Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2012

Η θυσία μιας μάνας

Posted by Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου at 12:19 π.μ.

27 σχόλια:

  1. mnk9 Φεβρουαρίου 2012 στις 8:40 μ.μ.

    Να πω ότι κατάλαβα.... Ψέμματα θά'ναι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. mnk9 Φεβρουαρίου 2012 στις 10:14 μ.μ.

    Δωράκι:

    http://misha.pblogs.gr/files/f/434557-nossia.jpg

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. web-theologos12 Φεβρουαρίου 2012 στις 12:16 μ.μ.

    Καταπληκτικό!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου12 Φεβρουαρίου 2012 στις 1:36 μ.μ.

    ;-)
    Να είσαι καλά αγαπημένο μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μινωΐτισσα12 Φεβρουαρίου 2012 στις 4:01 μ.μ.

    η θυσία της μάνας ήταν η σιωπή της....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου12 Φεβρουαρίου 2012 στις 4:08 μ.μ.

    Μινωίτισσα πολυαγαπημένη

    η θυσία ήταν πρώτα το βγάλσιμο του ματιού και μετά η σιωπή της.

    Η θυσία τόσο ζωτικού οργάνου όπως είναι το μάτι, απαιτεί αγάπη πέρα από το θάνατο που αυτή η μάνα είχε για το παιδί της.

    Αλλά μετά...
    η ΣΙΩΠΗ ΤΗΣ ΣΤΗ ΧΡΟΝΙΑ ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗ, πράγματι, υπήρξε ΘΥΣΙΑ ΙΣΑΞΙΑ, νομίζω και πιο ΜΕΓΑΛΗ...

    Μέγας ο ΠΟΝΟς ΣΙΩΠΗΛΩΝ ΚΑΙ ΑΦΑΝΩΝ ΘΥΣΙΩΝ.

    ΠΡΑΓΜΑΤΙ, ΟΣΟΙ ΘΥΣΙΑΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ ΕΝ ΣΙΩΠΗ ΚΡΥΒΟΝΤΑΣ ΤΟ Β Α Θ Ο Σ ΤΗΣ ΘΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΡΟΘΕΣΕΩΝ ΤΟΥΣ, αυτοί από τον Κύριο λαβαίνουν ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑ.

    ΜΑΚΑΡΙ ΟΠΟΙΟΣ ΑΝΤΕΞΕΙ ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΤΩΝ ΔΑΙΜΟΝΩΝ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΒΓΕΙ Η ΨΥΧΉ ΤΟΥ.
    Μακάρι!
    Εγώ δεν ξέρω αν θα άντεχα...
    Ωρα Ελλαδος 4μ.μ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος12 Φεβρουαρίου 2012 στις 4:19 μ.μ.

    Εγώ θα κάνω τον κακό άνθρωπο. Υπέροχα περιγράφονται τα συναισθήματα της μαμάς-μητέρας- μάνας. Ιδεατή η κατάσταση. Είναι όμως πάντα έτσι; Πόσο ανυστερόβουλες είναι πάντα οι μανάδες κι οι γονείς γενικότερα; Πόσο ελεύθερα κατευθύνουν τα παιδιά τους; Είναι τρομερά όμορφο να λέμε για τη θυσία της μάνας επιτρέψτε μου όμως να έχω ενστάσεις. Το ιδεατό από το πραγματικό απέχει παρασάγγας!! Έλεος με τις μαμάδες. Το βλέπω μέρες τώρα αλλά είπα να δώσω τόπο στην οργή. Σήμερα όμως που βιδώθηκα από τα 300 λαμόγια της Βουλής είπα να..ξεσπάσω..
    Διατηρώ επιφυλάξεις πάντα για την πεπτωκυία φύση του ανθρώπου ανδρός και γυναικός. Τα λοιπά είναι, για μένα, φιλολογία. Βαρέθηκα να τ ακούω κι απ τη μάνα μου τη στιγμή που μου αφαιρούσε ελευθερία και ζωτικό χώρο..από αγάπη βρε...Δυσδιάκριτα τα όρια..
    Λυπάμαι αν λυπώ,αλλά...πέρα από τα συναισθήματα είναι η αλήθεια. Είτε υποκειμενική είτε αντικειμενική. ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου12 Φεβρουαρίου 2012 στις 4:26 μ.μ.

