Μην τσαλακώνεις την καρδιά του πλησίον (επανάληψη)

Πολυπικραμένο μου...

Όταν ήμανε μικρή αδυνατούλα και ανεπίτρεπτα χαζή
θυμάμαι το  μακαριτάκο, το σκληροτράχηλο  μπαμπά,
που κατά καιρούς, μου παραπονιόταν  για κάποιον  "φίλο", λέγοντας:

-Με "τσαλάκωσε" αυτός, ρε κόρη.
Δεν θέλω το κακό του, όμως δεν πρόκειται  να τον ξανακάνω παρέα.
Τελείωσε!


Και ήμουν τόσον βούρλον,  και ανοικοκύρευτη,
που αδυνατούσα να καταλάβω τι  ήτο εκείνο το "τσαλάκωμα" 
που δεν έπαιρνε σιδέρωμα,
δια το οποίον, ο σεβαστός μου πατέρας ομίλει..άγιε μου, άγιε μου άγιε Βασίλη...

Μεγαλώνοντας ωστόσο και χάνοντας την ασύλληπτη  αγαθομάρα
της πρώτης παιδικής ηλικίας
άρχισα όλο και κάτι να συνειδητοποιώ απ' τα ντράβαλα των ανθρώπινων σχέσεων...
και επειδή ψιλοκατάλαβα, περιστεράκι μου,
και επειδή με ρωτάς...
και μια και τό 'φερε η κουβέντα
θα ήθελα να υπενθυμίσω  αυτή τη σοφότατη συμβουλή:

Μην τσαλακώνεις την καρδιά του πλησίον- είναι σχεδόν μετά αδύνατον το σιδέρωμα..
ακόμη και αν διαθέτεις τις σούπερ σιδερώστρες, θέλω να με πιστέψεις..

Παρακαλώ, προφύλαξε τον εαυτόν σου...

Προφύλαξε και το γείτονα, τον αδελφό,
το σύζυγο, την πεθερά, το συνεργάτη, το παιδι σου,
τον ενορίτη, και τον  κάθε πλησίον σου,
επειδή η προσοχή είναι  ισχυρή προϋπόθεση για την προσευχή
και άνευ προσοχής και προσευχής αδιαλείπτου, χανούμεθα πνευματικώς
και κινδυνεύουμε
να μας κουτουπώσουν με φριχτούς αλαλαγμούς
εν ημέρα Κρίσεως, οι φθονεροί οι δαιμόνοι...

όπερ Χάριτι θεία, μη γένοιτο, 
δι ευχών της Υπεραγίας Θεοτόκου 
και Πάντων των Αγίων, Αμήηην! 

Ευανθία η Σαλογραία