Purgatorium
Ήρθα ξανά
Απέναντί σου να ψελλίζω τα λάθη μου.
Τα ίδια πάθια, τις ίδιες πληγές, την ίδια ταραχήc
στο βάθος τους αχνόφεγγε η συντριβή.
Δε μίλησες·
στεκόσουν εκεί σιωπηλός.
Mόνο ένα δάκρυ που ακροζυγιάστηκε στο βλέφαρό σου
πρόδωσε της ψυχής σου την κραυγή για σωτηρία.
Kι έπειτα
κείνο το δάκρυ διάφανο σ’ έκανε
για να αφήσεις να φανεί ο Κύριος της συγγνώμης.
Τίποτε άλλο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΈγιναν όλοι ποιητές.
:-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπημένο μου διακρίνω κάποια απαξίωση στο σχόλιό σου;
Διακρίνω ένα μικρό αγκαθάκι ή κάνω λάθος;
Αν ζητάς, πάντως, τη δική μου άποψη δεν έγιναν όλοι ποιητές.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ οι χριστιανοί οι Ορθόδοξοι, ΑΜΑ ΤΗ ΒΑΠΤΙΣΕΙ ΗΜΩΝ, ΠΟΙΗΤΕΣ,
επειδή πλαστήκαμε ΚΑΤ ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΟΜΟΙΩΣΗ του μεγάλου ΠΟΙΗΤΟΥ και Λόγου Ιησού Χριστού, και επειδή το Άγιο Πνεύμα, ΛΑΧΤΑΡΑΕΙ να μας μεταλλάξει σε κάτι πιο κοντινό προς Αγίους Αγγέλους , παρά το γεγονός ότι εμείς σκληρά και δια βίου, αντιστεκόμαστε.
Σε μερικούς ανθρώπους αυτή τη ιδιότητα
μέσα από ΕΡΓΑ πρώτα και ΜΕΤΑ από λόγια,
ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ.
Εμένα προσωπικά με συγκινούν Ποιητές που ΠΡΩΤΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΙ ΕΡΓΟ ΖΩΗΣ
ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΔΙΑΘΕΣΗ,
και ΜΕΤΑ, με κάποιες ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ λέξεις-εικόνες
την διαζωγραφίζουν.
ΓΝΩΡΙΖΩ ΤΗΝ ΜΥΣΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ της ζωής του ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΑ για τούτο με ΣΥΓΚΙΝΟΥΝ και τα γραπτά του.
Επειδή τα γραπτά του, πηγάζουν από ΑΥΘΕΝΤΙΚΟ ΒΑΘΟΣ ΥΠΑΡΞΗΣ, από ένα "βυθό κοχυλιών με σπάταλα χρώματα" που θα έλεγε και κάποιος Θερμός , και τον οποίο βυθό, εσύ λόγω της απαξιωτικής σου προσέγγισης δεν θα μπορέσεις να τον αντικρύσεις ποτέ.
Σε φιλώ -όχι όπως ο Ιούδας, αλλά όπως ο Κύριος επρόσταξε να ασπαζόμαστε αλλήλους.
Ωρα 1:41 μ.μ.
Χρυσαφένια μου έγραψες!!!!ΕΥΓΕ!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν το αξίζεις σε επαινώ, το βλέπεις.
Όταν πας να μου το παίξεις οικουμενική σύνοδος, σε παίρνω από τα μούτρα...και καλά σου κάνω!
Εδώ όμως "έλαμψες και ευωδίασες" και τακτοποίησες τα πράγματα στην σωστή τους θέση, με την σοφή σου απάντηση.
Εύγε και πάλιν!
Η κριτική του ανώνυμου σχολιαστή δεν νομίζω ότι είναι και τόσο άδικη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτό ποίημα υπάρχει κρίση ταυτότητος.
Από τόν "βυθό κοχυλιών με σπάταλα χρώματα", λείπει το Ζωνατανό Κυανό χρώμα πού μόνο με αυτοθυσία αναπτύσσεται μέσα μας.
Λείπει η αληθινή ταπείνωση και πραγματική συντριβή.
Άλλο συναισθήμα και άλλο αγάπη. Τό πρώτο είναι χώμα, το δεύτερο είναι Πνεύμα. Τό πρώτο είναι ψέμα, το δεύτερο αλήθεια.
Αν το συναισθήμά μας δεν γίνει αγάπη, είμαστε στήν ουσία ανύπαρκτοι και ότι είμαστε αυτό προσφέρουμε στούς άλλους.
;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΙωάννη ΦΊΛΤΑΤΕ
πάλι μας το παίζεις ΑΝΘΡΩΠΟΓΝΩΣΤΗΣ ΘΕΟΣ;
(Αν νομίζεις ότι πάμε με τον Αλεξανδρέα στην ίδια εκκλησία, κάνεις και λάθος).
Πάλι αποφαίνεσαι με τη βεβαιότητα του αλάθητου πάπα για ένα πρόσωπο που ΑΠΟ ΚΟΝΤΆ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ;
Λοιπόν, επειδή τυχαίνει να το γνωρίζω από κοντά τον Αλεξανδρέα, σου λέω ότι ΤΟΝ ΑΔΙΚΕΙΣ ΚΑΤΑΦΩΡΑ με τα συμπεράσματα που βγάζεις.
Ιωάννη,
θα το ξαναπώ για πολλοστή φορά.
Το καθένα μας τον ΚΡΙΝΕΙ Η Π Ρ Α Ξ Η του, ΠΡΩΤΑ και κύρια και ΜΕΤΑ τα λόγια του.
Τα ΛΟΓΙΑ συχνά ΠΑΡΑΠΛΑΝΟΥΝ, και εκπέμπονται για ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ και ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΗ της ΑΛΗΘΕΙΑΣ.
ΟΙ ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΙ μπορεί και να έβριζαν.
Ρώτα το Γρηγόρη το Ζαγοραία τι ΠΑΛΙΟΛΟΓΑ έλεγε η αγιώτατη Ταρσώ, η δια Χριστόν Σαλή της οποίας το Εγκώμιο έπλεξε ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ, και ο καθηγητής Ψυχολογίας στη Θεολογική Σχολή της Αθήνας ο Ιωάννης Κορναράκης.
Ρώτα το Γρηγόρη Ζαγοραίο, που τη λάτρεψε ως πνευματική του μητέρα και θα σου πει.
ΜΗΝ ΠΙΑΝΕΣΑΙ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥ.
(Αυτό είναι παιδιάστικη συνήθεια και τάση ανθρώπων που θέλουν να υποτιμήσουν τον πλησίον τους, ή θέλουν να του βρουν και καλά ψεγάδια, προκειμένου να αισθανθούν οι ίδιοι, τάχαμ ΑΝΩΤΕΡΟΙ.
Δεν πιστεύω να διακατέχεσαι απο τέτοια ανάγκη εσύ)
ΚΡΑΤΑ, λοιπόν, ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ, μέχρι να τον γνωρίσεις από
ΚΟΝΤΑ, τον Αλεξανδρέα και να καταλάβεις την ΜΥΣΤΙΚΗ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΖΩΗ ΚΑΙ ΑΣΚΗΣΗ ΤΟΥ.
Ας αφήνουμε κάποια περιθώρια.
Δεν είμαστε εμείς οι τόσο φωτισμένοι ώστε να μπορούμε με ΑΔΙΑΣΕΙΣΤΕΣ βεβαιότητες να αποφαινομαστε για τα ΕΣΩΨΥΧΑ του ΚΑΘΕ πλησίον, ΧΩΡΙΣ ΣΤΟΙΧΕΙΑ.
Ας μην φερόμαστε σαν τις μωρές Παρθένους, που δεν ειχαν ούτε σταγόνα ΕΛΑΙΟΝ ΕΥΣΠΛΑΓΧΝΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΥΣ, γι αυτό και παρά το ΜΕΓΙΣΤΟΝ κατόρθωμα της Παρθενίας τους, ΕΜΕΙΝΑΝ ΕΞΩ ΤΟΥ ΝΥΜΦΩΝΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ.
Ωρα Ελλάδος 8:26 μ.μ.
Έγραψα ότι αισθάνθηκα σαλόγραιά μου διαβάζωντας το ποίημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈλλειψη αλατιού.
Δέν υπάρχει ζωοποιό πνεύμα μετανοίας.