Την τύφλα μας ξέρουμε εμείς από έρωτα. Μόνον οι Άγιοι του Θεού, βιώνουν τον Έρωτα...

" Με αφορμή τους εορτασμούς περί έρωτα και Βαλεντίνους ας θυμηθούμε"  ...έγραφα το 2011.

Σήμερα στην εποχή του Facebook 

(με το οποίο όσον αναπνέω και ζω, αρνούμαι να ασχοληθώ)

ποιος παράξενος  μπορεί ακόμη  να συγκινείται
από αγιάτρευτους  έρωτες του 18ου αιώνα,
κι  από θηριομαχίες του τρίτου,
χάριν του Θείου Έρωτος του Χριστού;

- Μην το πσάχνεις, μωρή Σαλογραία!
Προχώρα στο παρασύνθημα!
-Το παρασύνθημα είναι μια επανάληψη, για σένα
που ανακάλυψες πρόσφατα τη σελίδα
και που βαριέσαι να ανατρέξεις, ψάχνοντας  στα περασμένα.

Σε φιλώ σταυρωτά, μοναχικό περιστέρι μου,  και σου εύχομαι
να αξιωθείς να ανταμώσεις το μοναδικό σύντροφο  της ζωής σου
αν όχι σήμερα ακριβώς,  πάντως, το συντομότερο δυνατό...αποφεύγοντας
ωστόσο τον σκόπελο και την  ψευδαίσθηση του ρομαντικού έρωτα
που κόσμο και κοσμάκη κατάστρεψε από τη μιά
και τόσα κερδοφόρα σίριαλ δημιούργησε από την άλλη.

Ευανθία η Σαλογραία
...........................................................................................

(Επανάληψη  το:  ο μοναδικός άγιος έρωτας της Μακαρίας Ξένης   )

Μπαίνοντας χτες στο ωραίο ιστολόγιο του Προσκυνητή, αλίευσα αυτή τη φωτογραφία του αγάλματος μια Ρωσίδας αγίας που έζησε και πέθανε στις αρχές του 19 αιώνα, στην Αγία Πετρούπολη.

Πρόκειται για την Ξένη Γρηγκόριεβνα, γυναίκα του συνταγματάρχη και πρωτοψάλτη στην τσαρική αυλή, Αντρέα Φεοντόροβιτς Πετρώφ.

Το αγαλματάκι -δεν ξέρω ποιος λαικός τεχνίτης το έκανε- σίγουρα δεν αποδίδει τίποτα από την εσωτερική αίγλη και ωραιότητα που κοσμούσε την ψυχή αυτής της Οσίας Μητέρας.

Γιατί θυμήθηκα σήμερα την υπέροχη αυτή γυναίκα;

Να σου πώ, αγαπημένο μου.

Τη θυμήθηκα διότι λυπάμαι τα κακόμοιρα τα καημένα παιδάκια που βομβαρδίζονται με αηδίες περί έρωτος και περί της ημέρας του έρωτος, προκειμένου οι ευφυείς έμποροι, να βελτιώνουν τα οικονομικά τους.

Σε αυτά τα χάλια, μας έχουνε καταντήσει οι δαιμόνοι.

Μάλιστα. Ημέρα του έρωτος σου λέει.

Και ακριβώς έτσι την έχουμε καταντήσει την υπόθεση:

Να βαστάει ο έρωτας μια μέρα το πολύ όλο κι όλο...

-Μ'αγαπάς;ρωτάει η χαζή παιδούλα, που γουστάρει παραμύθι κάτω από την ανθισμένη λεμονιά.

-Για πάντα θα σ'αγαπώ, της απαντάει ο ξύπνιος νεαρός.

Και όταν λέει για πάντα, εννοεί το πολύ ένα εικοσιτετράωρο!

-Μικρός χρόνος σου φαίνεται εσένα το εικοσιτετράωρο;

-Για τη μύγα που όλη της η ζωή, κρατάει 24 ώρες, πραγματικά, είναι χρόνος τεράστιος!

Ένα 24ωρο νταβαντούρι έχει καταντήσει η ερωτική σχέση των ανθρώπων.

Ένα κάτι σαν ταχυφαγείο, ένα κάτι σαν ...ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώστε!

Η απόλυτη απαξίωση δηλαδή.

Γι αυτό και λένε τα έρμα τα αγόρια:

-Αποκλείεται να παντρευτώ!

-Γιατί να παντρευτώ;

-Για να έχει τους μύριους γκόμενους μόλις σε κάτι της χαλάσω τη χάρη;

Και λένε τα πρακτικά τα κορίτσια:

-Γιατί να πάρω φτωχό και καλό παλικάρι;

Ας πάρω πλούσιο έστω και γερασμένο... παλικάρι, τουλάχιστον μόλις μου περάσει ο έρωτας να μου μείνουνε τα λεφτά, να περνάω με άνεση τη ζωή μου!

Αυτό είναι, το σημερινό σκηνικό, ευλαβικέ μου αναγνώστη.

Τα βλέπεις εσύ, τα βλέπω και γω η γραία και μας σηκώνεται η τρίχα κάγκελο!

Και ξαφνικά, μπαίνω στο μπλογκάκι του Προσκυνητή και βλέπω αναφορά σε αυτή την άγνωστη σε πολλούς, σπουδαία γυναίκα, την Ξένη.

Τη γυναίκα του συνταγματάρχη.

Που παντρεύτηκε νέα και όμορφη.

Που είχε την αγάπη του άντρα της, την τιμή των συμπολιτών της και την οικονομική της την άνεση. Δεν πρόλαβε να κάνει παιδιά.Και ενώ ήταν ακόμα φρεσκοπαντρεμένη μες στη χαρά τη μεγάλη, ξαφνικά, εκεί επάνω σε ένα φαγοπότι το έπαθε το έμφραγμα ο συνταγματάρχης.

Και άφησε την Ξένη, 26 ετών χήρα να θρηνεί και να κόοοπτεται!

Και μετά το θρήνο -τρελάθηκε από τον πόνο... είπαν οι γνωστοί και οι φίλοι, όταν μοίρασε όλη της την περιουσία στους φτωχούς,και το σπίτι της το δώρισε στην καλύτερή της φίλη-φορώντας τη στρατιωτική στολή του άντρα της, έμεινε από επιλογή της άστεγη και πάμφτωχη, στους δρομους της Αγίας Ρωσίας, στους δρόμους της Αγίας Πετρούπολης, επί 45 συναπτά έτη, αγωνιζόμενη-κατ'επίφασιν τρελή, με τα μυαλά τετρακόσια όπως απεφάνθη η επιτροπή που τότε την έλεγξε- με αδιάλειπτη προσευχή και νηστεία και αγρυπνία, υπέρ της ψυχής εκείνου που αγάπησε- υπέρ των ψυχών, όλων των θλιβομένων και καταπονουμένων ανθρώπων.

Στην αρχή, οι συγκαιρινοί της, την έβριζαν, την κορόιδευαν, την πετροβολούσαν...εκείνη επέμενε στο δρόμο της μοναξιάς της ολοκληρωτικής ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ, για χάρη εκείνου που αγάπησε.

Και ο Θεός τη δόξασε για την άκρα ταπείνωσή της, για την άκρα αγάπη της...για το πένθος το κατά ΧΡιστόν το απαραμύθητο.

Και της δόθηκε, ΑγιοΠνευματικό χάρισμα προορατικό και χάρισμα ιαμάτων, ενώ ζούσε ακόμη.

Πέθανε ειρηνικά, καθώς προσευχόταν, στο νεκροταφείο που ήταν θαμμένος ο άντρας της.

Αυτή υπήρξε με δυο λόγια η Μακαρία Μητέρα Ξένη η δια ΧΡιστόν Σαλή, που η Ορθόδοξη Εκκλησία την εορτάζει μαζί με την αγία Ξένη την αρχαία, στις 24 Ιανουαρίου.

Και ερωτώ:

Ποια σημερινή κυρία από αυτές που ξεσαλώνουν στα μπουζούκια -για τον έρωτα του εικοσιτετράωρου- ακούγοντας νταλκαδιάρικα άσματα, μπορεί να συγκριθεί μαζί της;

Καμία!

Αυτός μόνος, ήταν έρωτας παιδιάαααα!

Αυτός!

Της Μακαρίας Άγίας ΞΈΝΗς.

Ας έχουμε τις πρεσβείες της.

Είθε να φωτιστούμε δια των ευλογημένων ευχών της.

Όλα τα άλλα και ο άγιος Βαλεντίνος σας, δεν είναι παρά χάντρες ψεύτικες, κατάλληλες μόνο για φτηνιάρικα πανηγύρια!

ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ

.......................................................................................................................................

Υ.Γ. Σήμερα,  (1/ 14 Φεβρουαρίου, )στην Ορθόδοξη Εκκλησία- με το πάτριο εκκλησιαστικό  εορτολόγιο- τιμώνται  οι μάρτυρες: αγία  Περπέτουα 

και οι   Ρευκάτος και  Φηλικιτάτη.

