Από Ιερέα της Ανατολικής Εκκλησίας
Ο πρεσβύτερος υιός δεν ζήλεψε την στολή, το δαχτυλίδι, τα σανδάλια και την πατρική αγκαλιά. Ζήλεψε τον μόσχο τον Σιτευτό και έκανε μνεία για την χαρά και το πανηγύρι.
Οι πατέρες, μας λένε πώς αυτή η στάση παραπέμπει σε όσους από εμάς, στέκονται απέναντι σε αυτούς πού Κοινωνούν( αυτός είναι ο θυόμενος μόσχος) και κρίνουν την αξία ή την αναξιότητα του καθενός.
Ταλαίπωρε ανόητε! Μήπως σφάζοντας το μοσχάρι ο Πατέρας και παραθέτοντας τράπεζα, δεν κάλεσε και σένα να συμμετάσχεις στην χαρά;
Μήπως ο αμαρτωλός αδελφός σου δεν έχει και αυτός δικαίωμα στο πανηγύρι και το τραπέζι;
Κοινό δεν είναι το Ποτήριο; Μήπως κάλεσε αυτόν και απέκλεισε εσένα;
Και εν πάση περιπτώσει, ποιός ω άνθρωπε σε κατέστησε δικαστή και κριτή στα δικά μου; λέγει Κύριος. Εγώ αυτό πού δίνω σε αυτόν και σε σένα το όμοιον δίνω! Δεν έχω το δικαίωμα να επιστατώ σε αυτά πού μου ανήκουν;
Ο αδελφός σου ήταν χαμένος και βρέθηκε και νεκρός και ανέζησε! Δεν έπρεπε λοιπόν να χαρούμε;Αυτός το παρελθόν του το άφησε πίσω. Κι εγώ τον έκρινα άξιο της χαράς.
Εσύ γιατί το κρατάς ακόμα μέσα σου, αυτό το ξένο παρελθόν
πού δεν σε αφορά διόλου;
Το παρόν του αξιολογώ και πράττω!
Μήπως είσαι φύλακας της περιουσίας μου;
Μήπως φθονείς την Αγάπη μου, ω μικρόψυχε και άρρωστε άνθρωπε;!
πηγή: Ιερέας Ανατολικής Εκκλησίας
...................................................................................................
Σχόλιο:
Σύμφωνοι.
Ο Θεός συγχωρεί ΠΑΝΤΑ αυτούς που μετανοούν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ
και αυτό είναι ΠΑΡΗΓΟΡΟ για την ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ της ψυχής μας.
Ποιος όμως μπορεί να κατέχει τη ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ
ότι μετανόησε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ και ότι δεν ΑΥΤΑΠΑΤΑΤΑΙ;
(από ψευδαισθήσεις και αυταπάτες, άλλο τίποτε
- να φαν και οι κότες- η ανθρώπινη φύση)
Οσο και να συγχωρεί όμως ο Θεός,
ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ στο γήινο χωρόχρονό μας,
οι ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ εκ της ανθρώπινης αμαρτίας- αστοχίας μας
και ΜΑΣ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΔΙΑ ΒΙΟΥ.
Οι συνέπειες ΔΕΝ εξαλείφονται.
ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΔΩ ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ ΌΛΑ,
τόνιζαν θυμόσοφα οι παλιοί.
Ναι. Συγχωρεί ό Θεός και το διαζύγιο π.χ. αλλά...η γυναίκα σου,
το σόι της γυναίκας σου, τα παιδιά σου,
ΜΠΟΡΕΙ να σε ΜΙΣΟΥΝ γι αυτό το διαζύγιο ΜΕΧΡΙ ΝΑ ξεψυχήσεις
και να σου κάνουν όπου μπορούν τη ζωή, ποδήλατο.
Σκουριασμένο ποδήλατο,
μη σου πω και ξεχαρβαλωμένο μηχανάκι
(παράδειγμα έδωσα).
;-)
Όσο ζούμε, αυτές οι ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ μας καταδιώκουν
σαν παμπόνηροι μπάτσοι, με μούρη ρόμποκοπ- Βαρουφάκη
και θέλουν να μας κάνουν να ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ τα επίχειρα...
( της έστω και ανεπίγνωστης κάποτε )
...κακίας μας.
Και στην Παραβολή, " γλέντησε" ο κακομαθημένος νεότερος υιός,
τα έκανε " στάχτη και μπέρμπερη"
που λέει κι ο εθνικός Γελωτοποιός ,
τον συχώρεσε ο Πατέρας, τον ξέπλυνε,
τον αγκάλιασε, τον Τραπέζωσε με μοσχαράκι αλλά κρεμ, πλουσιοπάροχα,
αλλά...ο Μεγαλύτερος αδερφός, ο τύπος και υπογραμμός ντε,
ΣΚΥΛΙΑΣΕ από τη ζήλεια του,
του γύρισε το μάτι ανάποδα
και ξέρασε τη χολή της πικρίας του
καταπάνω στο Γλεντζέ, ανέμελο αδερφό του.
Θεραπεύτηκε τελικά, ΑΠΟ ΤΟ ΦΘΟΝΟ,
εκείνος ο έρμος, ο δουλευταράς του καθήκοντος- ο πρεσβύτερος υιός;
Η Παραβολή δεν μας ενημέρωσε για τη συνέχεια
αλλά ομολογώ ότι περί της θεραπείας του,
δεν αισθάνομαι και τρελά αισιόδοξη.
;-)
...ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΕ ΑΦΟΡΑ ΔΙΟΛΟΥ..... ΤΟΝ ΑΦΟΡΑ ΓΙΑΤΙ Ο ΑΔΕΛΦΟΣ ΠΟΥ ΑΝΤΙΔΡΑ ΕΙΝΑΙ ο πονηρός ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ Ο ΑΜΑΡΤΩΛΟΣ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΣΤΟΝ ΘΕΟ,.ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΒΟΛΗΣ.ΟΠΟΤΕ ΜΕΤΑΝΟΙΩΝΟΥΜΕ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ Ο ΘΕΟΣ ΜΑΣ ΔΕΧΕΤΑΙ ΜΕ ΑΝΟΙΚΤΕΣ ΑΓΚΑΛΕΣ.ΚΟΙΤΑ ΠΟΣΟΙ ΑΜΑΡΤΩΛΟΙ ΕΧΟΥΝ ΑΓΙΑΣΕΙ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΟΥ ΜΕΤΣΟΒΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΣ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΟΥ ΠΑΡΙΣΤΑ ΕΝΑ ΓΕΡΟ ΑΘΕΟ ΠΟΥ ΛΙΓΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΡΙΝ ΠΕΘΑΝΕΙ ΜΕΤΑΝΟΙΩΝΕΙ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΕΙ.ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΖΩΓΡΑΦΟΥ.
ΤΖΙΜΑΝΙ
Προς Τζιμάνι
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω κάθε παραβολή υπόκειται σε τόσες αναγνώσεις όσες και οι άνθρωποι που θα την διαβάσουν.
Προσωπικά ακούγοντας την παραβολή του Ασώτου, για χρόνια καθηλώνομαι στη σκηνή όπου ο Πατέρας αγκαλιάζει τον Ανανήψαντα και τον κατασπάζεται!
" Δραμών, επέπεσεν επί τον τράχηλον αυτού και κατεφίλησεν αυτόν" .
" Ότι κραταιά ως θάνατος αγάπη"
Είναι μια ανάγνωση - ερμηνεία της παραβολής, με την οποία ανάγνωση μπορούμε και να διαφωνούμε, νομίζω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαφωνώ λοιπόν και ως προς το συμπέρασμα (το όμοιο δίνω) και ως προς το ύφος - ρητορική του κειμένου.
Η χρήση γλώσσας που παραπέμπει στο ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ Α.Ε. ή σε αίθουσα δικαστηρίου όπου ένα μεγάλο δάκτυλο δείχνει τον άθλιο άνθρωπο και τον καταδικάζει.
Ο καθένας λαμβάνει διαφορετικά και αυτό είναι φανερό από την ποικιλία των συνθηκών και της ζωής ενός εκάστου. Δεν μπορούμε να παραβλέπουμε αυτή την πραγματικότητα.
@paracosmos- Eλένη
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμένα μου άρεσε το κείμενο για την αναφορά του στο Μέγα Δείπνο της Θείας Ευχαριστίας (αυτό που το έχω υπογραμμίσει με κόκκινο).
ΑΓΑΠΗΤΗ ΜΟΥ ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ ΣΕΒΟΜΑΙ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΣΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΜΙΑ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΑΛΛΑ Η ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΣΟΒΑΡΟ ΘΕΜΑ ΟΜΟΙΟΜΟΡΦΙΑΣ(ΑΠΟΦΕΥΓΩ ΤΗ ΛΕΞΗ ΔΟΓΜΑ)
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ΤΕΛΟΛΟΓΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΦΑΝΕΙ Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ πονηρού.
ΕΔΩ ΔΕΝ ΙΣΧΥΟΥΝ ΟΙ ΘΕΩΡΙΕΣ ΤΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗΣ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ ΟΥΤΕ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΠΟΛΥΠΛΟΚΕΣ ΤΕΛΟΛΟΓΙΚΕΣ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ ΤΟΥ ΚΑΝΤ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΑΞΑΓΟΡΑ.ΙΣΧΥΕΙ Η ΑΠΛΗ ΤΕΛΟΛΟΓΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΔΗΛΑΔΗ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΟΤΙ Ο ΘΕΘΣ ΠΑΝΤΑ ΣΥΓΧΩΡΕΙ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΜΕΤΑΝΟΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ.
ΤΖΙΜΑΝΙ
@ Τζιμάνι
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνοι.
Ο Θεός συγχωρεί ΠΑΝΤΑ αυτούς που μετανοούν πραγματικά και αυτό είναι ΠΑΡΗΓΟΡΟ για την ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ της ψυχής μας.
Ποιος όμως μπορεί να κατέχει τη ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ
ότι μετανόησε πραγματικά και ότι δεν ΑΥΤΑΠΑΤΑΤΑΙ;
(από ψευδαισθήσεις και αυταπάτες, άλλο τίποτε
- να φαν και οι κότες- η ανθρώπινη φύση)
Οσο και να συγχωρεί όμως ο Θεός,
ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ στο γήινο χωρόχρονό μας,
οι ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ εκ της ανθρώπινης αμαρτίας- αστοχίας μας
και ΜΑΣ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΔΙΑ ΒΙΟΥ.
Οι συνέπειες ΔΕΝ εξαλείφονται.
ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΔΩ ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ ΌΛΑ,
τόνιζαν θυμόσοφα οι παλιοί.
Ναι. Συγχωρεί ό Θεός και το διαζύγιο π.χ. αλλά...η γυναίκα σου, το σόι της γυναίκας σου, τα παιδιά σου, ΜΠΟΡΕΙ να σε μισούν γι αυτό το διαζύγιο ΜΕΧΡΙ ΝΑ ξεψυχήσεις και να σου κάνουν όπου μπορούν τη ζωή, ποδήλατο. Σκουριασμένο ποδήλατο, μη σου πω και ξεχαρβαλωμένο μηχανάκι (παράδειγμα έδωσα).
;-)
Όσο ζούμε, αυτές οι ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ μας καταδιώκουν σαν παμπόνηροι μπάτσοι, με μούρη ρόμποκοπ- Βαρουφάκη και θέλουν να μας κάνουν να ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ τα επίχειρα...
( της έστω και ανεπίγνωστης κάποτε )
...κακίας μας.
Και στην Παραβολή, " γλέντησε" ο κακομαθημένος νεότερος υιός, τα έκανε " στάχτη και μπέρμπερη" που λέει και ο εθνικός Γελωτοποιός , τον συχώρεσε ο Πατέρας, τον ξέπλυνε, τον αγκάλιασε, τον Τραπέζωσε με μοσχαράκι αλλά κρεμ πλουσιοπάροχα, αλλά...ο Μεγαλύτερος αδερφός, ο τύπος και υπογραμμός ντε, ΣΚΥΛΙΑΣΕ από τη ζήλεια του, του γύρισε το μάτι ανάποδα και ξέρασε τη χολή της πικρίας του καταπάνω στο Γλεντζέ, ανέμελο αδερφό του.
Θεραπεύτηκε τελικά, ΑΠΟ ΤΟ ΦΘΟΝΟ, εκείνος ο έρμος, ο δουλευταράς του καθήκοντος, ο πρεσβύτερος υιός;
Η Παραβολή δεν μας ενημέρωσε για τη συνέχεια αλλά ομολογώ ότι περί της θεραπείας του, δεν αισθάνομαι και τρελά αισιόδοξη.
;-)
@τζιμάνι,
ΑπάντησηΔιαγραφήη ομοιομορφία είναι κάτι επιθυμητό στις στρατιωτικές παρελάσεις, στις μυρμιγκοφωλιές και στα μελίσσια...
στην Εκκλησία αυτό που κυριαρχεί είναι η μοναδικότητα του προσώπου, ο σεβασμός στην ιδιαιτερότητα του άλλου.
Κι αλίμονο εάν ο Ενας δεν θα μπορούσε -επειδή ακριβώς είναι Ένας- να συνέχει το Πολλαπλό, όχι καταστρέφοντας την πολυμορφία του, αλλά σώζοντάς την.
Η δυνατότητα του ανθρώπου να ερμηνεύει όπως αυτός θέλει και μπορεί, δεν είναι θέμα έκφρασης του ασταθούς συναισθήματός του, αλλά είναι η έκφραση της ελευθερίας του.
Είναι αυτό που μας διαφοροποιεί από την μηχανή - ρομπότ και η ερμηνεία της Αγίας Γραφής για κάθε άνθρωπο (όπως και για κάθε γενιά) είναι η πρόκληση για να σχετιστεί ο ίδιος με τον δικό του τρόπο με τον Λόγο του Θεού.
Το Δόγμα είναι η περιγραφή της ύπαρξης του Ενός (π.χ. Αγία Τριάδα, Ενσάρκωση, Ανάσταση) και η Ερμηνεία είναι ο τρόπος που επιλέγουμε (επειδή ακριβώς είμαστε ελεύθεροι) να το προσεγγίσουμε.
Πολυ καλη προσεγγιση Ελενη!π
ΑπάντησηΔιαγραφή
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητή Ελένη, η ομοιομορφία της κοινωνίας των ανθρώπων και η μοναδικότητα του προσώπου, είναι άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους, με την συναλληλία την αρμονικως συνυποστηριζόμενη κατά την κοινωνική δραστηριότητα του ανθρώπου.
Χρειάζεται η ομοιομορφία Π.χ.για να υπάρχει τάξη Και σεβασμός στην ακολουθία του Ενοριακού ναού στην Εκκλησιαστική ζωή, και συνάλληλα το κεντρικό πρόσωπο του ανθρώπου, αξιωνεται την ένωση με τον Ένα κατά τη Θεία Κοινωνία.
Είναι αναγκαίο να ξεχωρίσουμε την ομοιομορφία που είναι αναγκαία σε φάσεις της κοινωνικής ζωής για να αποδίδουμε τον σεβασμό προς τους θεσμούς, όπου απαιτείται στις κοινωνικές δραστηριότητες, μιας ζωντανής ευρύτερης κοινωνίας. Είναι το χαρακτηριστικό των διακριτών ρόλων και ευθυνών.
Άρα λοιπόν η ομοιομορφία, όπου απαιτείται κοινωνικά, είναι αποτέλεσμα των ανθρώπων που εργάζονται την αρετή, δηλαδή τον σεβασμό πρός τον συνάνθρωπο.
Εδώ πρέπει να διαχωρίσουμε την ομοιομορφία από την μαζοποίηση, που είναι αποτέλεσμα υπερκατανάλωσης της προπαγάνδας των σκουπιδιών της νέας εποχής,και οδηγεί στην μελαγχολία, στην κατάθλιψη,στον φόβο,στην σταδιακή παραίτηση από τη ζωή, και εάν δεν υπάρχει θεραπέια καταλήγει στην αυτοκτονία.
Κατά συνέπεια, φαινομενικά είναι ελεύθερος ο άνθρωπος που οδηγείται στη μαζοποιηση, και παράλληλα στην αποσύνθεση και στην κατάπτωση, και αληθώς ελεύθερος είναι ο άνθρωπος της αρετής που αγωνίζεται να γίνει εκλογής σκεύος.
Αγαπητέ Μαρίνο,
ΑπάντησηΔιαγραφήθαυμάζω την πλούσια σκέψη σου...
Εγώ προσωπικά εκθέτω - γράφω - υπογράφω ΜΟΝΟΝ όσα πράγματα έχω ζήσει η ίδια, έχω διασταυρώσει και φοβάμαι πολύ όταν μπλέκω στον λόγο μου πολλά ετερογενή θέματα σε μια προσπάθεια ΟΛΙΣΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗΣ (ένα φάρμακο δια πάσαν νόσον).
Νιώθω ότι έτσι περπερεύομαι, δίχως να έχω τα φόντα για αυτό, με κίνδυνο να σφαγιάζω τα ίδια τα θέματα που τυγχάνει να είναι σοβαρά, όπως π.χ. το θέμα της αυτοκτονίας, της υπερκατανάλωσης και άλλα.
Αλλά παρ'όλα αυτά ακόμα κι αν επέτρεπα στον εαυτό μου κι αυτήν την βαρβαρότητα του σφαγιασμού των θεμάτων, αυτό για το οποίο δεν θα μπορούσα ποτέ να πείσω τον εαυτό μου, είναι ότι μπόρεσα μέσα από όσα πολλά και σπουδαία είπα να είμαι σε κάποιον χρήσιμη, οικεία και αναπαυτική, όπως μια απλή φθαρμένη πολυθρόνα, ας πούμε...
;-) Ελένη αυτό με την πολυθρόνα, με " έστειλε"!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα σου εξηγήσω άλλη ώρα το γιατί..
Αγαπητή μου Ελένη, δεν ξέρω εάν έχω πλούσια σκέψη, αλλά τα θέματα που πραγματεύομαι είναι θέματα όχι μόνο της ζωής μου αλλά και της ζωής των ανθρώπων της διπλανής πόρτας, και αναδίδουν το ʽʼάρωμα της ζυμώσεωςʼʼ της ευρύτερης κοινωνίας μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε το να κατονομάζω την μαζοποίηση ως μία μάστιγα της κοινωνίας με τα αποτελέσματά της, νομίζω ότι ούτε τα σφαγιάζω, ούτε τα θέτω στη δίνη της βαρβαρότητας. Απεναντίας το ερμηνεύω και αποδίδω τις συνέπειες όπως τις αισθάνομαι . Δεν κάνω κάτι διαφορετικό από αυτό που υποχρεούται να κάνει ο ιατρός όταν έχει διαγνώσει καρκίνο στον ασθενή.
Επί αυτού επίτρεψέ μου να εμμείνω λίγο περισσότερο,--και ας με συγχωρέσει η
« μανδάμ Σαλογραία» που κάνω κατάχρηση του χώρου της.--- Θα συνέχιζα λοιπόν λέγοντας, ότι τα αποτελέσματα της μαζοποίησης της σύγχρονης κοινωνίας είναι ορατά σε όλους μας, ξεκινώντας από εαυτούς τον καταλογισμό των ευθυνών μας, και συνεχίζοντας προς το οικογενειακό περιβάλλον μας.
Κατ’ αυτό τον τρόπο το κύτταρο της κοινωνίας ο άνθρωπος, αλληλεπιδρά ευρύτερα.
Τούτη η μαζοποίηση έχει τις ρίζες της στην αποξένωση του ανθρώπου από την Μία Πηγή της απόλυτης Ελευθερίας, δηλαδή Του Αγίου Τριαδικού Θεού, από όπου απορρέουν όλα τα δικαιώματα, όλα τα χαρίσματα του ανθρώπου, αξίες και ιδανικά, αίσθηση δικαιοσύνης, ελευθερία, απαλότητα καρδίας, ευαισθησίες και λεπτότητα Πνεύματος, καλοσύνη, ομορφιά της ψυχής και σώματος...
Για να αποδώσω καλύτερα το πώς οδηγείται ο άνθρωπος στη μαζοποίηση, αναφέρω το εξής παράδειγμα. Πρίν όχι πολλά χρόνια τα όμορφα κορίτσια, ήταν αδιανόητο να προσέλθουν στην Θεία Λειτουργία με ανδρική περιβολή (παντελόνι και ακάλυπτη η κεφαλή) για τα οποία υπάρχει Θείος νόμος που ορίζει ρητά την εμφάνιση μέσα στον Οίκο Του Θεού. Σήμερα είναι κάπως σπάνιο να δείς τα νέα κορίτσια, με την προβλεπόμενη εκ του Θείου Νόμου περιβολή στην Αγία Εκκλησία.
Άλλου είδους ενδυμασία εκτός της προβλεπόμενης είναι αντίθετη του Νόμου, και κατά συνέπεια είναι παράβαση που επισύρει καταλογισμό ευθυνών.
Κάθε συνειδητή μόνιμη, αδικαιολόγητη παράβαση του Θείου Νόμου για λόγους φιλαρέσκειας επί του προκειμένου, σιγά σιγά, με το πέρασμα των χρόνων, αποκόπτει τον "ομφάλιο λώρο'' Του Αγίου Πνεύματος που είναι η μοναδική Πηγή Της Ζώσας Χάριτος, και ο άνθρωπος ενώ μεν ασκεί την ελεύθερη βούληση, τούτη είναι φαινομενική, και παρασύρεται στην κατηφόρα των παθών του, που φανερώνεται ως η της κατολίσθησης διαδρομή, με πρώτα σημάδια, αυτά της μόνιμης απελπισίας, της θλίψης, της μοναξιάς, και αργότερα της περιθωριοποίησης και της κατάθλιψης, που εάν δεν γίνει θεραπεία οδηγεί στην αυτοκτονία.
Άρα λοιπόν, ένα και μοναδικό είναι το "'φάρμακο'' διά πάσαν νόσον!
Έτσι όρισε και έτσι θέλησε ο Πανάγαθος Θεός, και δεν μπορούμε να το αλλάξουμε.
Πρέπει να κατανοήσουμε ότι ο Θείος Νόμος είναι Νόμος Αγάπης για την δική μας λύση όλων των προβλημάτων.
Αγαπητή μου Ελένη, όποιος το κατάλαβε και εργάστηκε, βγαίνει Νικητής πανηγυρικά σε όλη του τη Ζωή.
σε συνεχεια το σχόλιο...
σε συνεχεια....
ΑπάντησηΔιαγραφήΌποιος περιφρόνησε τους Θείους Νόμους όχι για λόγους αδυναμίας αλλά για λόγους εγωισμού και κενοδοξίας, μοιάζει με τον Αδάμ και την Εύα, που θέλησαν να ανέβουν ψηλότερα από Τον Θεόν, που όμως δεν ξέφυγαν την εξορία.
Τα υπόλοιπα που περιγράφουν οι ιατροί του κόσμου τούτου είναι απλά υποκατάστατα, φτηνά παρασκευάσματα που απαλύνουν με μεγάλο υλικό κόστος, για λίγο τον ψυχικό πόνο, αλλά δεν θεραπεύουν διότι δεν εξαλείφουν την αιτία που είναι η κακή χρήση του αυτεξούσιου που μας οδήγησε μακριά από τη Θεία Χάρη.
Να λοιπόν γιατί ειδικά ο άνθρωπος στις μέρες μας, έχει φτάσει να σπάσει όλα τα ρεκόρ των αυτοκτονιών από κτίσεως κόσμου. Να λοιπόν γιατί σε πολλούς ανθρώπους βασιλεύει μόνιμα η μοναξιά, η κατάθλιψη, η απελπισία, η παραίτηση από τη ζωή. Το φαινόμενο αυτό της ομαδικής επιδημικής αυτοκτονίας στις μέρες μας ονομάζεται αποστασία, και έχει τις ρίζες του στην αποξένωσή του ανθρώπου, ως ο Άσωτος εκ Του Πατρός Του , με την κακή χρήση της ελευθερίας μας.
Ίσως λοιπόν δεν θα πρέπει να είμαστε τόσο επαναπαυόμενοι ως προς τα φαινόμενα της κοινωνίας τουλάχιστον και να αποδίδουμε την κατά δύναμη αληθή διάγνωση των πραγμάτων, εμμένοντας στην Αλήθεια, διότι η αλήθεια μας ελευθερώνει και μας λυτρώνει.
''Εγώ ειμί η Αλήθεια, η Οδός, η Ζωή'', είπε ο Χριστός μας.
Καταλήγω λοιπόν στο πολύ σημαντικό, ο άνθρωπος έχει υγιή, ακέραια, μοναδική, απαστράπτουσα, δική του προσωπικότητα και Ελευθερία, όταν κρατάει ζωντανό τον ομφάλιο λώρο με Το Πανάγιο Πνεύμα. Αυτός είναι ο όμορφος άνθρωπος στην ψυχή και στο σώμα.
Ο άνθρωπος που ο ίδιος έχει αποκόψει τον ομφάλιο λώρο Του Πνεύματος, έχει χάσει την ελευθερία και την προσωπικότητα, και έχει ανακτήσει την αρρωστημένη προσωπικότητα και ελευθερία της μάζας του κόσμου χωρίς αξίες και ιδανικά, από όπου έχει ενταχτεί και αντλεί. Αυτός είναι ο άσχημος άνθρωπος στην ψυχή και στο σώμα.
Γι αυτούς όλους τους λόγους λοιπόν επιμένω στο ένα και μοναδικό ‘’ φάρμακο διά πάσαν νόσον’’, όπως το ονόμασες Ελένη. Συγχώρα με εάν κούρασα ή απογοήτευσα.
Αγαπητέ Μαρίνο,
Διαγραφήαπό όλα τα πολύ σπουδαία θέματα που θίγεις, μπόρεσα και συγκράτησα ένα ή δύο:
Το πρώτο είναι η παρομοίωση του γιατρού, πάνω στην οποία έχω μια συγκεκριμένη ένσταση η οποία και δευτερεύουσας σημασίας είναι και δεν είναι του παρόντος.
Το δεύτερο είναι αυτό με το Νόμο περί της ένδυσης των γυναικών στο ναό, για το οποίο θα ήθελα τα φώτα σου. Για ποιόν λόγο υπάρχει αυτός ο Νόμος, παραβίαση του οποίου επισύρει καταλογισμό ευθυνών;
Λάβε αυτή μου την ερώτηση ως διευκρινιστικού, καθώς όλα τα υπόλοιπα αποτελούν διατύπωση της προσωπικής σου κοσμοθεώρησης, την οποία σέβομαι και δεν μπορούσα ακόμα κι αν το ήθελα με τίποτε να θίξω.
Και δεν μπορώ γιατί πιστεύω ότι εγώ θα ήμουν ο τελευταίος άνθρωπος για να μιλήσω διδακτικά και να πω σε κάποιον άλλο πώς πρέπει να ζήσει ή πώς πρέπει να σωθεί, πώς πρέπει να συνδέεται με το Αγιο Πνεύμα και όλα τα άλλα που με ευφράδεια παραθέτεις.
Κι ευτυχώς αφού εγώ η ίδια απέτυχα σε όλα.
Και δις φορές ευτυχώς, που κανείς δεν μου ζητάει την συμβουλή μου κι έτσι αποφεύγω αυτόν τον ρόλο, του συμβούλου ή του κήρυκα, ο οποίος και ιδιοσυγκρασιακά δεν μου ταιριάζει διόλου.
Αγαπητή μου Ελένη, έφερα το παράδειγμα της ενδυμασίας της Γυναίκας εν τη Ιερά ακολουθία, επειδή στις μέρες μας δεν υιοθετείται, παρά από εξαιρέσεις. Η μαζοποίηση επηρέασε και άλλαξε την πατροπαράδοτη ενδυμασία μέσα στην Αγία Εκκλησία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αλήθεια είναι ότι θαυμάζω τα κοράσια που καταπατάνε τη φιλαρέσκεια και ταπεινά ενδύονται εν τη Αγία Εκκλησία ως ο Θεός θέλει και ορίζει. Πράγματι, σε αυτά τα κοράσια βλέπω απερίγραπτη ομορφιά, ίσως γιατί τα στολίζει ο Θεός με ομορφιά πέραν του κόσμου τούτου.
Για τον εαυτό μου θα έλεγα ότι καταπατάω άλλες εντολές κατά πολύ σημαντικότερες από αυτή, όπως αυτή της αγάπης, και θα πρέπει να ντρέπομαι που ονομάζω τον εαυτόν μου Χριστιανό, διότι απέχω από τον αληθή βίο ως ορίζει ο Χριστός.
Άρα δεν είμαι από την πλευρά του κήρυκα ή του δασκάλου που εκ του ασφαλούς μπορεί κάποιος να θεωρήσει ότι διδάσκω, διότι απέχω μακράν. Χωρίς να κατέχω το αλάθητο λοιπόν, σκέψεις εναποθέτω και όποιος έχει αντίθετη άποψη ευθέως την παραθέτει προς συζήτηση, όπως εσύ καλή ώρα τώρα.
Σχετικά με την ερώτησή σου, θα σου απαντούσα με τα εξής. Είδαμε ποτέ Αγιογραφημένη την Παναγία μας με ακάλυπτη κεφαλή και φόρεμα πάνω από τον καρπό και τον αστράγαλο;
Είδαμε ποτέ αγιογραφία Αγίας σε άλλη μορφή από αυτή που περιέγραψα για την Κα Θεοτόκο; Είδαμε ποτέ μοναχή εν ζωή του κόσμου τούτου, που η ενδυμασία της να είναι διαφορετική από αυτή του μαύρο ράσου;
Οι Άγιοι διδάσκαλοι της Αγίας Εκκλησίας, που πιστεύουμε ότι μας άφησαν τις παρακαταθήκες εκ Του Αγίου Πνεύματος, και για αυτό το λόγο ονομάστηκαν Θεοφόροι Πατέρες, μίλησαν και απάντησαν για αυτά τα θέματα. Μνήμη Αγίου είπαν οι Πατέρες, είναι η Μίμηση του τρόπου ζωής του Αγίου. Ποιό λοιπόν είναι το πρώτο ερέθισμα που έχουμε από έναν Άγιο; Οπωσδήποτε η ενδυμασία του, καθώς η Άγιες Εικόνες είναι τα βιβλία της Πίστεως των αγράμματων ανθρώπων.
σε συνέχεια...
Σε συνέχεια..
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνεχίζοντας τις σκέψεις μου για να σου απαντήσω στο ερώτημά σου, λέω τα εξής. Γιατί ο χειρουργός όταν μας βγάζει το απόστημα μας πονάει; Γιατί όταν γεννά η μάνα πονάει; Γιατί ο Αδάμ και η Εύα καταπάτησαν την μία και μοναδική εντολή της νηστείας στον παράδεισο; Γιατί να συνεχίζουμε να ζούμε τη συνέχιση της Ζωής του Αδάμ και της Εύας στην εξορία; Γιατί να μην είμαστε κατευθείαν στον παράδεισο για να ζούμε την χαρά και την ευφροσύνη, και αντί αυτού να βρισκόμαστε στην κοιλάδα του Κλαυθμώνος και να παραμιλάμε από τα ζόρια της ζωής;
Υπάρχουν λοιπόν πολλά γιατί, που εμείς ως άνθρωποι ελάχιστοι και αδύνατοι τα αγνοούμε.
Το πολύ σημαντικό είναι ότι όλα αυτά τα γιατί, απαντώνται με μία μόνο παραδοχή. Όπως χωρίς αμφιβολία παραδεχόμασταν μικροί ότι οι γονείς μας θα μας φροντίζουν, έτσι και ο Θεός μας που μας αγάπησε όσο κανείς άλλος, μάς τα παρέδωσε για το καλό μας. Εάν δεν το κατανοήσουμε ποτέ, δεν θα αναπαυτούμε. Αυτή όμως η άπειρη αγάπη του Θεού, κατανοείται μόνο από τον άνθρωπο της αρετής μέσα στην Αγία Εκκλησία, και ξεκινάει με αμφισβήτηση προς τον Θεόν, συνεχίζεται με απλή εμπιστοσύνη και καταλήγει τεράστια φλόγα αγάπης να κατακαίει κατά Χάρην την καρδιά του Πιστού προς Τον Θεόν. Αυτή η φλόγα της αγάπης, οδήγησε στα εκούσια φοβερά μαρτύρια όλων των Αγίων της Αγίας Εκκλησίας μας. Θυμάμαι τον Αγιο Ιγνάτιο τον Θεοφόρο που όταν τα πνευματικά του παιδιά θέλησαν να τον αποτρέψουν από το μαρτύριο, είπε εκείνο, ’’ Παρακαλῶ ὑμᾶς, μὴ εὔνοια ἄκαιρος γένησθέ μοι. Ἄφετέ με θηρίων εἶναι βοράν, δι' ὧν ἔστιν θεοῦ ἐπιτυχεῖν. Σῖτός εἰμι θεοῦ καὶ δι' ὀδόντων θηρίων ἀλήθομαι, ἵνα καθαρὸς ἄρτος εὑρεθῶ τοῦ Χριστοῦ. Ὁ ἐμὸς ἔρως ἐσταύρωται, καὶ οὐκ ἔστιν ἐν ἐμοὶ πῦρ φιλόϋλον..’’!!!!! Είναι δυνατόν άνθρωπος πολιτισμένος του σήμερα να αποδεχτεί τέτοιο λόγο;
Όπως λοιπόν το εκούσιο μαρτύριο επιλέξανε οι Άγιοι του Θεού χωρίς να μπορούμε να κατανοήσουμε το γιατί, έτσι και σήμερα δεν μπορούμε να κατανοήσουμε το γιατί ο Θεός μας έδωσε εντολές για την ζωή μας. Μόνο είπε, ‘’’’ ᾿Εὰν ἀγαπᾶτέ με, τὰς ἐντολὰς τὰς ἐμὰς τηρήσατε,’’’ και το άλλο ‘’’’ ὁ ἔχων τὰς ἐντολάς μου καὶ τηρῶν αὐτάς, ἐκεῖνός ἐστιν ὁ ἀγαπῶν με·’’’’
Κατόπιν όλων αυτών δεν ξέρω να σου απαντήσω το γιατί. Ξέρω όμως ότι ο Φιλάνθρωπος Θεός όρισε όλες τις εντολές από αγάπη για τον άνθρωπο και την πνευματική του ισορροπία και πρόοδο.
Ξέρω επίσης όταν θέλω να κάνω προσευχή, γιατί με πνίγουν τα ζόρια της ζωής και με φτάνουν να παραμιλάω, γονατίζω μπροστά στην εικόνα της Παναγίας μας και την παρακαλώ ως χειρότερος από σκουλήκι έρπον στη γη, να με βοηθήσει. Ξέρω επίσης ότι η Κα Θεοτόκος, ποτέ δεν με άφησε αβοήθητο, και πάντοτε με ανάπαυσε.
Δεν θέλω να κουράσω περισσότερο ούτε εσένα ούτε την ‘’Μανδάμ Σαλογραία’’ για να μη θεωρηθεί ότι κάνω κατάχρηση του χώρου του μπλόγκ της, επιπλέον είμαι και εκτός θέματος ανάρτησης. Οπότε ας με συγχωρήσετε για την αυθάδειά μου.
Αγαπητέ Μαρίνο,
ΑπάντησηΔιαγραφήχαίρομαι για την συνομιλία μας.
Είναι πολύ ενδιαφέροντα τα όσα μου απαντάς.
Θα σου ζητήσω κι εγώ την κατανόησή σου, εάν παρασυρθώ σε μακροσκελή απάντηση.
Με αυτά που θα παραθέσω δεν θέλω να σου πω ότι εσύ έχεις το λάθος και εγώ το σωστό. Και αυτό δεν το λέω από αβρότητα ή μεγαλοψυχία, το λέω γιατί δεν υπάρχει αυτή η διάκριση.
Άνθρωποι που παραμένουν σε μια τέτοια διάκριση ή σε παρόμοιες διακρίσεις, ενδιαφέρονται πρωτίστως για την αυτοδικαίωσή τους και την καταδίκη του άλλου και όχι να υπηρετήσουν, ως σκαφτιάδες, την αναζήτηση που είναι κοινή.
Θα έλεγα λοιπόν ότι υπάρχουν μόνο διαφορετικά επίπεδα ανάγνωσης του κάθε πράγματος.
Γι' αυτά που κουβεντιάζουμε εδώ κάθε επίπεδο ανάλυσης είναι αποδεκτό, εάν απαντάει στις αγωνίες του ανθρώπου. Γιατί αυτό είναι σημαντικό;
Για δύο λόγους: ο ένας αφορά τον άνθρωπο, ο άλλος αφορά το Θεό.
Μιλάμε πολλές φορές για τον πάσχοντα άνθρωπο και εννοούμε τα πάθη του σώματος και της ψυχής. Παραβλέπουμε το σημαντικότερο πάθος αυτό της αναζήτησης, της ερώτησης, που αρκεί από μόνο του για να συγκλονίσει τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος έχει το δικαιώμα της ερώτησης : Ποιός είμαι;
Αυτά που λέμε "βάσανα της ζωής" και που όλοι αναγνωρίζουμε ότι είναι πολλά, δεν είναι παρά οι διάφορες εκδοχές και αποτυχημένες απαντήσεις αυτού του ερωτήματος.
Αν λοιπόν θέλουμε πραγματικά να συμπάσχουμε με τον συνάνθρωπο δεν αρκεί μόνο να πηγαίνουμε επισκέψη στον ασθενή ή να δίνουμε ελεημοσύνη στον φτωχό.
Η συμπόνια βρίσκει το πλήρες της νόημα μόνο στο βάθος αυτής της ερώτησης που είναι κοινή και γι' αυτό το λόγο μπορούμε να νιώθουμε συμπονετικά.
Ο πάσχων άνθρωπος πάσχει όλα τα πάθη και τα παθήματα πάνω σ'αυτή την ερώτηση που είναι τόσο βαθιά ώστε να αγγίζει την ρίζα της ύπαρξής του. Αυτό ισχύει για το ανθρώπινο πλάσμα ανεξαρτήτως εποχής ακόμα κι αν το αρνούμαστε, ακόμα και γι' αυτούς που δεν ασχολούνται με αυτά και τα απαξιώνουν.
Έχει σα να λέμε καθολική ισχύ και επιπλέον ισχύς του είναι ιερή.
Εάν λοιπόν είναι τόσο θεμελιακή η αξία της ερώτησης, άλλο τόσο αξιοσέβαστες είναι οι απαντήσεις που με κόπο οικοδομεί ο άνθρωπος και εμείς (κανείς από εμάς)
δεν έχει το δικαίωμα να κλονίσουμε το οικοδόμημα των απαντήσεων που δίδει το πλάσμα που πάσχει την ερώτηση. Όχι πάλι για λόγους μεγαλοψυχίας αλλά για λόγους απόλυτου σεβασμού της ύπαρξης του που είναι δώρο Θεού κι αυτή και τα πάθη της.
Το αν δίδει τις "σωστές" ή τις "λάθος" ας αφήσουμε τον Θεό να το οικονομήσει. Εμείς ήδη μ'αυτά που είπα έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε.
Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με τον Θεό. Εμμένοντας σε μια μόνο ανάγνωση του πράγματος, φτωχαίνουμε τον ίδιο τον Θεό, τον βάζουμε σε ένα δικό μας καλούπι, τον κάνουμε αντικείμενο που εύκολα μπορούμε να τον μετρήσουμε, να τον κάνουμε "νόμο".
Ο Θεός όμως είναι έξω από το Νόμο και τον ανθρώπινο και τον φυσικό και μπορεί να απαντά με τους άναρχους και ασύλληπτους τρόπους. Το θέμα είναι το πλάσμα του Θεού να συναντήσει τον Δημιουργό του. Εκεί θέλουμε την βοήθεια ο ένας του αλλουνού, εκεί θεμελιώνεται η Εκκλησία.
Με βάση αυτές τις παρατηρήσεις, έχω να πω ότι στο συγκεκριμένο θέμα της αμφίεσης των γυναικών στον Ιερό Ναό, εάν η ένδυση με ένα συγκεκριμένο τύπο γίνεται αποδεκτή από εσένα προσωπικά και σε αναπαύει, καλώς κάνει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς επίσης κάνουν και όσες γυναίκες, για τον λόγο της η κάθε μια, είτε από ευσέβεια, είτε από παράδοση είτε από τον φόβο της κατάκρισης, είτε επειδή βλέπουν την Παναγία και τις αγίες ντυμένες με αυτόν τον τρόπο, ενδύονται αναλόγως, επιθυμώντας να την μιμηθούν και να τους μοιάξουν.
Με κάποιον τρόπο ούτε εσύ ούτε αυτές δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς.
Αυτό το "δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς", δεν θέλω να το ανατρέψω, θα ήθελα να γίνει ακόμα πιο βαθύ και πιο δεσμευτικό.
Δεν μπορώ να κάνω αλλιώς παρά να είμαι απλά ντυμένη όχι γιατί μου το επιβάλλουν κάποιοι κανονισμοί σεμνότητας, ούτε γιατί απ' αυτό εξαρτάται η τιμή του ανδρός μου, αλλά γιατί η ψυχή μου είναι ντυμένη ολόκληρη το ράσο.
Ολόκληρη η ψυχή μου από την κορφή έως τα νύχια ενδύεται το βάρος, την συντριβή της ύπαρξής μου που δεν μπορεί να βρει δικαίωση και ζωή παρά μόνο εάν πεθάνει στον κόσμο.
Μια τέτοια ψυχή είναι στο δρόμο της συνάντησης με το Χριστό, και ένα τέτοιο σώμα δεν θα το νοιάζει εάν φοράει φούστα ή μαντήλι ή ότιδήποτε, αυτό που θα φοράει όμως θα αντινοβολεί την κατάσταση της ψυχής του.
συνέχεια....
Συχνά όμως επειδή αυτό που περιγράφω είναι πιο δύσκολο, μένουμε στο πρώτο ελπίζοντας ότι το έξω θα επηρεάσει κάποτε και το μέσα. Ίσως και αυτό να συμβεί, μπορεί όμως να συμβεί και το άλλο να αναγνωρίζουμε το έξω ως θεάρεστο και το μέσα να είναι θεοεγκαταλελειμμένο.
Οι χριστιανοί, έχω την γνώμη ότι πρέπει να πάμε πιο βαθιά, στις βαθιές πληγές του σύγχρονου ανθρώπου και αυτές να προσπαθήσουμε να φέρουμε στο φως.
Δεν φταίει μόνο η μαζοποίηση, φταίει και το ότι εμείς αφήσαμε χώρο για να κυριαρχήσει, επειδή φοβηθήκαμε ότι θα χάσουμε την ορθή πίστη. Την ορθή πίστη όμως δεν την κατέχουμε, μας κατέχει και αυτή είναι η έννοια που δίνω εγώ στην παράδοση του εαυτού, την οποία αναφέρεις.
Με κάθε σεβασμό
..."αλλά γιατί η ψυχή μου είναι ντυμένη ολόκληρη το ράσο", ... Μεγαλειώδης έκφραση της συντετριμμένης και τεταπεινωμένης καρδίας!
ΔιαγραφήΠαραθέτω κάτι που περιγράφει ανάγλυφα την εσωτερική κατάσταση των "ρασοφόρων" του μακαρίου χαροποιού πένθους.
"Το μυστικό της ψυχικής ευκαμψίας"
Αν το δέντρο
δεν λυγίσει
στην ορμή του ανέμου
θα σπάσει.
του Νικήτα Καυκιού
"Η αλήθεια της ψυχής είναι δώρο των ουρανών.
Η αντίσταση γιγαντώνει την απειλή των προβλημάτων. Ο πόλεμος ενισχύει την αντιπαλότητα.
H επίθεση κρύβει αδυναμία και φόβο.
Οι νικητήριες ιαχές έχουν την ίδια μυστική χροιά με τους θρήνους της ήττας. Η αδυναμία γεννά την ψευδαίσθηση των δικαιωμάτων. Η φυλακή μας είναι κτισμένη πάνω στα λιθάρια του εγωισμού. Οι ανάγκες, τραυματίζουν την επικοινωνία. Η αμυντική υπερηφάνεια, διαστρέφει τις δυνατότητες αυτογνωσίας και αγάπης.
Πάνω στο τρέμουλο των κυμάτων βαδίζουμε ανυποψίαστοι. Αγκαλιάζουμε φτηνές σχέσεις για να λυτρώσουμε την αγωνία μας. Σωσίβια που θα σπάσει η ανάγκη και ο θάνατος.
Μόνο ν’ ανοίξουν τα μάτια ξεκάθαρα στη ρευστότητα των πάντων. Η στεριά είναι κι αυτή θάλασσα, ταραγμένη στο φως του ήλιου και την άφεγγη νύχτα. Η νίκη φυτρώνει στην μαλακή καρδιά, τη χτυπημένη απ’ τον πόνο της συντριβής. Κρυφά στους στεναγμούς αναπαύεται η καρδιά συντετριμμένη και τεταπεινωμένη. Καρδιά των υδάτων και των ανέμων. Καρδιά του μαρτυρίου και της ανάστασης.
Αν θες πόλεμο χτύπα τον εαυτό σου. Ση φωλιά των παθών αφουγκράσου τις ρίζες του πολέμου. Ο εχθρός κατοικεί στα νεφρά του κορμιού. Η εγωκεντρικότητα διασπά τους αρμούς του σύμπαντος.
Η ταπείνωση μας ενώνει με την Θεία Αγάπη και συγχωρεί τα πάντα. Ο Θεός είναι η αστείρευτη πηγή των όντων. Ο άπειρος χώρος των πάντων. Μέσα σ’ Αυτόν κινούμαστε και υπάρχουμε. Είμαστε μέσα στην αγάπη Του.
Ζούμε ξένοι σε γη αλλότρια. Ο κόσμος εχθρικά μας επιβουλεύεται. Ο λόγος των φίλων ξένος ξέχασε τη συμπόνια, τα αδιέξοδα της αγωνίας ματώνουν τον ιδρώτα στο πρόσωπό μας. Η νύχτα πρόλαβε αδιάβατη την πορεία μας.
Η αγκαλιά του θεού είναι εδώ. Η ζωντανή αλήθεια του Αγίου Πνεύματος πλημμυρίζει τον κόσμο υπέρτατη χαρά. Το φως της ελευθερίας και της αγάπης ξεχειλίζει το σύμπαν. Λυγίζουμε το φτωχό ύψος του εαυτού μας, μπροστά στην έσχατη ταπείνωση του Θεού Λόγου. Γινόμαστε κι εμείς ταπείνωση. Αφήνουμε τον κόσμο να μας διαλύσει θεραπευτικά. Η αγάπη μας είναι τέλεια ευκαμψία. Ατέρμονη σχοινοβασία πάνω στις προκλήσεις της καθημερινότητας. Εγκαταλείπουμε εαυτούς και αλλήλους στην μυστική διακυβέρνηση της Θείας Αγάπης και αναπνέουμε το ανέκφραστο έλεος της πρόνοιας του Θεού."
Ολα ειναι καλα η κακα πονηρα η αγνα αναλογα με τον σκ πο,την πρ θεση και το πνευμα.
ΔιαγραφήΑφησε Τον Χριστο και φυγε οταν σε θιξω στο ηθος.π.χ.Μη διαμαρτυρηθεις για την αποχριστιανοποιηση της χωρας και ασε την συνειδηση της εκκλησιας να φιλανθρωπισει με τη σιωπη και κανε συγκαταβαση στα της πιστεως και λυπησου την διαπομπευση σου.
Προς 1.30.-
Αν θελετε ανεβαστε το σχολιο.
Συγνωμη κ παλι!
Δεν είμαι σίγουρος αν κατάλαβα τι θέλετε να μου πείτε.
ΔιαγραφήΑυτό όμως που μπορώ να σας βεβαιώσω, είναι ότι προσωπικά δεν έχω μετανιώσει οσάκις έμεινα πιστός στο Πνεύμα του Ευαγγελίου, ακόμα κι όταν έχασα πολλά που μου ήταν προσφιλή και θεωρούσα αναγκαία στη ζωή μου.
Στην Ορθόδοξη πνευματικότητα χάνεις για να κερδίσεις. Γι'αυτό είπε ο Κύριος: "Λίγοι θα τολμήσουν " ...να χάσουν την ψευτοζωή τους.
Δεν χρειαζονται συστασεις και διευκρυνησεις 9.53
Διαγραφή..
Το σχολιο μου τα λεει ολα.
Ευχαριστω πολυ,παρα πολυ για τις συμβουλες ..
Εξετασατε το ερωτημα που σας εθεσα...απο εκει κρινονται πολλα.
Δεν θα επανελθω .
Και παλι ευχαριστω και την ιστιολογο!-
Προς Μαρίνο και Ελένη : Ενώ οι προσεγγίσεις σας θα μπορούσαν να θεωρηθούν αλληλοαποκλειομενες και αντιτιθέμενες φρονώ ότι είναι αλληλοσυμπληρούμενες . Η Εκκλησία έχει την ορθοτητα της Ακρίβειας αλλά διαθέτει και την ευρυχωρία της Οικονομίας.
ΑπάντησηΔιαγραφή;-) Μιλάμε για Ρεσιτάλλλ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ κατακλείδα του Φώτιο με διάκριση τα συνόψισε:" Η Εκκλησία έχει την ορθοτητα της Ακρίβειας αλλά διαθέτει και την ευρυχωρία της Οικονομίας.
Χαίρε αγαπητέ αδελφέ Φώτιε. Σε ευχαριστώ για την παρέμβαση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητή Ελένη σε ευχαριστώ για τον αξιοπρεπεστατο διάλογο.
Αγαπητή οικοδέσποινα, σε ευχαριστώ για την φιλοξενία στον τόπο σου. Δικό μου φταίξιμο που ξεφύγαμε από το θέμα σου. Συγχώρα με.
;-) Μαρίνο μου
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι γω σας ευχαριστώ όλους για την αγάπη!