    Αγαπημένο ανώνυμο
    που δίνεις τον αντίλογο, πράγματι, ΟΧΙ δεν είναι πάντα αγνή η προσφορά της μάνας.

    Για τους λόγους που ξέρεις και αναπτύσσουν και οι ειδικοί που και αυτοί ξέρουν.

    Η συγκεκριμένη όμως θεωρώ ότι υπήρξε αληθινά άγια γυναίκα στην προσφορά της επειδή άφησε στο παιδί της, την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΜΙΣΗΣΕΙ και ΔΕΝ ΑΠΟΛΟΓΗΘΗΚΕ, και δεν διεκδίκησε εύσημα για την αυτοθυσία της.

    ΤΟ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΛΟΓΕΙΣΑΙ ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΚΑΤΗΓΟΡΟ-παιδί, ΝΑ ΣΕ ΜΙΣΗΣΕΙ ΑΝ ΘΕΛΕΙ, ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ
    Υ Π Ε Ρ Τ Α Τ Ο ΕΙΔΟΣ ΑΥΤΟΘΥΣΙΑΣ.

    Αρκεί να γίνεται στο Ονομα του Κυρίου.
    Και είναι ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ οι άνθρωποι που αίρονται σε τέτοιο ύψος αυτοθυσίας.
    Νομίζω στο Όνομα του Κυρίου, η Θυσία αυτή έγινε.
    ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΗ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΗ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ.
    Είναι;
    Δεν μπορώ να γνωρίζω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ανώνυμος12 Φεβρουαρίου 2012 στις 4:30 μ.μ.

    Αμφιβάλλω. Τόσα χρόνια που ζω και κινούμαι στον πλανήτη γη μόνο μια μάνα είδα να σέβεται απόλυτα(αν και δια της προσευχής παρεμβαίνει) του γιού της. Γι αυτό κι έβγαλε ένα εξαίρετο παιδί.
    Για τις λοιπές μάνάδες, που βλέπω και λόγω δουλειάς, να πως μόνο πως έχουν εισέλθει στον αιώνα της ειδωλολατρείας!! Λατρεύουν κόρες και γιούς, ειδικά γιούς, ως ημίθεους ένα πράμα και βγάζουν πάνω τους την αίσθηση πως είναι ιδιοκτησία τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου12 Φεβρουαρίου 2012 στις 4:31 μ.μ.

    Αγαπημένο ανων. ΔΥΣΤΥΧΩΣ, η ειλωλατρία αυτή είναι η ειδωλολατρία η πλέον διαδεδομένη στην εποχή μας.
    Γι αυτό μας έχει πάρει η κατηφόρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ανώνυμος12 Φεβρουαρίου 2012 στις 10:03 μ.μ.

    Εμενα με προβληματίζει η σιωπηλή αυτή θυσία. Η σιωπή αυτή, που κάνει τον άλλον γαιδούρι με προβληματίζει γιατί και ο σιωπών έχει ευθύνη για την συμπεριφορά αυτή. Σε τι ωφέλησε τον γιό η σιωπή της μάνας; Ε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου12 Φεβρουαρίου 2012 στις 10:12 μ.μ.

    ;-)
    Αγαπημένο μου Ε.
    Η θυσια μιας μάνας για τα παιδιά της ΠΟΤΕ δεν πάει χαμένη ΕΦΟΣΟΝ δίνεται στο ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.
    Ναι ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΑ, γίνεται ο άλλος γαιδούρι και αυτό πονάει, αλλά ΜΕΤΑ...αυτό το... γαιδούρι ΜΑΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΣΥΝΤΡΙΒΕΤΑΙ και ΑΛΛΟΙΩΝΕΤΑΙ ΣΕ ΑΛΗΘΙΝΟ ΆΝΘΡΩΠΟ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Μινωΐτισσα12 Φεβρουαρίου 2012 στις 10:26 μ.μ.

    Αγαπητή Σαλογραία,με συγκινεί η αμεσότητα σου κι η μεστότητα των λόγων σου...ανεξάρτητα από το αν είναι αληθινή ή όχι η συγκινητική αυτή ιστορία της μάνας,είναι χαρακτηριστική της έννοιας της αυτοθυσίας.Και θέλω να πιστεύω πως υπάρχουν ακόμη τέτοιες μάνες που βιώνουν το μίσος των παιδιών τους και δεν απολογούνται...αυτές δύσκολα πάνε στους ειδικούς....προσεύχονται με πόνο καρδιάς ή παίρνουν το μυστικό τους στον τάφο...καλύπτουν τη συμπεριφορά των παιδιών τους και γίνονται φαιδρές ή αφελείς...βέβαια αυτή είναι η εξαίρεση του κανόνα,διότι δυστυχώς οι περισσότερες μανάδες είμαστε ο κανόνας,όπως τον περιγράφει ο συμπαθής ανώνυμος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ανώνυμος12 Φεβρουαρίου 2012 στις 10:45 μ.μ.

    Εκείνο που με προβληματίζει είναι ότι η μάνα θα έπρεπε ναι ή όχι να μιλήσει στον γιό της για το πως αισθάνεται; Εαν μεν του μίλησε και εισέπαξε την συγκεκριμμένη συμπεριφορά του , τότε να μείνει στην σιωπή της και να θυσιαστεί(η μάνα πάντα αποδέχεται τα παιδιά της όσο και αν πονά),
    αλλά η ιστορία αυτή όπως παρουσιάζεται δείχνει μια μάνα θύμα και έναν γιό θύτη. Και με την απόλυτη σιωπή το μόνο που εξασφάλισε είναι οι ενοχές του παιδιού της για το υπόλοιπο της ζωής του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου12 Φεβρουαρίου 2012 στις 11:16 μ.μ.

    Μινωίτισσα με άγγιξαν οι σκέψεις σου:

    "θέλω να πιστεύω πως υπάρχουν ακόμη τέτοιες μάνες που βιώνουν το μίσος των παιδιών τους και δεν απολογούνται...αυτές δύσκολα πάνε στους ειδικούς....προσεύχονται με πόνο καρδιάς ή παίρνουν το μυστικό τους στον τάφο...καλύπτουν τη συμπεριφορά των παιδιών τους και γίνονται φαιδρές ή αφελείς".

    Υπάρχει νομίζω ένα μεγάλο μυστήριο στις σχέσεις γονέων και παιδιών.
    Συχνά βλέπουμε από ρόδα γονείς να βγαίνουν αγκάθια παιδιά και το αντίθετο από αγκάθια γονείς να βγαίνουν ρόδα παιδιά.

    Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι γίνεται στ'αλήθεια.
    Ο Κύριος ΜΟΝΟΝ γνωρίζει.
    Το βέβαιο για μένα είναι, θα το επαναλάβω ότι ΚΑΜΙΑ θυσία δεν πάει χαμένη.
    Έχω για τούτο την απόλυτη βεβαιότητα.

    Αρκεί να αντέξουμε ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΒΓΕΙ Η ΨΥΧΗ ΜΑΣ.
    Αμήν και γένοιτο...
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. lpap13 Φεβρουαρίου 2012 στις 9:12 π.μ.

    Και με την απόλυτη σιωπή το μόνο που εξασφάλισε είναι οι ενοχές του παιδιού της για το υπόλοιπο της ζωής του.

    Ενδιαφέρουσα προσέγγιση και πραγματική. Να δούμε ακόμα τι στοιχεία στο χαρακτήρα κάναν το παιδί να αρνείται τη μάνα του τόσο πολύ! Πως γίνεται να αρνείται κάποιος την αληθινή αγάπη; Δύσκολο. Θα πρέπει να ναι εντελώς αυτοκαταστροφικός. Η πορεία της ζωής του δεν έδειξαν κάτι τέτοιο.
    Μην ασχολούμαστε όμως και τόσο πολύ. Ένα συναισθηματικό εφεύρημα που δικαιώνει τις μανούλες!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου13 Φεβρουαρίου 2012 στις 9:34 π.μ.

    ;-)
    πωπω αδερφοί!
    αν θελήσουμε να αποδομήσουμε την αγάπη των μητέρων προς τα παιδιά τους, δι επιχειρημάτων είναι πάρα πολύ εύκολο την σήμερον, που το μυαλό μας από τα πολλά διαβάσματα παίρνει τις μύριες εφαπτόμενες και εκτοξεύεται εις το εξώτερον διάστημα της απαξίωσης πάντων των βιωμάτων, αρκεί λίγη σοφιστική διάθεση να υπάρχει.
    Προτείνω να κάνουμε κάτι πιο χρήσιμο.
    Να φτιάξουμε ας πούμε ένα κέηκ, κάτι σαν βασιλόπιτα με πορτοκάλι, έτσι, ως παρηγοριά στη νηστεία που έρχεται, ή μπορούμε γρήγορα να πετάξουμε στο φούρνο και μια ...ερωτική γαλατόπιτα, χιχι, μου πέσαν τα σάλια!
    Θα κοιτάξω για συνταγές το μπλογκ της Εύης!
    Καλημέρα σε όλους!
    Ωρα 9:36 το πρωί μιας ωραίας συννεφιασμένης, χειμωνιάτικης μέρας και πάντα από την Πάτρα
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. lpap13 Φεβρουαρίου 2012 στις 9:37 π.μ.

    Καλά ρε συ! Πρωί πρωί τα γλυκά σκέφτεσαι; χαχαχαχα
    Αναγούλιασα!! Αλήθεια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου13 Φεβρουαρίου 2012 στις 9:45 π.μ.

    ;-)
    Περί ορέξεως...κολοκυθόπιττα!
    Με έναν ωραίο πικρό καφέ, ένα κομματάκι γλυκό, οτιδήποτε, νομίζω κάνει φίνα αντίθεση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. lpap13 Φεβρουαρίου 2012 στις 10:11 π.μ.

    Fina αντίθεση και άκομψη σιλουέτα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου13 Φεβρουαρίου 2012 στις 10:19 π.μ.

    ;-)
    Φύγαμε πάλι από το θέμα μας, αλλά θα προσθέσω ότι όποιος ΠΡΟΣΕΧΕΙ, με ένα γλυκάκι το πρωί στον καφέ του, ΔΙΑΤΗΡΕΙ τη σιλουέτα του, αγαπημένο μου.

    Ό,τι τρώει ο άνθρωπος το πρωί, ΔΕΝ γινεται εύκολα λίπος.
    Το βραδινό φαγητό προσθέτει τα βάρη και το αλκοόλ, εννοείται, αλλά ΔΕΝ είναι αυτό το θέμα μας.
    :-)
    Φιλιάαααα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Ανώνυμος13 Φεβρουαρίου 2012 στις 12:43 μ.μ.

    Πριν λίγο ερχόμουν σπίτι με το αυτοκίνητο. Κάθε μέρα το ίδιο δρομολόγιο. Δεν περισσεύουν δα σήμερα για περιττά δρομολόγια. Τι σύμπτωση! Να σκεφτώ την ιντερνετική συζήτηση που χαμε δω. Για τις μαμάδες και τις θυσίες και τα παιδιά. Έστριβα λοιπόν στο δρόμο μου, όπου και θα πάρκαρα, βγαίνοντας από ένα κεντρικό δρόμο διπλής κατεύθυνσης. Πυκνής κυκλοφορίας δρόμος. Βλέπω να ρχεται ένα αυτοκίνητο με ένα νεαρό και μια συνοδηγό. Κάνω νόημα, αν και δε χρειαζόταν να κάνει λίγο πίσω για να χωρέσω μια κι είχα ήδη στρίψει στο δρόμο. Αν αυτού λαμβάνω από το νεαρό το μήνυμα να κάνω πίσω εγώ, με όπισθεν σε δρόμο πυκνης κυκλοφορίας, διπλής κατεύθυνσης που σεν τον ήλεγχα!! Ενώ αυτός έπρεπε να κάνει πίσω μόνο 5 μέτρα σε απόλυτα ελεύθερο δρόμο!! Κατεβάζω το τζάμι, διαπληκτιστήκαμε λίγο, ευγενικά, και τελικά κάνει πίσω. Σταματώ δίπλα του και του λέω πως αυτό που μου ζητούσε ήταν επικίνδυνο με δεδομένες τις συνθήκες κι άστοχο εντελώς. Παίρνει η ηλικιωμένη μάνα το λόγο να υπερασπιστεί το γιό!!!!!!! Θα λεγα καμιά βαριά κουβέντα τώρα αλλά μην τη γράψω. Της είπα να μην ασχολείται με το θέμα εκτός και ξέρει να οδηγεί!! Επέμενε, συνέχιζε...Τέλος τα πα με το γιό...Μετά είπα μέσα μου: τι ανεγκέφαλοι είναι κάποιοι άνθρωποι και τι στενή αντίληψη των πραγμάτων έχουν, μας κυβερνάν κιόλας, και τι μανάδες κυκλοφοράνε!!
    υγ. Η οδήγηση είναι το καλό μου σημείο, εμπειρία οδηγική μεγάλη, σε αντίξοες συνθήκες. Λάθη κάνω διαρκώς, όπως όλοι, αλλά αντίληψη έχω...ακόμα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου13 Φεβρουαρίου 2012 στις 1:34 μ.μ.

    ;-)
    Αγαπημένο, καλά!

    Εσύ οδηγείς και με σκέφτεσαι; ;-)
    Εννοώ σκέφτεσαι τις κουβέντες στις αναρτήσεις;

    α! αυτό θα το θεωρήσω ως μεγάλη φιλοφρόνηση!
    Σ'ευχαριστώ για το σχόλιο.

    Αν υπονοείς πάντως και κάτι αρνητικό για τη σχέση τη δική μου με τους γιούς, σου λέω ότι πέφτεις έξω, χαχα!

    Δόξα στον Κύριο!

    Σε φιλώ!
    ώρα 1:37 μ.μ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Ανώνυμος13 Φεβρουαρίου 2012 στις 2:09 μ.μ.

    Μπα! Δεν οδηγώ και σκέφτομαι σένα!! Θυμάσαι το παλιό άσμα το γαβ γαβ; χαχχαχα
    Μετά το παρκάρισμα το σκέφτηκα. Συνειρμικά πήγε κει ο νους μου! Σκέφτηκα κι άλλα..να μην τα γράψω όμως. Δεν κάνει.
    Οπότε η φιλοφρόνηση ας αποσυρθεί. Ήταν και πρόσφατο, οπότε; χαχαχχααχα
    Σήμερα ήρθε στη δουλειά μια μάνα και μας χρέωσε τον πυρετό του γιού της!!! Γιατί λέει τον αφήνουμε χωρίς το μπουφάν του!! Τώρα αν όλα τα μωρά καίγονταν την προηγούμενη περίοδο δεν έχει καμιά σημασία!! Ωχ!! Θέ μου!Υπερβολές..
    Για τους γιούς σου τι να υπονοήσω; Τίποτα. Μου κάνει όμως εντύπωση πως οι μανάδες είναι πάντα ενήμερες!! Πως γίνεται αυτό δεν το κατάλαβα ποτέ. Η δικιά μου είναι ανενημέρωτη αλλά βρίσκεται σε άλλο mood!!Λόγω ηλικίας...ό,τι προλαβαίνει το πιάνει αλλά έχουν αντιστραφεί λίγο οι όροι(άλλο εκπληκτικό της ζωής!!Να κάνεις το μπαμπά ή τη μαμά στο γονιό σου!!!)!!!χχαχχαχαχα ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου13 Φεβρουαρίου 2012 στις 2:19 μ.μ.

    :-)
    Αγαπημένο μου εγώ έκανα τον γονέα των γονέων μου ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΝ ΜΟΥ, γι αυτό ΤΩΡΑ που πέθαναν με το καλό, χαχα ενίοτε ΠΑΙΔΙΑΡΙΖΩ!

    Τι να γίνει!

    Εστω είπα έστω και αργά να ζήσω και γω τη χαμένη παιδική μου ηλικία!
    Ας με συχωρέσει έκαστος ΚΑΛΟΠΡΟΑΙΡΕΤΟΣ αναγνώστης!
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Ανώνυμος13 Φεβρουαρίου 2012 στις 2:29 μ.μ.

    Α, ρε Σαλούλα..Πάντα παιδιά μένουμε όλοι! Το σώμα γερνά η καρδιά ποτέ..Κι είμαστε ένα κράμα παιδιού-εφήβου-ενήλικα. Κι όποιος αντέξει..χαχαχαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου13 Φεβρουαρίου 2012 στις 2:39 μ.μ.

    ;-)
    Ακριβώς. Όποιος αντέξει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)