Οι Ρευκάτος και Φηλικιτάτη ήσαν νεαροί σύζυγοι, σύνδουλοι, πρόσφατοι κατηχούμενοι, συμμάρτυρες της αγίας Περπέτουας.

Γράφεται  για τη Φηλικιτάτη:

"Τη Φηλικιτάτη η Χάρις του Θεού, τοιαύτη εδόθη.

Εκείνη γάρ  συλληφθείσα,

οκτώ  μηνών έχουσα γαστέρα,

πάνυ ωδύρετο (στενοχωριόταν πολύ και έκλαιγε)

(διότι ουκ έξεστιν εγκύμονα θηριομαχείν ή τιμωρείσθαι)

-διότι δεν επιτρέπεται να θηριομαχεί έγκυος ή να υποβάλλεται σε βασανιστήρια, για να μη πεθάνει αβάπτιστο το βρέφος το εν τη κοιλία της, όπως εξηγεί το κείμενο παρακάτω-

μήπως ύστερον

μετά άλλων ανοσίων

εκχυθή το αίμα αυτής, το αθώον.

Αλλά και οι συμμάρτυρες αυτής

περίλυποι ήσαν σφόδρα,

ούτω καλήν συνεργόν

και ωσεί συνοδοιπόρον

εν οδώ της αυτής ελπίδος

μη θέλοντες καταλείπειν.

Προ τρίτης ουν μέρας του πάθους αυτών

κοινώ στεναγμώ ενωθέντες

προσευχήν προς τον Κύριον, εποιήσαντο.

(έκαναν λοιπόν οι συμμάρτυρες τρεις μέρες πριν το μαρτύριο της Φηλικιτάτης, θερμή προσευχή )

Και ευθύς μετά την προσευχήν

ωδίνες αυτήν συνέσχον

κατά την του ογδόου μηνός φύσιν

χαλεπαί.

(την έπιασαν τη Φηλικιτάτη, μετά την  προσευχή,  δυνατοί  πόνοι  γέννας, ενώ βρισκόταν στον όγδοο μήνα της κύησης του εμβρύου)

Και κατά τον τοκετόν

καμούσα

ήλγει(και υπέφερε κατά τη διάρκεια του τοκετού από τους μεγάλους  πόνους)

Εφη (είπε)

δε τις (κάποιος)

των παρατηρούντων υπηρετών.

"Εί νυν, ούτως αλγείς,(Εάν τώρα πονάς τόσο πολύ)

τι έχεις ποιήσαι(τι θα κάνεις)

βληθείσα προς θηρία(όταν θα πεταχτείς στα θηρία)

ων κατεφρόνησας(τα οποία τα περιφρόνησες- δεν τα φοβήθηκες)

ότε ου ηθέλησας

θύειν;(όταν δε θέλησες να θυσιάσεις στα είδωλα;)

Κακείνη, απεκρίθη.

"Νυν (τώρα) εγώ πάσχω, ό πάσχω(εγώ υποφέρω, αυτό που υποφέρω,  από τους πόνους της γέννας)

Εκεί δε(στον τόπο του μαρτυρίου με τις άγριες αγελάδες που τις ξέσκισαν)

Άλλος έσται(θα είναι ) ο πάσχων υπέρ εμού,

διότι εγώ πάσχω, υπέρ Αυτού".

Έτεκε δε κοράσιον (γέννησε δε κοριτσάκι)

ό μια των αδελφών συλλαβούσα

εις θυγατέρα ανέθρεψεν αυτή....

Χαίρουσα(η Φηλικιτάτη) επί τη  του τοκετού υγεία

ίνα θηριομαχήση

από αίματος

είς αίμα,

από μαίας

προς μονομαχίαν

μέλλουσα λούσασθαι

μετά τον τοκετόν

βαπτισμώ δευτέρω

τουτέστιν

τω ιδίω αίματι..."

(  Τα μαρτύρια των αρχαίων χριστιανών...Θουβρίτανα Αφρικής +202)

Ευανθία η Σαλογραία  

(Διάλεξα για email επικοινωνίας με τους αναγνώστες της σελίδας μου αυτής,  

το όνομα filikitati@hotmail.com, τιμώντας έτσι με την καρδιά μου, εκείνη την αρχαία, αφανή, δούλη γυναίκα, δηλαδή τη Φηλικιτάτη, Felicitas, στα λατινικά, όπερ μεθερμηνευόμενον: Ευτυχία στα ελληνικά.)