"΄Πέντε σαλτιές ακόμη! Ας ψιχαλίζει ίλιγγο και φωτιά! Φτάνουμε!" -Ν. Βρεττάκος

Περιστεράκι  μου,

Κάθε χρόνο τέτοια μέρα-Μ. Πέμπτη- απαγγέλλω  μέσα μου- νοερά- τους στίχους του Γ. Βερίτη που πρωτοδιάβασα ως έφηβη,  τους λάτρεψα και ακολουθούν παρακάτω.

Πέρσι τέτοιον καιρό, έγραψα λίγες σκέψεις.
 Ένα κείμενο έθετε την ερώτηση:
Γιατί ο Χριστούλης έπρεπε να πεθάνει τόσο νέος και τόσον ωραίος;

Ένα άλλο σχετικό κείμενο με τίτλο:
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός, η Αιώνια Ζωή και η μαύρη τρύπα του θανάτου
προσέγγιζε το θέμα επίσης.
Αν έχεις λίγο χρόνο, ξανακοίταξε.
Ρίξε ματιά και στα σχόλια που διατυπώθηκαν.

Δεν θα γράψω περισσότερα σήμερα.

Ξημέρωσε στην Πάτρα  μια μέρα λαμπρή, και τ' αβγά με τραβολογούν  απ' το μανίκι, θέλουνε μπάνιο-λένε-  στης κατσαρόλας  την κόκκινη τη βαφή,
οι αναμνήσεις μου-  από κακές, γριές μάγισσες μεταμορφώθηκαν έξαφνα- μετά τη θεία Λειτουργία και το Δείπνο το Μυστικό- σε    χαρούμενα νήπια, με παρακινούν  να φτιάξω
-απροσδόκητο επίτευγμα πάλι-
 κουλούρια!

("Θε μου! ποτέ δεν θα  πίστευα πως  θα τηρούσα  έθιμα, που όταν τ' ακολουθούσε  η μάνα μου, τα έβλεπα ως  χρόνο χαμένο...γι αυτό, σου λέω, μωρή  Σαλογραία, μην απελπίζεσαι που σε..."γράφουν"τα ευλογημένα σου...
που θα πάνε! πάλι με χρόνους, με καιρούς, κουλούρια πίστης θα ζυμώνουν και κείνα , και αβγουλάκια χριστιανικής θυσίας πορφυρής, με κέφι, θα σιγοβράζουνε!")

Ο Λατρεμένος,  Χριστός,  ας δώσει  Πανάγιο Φως  Τάφου,  ας μας τονώσει  με το χρυσαφί   της Ελπίδας για τη Χαρά και της  επερχόμενης, ημετέρας Ανάστασης.

Καλό Πάσχα, καλό Πέρασμα,  να έχεις ψυχή μου...


Σαλογραία
...............................................................


ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ


Μεγάλη Πέμπτη, κι έσκυψα γλυκά να σε φιλήσω,

σ'ένα φιλί, θερμό φιλί, τον πόνο μου να κλείσω.

Κι εκεί π'ακούμπησ' απαλά στη θεία πληγή τα χείλη,

αλάλητα σε ικέτεψα, στον κόσμο όσο θα ζήσω

μπρος στο Σταυρό Σου να καή η ζωή μου σαν καντήλι.

Γ.Βερίτης
............................................