Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2009

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός, η Αιώνια Ζωή και η μαύρη τρύπα του Θανάτου



Θέλω να σου εξομολογηθώ,περιστεράκι μου, ότι όταν επέλεγα τoν Κύριο Ιησού , στα δεκαοχτώ μου τα χρόνια, ως τον Ήλιο του βίου μου όλου, δεν ήταν διότι φοβόμουν το θάνατο.

Δεν είχα εμπειρία, ασθένειας ή θανάτου, ώστε να τον φοβούμαι.

Στα δεκαοχτώ μου, διάλεξα- ενσυνειδήτως- το Χριστό, επειδή έπρεπε να αποφασίσω αν θα πορευτώ, ακολουθώντας τις ενίοτε αιματηρές εντολές Του, ή αν θα προχωρούσα με βάση τις προσωπικές μου διαθέσεις και παρορμήσεις.

Η λογική μου ήταν απλή και πρακτική.

Επειδή επιθυμούσα - του σκοτωμού επιθυμούσα- να κάνω του κεφαλιού μου, και ο Κύριος Ιησούς, είχε τις δικές Του Εντολές,που τις έβαζε απέναντί μου να με κοιτάνε σιωπηλά και ..παραπονιάρικα, αποφάσισα να ερευνήσω ενδελεχώς, το ζήτημα της Θεότητας και της Ανάστασής Του.

Η λογική μου μουρμούριζε, ξεσκονίζοντας τα επιχείρηματά της, ότι αν ο Χριστός αναστήθηκε, υπήρξε απείρως σημαντικότερος από οποιονδήποτε σπουδαίο άνθρωπο, που ως πνευματικός διάττων αστήρ, ολοκλήρωσε την τροχιά του στις συνειδήσεις των κατοίκων της Γαίας.

Αν ο Χριστός αναστήθηκε, ίσως, πράγματι, να ήταν και Θεάνθρωπος, όπως κατέγραψαν οι Άγιοι Απόστολοι στα Ευαγγέλια και στις επιστολές τους- αυτά τα ιερότατα και έμπλεα φωτός κείμενα τα οποία σφράγισαν με της καρδιάς τους το αίμα- μια και όλοι, κακήν κακώς εφονεύθησαν από τους Αντίχριστους των καιρών τους- μόνη εξαίρεση ο μαθητής της αγάπης Άγιος Ιωάννης ο Θεολογος- καλά το θυμάσαι...

Αν υπήρξε Θεάνθρωπος, ο Ιησούς, ανασταίνοντας εαυτόν από επώδυνο θάνατο, στις τρεις ημέρες- ακριβώς όπως ο ίδιος το είχε προφητεύσει στους μαθητές του- τότε αυτός ήταν ο δυνατότερος και αληθινότερος και υπεροχότερος πασών των ανά τους αιώνες αναφανεισών υπάρξεων, και σίγουρα στις Εντολές Του, κρυβόταν σοφία, δύναμη, προστασία και τρυφή ατελεύτητη!

Αν στις εντολές Του, κρύβονταν αυτές οι ευλογίες, έπρεπε - ανυπερθέτως- να κόψω τα λαιμά μου, προσπαθώντας αυτές τις εντολές να τις εφαρμόσω- όσο στενός κορσές ενίοτε και αν μου φαίνονταν- όσο κόστος αυτή η εφαρμογή και αν- κατ' όψιν- απαιτούσε.

Επειδή παραμένω με τη συνείδηση και τους κολλητούς μου, ειλικρινής μέχρι αηδίας θα σου εξομολογηθώ ντροπαλά, επαναλαμβάνοντας, ότι εξ αιτίας αυτής της δυσκολίας εφαρμογής των εντολών, θα ήθελα πάρα πολύ να ΜΗΝ έχει αναστηθεί ο λατρεμένος Χριστούλης , α! πόσο θα το επιθυμούσα, η κουρούνα!

Όμως, τα διαβάσματα, τα στοιχεία, η έρευνά μου, οι εμπειρικές μου παρατηρήσεις, πληροφορούσαν το αντίθετο τη νεανική μου, έντιμη σκέψη, που είχε παιδιόθεν μέγα πάθος-κόλλημα θα το χαρακτηρίζαν κάποιοι κακεντρεχώς- με την Αλήθεια.

Ακολούθησα τελικά, ενσυνειδήτως, τον Κύριο Ιησού και Σωτήρα του γένους των θνητών, με μια άλλη σοβαρότητα, στα δεκαοχτώ μου, επειδή ήμουν βέβαιη ότι ο Χριστός ειναι η μόνη Γνήσια Θεανθρώπινη ύπαρξη όλων των αιώνων, και το κατεξοχήν Πρόσωπο της Αγάπης- το ομολόγησε -χωρίς να μου φαίνεται καθόλου για χαζός τύπος του κατηχητικού- και ο Δημήτρης ο Ήμελλος, ο κουλτουριάρης ηθοποιός,απαντώντας σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου-αν πιστεύει στην αγάπη:

-Για ποια αγάπη μού μιλάτε;
Στην ιστορία της ανθρωπότητας, Ένας μόνος αγάπησε αληθινά και τον κάναν Θρησκεία!

Από αυτή τη φράση και μόνο, τον έγραψα στην καρδιά μου τον κύριο Ήμελλο και ας μην- προσωπικά- τον γνωρίζω.

Επί σειρά ετών,λοιπόν, αυτή η αναζήτηση της Αλήθειας, αποτελούσε το κυρίαρχο κίνητρό μου.

Στη συνέχεια και αφού η ψυχολογία και η τέχνη φάνηκαν στα μάτια μου, εξαιρετικά ανεπαρκείς προκειμένου να δώσουν τις απαντήσεις που γύρευα, ένιωσα, μέσα από εκπληκτικές για μένα εμπειρίες- ποικίλες, ότι ο Χριστός, εκτός από Αλήθεια, ήταν και η Οδός!

Η Οδός που περπάτησαν τόσο οι Απόστολοι, όσο και οι Καππαδόκες Πατέρες, ο Αγιος Γρηγόριος Παλαμάς,ο άγιος Ιωάννης ο Ρώσος,ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ , ο Άγιος Νεκτάριος και ο Ιωάννης Μαξιμόβιτς, ο μέγας Νικόλαος Βελιμίροβιτς και μύριοι άλλοι...

Ακριβώς η ίδια Οδός, και όσοι την περπατούν, γνωρίζουν καλά για ποιο πράγμα μιλάω.

Ο Χριστός αποκαλύφθηκε ενώπιόν μου, με όλο και μεγαλύτερη ευκρίνεια ως Οδός που όφειλα να ακολουθώ-και στην οποία έπρεπε να πατώ με σεβασμό και άγρυπνη προσοχή- αν επιθυμούσα να έχω στην καρδιά μου, Φως και Ειρήνη.

Τελευταία τελευταία- επιτέλους- κατάλαβα βαθιά μου, ότι ο Χριστός, είναι και Ζωή!

Το κατάλαβα ότι ο Χριστός είναι Ζωή, αισθανόμενη, πόση Μαυρίλα και ΟΔΥΝΗ έχει ο θάνατος για κείνους που ζουν χωρίς αληθινή εμπιστοσύνη στην Παρουσία του Λυτρωτή μας.

Παρατηρώντας τα ψυχοφάρμακα και τις αυτοκτονίες ανθρώπων που έχασαν λατρεμένα τους πρόσωπα,
μού 'ρθε μια μέρα φλασιά- έλλαμψη, επί το λογιότερον- και ένιωσα, ένιωσα σου λέω- θέλω να με πιστέψεις- συνειδητοποίησα μέχρι μυελού των οστέων μου, του Κυρίου την παμμέγιστη δύναμη!

Και τότε,ενώ περιχαρής, σου τα εμπιστευόμουν αυτά, το βρήκες πάλι το αντίχριστο επιχείρημα, μικρό αετόπουλο:

-Καλά! Και δεν ντρέπεσαι να πηγαίνεις με τη μεριά του πιο δυνατού;

Γούρλωσα ψιλοθυμωμένη τα μάτια.

-Από πότε, χρυσούλι μου, πρέπει να ντρεπόμεθα για τα καλά και συμφέροντα των αιωνίων ψυχών μας;
Δεν πα να λες, όμως, ό,τι θες;
Δεν πα να κουρεύεσαι;

Όχι! Δεν πιστεύω ότι υπάρχει ζωντανός ο Χριστός και ότι αναστήθηκε.
Όχι! Δεν το πιστεύω!

Θα απαντήσω με το λόγο του γέρο Καρλ Γιουνγκ σε σχετική ερώτηση:

- Δεν το πιστεύω ότι υπάρχει Θεός!

