" Αυτό που φτιάξαμε είναι μια νεολαία χωρίς μνήμη,γεννημένη από το μηδέν.
Εφηύραμε την πολιτισμικά αυθύπαρκτη γενιά.
Υπάρχει μια λέξη που εκφράζει ακριβώς αυτό, αν δεν την πάρουμε με την υποτιμητική της σημασία, αλλά με την καθαρά περιγραφική, η λέξη "βαρβαρότητα".
Ο "βάρβαρος" δεν είναι ο "άγριος", δεν είναι ο άλλος στον οποίο αρνούμαι την ανθρωπιά, την αξιοπρέπεια, τον σεβασμό.
Βάρβαρος είναι αυτός που δεν εντάσσεται-ούτε με την προσχώρηση ούτε με την αντίδρασή του-στον πολιτισμό, δηλαδή στη συνέχεια αυτού που δημιούργησαν όσοι προηγήθηκαν.
Είναι ανιστορικός, εκτός γενιάς.
Δεν αποτελεί καρπό της ύπαρξης των πατέρων του, είναι μετεωρίτης, γεωγραφικά και χρονικά χωρίς βάση.
Βρίσκεται στο εδώ και τώρα, στο μονίμως επαναλαμβανόμενο παρόν, νομάδας του χρόνου, σε ένα άχρονο πεπρωμένο".
( Νατάσα Πολονύ: "Τα χαμένα παιδιά μας", εκδόσεις Πόλις 2006 σελ. 50-από το βιβλίο του π. Βασιλείου Θερμού "Σύνεσις και Παράνοια" σελ.88-89, εκδόσεις Γρηγόρη)
Η Πολονύ λέει εεεπααακριιιβωώς αυτά που πιστεύω, το 'χα διαβάσει το βιβλιαράκι της παλιά.
ΑπάντησηΔιαγραφή:-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεωργία και γω έχω αγοράσει το σχετικό βιβλιαράκι αλλά δεν αξιώθηκα να το διαβάσω ακομη...
Καλημέρα σας. Ρε παιδιά, πολλή κατάθλιψη, πολύς αρνητισμός. Για να σας φταίνε όλοι και όλα, κοινωνία, νεολαία, παπάδες κλπ, πάει να πει ότι δεν βλέπετε τα θετικά που υπάρχουν. Και για να μην τα βλέπετε πάει να πει ότι υπάρχει κάτι που σας ενοχλεί, κάτι που σας πιέζει, κάτι που σας αγανακτεί, κάτι που νομίζετε ότι δεν σας άξιζε να πάθετε. Συνήθως τέτοια στάση έχουν άνθρωποι που είναι κρυφά εγωιστές, άνθρωποι που νομίζουν ότι αυτοί και μόνο είναι καλοί/γνήσιοι/αγωνιστές, γι' αυτό και δεν συμπονούν τους άλλους, ούτε έρχονται στη θέση τους, ώστε να δικαιολογήσουν τα λάθη τους. Η πολλή κριτική για τα πέριξ συμβαίνει όταν υπάρχει λίγη κριτική για τα έσω. Συγγνώμη που τα λέω, αλλά νιώθω κι εγώ το κατιτίς μου με το σαλογραιτζίστικο στυλ, νιώθω κι εγώ μια μουτζούρα να εκπορεύεται από τα γραπτά σας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνεπρόκοπε φίλτατε, λεβεντόπαιδο
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστούμε πάρα πολύ για το σχόλιο που κατέθεσες με αιχμές και αγάπη.
Αν με ρωτούσες θα σου έλεγα ότι το κείμενο το περί Βαρβαρότητος το ανέβασα επηρεασμένη απο το ΚΑΨΙΜΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ.
ΕΛΕΟΣ ΜΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΣΠΑΣΙΜΑΤΑ ΚΑΙ ΚΑΨΙΜΑΤΑ, ΕΛΕΟΣ!
ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΛΥΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΚΙΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ!
Η Πολονύ, το προσεγγίζει το θέμα της βαρβαρότητας, πιο θεωρητικά, πιο βαθιά.
Δεν ήθελα να φανεί ότι κάνω πολιτικό σχόλιο.
ΔΕΝ επιθυμεί να έχει πολιτικό περιεχόμενο τούτο το μπλογκ.
Την βρίσκω χαμένη υπόθεση ΠΟΛΥ ΒΡΟΜΙΚΗ και ΦΘΟΡΟΠΟΙΟ την πολιτική.
(ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ, ΓΙΑ ΛΕΦΤΑ ΠΟΥΛΑΝΕ ακομα ΤΗ ΜΑΝΑ ΤΟΥΣ.
ΣΙΧΑΜΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ.
Η ΙΔΙΑ Η ΚΟΠΡΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ, ΤΑ ΛΕΦΤΑ, άργησα ποοοολύ αυτό να το καταλάβω..)
Πριν οργανωθούμε σε ΕΥΡΥΤΕΡΑ πολιτικά σχήματα ΑΝΑΠΟΤΕλεΣΜΑΤΙΚΑ, ας διορθώσει έκαστος τον ΕΑΥΤΟ του και τα ΟΙΚΟΥ του, και τα του ευρύτερου ΕΡΓΑΣΙΑΚΟΥ χώρου στον οποίο αναπτύσσει κάποιες δραστηριότητες.
Και βεβαίως ΔΕΝ μας φταίνε ούτε όλοι οι πολιτικοί ούτε όλοι οι παπάδες.
Αν θα διάβαζες την αμέσως νεότερη ανάρτηση και τα σχόλια(αλλά μάλλον δεν τα διάβασες επειδή είσαι ένας πολύ προκομένος "ανεπροκοπος" και δεν έχεις καιρό για πολύ χάσιμο) θα έβλεπες τι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ λόγια γράψαμε ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΑ για ΤΡΙΑ πρόσωπα ιερέων.
Δεν μας φταίνε όλοι, αλίμονο!
ΜΑΣ ΦΤΑΕΙ όποιος ΗΓΕΤΗΣ ΔΕΝ ΦΕΡΕΤΑΙ ΑΝΤΑΞΙΑ ΤΟΥ ΡΟΛΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΤΟΠΟΘΕΤΗΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΗΓΕΤΙΚΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ.
Και εάν, πριν μας ΚΑΤΑΚΡΙΝΕΙΣ ότι γκρινιάζουμε και ότι "εκπορεύεται μια μουτζούρα από τα γραπτά" μας,
(ευχαριστούμε πολύ και για τη ...φιλοφρόνηση, σου ευχόμαστε να ανοίξεις ένα μπλογκ, να γράφεις πιο αισιόδοξα, να μπαίνουμε και να σε διαβάζουμε και να παίρνουμε κουράγιο, δεν κάνω πλάκα, σοβαρά μιλάω, ο Κύριος γνωρίζει)
εάν λέω, έκανες έναν κόπο να πας πίσω στις αναρτήσεις θα έβλεπες ότι είναι ΑΙΣΙΟΔΟΞΟ το περιεχόμενο αυτού του μπλογκακιού, αλλά μάλλον βαρέθηκες να περιηγηθείς και δεν το κατάλαβες.
Και ταπεινή μου συμβουλή, να μην αποκαλείς τον εαυτόν σου "ανεπρόκοπο", επειδή έτυχε να ανατραφείς με σατράπες τριγύρω, που μονίμως σου πάταγαν μέχρι θανάτου κάθε αυτοεκτίμηση επειδή ήθελαν λέει να σε κάνουν, τέλειο, αμήν και γένοιτοοοο!
Θα χαρούμε να σε ξαναδιαβάσουμε, πράγματι.
Φιλάκιααα!
;-)