[...]
Κάτω από τα πλατιά τους πέλματα
έτριζε η άμμος
όπως τρίζει ο ουρανός του Αυγούστου
από τ' αστέρια.
Οι μικροπωλητάδες
μες στα πανέρια τους , αντίς για χάντρες, ζώνες, χτένες,
είχαν μικρούς διάττοντες με απόκρυφους μηχανισμούς
που τραγουδούσαν
μια δέηση ή μια πόλκα παιδική ή κι ένα σύντομο εμβατήριο ειρήνης
όπως εκείνα τα παλιά ξυπνητήρια των προγόνων.
Κι έτσι
όλος ο κάμπος κ' οι χαράδρες αντηχούσαν
ως την άκρη
του κόσμου
από τις σιωπηλές δοξολογίες των αναστημένων.
[...]
Γιάννης Ρίτσος
(απόσπασμα από το : ο Σχοινοβάτης και η σελήνη)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου