Αντιστέκομαι
όπως οι ελιές της πατρίδας μου, οι σκληρές σαν τα κόκκαλα τ' αντρειωμένου, που τους λείπουν οι μαύρες μαντήλες μονάχα για να μοιάζουν με τις μανάδες μας, που σφηνωμένες γερά στην απόλυτη πέτρα, αδιαφορούν για τις θύελλες, αναπνέουν τις αστραπές και τις κάνουνε μες στους πικρούς τους χυμούς, ειρήνη και φως..
(Νικ.Βρεττάκος)
Email:filikitati@hotmail.com
να βάζεις κάθε κυριακή το κήρυγμα του Μπαστιά.Ευχαριστώ
ΑπάντησηΔιαγραφή@11:06
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυλογημένο μου, ο Μπαστιάς είναι σπουδαίος, αλλά...δυστυχώς έχω κάτι τεχνικές δυσκολίες με τις αναρτήσεις που χρειάζονται σκανάρισμα βιβλίων.
Καταπληκτικό επίσης έργο του Μπαστιά θεωρώ και το έργο του:
" ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ".
Νομίζω έχει εξαντληθεί και δεν κυκλοφορεί πια...
Αν ξαναβγεί και μάθετε κάτι, ενημερώστε με...
Καλή Μεγάλη Εβδομάδα, να έχουμε όλοι
;-)
(συνέχεια από τό ίδιο κείμενο του Κωστή Μπαστιά)
ΑπάντησηΔιαγραφήΞεκάθαρα ἡ γήϊνη δοκιμασία τῆς γνώσης κάνει τήν ἐκ διαμέτρου ἀντίστροφη πορεία ἀπό κείνην πού χρειάζεται γιά νά πλησίαση ὁ ἄνθρωπος τή γνώση πού ἀποκαλύπτει ὁ Ἐνσαρκωμένος Λόγος.
Τή σχετική ἀλήθεια, τή μερική, τήν ἀλήθεια τοῦ κόσμου τῶν αἰσθήσεων, τή συλλαβαίνει πρῶτα ὁ νοῦς, καί στή νοητική αὐτή σύλληψη ὑποτάσσεται ὁλόκληρη ἡ ὕπαρξη τ’ ἀνθρώπου καί οἰκοδομᾶ ὅλη τήν ἐγκόσμια ψευταίσθηση, πού λέγεται πολιτισμός.
Στήν ἀπόλυτη ἀλήθεια ἡ κλιμάκωση εἶναι διαφορετική. Ἀρχίζει ἀπ' τήν καρδιά, ἁπλώνεται στήν ψυχή, κι ὁλοκληρώνεται στή διάνοια. Μπροστά στή μεγάλη ἀποκάλυψη σταματοῦν πρῶτα οἱ χτύποι τῆς καρδιᾶς, ἔπειτα φουντώνει στήν ψυχή ὁ συγκλονιστικές κεῖνος θαυμασμός, πού ὁ Κλήμης τῆς Ἀλεξάντρειας λογαριάζει προθάλαμο τῆς πίστης, κι ἀκολουθᾶ ἡ νόηση, πού λογικοποιεῖ καί σταθεροποιεῖ, ὅσα δέχτηκαν οἱ μυστικοί δέχτες τῆς καρδιᾶς καί τῆς ψυχῆς.
Καταπληκτικό κομμάτι, ευχαριστώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ όλοκληρο τό κείμενο..
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.agiazoni.gr/article.php?id=02129164286193501945&PHPSESSID=958645dd3bc944951313fb1556229aec
.............
Καλή Μεγάλη Εδομάδα αδελφή...
Ιωάννης