-Το γνωρίζωωω!


Το βλέπωωω!

Το ψηλαφώωω!

- Ο Χριστός είτε το εγκολπώνεσαι είτε όχι - και συ θα χάσεις πολλά αν δεν...- είναι ο Λαμπροφόρος Νικητής του θανάτου!

Με την Αγία Του Χαρμόσυνη Ανάσταση, νίκησε το φόβητρο του θάνατου, ως απελπισία, ως ερωτική απώλεια, ως απόλυτο μορμολύκειο, ως σκότος, ως μοναξιά, ως έσχατη απειλή...του γένους των ανθρώπων...

- Διατί συμβαίνει αυτό;

Διότι πράγματι...όποιος βαπτίζεται στο Όνομα της Παναγίας Τριάδος και εντάσσεται στο Σώμα της Ορθόδοξης Εκκλησίας,όποιος νιώθει την Απανταχού Παρουσία Του Ιησού και ενώνεται μαζί Του, δια των Μυστηρίων που μας παρέδωσε, γίνεται σιγά σιγά, και στο μέτρο του προσωπικού του αγώνα, μικρός Χριστός κατά Χάρη, παίρνει μέσα του, από τη δύναμη Εκείνου, και έτσι μπορεί με ελπίδα και εγκαρτέρηση να υπομείνει το θάνατο των προσφιλών του, να υπομείνει με ειρήνη και γενναιότητα την Επίσημη Ώρα, την Ά-τροπο, του προσωπικού του θανάτου...

Όποιος πιστεύει στο Θεό - Λόγο, Χριστό και τον έχει ως τον πρώτιστο φλογερό εραστή της ψυχής του, καταλαβαίνει πολύ καλά, γιατί ο μέγας Σεραφείμ του Σαρώφ, κάθε που έβλεπε έναν πιστό- οποιονδήποτε άνθρωπο στο δρόμο του- τον χαιρετούσε με άφατη αγαλλίαση, αναφωνώντας:

- Χριστός Ανέστη, Χαρά μου!
Η τελεία Πίστη, Ελπίδα και Αγάπη,στον Αναστημένο Ιησού, έξω βάλλουν τον φόβο του θανάτου.

Μακάριοι οι εν Κυρίω αποθνήσκοντες...

Μακάριοι οι αποθνήσκοντες εν Κυρίω που θα ξανασυναντήσουν όλους, τους εν Κυρίω κοιμηθέντας αγαπημένους τους, μέσα στην πιο μεγάλη ευφροσύνη!

Στην κηδεία της αγιότατης Μητέρας Ειρήνης Μυρτιδιώτισσας των Οινουσσών, έψαλλαν άπαντες, με βαθύτατη συγκίνηση ιεροπρεπώς την ωδή τη Νικητήρια!...

- Χριστός Ανέστη ...χαρά μου!

- Αληθώς Ανέστη ο Κύριος!


Σταματήστε τα απαρηγόρητα κλάματα!

Αληθώς οι ελπίζοντες στη δική Του απερίγραπτη Αλήθεια και

Αγάπη και Δύναμη, εν Εσχάτη Ημέρα, θα αναστηθούν εν Αγαλλιάσει!

Σαλογραία

16 σχόλια:

  1. Γρηγόρης Ζαγοραίος7 Δεκεμβρίου 2009 στις 2:39 μ.μ.

    Τί λές χρυσαφένια μου? Μόνη σου ενσυνειδήτως "διάλεξες" το Χριστό?
    Μεγάλα λόγια για μιά Σαλογραία, θα προσθέσω....
    Είναι γραμμένο: "Ουδείς δύναται ελθείν πρός Με εάν μή Ο Πατήρ Ο πέμψας Με ελκύσει αυτόν"
    Να ευχαριστούμε τον Οικτίρμονα Θεό πού έστρεψε ιλαρό όμμα και καταδέχτηκε να κατοικήσει με μιά μικρή σπίθα Του, στις χωμάτινες καρδιές μας κι ας Τον παρακαλέσουμε - ικετεύσουμε, με όση δύναμη έχομε να κατακτήσει την καρδιά όλων των ανθρώπων...των αδελφών μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλή μου Σαλογραία Συμφωνώ μαζί σου και επαυξάνω τη να πούμε για μερικούς που πιστεύουν ότι προγονοί μας είναι η πίθηκοι? Την να πουν για την Γέννηση του Χριστού και την Ανάσταση; Ο άνθρωπος κατάγεται από των Παράδεισο......!!!!!!!

    ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γρηγοράκη μου
    δεκτή οπωσδήποτε η παρατήρησή σου, αλλά αναφέρομαι στην προαίρεση -ανθρωπίνως...
    Εμείς το ΘΕΛΩ βάζουμε μόνο, και ούτε κάν ολόκληρο το ΘΕΛΩ, ίσως μόνο το θ, ίσως μόνο ένα μικρό κομματάκι του θ, όλα τα άλλα τα τελεσιουργεί το Πνεύμα το Άγιο...
    Άργησα να απαντήσω διότι είχα προβλήματα με το Ιντερνετ και διότι τρέχω στα νοσοκομεία για τον πατέρα μου...
    Εύχου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Φωτάκι μου
    μου άρεσε η φράση σου ότι καταγόμαστε από τον Παράδεισο! Το κακό είναι ότι το ξεχνάμε! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γρηγόρη
    να προσθέσω ακόμη παρά το προχωρημένο της ώρας και τη μεγάλη μου κούραση, ότι αν δεν ήταν και δική μας επιλογή ο Κύριος, τότε κάποιος θα μπορούσε να Τον ...κατηγορήσει για...μεροληψία, όπερ μη γένοιτο!
    Είναι μεγάλο και εξαιρετικά βαθύ το απροσπέλαστο μυστήριο της προαίρεσης...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Προς Γρηγόρη Υ.Γ.
    Οι καραμέλες ήταν όλα τα ...λεφτά!
    Ευχαριστώ! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Εις το ""ουδείς δύναται ελθείν πρός με εάν μή ο πατήρ ο πέμψας με ελκύσει αυτόν"

    Σαλογραία :
    " ... να προσθέσω ακόμη (...) ότι αν δεν ήταν και δική μας επιλογή ο Κύριος, τότε κάποιος θα μπορούσε να Τον κατηγορήσει για μεροληψία"

    Κυπριανός Χ :
    Η επιλογή είναι δική μας εφόσον ανταποκρινόμαστε στην εκ Θεού έλκυση.

    (Παρένθεση, όλη η φύση έλκεται προς τον Κύριο, και γρήγορα - προσωπικά δεν βιάζομαι - ας κλείσουμε την αγκύλη)

    Και πάλι όμως διατρέχουμε κίνδυνο και κινδύνους. Γι΄ αυτό οφείλουμε να περιτμηθούμε τη καρδία - γίνεται μόνο δια της ταπεινώσεως - ώστε να είναι πλήρως ευκρινής η ενέργεια (έλκυση) του αγίου Θεού εφ΄ ημάς.

    Χωρίς την κάθαρση του κατ΄ εικόνα είναι ανέφικτη η αναμόρφωση του αρχαίου κάλλους (καθ΄ ομοίωσιν).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. :-)
    Εσβησα ένα σχόλιο για να διορθώσω γραμματικό λάθος από ταχύτητα πληκτρολόγησης και τελικά, το έχασα.
    Δεν πειράζει.
    Κατάλαβε όποιος το είδε τι ήθελα να πω...
    Καλό βράδυ...;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Κυπριανέ μου
    όσο μεγαλώνω, κατανοώ πόσο εύκολο είναι να μιλάμε για υψηλά θεολογικά ζητήματα και πόσο δύσκολη είναι η ΕΦΑΡΜΟΓΗ τους.
    Η εφαρμογή δεν είναι απλά θέμα γνώσης θεωρητικής και κατανόησης.
    Είναι κάτι πολύ βαθύτερο και πολυπλοκότερο...

    Και αυτό μου πήρε πολλά χρόνια μέχρι να το καταλάβω. Μπίτι βλάκας, η κυρία!
    Αγράμματη εντελώς, που λέει και ένας καλός μας φίλος, που τον καταδιώκει το σύνδρομο των αγραμμάτων... χαχα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ ΕΙΠΕ:

    όσο μεγαλώνω, κατανοώ πόσο εύκολο είναι να μιλάμε για υψηλά θεολογικά ζητήματα και πόσο δύσκολη είναι η ΕΦΑΡΜΟΓΗ τους.

    ΚΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΙΔΗΣ :
    Τα υψηλά θεολογικά ζητήματα, κάποτε έχασαν ύψος και όλοι κληθήκαμε να γίνουμε "διδακτοί θεού"

    "ἔστιν γεγραμμένον ἐν τοῖς προφήταις· καὶ ἔσονται πάντες διδακτοὶ θεοὺ"

    Περιμένουμε σε λίγο τα άγια Χριστούγεννα

    ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΙΔΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Κυπριανέ,
    το σχόλιο πριν, μου φάνηκε περίεργο όπως βγήκε και το ανέβασα δεύτερη φορά τώρα.
    ΝΑΙ, Ο Λ Ο Ι ΚΛΗΘΗΚΑΜΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΔΙΔΑΚΤΟΙ ΘΕΟΙ, ΑΛΛΑ...ΠΛΗΘΥΝΘΗΚΕ Η ΓΝΩΣΗ, ΠΛΗΘΥΝΘΗΚΕ Η ΑΙΡΕΣΗ ΚΑΙ Η ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΗ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ...
    ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ ΧΩΡΙΣ Α Γ Ι Α ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ, ΝΑ ΒΡΕΙ ΕΝΑΣ ΝΕΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΗΜΕΡΑ,
    Π Ρ Α Γ Μ Α Τ Ι Κ Η ΑΚΡΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΤΗΝ ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΥΚΕΩΝΑ.
    ΓΙ ΑΥΤΟ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ ΘΑ ΚΙΝΔΥΝΕΨΟΥΝ ΝΑ
    Π Λ Α Ν Η Θ Ο Υ Ν ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΛΕΚΤΟΙ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Σου συνιστώ να ξαναδιαβάσεις πάλι το άρθρο του Μοναχού Λεοντίου Διονυσιάτη "Βηλ και δράκων". Τόπος και τόποι συγχύσεως (Βαβέλ) πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν, όταν χάνουμε το σημείο αναφοράς, προς το οποίο κρίνεται (ως αληθεύουσα ή ψευδής) η κάθε αποκτωμένη "νέα" γνώση.

    Πιθανολογώ, ξέρεις που αναφέρομαι όταν γράφω για "σημείο αναφοράς".

    Όταν κάποτε διαπίστωσα - από ειδικά και μη ειδικά αναγνώσματα - ότι γέμιζα έναν άγραφο πίνακα με όλες τις,τότε, "νέες" γνώσεις, έβαλα κάτω τον νουν και αποφάσισα να κρίνω αυτά τα "νέα" με τα παλαιά, πλην ουδέποτε παλαιούμενα.

    Σημείωσε, δεν παρέλειψα κάθε τι το αναγκαίο και απαραίτητο για τις τελικές κρίσεις ή αποφάσεις μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Κυπριανέ μου
    ευχαριστώ!
    Μήπως έχεις πρόχειρο το σύνδεσμο για το κείμενο που λές; να μας το στείλεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. http://www.imdleo.gr/diaf/2010/09/Bel_and_Draco.pdf

    http://kyprianoscy.blogspot.com/2011/12/5-2011-136.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Από τρελό και από σαλό λέει,
    μαθένεις την ΑΛΗΘΕΙΑ!
    Σας ευχαριστώ καλή μου,
    σας ευχαριστώ!
    You have ministered to me.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. ;-) Περιστεράκι μου, από την πανέμορφη περιοχή με τα υπέροχα παραδοσιακά σπίτια, για την εμψύχωση σε ευχαριστώ και γω με τη σειρά μου.

    Όταν πρωτοξεκίνησα αυτό το μπλοκάκι έγραφα με το ψευδώνυμο "Σαλογραία" σκέτο.

    Και μπορούσα να εκφραστώ πολύ πιο άνετα.

    Μετά, αργοτερα, για κάποιους λόγους που δεν είναι της παρουσης, πρόσθεσα όλο το ονοματεπώνυμό μου, και για κάποιους άλλους λόγους σταμάτησα να γράφω πολλά από τα σώψυχά μου διότι...ντρεπόμουν, αφού πια έγραφα με ονοματεπώνυμο.

    Η ανωνυμία συχνά βοηθάει.

    Τέλος πάντων. Δεν σε αφορούν εσένα αυτά.

    Σε ασπάζομαι αδελφικώς εν Κυρίω
    και να μας ξανάρθεις με χαρά και αγάπη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή