Κυριακή 10 Απριλίου 2011

Και ο κοιμισμένος -για να ξυπνήσει- φοβέρα θέλει!



Αγαπημένο μου χαλαρωμένο,

 Κατ' αρχάς με πληγώνει όταν νομίζεις ότι τρέχω στις εκκλησίες επειδή  είμαι μαζόχα και  γουστάρω - διότι δεν θα είχα κάτι άλλο, πιο ευχάριστο να κάνω εκείνη την ώρα...

Επίσης, ωραία τα λες, απ'την άλλη μεριά- όταν σε πιάνει το θεολογικό σου-
 ισχυριζόμενο ότι πρέπει,
ό,τι πράττουμε  για την ψυχή μας και τον Κύριο να τα πράττουμε
- από θείο έρωτα και πνευματική ανωτερότητα αγίων κινήτρων-
αλλά προσωπικά δεν είμαι παρά  μια γρια λώλα...που...αν δε με φοβερίσω με το φόβο της Αιωνίου Κολάσεως- μάλιστα, μάλιστα, καλά το ακούς- δε σηκώνομαι με την καμία  απ' τα χαδιάρικα  παπλώματα το πρωί, για να πάω στην εκκλησία, πρόθυμα,  όπως η Πηνελόπη- ας πούμε...

Καλύτερα να με σκοτώνεις γενικώς, παρά να με ξυπνάς στο άγριο χάραμα και να με στέλνεις να ακούω και κακόφωνους ψάλτες- όπως  συνήθως.

Καλύτερα να με τρώγαν τα λιοντάρια σε κανα φαστεφούντε των είκοσι λεπτών -μονοκοπανιά- παρά να εγείρομαι βογγώντας-  δεκαετίες τώρα- ξημερώματα και να  με σπρώχνω -με νοητά περίστροφα καρφωμένα  στον κρόταφο- προς εκκλησιασμόν.

-Μπορείς να καταλάβεις την ψυχολογία μου, Χαλαρωμένο μου, ή μόνον ο Μυρμιδόνας με νιώθει;
- Θέλει και ρώτημα; μόνον ο Μυρμιδόνας σε νιώθει!
-Το γνωρίζω, μη με συγχίζεις! Δεν περίμενα απάντηση! Ρητορικώς έθεσα την ερώτηση!

Λοιπόν, τι λέγαμε; Α ναι...τα γνωστά και από την άλλη σελίδα, όπου είχαμε ξεκινήσει τη σχετική κουβεντούλα:

 Λοιπόν, εμένα προσωπικά, αν με πείσεις να  ξεχάσω την αιώνια Κόλαση, τότε- ευθαρσώς- σου δηλώνω, ότι η αφεντιά μου, με τη θέλησή μου την ανθρώπινη, μόνο  στον Νηπετάφιο, που έλεγε και η γιαγιά η Πετρού η μακαρίτισσα-  άπαξ του ενιαυτού, τουτέστιν μια φορά μόνο το χρόνο- θα πήγαινα,  δηλαδή μόνο τη Μ. Παρασκευή και μόνο- άντε και μια δεύτερη φορά-   στην Ανάσταση- όσο να πει ο παπάς το "Χριστός Ανέστη" πανηγυρικά-  θα εκκλησιαζόμουνα.

Αλλά...επιστρατεύοντας το φόβο του θανάτου, με ενδόμυχες προτροπές του είδους:

ι θα κάνεις άμα πεθάνεις σήμερα μωρή; με τι μούτρα θα δεις το Χριστούλη;
Άει σήκω να μη σου κοπανήσω καμιά ανάποδη, και αστράψει  όλος ο γαλαξίας μπροστά σου, σήκω μη σε πάρει ο Εξαποδώς και σε σηκώσει, ανεπρόκοπη!

Βρίζοντας  αλύπητα  -ο χριστιανικός εαυτός,  τον αντιχριστιανικό μου-  μόνον  έτσι, καταφέρνω -με την τσίμπλα στο μάτι -και πάω στην ενορία, ανελλιπώς καθ'εκάστην Κυριακήν και εορτήν, περπατώντας, μπαμπουλωμένη στο καταχείμωνο με τα τσεμπέρια- σκεπτόμενη  μέσ' στον εσωτερικό γογγυσμό μου:

- Ααααχ! μακάρι να  "το 'βραζα στον ύπνο"   μέχρι το μεσημέρι! "

Βέβαια απ' τη στιγμή που -θεία Χάριτι- κάνω το καουμποϋλίκι

(υπέρβαση θα το λεγε γνωστός κουλτουριάρης)

