Κυριακή 13 Μαρτίου 2016

"Συγχώρηση: είναι εφικτή;" - Συντονίζει ο π. Βασίλειος Θερμός. Ομιλούν: π. Αντώνιος Καλλιγέρης, Δημήτριος Κυριαζής ψυχίατρος. - .Καθεδρικός Ιερός Ναός της Παναγίας Φανερωμένης Χολαργού (επανάληψη)






Από την πολλή και  ηλίθια κακία 
του φίλου σου, εξαγριωμένο  μου,

αν θες-  πριν ακούσεις αυτή
την ενδιαφέρουσα συζήτηση
για τη Συχώρεση 
απ' το  intv.gr , 
διάβασε προηγουμένως
την παλιότερη ανάρτησή μου
με τίτλο: Ο εγκέφαλος, οι νευρώνες και η Ορθόδοξη εμπειρία.

Πρόσεξε, αν μπορείς, μερικά σχόλια στην αρχή εκείνης της ανάρτησης 
και μερικά από το τέλος- αν δεν προλαβαίνεις να τα κοιτάξεις όλα.

Στην πρόσφατη  συζήτηση των ψυχοθεραπευτών,
για το θέμα της συγχώρησης 
όπως είδες και στον τίτλο,
παίρνουν μέρος: ο π. Βασίλειος Θερμός 
ο π. Αντώνιος Καλλιγέρης
και ο ψυχίατρος Δημήτρης Κυριαζής.

-ΤΕΛΙΚΑ είναι ΕΦΙΚΤΗ  η ΣΥΧΩΡΕΣΗ; 
Διάβασε και μερικές ακόμη αφελείς σκέψεις μου,  απ' τις παλιότερες αναρτήσεις: 

1)ΜΗΝ  ΤΣΑΛΑΚΩΝΕΙΣ  την καρδιά του πλησίον 
γιατί μετά είναι -σχεδόν- αδύνατον το σιδέρωμα
και... 

2) περί του διατί ΔΕΝ πρέπει να εκδικούμαστε 
στην ανάρτηση της υποφαινομένης, 
με τίτλο:

Δική μου είναι η εκδίκηση.

-Καλή Σαρακοστή να έχουμε, αγαπημένο μου
-και όποιος αντέξει- άντεξε!

-Με τη Μετά-νοια του Πέτρου-μακάρι!

-Μακριά από μας,  "ο Ιούδας" 
κι ας "φιλούσε υπέροχα!" 
;-)

Σαλογραία , η κατά  κόσμον
 Ευανθία- Μυριαγκαθία
................................................................................................................................................
.................................................................................................................................................

Λόγος στον Εσπερινό της συγχωρήσεως

Άγιος Λουκάς Αρχιεπίσκοπος Κριμαίας





Πρέπει, αδελφοί και αδελφές μου, να έχουμε χα­ραγμένο στην καρδιά μας και να θυμόμαστε πάντα τον λόγο του Χριστού: 

«Εάν γάρ αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, αφήσει και υμίν ο πα­τήρ υμών ο ουράνιος· εάν δέ μή αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, ουδέ ο πατήρ υμών α­φήσει τα παραπτώματα υμών» (Μτ. 6, 14-15). 

Είναι πολύ φοβερά αυτα τα λόγια του Κυρίου.

 "Αν δεν συγχωρούμε τα παραπτώματα του πλησίον μας τότε και ό Χριστός, στη Φοβερά του Κρίση, θα μας βάλει στα αριστερά του δεν θα μας αφήσει τις αμαρτίες μας διότι και εμείς δεν αφήναμε τα παραπτώματα τού πλησίον μας.

Βλέπετε, διότι πραγματικά είναι φρικτό πράγμα να μην συγχωρούμε τους ανθρώπους. 


[προσωπικώς,, η σαλεμενότατη γραία, τους συγχωρώ οσιότατε επίσκοπε, Λουκά μου,, μόνο τα μούτρα τους δεν θέλω να βλέπω από πολύ κοντά,  για να μη ταραχτώ πάλι...δεν έχω αυτό το δικαίωμα; το έχω νομίζω...γιατί φεύγαν οι ασκητές στην έρημο; για να μη βλέπουνε μούτρα και ταράζονται ποικιλοτρόπως...ε και γω αυτό κάνω..φεύγω για να γλιτώνω τις ταραχές και αν κάνω λάθος, ας με διορθώσει κάποιος φωτισμένος άνθρωπος του Θεού, με αγάπη! Μην τολμήσει και πάει να με διορθώσει χωρίς αγάπη...θα τον πάρει και θα τον σηκώσει..χα! ]


Στους βίους των αγίων υπάρχουν αρκετά παρα­δείγματα ανθρώπων πού τιμωρήθηκαν επειδή δεν ήθελαν να συγχωρήσουν. 

Ο ιερομόναχος Τίτος της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβουβρισκόταν στην επιθανάτια κλίνη. 

Μαζεύτηκε γύρω του όλη η αδελ­φότητα της Μονής. 

Όλοι ήξεραν ότι υπάρχει παλιά έχθρα μεταξύ του Τίτου και τουΙεροδιακόνου Ευάγριου, γι' αυτό και έφεραν τον Ευάγριο να συμφιλι­ωθεί με τον Τίτο πριν αποθάνει.

Ο μακάριος αυτός ο Τίτος σηκώθηκε στο κρεβά­τι του, έσκυψε μπροστά στον Ευάγριο το κεφάλι του και του ζήτησε συγγνώμη.

 Αλλά ο σκληρόκαρδος Ευάγριος του απάντησε με έναν τρομερό λόγο:«Δεν θα σε συγχωρήσω ούτε σ' αυτή τήν ζωή ούτε στην μέλλουσα». 

Μόλις το είπε αυτό (ο Ευάγριος) έπεσε νεκρόςκαι ό μακάριος Τίτος σηκώθηκε υγιής από το κρεβάτι του. 

Διηγήθηκε στους αδελφούς ότι είδε τους αγγέλους και τους δαίμονες οι όποιοι είχαν μαζευτεί γύρω από το κρεβάτι του. 

Οι δαίμονες ήθελαν να πάρουν τήν ψυχή του, διότι είχε έχθρα με τον Ευάγριο, ενώ οι άγγελοι έκλαιγαν γι' αυτόν. 

Μόλις όμως ο Ευάγριος είπε τον φοβερό εκείνο λόγο, ένας άγγελος με το φλογισμένο δόρυ του χτύπησε τον Ευάγριο ό όποι­ος αμέσως έπεσε νεκρός.

 Ό ίδιος άγγελος πήρε το χέρι του Τίτου, τον θεράπευσε και τον σήκωσε από το κρεβάτι του.

Γνωρίζουμε και ένα άλλο παράδειγμα από το βίο του μάρτυρα Νικηφόρου. 

Υπήρχε έχθρα μεταξύ αυτού και του πρεσβυτέρου Σαπρικίου, με τον οποίον κάποτε ήταν πολύ καλοί φίλοι.

Όμως, όπως συχνά γίνεται, ο διάβολος με τις πανουργίες του κατέστρε­ψε αυτή τη φιλία. 

Ήταν καιρός πού γινόταν σφο­δρός διωγμός κατά των χριστιανών. 

Ο πρεσβύτερος Σαπρίκιος συνελήφθη, τον βασάνισαν και τελικά τον οδήγησαν σε μαρτύριο. 

Όταν πήγαν να τον εκτελέσουν ο Νικηφόρος τον ακολουθούσε, έπεφτε μπροστά του και τον ικέτευε λέγοντας: «Μάρτυρα του Χριστού, συγχώρησε με». 

Ο Σαπρίκιος όμως δεν ήθελε να τον συγχωρήσει. 

Όταν έφτασαν στον τόπο του μαρτυρίου ό Σαπρίκιος ξαφνικά είπε: «Μην με αποκεφαλίζετε. Αρνούμαι τον Χριστό»

Έτσι αρνήθηκε τον Χριστό του και χάθηκε ή ψυχή του. 

Την θέ­ση του πήρε ό Νικηφόρος, ό όποιος έσκυψε το κε­φάλι του κάτω από το τσεκούρι του δημίου, μαρτύρησε και δοξάστηκε στους Ουρανούς.

 Τρομερό, πραγματικά τρομερό γεγονός

Και νομίζω ότι πρέπει να ταράξει αυτούς πού δεν θέλουν να συγχωρούν τον πλησίον τους.

Θυμηθείτε τον Κύριο πού συγχωρούσε όλους: συγχώρησε τον ληστή πάνω στο Σταυρό, τον τελώ­νη, την πόρνη, που έβρεξε με τα δάκρυά της τα πό­δια του και τα σκούπισε με τα μαλλιά της. 

Ας θυμη­θούν αυτοί που δεν θέλουν να συγχωρούν την παρα­βολή του κακού δούλου που ο βασιλιάς τού χάρισε το πολύ μεγάλο χρέος του. 

Εκείνος, όμως, μόλις βγήκε από τον βασιλιά, βρήκε έναν από τους συνδούλους του που του όφειλε ένα μικρό ποσό, τον έπιασε και τον έσφιγγε να τον πνίξει, λέγοντας του: «ξόφλησέ μου το χρέος».

Όταν το είδαν αυτό οι σύνδουλοί του, λυπήθη­καν πάρα πολύ. 

Πήγαν και το διηγήθηκαν στον κύ­ριο τους. 

Τότε ο βασιλιάς τον κάλεσε και του είπε: «Δούλε πονηρέ, πάσαν την οφειλήν άφηκά σοι, επεί παρεκάλεσάς με· ουκ έδει και σε ελεήσαι τον σύνδουλόν σου, ως και εγώ σε ηλέησα; και οργισθείς ο κύριος αυτού παρέδωκεν αυτόν τοις βασανισταίς έως ου αποδώ παν το οφειλόμενον αυτώ» (Μτ. 18, 32-34).

Φοβερός είναι αυτός ό λόγος. 

Μας παροτρύνει να είμαστε ελεήμονες, σπλαχνικοί και να συγχω­ρούμε τους άλλους. 

Εμείς όμως πολύ συχνά γινόμα­στε άσπλαχνοι, επιμένουμε στα δικά μας και δεν συγχωρούμε τον πλησίον. 

Έτσι πρέπει να ενεργού­με; 

Να εχθρευόμαστε αυτούς πού μας αδικούν; Α­σφαλώς όχι. 

Αν βλέπουμε τον πλησίον μας να μας κάνει κακό ή να μας προσβάλλει, δεν πρέπει να τον μισούμε. 
Αντίθετα, πρέπει να τον σπλαχνιζόμαστε, διότι είναι ασθενής. 
Ασθενεί η ψυχή του και υποφέ­ρει από μίσος. 

Γι' αυτό πρέπει να τον σπλαχνιζόμαστε.

Δεν πρέπει αυτόν να μισούμε, αλλά τον διάβολο και τους δαίμονες, πού φαρμάκωσαν με τήν κακία τους την καρδιά του και τον έκαναν άσπλαχνο και σκληρό. 

Αν τυχόν θα απαντήσουμε και εμείς με την προσβολή στην προσβολή και θ' ανάψει στην καρ­διά μας η φλόγα του μίσους,τότε ας σταματήσουμε και ας σκεφτούμε λιγάκι: και ποιός είμαι εγώ που τον μισώ, είμαι μήπως καλύτερος απ' αυτόν; 

Δεν είμαι και εγώ γεμάτος αμαρτία; 
Τότε γιατί τον μισώ; 
Και αμέσως θα ηρεμήσει ή καρδιά μας. 

Ο καλός λό­γος θα σβήσει το μίσος.

Έτσι πρέπει να ενεργούμε. 

Να είμαστε επιει­κείς απέναντι των αδελφών μας πού πάσχουν από κακία και ασθενούν, τρέφοντας μίσος εναντίον μας.

 Με το έλαιο της Αγάπης να μαλακώνουμε την καρ­διά τους πού αιχμαλωτίστηκε από τους δαίμονες και δουλεύει σ' αυτούς.

Αρχίζει ή Μεγάλη Τεσσαρακοστή. 

Ο Κύριος ζητά να συγχωρήσουμε ο ένας τον άλλον. 

Και πρώ­τος εγώ πρέπει να σας ζητήσω συγγνώμη. 

«Συγχω­ρήστε, πατέρες και αδελφοί, τις αμαρτίες που έκανα σ' αυτή την ημέρα και σ' όλες τις ημέρες της ζωής μου».
ΑΓΙΟΥ ΛΟΥΚΑ
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΡΙΜΑΙΑΣ
ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΟΜΙΛΙΕΣ
ΤΟΜΟΣ Α'
ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"


(όλα τα παραπάνω ήταν επανάληψη και αν θες να δεις και τα σχόλια 
από την παλαιότερη ανάρτηση, περιστεράκι μου, θα πατήσεις ΕΔΩ)


4 σχόλια:

  1. Καλημέρα. Είναι η ευλογημένη Κυριακή της συγγνώμης.
    Με αυτή την Κυριακή θέλησε ο Θεός να ξεκινάει η Αγία καί Ευλογημένη Σαρακοστή.
    Είναι σαν να θέλει από εμάς να αλληλοσυγχωρηθούμαι, διότι αλλιώς δεν έχουμε πνευματική ωφέλεια από την νηστεία της βρώσης.
    Αρχή με συγγνώμη καί θεωρώ ότι Θέλει πολύ πολύ γενναία καρδιά νά βάλουμε πρώτοι μετάνοια στον αδελφό, είτε φταίξαμε είτε όχι, και το όχι διότι μπορεί καί νά φταίξαμε καί να μην το καταλάβαμε.

    Συγχωρέστε με Άγιοι αδελφοί καί εμένα, καί ευχηθείτε να μου δώσει ο Θεός μετάνοια καί Αγιοπνευματικούς Καρπούς, διότι πολύ επίκρανα Τον Άγιον Θεόν.
    Μαρίνος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Mαρίνο μου καλημέρα!
    Καλή Σαρακοστή να έχουμε, εν μετανοία και ουχί εν κοιλιοδουλία!

    Ολα τα λεφτά βρίσκονται στη φράση σου:\\

    ¨καί θεωρώ ότι Θέλει πολύ πολύ γενναία καρδιά νά βάλουμε πρώτοι μετάνοια στον αδελφό, είτε φταίξαμε είτε όχι, και το όχι διότι μπορεί καί νά φταίξαμε καί να μην το καταλάβαμε"

    Τις προάλλες κατάλαβα ότι πλήγωσα δυο εκλεκτές κυρίες λέγοντας πάνω στην κουβέντα τις λέξεις "ο άντρας μου" και τα "παιδιά μου". Μόλις ξεστόμισα τις λέξεις κατάλαβα ότι τις πλήγωσα με αυτές, διότι της μιάς της είχε πεθάνει ο άντρας και την άλλη την είχαν εγκαταλείψει τα παιδιά της, παρασυρμένα από κακούς συμβούλους.

    Δυο ΑΘΩΕΣ λέξεις είπα και όμως το ΈΝΙΩΣΑ ότι τις πλήγωσα έτσι ευπλήγωτοι που ειμαστε όλοι οι πολιτισμένοι ανθρώποι....

