Νέος Ιερομάρτυρας Κωνσταντίνος Ποντγκόρσκυ που εσταυρώθη στην θύρα του ναού(+1918)

Νέος Ιερομάρτυρας Κωνσταντίνος Ποντγκόρσκυ

...Ή τελευταία σταγόνα πού ξεχείλισε το ποτήρι της υπομονής των προσώπων της νέας εξουσίας, ήταν ή λειτουργία πού έκανε ό π. Κωνσταντίνος στίς 7 Νοεμβρίου του 1918 (25 Όκτωβρίου με το Ιουλιανό Ημερολόγιο πού ίσχυε ακόμα στη Ρωσία). Την ήμερα αυτή έφτασαν στο Κιρζεμάνι οι επαναστάτες για να επιτάξουν την αγροτική παραγωγή.Ηταν οι «αντιπρόσωποι», όπως τους ονόμαζαν αργότερα στα χωριά, καί προσπαθούσαν να οργανώσουν ένα φεστιβάλ, για να τιμήσουν την πρώτη επέτειο της οκτωβριανής επανάστασης.

 Το φεστιβάλ όμως για κάποιο λόγο δεν είχε την αναμενόμενη επιτυχία για τους συντελεστές του. Δεν προκάλεσε τον αναμενόμενο ενθουσιασμό στους κατοίκους του χωρίου. Οί «αντιπρόσωποι,», αφού ολοκλήρωσαν τη διαδικασία επίταξης της αγροτικής παραγωγής, άρπαξαν όλους τους καρ­πούς, δεν άφησαν τίποτα. Πήραν ακόμα καί την παραγωγή πού άνηκε σ' εκείνους πού τα παιδιά τους υπηρετούσαν στον Κόκκινο Στρατό.Οί περισσότεροι από τους κατοίκους δεν πήγαν στο φεστιβάλ, αλλά κατευθύνθηκαν στην εκκλησία, οπού γινόταν λειτουργία για τον άγιο μεγαλομάρ­τυρα Δημήτριο της Θεσσαλονίκης. 
Την ίδια εκείνη μέρα στο χωριό, σύμφωνα με μια ευλαβική αρχαία παράδοση, οι άνθρωποι μοιράζονταν την παρα­γωγή τους μ' εκείνους πού είχαν φτωχό θερισμό. Καί τη μοιρασιά αυτή την έκαναν με τη θέληση τους, αβίαστα. «Ό το πολύ ουκ έπλεόνασε, καί ό το ολίγον ουκ ήλαττόνησε», μας βεβαιώνει ό απόστολος Παύλος (Β'Κορ. η'15).

Το άφθαρτο λείψανο του ιερομάρτυρος Κωνσταντίνου Ποντγκόρσκυ

Την άλλη μέρα ό στρατός των προλετάριων εισέβαλε στην εκκλησία την ώρα της ακολουθίας. Οί στρατιώτες άρχισαν να σχίζουν τα ιερατικά άμφια του π. Κωνσταντίνου καί στο τέλος τον άφησαν μόνο με τα εσώρουχα του. "Ετσι μισό-γυμνο τον έσυραν έξω στο δρόμο, οπού άρχισαν να τον χτυπούν άγρια, με μανία..Ωρες ολόκληρες τον έδερναν, όπως διηγούνταν αργότερα οι ηλι­κιωμένοι κάτοικοι του χωριού στα παιδιά καί τα εγγόνια τους.

  Ό π. Κωνσταντίνος, πού ήταν μάλλον δυνατός άντρας, ϊσως θα μπορούσε να προβάλει κάποια αντίσταση, αν όχι για να σώσει τη ζωή του, του­λάχιστο ν' αποφύγει λίγο τα χτυπήματα. Απο­φάσισε όμως να τα υπομείνει όλα καρτερικά ως το τέλος.Μετά τον ξυλοδαρμό πέρασαν στον ιερέα του Θεού χάμουρα, τα έδεσαν σ' ένα μικρό κάρο, τον έβαλαν να το σέρνει καί τον γύρισαν έτσι σ' όλο το χωριό.

 Οι κάτοικοι έτρεμαν από το φόβο τους. Κλειδώθηκαν στα σπίτια τους καί δεν τόλ­μησαν να βγουν στους δρόμους για να δουν το «θέαμα». Όταν ό μαρτυρικός ιερέας δεν είχε πια άλλη δύναμη για να σύρει το κάρο, του πέρασαν μια λαιμαριά καί τον ξαναγύρισαν στους δρόμους του χωρίου, χωρίς να πάψουν να τον χτυπούν με μαστίγιο ή μ' οτιδήποτε άλλο έβρισκαν μπροστά τους."Ας μη βιαστούμε να κατακρίνουμε αυτούς πού, όπως έγραφαν οι εφημερίδες, κλείστηκαν πίσω από τα παραθυρόφυλλα για να μη βλέπουν ότι βασάνιζαν τον ιερέα, αντί να τρέξουν καί να τον υπερασπιστούν. Ακριβώς δυο βδομάδες πρίν από τα γεγονότα αυτά, είχαν πάρει ένα πολύ σκλη­ρό μάθημα. Σ' ένα από τα γειτονικά χωριά οί κάτοικοι θέλησαν να σώσουν από την εκτέλεση τον ιερέα τους, τον άρπαξαν από τους άθεους πού τον βασάνιζαν καί τους έδειραν πολύ. Αυτό εξόργισε πολύ τίς αρχές, πού τους υπέβαλαν σε μια απάνθρωπη τιμωρία. Τους έστειλαν το έκτελεστικό απόσπασμα από την κοινότητα καί έκαψε το χωριό. Καί μετά από τέτοια ωμότητα κανένας πια δεν ριψοκινδύνευε να τρέξει, για να βοηθήσει, τον ιερέα.

 Στό σώμα του π. Κωνσταντίνου χαράχτηκαν τα σημάδια του μαρτυρίου του. Του προξένησαν ένα κάταγμα στο κρανίο, καί βρέθηκε μ' ένα νύχι σπασμένο καί βγαλμένο, καθώς καί με πολλές ουλές από το μαστίγωμα. Στό τέλος έσυραν τον εξαντλημένο ιερέα από τα μαλλιά στην πύλη της εκκλησίας καί τον σταύρωσαν πάνω στην πόρτα της εισόδου. Ό βασανισμένος ιερέας δεν μπόρεσε ν' αντέξει για πολύ το μαρτύριο του καί παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο, για τον Όποιο δέχτηκε κι ό ϊδιος μαρτυρικό σταυρικό θάνατο.

 Την άλλη μέρα το πρωί ό νεωκόρος κι ό φύ­λακας κατέβασαν το σώμα του π. Κωνσταντίνου, τον έντυσαν με τα ιερατικά του άμφια καί τον έβαλαν μέσα σ' ένα ξύλινο φέρετρο. Μέσα στο φέρετρο έβαλαν επίσης ένα ευαγγέλιο, καθώς καί τα καρφιά με τα όποια τον σταύρωσαν. Οι «αντι­πρόσωποι» δεν τους άφησαν να τον ενταφιάσουν στο κοιμητήριο κι έτσι τον έθαψαν έξω στο ύπαι­θρο, σ' ένα αγροτεμάχιο.Ή οργή του Θεού όμως δεν άργησε να ξεσπά­σει. Οι δυο «αντιπρόσωποι» έχασαν τη ζωή τους στο δρόμο της επιστροφής προς την πόλη, όταν έπεσαν πάνω σε πάγο μαζί με την άμαξα πού τους μετέφερε.

Στις 13 Ιουνιου 2001 μετά από πολλές προσπάθειες βρέθηκε ο τάφος του,το φέρετρο του και μέσα το άφθαρτο λείψανό του....... 

Ο π.Κωνσταντίνος με την οικογένειά του

Κάτω από το φέρετρο οι κάτοικοι είχαν βάλει άχυρα, σύμφωνα με τοπική τους συ­νήθεια, πού είχαν μείνει κι αυτά ανέπαφα. "Οταν άνοιξαν το φέρετρο βρήκαν μέσα το λείψανο του ιερέα, ντυμένο στα χρυσά άμφια του πού δεν είχαν λιώσει, όπως καί το ευαγγέλιο πού κρα­τούσε στα χέρια του καθώς καί μία κομβιοδόχη άπύ τα άμφια του. Τύ ευαγγέλιο μπορούσε να το ξεφυλλίζει κανείς καί να το διαβάζει, τόσο καλοδιατηρημένο ήταν. 

Το ίδιο το σώμα του μάρ­τυρα, άπ' όπου αναδυόταν ή θαυμάσια εύωδία, ήταν κι αυτό άφθαρτο καί φωτεινό, ανοιχτόχρωμο. Υπήρχαν ακόμα τα σημάδια του μαρτυρίου του.πού προξενήθηκαν από τα σκληρά κι οδυνηρά χτυπήματα πού είχε δεχτεί. Στά χέρια του φαί­νονταν ακόμα τα σημάδια από τα καρφιά με τα όποια τον σταύρωσαν. Το σώμα του διατηρούνταν τόσο καλά, ώστε ένας ιατροδικαστής πού ήταν μπροστά στην έκταφή, εκτίμησε ακόμα καί την αιτία πού προκάλεσε το θάνατο του, μετά από ογδόντα τρία χρόνια! Αιτία τελικά ήταν ή μεγάλη απώλεια αίματος. 

Η κομβιοθήκη από τα άμφιά του και το κάρφι που τον σταύρωσαν

Όταν το λείψανο ανασύρθηκε στην επιφάνεια, από τα τοιχώματα του τάφου άρχισαν να ρέουν αρκετές πηγές από καθαρό νερό στο χώρο όπου πρίν βρισκόταν το φέρετρο.Από την κατάσταση του αγίου λειψάνου συ­μπεραίνουμε πώς ή εκτέλεση του πρέπει να ήταν εξαιρετικά άγρια. Οι άθεοι φαίνεται πώς τον χτύ­πησαν άσχημα στο πρόσωπο, μάλλον με την κάνη του όπλου. Τα δόντια του δεν υπήρχαν. Ενώ είναι γνωστό ότι τα δόντια παραμένουν ακέραια αρκετό χρόνο μετά το θάνατο του ανθρώπου - ούτε ή φω­τιά δεν τα κατακαίει - τα δικά του εξαφανίστη­καν. "Ενα δάχτυλο του το έσπασαν καί κρατιόταν μόνο από μια άρθρωση. Τα αριστερά πλευρά του είχαν κατάγματα. Εκεί το σώμα του είχε πολύ μεγάλο αιμάτωμα κι ήταν πολύ αλλοιωμένο, ενώ το υπόλοιπο ήταν εντελώς άφθαρτο. Ή ιατρο­δικαστική εξέταση διαπίστωσε κατάγματα στην επιγονατίδα, στα αριστερά πλευρά, στο κρανίο καί στα δάχτυλα του αριστερού χεριού του...

Από το βιβλίο του Πέτρου Μπότση ''Μάρτυρες του Βορρά''

Πηγή: Προσκυνητής