Λοιπόν, ευλογημένο μου
από αύριο θα αρχίσουμε να νηστεύουμε εμείς, οι Ορθόδοξοι-βοηθειά μας.
(Τη διαφορά δίαιτας-νηστείας, θυμάσαι, την κουβεντιάσαμε παλιότερα).
(Τη διαφορά δίαιτας-νηστείας, θυμάσαι, την κουβεντιάσαμε παλιότερα).
Τέρμα, οι χοροί(που δεν πάτησα) τέρμα τα ξεσαλώματα (που δεν έκανα) τέρμα τα όργια με τα γαλακτομπούρικα και τις τυρόπιτες (ω ναι, ω ναι αυτά τα έκανα...εδώ...ενέχομαι τα μάλααα!, τουτέστιν κατηγορούμαι πολύ από την άγρυπνη -και με τρομακτικά μούτρα Μέδουσας- χριστιανική μου συνείδηση!)
Τέρμα όλα αυτά, τα τερψιλαρύγγια από αύριο και μέχρι το Πάσχααα!
Από αύριο, " νηστεία αγρυπνία προσευχή, ουράνια χαρίσματα λαβών" που αναφέρει και το ψαλτικόν.
Από αύριο κομμένα με το μαχαίρι γαλατόπιτες, μπουγάτσες, τυρόπιττες, γάλατα, αβγά, βουτύρατα, κρέατα, ψάρια, ωιμέ!
-Εις το πυρ το εξώτερον ακόμα και το αγνό ελαιόλαδο κατά τας καθημερινάς!
Ελαιόλαδον, υπέροχον( ιδίας παραγωγής) αγνόν, με γεώμηλα(πατάτες είν' τα γεώμηλα, αγαπημένο μου), ρύζι, λαχανικά, όσπρια, γαρίδες, χταπόδια, σουπιές, καλαμάρια- επιτρέπονται μόνον Σαββατοκύριακον!
Μάλιστα!
-Αύτη η νηστεία των Ορθοδόξων.
(Για τη νηστεία των ΔουΝουΤούδων δεν θα ομιλήσω εις το παρόν...αυτό είναι...αλλουνού παπά ευαγγέλιον, τα κατέχεις..)
Αύτη η νηστεία των Ορθοδόξων.
Φαιδρύνει τους αγγέλους, λεπτύνει την μέσην, κατεβάζει χοληστερίνη, αφανίζει τριγλυκερίδια, απομακρύνει τις ελεύθερες ρίζες οξυγόνου που γερνούν την επιδερμίδα, απομακρύνει την άνοια, χολέρα, χλαπάτσα και άλλα λυμαινόμενα την υγεία, βακτήρια.
Εντολή του Θεού η νηστεία.
Αυτός μας κατασκεύασε, αυτός γνωρίζει.
-Τον έξυπνο εμείς θα του κάνουμε;
Είπαμε:
Μας έφτιαξε-ας μιλήσω με τη γλώσσα της επιστημονικής φαντασίας που τόσο σ' αρέσει- ένα είδος ψυχοβιολογικών οντοτήτων και είπε περίπου:
-Αν επιθυμείτε να μην παθαίνετε τις μύριες αρρώστιες, ψυχικές και σωματικές, το καλό που σας θέλω, βόδια, νηστέψτε!
-Δεν θες εσυ να νηστέψεις στο Όνομα του Κυρίου;
Δεν θα έρθει να σε πιάσει από το αυτί ο Παντεπόπτης.
Όχι φίλε μου. Ο Παντεπόπτης και Παντοδύναμος και Τρισάγιος Θεός, εκπέμπει μόνο προσκλήσεις.
Σου δείχνει το δρόμο της Σωτηρίας δια της Ορθοδόξου Εκκλησίας και των Αγίων Του.
-Θες να πας από κει;
Καλώς.
Ευλογία για σένα μεγάλη!
-Δεν θες, και κάνεις του κεφαλιού σου;
Εσένα, θα βαρύνει μετά, όλη η ευθύνη, για ό,τι ήθελε προκύψει, ακόμη και πρόωρη τριχόπτωση- έως και μέχρι φαλάκρααα!
(τα ακούν μερικοί ροκάδες που ξέρω; Ακούστε και πάρτε τα μέτρα σας..)
Εντολή νηστείας λοιπόν από αύριο, Καθαρή Δευτέρα του 2012.
-Και όποιος αντέξει!
Βέβαια, για να πω την αλήθεια με το γνωστό ντροπαλό και χαμηλοβλεπούσικο ύφος, προσωπικώς, δεν υπομένω να νηστεύω με τον καλογερικό, αυστηρότατο τρόπο.
Η σωστή νηστεία είναι , λέει, να φάμε μετά τις 3 το απόγευμα, μ ί α φορά μόνο και τροφή - δυο χούφτες το πολύ- αμαγείρευτη- αν είναι δυνατόν Παναγία μου!
-Είσαι με τα καλά σου;
"Θες να με κιόσεις;" που θ' αναφωνούσε κι ο μακαρίτης πατέρας μου.
-Είμαι μανδάμ και παραείμαι με τα καλά μου, και θα σε εκπλήξω επιπλέον, τονίζοντας πως διάβασα τις προάλλες ότι: νηστεύοντας, τουτέστιν μη τρώγοντας τίποτε απολύτως, για μια μέρα τη βδομάδα, προστατευόμαστε -λέει- κι από το φοβερό το Αλτσχάιμερ!
Μη φεύγω όμως από το θέμα μου.
Ξηροφαγία την ονομάζουν την πρακτική, του εσθίειν άπαξ, και μετά τις 3 το απόγευμα- τα καλογερικά τα βιβλία.
Ξηροφαγία ακόμη δεν απετόλμησα.
Όμως γνωρίζω και λαικούς που την κάνουν.
-Τέλος πάντων, μανδάμ, μη μακρηγορείς ό,τι μπορεί έκαστος με το θέμα της άσκησής του να πράττει, ας πράττει, δεν θα την κάνουμε βούκινο τη νηστεία μας, έλεοςςςς!
Σε συνεννόηση καθείς με τον πνευματικό του, με διάκριση πάντα, ανάλογα και με τη σύνολη κατάσταση της υγείας του.
Δεν θα μας πιάσει κιόλας από τα λαιμά ο Χριστούλης- το νιώθεις.
-Το νιώθω.
-Όμως ξέρω και κάτι ακόμη.
-Τι ξέρεις δηλαδή;
-Ξέρω ότι ο Χριστούλης δε νοιάζεται τόσο για τη νηστεία της τροφής όσο για τη νηστεία από το φάγωμα της σάρκας των αδερφών δια της κατακρίσεως.
-Α! το προχωράς βλέπω το ζήτημα.
-Εμ! Αλλιώς πώς θα δούμε Θεού πρόσωπο;
Σκοπός και της νηστείας, όπως και κάθε σωματικού ή πνευματικού κόπου είναι η απόκτηση της Χάρης του Αγίου Πνεύματος.
Πώς θα αποκτήσουμε τη Χάρη, πώς θα κρατήσουμε τη Χάρη χωρίς αγαπητική φροντίδα για την ψυχή του πλησίον μας;
Ευλογημένη η νηστεία των τροφών που ξεκινάει από αύριο, για την Ορθόδοξη Εκκλησία, αρκεί να κρατήσουμε στο νου μας τα παρακάτω φωτισμένα λόγια:
" Αληθής νηστεία η του κακού αλλοτρίωσις, εγκράτεια γλώσσης, θυμού αποχή, επιθυμιών χωρισμός, καταλαλιάς, ψεύδους, επιορκίας.
Η τούτων ένδεια, νηστεία εστίν αληθής"
Μακάριος όποιος θα λάβει δύναμη εξ ύψους και θα μπορέσει να την τηρήσει!
Συχώρα με και μένα για ό,τι σε λύπησα και ο Θεός θα σε συχωρέσει...
Σαλογραία
Καλή Σαρακοστή Όπως την Θέλει Θεός Καλή Δύναμη και Πραγματικό Αληθινό Αγώνα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαζί με τη νηστεία (στο μέτρο που ο καθένας μπορεί) θα πρέπει να "εξασκήσουμε" και τη συγχωρετική μας διάθεση, καθώς επίσης και τη συγχώρεση στον αδελφό που μας πείραξε..
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσωπικά αυτά με δυσκολεύουν κι όχι η στέρηση τροφής.
Πόσο δύσκολο αλήθεια φαντάζει το "αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν"...
Ας είναι...
Ας κάνουμε μια παραπάνω προσπάθεια τούτη τη Σαρακοστή κι ας φτάσουμε την ώρα της Άγιας Μετάληψης ελαφρύτεροι και λίγο... ελάχιστα καλύτεροι σαν άνθρωποι.
Καλή Σαρακοστή Σαλογραία..
Καλή Δύναμη!
ΤΖΙΝΑ
Ανων.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι ΤΖΙΝΑ καλή Σαρακοστή.
Η συγχώρεση του πλησίον, ειδικά του πλησίον που ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ ΠΟΛΥ και μας ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΕ,και ΠΛΗΓΩΣΕ ΤΣΑΛΑΠΑΤΩΝΤΑΣ τα πολύτιμα συναισθήματα που του προσφέραμε, συνιστά ΘΕΙΑ ΔΩΡΕΑ-διότι η συχώρεση ενός ΑΓΝΩΣΤΟΥ- ΚΑΚΗΣ συμπεριφοράς ανθρώπου- είναι πολύ πιο ΕΥΚΟΛΗ.
Επιτέλους τον άγνωστο δεν τον γνωρίζαμε, ίσως ήταν και ΒΑΡΙΑ ψυχασθενής, ή και ΠΛΗΡΩΜΕΝΟΣ ΡΟΥΦΙΑΝΟΣ, γι αυτό στα καλά καθούμενα, ας πούμε, μας έβρισε, ή μας έβλαψε.
Ωρα Ελλάδος 1:09 μ.μ.
"Η συγχώρεση του πλησίον, ειδικά του πλησίον που ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ ΠΟΛΥ και μας ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΕ,και ΠΛΗΓΩΣΕ ΤΣΑΛΑΠΑΤΩΝΤΑΣ τα πολύτιμα συναισθήματα που του προσφέραμε" είναι πολύ δύσκολη. Την προσπαθώ όμως για την Αγάπη του Θεού. Και χτες το βράδυ, για την Αγάπη του Θεού ζήτησα συγνώμη από αυτόν τον πλησίον, κι ας ένιωθα μάγκωμα στην καρδιά. Δεν υποκρινόμουν, ήθελα να προφέρω στον Κύριο την δική μου προαίρεση, για να κάνει Αυτός την δική Του Θεία Δωρεά. Αλλά ο πλησίον δεν με συγχωρεί (για ό, τι νομίζει αυτός ότι έκανα, άσχετα αν εγώ νομίζω ότι με αδικεί). Πικράθηκα, θύμωσα, δεν μίλησα, δαγκώθηκα, αλλά από χτες το βράδυ παλεύω μέσα μου, να σιωπήσω, για την Αγάπη του Κυρίου, ή να πω στον πλησίον να πάει από κει που ήρθε, αφού αντί να δει τη στραβομάρα του τα βάζει με μένα και αρνείται να με συγχωρήσει; Το ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών είναι το πιο δύκολο πράγμα όταν νιώθεις αδικημένος, προσβεβλημένος, ποδοπατημενος, πώς βάζεις το δίκιο που σε πνίγει στην άκρη; Sorry seems to be the hardest word που λέει κι ο ποιητής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνδιαφέρουσα τοποθέτηση με συγκεκριμένο αποδέκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Πάτερ ημών είναι η πιο δύσκολη προσευχή.
;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήπωπω αγαπημένο της 2 μ.μ ώρα Ελλάδος (κι ας γράφει 4 το απόγευμα εδώ το μηχανάκι)
Τον ξέρω τον ΠΟΛΕΜΟ των λογισμών που έχεις.
Τόν πέρασα πολύ πρόσφατα.
ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ, να κάνεις εσύ το ΜΙΚΡΟΤΕΡΟ στο Ονομα του Χριστού, να κάνεις εσύ τον ΒΛάκα, να βάζεις μετάνοια για ΧΑΡΗ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ και μόνον, και ο άλλος, να κρατάει μούτρα θιγμένα(τρέχα γύρευε για ποιον ανεξερεύνητο λόγο) και να σε μακελεύει με την ψυχρότητα και το τουπέ του όπως ο χοντροχασάπης ξεσκίζει με το μπαλτά του το ελάφι, πάνω στον πάγκο του.
Κάποτε είχα μια φίλη, ΠΟΛΥ ΠΛΗΓΩΜΕΝΗ από την ΠΡΟΔΟΣΙΑ κάποιου προσώπου.
Ήταν οργισμένη και δυσκολευόταν ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ να συχωρέσει.
Μάλλον, την ταλάνιζαν φαντασιώσεις εκδίκησης, ό,τι είχε δει σε διάφορα θρίλερ, της πέρναγαν ως ιδέες μπροστά απ'τα μάτια της.
Ο "άλλος", εννοείται, ΔΕ ΧΑΜΠΑΡΙΑΖΕ μία.
Μόνο η φίλη μου φθείρονταν από ενα αίσθημα ΑΔΙΚΙΑΣ μέχρι θανάτου.
Μου έλεγε οτι ήθελε να τον ξεσκίσει (όχι στο σεξ, στο γδάρσιμο της σάρκας του, επιθυμώντας να τον πονέσει μέχρι θανάτου, μήπως και καταλάβει τον δικό της πόνο).
Ματαίως εγώ έπαιζα το ρόλο της χριστιανικής λογικής.
Δεν ήθελε να ακούσει.
Εκείνο τον καιρό, βρέθηκε κάπου στο εξωτερικό στη Λιθουανία ή Λετονία δε θυμάμαι ακριβώς.
ΤΥΧΑΙΑ, βρέθηκε σαν χτες, σε έναν ναό, ρώσικο Ορθόδοξο και στάθηκε να παρακολουθήσει τον Εσπερινό της ΣΥΓΝΩΜΗΣ.
Της άρεσε το τελετουργικό και ας μη κατανοούσε τη γλώσσα.
Η κατάνυξη των παρισταμένων την περόνιαζε μέχρι το κόκκαλο.
Την οδηγούσε στην ουσία που είναι η επικοινωνία με το Θεό που ΕΙΝΑΙ αγάπη.
ΣΤο τέλος επακολούθησε το τυπικό της ΑΛΛΗΛΟΣΥΧΩΡΕΣΗΣ.
Η φίλη μου ξένη μέσα στους ξένους, που έμοιαζαν να γνωρίζονται μεταξύ τους.
Αυτοί, αλληλοασπάστηκαν, ζητώντας ο ένας από τον άλλον και οι λαικοι μεταξύ τους και ο ιερέας από τους λαικους και οι λαικοί από τον ιερέα "συγνώμη".
Τη φίλη μου,που ένιωθε απίστευτα μόνη της, τότε, την πλησίασε μια αιθέρια νέα γυναίκα, ξανθόμαλλη.
Της χαμογέλασε αγγελικά και την ασπάστηκε στα μάγουλα τρις ζητώντας (ΟΥΔΕΙΣ ΟΙΔΕ, ΔΙΑ ποίον ΑΓΝΩΣΤΟΝ παράπτωμα )στην άγνωστη τη γλώσσα "συγνώμη".
Η φίλη , προσέλαβε την κίνηση της αγγελικής, άγνωστης, ξένης γυναίκας, ως την κίνηση που η δική της ψυχή ΟΦΕΙΛΕ να κάνει για να συχωρέσει τον γνωστό προδότη της εμπιστοσύνης της.
Είχε αγγιχτει βαθιά, παρόλα αυτά, επιστρέφοντας στηνΕλλάδα, δεν μπορούσε ακόμα ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ να συχωρέσει...(συνεχίζεται)
(συνέχεια από προηγούμενο(
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνέβη η φίλη μου, να χτυπηθεί από πολύ άγριο καρκίνο δυο τρεις μήνες αργότερα.
Διορία ζωής τρείς έως έξι μήνες της έδωσαν οι γιατροι.
Και τότε...ΚΑΤΑΛΑΒΕ.
ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΑΜΕΣΩΣ Σ Υ Χ Ω Ρ Ε Σ Ε, όλους όσους την είχαν επί δεκαετίες πικράνει, εκ βάθους καρδίας, αναπλαισιώνοντας τα γεγονότα σε νέα βάση.
Και τότε, αν θες το πιστεύεις,
εγώ το ΕΙΔΑ γι αυτό το πιστεύω,
με τη βοήθεια της Πιστης της στον Κύριο και τον συνειδητό αγώνα που έκανε, επιθυμώντας στις θείες πραγματικότητες να προσεγγίσει,
ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΗΣ, ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΚΕ!
Θαύμασα σ'αυτή την περίπτωση πόσο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ο σύνδεσμος σΏΜΑΤΟΣ και ψυχής.
Και κατάλαβα πως...
όποιος κρατάει οργή και κακία στον πλησίον, ΠΡΩΤΑ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑ , τον εαυτόν του ΒΛΑΠΤΕΙ.
Μετά, ΜΠΟΡΕΙ να βλάψει και τον πλησίον.
ΑΝ Ο ΠΛΗΣΙΟΝ ΕΦΤΑΙΞΕ, ΣΙΓΟΥΡΑ,
σε ανύποπτο χρόνο και ΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΑ και συγκυρίες που ΔΕΝ ΤΟ ΦΑΝΤΑΖΕΤΑΙ, την ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ του αμαρτία
ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ
θα την ΠΛΗΡΩΣΕΙ!!!
ΚΑΙ Ο,ΤΙ ΠΟΝΟ ΕΔΩΣΕ, ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ ΘΑ ΤΟΝ ΛΑΒΕΙ!
ΕΠΕΙΔΗ Ο Λ Ε Σ ανεξαιρέτως οι ΛΑΘΟΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ, Π Λ Η Ρ Ω Ν Ο Ν Τ Α Ι
και από αυτή τη ζωή αγαπημένο μου.
Μόνο που συχνά όταν έρχεται η ΠΛΗΡΩΜΗ, την ΑΙΤΙΑ της πληρωμής την έχουμε ΞΕΧΑΣΕΙ και γογγύζουμε και λέμε"μα γιατί να μου τύχει εμένα αυτό; εγώ υπήρξα δίκαιος άνθρωπος!"
Μα ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΑΜΕ ΔΙΚΑΙΟΙ.
Παραβάτες υπήρξαμε, εφόσον οργιστήκαμε, εφόσον κατακρίναμε, εφόσον μνησικακήσαμε, εφόσον ανταποδώσαμε.
Και εάν Ο ΑΝΑΜΑΡΤΗΤΟΣ ΙΗΣΟΥΣ Π Ο Ν Ε Σ Ε τόσο βαθιά, όταν έζησε, άν η Άσπιλη και ΠαΝΑΓΊΑ μητέρα Του, ένιωσε ΤΟΣΗ ΟΔΥΝΗ,όταν έζησε,
ποίοι είμαστε εμείς, ΑΠΕΙΡΑ ΑΜΑΡΤΩΛΟΙ ΟΝΤΕΣ, που θα γλυτώσουμε "τηλικαύτης αμελήσαντες σωτηρίας;"
Ας ζητήσουμε, ΌΜΩΣ ΒΟΗΘΕΙΑ.
Η ΒΟΗΘΕΙΑ, ΥΠΑΡΧΕΙ.
ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΨΑΞΟΥΜΕ.
Η συνεχής θεία μετάληψη, κατόπιν διεξοδικής εξομολόγησης των αρνητικών συναισθημάτων μας σε ΟΡΘΟΔΟΞΟ πνευματικό που να ΜΠΟΡΕΙ να ΘΕΡΑΠΕΥΣΕΙ, είναι το μέγιστο όπλο.
Μαζί με τη νηστεία, Η ΣΥΝΕΧΗΣ ΘΕΙΑ ΜΕΤΑΛΗΨΗ, μπορεί τις μηχανές του Εχθρού, ΟΛΕΣ να τις διαλύσει.
Το εύχομαι και για σένα και για μένα και για τον καθένα μας, περιστέρι μου.
Ωρα Ελλάδος 3:04μ.μ.
Έχεις πολύ δίκιο Σαλογραία μου! Με χάραξε βαθειά η ιστορία αυτής της Συγνώμμης! Όντως πιστεύω ότι γίνεται φαρμάκι μέσα μας αυτή η εμμονή της ΜΗ συγχώρησης. Δηλητηριάζει το στήθος που την κρατάει..
ΔιαγραφήΑς βρούμε την Ταπείνωση που χρειάζεται για να συχωρέσουμε. Είναι το μεγαλύτερο καλό στον..εαυτό μας.
Καλή Σαρακοστή
Ευχαριστώ από καρδιάς, τα λόγια της αγάπης σας, κι ο κόπος που βάζετε να μου τα γράψετε, είναι βάλσαμο που τόσο χρειάζεται ένα τσαλαπατημένο εγώ, που δυστυχώς κουβαλάω και φαντάζομαι όλοι μας κουβαλάμε μέχρι τέλους. Στα πρόθυρα του θανάτου με βλέπω κι εμένα να συγχωρώ όλους κι όλα, στην καθημερινότητά μου όμως που ξεχνώ να έχω μνήμη θανάτου και φαντάζομαι μέλλοντα και πράματα και θάματα, το δίκιο μου φαντάζει ως το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο. Πρέπει να αποδεχτώ ότι δεν είναι. Ο λογισμός μού λέει "μα αν δεν πεις στον άλλο ότι έχει άδικο πώς θα μάθει; Πώς θα σταματήσει να σου φέρεται έτσι;". Στην πράξη βλέπω πώς και που του το λέω δεν μαθαίνει αλλά αντιδρά με το δικό του εγώ/δίκιο. Και θέλω να γυρίσω την πλάτη και να φύγω τρέχοντας. Πώς γίνεται και να μείνω και να μην πω τίποτα άλλο; Μόνο αν καταφέρω να κάνω βίωμα, κι ας μην είμαι ετοιμοθάνατη, την συναίσθηση ότι κι εγώ δεν έχω υπάρξει δίκαιη στη ζωή μου, να αποδεχτώ ότι ο πλησίον έρχεται από παραχώρηση του Κυρίου, για να μάθω, να δω τη σαπίλα μου και να ευγνωμωνώ αντί να πικραίνομαι. Τι θα απαντήσετε όμως στον ψυχοθεραπευτή που θα πει "κυρία μου είσθε μαζόχα και αρέσκεστε να παίζετε το ρόλο του θύματος". Που σταματάει η ταπείνωση για Χάρη του Θεού και πού αρχίζει η εξάρτηση, η αδυναμία;
ΑπάντησηΔιαγραφή"Που σταματάει η ταπείνωση για Χάρη του Θεού και πού αρχίζει η εξάρτηση, η αδυναμία;"
ΔιαγραφήΑν κάποιος κάνει ταπείνωση για χάρη του Θεού βρίσκεται σε λάθος πορεία που τον οδηγεί στην εξάρτηση και αδυναμία.
Ταπείνωση είναι να αισθανώμαστε και να υπομένουμε δυναμικά και με χαρά τα παθήματα και τις θλίψεις που μας συμβαίνουν, ώς δικές μας. Αλλά και αυτό δεν θα το καταφέρουμε αν δεν έχουμε πνευματική γνώση, δηλαδή νού Χριστού.
Όσο δεν γνωρίζουμε ότι η Αγάπη είναι η ίδια η Δικαιοσύνη, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να συγχωρέσουμε κανέναν εκ καρδίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιότι μία συγνώμη απ'τα χείλει με σφιχτά κλεισμένη την καρδιά, κανείς δεν θα την δεχτεί.
Εφόσον δεν αγαπάμε τον πλησίον ως εαυτόν, σημαίνει ότι δεν αγαπάμε όπως πρέπει τον εαυτό μας. Και δεν αγαπάμε τον εαυτό μας όπως πρέπει, διότι δεν είναι ο Χριστός εαυτός μας.
Και γιατί δεν είναι ο Χριστός εαυτός μας; Διότι εν αγνοία η εν γνώση υπακούμε και κάνουμε κατά έργο, λόγο και διάνοια αυτά που μας υποβάλει ο διάβολος. Με αυτό τον τρόπο, γίνεται ύπουλα εκείνος εαυτός μας.
Όταν λοιπόν αδικούμε τον εαυτό μας παραδίδοντάς τον στό διάβολο, πως είναι δυνατόν να είμαστε με τους άλλους δίκαιοι.
Πώς λοιπόν, θα συγχωρέσουμε κάποιον απ'την καρδιά μας, όταν στήν καρδιά μας βασιλεύει εκείνος που διαιρεί τους ανθρώπους και όχι Εκείνος που τους ενώνει;
Το πρώτο συγγνώμη, το περιμένη ο προδομένος από εμάς τους ίδιους εαυτός μας. Γι'αυτό και ο Κύριος Ιησούς Χριστός πήρε την δική μας θέση στό σταυρό.
Την θέση του προδομένου απο εμάς εαυτού μας.
Δέν ζητάει να τον συμπονέσουμε που σταυρώνεται γιά εμάς ο Κύριος, αυτά είναι άκαιροι συναισθηματισμοί και τίποτε άλλο.
Αυτό που ζητάει,είναι να πιστεύσουμε σ' Αυτόν, αλλοιώς ούτε οι συνεχείς εξομολογήσεις θα μας βοηθήσουν, ούτε οι συχνές θείες μεταλήψεις.
Αν δεν γνωρίσαμε ακόμη τον Ήλιο της Δικαιοσύνης Χριστό, οπωδήποτε αιτία είναι η απιστία μας. Διότι "ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται" και βαπτισμένοι είμαστε όλοι μας, "ο δε απιστήσας κατακριθήσεται", λέγει ο Κύριος.
με άγγιξε αυτό που λέτε: "η Αγάπη είναι η ίδια η Δικαιοσύνη" και "Όταν λοιπόν αδικούμε τον εαυτό μας παραδίδοντάς τον στό διάβολο, πως είναι δυνατόν να είμαστε με τους άλλους δίκαιοι" Πολλή τροφή για σκέψη, ευχαριστώ πολύ
ΔιαγραφήAνων. αγαπημένο έγραψες:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Στην πράξη βλέπω πώς και που του το λέω δεν μαθαίνει αλλά αντιδρά με το δικό του εγώ/δίκιο.
Και θέλω να γυρίσω την πλάτη και να φύγω τρέχοντας. Πώς γίνεται και να μείνω και να μην πω τίποτα άλλο; Μόνο αν καταφέρω να κάνω βίωμα, κι ας μην είμαι ετοιμοθάνατη, την συναίσθηση ότι κι εγώ δεν έχω υπάρξει δίκαιη στη ζωή μου, να αποδεχτώ ότι ο πλησίον έρχεται από παραχώρηση του Κυρίου, για να μάθω, να δω τη σαπίλα μου και να ευγνωμωνώ αντί να πικραίνομαι.
Τι θα απαντήσετε όμως στον ψυχοθεραπευτή που θα πει "κυρία μου είσθε μαζόχα και αρέσκεστε να παίζετε το ρόλο του θύματος".
Που σταματάει η ταπείνωση για Χάρη του Θεού και πού αρχίζει η εξάρτηση, η αδυναμία;"
.................
τα παραπάνω έγραψες, υπέροχα εκφράζοντας και δικά μου ΙΔΙΑ συναισθήματα ΑΔΙΚΙΑΣ ΚΑΤΑΦΩΡΗΣ και αίσθησης ΝΤΟΥΒΑΡΙΟΥ, από την πλευρά του ΑΠΕΝΑΝΤΙ του χιλιοευεργετημένου, πλην ΑΝΑΙΣΘΗΤΟΥ παντάπασιν, ανθρώπου, που με πληγώνει.
Λοιπόν, ΑΝ ΤΟ ΕΙΠΕΣ μ ι α φορά το ΠΑΡΆΠΟΝΟ ΣΟΥ, και ΔΕΝ το κατάλαβε, νομίζω ότι ΠΕΡΙΤΤΟ Να το επαναλάβεις.
Ο μέγας Αγιος Απόστολος έγραψε: "Αιρετικόν, άνθρωπον, μετά πρώτην και δευτέραν νουθεσίαν, παραιτού"
Δηλαδή, αυτόν που διαλέγει να δεί ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ της εγωκεντρικής δικής του αλήθειας μόνον, και ΕΘΕΛΟΤΥΦΛΟΙ ΕΝΟΧΑ, μπρος στο ΚΑΤΑΦΑΝΕΣΤΑΤΟ ΣΥΝΟΛΙΚΟ δίκιο του πλησίον, μετά από μια πρώτη και μια δεύτερη παραπονεμένη κουβέντα, ΤΟΝ ΠΑΡΑΤΑΜΕ.
ΤΟΥΤΕΣΤΙΝ, ΠΑΥΟΥΜΕ, αληθινά και σε βάθος παύουμε ΝΑ ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥ.
ΠΑΥΟΥΜΕ να έχουμε την παραμικρή αγωνία αν κατάλαβε ή αν δεν κατάλαβε το πρόβλημά μας.
ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΜΑΣΤΕ Ψ Υ Χ Ο Λ Ο Γ Ι Κ Α, και ΤΟΠΙΚΑ, όπου αυτό είναι εφικτό, ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ.
ΜΑΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Α Δ Ι Α Φ Ο Ρ Ο Σ, όπως π.χ. και ο περιπτεράς στο κέντρο της πόλης που δεν τον γνωρίζουμε.(συνεχίζεται)
Βέβαια, αν μάθουμε ότι κάτι κακό έπαθε ο περιπτεράς, θα λυπηθούμε, ανθρωπίνως.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν έχει την ανάγκη την οικονομική μας, και μπορούμε, θα τον συνδράμουμε.
Αλλά...άπαξ και ο περιπτεράς, κατεγράφη από τη συνείδησή μας, ως ΑΣΧΕΤΟΣ και άγνωστος ΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΨΥΧΙΚΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ, για μας, ΔΕΝ υπαρχει ως πρόσωπο στο οποίο θα δώσουμε ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ με τις ενασχολήσεις μας.
ΘΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ Α Π Ο Σ Τ Α Σ Ε Ι Σ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΕΣ για χάρη της Ψ υ χ ι κ ή ς μας υγείας.
ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ Δ Ι Κ Α Ι Ω Μ Α.
Και ο Κύριος, με τους 12 μαθητές που τον υπεραγαπούσαν ήταν ΚΟΛΛΗΤΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΑ.
ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥΣ
(ΠΟΥ ΤΟΝ ΑΠΕΚΡΟΥΑΝ και τον κατέκριναν μόνιμα ως φαύλο και ανάρμοστο στη συμπεριφορά Του,
επειδή ΤΟΝ
Φ Θ Ο Ν Ο Υ Σ Α Ν ΘΑΝΑΣΙΜΑ, ΚΡΥΦΑ μέσα στην καρδιά τους, λόγω του ότι διέθετε ένα έκπαγλο-εκπλήσσον υπερβολικά δηλαδή- Κάλλος που αυτοί το ΣΤΕΡΟΥΝΤΑΝ)
ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΠΑΡΕΑ Ο ΚΥΡΙΟΣ.
ΕΧΟΥΜΕ, λοιπον και μεις οι αδυναμοι,
Δ Ι Κ Α Ι Ω Μ Α ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΑΡΕΑ ΜΕ
Ο Π Ο Ι Ο Ν πνευματικά, ΜΑΣ ΘΑΝΑΤΩΝΕΙ.
Καταλαβαίνουμε την ψυχική του ασθένεια της ΤΥΦΛΩΣΗΣ αλλά...
ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥ, περιποιούμενοι την ψυχική του πυώδη ασθένεια της έπαρσης.
Α Π Ο Μ Α Κ Ρ Υ Ν Ο Μ Α Σ Τ Ε λοιπόν.
Μια καλημέρα, μια καληνύχτα, ΑΝ ΤΥΧΕΙ ΚΑΙ ΣΚΟΝΤΑΨΟΥΜΕ ΕΠΑΝΩ ΤΟΥ, και ειναι ΑΡΚΕΤΟ.
Η περαιτέρω προσπάθεια παραμονής μας, εμάς ΦΘΕΙΡΕΙ.
Ο σοφός μας λαός, τονίζει:
"Από μακριά και αγαπημένοι"
ΔΕΝ ωφελεί εσένα να παραμένεις ΑΛΛΟ, στον επώδυνο ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΘΥΜΑΤΟΣ, ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ ΤΟ Ν Τ Ο Υ Β Α Ρ Ι του ψυχισμού του πλησίον, να μαλακώσεις.
Παίρνεις το καπελάκι σου και Φ Ε Υ Γ Ε Ι Σ, ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ Π Ο Λ Υ ΜΑΚΡΙΑ.
Αν μπορείς κάνε του μόνο προσευχή.
Αν υποφέρεις και με την προσευχή, σταμάτα και την προσευχή για το συγκεκριμένο πρόσωπο, ΜΕΧΡΙ ο ΧΡΟΝΟΣ, και η θεία βοήθεια, την εσωτερική σου ΠΛΗΓΗ, να την απαλύνει.
Μόνο στους οικείους εξ αίματος, δηλαδή στην στενότερη οικογένεια έχουμε ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ Να παραμείνουμε δίπλα, ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΜΑΣ ΠΛΗΓΩΝΟΥΝ, και εκεί πάλι, η Εκκλησία, το διαζύγιο το δέχεται για να μη συμβούν ΚΛΙΜΑΚΩΣΕΙΣ ΟΡΓΗΣ, ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ.
Στον άγιο μεγάλο ΑΡσένιο το Πνεύμα του Θεού, είπε:
-ΑΡΣΕΝΙΕ, ΦΕΥΓΕ, ΚΑΙ ΣΩΖΟΥ!
ΚΑΙ ΓΩ, ΟΤΑΝ ΕΧΩ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΚΑΙ ΒΛΕΠΩ ΟΤΙ Ο ΑΛΛΟΣ στον εγκέφαλο είναι πάνυ...γκαγκά, τον αφήνω!
Εδώ η Χάρη του Αγίου Πνεύματος εγκαταλείπει ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΠΟΥ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΤΑΙ.
ΕΔΩ Η ΧΑΡΗ του Παναγίου Πνεύματος, ΔΕΝ ΕΠΙΜΕΝΕΙ, όταν ο άνθρωπος την απωθεί με τα κακά του έργα,
ΚΑΙ Α Ν Α Χ Ω Ρ Ε Ι.
ΠΟΣΩ ΜΑΛΛΟΝ, ΕΜΕΙΣ ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ
ΝΑ Α Ν Α Χ Ω Ρ Η Σ Ο Υ Μ Ε προκειμένου να ξαναβρούμε της ψυχής την ΕΙΡΗΝΗ, ΠΟΥ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ,
ΕΊΝΑΙ ΤΟ ΑΓΑΘΟ ΤΟ Υ Π Ε Ρ Τ Α Τ Ο.
Όποιος δεν εκτίμησε το θησαυρό της φιλίας και της στοργής που προσέφερα, ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΧΑΣΕΙ.
ΑΥΤΟΣ, οπωσδήποτα ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΚΑΠΟΤΕ ΤΗ ΒΛΑΚΕΙΑ ΤΟΥ.
ΑΛΛΑ, τότε, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΔΙΟΡΘΩΣΗ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ Ζημίας και απώλειας.
...........(συνεχίζεται)
(συνέχεια από προηγούμενο)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑρκετά έπαιξες το ρόλο του θύματος, αγαπημένο μου και εσύ και εγώ.
ΠΑΜΕ ΤΩΡΑ ΠΙΟ ΚΑΤΩ.
Η ΖΩΗ ΠΑΝΤΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ, ΜΕ ΝΕΕΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΣΕ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ωραίες πνευματικές ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ, ΌΣΟ ΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΆΝΘΡΩΠΟΣ.
Δεν είναι υποχρεωτικό η κάθε φιλία και σχέση που φτιάξαμε να βαστήξει αιώνια.
ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ, ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΑ η ΙΣΟΒΙΑ και κοντινή ΣΧΕΣΗ.
ΜΕ ΑΛΛΟΝ Κ Α Ν Ε Ν Α Ν!
Ούτε καν με συζύγους, με κατά σάρκα αδέρφια ή τέκνα.
ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΟΥ για να Αποκτήσεις την πολυπόθητη ψυχική ηρεμία.
Και όταν ηρεμήσεις και για τα "ντουβάρια"αυτά θα μπορείς να κάνεις μια προσευχή.
Και τότε αυτοί, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ.
ΚΑΙ ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ ΑΠΟ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΤΗΣΟΥΝ ΜΙΑ ΣΥΓΝΩΜΗ, την οποία όταν θα σου τη δώσουν μπορεί πια να ΜΗΝ την χρειάζεσαι, διότι θα ΕΙΣΑΙ ΘΕΡΑΠΕΥΜΕΝΗ.
Και γώ έφτασα στη μέση ηλικία μέχρι να μου ζητήσει η μάνα μου μία συγνώμη.
Και όταν τη ζήτησε, ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΝΤΕΞΑ.
ΚΑΙ ΜΟΥ ΗΡΘΑΝ ΚΛΑΜΑΤΑ.
ΚΑΙ ΑΛΛΑΞΑ ΤΗΝ ΚΟΥΒΕΝΤΑ.
ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΣΗΜΑΣΙΑ η συγνώμη της, ΠΛΕΟΝ ΓΙΑ ΜΕΝΑ.
Για ΚΕΙΝΗΝ όμως, ήταν καλό που τη ζήτησε.
Ο Θεός ας την αναπαύει.
Δεν ήξερε η γυναίκα να φερθεί καλύτερα.
Ήταν πολύ φορτωμένη-πονεμένη από τα προσωπικά της και ΔΕΝ καταλάβαινε.
Ετσι, όμως ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ.
Για δική μου άσκηση στην ταπείνωση.
ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΑΦΡΥ ΤΟ ΧΩΜΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΣΚΕΠΑΖΕΙ...
Ώρα Ελλάδος 4:44μ.μ
Ιωάννη
ΑπάντησηΔιαγραφή:-)
βρίσκεται ΠΟΛΥ ΥΨΗΛΑ.
Αδυνατώ και να ατενίσω στο ύψος σου.
:-)
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ. Με κάνατε να χαμογελώ και να κλαίω ταυτόχρονα. Την αγάπη μου και την φτωχή μου προσευχή, για σας, για όλους μας, για να έχουμε καλό στάδιο, μια που σαν άλλοι μονομάχοι καλούμαστε και πάλι να παλέψουμε με τα θηρία που θέλουν να σπαράξουν την ψυχή μας, πονώ και κλαίω πολύ για όλους μας, για τον κοινό μας πόνο,θύτες και θύματα ταυτόχρονα, είθε ο Θεός να δει τα δάκρυα να ακούσει τους στεναγμούς και να μας ελεήσει, άλλη ελπίδα δεν έχουμε. Το κεράκι μου θα καίει και για σας, ευχαριστώ.
ΑπάντησηΔιαγραφή:-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΥΧΑΡΙΣΤΩ και γω ευγενική ψυχή για το ΠΟΛΥΤΙΜΟ κεράκι.
Βρισκόμαστε στην ίδια ανηφορική πορεία εν Πνεύματι εν Πίστει, Ελπίδι και Αγάπη Κυρίου Ιησού, μέχρι το Τέλος.
Σαλόγραιά μου επέτρεψέ μου μία μικρή αλλά πολύ σημαντική παρατήρηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν η περιμένουμε, η νομίζουμε ότι δικαιούμαστε να μας ζητήσουν συγνώμη εκείνοι που μας αδίκησαν, τότε βρισκόματε και υπηρετούμε στό εχθρικό στρατόπεδο χωρίς να το ξέρουμε.
Κορίτσι μου, αντί να τα λες εδώ και να εκτονώνεσαι πρόσκαιρα δεν αναζητάς , εκτός κι έχεις, ένα πνευματικό διακριτικό και σωστό, να σε βοηθήσει επί της ουσίας μέσα από το μυστήριο; Τα λεχθέντα, δε διαφωνώ μ αυτά, αγγίζουν τον εγκέφαλο, το μυστήριο την καρδιά. Επειδή έπαθα, επειδή κρατάω ακόμα θυμό κι αγωνίζομαι νύχτα και μέρα να τον προσπεράσω, είδα μεγάλη βοήθεια μέσα από το μυστήριο της εξομολόγησης και της προσευχής πνευματικού κι ανθρώπων μ αγάπη για μένα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ θυμός, η πίκρα, μπαίνουν βαθιά μέσα μας κι άντε να τα βρεις μετά.
Σου εύχομαι τα καλύτερα και σε συμπονώ. Κάποιες φορές είναι ανάγκη να απομακρυνόματσε αν μπορούμε, και να κοιτάμε και μέσα μας να βρούμε τις αιτίες των αντιδράσεών μας σε συγκεκριμένες καταστάσεις. Το ζήτημα είναι να απελευθερώνουμε τη ψυχή κι όχι να την εγκλωβίζουμε.Είσαι εμπαθής, όπως κάθε άνθρωπος. Μην απαιτείς την τελειότητα. Δεν θα την έχεις και ποτέ. Μόνο αν αγιάσεις αλλά και πάλι θα νιώθεις πως υπολείπεσαι.
Καλό κουράγιο.
Έχετε δίκιο. Θέλω να πω πως δεν αντικαθιστώ όμως την πνευματική προπάθεια με τις κουβέντες στο διαδύκτιο, αλλά είναι στιγμές που η ψυχή έχει ανάγκη από ένα ανθρώπινο χάδι, μπαίνω εδώ και νιώθω όμορφα, μιλάω όπως θα ήθελα να μιλάω με τη μάνα μου και δε μπορώ. Νιώθω ευγνωμοσύνη. Η σωτηρία μου θα έρθει από τον Κύριο, εδώ παίρνω μια ζεστασιά, σαν αυτή που μου δώσατε κι εσείς τώρα, με τις ευχές σας, πολύ σας ευχαριστώ.
ΔιαγραφήΚαλή Σαρακοστή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέχασες και δεν μίλησες για το τριήμερο, που έχει αφήσει και την παροιμία "αυτόν τον φοβάται όσο η γριά το τρήμερο" (αυτό που η μάνα μας εκκλησία για μας οικονομήσει, κάνει την 1η προηγιασμένη πρωί και όχι απόγευμα, μειώνοντας το τριήμερο ουσιαστικά σε δύο μέρες ουσιαστικά...)
Και πάλι καλόν αγώνα
Στέλιος
καλή σαρακοστή,αγαπητή Σαλογραια....και δύναμη για την αληθινή νηστεία.
ΑπάντησηΔιαγραφή;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΙωάννη
επειδή ΔΕΝ περιμένουμε να μας ζητήσουν συγνώμη, γι αυτό ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΜΑΣΤΕ.
ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗΣ, ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ, και έτσι ΗΣΥΧΑΖΟΥΜΕ.
Στο νόμο του Θεού πάντως, είναι ΑΜΦΟΤΕΡΟΠΛΕΥΡΗ η υποχρέωση της ΣΥΝΔΙΑΛΛΑΓΗΣ και της συγνώμης, για να επέλθει ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΣΥΝΤΟΜΗ.
Το αναφέρει και κάπου το Ευαγγέλιο όταν γράφει: όταν φέρνεις το δώρο σου στο θυσιαστήριο και ΘΥΜΗΘΕΙΣ, ότι ο ΑΔΕΛΦΟΣ ΣΟΥ, ΕΙΝΑΙ ΠΙΚΡΑΜΕΝΟΣ ΜΑΖΙ ΣΟΥ, πρέπει να παρατήσεις ΣΥΞΥΛΟ ΤΟ ΔΩΡΟ ΣΤΟ ΘΥΣΙΑΣΤΗΡΙΟ, ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ ΣΟΥ, ΝΑ ΑΓΑΠΗΘΕΙΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥ
π ρ α γ μ α τ ι κ ά και ΤΟΤΕ μόνο θα ΔΕΧΤΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΤΗ ΘΥΣΙΑ ΣΟΥ ΣΤΟ ΘΥΣΙΑΣΤΗΡΙΟ.
ΦΟΒΕΡΉ ΚΟΥΒΕΝΤΑ.
ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΖΟΥΝ ΣΤΗΝ Π Ρ Α Ξ Η.
Μόνο βαρύγδουπα θεολογικά κηρύγματα, που είναι εύκολα και δωρεάν ΥΠΝΩΤΙΖΟΥΝ το χριστεπώνυμον πλήρωμα, άστα...
Αν δεν γίνει ΑΜΦΟΤΕΡΟΠΛΕΥΡΩΣ Η ΣΥΝ-ΔΙΑΛΛΑΓΗ...ΚΑΘΥΣΤΕΡΕΙ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΓΙΑ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ καθώς ο
ΠΙΟ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΟΣ ΠΙΣΤΟΣ, ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ, ΕΡΉΜΗΝ του άλλου που ΚΩΦΕΥΕΙ...
Ξέρω πολλά παιδιά ετών 40 και 50 που ΑΚΟΜΗ ΔΕΝ έχουν συγχωρήσει ΣΚΛΗΡΟΤΗΤΑ και ΕΓΩ-κεντρισμό γονέων.
ΑΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ (και όχι μόνον γονείς...)
ΕΙΧΑΝ Τ Α Π Ε Ι Ν Ω Θ Ε Ι, ή ΙΑΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ, ΘΑ ΕΙΧΕ ΕΠΕΛΘΕΙ ΝΩΡΙΤΕΡΑ.
ωΡΑ ΕΛΛΑΔΟΣ 6:52 μ.μ.
Μόνο βαρύγδουπα θεολογικά κηρύγματα, που είναι εύκολα και δωρεάν ΥΠΝΩΤΙΖΟΥΝ το χριστεπώνυμον πλήρωμα, άστα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣιγά μην υπνωτίζουν..θες να πεις στέλνουν για ύπνο, κι αν..
Ανων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορεί να έχει εξομογηθεί το "κορίτσι" σου, αλλά ΝΑ ΜΗΝ ΘΕΡΑΠΕΥΕΤΑΙ.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΟ ΘΕΜΑ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ, ΑΠΑΞ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΙ Π Λ Η Γ Η.
..............
Μινωίτισσα
Καλή Σαρακοστή και για σένα, με υγεία και ειρήνη ψυχής και αληθινό Πνεύμα Μετα-νοίας για όλους μας.
.....................
Στέλιο
Τι να πω για το Τριήμερο, είναι ζόρικο...δεν το αποτολμώ...
Μιλάω πάντα ΜΕΧΡΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΦΤΑΝΕΙ Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΟΥ ΕΜΠΕΙΡΙΑ.
ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΞΙΑ ΓΙΑ καουμπουλίκια.
ΜΙΑ χαζή τρελή είμαι που μονίμως εξομολογούμαι τα λάθη και την ολιγοπιστία μου ΣΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ, τι ψάχνεις να βρεις, σε μένα, αγαπημένο μου;
Μια φορά δεν έφαγα τίποτα απολύτως την Καθαρή Δευτέρα(είπα και γω να ασκητέψω χαχα) μόνο νερό και την Τρίτη το πρωί, ΠΡΙΝ σηκωθώ απο το κρεβάτι είχα ΛΙΠΟΘΥΜΙΚΗ ΤΑΣΗ, ΙΔΡΩΣΑ, και ζήτησα ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ πορτοκαλάδα και έτσι ήρθα στα συγκαλά μου, και μπόρεσα να σηκωθώ και να περπατήσω.
ΔΕΝ είναι του καθεμιανού τα Τριήμερα.
Δεν είναι για μενα πάντως που πάσχω και από υπόταση...
Μπορεί να έχει εξομογηθεί το "κορίτσι" σου, αλλά ΝΑ ΜΗΝ ΘΕΡΑΠΕΥΕΤΑΙ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤότε τρία τινά συμβαίνουν: ή "κακός" γιατρός ή λάθος φάρμακα ή κάτι εσωτερικά και βαθιά εμποδίζει. Έτσι λένε τα βιβλία κι η ελάχιστη εμπειρία που διαθέτω. Πέραν αυτού ουδέν, κορίτσι μου!!
;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο "κορίτσι" μας, έστειλε πριν δυο λεφτά ένα μήνυμα που έβαλε τα πράγματα στη θέση τους, και το ευχαριστώ.
Προς ετέρα ανων.
Όταν ασχολούμαστε με το υπερ-ευαίσθητο σκεύος της ψυχής τα πράγματα ΔΕΝ είναι ΠΟΤΕ ξεκάθαρα του στυλ:"ένα δυο τρία".
Μα ΠΟΤΕ.
ΟΎΤΕ και δηλώνονται δημόσια.
Μας εξήγησε το "κορίτσι" μας, γιατί μπαίνει σε μια σελίδα σαν και αυτή.
Μπαίνει για να ακούσει μια
ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗΣ, που θα ΕΠΡΕΠΕ να μπορεί να μπορεί την ακούσει στην, οικογένειά της, ή στην ΕΝΟΡΙΑ της π.χ. ΑΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣΕ η κάθε ενορία ΟΠΩΣ πρέπει, αλλά ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ΔΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΊ, και έχουν καταντήσει ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ οι ποιμένες, ΒΑΡΙΕΣΤΗΜΕΝΟΙ
στο μη περαιτέρω, με το ΔΥΣΤΥΧΟ ΧΡΙΣΤΕΠΩΝΥΜΟΝ, που ΑΦΕΛΩΣ, ΕΛΠΙΖΕΙ ΣΤΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥΣ, αλλά ας μην επεκταθούμε, ΔΕΝ ΩΦΕΛΕΙ...
Ωρα Ελλάδος 7:31 μ.μ.
Μάλιστα. Εγώ έχω μια αρχή στη ζωή μου: να κοιτάζω που σφάλλω εγώ, πρώτα. Με πονά και πως φέρονται οι άλλοι. Οι λύσεις όμως είναι μέσα μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατά τ άλλα: δεν έπιασα κανένα από τη μύτη ούτε από το χέρι. Εκτέθηκε κάτι δημόσια και σκέφτηκα να "ενδιαφερθώ" κάνοντας ένα σχόλιο. Έτερον ουδέν.
Όσο για το ένα, δύο, τρία;χμ! Για να ατενίσει κανείς τον μαθηματικό κόσμο είναι ανάγκη να ξεκινήσει από το ένα, δύο, τρία. Αργότερα, πολύ, μαθαίνει τριγνωμοτερία, ευκλείδιο γεωμετρία, κι ένα σωρό άλλα πολύπλοκα.Με αναγωγή στον χώρο της ψυχής εξάγουμε το συμπέρασμα. Εκτός και νομίζει κάποιος πως βρίσκεται στον ανώτερο μαθηματικό κόσμο.
Καλό είναι να μη σνομπάρουμε.
Δε θα επανέλθω.
Επίσης καλό είναι ν απαντάμε μόνοι μας κι όχι με ενδιάμεσους. Δείγμα ωριμότητας._
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσύ δίνεις την ΕΡΜΗΝΕΙΑ του σνομπαρίσματος, φίλη ανων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι δικαίωμά σου να δώσεις ό,τι ερμηνεία επιθυμείς.
Δεν σημαίνει ότι έχεις και δίκιο.
Και όλοι οσοι συζητούμε εδώ την ίδια αρχή έχουμε:
Να αναλαβαίνουμε τα ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ μας βάρη, γι αυτό και κάνουμε τον αγώνα που κάνουμε, αλλιώς ΔΕΝ θα ήμασταν σε εκκλησιαστικό χώρο, θα ήμασταν αλλού σε ωραία σαλόνια και θα πίναμε...τσάγια.
Αν δεν κατάλαβες τις προθέσεις μου, ζητώ συγνώμη.
Σε ευχαριστώ, πάντως για την κατάθεση της άποψης, όπως και να χει.
Καλό σου βράδυ.
υστερόγραφο:δεν κατάλαβα καθόλου, το τελευταίο σχόλιο περί ωριμότητος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θα ζητήσω εξηγήσεις.
Δεν το κρίνω απαραίτητο.
Εκαστος είναι ελεύθερος να πιστεύει ό,τι επιθυμεί, εάν η άτοπη υπόθεση τον ευχαριστει.
Και πάλι καλή συνέχεια.
Αν η συνδιαλλαγή με τον πλησίον γίνει μέσα στην καρδιά μας, τότε ο άλλος οπωσδήποτε θα το αισθανθεί ακόμα και να είναι μακρυά μας. Αλλά και εμείς θα το αισθανθούμε με μία ανέκφραστη ειρήνη μέσα μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤότε μόνο θα ησυχάσουμε, όταν δούμε στό πρόσωπο του άλλου τον πληγωμένο εαυτό μας. Έτσι έρχεται η θεραπεία μας σαλογραία μου.
Μετάνοια είναι, να γνωρίζει κάποιος τον εαυτό του. Διότι πώς να αλλάξω νόηση για κάτι δίχως λογική αιτία;
Δεν είναι δυνατόν να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, αν δεν γνωρίζουμε την αλήθεια. Δεν είναι δυνατόν να γνωρίζουμε την αλήθεια, αν δεν γνωρίζουμε τον Χριστό προσωπικά.
Εαν πάλι δεν τον γνωρίσαμε προσωπικά, σημαίνει ότι δεν πράττουμε ότι Αυτός πρός εμάς ενετείλατο.
Η αιτία είναι ἤ δεν θέλουμε, ἤ απιστούμε στά λόγια Του.
Διότι Εκείνος ο ίδιος υπόσχεται σε όποιον θέλει να πράττει τις εντολές Του θα παρέχει την Χάρη Του διά των Μυστηρίων γιά να τα καταφέρει και ύστερα ..."Εγώ και ο Πατήρ πρός αυτόν ελευσόμεθα και μονήν παρ' αυτώ ποιήσωμεν» ( Ιωάν. ΙΔ, 23).
Ποιός λοιπόν είναι ο λόγος και γιατί δεν έχει αυτό πραγματοποιηθεί στούς πιό πολλούς από μας τους βαπτισμένους που αγωνιζώμαστε και είμαστε καλοπροαίρετοι στην καρδιά.
Διότι βαθιά μέσα μας αισθανόμαστε ότι ο Χριστός είναι ο θάνατός μας. Ο θάνατος του εγώ μας. Και εμείς οι άνθρωποι ενστικτώδεις φοβόμαστε και απεχθανόμαστε τον θάνατο και - ω οι ανόητοι - συμβιβαζόμαστε μυστικά μαζί του.
Συμβιβαζόμαστε, εμείς οι παράλογοι, με τον εαυτό μας και χάνουμε τον Χριστό. Τη Ζωή μας.
Iωάννη
ΑπάντησηΔιαγραφήθεολογικά και σοφά τα ΛΕΣ.
ΑΝ και ΕΦΑΡΜΟΖΕΙΣ τα ωραία που γράφεις
(δεν μπορώ να γνωρίζω ΤΙ εφαρμόζεις, δεν γνωριζόμαστε από κοντά, ΔΕΝ διαθέτω ΙΔΙΑν αντίληψη περι εσού) τότε τυγχάνεις ΜΑΚΑΡΙΟΣ.
Η ΚΥρά Παναγία ας φροντίζει κάθε ψυχή που αγωνίζεται σε αυτούς τους καιρούς να παραμένει ΟΡΘΙΑ στον μυστικό, προσωπικό της αγώνα.
................
Φιλ. ανων. έλαβα το σχόλιό σου και ΠΑΛΙ ΔΕΝ κατάλαβα.
Ας έχουμε, ωστόσο αγαθούς λογισμούς για τις προθέσεις του πλησίον μας.
Ας κάνουμε υπομονή.
Ερχονται πολύ άγριες μέρες για όλους.
Ας συντηρούμε μια καλή διάθεση μέσα μας.
Βοηθάει...
Δέν έχει καθόλου σημασία αν μας γνωρίζεις προσωπικά. Αυτό που έχει σημασία σαλόγραια είναι το τι πιστεύεις γιά εμάς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌτι πιστεύεις για εμας αυτό είμαστε εμείς για εσένα και εσύ για εμας.
Ιωάννη
ΑπάντησηΔιαγραφήεπίτρεψέ μου να πώ ότι δεν εχει καμία σημασία το τι πιστεύω-σκέπτομαι, εγώ για σας και σεις για μένα.
Εχει σημασία ΚΥΡΙΩΣ, τι ΝΙΩΘΩ εγώ για σας.
Αν νιώθω εν Κυρίω αγάπη, υπάρχει ελπίδα.
;-)
Τα λοιπά, μου φαίνονται απλώς...φιλολογίες.
;-)
Καλή συνέχεια στον μυστικό εκάστου αγώνα...
Καλό βράδυ...
Αυτό μου άρεσε και το Πιστεύω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό αγώνα και καλό βράδυ.
στο τσακ γλιτώθηκαν τα διαδικτυακά μαλλιοτραβήγματα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ
:-)ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ αγαπημένο μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι εξαποδοί τη δουλειά ψυχρότητας και της διαίρεσης.
Εμείς οι άνθρωποι, το έργο του πολλαπλασιασμού και της καλής διάθεσης.
Στο χεράκι μας είναι το τι θα διαλέξουμε.
Σε κάθε περίπτωση πρόκλησης οι επιλογές είναι δύο.
Ή ΜΗΔΕΝ, ή ΈΝΑ ΥΠΑΡΞΙΑΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ, όπως έγραφα και σε παλιότερη ανάρτηση
http://salograia.blogspot.com/2010/07/blog-post_09.html
Kαλημέρα και Καλή Σαρακοστή σε όλους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και μπαίνω καθηστερημένα στη συζήτηση,δεν έχει σημασία,ήταν πολύ ωραία και ειπώθηκαν πολλές αλήθειες.
Δυστυχώς οι όποιες σχέσεις[αδελφικές,συζυγικές,φιλικές,σχέσεις εξ αίματος κ.λ.π]είναι πολύ δύσκολες τη σημερινή εποχή και όχι μόνον στους κοσμικούς συμβαίνει να υπάρχουν αντιθέσεις και διαφωνίες αλλά και στη μοναχική Πολιτεία συμβαίνει αυτό.
Ο μοναχός Εφραίμ Δικαίος είχε πει μιάν ιστορία,θα μας βοηθήσει πιστεύω,κατά την οποία ζούσαν μαζί κά ποιος γέροντας με τον υποτακτικό του στο κελλί.
Αυτός λοιπόν ο γέροντας εξουθένωνε τον υποτακτικό με πολλές και βαριές εργασίες,σε βαθμό που δεν μπορούσε να κάνει τον κανόνα του από την κούραση.
Παρόλα αυτά επειδή αγαπούσε πολύ τον γέροντά του,έκανε τρομερή υπακοή και εγαζόταν την αρετή της υπομονής στο δύσκολο χαρακτήρα του.
Ωστόσο ήρθε ο καιρός να κοιμηθεί ο γέροντας.
Είδε ο υποτακτικός τον γέροντα στον ύπνο του καθόλου καλά,ζητούσε βοήθεια.
Αποφάσισε να του κάνει ένα 40λείτουργο.
Πάλι τον είδε άσχημα ..έκανε κι άλλο ,κι άλλο..
Εφτασε να του κάνει 40 /40λείτουργα και τότε είδε πως ήταν καλά ο γέροντας.
Τι να πουμε εμείς στον κόσμο δηλαδή,που επικρατεί το εγώ μας πάνω από όλα και γιαυτό οι σχέσεις αργά η γρήγορα είναι καταδικασμένες αφού στηρίζονται στην ΑΝΟΧΗ και ΥΠΟΜΟΝΗ μόνον του ΕΝΟΣ,που αυτός ΠΟΣΟ μπορεί να σηκώσει το ΒΑΡΟΣ από τις συγκρούσεις.
Και κάποιοι ΑΠΟΘΡΑΣΥΝΟΝΤΑΙ βλέποντας την υπομονή του άλλου και ο εγωισμός τους έχει αποχαυνώσει πιά και φαίνεται η νΩθρΌτητα στο πρόσωπό τους.
Δεν είναι θέμα αγαπητή Σαλόγραία να υπομονευτεί κανείς.
Διότι μέσα εκεί στην υπομονή βρίσκεται η αρετή και πες πως σου δίνει η Θεία Χάρη τη δύναμη να κάνεις υπομονή και μακροθυμία και να ασκηθείς σε αυτές τις πολύ δύσκολες αρετές,αφού είναι μέγιστο αγαθό να πάσχει κανείς γιά την αρετή και να πονά για τον φίλο του,τον άνθρωπό του,τον γονέα του κ.λ.π..
είναι ότι ΔΕΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΕΤΑΙ η ΑΓΑΠΗ.
Διότι αν δεν έχει η σχέση ένα στόχο να ολοκληρωθεί[να ωριμάσει]σε βάθος χρόνου,όπως Ωριμάζει η σχέση μας με τον Κύριο,σε αυτή τη θέση του αποχαυνωμένου είμαστε εμείς σε αυτή την περίπτωση,με τη διαφορα Εκείνος είναι Θεός και μας ανέχεται,πως θα υπάρξει ενότητα στην όποια σχέση;
Σε ένα ζευγάρι ,σε μΙά ΦΙΛΙΑ πρέπει ΚΑΙ οι ΔΥΟ να σκάψουμε να ανοίξουμε δρομάκι αλληλοταπείνωσης,αλληλοπεριχωρΗτΙκότητος,αλληλοστΉρηξης,αλληλοσεβασμού και αγάπης γιά την αρετή,για να υπάρχει και διάρκεια στη σχέση,να δει κανείς του άλλου και κάποια όμορφα στοιχεία και να χαρεί για αυτά και χάρη τους να αξίζει να κάνει πολλές θυσίες...
Πάντως για την περίπτωση ,πιστεύω πως ο χριστιανός πρέπει να εξανλήσει όλα τα μέσα προκειμένου να λυγίσει την καρδιά του άλλου μυστικά βεβαίως.
Όπως η προσευχή,το να νηστέψει κανείς για τον άλλο ακόμη και το λάδι για λίγες ημέρες,το να φτιάξει πρόσφορο στο όνομά του,να κάνει μιά λειτουργία στο όνομά του και μετάνοιες γιά αυτόν και να περιμένει να περάσει η μπορα [που λένε].
Και μετά μπορεί με ηρεμία να εξηγήσει στον άλλον,να γίνει διάλογος και πού ξέρεις, ΜΠΟΡΕΙ να εκτιμήσει ο δΎστροπος τις προσπάθειες του συνανθρώπου του, και σιγά σιγά να επανέλθει,να μαλακώσει η καρδιά του.
Ό,τι δεν μπορείς να πείς με λόγια κάντο προσευχή!
πην
τι όμορφο!
ΔιαγραφήA ρε Πηνελόπη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγία Μικρασιάτισσα ψυχή!
Πολύ με ανάπαυσε ο γεμάτος ΓΝΗΣΙΑ ταπείνωση και αγάπη Κυρίου, θείος λόγος που εξέπεμψες.
Θα επανέλθω σε λίγο...
διόρθωση:
ΑπάντησηΔιαγραφήαλληλοϋποστήρΙξη. Το ρι με γιώτα.
Θα ήθελα να ρωτήσω περί συγγνώμης μερικά πράγματα που με έχουν απασχολήσει επί μακρόν και δεν έχω ακόμα απαντήσεις. Εαν κάποιος δεν μας ζητήσει συγγνώμη, τότε τον συγχωρούμε; Και αν πάλι ζητήσει συγγνώμη δια το τυπικόν του πράγματος; Και μήπως και κάποιες φορές δεν μπορούμε να συγχωρήσουμε ακόμα τον εαυτό μας;
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ συγγνώμη η δική μας ή των άλλων μπορεί να επουλώσει πληγές; Ε.
@ Ε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο τι συγχωρούμε και πόσο συγχωρούμε, νομίζω ότι εξαρτάται από την εκάστοτε περίπτωση που μας έφταιξε και το ποιο είναι το πρόσωπο με το οποίο εμπλεκόμαστε συναισθηματικά.
Υπάρχουν πιστοί που κάποια πρόσωπα ΔΕΝ ΤΑ ΕΧΟΥΝ ΣΥΓΧΩΡΗΣΕΙ ΠΟΤΕ. Και βρίσκουν διάφορες δικαιολογίες γι αυτό εκ των οποίων η σπουδαιότερη:
"Μου κατέστρεψε τη ζωή, και πώς να το ξεχάσω;"
Ο Κύριος προτρέπει σε μια περίπτωση να είμαστε ανεξίκακοι σαν τα παιδιά που τη μια στιγμή μπορεί να μαλλιοτραβηχτούν, να δαγκωθούν, να δαρθούν, να κλάψουν και μετά , πάλι αγκαλιάζονται και παίζουν μονοιασμένα.
Μπορούμε να ζήσουμε έτσι;
Πάλι εξαρτάται από πολλά.
Για ένα αντρόγυνο ίσως είναι πιο εύκολο, παρά για νύφη και πεθερά, αν μεσολαβήσει οργή και πικρά λόγια ανάμεσά τους.
Ο καθένας νομίζω ότι μπορεί να απαντήσει ΜΟΝΟ για τη δική του περίπτωση και για τον εαυτόν του.
Βασικά, για καλό δικό ΜΑΣ, θα ήταν ευχής έργο να συγχωρήσουμε και ΧΩΡΙΣ να μας ζητηθεί συγνώμη, επειδή ο "αντίδικος" μπορεί να ανήκει σε κείνη την κατηγορία των ...δεινοσαύρων που δεν αντιλαμβάνονται το...ισοπέδωμα που κάνουν στα μικρότερα ζώα, λόγω του όγκου του σώματός τους.
Και πάλι μια συγνώμη που θα ζητηθεί με το ΖΟΡΙ και με σφιγμένα ΜΝΗΣΙΚΑΚΑ ΔΌΝΤΙΑ, τι αξία θεραπευτική μπορεί να έχει για μάς;
Μάλλον, ΚΑΜΙΑ.
Εννοείται ότι συχνά δεν μπορούμε να συγχωρήσουμε ακόμα και τον εαυτόν μας, διότι κάποιοι από το περιβάλλον, μάς έμαθαν να ταυτίζουμε τον εαυτόν μας, με τα λάθη του.
Όμως άλλο ο εαυτός μας, άλλο τα λάθη του.
Ναι, τα λάθη να τα μισούμε.
Ο εαυτός μας όμως είναι πλάσμα Θεού(Έστω πολύ κακοπαθημένο και παραπλανημένο εκ του διαβόλου και των έργων αυτού) και του οφείλουμε αγάπη.
Χωρίς αγάπη στον εαυτόν- κατά Θεόν αγάπη- ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΤΩΝ ΑΔΥΝΑΤΩΝ να αγαπήσουμε και τον πλησίον ως τον εαυτόν μας, καθώς η εντολή, μάς προτρέπει.
ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΟΥΛΩΣΕΙ ΠΛΗΓΕΣ Η ΣΥΓΝΩΜΗ.
ΚΑΙ ΒΑΘΙΕΣ ΠΛΗΓΕΣ ΜΑΛΙΣΤΑ.
ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Α Ν Ο Ι Χ Τ Η ΚΑΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗΣ η κουβέντα με τον ΠΛΗΣΙΟΝ, που θα καταλήξει στο αίτημα της συγνώμης.
Οι περισσότεροι όμως, και ΙΔΙΩΣ ΝΑΡΚΙΣΣΟΙ άντρες, είναι απίστευτα εγωιστές, και ΠΟΛΥ ΣΠΑΝΙΑ ΖΗΤΟΥΝ ΣΥΓΝΩΜΗ, από γυναίκες, παιδιά, φίλους, ενορίτες(αν είναι και παπάδες) και για τούτο, τις ανθρώπινες σχέσεις τους, τις διαλύει πολύ εύκολα με το φαρμάκι της μνησικακίας ο δαίμονας και τις χαντακώνει.
Πάντως, διάβαζα σήμερα και τα ακόλουθα στον Απόστολο, σχετικά με πρόσωπο που ΦΑΝΕΡΑ, έχει παραβιάσει το θέλημα του Κυρίου, πληγώνοντας την ψυχή του αδελφού του την εξής προτροπή:
"Σεις δε αδελφοί, να μην αποκάμνετε ποτέ πράττοντες το καλό προς ΟΛΟΥΣ.
εΑΝ δε κανείς δεν υπακούει εις τους λόγους μας, που περιέχει η επιστολή αυτή, αυτόν να τον έχετε υπόψιν σας και ΝΑ ΜΗ ΤΟΝ ΣΥΝΑΝΑΣΤΡΕΦΕΣΘΕ , ΔΙΑ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΘΕΙ ΤΟ ΣΦΑΛΜΑ ΤΟΥ , ΚΑΙ ΝΑ ΕΝΤΡΑΠΗ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΘΗ.
ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΤΟΝ ΘΕΩΡΗΤΕ Ως ΕΧΘΡΟΝ, αλλά να τον ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΕΤΕ ΜΕ ΑΓΑΠΗΝ Ως ΑΔΕΛΦΟΝ"
Και στα αρχαία:
("Υμείς δε , αδελφοί, μη εκκακήσετε καλοποιούντες. Ει δε τις ουχ υπακούει τω λόγω ημών, δια της επιστολής, τούτον σημειούσθε, και ΜΗ ΣΥΝΑΝΑΜΙΓΝΥΣΘΕ αυτώ, ίνα ΕΝΤΡΑΠΗ.
και μη ως εχθρόν ηγείσθε, αλλά νουθετείτε ως ΑΔΕΛΦΟΝ" (Β θΕΣΣΑΛ.ΚΕΦ. Γ 13-15)
Συγκλονιστικό!
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.agioritikovima.gr/2011-07-14-22-28-56/5335-mououlmanos-apaitie-na-katebei
Μέσα μας υπάρχει ένα μέρος της ψυχής που λέγεται «ηθικολόγος». Αυτός ο «ηθικολόγος» όταν βλέπει κάποιον να παρεκτρέπεται, επαναστατεί, ενώ πολλές φορές αυτός που κρίνει έχει κάνει την ίδια παρεκτροπή. Δεν τα βάζει όμως με τον εαυτό του αλλά με τον άλλο. Κι αυτό δεν το θέλει ο Θεός. … Λέμε παραδείγματος χάριν: «Έπρεπε να κάνεις αυτό? δεν το έκανες, να τι έπαθες!». Στην πραγματικότητα, επιθυμούμε να πάθει ο άλλος κακό. Όταν σκεπτόμαστε το κακό, τότε μπορεί πράγματι να συμβεί. Κατά ένα μυστηριώδη και αφανή τρόπο μειώνομε στον άλλο τη δύναμη να πάει στο αγαθό, του κάνομε κακό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορεί να γίνομε αιτία ν’ αρρωστήσει, να χάσει τη δουλειά του, την περιουσία του κ.λπ. Μ’ αυτό τον τρόπο δεν κάνομε κακό μόνο στον πλησίον μας αλλά και στον εαυτό μας, γιατί απομακρυνόμαστε απ’ την χάρι του Θεού. Και τότε προσευχόμεθα και δεν εισακουόμεθα.
«Αιτούμεν και ου λαμβάνομεν». Γιατί; Το σκεφθήκαμε ποτέ αυτό; «Διότι κακώς αιτούμεθα».
Πρέπει να βρούμε τρόπο να θεραπεύσομε την τάση που υπάρχει μέσα μας να αισθανόμαστε και να σκεπτόμαστε με κακία για τον άλλο.
Είναι δυνατόν να πει κάποιος, «έτσι που φέρεται ο τάδε θα τιμωρηθεί απ’ τον Θεό», και να νομίζει ότι το λέει χωρίς κακία. Είναι, όμως, πολύ λεπτό πράγμα να διακρίνει κανείς αν έχει ή δεν έχει κακία. Δεν φαίνεται καθαρά. Είναι πολύ μυστικό πράγμα τι κρύβει η ψυχή μας και πώς αυτό μπορεί να επιδράσει σε πρόσωπα και πράγματα.
Δεν συμβαίνει το ίδιο αν πούμε μετά φόβου ότι ο άλλος δεν ζει καλά και να προσευχόμαστε να τον βοηθήσει ο Θεός και να του δώσει μετάνοια? δηλαδή ούτε λέμε, ούτε κατά βάθος επιθυμούμε να τον τιμωρήσει ο Θεός γι’ αυτό που κάνει. Τότε όχι μόνο δεν κάνομε στον πλησίον κακό, αλλά του κάνομε και καλό. Όταν εύχεται κανείς για τον πλησίον του, μια καλή δύναμη βγαίνει απ’ αυτόν και πηγαίνει στον αδελφό και τον θεραπεύει και τον δυναμώνει και τον ζωογονεί. Μυστήριο πως φεύγει από μας αυτή η δύναμη. Όμως πράγματι αυτός που έχει μέσα του το καλό στέλνει την καλή αυτή δύναμη στους άλλους μυστικά και
απαλά. Στέλνει στον πλησίον του φως, που δημιουργεί έναν κύκλο προστασίας γύρω του και τον προφυλάσσει απ’ το κακό. Όταν έχομε για τον άλλο αγαθή διάθεση και προσευχόμαστε, θεραπεύομε τον αδελφό και τον βοηθάμε να πάει προς τον Θεό.
Υπάρχει μία ζωή αόρατη, η ζωή της ψυχής. Αυτή είναι πολύ ισχυρή και μπορεί να επιδράσει στον άλλον, έστω κι αν μας χωρίζουν χιλιόμετρα. Αυτό γίνεται και με την κατάρα, η οποία είναι δύναμη που ενεργεί το κακό. Αν, όμως, πάλι με αγάπη προσευχηθούμε για κάποιον, όση απόσταση κι αν μας χωρίζει, μεταδίδεται το καλό. Άρα και το καλό και το κακό δεν τα επηρεάζουν οι αποστάσεις. Μπορούμε να τα στείλομε σε αποστάσεις απέραντες. … Ο θρούς της ψυχής μας φθάνει μυστηριωδώς κι επηρεάζει τον άλλον, έστω κι αν δεν εκφράσομε ούτε μια λέξη. Και χωρίς να μιλήσομε, μπορεί να μεταδώσομε το καλό ή το κακό, όση κι αν είναι η απόσταση που μας χωρίζει απ’ τον πλησίον. Αυτό που δεν εκφράζεται έχει συνήθως περισσότερη δύναμη απ’ τα λόγια.
Η κακή δύναμη δεν έχει φραγμούς, δεν εμποδίζεται ούτε από κλειδαριές ούτε από αποστάσεις. Η κακή δύναμη μπορεί και το αυτοκίνητο αν το γκρεμίσει χωρίς να υπάρχει καμιά βλάβη.
" Όταν σκεπτόμαστε το κακό, τότε μπορεί πράγματι να συμβεί. Κατά ένα μυστηριώδη και αφανή τρόπο μειώνομε στον άλλο τη δύναμη να πάει στο αγαθό, του κάνομε κακό.Μπορεί να γίνομε αιτία ν’ αρρωστήσει, να χάσει τη δουλειά του, την περιουσία του κ.λπ. Μ’ αυτό τον τρόπο δεν κάνομε κακό μόνο στον πλησίον μας αλλά και στον εαυτό μας, γιατί απομακρυνόμαστε απ’ την χάρι του Θεού. Και τότε προσευχόμεθα και δεν εισακουόμεθα.
Διαγραφή«Αιτούμεν και ου λαμβάνομεν». Γιατί; Το σκεφθήκαμε ποτέ αυτό; «Διότι κακώς αιτούμεθα»."
Δεν ξέρω αν το κατάλαβα λάθος αυτό που λέτε, αλλά εννοείτε ότι αν ζητήσουμε κάτι κακό θα γίνει; Και ποιος θα το δώσει; Ο Θεός; Γιατί;
Καταλάβατε, λοιπόν πώς οι κακές μας σκέψεις, η κακή μας διάθεση επηρεάζουν τους άλλους; Γι’ αυτό πρέπει να βρούμε και τον τρόπο να καθαρίσομε το βάθος του εαυτού μας
ΑπάντησηΔιαγραφήαπό κάθε κακία. Όταν η ψυχή μας είναι αγιασμένη, ακτινοβολεί το καλό. Στέλνομε τότε σιωπηλά την αγάπη μας χωρίς να λέμε λόγια. Βέβαια αυτό στην αρχή είναι λίγο δύσκολο.
Πρώτα ήταν ανίκανος να κάνει το καλό, (ο απόστολος Παύλος) μετά που ήλθε οΧριστός μέσα του έγινε ανίκανος να κάνει το κακό. Και φώναζε μάλιστα: «Ζω δε ουκέτι εγώ,ζη δε εν εμοί Χριστός». Το έλεγε, το κήρυττε με καύχηση, ότι «έχω τον Χριστό μέσα μου», ενώ πρωτύτερα έλεγε: «Ήθελα να κάνω το καλό, αλλά δεν μπορούσα».
Έτσι θ’ αποσπάσομε την χάρι του Θεού, θα καταστούμε ένθεοι. Άμα δοθούμε κατά κει, άμα δοθούμε στην αγάπη του Χριστού, τότε όλα θα μεταβληθούν, όλα θα μεταστοιχειωθούν, όλα θα μεταποιηθούν, όλα θα μετουσιωθούν. Ο θυμός η οργή, η ζήλεια, ο φθόνος, η αγανάκτηση, η κατάκριση, η αχαριστία, η μελαγχολία, η κατάθλιψη, όλα θα γίνουν αγάπη, χαρά, λαχτάρα, θείος έρως. Παράδεισος!
Πηγή:Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου «Βίος και Λόγοι»
;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ ανων. για το κείμενο με τις σωστές σκέψεις.
Ετσι είναι ακριβώς.
Τα έχουνε αυτά μέχρι και αβάπτιστοι, αμερικάνοι νεοεποχίτες και τα γράφουν ΥΠΕΡΟΧΑ δυστυχώς στα βιβλία τους, παίρνοντάς τα και αναλύοντάς τα, από την ΕΜΠΕΙΡΙΑ των ΟΡΘΟΔΟΞων δια μέσου των αιώνων, προσφέροντάς τα με σύγχρονη γλώσσα και ορολογία, έχω διαβάσει και κάμποσα τέτοια.
Καλά τα λέει και ο π. Πορφύριος και αυτός από την εμπειρία μιλώντας.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ΜΟΝΟΝ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΣΗΜΕΡΑ, ΦΑΙΝΟΜΑΣΤΕ ΝΑ
Φ Ε Ρ Ο Μ Α Σ Τ Ε ΣΑΝ ΑΠΟΛΙΘΩΜΑΤΑ, και το λόγο του Θεού δεν τον ΕΦΑΡΜΟΖΟΥΜΕ...
..........................
Καλή αρχή να κάνουμε στην ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΝΩΜΗΣ
ΡΕΓΓΙΝΑ ΜΟΥ...
Σ'ευχαριστώ!
αυτή η ιστορία πολύ με συγκίνησε: http://fdathanasiou.wordpress.com/2012/02/28/%ce%bf-%cf%80%ce%b1%cf%84%ce%ae%cf%81-%ce%b5%cf%86%cf%81%ce%b1%ce%af%ce%bc-%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%ce%b4%ce%ad%cf%87%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%83%ce%ba%ce%ad%cf%88%ce%b5%ce%b9%cf%82/
ΑπάντησηΔιαγραφήΓράφεις φιλ.ανών.
ΑπάντησηΔιαγραφή"«Αιτούμεν και ου λαμβάνομεν». Γιατί; Το σκεφθήκαμε ποτέ αυτό; «Διότι κακώς αιτούμεθα»."
.......................
Δεν ξέρω αν το κατάλαβα λάθος αυτό που λέτε, αλλά εννοείτε ότι αν ζητήσουμε κάτι κακό θα γίνει; Και ποιος θα το δώσει; Ο Θεός; Γιατί;
......................
Αγαπημένο μου
ΔΕΝ είμαι το καταλληλότερο πρόσωπο για να λύνει σοβαρές απορίες όπως αυτή που διατυπώνεις, αλλά θα πω μια γνώμη και όποιος θέλει ας βοηθήσει περισσότερο.
Το πιστεύω απόλυτα ότι ο άνθρωπος όπως ΑΚΡΙΒΩΣ μπορεί να ευεργετήσει με το σώμα του, με τα έργα του, με τα λόγια του, με την προσευχή του, ΑΚΡΙΒΩΣ έτσι, ΜΠΟΡΕΙ να βλάψει και με το σώμα του, και με τα έργα του, και με τα λόγια του, και με τους ΚΑΚΟΥΣ ή ΑΡΝΗΤΙΚΟΥΣ λογισμούς ΤΟΣΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΝ ΤΟΥ όσο και τον ΠΛΗΣΙΟΝ ΤΟΥ.
Υπάρχουν ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΤΕΤΟΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ, στη ζωή του καθενός ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΟΥ παρατηρητή, που το ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΝ.
Θα μπορούσα να σου πω και δικά μου, αλλά δεν έχω το χρόνο για να το κάνω, εξάλλου, ΑΦΟΥ δεν με γνωρίζεις ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΕ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΑΙ, ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΧΕ ΑΡΚΕΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΜΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ.
Μας δυναμώνουν ΚΥΡΙΩΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ανθρώπων που τους ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ Π Ρ Ο Σ Ω Π Ι Κ Α, των οποίων την εντιμότητα ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΣΤΕ, και τον οποίων το ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ , ΤΟ Ε Μ Π Ρ Α Κ Τ Ο, ΤΟ Ζ Η Σ Α Μ Ε.
Αυτά που μας λέει ένας ηλεκτρονικός άγνωστος (εγώ εν προκειμένω, που ΥΠΟΘΕΤΩ ότι σου είμαι άγνωστος, είμαι απλά για σένα ένα όνομα και ουδέν έτερον) δεν είναι αρκετά για να μας πείσουν.
Από τη διδασκαλία της Ορθόδοξης Εκκλησίας ξέρουμε ότι ο Θεός έχει δώσει ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ. Ό,ΤΙ ΚΑΝΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΣΥΓΚΑΤΑΘΕΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΣΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΠΟΥ ΤΟΥ Π Α Ρ Α Χ Ω Ρ Ε Ι ο Θεός, άχρι καιρού, προκειμένου ο άνθρωπος με τις επιλογές του, να ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙ ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΝ ΤΟΥ, ΤΗΝ ΠΡΟΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ, το τι ΕΠΙΛΕΓΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ δηλαδή. Επιλέγει να είναι Υιός Φωτός, ή Υιός Σκότους; ΟΛΟΙ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ ΟΙ ΠΕΙΡΑΣΜΟΙ που τραβάει έκαστος ΟΣΟ ΑΝΑΠΝΕΕΙ ΚΑΙ ΖΕΙ, εκεί αποβλέπουν. Στην ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΤΗ ΠΡΟΑΙΡΕΣΗΣ.
Για να επανέλθω στην ερώτησή σου, πιστεύω ότι όταν αφεθούμε να κυριευτούμε από ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ, ναι, ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΒΛΑΨΟΥΜΕ ΕΝΕΡΓΑ, ΠΡΩΤΑ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ, ΚΑΙ Μ Ε Τ Α , ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ ΜΑΣ.
Η ενέργεια και η δράση των μαύρων μάγων, εκεί ακριβώς έγκειται. ΣΤην επίκληση του Κακού. Ο ΠΑΤΗΡ ΤΟΥ ΨΕΥΔΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΘΟΝΟΥ, Ο εκπεσών άγγελος που συμπαρέσυρε και τάγματα αγγέλων στην ΠΤΩΣΗ του, δια του σώματος, των σκέψεων, των ενεργειών του κακού και μαύρου μάγου, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΛΑΨΕΙ, ΕΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ.
ΑΝ ΠΑΣ ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ ΚΑΙ ΙΟΥΣΤΙΝΗΣ ΣΤΗ ΦΥΛΗ, και μιλήσεις με τον ΑΓΙΏΤΑΤΟ ΘΕΟΦΙΛΕΣΤΑΤΟ ΚΥΠΡΙΑΝΟ, εκεί, θα ακούσεις ΦΟΒΕΡΕΣ ιστορίες ΒΛΑΒΗΣ ανθρώπων από μαγεία.
Εχω και φίλη ΑΞΙΟΛΟΓΩΤΑΤΗ που απο ΜΑΓΕΙΑ τράβηξε τον αλίμονο. ΌΤΑΝ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΖΗΤΗΣΕ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, δια των ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΠΛΩΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, η γυναίκα ηρέμησε και λυτρώθηκε.
ΑΛΙΜΟΝΟ σε όσους καταφεύγουν σε καφετζούδες, μέντιουμ, μάγους μικρούς ή μεγάλους για να λύσουν τάχατες τις μαγείες. ΕΚΕΙΝΟΙ , ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ΜΠΛΕΚΟΥΝ ΤΡΙΣΧΕΙΡΟΤΕΡΑ...
Όταν θα έχω καιρό θα ανεβάσω μια ανάρτηση να τα πούμε καλύτερα.
Σε φιλώ
Ωρα Ελλάδος 4:06 μ.μ.
Ευχαριστώ για την απάντηση, αυτά που λέτε τα καταλαβαίνω και συμφωνώ, μάλλον μπερδεύτηκα πριν νομίζοντας ότι ειπώθηκε πως ό,τι αιτούμε, έστω και ασυνείδητα, και κακό ακόμα, γίνεται/παραχωρείται από τον Κύριο, ενώ τώρα καταλαβαίνω ότι η κακή μας σκέψη γίνεται κακή προαίρεση και έλκει τη δύναμη του κακού, και το κακό είναι αυτό που θα πραγματώσει την κακή σκέψη. Έχετε επίσης δίκιο, δεν σας γνωρίζω προσωπικά, αλλά ενστικτωδώς, μέσα από τα λόγια σας, και τα παραδείγματα/εμπειρίες σας με δυναμώνουν, γι αυτό χαίρομαι να έρχομαι και να τα διαβάζω
ΑπάντησηΔιαγραφή;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα αγωνίζεσαι πάντα εν ευλογίαις, αγαπημένο μου, και να σου δίνει δύναμη και διά-κριση ο Τρισάγιος Θεός, στον καθημερινό σου αγώνα.
Σ'ευχαριστώ εκ καρδίας για την εμψύχωση...
:-)
Τι όμορφα όλα αυτά που λέτε εδώ. Να'στε καλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου αρέσει εξαιρετικά πολύ η φωτό.
Φίιιιιουυυυυυυυυ...! (Σφύριγμα θαυμασμού ήταν αυτό για όσους δεν κατάλαβαν.) Ο θαυμασμός δε, πηγαίνει περισσότερο στα σχόλια που ακολούθησαν του θέματος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι για άλλη μια φορά αισθάνομαι ότι βρίσκομαι στο περιβόλι του τρελού. Για την ακρίβεια, της τρελής! Ακόμη ακριβέστερα, της Σαλογραίας®.
Σχόλιο επί του θέματος δε θα κάνω. Νομίζω όμως ότι ταιριάζει ωραία το τραγουδάκι του Νιόνιου από τον ομότιτλο δίσκο... Αφιερωμένο Σαλογραία® μου, εξαιρετικά!
http://www.youtube.com/watch?v=Wc2kGmTDRPE
Ήλος
;-)Ηλε, το ανέβασα το τραγουδάκι του Νιόνιου...ήταν από τα λατρεμένα μου...
ΑπάντησηΔιαγραφή;-)χαίρομαι που αρέσει και σένα...