Αντιστέκομαι
όπως οι ελιές της πατρίδας μου, οι σκληρές σαν τα κόκκαλα τ' αντρειωμένου, που τους λείπουν οι μαύρες μαντήλες μονάχα για να μοιάζουν με τις μανάδες μας, που σφηνωμένες γερά στην απόλυτη πέτρα, αδιαφορούν για τις θύελλες, αναπνέουν τις αστραπές και τις κάνουνε μες στους πικρούς τους χυμούς, ειρήνη και φως..
(Νικ.Βρεττάκος)
Email:filikitati@hotmail.com
ήξερα στην Πάτρα (και από μαθητές μου στο Εσπερινό Λύκειο )πολλά χαμένα παιδιά-προβατάκια, πεσμένα σε γκρεμούς απόγνωσης,που τα βοήθησε ο ιερέας πατέρας σου, να ξαναβρούν τον υγιή, αγωνιστή εαυτόν τους, ( μέσα από την αγάπη Χριστού και την έμπρακτη φροντίδα που τους έδειχνε).
Ο Θεός να αναπαύσει τον παπα- Νίκο, σε ενδιαιτήματα ειρήνης...και σε σας να χαρίζει πλούσια παρηγορία...
σας ευχαριστούμε πολύ.. λείπει πολύ σε όλους μας..
ΑπάντησηΔιαγραφήΣπύρος Φαναριώτης
Αγαπημένε Σπύρο
ΑπάντησηΔιαγραφήήξερα στην Πάτρα (και από μαθητές μου στο Εσπερινό Λύκειο )πολλά χαμένα παιδιά-προβατάκια, πεσμένα σε γκρεμούς απόγνωσης,που τα βοήθησε ο ιερέας πατέρας σου, να ξαναβρούν τον υγιή, αγωνιστή εαυτόν τους,
( μέσα από την αγάπη Χριστού και την έμπρακτη φροντίδα που τους έδειχνε).
Ο Θεός να αναπαύσει τον παπα- Νίκο, σε ενδιαιτήματα ειρήνης...και σε σας να χαρίζει πλούσια παρηγορία...