 και σηκωθώ και σουρθώ ως το ναό, μισοϋπνωτισμένη απ' τη νύστα, και μετρώντας κρυφά με τα δάχτυλα, πόσα λεπτά, και  πόσα δευτερόλεπτα ακριβώς,   μας μένουν ως την "απόλυση" - από κείνη τη στιγμή και μετά- αρχίζει  μια βελτίωση της διάθεσης,  ώσπου πια, στο "Δι ευχών", σκάνε πυροτεχνήματα χαράς μες στην καρδιά μου, και φεύγω απ' τον ταπεινό ναΪσκο, παρέα με το Λατρεμένο Χριστούλη, που πάντα με σηκώνει απ' τα ράθυμα πατώματα, υπομονετικά, αφυπνίζοντάς με,   με το ανέσπερο Φως Του.

-Αξίζει η Ζωζώ ό,τι κι αν πεις, που τραγουδεί και ο Νιόνιος ο Σαββόπουλος

- Άσχετο!

-Αξίζει , ναι, το βασανιστήριο το χρόνιο- της πρωινής σαδιστικής έγερσης- για την αγαλλίαση που λαβαίνω... μετά!

Προκειμένου  να καταλάβεις καλύτερα,  τον εσωτερικό μου μονόλογο, μέχρι  να καταφέρω να σηκωθώ το πρωί, παραθέτω σχετικό βίντεο.

Ελπίζω να σου φτιάξει το κέφι!

Πάμε τώρα για νάνι, επειδή μας περιμένει, νωρίς  έγερση!

Καλό ξημέρωμα, με ευ-λογία  να σηκωθείς το πρωί, και να πετάξεις χαρούμενα, στις δραστηριότητες της ημέρας,  περιστέρι μου...

Με πολλά προκομένα φιλιά

Σαλογραία
.......................................................................................



35 σχόλια:

  1. "..και φεύγω απ' τον ταπεινό ναΪσκο, παρέα με το Λατρεμένο Χριστούλη, που πάντα με σηκώνει απ' τα ράθυμα πατώματα, υπομονετικά, αφυπνίζοντάς με, με το ανέσπερο Φως Toυ"


    Σάλο μου συμφωνώ απόλυτα μαζί σου..
    Αυτοί πού προτιμούν τόν ύπνο, δέν ξέρουν τί χάνουν!!

    Ιωάννης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα Ιωάννη μου
    από τις Γερμανίες!
    Χαίρομαι που με καταλαβαίνεις...

    ;-)
    Απο χτες ο ιερέας της ενορίας μου, ταξιδεψε για Γερμανία, προκειμένου να εξομολογήσει και να λειτουργήσει εκεί σ' ένα ναό των Αγίων Αποστόλων κοντά ή μέσα στο Μπίλεφελντ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημερα και σε εσένα αδελφή..

    Στό Μπιλεφελντ;.. πολύ καλά! Εκεί μένει ή Κατερίνα..

    Τά παιδιά της, το κοριτσι 14 ετών, το αγόρι 20, αφού παρατηρούσαν γιά αρκετόν καιρό τήν συμπεριφορά μου οτάν είμουν εκεί επίσκεψη, ΄μία ημέρα άρχισαν νά μού κάνουν ερωτήσεις γιά τόν Χριστό.. Τούς μίλησα μέ πόλυ αγάπη κα΄στοργή... , λάμψανε τα μάτια τους, πήραν στροφή 180 μοιρών, αρχίσαν αυστηρά νηστεία καί την Τριτη εχουν ραντεβού γιά εξομολόγηση!

    Σήμερα ξυπνησαν χαραματα γιά νά πάνε στήν εκκλησία, ενώ μέχρι τώρα τό μεσημέρι ξυπνούσαν την Κυριακή!

    Θαυμαστός ο Θεός μας αδελφη!

    Ιωαννης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. :-)

    ΖΕΙ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ, Ιωάννη!

    Τίποτε δεν είναι ισχυρότερο από την αγνή αγάπη του Αναστημένου ΙΗσού Χριστού.

    Σ'ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αγαπητή αδελφή θέλω να μοιραστώ μαζί σου καί μέ τούς φίλους τού μπλογκ μία δυνατή εμπειρία πάνω στό θέμα τής αναρτήσεώς σου..

    Ήταν Κυριακή πρωί, ξυπνησα κανονικά στήν ώρα μου όπως πάντα αλλά εκείνο τό πρωινο νύσταζα πάρα πολύ... πειρασμός κατά παραχώρηση καί παιδεία..

    Κάθε Κυριακή είσαι από τούς πρώτους στόν ναό, μού είπε ό λογισμός, κοιμήσου σήμερα.. δέν πειράζει.

    Γύρισα από τήν άλλη πλευρά καί συνέχισα τόν ύπνο..

    Κατά τίς 9:30 ξύπνησα από ένα δυνατό σκούντηγμα, αισθανόμουν φοβερούς ψυχικούς πονους, κυριολεκτικά οδύνες θανάτου.

    Πλήρη εγκατέλειψη Χάριτος!

    Μέ μαύρα δάκρυα καθόμουν καί... πέθαινα, μέχρι πού ακούω μία φωνή πού μού είπε:

    πηγαινε τωρα στην εκκλησια.

    Ντύθηκα κλαίγοντας καί ξεκίνησα μέ τό αυτοκίνητο περίπου μισή ωρα δρόμος...

    Όσο πλησίαζα πρός τόν ναό φεύγανε καί οί απερίγραπτοι ψυχικοί πόνοι, μόλις μπήκα στόν ναό τό μόνο πού πρόλαβα νά ακούσω ήταν τό.. Δι' ευχών τών αγίων..

    Τήν ίδια στιγμή αισθάνθηκα μία απέραντη χαρά καί αγαλλίαση, τό πρόσωπό μου έλαμπε σάν ήλιος τόσο έντονα πού μού τό έλεγαν όλοι όσοι μέ έβλεπαν..

    Ο Πολυεύσπλαχνος Κύριος, μέ είχε κοινωνησει νοερώς..!

    Ιωάννης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εξαιρετικό και Διδακτικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ιωάννη,

    προσωπικά, σε πιστεύω...

    Δεν ξέρω ένας άσχετος με αυτόν τον εσωτερικό αγώνα, τι θα σκεφτεί, αλλά η ταπεινότητά μου, σε πιστεύει.

    Διεξάγεται τεράστιος μυστικός αγώνας από τις σκοτεινές δυνάμεις ώστε να εμποδιστεί η προσέλευση της ψυχής στο ναό, από όπου θα λάβει την τροφή τη στερεωτική, την Ουράνια...

    Αυτό το Φώς της Χάριτος , πράγματι, το προσέχουν ορατά κάπως και κοσμικοί άνθρωποι, και νομίζουν ότι κάποια ...κρέμα ανανεωτική έβαλε στο πρόσωπό του, ο αγωνιζόμενος εν Κυρίω, και έλαβε λάμψη...

    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @ Ανων. 2:08
    Γιατί το τραγουδάκι, δεν είχε τρελή πλάκα;
    Όταν το άκουσα, έπεσα κάτω απ'τα γέλια και είπα να το μοιραστώ με την αγάπη σας...
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Υ.Γ

    Από τότε, ούτε πού τολμώ νά σκεφτώ νά μείνω Κυριακή στό κρεβάτι.. Οχι από φόβο, αλλά από αγάπη σε Εκείνον πού μέ αγαπά αφάνταστα πιό πολλή απ' οτι εγώ τόν εαυτό μου!

    Ετσι μέ κέρδισε ο Χριστός... αποκλειστικά και μόνο μέ τήν Αγαπη Του τήν απέραντη συγκατάβασή Του στά πάθη καί τίς αδυναμίες μου.. Ετσι θα κερδίσουμε καί εμείς αυτούς πού αγαπάμε... μόνο μέ τήν Αγάπη Του!!

    Ιωαννης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αγαπητή Σαλογραία χαίρε
    Μου θύμισες τον στίχο του Μτθ. 11,12 "από δε των ημερών του Ιωάννου του βαπτιστού έως άρτι η βασιλεία των ουρανών βιάζεται, και οι βιασταί αρπάζουσιν αυτήν."
    Ευχαριστίες και ευχές για καλή ημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ιωάννη

    τα ἐχω ξαναγράψει στο παρελθόν:

    Εσύ μάλλον λαβαίνεις ξεχωριστή Χάρη από το μαθητή της Αγάπης, του οποίου φέρεις και το όνομα.

    Προσωπικά, είμαι ΑΚΟΜΑ ποοοοολύ πίσω, στην τάξη των δούλων,και το ομολογώ επειδή με ελευθερώνει η Αλήθεια, πλην... με παρηγορεί η υπενθύμιση του λόγου περί βιαστών που αρπάζουσιν την Βασιλεία- του μεγίστου ασκητή, του Ιωάννου του Βαπτιστού, δια γραφίδος...

    Σπίθα
    του βαθέως και ενδελεχώς ασκουμένου εν ταις κελεύθοις το Πνεύματος...

    -Γιούργιαααααααα!
    -Απάνω τους και τους φάγαμε βρεεεε!

    :-)

    (τους Εξαποδούς εννοώ, που θέλουν να μας τραβήξουν μαζί τους στην άβυσσο της Κακίας τους, πριτς! δε σφάξανε!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Καλησπέρα Σαλή!

    Οντως το βιντεάκι με εκανε και ευθύμησα, αν και βρισκομαστε λιγες μερες πριν την Μεγ. Εβδομάδα! :)

    Οσο για το μεγαλο θεμα του Εκκλησιασμου, ωρες ωρες νομιζω οτι μονο μια ειναι η Αμαρτία που διαπράττει ο άνθρωπος επι γής!

    (Παρακαλω να μην παρεξηγηθω, ανθρωπινως μιλαω)

    Και αυτη η μια αμαρτια που μπορει να κανει ο ανθρωπος ειναι...να μην πηγαινει στην Θεία Λειτουργία την Κυριακή!

    Ολα τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνει ο Θεός!

    Αρκεί βεβαιως να πηγαινουμε με Ταπείνωση, με Ειλικρινεια, με τα λογια του Τελώνη στο στόμα και στην ψυχη μας: "Κύριε, Ιλάσθητι μοι το αμαρτωλω"....

    Σαλή μου,
    όσο για το θέμα της Κολάσεως..δυστυχως εμεις οι άνθρωποι, μετα την Πτώση...φοβέρα θέλουμε!

    Αρκει βέβαια, συν τω καιρώ, ο φόβος να αντικατασταθεί απο άλλα 'κίνητρα', π.χ. 'εμπειρίες' εξαιτίας του Πνευματικου ΑΓώνα κλπ!

    Μυρμιδόνας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Μυρμί...περιστεράκι μου

    νομίζω πως έχεις δίκιο...

    Εμείς πρέπει να πηγαίνουμε...έστω και σαν ρομπότ, έστω και μη θέλοντας, έστω και κοιμισμένοι, έστω και αν μας μισούν οι παπάδες και οι επιτρόποι και οι καλόγεροι του εκκλησιάσματος.

    Εμείς πρέπει να εξαναγκάζουμε -το μουλάρι- τον εαυτόν μας, να πηγαίνει.

    Τα λοιπά, τα αναλαμβάνει και τα προσθέτει συν τη παρόδω του χρόνου, ο Κύριος.

    Θα τον θυμάμαι τον καλό σου το λόγο...

    Φιλιάαααααααα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αγαπητή Σαλογραία
    Δεν διαφωνώ, εμπρός λοιπόν γιούργια και τους φάγαμε.
    Το πρόβλημά μου είναι ότι δεν τους βλέπω και μάλλον δεν τους αντιλαμβάνομαι.
    Η μόνη λογική εξήγηση που μπορώ να δώσω είναι ότι μάλλον με θεωρούν ανάξιο της προσοχής τους γιατί με θεωρούν δικό τους και ακίνδυνο.
    Συμφωνώ απολύτως ότι πρέπει κανείς συνεχώς να "βιάζει" τον εαυτό του προς κάθε καλό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Καλή μου Σαλογραία βαριέσαι να ξυπνήσεις το πρωί να πας στην Εκκλησιά που μου έχεις ριζώσει στον υπολογιστή http://www.filaki.gr/showimage.php?path=upimages/AkomaPerimenoToMail.jpg&imID=583

    και δεν σε προλαβαίνουμε να σκέπτεσαι ότι ξανά είσαι μικρούλα καλή μου και όλα θα πάνε καλά !

    http://www.youtube.com/watch?v=FzkE1ipCBoI&feature=related

    Το Φωτάκι σου !!
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Αγαπημένο μου Φωτάκι,
    με συγκινείς πάντα!

    Όμως, ομολογώ ότι η τεμπελιά μου με την εκκλησία, χρονολογείται ΠΑΙΔΙΟΘΕΝ..

    Με τον υπολογιστή ασχολούμαι από τον Αύγουστο του 2009 που εκοιμήθη εν Κυρίω η μητέρα μου...

    Μέχρι τότε, από τον Ιούλιο του 2008 που ξεκίνησε αυτη η σελιδα, μια ανάρτηση είχα κρεμάσει όλη κι όλη, για να κάνω σκασάκια σε έναν παπά, που την είχε βρεί απαράδεκτη ...χαχα...

    Αν δεν ξεκρέμαγε ο παπάς με τα μαναφούκια( τα προσανάμματα ντε) που έβαλε, εκείνη την πρώτη μου ανάρτηση, ώς ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ, από το μπλογκ ενός φίλου, που ΕΚΕΙΝΟΣ Ο ΦΙΛΟΣ, μου ζήτησε να την ανεβάσει...δεν θα είχα ανοίξει αυτή τη σελίδα, να ζαλίζω τα δικά σας ματάκια, λατρεμένο μου...

    Είδες; Ουδέν καΛόν αμιγές ΚΑΚΟΥ,χιχι...

    Ηθικόν δίδαγμα προς παπάδες:

    Με πεντακόσιους άντρες ψυχραθείτε, προς Θεού!
    Μην ψυχραθείτε με γυναίκααααα!
    Κακό δικό σας!

    ;-)
    ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Σπίθα μου, φίλτατε
    ουδείς έχει τόση διαύγεια και διάκριση ώστε να μπορεί να διακρίνει τους νοερά αντιπολεμούντας αυτόν...

    Εις οιωνός άριστος: αμύνεσθαι, περί πάτρης...
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Εις οιωνός άριστος: αμύνεσθαι, περί πάτρης... ;;;

    Σαλή, εγω το λεω λιγο διαφορετικα:

    "Ανδρων επιφανών...πάσα ΓΥΝΗ τάφος"!

    Μυρμιδόνας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Μυρμιδόνα
    χαχα!
    Τα ίδια θα είχαν να πουν οι γυναίκες αντιστρόφως...

    Μη με τσιγκλάς τώρα...και ανοίξω ανάρτηση ακριβως με τέτοιο θέμα...δεν πάει...άσε να περάσει το Πάσχα...
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. "Τα ίδια θα είχαν να πουν οι γυναίκες αντιστρόφως..."

    Μα Σαλή μου δεν υπάρχει αντίστοιχο αρχαιο ρητό για τους άντρες! :)

    Γουσταρω πολυ να ανοιξεις μια ανάρτηση με θεμα 'φεμινιστικο' -

    - αντε, μετα το Πάσχα!

    Μυρμιδόνας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Μυρμιδόνα,
    ακούω προτάσεις για θεματολογία και από σένα και από όποιον άλλον της καλής παρέας...
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Σαλή μου....θα ειχα να προτεινω...
    ....ουουουου...απειρα θεματα!

    Γιατι οι γυναικες λενε οτι 'δεν υπαρχουνε αντρες πια';

    Τι ζητάει μια γυναικα απο έναν άντρα;
    Και γιατι οι γυναικες οταν βρισκονται αναμεταξυ τους λενε: "Καλο παιδι...αλλα δεν τον θελω";

    Πως πρεπει να ειναι ενας αντρας, για να εχει πιθανότητες να βρει τη σημερον ημερα..μια καλη νύφη;

    Αντε..ας προτείνουνε και οι υπολοιποι φίλτατοι αναγνωστες!

    Μυρμιδόνας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Μυρμί...
    ωραία...
    Περιμένω να ακούσω και από άλλες και άλλους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Σαλογραία μου,
    σε απολαμβάνω απίστευτα, καθώς δημοσιεύεις όλα τα κατώτερά ΜΟΥ ένστικτα μαζί με τα ..ανώτερα..!
    Δεν έχεις προσέξει ότι ο πιο γλυκός ο ύπνος, ο ακατανίκητος είναι όταν πρέπει να πάς στην εκκλησία την Κυριακή πρωι;; Κι ότι μόνο το Σαββατόβραδο δεν κλείνει το μάτι με τίποτα οπότε θα πάς όλο και αργότερα για ύπνο και άρα να έχεις βαρίδια στα μάτια το πρωί;;
    Τυχαίο;;
    Δεν νομίζω!

    Αξίζει όμως!!! Υπογραμμίζω Σε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Ρεγγίνα, ποιήτριά μου εσύ!

    Έπρεπε να την κάνω αυτή την ανάρτηση γιατί έχω τους γιους, να μου λένε, ότι γουστάρω να πηγαίνω σπαστικά κάθε τόσο στις εκκλησίες.
    ..............

    ("ΠΟιος γουστάρει, βρε;Δεν είμαι άνθρωπος εγώ; δε νυστάζω; δεν έχω κούραση;
    Αναιδέστατα!
    ΠΟυ δεν ξέρετε πού σας πάνε τα τέσσερα και θέλετε να κρίνετε τη μάνα σας ως μαζόχα;
    Ού! από δω χάμου!")
    ..................
    Ρεγγίνα μου
    μην τρομάζεις εσύ, τα γράφω να τα διαβάζουν ΜΜΘ
    (Μετά Μητρικόν Θάνατον), να κλαίνε με δάκρυ κορόμηλο που τόσο ΔΕΝ με είχαν καταλάβει όσο ζούσα-η μακαρίτισσα!
    ;-(

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Ο/Η Ανώνυμος άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Και ο κοιμισμένος -για να ξυπνήσει- φοβέρα θέλει!":

    Kαλησπέρα σε όλη την παρέα εκεί ,αγαπητή Σαλογραία!Ωραία και διδακτική η ανάρτηση σου καθώς και όλα τα σχόλια!!!
    Ετσι είναι !άνθρωποι είμαστε αδύναμοι..κάποτε χαλαρώνουμε..κάποτε ακηδιάζουμε...κάποτε είμαστε ενθερμοι ΄και με πολύ ζήλο..

    Έχω περάσει από όλα τα στάδια και κάποτε ως αναζητητής της ΑΛΗΘΕΙΑΣ έψαχνα μέσα από Πατερική διδασκαλία να καταλάβω και κάτι παραπάνω από τα γνωστά του ότι ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΣ Ο ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΣ ΣΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ..

    ΥΠΕΡΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ..ΘΕΙΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ..ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ ΣΤΟΝ ΘΕΟ..ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΠΡΟΣΦΕΡΟΜΕΝΩΝ ΔΩΡΩΝ ΣΕ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΑΙΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥ..ΘΥΣΙΑ ΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΝΕΚΡΟΙ ΚΑΙ ΖΩΝΤΕΣ Κ.Λ.Π..

    ΩΣΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑ ΚΑΤΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΤΑΘΕΤΩ ΕΔΩ ΣΤΟ ΜΠΛΟΚ..
    ''Η Πίστη είναι Δώρο Του Θεού και εξαρτάται από τη θέληση του ανθρώπου.Αναπτύσσεται και αυξάνεται με τη θέληση του ανθρώπου..[Πνευματικοί Διάλογοι]..

    Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΔΕΝ ΑΝΤΙΚΑΘΙΣΤΑΤΑΙ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΚΟΜΠΟΣΧΟΙΝΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ![Π.Σοφρώνιος]--

    ''Δεν φοβήθηκα ούτε την υπερηφάνια ούτε την κενοδοξία στη ζωή μου,όσο φοβήθηκα την ΑΚΗΔΙΑ!

    Διότι στην πνευματική ζωή χρειάζεται να συσταλεί η Χάρις ώστε να δυναμώσει η Πίστις [ΌΠΩς ΚΆΝΕΙ Η ΜΗΤΈΡΑ ΌΤΑΝ ΑΦΉΝΕΙ ΤΟ ΜΙΚΡΌ ΠΑΙΔΊ ΤΗς ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΉΣΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟΥ]αλλά για να δυναμώσει πρέπει να κάνει κανείς βία του εαυτού του να εκτελέσει το νόμο Του Θεού..

    Όταν όμως καταφέρνουμε να μας καλύπτει η ακηδία και δεν τη χτυπάμαι[ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΚΑΙ ΤΗ ΒΙΑ ΣΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΑΚΟΝΗΜΑΤΑ] έρχεται απογοήτευση και ο άνθρωπος νιώθει μια ερημιά μέσα του και η Πίστις αντί να αυξάνεται μειώνεται και αυτό δεν συμφέρει την χριστιανική ψυχή διότι η ερημιά που νιώθει ο άνθρωπος σημαίνει οτι φεύγει η Χάρις Του Θεού..[Παπούλης Ιωσήφ ο ησυχαστής]

    Καταλαβαινουμε αγαπητή Σαλογραία πόσο ΆΣΧΗΜΟ είναι να βαριέται κανείς να συμμετέχει σε ένα τόσο ΘΕΙΟ ΔΩΡΟ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΔΩΣΕΙ ΚΑΙ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΝΑ ΓΥΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΑΦΟΥ ΑΔΥΝΑΤΕΙ Η ΠΙΣΤΙΣΕΤΣΙ

    ΕΝΩ ΕΜΕΙΣ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΔΥΝΑΜΩΝΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΟΔΟΣ ΣΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ..[ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΣΤΙΣ ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ]
    ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΗΣ ΧΑΡΙΤΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ..ΜΕ ΤΗ ΒΙΑ ΣΤΙΣ ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ..

    ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΟΥΣΙΑ ΧΑΡΙΤΟΣ ΚΑΙ ΥΠΟΤΥΠΩΔΗΣ ΠΙΣΤΗ.

    ΕΧΟΝΤΑΣ ΑΥΤΑ ΚΑΤΑ ΝΟΥ ΝΟΜΙΖΩ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΣΚΕΠΑΖΕΙ ΤΟ ΠΑΠΛΩΜΑ ΟΤΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ..

    ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ Ο,ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΣ ΚΑΝΕΙ..

    ΠΗΝ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Πηνελοπάκι
    ευχαριστώ για τη βοήθεια με τα πατερικά που μας στέλνεις...
    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Πολύ δυνατή η ανάρτηση! :-D Διάβαζα τις προάλλες στον στάρετς Σέργιο(προσπαθώ και πασκίζω να σας βάλω να διαβασετε το βιβλίο του, αν δεν το έχετε καταλάβει :-D ) ότι είναι καλύτερα να έχουμε λίγη θέληση, αλλά που να φέρνει αποτέλεσμα με την βοήθεια της Χάρης, παρά πολλή, διότι δεν φέρνει και αποτέλεσμα και καλλιεργεί την υπεροψία μας, με άλλα λόγια χειρότερα από πυρκαγιά... :-)

    Λίγη θέληση, πολλή βία στον εαυτό, και ιδού το θαύμα. :-D

    Τώρα, έχω τον λογισμό να σχολιάσω πολλά από αυτά που ειπώθηκαν, αλλά καλύτερα να σιωπήσω, καλύτερα θα είναι για όλους δηλαδή... :-)

    Καλή και ευλογημένη ερχόμενη εβδομάδα........!!!
    Και ελπίζω κάποτε να φτάσουμε στο σημείο να μην αναγκάζουμε τον Αγαπημένο να μας λέει "Έως πότε ανέξομαι υμών"; (τα παλιοτομάρια :-D ) ...

    Ευχές αδελφικές και έμπυρες(βλ. και τίτλο ιστολογίου)! :-D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. ;-)
    Φιλαλήθη
    καλημέρα και ευλογημένη εβδομάδα!

    Ξύπνησα και γω σήμερα ν'ανέβω "παν'στο Ντάτσουν!"

    Με παρηγόρησες με τη χριστιανική σου κουβέντα.

    Δροσιστικές και οι ...έμπυρες ευχές...κρίμα που δεν μπορούμε να τις συνοδέψουμε και με λίγη πίτσα!
    ;-)

    Για δώσε τίτλο βιβλίου Στάρετς Στέργιου να μάθουν και άλλοι αναγνώστες!

    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Καλησπέρα...! Εεεμ, ο τίτλος είναι "Στάρετς Σέργιος", του Jean-Claude Larchet[είναι και ψευδο-"ψυχοθεραπευτής" ο συγγραφεύς, δεν μας απασχολεί αυτό στο σ υ γ κ ε κ ρ ι μ έ ν ο βιβλίο :-) ], από εκδ. Ακρίτας... :-) Νομίζω ότι θυμίζει κάποιους πολύ καλούς πνευματικούς δικούς μας -ιδιαίτερα στην Σαλονίκη :-D- αλλά στην αγιότερή τους εκδοχή. Ήταν διορατικός πνευματικός πατέρας άλλωστε του Μπερντιάεφ, αλλά και του Λόσσκυ(τον παρακάλεσαν πολύ πρώτα ομολογουμένως... :-) ). Καλή συνέχεια τω [σαρακοστιανώ] αγώνι!!!...

    ΥΓ Αν θέλετε, πάντως, μπορώ να σας στείλω μερικά κομμάτια φυτικής πίτσας[το εννοώ]. :-D

    ΥΓ 2 Το ξαναστέλνω, αγαπητή πυργοδέσποινα, μη δεν έφτασε το πρώτο. :-D Τα εμβόλιμα κομμάτια τα έβαλα εντός αγκυλών. :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Φιλαλήθη μου
    χίλια ευχαριστώ για την πληροφορία...
    ΜΟυ άρεσε και το πυργοδέσποινα, χαχα...
    αλλά..τι να την κάνω τη φυτική πίτσα;
    Η πίτσα οφείλει να είναι τίγκα στο τυρί...
    Φυτικές πίτσες τώρααααα...για Όνομααα!

    Μετά την Άνάσταση!
    "Ανάρια ανάρια το φιλί, για να χει νοστιμάδα" που λέει και ο σοφός λαός μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. @Σαλογραια
    Χαχαχα, αχ, πράγματι ίσως, αλλά οι φυτικές είναι οι μόνες που συνειθίζω κάπως πάντως, για ένα παράξενο λόγο... :-D

    Καλή Ανάσταση!!!!... [="Τοις Ιουδαίοις σκάνδαλον, τοις έλλησιν μωρία"... ;-) ]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Γεια και χαρά σου και πάλι Σαλογραία μου.

    Προς στιγμήν, μόλις ξεκίνησα να διαβάζω το κείμενό σου με πιάσαν οι τύψεις μήπως το έγραψες εξ' αιτίας εκείνου του σχολίου που είχα κάνει περί δαιμονολογίας. Φοβήθηκα μήπως και το αισθάνθηκες ως κρίση από μέρους μου, ενώ σκοπός μου ήταν απλά να πω ότι υπάρχουν και άλλοι τρόποι να πλησιάσει κανείς κοντά στον Χριστό. Ποιος είμαι εγώ για να κρίνω τινί τρόπο εργάζεται καθείς την σωτηρία του άλλωστε.

    Στη συνέχεια βέβαια διάβασα το σχόλιό σου ότι το έγραψες για τους γιους σου τους άσπλαχνους που δεν καταλαβαίνουν την μανούλα τους την καλή, να πηγαίνει λοιπόν το δάκρυ κορόμηλο ΜΜΘ κι έτσι μου φύγαν κι εμένα οι τύψεις.

    Ένα μόνο θα πω στους γιους σου ως άλλος Λάμπρος Κωνσταντάρας: Το νου σας ρεμάλια...! Θα τους το δώσω και σε βίντεο να το εμπεδώσουν.

    http://www.youtube.com/watch?v=ChjuOerjYyY

    Αφού λοιπόν ξεκαθαρίσαμε τα ανωτέρω και με την συνείδησή μου αναπαυμένη, θέλω να σου πω Σαλογραία μου αντί σχολίου σε αυτά που έγραψες, ότι το κείμενό σου μου θύμισε το τραγούδι "Το δίχτυ" σε στίχους του Ν. Γκάτσου.

    Κάθε φορά που ανοίγεις δρόμο στη ζωή,
    μην περιμένεις να σε βρει το μεσονύχτι.
    Έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ πρωί
    γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ.

    Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς,
    κανείς δεν θα μπορέσει να σε βγάλει,
    μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
    κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι.

    Αυτό το δίχτυ έχει ονόματα βαριά
    που είναι γραμμένα σ' επτασφράγιστο κιτάπι.
    Άλλοι το λεν του κάτω κόσμου πονηριά
    κι άλλοι το λεν της πρώτης άνοιξης αγάπη.

    Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς,
    κανείς δεν θα μπορέσει να σε βγάλει,
    μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
    κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι.

    Τώρα θα μου πεις πως έγινε αυτή η σύνδεση στο μυαλό μου; Από τη μία το δίχτυ και από την άλλη η ανάρτησή σου. Άβυσσος η ψυχή του σαλού θα σου απαντήσω... Για να σε βοηθήσω όμως, φαντάσου ως δίχτυ την αμαρτία κι εκεί που λέει "μονάχος βρες την άκρη της κλωστής κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι", φαντάσου τον τρόπο που βρίσκει ο καθένας να ξεμπλέξει από αυτό το δίχτυ.

    Εσύ λοιπόν κάνεις πράξη την φράση, ο φόβος φυλάει τα έρημα. Αυτός είναι ο τρόπος σου να μη μπλεχτείς στο δίχτυ. Εφόσον λειτουργεί, καλά κάνεις. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Να εύχεσαι και για μένα να βρω τον τρόπο να ξεμπλέξω από το δικό μου "δίχτυ".

    Με αγάπη,
    Ήλος

    Υ.Γ.: Το νου σας ρεμάλια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Ήλε
    Για μένα επίσης Δίχτυ είναι και οι προσευχές Πάντων των Αγίων της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

    Αυτές τις προσευχές και μεσιτείες
    τις αισθάνομαι

    -όπως έγραφα σε παρελθόν σχόλιο-

    ως Χρυσό Δίχτυ, που απλώνεται πάνω απ'την Αβυσσο
    με τα ελλοχεύοντα τέρατα
    -των δαιμόνων και των παθών-
    που παραμονεύουν-
    με στόματα ανοιχτά, δόντια ξυράφια και σάλια που τρέχουν- για να μας κάνουν ΚΟΜΜΑΤΙΑ...

    Και να πέσει ο αγωνιζόμενος- ευτυχώς- δεν πέφτει ως κάτω, δεν τον αλέθουν διαλυτικά στα σαγόνια, οι Σκοτεινές οι δυνάμεις.

    Τον συγκρατεί μυστικά, το Ατίμητο Δίχτυ -των προσευχών, των Θείων Λειτουργιών

    - και με θεία ταλάντωση προς τα πάνω- ταλάντωση Χάριτος- τον προσγειώνει
    -με μουσική φτερών περιστεριού-
    ξανά στο νήμα του ακροβάτη
    -όπου περπατούσε
    -πριν χάσει την ισορροπία και πέσει-

    και συνεχίζει ο πολεμιστής του Φωτός, το προσεκτικό του το βήμα,πάνω από την Αβυσσο των παθών, μέχρι να διαβεί το Χάσμα από την Εδώ ζωή, μέχρι την Άλλη, μέχρι να φτάσει
    -σώος και αληθινά ελεύθερος πια-
    αντίπερα στην Αιώνια Πατρίδα
    στην Αγκαλιά του Πατέρα,
    του Αδελφού,
    του Παράκλητου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή