζει τον Θεό.Πράγματι αυτό είναι αποτέλεσμα της ελευθερίας μας.Αλλά αυτή η ελευθερία ασκείται εντός ενός πλαισίου που ορίζεται από τα δόγματα της Εκκλησίας.Τώρα για τη παραβολή του Ασώτου και γενικά για τις Παραβολές.Κάθε μια έχει ένα κεντρικό νόημα.Η συγκεκριμένη τη μετάνοια και την απεριόριστη αγάπη του Θεού.Από εκεί και πέρα μπορούμε να βρούμε πολλά άλλα,ας το πούμε παράπλευρα,διδάγματα.Σαν μεγάλο αδελφό μπορούμε να δούμε τους ευσεβιστές ή αυτούς που τηρούν τις εντολές του Θεού περιμένοντας ανταπόδοση ή τους σκληρόκαρδους χωρίς συγχώρηση ανθρώπους.Όλα αυτά βέβαια είναι αποτελέσματα δαιμονικής επιρροής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά,έτσι,χοντρά χοντρά.
παπα-Κώστας
παπα- Κώστα, Ελένη, ανώνυμε που μίλησες για "ομοιομορφία"
ΑπάντησηΔιαγραφήμου τα εξηγήσατε "στρογγυλά" και τα κατάλαβα φίνα!
;-)
Δεν χρειάζεται να προσθέσω τίποτε περισσότερο.
Είμαι ευγνώμων για την αγάπη σας.
Αν έχω καταλάβει καλά η Ελένη ούτε είναι ουτε παριστάνει την ακαδημαϊκή θεολόγο . Η σκέψη τις έχει ποιητικό και φιλοσοφικό βάθος και ναι είναι τολμηρή . Τι να κάνουμε , να τις απαντούμε με τσιτατα ; Μετράει πρωτίστως η προαίρεση καί η αυθεντικη υπαρξιακή δίψα για τη συνάντηση με τόν
ΑπάντησηΔιαγραφήΗγαπημένο . Όταν η ερωτική ορμή της υπάρξεως συναντηθεί με τον Ενα τον Σωτήρα της , τόν Εφετών τήν ακρότητα , ο πρώτος καρπός της είναι η προσωπική αναξιότητα , η περαιτέρω μετάνοια για την ασωτία της υπαρξεως "πως μπόρεσα και μπορώ να ζω μακράν σου Κύριε μου ! "
Φώτιε
ΑπάντησηΔιαγραφήκανείς από εμάς που τα λέμε ειρηνικά εδώ μέσα
δεν είναι θεολόγος στο δίπλωμα, ούτε και τον παριστάνει.
Νομίζω έκαστος, τις σκέψεις που προκύπτουν από τις εμπειρίες του, προσπαθεί δια των πενιχρών λέξεων, να διαζωγραφίσει.
Σημασία έχει η αγαθή μας πρόθεση να βρούμε τον πολύτιμο Μαργαρίτη και να τον διαφυλάξουμε όσον δυνάμεθα, έτσι δεν είναι;
;-)
Αγαπημένε αδεφλέ Φώτιε,
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν θέλω να μιλάω για μένα, πολύ περισσότερο σε ένα τέτοιο "δημόσιο" χώρο.
Θα πω μια κουβέντα μόνο κι αυτή όχι με διάθεση περιγραφική του εαυτού μου, αλλά κυρίως γιατί εμένα με προβληματίζει τις ώρες που κλωθογυρίζω την σκέψη μου στα διάφορα της ζωής μου.
Το σκάνδαλο δεν είναι ο τρόπος που σκέφτομαι και που εσύ ονόμασες με κολακευτικά επίθετα, για μένα το σκάνδαλο είναι ο τρόπος της συνάντησης μου. Ένας τρόπος απρόβλεπτος, ανεξήγητος και πραγματικά σκανδαλώδης.
Αυτό είναι που με δένει.... ο τρόπος.