    Σκέψου τώρα τι καταστροφές γίνονται στις ψυχές όταν πούμε και αρνητικές λέξεις και με αρνητική διάθεση, κλάφτα Χαράλαμπε!
    Από μένα Μαρίνο μου να είσαι απολύτως συχωρεμένος μια και προς το παρόν δεν μου έκανες κανένα κακό και μόνο ευεργεσίες μου δίνεις!
    ;-)
    Τέλος πάντων, οφειλω να ζητήσω και γω συγνώμη που μερικούς που ξέρω ΔΕΝ μπορώ, δεν μου προκύπτει να τους συχωρέσω...δηλαδή...λέω ότι τους συγχωρώ...αλλά...εφόσον ΘΥΜΑΜΑΙ ΠΟΛΥ καλά ΤΗΝ ΑΔΙΚΙΑ που μου έχουν κάνει , στην ουσία ΔΕΝ τους συχωρώ...και λυπούμαι πολύ για το μαύρο χαλι μου και θα πάω να πιώ ένα τσάι χωρίς γαλακτομπούρεκο για να με τιμωρήσω δήθεν...(βασικά τελείωσαν προς το παρόν τα γαλακτομπουρεκα της ημέρας...)
    ;-)
    Τι τα θες, τι τα γυρεύεις...όσο ψειρίζω το σώμα της ύπαρξης μου, τόσες μυριάδες κοτόψειρες αμαρτιών και παραλείψεων και ανομιών ανακαλύπτω...λλαψ! κλαψ! και ξανακλαψ!
    ;-(

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. xaxaxaxxa εχεις πολλή πλάκα Σολογριά μου!
    Βασικά εκει που λες για τους ασκητες διαφωνω, μαλλον τις γυναικες θελαν να αποφυγουν (βλ. Μεγας Αντωνιος)...Τωρα για τις φατσες που λες, σε καταλαβαινω....να ηξερες πόσο!!!Νομιζω οτι ειναι ενα προβλημα που αντιμετωπιζουμε κυριως εμεις οι γυναικες, καθοτι λιγακι πιο ευαισθητες...λιγο πιο παραξενες...οι αντρες δε χαμπαριαζουν κ πολλα...
    Εμενα (γιατι το αντιμετωπιζω μονιμως αυτο το θεμα) 2 τινα με βοηθουν:
    1. Αρκει σοι η χαρις μου (κανε κ λιγο ψαξιμο στο ρητο, κ θα καταλαβεις)
    2. Σκεφτομαι πόσο θα υπεφερε η Παναγία...Εζησε ακομα 10 χρονια μετα τα Παθη του Υιου Της. Και εζησε αναμεσα σε σκληροκαρα διποδα..που μαλιστα ενιοτε της εξυναν με χαιρεκακια τις πληγες Της...εζησε αναμεσα στους σταυρωτες του Υιου Της. Και προσευχοτανε ομως ΑΔΟΛΑ και ΟΛΟΨΥΧΑ για αυτους.

    Αυτην σκεφτομαι και την παρακαλω να με κανει γενναιοψυχη και ειλικρινη στην προσευχη μου για εκεινους που με γρατσουνισαν καποτε ελαφρα ;)

    ΥΓ Σαλογραια μου μονο οι ειλικρινεις θα σωθουνε.Εχε θαρρος. Σε φιλω αδελφικα. Βοϊδούλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @Unknown φιλτάτη

    Αυτό το "Βοϊδούλα" με έκανε και γέλασαααα!
    Πολύ γέλασα!
    ;-)
    Να μου είσαι καλά. Με καταλαβαίνεις αγαπητή άγνωστη και με εμψυχώνεις!
    ;-)
    Τα σχετικά με την Κυρά Παναγία, δεν τα είχα σκεφτεί, αυτά, λέγω, τα αφορώντα εκτός των άλλων και στην ΚΑΦΡΙΛΑ των αντρών της εποχής της, πραγματικά τι ΠΟΝΟ, θα τράβηξε η Πάναγνη Γυναίκα...

    Ευχαριστώ πολύ που μου τα θύμισες...

    Και πάλι διατελώ ευγνώμων για τη συμπαράσταση..

    Θα σου ανάψω, λοιπόν, απόψε ένα κεράκι και θα στουμπήσω το κεφάλι μου στις φλοκάτες μου, σε εδαφιαία μετάνοια για το χατήρι σου, μικρή, ευλογημένη επισκέπτρια του μπλογκακιού μου..
    ;-)
    Καλή Σαρακοστή να έχουμε!
    Εν κατανύξει και Μετανοία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή