Τετάρτη 13 Απριλίου 2011

Εγγραφές-σκέψεις-λέξεις-πράξεις-πληρωμές



Αγαπημένο  μου

συνειδητοποίησα  ότι  αποτελεί  λάθος τεράστιο  να κατακρίνω,  και να μισώ είτε από μέσα μου, είτε  απ' έξω μου,  όποιον μου φέρεται σκληρά, περιφρονητικά, άδικα, επειδή καταγράφονται ,  όχι μόνο οι λέξεις μας,  αλλά και οι σκέψεις μας και αποδίδεται γι αυτές, δικαιοσύνη, παρά Κυρίου...

Το ότι καταγράφονται οι λέξεις μας, και προφορικά- όχι μόνο γραπτά-
στα  χρόνια της παιδικής ηλικίας,
 ούτε που  μου πέρναγε απ' το μυαλό...

Το κατάλαβα, όταν έφερε ένα μαγνητόφωνο- απ' τα πρώτα που κυκλοφόρησαν - ο μπαμπάς- ο μερακλής με τα μηχανήματα του διαόλου- στο σπίτι.

Εκεί, μας έβαλε και μιλήσαμε-λέγοντας άραθα μάραθα που γράφει  κι  ο Κωστής Παπαγιώργης-  και μετά -όταν γύρισε προς τα πίσω την ταινία της μπομπίνας-με μπομπίνες και ταινίες  δούλευαν τότε τα τεράστια μαγνητόφωνα-ακούγοντας τη φωνή μας- εμείς οι χάνοι- εκστασιαστήκαμε!

-Να ακούγεται η φωνή μας γραμμένη σε μηχάνημα και να την ξανακούμε όσες φορές θέλαμε;
-Τα ύστερα του κόσμου, μπάρμπα Νικολάκη μου, τα ύστερα του κόσμου!

 -Μας κατέβηκαν πάραυτα τα βρακιά,
που θα λεγε και ο μακαρίτης ο αθυρόστομος ο Γιαννόπουλος, μας κατέβηκαν τα βρακιά,  μπρός στη μεγαλειώδη-της τεχνολογίας- νέα  θεότητα.
Όποιοι ανήκουν σ' αυτή τη γενιά, όπου μικροί, πρωτοείδαν τα  σχετικά  μαγνητόφωνα,  ξέρουν τι λέω- μπορούν να με καταλάβουν.

Εκεί τότε, άρχισα να ψυλλιάζομαι ότι και τα λόγια , δεν είναι, χρυσούλι μου,  αέρας κοπανιστός-(όπως νόμιζα μέχρι τη στιγμή της συνάντησης  με το μαγνητόφωνο)- που τον  ξεστόμισες-το λόγο- και πάει! χάθηκε.

-Όοοχι κυρία μου!
Και τα λόγια-άρχισα να υποπτεύομαι τότε-μπορούν, κάπου, σε μια απίστευτα λεπτή -σχεδόν, κατά το φαινόμενο  άϋλη-  επιφάνεια να επικολληθούν και να επαναλαμβάνονται αιωνίως, αποδίδοντας ένα συναίσθημα, μια κατάσταση, της ψυχής,  μια φωτογραφία σε ήχους...

Όπως σου ανέφερα και στην ανάρτηση περί ψιλικατζήδικης ελεημοσύνης , τα τελευταία χρόνια, συνειδητοποίησα με κατάπληξή μου ότι ακούγονται, όχι μόνο τα λόγια μας, αλλά ακούγονται και οι σκέψεις μας...και για τις σκέψεις μας, λαβαίνουμε πληρωμή , ανάλογη...από τον Μυστικό Παιδαγωγό των  ψυχών μας...

Αυτό πιααα!

Αυτό πια μου φάνηκε το -όλων- κουλότερο!

-Και όμως ισχύει!

Γι αυτό, λατρεμένο μου, σου έχω φάει τα τζιέρια και σου λέω  ότι πρέπει να επαγρυπνεί  ο άνθρωπος, και επάνω στο ποιόν -όχι μόνο των λόγων που ξεστομίζει, αλλά και στο ποιόν,  των λογισμών που εκτρέφει και δέχεται...

Οι Άγιοι Πατέρες, της Ορθόδοξης Εκκλησίας, στα φωτισμένα κείμενά τους,  μας  μιλούν για προσβολές  λογισμών...έχω αναφερθεί και σε παλιότερες αναρτήσεις.

-Τι σημαίνει πάλι αυτό- για θύμισέ μου...

-Προσβολή  λογισμού, είναι να σου έρθει έτσι- και  στα καλά καθούμενα ίσως- μια σκέψη-προτροπή, για  κακή συμπεριφορά, προκειμένου να σε παρασύρει να ενδώσεις σε ένα πάθος, κατάκρισης κατεξοχήν, θυμού,  λαιμαργίας, πορνείας, μοιχείας, κλοπής, συκοφαντίας...

-Είσαι ελεύθερος, να δεχτείς την προτροπή απ' τον αόρατο εχθρό, ή να απορρίψεις την προτροπή του.

Αν δεχτείς την υποβολιμαία- με άκρα υπουλότητα,  σκέψη- μετά από εσωτερική πάλη
 που προηγείται, συντομότερη ή  μακροχρόνια- και δώσεις  συγκατάθεση, δηλαδή, πεις :

 "Εντάξει, θα προχωρήσω στο...παρασύνθημα και θα ολοκληρώσω τη σκέψη-επιθυμία μου και ας μην είναι και τόσο σόϊ",  τότε απ' το στάδιο της προσβολής και της πάλης- που δεν είναι εφάμαρτα κατά τους αγίους-μπαίνεις στο στάδιο της συγκατάθεσης...απ' όπου ξεκινάει  η  αιχμαλωσία  στο πάθος.
Το πάθος, ως έχον νευροφυσιολογική και χημική υπόσταση,  αρχίζει και βασανίζει άγρια  την ψυχή-δια του δεσμού του σώματος- με τις εγωκεντρικές  απαιτήσεις του...

Αν δοθεί  η συγκατάθεση στο όποιο  πάθος- σε επίπεδο λογισμού- τότε, η πτώση και με όλο το σώμα στην συγκεκριμένη  αμαρτία,  είναι θέμα ελαχίστου χρόνου...


Από προσβολές λογισμών -και μάλιστα επί χρόνια- πολεμήθηκαν και μεγάλοι άγιοι, καθώς μαρτυρούν οι ίδιοι -ή  οι βιογράφοι τους,  

χωρίς ποτέ να συγκατατεθούν στη διάπραξη της αμαρτίας, είτε με σκέψη, είτε  με πράξη...

Έμειναν στην πάλη  επί  χρόνια,  θρηνώντας  για τις προσβολές,  ζητώντας το Έλεος...

Κάποια στιγμή, η Χάρη, τους απάλλαξε απ'  του Εχθρού την επίθεση,  τους ελύτρωσε  και ανεκφράστως -εν τω θείω Φωτί,  τους εθέωσε.

Τα γράφω όλ'  αυτά, για να αντιπαλέψω   δαιμονικό επιχείρημα που ακούω καμιά φορά ν' αντιτείνεις:

-Ε! Μόνο που το σκέφτηκες το κακό, μόνο που το επιθύμησες έστω και για λίγο, είναι σαν να το έκανες.

-Κάντο, λοιπόν, και πραγματικά, για να τελειώνουμε!

- Πριιιτς! Ύπαγε οπίσω μου, σατανά, ύπαγε οπίσω μου, κερατά που πάς να με παρασύρεις, σε Σόδομα και Γόμμοραααα!

-Χάσου, χαμένε από μπροστά μου, μη σου βάλω μπουρλότοοοο!

-Συμφωνώ απολύτως, Σαπφώ μου...χώσε κι άλλα στους άνομους!

Η αμαρτία σε επίπεδο λογισμού- ακόμα και αν απ' το στάδιο της απλής προσβολής, προχωρήσει σε εσωτερική συγκατάθεση της επιθυμίας  και φαίνεται  ένα βήμα, πριν την πράξη- ΔΕΝ  διαθέτει την ίδια δύναμη με την αμαρτία της πράξης.

Στο έχω ξαναπεί ότι  απ' την Πέμπτη Δημοτικού, μέχρι τώρα που γέρασα, κάθε φορά που θα βρεθώ  δίπλα σε καπνιστές, με πολεμάει ο δόλιος, ψιθυριστής δαιμονάκος , να απλώσω  και να ζητήσω και γω τσιγαράκι...όμως τον... στέλνω το δαιμονάκο  να  ...δει τη ...μητέρα του,  και προς το παρόν,  αποσύρεται.

Στην επόμενη, πάλι,  κοινωνική συναναστροφή με καπνιστές- τσουπ!

Σαν το γελωτοποιό του βασιλιά, πετάγεται εμπρός μου, προσπαθώντας  να με παρασύρει στη χαλάρωση  της επαγρύπνησης, αλλά χα!...δεν του κάνω το θέλημα!

-Πείσμα, εσύ κερατά;
 Πείσμα και γώ- Χάριτι θεία.

 Μέχρι να μου βγει η ψυχή, να δούμε ποιος θα βαρεθεί να επιμένει, απ' τους δυο μας!

Δεν είναι καθόλου το ίδιο, επίσης, το  να δεχτεί κάποιος, ας πούμε  απλώς  ερωτική προσβολή για ένα πρόσωπο με το οποίο, για άπειρους λόγους, απαγορεύεται  να εμπλακεί συναισθηματικά

(  είτε διότι είναι πολύ νέος  ακόμη,  είτε διότι είναι  έγγαμος, εν Κυρίω,  και όλο το θερμό  συναίσθημα, κατά πρώτο λόγο το οφείλει στους οικείους και στην οικογένεια- και όχι εις άλλους εκτός  της οικογένειας-  είτε διότι έχει δώσει ως μοναχός, όρκους αγαμίας και παρθενίας)

δεν είναι καθόλου  το ίδιο με το   να συνδεθεί και σωματικά μαζί του, δια περιπτύξεων και λοιπών επαφών ...

-Καμία σχέση!

Μην πιστεύεις αυτό το επιχείρημα των ζερζεβουλακιών,  που όλα τα κάνουν ίσωμα και σε παρακινούν στο χειρότερο μπέρδεμα, επειδή αυτό τους ευχαριστεί- λόγου του  φθόνου που τρέφουν για την αιώνια ψυχική σωτηρία μας...

Επειδή, λοιπόν, δεν  είσαι μέσα  στην ψυχή εκάστου ανθρώπου, ώστε να μπορείς να βλέπεις από  μέσα, της ψυχής την ό λ η  κατάσταση, την πάλη της, τη μετάνοια, τη  μεταστροφή  και την νίκη της, γι αυτό, περιστέρι μου,  απαγορεύεται   να την κρίνεις...


Όταν την κατακρίνεις...αποσύρεται η Χάρη του Αγίου Πνεύματος, που μέχρι τότε σε σκέπαζε-είτε το συνειδητοποιούσες επαρκώς , είτε όχι- και αφήνεσαι να πέσεις στα ίδια αμαρτήματα- και  χειρότερα- είτε δια λογισμών μόνον, είτε δι ε μ π ρ ά κ τ ω ν συγκαταθέσεων που φέρνουν τόση οδύνη- το βλέπεις.

Όλο τούτο, κατά τους εμπείρους,  το επιτρέπει ο Κύριος Ιησούς  για Ταπείνωση...επειδή χωρίς την υπαρξιακή κατάσταση της εν Αγίω Πνεύματι Ταπεινοφροσύνης, ουδείς -στην Ουράνια Βασιλεία μπορεί να εισέλθει...λοιπόν...η νήψη, ξεκινάει απ' την επιτήρηση των λογισμών, καταρχήν:

Από το τι είδους  λογισμούς θα αποφασίσεις να δέχεσαι, θα εξαρτηθεί όλη σου η ζωή, περιστέρι μου...

Το περιγράφουν ωραία και τα στιχάκια που βρήκα σε ένα βιβλίο- ευχαριστώ αυτόν που τα έγραψε, δεν ξέρω το όνομα- στα θυμίζω και φεύγω τρεχάλα:

-Πρόσεξε τις σκέψεις σου, διότι θα γεννήσουν τις λέξεις σου.


-Πρόσεξε τις λέξεις  σου, διότι θα γεννήσουν τις πράξεις σου.


-Πρόσεξε τις πράξεις σου, διότι θα γεννήσουν τις συνήθειές σου.


-Πρόσεξε τις συνήθειές σου, διοτι θα γεννήσουν το χαρακτήρα σου.


-Πρόσεξε το χαρακτήρα σου, διότι θα γεννήσει το πεπρωμένο σου.

Σαλογραία

Υ.Γ. Για τις απίστευτες και μοιραίες -εν πολλοίς-πλην  όχι και μη αναστρέψιμες, όσο ακόμα είμαστε εν αυτή τη ζωή,  δια της Μετα-νοίας, τουτέστιν δι αλλαγής τρόπου σκέψης, λόγου  και πράξης, αλληλεπιδράσεις ψυχής και σώματος- περιστεράκι μου, αν θές , ρίξε ματιά σε παλιότερή μου  ανάρτηση με τίτλο:Ο εγκέφαλος, οι νευρώνες και η Ορθόδοξη εμπειρία
(Κοίταξε τα σχόλια από αδελφούς. Πολλά  περιέχουν  εξαιρετικό  ενδιαφέρον, νομίζω.
Κοίταξε, αν έχεις λίγο χρόνο,  στο τέλος και το βίντεο με τη μαρτυρία της νευροεπιστήμονος  που περιγράφει το εγκεφαλικό που έπαθε η ίδια και που κατάφερε να το ξεπεράσει...)

35 σχόλια:

  1. Αχ και βαχ και αχβαχαχαχαχ καλή μου Σαλογραία. Το μόνο που μπορώ να πω στα τέκνα σου τα πεφιλημένα είναι να προσέξουν πολύ αυτή σου την ανάρτηση και να την σκεφτούν και δυο και τρεις και χίλιες δεκατρείς φορές.

    Κι όταν τυχόν σκεπτόμενοι αυτή σου την ανάρτηση, καταφέρουν να αντισταθούν στον πονηρό και θελήσουν να βρουν κανέναν να του πούνε φτούσου βρε που δεν αντιστάθηκες, να τους στείλω μια φωτογραφία μου.

    Ήλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα Σαλή!

    Αφου άντεξες απο την 5η Δημοτικου και δεν κάπνισες...μην το αρχιζεις τώρα! :):)

    Και εγω υπήρξα καπνιστής και μπορω να σε βεβαιώσω οτι το Τσιγάρο μονο κακό κανει στην υγεια!

    Το εκοψα τελευταια...διοτι είδα οτι δεν παει άλλο!
    --------------------------------------------
    Πολυ ωραίο το άρθρο σου Σαλή!
    Δινει αφορμές για πολυ σκέψη!

    Μυρμιδόνας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σαλογραία μου καλημέρα ωραία και σοφά λόγια μας είπες σήμερα ! :)

    http://www.youtube.com/watch?v=HApup-2B6Jk

    Φως Ιλαρόν .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μυρμιδόνα
    ελπίζω, να μη πέσω στα... ναρκωτικά τώρα στα γεράματα, για Όνομααα!
    ΘΑ ΗΤΑΝ ΠΟΟΟΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ ΒΛΑΚΕΙΑ.
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ήλε

    τα πεφιλημένα μου
    ΔΕΝ διαβάζουν -λένε- αυτά που γράφει η μητέρα τους προς το παρόν, διότι...τα ...θρησκευτικά -μου επαναλαμβάνουν προς εμπέδωσιν- δεν ανήκουν στα ενδιαφέροντά τους.

    Τους συγκινεί η φιλοσοφία, η λογοτεχνία,
    ο κινηματογράφος, η μουσική, τους συγκινεί αφάνταστα και το... μπιπ που σέρνει το καράβι αλλά τα θρησκευτικά- όχι!

    Είναι -λένε- σπορ για γέρους τα θρησκευτικά
    (η μάνα τους-άντε και ο πατέρας τους- υπήρξαν -χλευάζουν- ουφάκλες που ασχολήθηκαν με τα θρησκευτικά παιδιόθεν, αλλά αυτό δεν συνιστά λόγο για να τους μιμηθούν -επιτέλους)

    Το βίντεο με τον Κωσταντάρα και τα ρεμάλια που έστειλες στην ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ανάρτηση-ΤΕΛΕΙΟ!!!

    ΠΟλύ γέλασα!

    Αυτές ήταν παιδαγωγικές χρυσούλι μου.
    Αυτές ήταν!
    Την πατήσαμε μεγαλοπρεπώς, εμείς που τα μεγαλώσαμε με το γάντι, για να μην τα πληγώσουμε -τόνιζε η καλτάκα-μούτζες και τύφλες σε όλη τη μοντέρνα παιδαγωγική, αγαπημένα μου, μούτζες και τύφλες, αλλά... τώρα... αργάαααα για δάκρυα Στέλααααα,

    Στέλα γλυκιά,
    που είσαι;

    Φανερώσου!!!!
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Φωτάκι μου
    ;-)
    Καλημέραααααααααααααααα!
    Με συγκινείς πάντα με την αγάπη!
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @10:5

    ;-)

    Από πού μας γράφεις αγαπημένο μου;

    Σε αυτό το ποστάκι έκανα μια περίληψη προηγούμενων, για μερικούς νέους αναγνώστες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Θαυμάσιο όπως πάντα.
    Μπορούσες σίγουρα να βάλεις και μια παραπομπή από την παλαιότερη ανάρτησή σου για την μυελίνη και τους νευρώνες του εγκεφάλου κλπ
    Κολλάει γάντι.

    Για τα παιδιά, δεν θα πρωτοτυπήσω λέγοντας πως αφήνεις κληρονομιά αμύθητη.
    Τώρα παιδιά του Θεού είναι, δεν είναι δικά μας, απλά σίγουρα υπάρχουν πλείστοι λόγοι σίγουρα για να το ξεχνάμε αυτό...
    Προσωπικά έγνοια έχω, άγχος όχι, τ αφήνω στην Παναγία την ίδια αυτοπροσώπως, όπως με προτρέπει ο μακαριστός π. Πορφύριος.
    Καλή δύναμη κ. Σαλογραία.-

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @ pamvos

    Καλή η συμβουλή σου, αδερφέ, για το λινκ με κείνη την ανάρτηση περί νευρώνων εγκεφάλου και Ορθόδοξης εμπειρίας.
    Θα την ακολουθήσω.

    Με εμψυχώνεις και συ όπως οι περισσότεροι...

    Κάθε φορά-το έχω ξαναπει-μουρμουράω στον εαυτό μου:

    -Θα γράψω και αυτό και θα τα παρατήσω...

    Και μετά έρχεται από κάπου μια φιλάνθρωπη λέξη,
    είτε δημόσια είτε στο πριβέ...και μου δίνει ένα σπρωξιματάκι
    να νικήσω τη ραθυμία
    και κάποια σκέψη-βίωμα, στο χαρτί να ξανασκαλίσω...
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Καλημέρα σε όλους!

    Αγαπητή Σαλογραία,

    πολύ με συγκινεί η πίκρα που νιώθεις για την απόσταση των τέκνων από τα θρησκευτικά.

    Κυρίως γιατί είναι άδικη. Άδικη για την ψυχή σου εννοώ.

    Ακόμη πιο άδικη είναι η υπερβολική ευθύνη που επιρρίπτεις στην διαπαιδαγώγηση.

    Από την μικρή μου εμπειρία, βλέπω πως δεν είναι ούτε κατακριτέο στα μάτια Του ούτε ενδεικτικό αδιαφορίας να μειώνει ο καθένας την υπερβολική μέριμνα αφήνοντάς τα όλα στα χέρια Του.

    Μάλλον το αντίθετο δείχνει. Ταπείνωση…

    Νιώθω πως από ένα σημείο και μετά, προσθέτουμε ευθύνες και κρίσεις στον εαυτό μας μάλλον από την λανθασμένη εντύπωση που έχουμε πως μπορούμε να τα κάνουμε όλα μόνοι μας.

    Όπως λέγαμε και στην ανάρτηση:

    http://salograia.blogspot.com/2010/08/blog-post_20.html

    μόνο ο Κύριος ξέρει από τι πρέπει να περάσει ο καθένας μας ώστε κάποια στιγμή να Τον συναντήσει.

    Αν ισχύει αυτό, μειώνεται κατά πολύ η σημαντικότητα της μονιμότητας του χαράγματος των εμπειριών (έστω και κακών) από την στιγμή που όλα είναι μέρος του σχεδίου Του και γίνονται κατά παραχώρησή Του.

    Το μόνο που χρειάζεται μια παραπάνω μέριμνα, με την έννοια της νουθεσίας αλλά κυρίως της προσευχής, είναι αυτό που λες για το... μπιπ και το... καράβι.

    Δεν θα ξεχάσω ποτέ το κείμενο της ανάρτησης:

    http://salograia.blogspot.com/2010/10/blog-post_1175.html

    που είναι μια ρεαλιστικότατη αποτύπωση του ήθους που διαμορφώνεται στην κοινωνία μας.

    Όπως λέει και ο (κατά 15 χρόνια μεγαλύτερος) κουμπάρος μου που έχει φροντιστήριο, η κατάσταση, το ήθος και η εικόνα των παιδιών (κυρίως των κοριτσιών, με τα αγόρια να τα ακολουθούν) κάθε χρόνο χειροτερεύει με γεωμετρική πρόοδο.

    Είναι τραγικό!

    Από αυτήν την κατάσταση αν ξεφύγουν (γιατί απλά είναι αχρείαστη), τότε έχει ο Θεός...

    Αυτός ξέρει καλύτερα.

    Στο κάτω κάτω, δικά Του είναι!

    Nimrodel

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Nimrodel

    Είναι σημαντικό για μένα να ακούω αυτά τα παρήγορα, από το εικοσιφεύγα ετὠν, σοφό στοματάκι σου.

    Σ ευχαριστώ...

    ΜΟυ θυμίζεις πάλι εκείνη τη φράση της Γραφής που τη λατρεύω και λέει:

    "Και αυτούς που το ονομά τους, είναι γραμμένο στο βιβλίο της Ζωής, αυτούς που είναι ΔΙΚΟΙ μου, ΚΑΝΕΝΑΣ δεν θα μπορέσει να τους πάρει από τα Χέρια Μου".

    -ΘΑ ΞΕΦΑΝΤΩΣΩ ΑΠΟ ΤΗ ΧΑΡΑ ΜΟΥ, ΑΝ ΜΑΘΩ , ΚΥΡΙΕ, ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟΙ ΣΟΥ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Συμφωνώ απόλυτα, υπέροχη φράση. Μακάρι όλοι να είμαστε γραμμένοι στο βιβλίο της Ζωής..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Τρέχε καματηρέ τρέχε....!
    Τρέχε να προλάβεις το σκοτάδι που έρχεται γοργά (χίλια έτη ως η ημέρα η εχθές....)
    Τρέχε και μην κοντοστέκεσαι να μην ξεχνιέσαι αναλογιζόμενος τι έκανα πως το έκανα...Κινούσα δύναμη του τρεξίματος είναι η μετάνοια...μετάνοια δεν είναι το βράσιμο στο ζουμί μας...
    Όταν νεαρός παρακολουθούσα στίβο πάντα με εντυπωσίαζαν οι δρομείς των 10,000 μέτρων...έτρεχαν, έτρεχαν με υπομονή υπομένοντας τον μόχθο κάθε γύρου..και στο τέλος θαύμαζα το φίνις στο τέλος...το πως μάζευαν τις δυνάμεις τους και τα έδιναν όλα για μια θέση (όχι πρώτη κατ'ανάγκη).
    Καλό κουράγιο σε όλους..
    ΑΚΥΛΑΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Κλαψ...Ακύλα, λατρεμένο ...από τα εξωτερικά, με τόσο φόρτο... και μας κάνεις παρέα...
    Σ'ευχαριστούμε...

    Εσύ κι αν έχεις τρέξεις στη ζωή σου, μεγάλους, απίστευτους Μαραθώνιους...μόνον οι πολύ κοντινοί σου, αυτό μπορούν να το γνωρίζουν...

    Ό,τι μπορεί έκαστος ας πράττει...
    Η Κυρά Παναγία να σε σκεπάζει με την πλούσια αγάπη της πάντοτε...
    ........................
    Cranberry
    θα μου πείς τι σημαίνει το όνομά σου και γιατί το διάλεξες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Σαλογραία αγαπημένη,

    άλλη μια πολύ χρήσιμη ανάρτηση.

    Εύχομαι να την είχα διαβάσει 10 χρόνια πριν...

    Εύχου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Marian καλή μου

    και γω εύχομαι αυτά που κατάλαβα εσχάτως, να τα είχα συνειδητοποιήσει τριάντα χρόνια νωρίτερα.

    Θα γλύτωνα πολλή φθορά ψυχής και σώματος.
    Θα γλύτωνα λάθη...
    Όμως δεν το βάζω κάτω.

    ΞΈΡΩ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΧΕΔΙΟ.
    ΚΑΙ Ο,ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ, ΓΙΑ ΚΑΛΟ ΓΙΝΕΤΑΙ.

    Ακόμα και τα μέγιστα λάθη μας.

    Επειδή μας προσφέρουν τεταπεινωμένη καρδία...

    Ας ευχόμαστε όλοι για όλους ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Καλή σου μέρα Σαλογραία μου από την ηλιόλουστη Αττική.

    Πρωινός καφές, καλή παρέα έστω και διαδυκτιακή, πουλάκια που κελαηδούν, μυρωδιά θυμιάματος, κι ένας ουρανός με σύννεφα τόσα, όσα να σε κάνουν να εκτιμάς το γαλανό του και τον ολόλαμπρο ήλιο.

    Για την παιδαγωγική που είπες, θα συμφωνήσω. Τι να κάνουμε όμως, βλέπεις δε βγαίνουν τα παιδάκια από την κοιλιά της μάνας τους με οδηγίες χρήσης. Κι έτσι βρίσκεται η κάθε μάνα κι ο κάθε πατέρας με ένα τόσο δα πραγματάκι βυζανιάρικο, να σκέφτονται και να αναλογίζονται, καλά το κάναμε. Τώρα ΤΙ το κάνουμε τούτο εδώ; Δίνει όμως ο Θεός πιστεύω λίγο "άγιο σκοτάδι" στο μυαλό τους ώστε να μην απελπιστούν που φέρανε ζωή, σπλάχνο από τα σπλάχνα τους, σε τέτοιους σκοτεινούς καιρούς.

    Από την άλλη όμως σκέφτομαι, αν οι γονείς μου με είχαν μεγαλώσει με άριστη παιδαγωγική, αλάθητα, τέλεια, τότε βρε καλή μου Σαλογραία, που θα πατούσε κι ο Μεγαλοδύναμος να μου συγχωρέσει κι εμένα καμιά αμαρτία; Προσοχή βέβαια εδώ. Δεν λέω ότι για όλα μου τα στραβά φταίνε οι γονείς. Όχι βέβαια! Αλλά, ε, σε καμιά-δυο αμαρτιούλες μου πιστεύω φέρουν κι εκείνοι το μερίδιο τους. Εν αμαρτίες συνελήφθην...

    Και σαν να ακούω τη φωνή σου να λέει (όχι την δική σου Σαλογραία μου), πφφφφφ... για δυο ψωροαμαρτίες τώρα θα κάνουμε θέμα; Γιατί; Λίγες είναι δυο αμαρτίες λιγότερες σε ρωτώ; ΜΙΑ αρκεί για να σε ρίξει στα τάρταρα. Μία αμαρτιούλα αδικαιολόγητη να φέρεις, και -μπλουμ!- στο καζάνι.

    Είμαι 37 χρονών. Όχι πολύ μεγαλύτερος από εσένα. (Στον γιο σου αναφέρομαι καλή μου Σαλογραία, δεν το 'χασα τελείως ακόμα.) Σου λέω λοιπόν, άκου την την μανούλα σου. Δεν είναι λόξα η ενασχόληση της με τα πνευματικά. Ούτε είναι οπισθοδρομική. Το αντίθετο. Άκρως προοδευτική είναι. Διότι όταν όλα σε στέλνουν προς την κατηφόρα στις σύγχρονες κοινωνίες μας, εκείνος που κρατάει αντίσταση και άμυνα στον κατήροφο (που λέει και η αγαπημένη μου αδερφούλα, επίτηδες το έγραψα έτσι) είναι προοδευτικότερος των προοδευτικών. Πρόοδος, είναι ανηφόρα. Ποτέ κατηφόρα.

    Στα 37 μου λοιπόν σου λέω, μακάρι να μην ήξερα τίποτα από όσα ξέρω. Μακάρι να μην είχα μάθει τίποτα. Μακάρι να μην είχα τίποτα από όσα έχω. Όλα, όλα θα τα αντάλλαζα ευχαρίστως, μόνο να γινόταν να έχω κάθε ώρα και στιγμή της ζωής μου, αυτό το συναίσθημα της παρουσίας του Χριστού μέσα μου αμείωτο και ασταταμάτητο. Το έχεις νοιώσει τούτο το συναίσθημα καλό μου; Αν όχι, πως το λες γι' ασήμαντο; Πως αλλιώς θα σηκωνόταν η μανούλα σου από το κρεβάτι της κάθε Κυριακή και πως θα κρατούσε νηστείες και προσευχές; Αν όχι επειδή κάποτε, κάποια στιγμή στη ζωή της, ένοιωσε για λίγο, για πολύ -δεν ξέρω- αυτό το συναίσθημα που μακάρι να είχα λόγια να στο πω...

    Κι επειδή δεν έχω λόγια να στο περιγράψω, θα σου αντιγράψω λίγες γραμμές από το βιβλίο του Διονύσιου Φαρασιώτη, "Οι γκουρού, ο νέος και ο γέροντας Παίσιος". Λέει λοιπόν κάπου ο συγγραφέας. (Συνεχίζεται)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Κάποια μέρα, φεύγοντας από το κελλί του γέροντα, στην εξώπορτα θυμήθηκα κάτι που με προβλημάτιζε.
    - Γέροντα, αυτός ο γιόγκι, ο Νιράντζαν, έβγαζε ένας φως, είπα.
    - Τι φώς;
    - Να εκεί που καθόμασταν όλοι μαζεμένοι γύρω του, ξαφνικά ένα φως χρυσαφί, κίτρινο, σαν μια μπάλα που μεγάλωνε συνέχεια έβγαινε από το σώμα του, και μας τύλιγε όλους. Μετά γινόμουν διαφορετικός. Άλλαζε το μυαλό μου!! Τι φως ήταν αυτό;
    Σήκωσε γλυκά το χέρι του και το έβαλε πάνω στο κεφάλι μου... Δεν έλεγε τίποτα...
    Ένα φως ξεχυνόταν από παντού. Πλημμύρισε όλη την αυλή. Όπου και να κοιτούσα γύρω μου έβλεπα αυτό το φως. Ο γέροντας ήταν η πηγή που ανάβλυζε. Έμοιαζε με ένα φλας διαρκείας, με μια αστραπή που δε λέει να τελειώσει... Όμως παρ' όλο που ήταν έντονο, δεν πονούσε τα μάτια... ήταν γλυκό, άυλο, νοερό... Δε χόρταινα να το βλέπω... Δε μιλούσα, δεν έλεγα τίποτα. Όμως καταλάβαινα πολλά... Χαιρόμουν βαθιά, όμως οι κινήσεις μου ήταν ειρηνικές... Ήταν κάτι το υπερφυσικό,... κάτι το σπάνιο,... όμως δεν ένοιωθα έκπληξη, υπήρχε μια μεγάλη φυσικότητα. Ήμουν μεθυσμένος απ' το φως, που το ρουφούσε όλο μου το είναι. Ήμουν "μεθυσμένος"... όμως είχα μεγάλη διαύγεια νου. Ο νους μου ήταν απορροφημένος απ' αυτή τη θέα, όμως έβλεπα και το περιβάλλον γύρω μου...
    Οι πέντε αισθήσεις μου λειτουργούσαν κανονικά. Όμως είχε αρχίσει να λειτουργεί και κάποια άλλη αίσθηση παράλληλα με αυτές. "Η πνευματική όραση".
    Θυμάμαι, ήταν μεσημέρι, με πολύ ηλιακό φως. Όμως, όταν έλαμψε το άυλο φως του π. Παίσιου, το ηλιακό φάνηκε πολύ... αδύνατο. Σαν να ήταν απόγευμα. Δεν μπορώ να υπολογίσω πόση ώρα κράτησε.
    Μετά βρέθηκα να περπατώ στο μονοπάτι για την Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου. Ήμουν βαθειά αλλοιωμένος, όταν έφτασα στο μοναστήρι.(...) Δεν μπορώ να πω ότι συνήλθα απ' αυτή την αλλοίωση ποτέ. Σιγά-σιγά, με τις μέρες έφυγε αυτή η μεγάλη αλλοίωση. Όμως μέσα στην ψυχή μου έμεινε γλυκιά ειρήνη. Δέκα χρόνια μετά μπορώ να ισχυριστώ ότι αυτή η αλλοίωση υπάρχει ακόμα. Άφησε μόνιμα μέχρι σήμερα τα σημάδια της μέσα στην ψυχή μου. Με άλλαξε βαθειά, αφανέρωτα, μυστικά.

    Αυτά λέει ο συγγραφέας καλό μου, και σε σε ρωτώ. Μήπως υποψιάζεσαι -μήπως- ΤΙΝΟΣ ήταν το φως αυτό που δια των προσευχών του γέροντα είδε κι ένοιωσε ο νέος αυτός; Τυχαία λέμε νομίζεις "είδωμεν το Φως το Αληθινόν"; Διότι μπροστά στο Φως Του, ο ήλιος μας, μοιάζει σελήνη. Σου εύχομαι και σε σένα και στον καθένα μας να το δεις κι εσύ και να το γνωρίσεις το φως αυτό...

    Ήλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ήλε ευλογημένε μου,

    καλή σου μέρα και σ'ευχαριστώ για τις συμβουλές στα λατρεμένα μου, όμως...επίτρεψέ μου να σου πώ, ότι αυτό το απόσπασμα που παρέθεσες, ΠΟΛΥ με ΜΠΕΡΔΕΨΕ.

    Ετσι όπως το διάβασα γραμμένο
    (εκτός και αν εγώ δεν κατάλαβα καλά, ένεκα τα γεράματα) είναι πως το φως που έκπεμπε ο ας πούμε, βουδιστής, ήταν ανάλογο με το φως που έκπεμπε ο Ορθόδοξος αγιορείτης.

    Αν κατάλαβα καλά, το θεωρώ ΕΚ ΤΟΥ ΠΟΝΗΡΟΥ, ΔΙΟΤΙ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟ ΕΚ ΠΛΑΝΗΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΑΠΟ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΟΙΤΑ ΣΤΗ ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ ΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΕΚΕΙ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ ΤΟΜΟΥΣ, δεν τα έχω πρόχειρα αυτή τη στιγμή, και αν θες, δώσε ΑΚΡΙΒΩΣ(με παραπομπή στη σελίδα αν μπορείς) τι γράφει το βιβλίο του Φαρασιώτη.

    Δεν είναι δυνατόν, το φως που περιβάλλει έναν αγιορείτη Ορθόδοξο ασκητή (όποιος και αν είναι αυτός)
    να είναι ίδιο με το "φως" που κάνει φλασάκια πάνω από έναν Ινδουιστή, όσο νηστευτής και ασκητής και αν είναι ο γκουρού, ο οποίος DE FACTO βρίσκεται μέχρι τα μπούνια βυθισμένος στην ΑΓΡΙΑ ΠΛΑΝΗ!

    ΓΙΑ ΟΝΟΜΑΑΑΑ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Αγαπημένη μου Σαλή,

    χαίρομαι που για μια ακομα φορα ταυτίζονται οι αποψεις μας!
    Με πρόλαβες! μολις ηθελα να απαντησω.

    Λοιπον ο φίλος αντέγραψε απο το βιβλιο που αναφερει, σελ 282 - 284.

    Βεβαια δεν εγραψε τιποτα ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ των δυο 'φωτών', οπως πολυ σωστα επισημάνεις Σαλή!

    Θελω να πιστευω οτι εγινε απο απερισκεψια και οχι σκόπιμα!

    Ετσι συνεχιζει ο συγγραφεας κ. Φαρασιώτης:

    Σελ 283 (προς το τελος της σελιδας):

    "Η διαφορα ηταν ασύγκριτη. Οσο διαφέρει ο παλιοτενεκές από το χρυσό. οσο διαφέρει ο ανθρωπος απο τον Θεό. οσο διαφερει το ψεμα απο την Αληθεια. Ο Γέροντας δεν υπερτερουσε μονο, κυριαρχούσε επι του γιόγκι. Δεν μπορουσε να σταθεί τιποτα μπροστα στο φως του γέροντα...

    ...Ενας άνθρωπος ομως που εχει εμπειρια απο το Χριστό και τους ΑΓίους του, θα το έβλεπε σαν αυτό που πραγματικά ήταν... (Το φως του γιόγκι) ηταν ενα ΔΑΙΜΟΝΙΚΗΣ προέλευσης φως".

    Μυρμιδόνας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Μυρμιδόνα

    ευχαριστώ για πληροφορία.

    Προσωπικά ως γυναίκα εμπαθής, και αδαής,
    ΦΟΒΟΥΜΑΙ να καταπιάνομαι με τέτοια υψηλότατα ζητήματα που δεν αγγίζουν ούτε από μακριά την εμπειρία μου,
    όμως, μια και το έφερε η κουβέντα
    (και ας το κλείσουμε εδώ, δεν είναι και στο θέμα της ανάρτησης εξάλλου,το θέμα περί Φωτός),

    σε παραπέμπω στον Δ τόμο της Φιλοκαλίας των εκδόσεων Παπαδημητρίου (ΑΣΤΗΡ)όπου στη σελ.257 γράφει:

    "ΠΕΡΙ ΦΩΤΙΣΜΟΥ ΑΛΗΘΟΥΣ ΚΑΙ ΨΕΥΔΟΥς.
    ΗΓΟΥΝ.
    ΦΩΤΟΣ ΘΕΙΟΥ ΚΑΙ ΠΟΝΗΡΟΥ"
    ....εκεί παραθέτει μια παραγραφούλα, ας μην την αντιγράψω, με τις διαφορές θείου και πλανεμένου φωτός...

    και ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ(διαβάζοντας απλώς βιβλία) ΝΑ ΑΠΟΤΙΜΗΣΕΙ τη διαφορά μεταξύ πλάνης και Αληθείας...

    ΣΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ,
    ΟΠΟΙΟΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΤΟ ΛΟΓΙΣΜΟ ΤΟΥ,

    (ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΘΕΣΕΙ ΤΟ ΛΟΓΙΣΜΟ, ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΚΡΙΣΗ
    Α Γ Ι Ο Υ ΚΑΙ Ε Μ Π Ε Ι Ρ Ο Υ,
    ΚΑΙ ΣΥΜΦΩΝΟΥΝΤΟΣ,
    ΜΕ Ο Λ Η ΤΗ ΧΟΡΕΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΥΠΑΡΞάΝΤΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΑΓΩΝΙΣΘέΝΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ,ΚΑΙ ΤΙΜΗΘέΝΤΩΝ ΕΠΙ ΑΙΩΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΥΨΟΣ ΤΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΤΩΝ ΘΕΙΩΝ ΛΟΓΩΝ ΤΟΥΣ...)

    ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ΝΑ ΕΜΠΑΙΧΘΕΙ ΥΠΟ ΤΩΝ ΔΑΙΜΟΝΩΝ,σκαιότατα.

    Και μεις σήμερα, φίλτατε Μυρμιδόνα, ζούμε σε εποχή ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΗΣ αγάπης για την Ορθόδοξη Παράδοση, ενώ στην πραγματικότητα

    ( όπως πολύ σοφά σημείωνε και ο αείμνηστος γιατρός ΑΛΈΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΛΟΜΟΙΡΟΣ στο προλογισμένο με τα καλύτερα λόγια από το ΦΩΤΗ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ, έργον: "ΚΑΤΑ ΕΝΩΤΙΚΩΝ" εκδόσεις "Αστηρ" κάποτε και νυν εκδόσεις ΖΕΦΥΡΟΣ )

    ο κόσμος σήμερα, ακόμη και ο δήθεν χριστιανικός-
    ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ,
    ΜΙΣΕΙ με μίσος ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟ, ΤΟΥΣ ΕΝΑΠΟΜΕΙΝΑΝΤΕΣ , ΕΛΑΧΙΣΤΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ

    ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙ Ο,ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΕΙ.

    Σου θυμίζω ότι τον ΜΕΓΙΣΤΟ ΑΓΙΟ ΜΑΞΙΜΟ ΤΟΝ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗ, ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΙΕΡΩΜΕΝΟΙ ΔΙΕΤΑΞΑΝ ΚΑΙ
    ΤΟΥ ΕΚΟΨΑΝ ΤΟ ΔΕΞΙ ΧΕΡΙ
    ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΓΡΑΦΕΙ
    ΤΑ ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΑ ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ ΤΟΥ,
    ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΚΟΨΑΝ ΚΑΙ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ
    ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΗΡΥΤΤΕΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
    ΤΗΝ ΖΩΗΦΟΡΟ ΑΛΗΘΕΙΑ.

    ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟ!

    ΤΟ ΝΑ ΣΕ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ, Μυρμιδόνα μου, ΑΘΕΟΙ ΚΑΙ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΣ, ΠΑΕΙ ΣΤον Κόρακα!

    ΕΙΝΑΙ απολύτως ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΟΗΤΟ.

    ΑΛΛΑ ΝΑ ΣΕ ΚΑΝΟΥΝ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ,ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ;

    -Ε, ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Η ΠΛΆΝΗ ΤΩΝ ΠΛΑΝώΝ
    ΚΑΙ Η ΚΟΛΑΣΗ ΤΩΝ ΚΟΛΑΣΕΩΝ!!!

    ΑΛΛΆ Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΊΣΤΗ που είναι το Φώς των φΏτων,
    θα υπάρχει μέχρι Συντελείας των Αιώνων, αγαπημένο μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Kαλημέρα αγαπητή Σαλογραία !

    Η ανάρτησή σου άυτή ήταν ωφελιμότατη καθώς και τα σχόλια των φίλων του μπλόκ.

    Οι λογισμοί..μεγάλο κεφάλαιο!!!

    Ειδικά για εμάς εδώ τους κοσμικούς..

    Θα ήταν ευχής έργον να δέσουμε τον νου να μην περιστρέφεται εδώ και εκεί άσκοπα αλλά έρχεται μια αιτία και φορτώνεται ο νους με σκέψεις δυστυχώς και βγαίνουν όλα τα πάθη μετά..

    Για το άλλο ζήτημα των... "διαδόχων"
    δεν έχω να πω τίποτε αλλά γενικά θα ήθελα να πω πως όλοι μας- δεν είναι έτοιμες οι καρδιές μας να ανταποκριθούν στο Θείον κάλεσμα.

    Αλλά πίστεψέ με όταν έρθει ο Κύριος στην καρδιά μας τα αλλάζει όλα είτε σιγά σιγά ..είτε σαν σίφουνας.

    Ξέρεις όμως οτι όταν γίνει αυτό έχεις τον λογισμό:

    ''Πόσο χρόνο έχασα Θεέ μου που δεν ήμουν κοντά σου τόσο πολύ..πως θα αναπληρώσω αυτό το κενό δηλαδη;''και ας γνωρίζει πως για τον Κύριο μιά ημέρα είναι σαν χίλια έτη..δεν το σκέπτεται έτσι.

    Πιστεύω πως ο Κύριος εργάζεται για τον καθένα ξεχωριστά με πολλή επιμέλεια.
    Εχει ο Θεός!

    πην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Καλημέρα Πηνελοπάκι!

    Αυτό το "Έχει ο Θεός" που ΒΕΒΑΙΩΝΟΥΝ οι πιστοί για αιώνες...

    ...Σοφή κουβέντα.

    Θα την θυμάμαι όσο μπορώ πιο συχνά...για να νικάω τα δαιμόνια της αποθάρρυνσης που ενίοτε πάνε να με γονατίσουν, αλλάααα....

    - Κερατάδες, ΔΕΝ θα σας κάνω τη χάρη!

    Γιούργιαααα! στο (ν) ταβά με τα κουλούργιααααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Υ.Γ.
    Η παράγραφος στη Φιλοκαλία περί διαφορών φωτός Πλάνης και περί ΘΕΙΟΥ ΦΩΤός, είναι "των εν μοναχοίς ΚΑΛΛΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΙΓΝΑΤΙΟΥ, ΤΩΝ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΩΝ"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Καλά τα λες και εσύ και ο Μυρμιδόνας.

    Το φως δεν μπορεί να είναι το ίδιο αλλά ποια μάτια μπορούν να διακρίνουν τη διαφορά;

    Τα μάτια ανθρώπων που δεν έχουν φθάσει στη κάθαρση της καρδιάς δεν πιστεύω ότι θα μπορούν να το διακρίνουν.

    Εμείς πολλές φορές παίρνουμε τον εαυτό μας ως σημείο αναφοράς, ότι εμείς βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι κλπ

    Α.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Α.
    Σ'ευχαριστώ για τη σοφή παρατήρηση.
    Τη σοφότατη.
    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Χμμμ..
    Όταν παράθεσα το κείμενο, η αλήθεια είναι πως δε σκέφτηκα ότι υπήρχε ανάγκη αναφοράς και του παρακάτω ούτως ώστε ο αναγνώστης να κατανοήσει την διαφορά.

    Ευχαριστώ τον Μυρμιδόνα που το ξεκαθάρισε.

    Δεν το σκέφτηκα, διότι στη δική μου συνείδηση ούτε που θα το σκεφτόμουν ότι μπορεί να ήταν κάτι τέτοιο εκ του πονηρού, κι ακόμη και τώρα που ειπώθηκαν τα παραπάνω, και πάλι ούτε που το σκέφτομαι.

    Κατανοώ και αποδέχομαι την οποιαδήποτε κριτική,
    μου ασκήσετε για αυτήν την τελευταία μου φράση, αλλά επιτρέψτε μου να μην την κουβεντιάσω παραπάνω. Θα πω μόνο τα παρακάτω.

    Δε γνώρισα ποτέ μου από κοντά τον γέροντα, ωστόσο η ανάγνωση ενός βιβλίου αφιερωμένου σε αυτόν

    (όχι του συγκεκριμένου βιβλίου που προανέφερα)

    με έφερε και πάλι κοντά στην Ορθοδοξία, κοντά στον Χριστό και την Παναγιά μας.

    Δεν επιθυμώ ούτε να αγιοποιήσω τον γέροντα ούτε τίποτα. Απλώς εκφράζω ποιες είναι οι δικές μου σκέψεις, τα δικά μου συναισθήματα.

    Συγνώμη αν δημιούργησα σύγχυση, δεν ήταν αυτή η επιθυμία μου. Δικαίως και πολύ σωστά μπορεί κάποιος να φοβάται περί πλάνης στα όσα προανέφερα.

    Την αποτίμηση όπως είπες Σαλογραία μου είναι δύσκολο να την κάνουμε εμείς.

    Σε τελική πάντως ανάλυση, ας μην ξεχνάμε, δεν είναι ο Άγιος, η εικόνα, το λείψανο που κάνει το θαύμα.

    Είναι ο Κύριος, ο Θεός, ο Ιησούς Χριστός που παραχωρεί να συμβεί το θαύμα δια μέσου (ή μέσω) του σκεύους που Εκείνος επιλέγει (και ως σκεύος, εννοώ και τον άνθρωπο ακόμα).

    Εκείνος μας το είπε.
    Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ κἀκεῖνος ποιήσει καὶ μείζονα τούτων ποιήσει.

    Σε Εκείνον ανήκει πάσα Δόξα Τιμή και Προσκύνησις.

    Αυτά τα ολίγα και πάλι ζητώ συγνώμη για το μπέρδεμα που έγινα αιτία να προκληθεί.

    Δεν ήταν στην πρόθεσή μου.

    Ήλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Το ψευδόνυμό μου σημαίνει "μούρο" ή "βατόμουρο". Δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο λόγο που το επέλεξα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Αγαπητη Σαλο., περι λογισμων δεν εχω να συμπληρωσω κατι στην αναρτηση σου και στα σχολια των φιλων, ολα πολυ καλα..

    Περι στο οτι τα παιδια δεν ειναι δικα μας αλλα του Θεου θα πω τα εξης..
    Αυτο μπορει στην ουσια να το ζησει μονο εκεινος που επαψε να ανηκει στον εαυτο του.. Ειναι το σημειο που παυουν οι λυπες σου, παυουν και οι... χαρες σου!

    Εκεινος ειναι τα παιδια σου, Εκεινος και ολες οι αλλες χαρες σου.. Δεν χαιρεσε πια.., ΕΙΣΑΙ ΧΑΡΑ!!

    ΕΙΣΑΙ Η ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΧΑΡΑ!


    Ιωαννης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. "Ψευδώνυμο" ήθελα να γράψω, μπερδεύτηκα λόγω βιασύνης!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Ιωάννη

    Ευχαριστώωω!...

    Η Χαρά, εμφανίζεται ως ο δεύτερος καρπός του Αγίου Πνεύματος, που δίνεται δώρο στους αληθινά αγωνιζόμενους...

    Θα ήθελα να πεθάνω μέσα στην πολλή χαρά, όπως η γιαγιά η Πετρού - του άντρα μου...

    Καλό βράδυ σε όλους, λατρεμένα...
    .............
    Cranberry

    Απαξάπαντες,οι ζωντανοί άνθρωποι, κάνουν λαθάκια...

    ΜΗ ΜΟΥ ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΕΣΑΙ ΓΙ ΑΥΤΑ...

    :-)Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ
    ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΗΓΕ ΠΟΤΕ ΤΗΣ ΣΧΟΛΕΙΟ, ΉΤΑΝ
    ΚΑΙ ΚΟΙΤΑ ΣΕ ΤΙ ΥΨΟΣ ΑΝΕΒΗΚΕ, επειδή διέθετε,

    "το υπερέχον κλέος της ταπεινώσεως"

    κατά την έκφραση των μοναχών Καλλίστου Ξανθόπουλου και Ιγνατίου στη Φιλοκαλία.

    Καληνύχτα, αγγελέ μου!
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Αχ βρε Σαλογραία τι μου θύμισες με το μαγνητόφωνο με τις μπομπίνες στη φωτογραφία...Είχαμε ένα τέτοιο στο σπίτι κι ήταν το καμάρι του πατέρα μου,ακόμα θυμάμαι να βάζω τα δάχτυλά μου στην ανάγλυφη μάρκα του και να συλλαβίζω-ΓΚΡΟΥ-ΝΤΙ-ΓΚ!
    Σχετικά με τα ζητήματα των τέκνων, σου λέω για την ιστορία, οτι ο συχωρεμένος πατέρας μου ήταν μαθηματικός στο επάγγελμα,καθηγητής,με μαθητές που πίναν νερό στ'ονομά του και που ομολογούσαν οτι για χάρη του αγάπησαν τα μαθηματικά.Ε, τι να πω;Στούπος το Στελάκι στα μαθηματικά!Με τη βουκέντρα περνούσα τις εξετάσεις...Επίσης η ασυγχώρητη(έτι γαρ ζωντανή)μανούλα μου,αστήρ μεγάλου μεγέθους εν τοις θρησκευομένοις.Κοντά της γεύτηκαν τα νάματα της σωτηρίας ψυχές και ψυχές,μόνο που η αφεντιά μου έβγαζε σπυριά με τα αγιωτικά...
    Και τώρα η αφεντιά μου,χρόνια στο κουρμπέτι,με την αίσθηση κι ίσως να΄ναι κι αλήθεια οτι έχω βοηθήσει κόσμο,λόγω επαγγέλματος,ανθρωπιστικό γαρ,και νέους ανθρώπους και οικογένειες,όμως ομολογώ οτι με τους οικείους μου τα έχω κάνει μαντάρα!
    Μπορείτε να μου πείτε καλοί μου άνθρωποι,τι λείπει,τι φταίει κι ενώ μπορούμε και ποτίζουμε δάση η αυλή μας μένει απότιστη;
    Φιλιά-

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Λατρεμένο Στελάκι...

    Έλεγα να πάω για ύπνο, αλλά το σχόλιό σου, μου άνοιξε το μάτι- γαρίδαααα!

    (τώρα, εδώ που τα λέμε...τι σχέση έχουν τα μάτια με τις γαρίδες; άσχετον!)

    Νομίζω ότι πρέπει η τελευταία σου φράση, να τεθεί ως θέμα νέας ανάρτησης...ω ναι!
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή