(Η εικόνα από το μπλογκ "Νεκρός για τον κόσμο")
.................................................................................................
Αν κάνεις κλικ στον Νεκρό, περιστεράκι μου θα διαβάσεις μια σοβαρή εκδοχή για τα βάσανα του Ιωβ.
Αν διαβάσεις τα παρακάτω -εδώ σε αυτή την ανάρτηση- θα χαμογελάσεις με το παιδικό ύφος και την αφέλεια της προσέγγισης του τόσο πονεμένου θέματος.
Όπως και να χει, το φλέγον ζήτημα της υπομονής, απέναντι στους διάφορους πειρασμούς που αενάως μας συναπαντούν μέχρι να ψυχοπαραδώσουμε, τυγχάνει πάντα επίκαιρο και πάντα ανεξάντλητο.
Εύχου να δίνει και σε μένα τα δέοντα ο Κύριος
Σε ασπάζομαι υπομονετικώς (προς το παρόν)
Το αγαπημένο σου μουλάρι
Η Σαλογραία
................................................................... ...................
.........................................................................
Ο Ιωβ είναι υπόδειγμα υπομονής και υποταγής στη θεία βούληση
(έκθεση μαθητή του δημοτικού από τη Νάπολη της Ιταλίας)
.........................
"Για το φουκαρά τον Ιώβ όλη του η ζωή ήτανε μια Τρίτη και δεκατρείς.
Αυτός ητανε πλούσιος, είχε γυναίκες και γαιδούρια, παιδιά και καμήλες βόδια και πρόβατα.
Δεν του έλειπε τίποτα.
Ήτανε όμως και καλός, γενναιόδωρος και υπάκουος.
Αν του πέθαινε μια γυναίκα ή ένας γάιδαρος, έλεγε "δεν πειράζει"
Ο Θεός τότε τον έβαλε σε δοκιμασία.
Του έκανε να πεθάνουνε πρώτα όλα τ' αδέλφια, όλα τα κουνιάδια και όλοι οι ανιψιοί, μετά όλες οι γυναίκες και όλα τα παιδιά.
Αυτός έμεινε μόνος με τα ζώα του, είχε εφτά χιλιάδες πρόβατα τέσσερις χιλιάδες βόδια και τριάντα χιλιάδες καμήλες. Λείπανε μόνο τα παιδιά και οι γυναίκες.
Την άλλη μέρα ο Θεός έκανε να πεθάνουνε μονομιάς όλα τα ζώα και ο Ιώβ έμεινε μόνος σα σκυλί.
Αλλά, ο Θεός , καθόλου ευχαριστημένος, του έριξε πάνω του όλες τις αρρώστιες του κόσμου:
πανούκλα, χολέρα, λέπρα , ψώρα αιμοροίδες.
Μπορεί και να κατούραγε στην πάπια .
Με όλα αυτά δεν παραπονιότανε ποτέ, ούτε γι αστείο.
Ο Θεός τότε, βλέποντας ότι είχε ξεπεράσει τη δοκιμασία, του έκανε να αναστηθούν όλα τα παιδιά , τα αδέλφια, οι γυναίκες , οι θείοι και μέχρι και τις καμήλες.
Απ' αυτόν πήρε όλες τις αρρώστιες και τον έκανε να ζήσει άλλα εκατό χρόνια."
(Από το βιβλίο "Ο Θεός μας έπλασε τσάμπα"- αληθινή έκθεση μαθητή του δημοτικού της Νάπολης-επιμέλεια του δασκάλου Μαρσέλο ντ Όρτα)
Αν δε βάλει υπογραφή η lpap για το γνήσιο της εκθέσεως, εγώ δεν πιστεύω τίποτα! Την ξαναπατάω; Αμ δε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΉλος
χαχαχχαα
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι ξένο το σχολείο και δεν έχω λόγο. Μπορείς να διατυπώσεις όποια γνώμη θες!!Ελεύθερα..
Τα ναπολιτάνικα παιδιά που είχαν γράψει αυτές τις εκθέσεις ίσως μου είχαν φανεί αστεία, συμπαθητικά, χαριτωμένα, ή καημένα που τα είχαν καταλάβει όλα στραβά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα βραζιλιάνικα από το Σαλβαδόρ παιδιά των οποίων τα λογάκια βρίσκονται μέσα σε ένα βιβλίο των εκδόσεων κατάρτι, με συγκίνησαν απερίγραπτα. "Κατανόησέ με ή σε καταβροχθίζω", σου ζητώ αγαπητή μας Σαλογραία, αν θέλεις και αν συμφωνείς, να διαβάσεις σε κάποια τάξη ή κάπου αλλού, κάποια από τις ιστορίες των παιδιών που βρίσκονται μέσα στο εν λόγω βιβλίο.
Γεωργία μου
ΑπάντησηΔιαγραφήσ' ευχαριστώ εκ καρδίας για την πληροφορία.
Δεν ήξερα ότι οι εκδόσεις ΚΑΤΑΡΤΙ, έφτιαξαν παρόμοιο βιβλιαράκι.
Τρέχω να το αγοράσω και θα ακολουθήσω τις σοφές συμβουλές σου.
Φιλιάααα!
Ωρα Ελλάδος 5:58 μ.μ.
Ευχαριστώ πολύ που έδειξες ενδιαφέρον για το βιβλίο. (κυκλοφόρησε η ελληνική έκδοση το 2002) Λάθος εντύπωση δημιούργησα για το περιεχόμενο του βιβλίου.. Διορθώνω την λάθος εντύπωση.. Δ Ε Ν έχει εκθέσεις για θρησκευτικά θέματα, όπως το ιταλικό βιβλίο. Τα συγκεκριμένα βραζιλιάνικα παιδιά συχνά δεν πάνε καν σχολείο ώστε να γράφουν εκθέσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν θες περισσότερες λεπτομέρειες για τα παιδιά:
Ζούσαν σε λεηλατημένη από το δντ χώρα, σε εξαθλιωμένες συνθήκες φτώχειας και οικογενειακής κατάστασης, κοιμόντουσαν σε χαρτόκουτα στον σιδηροδρομικό σταθμό. Κάποια γυναίκα καθηγήτρια πανεπιστημίου πήγε και βρήκε από εδώ κι από εκεί διάφορα τέτοια παιδιά, τα έκανε να την εμπιστευθούν, ύστερα τους ζήτησε να διηγηθούν προφορικώς τις προσωπικές ιστορίες τους, κι εκείνη απλά τις κατέγραψε, κι έφτιαξε το βιβλίο. Πρόκειται για παιδιά του δρόμου, παιδιά τα οποία κάποια ανάγκη τα έκανε να βγουν στον δρόμο αναζητώντας κάποια ψιλά για να φάνε και να ζήσουν. Λίγο το διάβασα, αλλά είδα πως πολύ συχνά σε αυτές τις φτωχές οικογένειες υπήρχε ένας πατέρας που είτε έπινε πολύ είτε κακοποιούσε βάναυσα, ή κάποιου είδους εγκληματική μητέρα. Παντελής έλλειψη πρόνοιας για τα παιδιά, εγκαταλειμένα στη μοίρα τους. Όλα ανέφεραν κάποια κακιά αστυνομία που εντελώς αναίτια και χωρίς να έχουν κάνει απολύτως τίποτα κακό, ούτε καν να ζητιανεύσουν, χωρίς καμία αφορμή, τα πιάνει, τα βρίζει και τα ξυλοφορτώνει. Είδα πως ανέφεραν κάποιο ίδρυμα στο οποίο τα έκλειναν, το οποίο φαντάζομαι πρέπει να ήταν κάτι σαν κόλαση, αφού είδα στις ιστορίες πως όλα το τρέμανε αυτό το ίδρυμα, κι έκαναν τα πάντα προκειμένου να το σκάσουν από εκεί ώστε να μην γεμίσουν κι άλλους μώλωπες. Σε μια ιστορία ανέφερε σε κάποιο σημείο το παιδί οτι δεν ήξερε οτι τα ναρκωτικά κάνουν κακό, απλά, έτυχε, μια μέρα, από την ανοιχτή τηλεόραση ενός μαγαζιού, την οποία είδε έξω από την βιτρίνα, άκουσε πως τα ναρκωτικά δεν είναι καλά, και από τότε, παρά την πολλή διακίνηση ναρκωτικών γύρω του, δεν ξαναπήρε ποτέ. Συχνά στις ιστορίες υπήρχαν αδικίες που είχε υποστεί το παιδί από συμμορίες παιδιών, που τους έκλεβαν τα λιγοστά τους χρήματα, κλπ. Συχνά στις ιστορίες υπήρχε και αναφορά σε κάποιο καλό πρόσωπο, ύπαρξη κάποιου καλού ανθρώπου, που τους βοηθούσε, πχ κάποιος άγνωστος μια φορά τους είχε φέρει κουβέρτες, ή κάποιος που τους έφερνε συστηματικά φάρμακα, ή κάποιος που έφερνε πού και πού φαγητό.
Υπήρχαν κάποια από αυτά τα παιδιά τα οποία με τον τρόπο τους είχαν πολλά να μου πουν για το τι σημαίνει "υποταγή στη θεία θέληση", το οποίο είναι και το θέμα αυτής εδώ της ανάρτησης.
Και, επειδή συνειρμικά από τα ναπολιτάνικα παιδιά θυμήθηκα τα σαλβαδόρικα, το ίδιο συνειρμικά από τα σαλβαδόρικα παιδιά θυμάμαι και άλλα, για παράδειγμα, τα ταϊλανδέζικα, χιλιάδες ανήλικα, από φτωχές οικογένειες, θύματα κυκλωμάτων, που 'για να ξεφύγουν απο το βίαιο σπίτι και την εξαθλίωση δεν έχουν καμμία απολύτως επιλογή παρά μόνο το πεζοδρόμιο'. Τα παιδιά αυτά "τα περισσότερα ονειρεύονται να γίνουν πιλότοι, αστυνομικοί, στρατιωτικοί. Με 5 εως 10 πελάτες την ημέρα κατά μέσο όρο, τα ναρκωτικά και το άπληστο κύκλωμά που καιροφυλακτεί, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πως θα πραγματοποιήσουν ποτέ αυτά τα όνειρα. Τα περισσότερα, εάν επιβιώσουν, θα είναι ήδη γερασμένα προτού κλείσουν τα 18." Εδώ στο βίντεο βλέπουμε μερικές φατσούλες τους: http://www.youtube.com/watch?v=3tMFoZkrkvY&feature=player_embedded
Στείλε, άμα τυχόν θέλει κάποιος από τους διάφορους έφηβους που γνωρίζεις, να πάει να δανειστεί το βιβλίο των εκδόσεων Κατάρτι από μια βιβλιοθήκη εκεί στην πόλη σου, Σαλογραία, αν συμφωνείς.
Και, επίσης, σου ζητώ αν θέλεις (στο ζητώ επειδή επιθυμώ οι ιστορίες των σαλβαδόρικων παιδιών να ακουστούν και στα αυτιά κι άλλων ανθρώπων) να εξετάσεις την ιδέα του αν συμφωνείς να κάνεις προφορική ανάγνωση μίας ιστορίας από το εν λόγω βιβλίο, προφορική ανάγνωση μέσα σε μια τάξη, ή αλλού, τυχόν αλλού, κάπου αλλού, ξέρεις εσύ τι εννοώ.
Πολυλόγισα πάλι.
Κλείνω με αμέτρητες ευχές κι ευχαριστίες για την καλή σου διάθεση προς όλους εμάς τους ηλεκτρονικούς διαβάτες.
Γεωργία
ΑπάντησηΔιαγραφήαγαπημένη εμψυχώτρια όλων των μικρών παιδιών και των γέρων, πάντα άδολη κατά την προαίρεση
και γω είμαι υπόχρεη για την καλωσύνη σου να μας ενημερώνεις γράφοντας ένα σωρό διευκρινίσεις.
Θα ακολουθήσω με ευλάβεια( χαχα) όλες τις σοφές συμβουλές σου.
Φιλιά στη μανούλα!
Ωρα 3:11 μ.μ.
ΥΓ. Μου αρέσει που συμφώνησες να ακουστούν οι ιστορίες και σε άλλα αυτιά. Χίλια ευχαριστώ για όλα!!
ΑπάντησηΔιαγραφή