Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2011

Μην τσαλακώνεις την καρδιά του πλησίον...Είναι σχεδόν αδύνατον- έπειτα- το σιδέρωμα...


Αγαπημένο μου,
θα χαιρόμουν,  να θυμάσαι αυτές τις δυο εικόνες.

Του λείου χαρτιού, του πεντακάθαρου, που μπορείς να γράψεις ό,τι θέλεις επάνω του, και την εικόνα την άλλη


του χαρτιού που -λιγότερο ή περισσότερο- τσαλακώθηκε.

Όταν πρωτογνωρίζεις την όποια ψυχή, η σχέση μεταξύ σας, είναι λευκή και άσπιλη.

Μοιάζει γεμάτη δυνατότητες για να γραφούν τα ωραιότερα ποιήματα, οι συγκλονιστικότερες αφηγήσεις...
Και μετά...
-Τι συμβαίνει μετά;

-Κάποιος από τους δύο, δεν προσέχει και κάνει την π ρ ώ τ η αδέξια κίνηση.

-Τι  είναι αδέξια κίνηση, χαμένη τρελόγρια;

-Αδέξια κίνηση, αγαπημένο μου, είναι  ακόμα και  ο ελαφρότατα υψωμένος, ψυχρός τόνος φωνής, το  ανεπαίσθητο απορριπτικό σήκωμα φρυδιού, η  ελάχιστα καταγραφόμενη -κι απ' την πιο ευαίσθητη κάμερα- σύσπαση μυός στο πρόσωπο, που δηλώνει αρνητικότητα, επίκριση, καχυποψία, έπαρση δική μας.
Αυτά,  ο απέναντι-ο όποιος απέναντι-το συλλαμβάνει απ' τους ουδούς του υποσυνειδήτου και μετά, μας πετάει και κείνος με τη σειρά του, κακή μπαλιά στο επικοινωνιακό τέννις, και τότε εμείς-βλακωδώς- επανατροφοδοτούμε αρνητικά και κείνος  ανεβάζει τους τόνους.
 Απ' την  ψυχρή έκφραση, πάει  στα λόγια τα πικρά, μετά στα έργα τα πληγωτικά  και στη συνέχεια  εμφανίζονται τα μεγάλα μαχαίρια και γίνονται οι φόνοι των συναισθημάτων, των υπολήψεων,  οι φόνοι της ζωής μας ολόκληρης, απ'το περί-στροφο του εγω-κεντρισμού, της ανεγκέφαλης  κακίας μας.

Γι αυτό σου λέω:

Κάθε φορά που γνωρίζεις ένα καινούργιο πρόσωπο, να μην επαναπαύεσαι ότι ο άλλος...αντέχει...

Να μη τον θεωρείς δεδομένο ή αυτονόητο ως φίλο, ως σύντροφο
(ούτε και αν έκανες πέντε παιδάκια μαζί του), ως συγγενή, ως συνεργάτη, ως συμπολίτη, ως γείτονα...

Να μη φαντάζεσαι
Ότι αν τον φτύσεις, έστω και με  σάλιου ψιχάλα ,  και τον ποδοπατήσεις -έστω  στ' αστεία-  έστω και λίγο, ότι ο άλλος θα το ανεχτεί - θα σε συχωρέσει.

Όχι, μπορεί να μη θέλει  να συχωρέσει.

Δεν είναι υποχρεωμένος να θέλει, να συχωρέσει... 

(Ο ίδιος ο Θεός, σέβεται την ελευθερία  αυτής της θανατηφόρας επιλογής μας...)

Μπορεί να δέσει κόμπο άλυτο, το ψυχρό σου-έστω και άπαξ, ψυχρό- το υφάκι-μπορεί να το κρατήσει μανιάτικο.

Και η ευθύνη θα είναι πάντα και πρώτα δ ι κ ή σου και όχι δική του.

Αυτό συνιστά μεγάλη σοφία  -αν το θυμάσαι.

Γι αυτό χρειάζεται  να πατάς στα νύχια...και να επαγρυπνείς, για να μη καταντήσεις την ψυχή του διπλανού, από  λευκή ελπιδοφόρα σελίδα, σε ένα τσαλακωμένο, γκρίζο, καταθλιμμένο  χαρτάκι...που όσο και να το τεντώσεις, αργότερα,  όσο και να το σιδερώνεις- με  αιτήσεις συγνώμης- την παλιά του, καθαρή, ατσαλάκωτη μορφή,  να την ξαναπάρει...δεν πρόκειται...

Σε κάθε περίπτωση, ένα γραμμάριο πρόληψης , ένα γραμμάριο νήψης, σε προφυλάσσει από πολλά κιλά απαιτούμενης θεραπείας.

Το ήξεραν αυτό όλοι οι νουνεχείς,  γι αυτό π ρ ό σ ε χ α ν.

Πρόσεχαν τόσο, που οι άλλοι, οι σκοτισμένοι -οι μη δυνάμενοι να εννοήσουν τις βαθύτερες της απρόσεκτης συμπεριφοράς,  στο χρόνο επιπτώσεις-την αρετή τους, την χλεύαζαν,  ως δειλία, ηλιθιότητα, υποκρισία , αβελτηρία  τους.

(Ζούμε, νομίζω, απρόσεχτα, διότι ο φόβος του Θεού, απ' τις ψυχές μας εχάθη...
Αλλά περί της αναγκαιότητας του θείου  φόβου...θα τα ξαναπούμε σ' ένα άλλο σημείωμα...)

Θα σε αφήσω, προς το παρόν, περιστέρι μου,  με τους στίχους του λατρεμένου  Νικηφόρου, που έχουν τίτλο:

Προκήρυξη
Τι βγαίνουνε μες απ'τις κάννες
των τυφεκιών; Ποια αισθήματα;
Ποιος λόγος; Ποιο σωτήριο μήνυμα;
Ειδοποιήστε αυτούς τους στρατιώτες  εκεί
που τυφεκίζουν το αύριο.
....................................................
Σαλογραία
................................................












60 σχόλια:

  1. Η ευαίσθητη ψυχή σου μέ εχει συγκινήσει βαθύτατα..

    Ετσι είναι..., ταπεινός ειναι όποιος εχει απαιτήσεις από τόν εαυτό του, υπερήφανος όποιος εχει από τούς άλλους.. Εδώ είναι η ΟΔΟΣ...ΕΚΕΙΝΟΣ.

    Ιωάννης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Ετσι είναι..., ταπεινός ειναι όποιος εχει απαιτήσεις από τόν εαυτό του, υπερήφανος όποιος εχει από τούς άλλους..
    Εδώ είναι η ΟΔΟΣ...ΕΚΕΙΝΟΣ".
    ..........................
    Χαίρομαι που συμφωνούμε Ιωάννη, μόνο πού...δεν έχω ευαίσθητη -χριστιανικά-ψυχή.
    ΜΑΚΑΡΙ να είχα.

    Διαθέτω, ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ψυχή,
    εγω-κεντρικά υπερ-ευαίσθητη,
    ψυχή με ύφος κακομαθημένης πριγκίπισσας ψηλομύτας, που ΑΛΙΜΟΝΟ και ΓΡΑΨΑΛΙΜΟΝΟ,αν τη θίξει στο παραμικρό κάποιος απ' τον περιγυρό της!

    Θα φωνάξει μανιασμένα όπως η Βασίλισσα στην Αλίκη της Χώρας των Θαυμάτων:

    -Με πρόσβαλε!

    (το Φρουκτήνος!αλησμόνητε,Ευγένιε Τριβιζά!)

    Με πρόσβαλε!
    ΠΑΡΤΕ ΤΟΥ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ!
    ΠΆΡΤΕ ΤΟΥ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ!
    ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΕΙ!
    :-)
    Ευτυχὠς που μας δωρίζεται χρόνος για κάποια επίγνωση και Μετάνοια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Συμφωνώ και εγώ, με πολύ συγκίνηση αλλά και ελπίδα.

    Δεν είναι τόσο δύσκολο το σιδέρωμα.
    Τουλάχιστον όχι (έστω και σχεδόν) αδύνατον!

    Όσο περισσότερο πυρώνουμε το σίδερο της συγχώρεσης με την αγάπη μας, τόσο ευκολότερα ισιώνουν τα τσαλακώματα.

    Μέχρι να φτάσουμε την εικόνα Του και να καταφέρουμε να μην τσαλακωνόμαστε καν.

    Επίσης, αγαπητή Σαλόγραια, μην νομίζει πως είναι πολλοί που έχουν περισσότερο ευαίσθητη -χριστιανικά- ψυχή. (Και αυτοί οι λίγοι έχουν φτάσει ήδη "αλλού".) Οι περισσότεροι είμαστε έτσι.

    Και σημασία έχει όντως, στον χρόνο που μας δόθηκε, να προχωρήσει ο καθένας όσο μπορεί.

    Τα άλλα τα αναλαμβάνει Εκείνος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Νimrodel

    " Δεν είναι τόσο δύσκολο το σιδέρωμα.
    Τουλάχιστον όχι (έστω και σχεδόν) αδύνατον!

    Όσο περισσότερο πυρώνουμε το σίδερο της συγχώρεσης με την αγάπη μας, τόσο ευκολότερα ισιώνουν τα τσαλακώματα"
    ....................
    Μακάρι να έχουμε τέτοιο σθένος,αγαπημένο μου...
    Σ'ευχαριστώ για την εμψύχωση και σου εύχομαι τα καλύτερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δεν μπορώ να σου πω Σαλογραία μου πόσο με χάραξε αυτή σου η ανάρτηση!
    Είναι Σπουδαία και πραγματικά δεν έχω να προσθέσω ούτε μια μόνη λέξη, παρά να υπογραμμίσω την κάθε Λέξη σου!
    Υπάρχουν τόσα σημαντικά που ανταλλάσσονταιμε εξωλεκτικά μηνύματα τα οποία καταγράφονται πολύ πιο βαθιά από τα λεκτικά. Έτσι είναι ακριβώς και όλα "παίζονται" σε κάτι "μικροπράγματα" που δεν είναι καθόλου μικροπράγματα.
    Σε φιλώ και σ ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Απ' τα πιο αληθινά κείμενα που έχω διαβάσει...
    Πραγματικά δύσκολο το σιδέρωμα...
    Νομίζω χρειάζεται πολλή άσκηση κανείς ώστε να το καταφέρνει να επαναφέρει το... σεντόνι στην προτεραία κατάσταση
    Είναι όμως και μια πρόκληση ...δεν είναι;
    Να δοκιμάζει κανείς να μπαίνει στη θέση του άλλου... όσο μπορεί όσο γίνεται
    αν θέλει να τον εννοήσει και να υπάρχει ελπίδα σιδερώματος
    βέβαια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Cummulus, Reggina, meril
    για την αγάπη

    και τις τοποθετήσεις που βοηθάνε και μένα
    να παρηγοριέμαι
    - ηρεμώντας τους άγριους σκύλους της μνησικακίας που αλυχνάνε στα βάθη μου-
    ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, εκ ...καρδίας, την οποία -χρόνια τώρα-φιλοτίμως αγωνίζομαι να σιδερώσω και όλο ασιδέρωτη μένει...
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλησπέρα!Περίφημο το κείμενο !Βγάζει κανείς πολλά συπεράσματα. Δυστυχώς δεν υπάρχει σχέση που να μην περάσει κάποια κρίση είτε φιλική ειτε αδελφική η συζυγική.Το βασικότερο είναι να υπάρχουν αγαθές σχέσεις στους ανθρώπους αλλά χρειάζονται και προυποθέσεις για να είναι αγαθές.Ελεγε χαρακτηριστικά ο γέρων Ιωσήφ ''Αν η χάρις δεν φωτίσει τον άνθρωπο όσα λόγια και να ομιλήσεις ωφέλειαν δεν βγάζεις.Διότι εις δε τους ακούοντας και εν παρακοή παραμένοντας εις τα κακά των θελήματα ,εις αυτούς καν ημερόνυχτα ομιλείς καν τη σοφία των Πατέρων εις τας ακοάς των κενώσης καν το ρεύμα του Νείλου επάνω γυρίσεις δεν λαμβάνουν ρανίδα ωφέλειας.Μόνον θέλουν να ομιλούννα περάσει η ώρα των.Διαυτό και εγώ κλείω την θύρανκαι ωφελούμαι διά της ευχής και της ησυχίας.''[[Εκφρασις μοναχικής εμπειρίας]].Τα άλλα τα είπαν οι αδελφοί εδώ πάραπολύ ωραία!πην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ελεγε χαρακτηριστικά ο γέρων Ιωσήφ

    ''Αν η χάρις δεν φωτίσει τον άνθρωπο όσα λόγια και να ομιλήσεις ωφέλειαν δεν βγάζεις"
    ..........................
    Πηνελόπη,
    μέχρι να καταλάβουμε δυο τρεις αλήθειες, εκ των οποίων η ανωτερω, είναι από τις σημαντικότερες, έχουμε κάνει τα ΜΥΡΙΑ λάθη εις βάρος της ψυχής του πλησίον μας, πλην...όλα συμβαίνουν ΚΑΙ για ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ...
    Ευχαριστώ για την επίσκεψη.
    Καλό βράδυ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Η γνώμη η δική μου είναι η εξής..

    Αυτό είναι ένα από τα αγαπημένα μου θέματα. Οι Άγιοι, στο πρόσωπο κάθε ανθρώπου, βλέπουν μια εικόνα του Θεού, ένα θεϊκό πλάσμα, ένα δημιούργημα του Θεού. Για αυτό, δεν ήταν δυνατό να μην αντιμετωπίσουν το κάθε ανθρώπινο πρόσωπο με σεβασμό. Με άλλα λόγια, αν έχουμε φόβο Θεού, τότε προσέχουμε μην τσαλακώσουμε τη ψυχή του άλλου. Με δικά μου λόγια, υπάρχει μία ιερότητα, την οποία εμείς δεν πρέπει να καταπατάμε.

    Επίσης, δεν θεωρώ οτι είναι αδύνατο να ισιώσει πάλι το χαρτί που τσαλακώσαμε στον άλλον. Η "συγνώμη" που λέμε κάνει θαύματα, μεταφορικά, ή και κυριολεκτικά! Το δύσκολο είναι να εννοούμε την συγνώμη: να έχουμε μετανιώσει πραγματικά και βαθιά και ολοκληρωτικά.

    Μερικές φορές ο άλλος πληγώνεται από κάτι που εμάς μας φαίνεται λεπτομέρεια. Δε μπορούμε να νιώσουμε μετανιωμένοι επειδή κάναμε ένα τόσο δα ασήμαντο πράγμα. (Το πώς θα αντιδράσει ο άλλος μετά το πλήγωμά του είναι ένα άλλο θέμα, δε μας αφορά τώρα σε αυτό το σχόλιο εδώ). Όμως, ο άλλος πληγώνεται. Αν πληγώνεται ο άλλος "και μόνο που ανασαίνουμε", που λέει ο λόγος, τότε τι κάνουμε;

    Επίσης, όταν εγώ νιώθω τη ψυχή μου κατα-στραπατσαρισμένη, υπερ-παραβιασμένη, κατα-λερωμένη, υπερ-τσαλακωμένη, από τη συμπεριφορά του άλλου, τότε.. με ποιά δύναμη να ασχοληθώ μην τυχόν και καταλάθος τσαλακώσω μια μικρή ακρούλα από το χαρτί (ψυχή) του άλλου, όταν νιώθω οτι ο άλλος έχει κατατσαλακώσει, έχει κάψει, και έχει σκίσει κομματάκια το δικό μου χαρτί (ψυχή);

    Δύσκολα ερωτήματα για εμένα, την απάντηση των οποίων ας την εξερευνώ -κατά το μέτρο της θέλησής μου- μέσα από το βίωμα, μέσα από τη ζωή, και όχι μέσα από ηλεκτρονικές ανταλλαγές μηνυμάτων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @10:04
    Αγαπημένο μου
    καλημέρα και σε ευχαριστώ για τη συνεισφορά των σκέψεων και του προβληματισμού σου.

    Συμφωνώ και γω ότι η συγνώμη μπορεί να κάνει θαύματα σιδερώματος, αρκεί το τσαλάκωμα που μας έκανε ο άλλος να μην αγγίζει θέμα ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ.

    Ας πούμε σε μια περίπτωση ερωτικής ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ, όσες συγνώμες και να πεί, η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ έχει θανατωθεί και ΔΕΝ ΑΝΑΣΤΑΙΝΕΤΑΙ σχεδόν ποτέ.

    Χωρίς εμπιστοσύνη, η συζυγική- ή και φιλική, σχέση βαδίζει πληγωμένη
    (αν μπορεί και να βαδίζει δηλαδή)

    Υπάρχουν κάποια άλλα τσαλακώματα, εκτός θέματος ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ, όπου ΠΡΑΓΜΑΤΙ, η ΈΜΠΡΑΚΤΗ μετάνοια-ΟΧΙ ΜΕ ΛΟΓΙΑ ΜΟΝΟΝ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕ Ε Ρ Γ Α ), μπορεί να βοηθήσει εξαιρετικά.

    Το πρόβλημα είναι ότι ο άλλος δεν καταλαβαίνει ΠΟΣΟ ΜΑΣ ΠΕΘΑΝΕ, πόσο μας ΠΟΝΕΣΕ, ΠΟΣΟ ΜΑΣ ΤΣΑΛΑΚΩΣΕ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΟΥ.

    Αφού δεν το καταλαβαίνει, ΔΕΝ ΤΟ ΕΠΑΝΟΡΘΩΝΕΙ ΕΜΠΡΑΚΤΩΣ, και ο προσωπικός μας πόνος, παραμένει και σκοτεινιάζει της ψυχής το δωμάτιο...

    Και ναι, μέσα από τις ανταλλαγές των ηλεκτρονικών μηνυμάτων, ΔΕΝ λύνουμε κανένα πρόβλημα...όμως...ίσως μπορεί κάποιος να συναντήσει μια σκέψη-ή πρακτική άλλου προσώπου, που στην προσέγγιση της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ του, να του δώσει ΜΕΓΑΛΗ βοήθεια.

    Ο καθένας είναι ό,τι είναι, ΚΑΙ από τα ΛΟΓΙΑ που ΑΚΟΥΣΕ, ή που ΔΙΑΒΑΣΕ, στη διάρκεια του βίου του.

    Ο Λόγος συνέχεια ανα-δημιουργεί κόσμους μέσα μας, όπως και ο ΑντίΛογος, τους καταστρέφει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ακόμη ένα πανέμορφο σχόλιο με το οποίο συμφωνώ απολύτως αγαπητή Σαλόγραια.

    Όντως πολύ δύσκολες οι διαπροσωπικές σχέσεις.

    Πόσο μάλλον όταν ο καθένας είναι κλεισμένος στην φυλακή του εαυτού. Και ακόμη χειρότερα να μην μπορεί και να τον δει όπως ακριβώς είναι χωρίς να πέφτει σε πλάνες. Για να θυμηθώ και ένα παλιότερο και ομορφότατο post σου...

    http://salograia.blogspot.com/2010/10/blog-post_17.html

    Αν δεν μπορούμε να δούμε μέσα μας όπως ακριβώς είμαστε πως να το κάνουμε αυτό για τον άλλο;

    Πως λοιπόν να ξαναχτίσουμε την απόλυτη εμπιστοσύνη στην τέλεια της μορφή; Πώς να το κάνουμε όταν ο καθένας μας βασανίζει τον εαυτό του με τον εγωκεντρισμό του; (Σκοπίμως δεν γράφω "βασανίζεται από τον εγωκεντρισμό του"...)

    Πολύ δύσκολο...

    Πολύ δύσκολο όταν επιμένουμε να κρίνουμε μόνοι μας και να βασιζόμαστε στην, κάτι λιγότερο από τέλεια, λογική μας;

    Την υπεραγαπάω την λογική μου. Υπεραγαπάω και τις κρίσεις στις οποίες με έχει οδηγήσει. Και μάλιστα ασφαλώς...

    Η ασφάλεια όμως είναι μια ψευδαίσθηση. Τι φοβόμαστε πως θα χάσουμε; Γιατί να μην ξαναδώσουμε την εμπιστοσύνη μας; Τι μπορεί να γίνει;

    Μήπως παραφοβόμαστε μην απλά και μόνο "χάσουμε";
    Μην μας κοροϊδέψει ο άλλος και πάρουμε λιγότερα από όσα μας άξιζαν;

    Μπορεί όπως είπα να αγαπάω την λογική και την κρίση μου αλλά αυτό συμβαίνει γιατί κυρίως φοβάμαι. Παραπροσέχω τον εαυτούλη μου.

    Όχι πως είναι κακό αυτό. Επ'ουδενί δεν προτείνω κανενός είδους ασυδοσία, ακόμη και στο να δίνεις τα πάντα.

    Το θέμα είναι πως θα βρούμε την ανάπαυση. Και μάλιστα χωρίς να είναι ψευδαίσθηση ανάπαυσης. Χωρίς να κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας δηλαδή.

    Με λίγα λόγια το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να αφήσουμε την ασφάλεια της λογικής μας (με μέτρο) και να δεχτούμε πως τίποτα δεν γίνεται τυχαία.

    Όλα τα επιτρέπει για κάποιο λόγο.

    Ας κρίνει Αυτός τι πρέπει να γίνει.

    Ας κρίνει Αυτός τι πρέπει (και μπορούμε) να κάνουμε για να πάμε κοντά Του ολοκληρωμένοι.

    Πολλές φορές εμμένουμε στην δική μας άποψη για το τι ζητάει από τον καθένα μας. Και δυσκολευόμαστε αδίκως βάζοντας δύσκολα πράγματα μπροστά μας ενώ αυτά που μας ζητάει (από τον καθένα διαφορετικά) είναι πιο απλά, πιο λίγα.

    Και δεν θέλει το τέλειο με τη μία. Βήματα ζητάει μόνο. Για να μας πάρει από το χέρι και να μας τραβήξει κοντά του.

    Πίστη και θυσία λοιπόν. Απλό αλλά δυσκολούτσικο.

    Μακρηγόρησα πάλι, συμπαθάτε με...

    Ένα τελευταίο μόνο.

    Μεγάλη η αξία της ανταλλαγής απόψεων. Πόσο μάλλον από εδώ μέσα οπού μπορούν να συναντηθούν πνευματικά άνθρωποι που υπο κανονικές συνθήκες δεν θα ταίριαζε.

    Καλό το βίωμα και η κρίση του καθενός αλλά μεγάλη η βοήθεια της κοινωνίας απόψεων και λόγων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Νimrodel είπε:"Και δεν θέλει το τέλειο με τη μία. Βήματα ζητάει μόνο. Για να μας πάρει από το χέρι και να μας τραβήξει κοντά του.

    Πίστη και θυσία λοιπόν. Απλό αλλά δυσκολούτσικο".
    ....................
    Στα δεκαοχτώ μου είχα την ΑΦΕΛΕΙΑ πιστεύω ότι ο άνθρωπος γίνεται τέλειος μονοκοπανιά και ότι η τελειότητα είναι κατάσταση αδιατάρακτη και παγιωμένη...
    ΠΟΣΟ ΜΑΚΡΙΑ ΝΥΧΤΩΜΕΝΗ ΘΕΕ ΜΟΥ ΚΑΙ ΚΥΡΙΕ!
    Σ'ευχαριστώ εκ καρδίας αγαπημένο μου...
    Να είσαι πάντα εν ευλογίαις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αχ, αγαπητή Σαλόγραια...

    Τα σημάδια της νεότητας!

    Δεν είναι θέμα πόσο μακριά νυχτωμένοι ήμασταν όλοι όσοι νιώθαμε έτσι.

    Όχι.

    Όλα αυτά ήταν (και είναι ακόμη μέχρι ένα σημείο) απόρροιες άλλων χαρακτηριστικών και μάλιστα όχι απολύτως άσχημων και αφελών.

    Ευθύνη, να φτάσεις στην τελειότητα όσο πιο γρήγορα μπορείς, πράγμα το οποίο δείχνει και φιλότιμο.

    Ζήλος για την άμεση πρόοδο και υποχρέωση για την διατήρηση των κεκτημένων, πράγμα που δείχνει και νεανικό εγωισμό και ιδεαλισμό.

    Και άλλα πολλά μπλεγμένα.

    Το ότι εκλείψαν δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι απλώς "συμβιβαστήκαμε" αλλά μάλλον ταπεινωθήκαμε έστω και λίγο...

    Πρώτα σκαλοπάτια στην πορεία προς την Θέωση που αν δεν είχαμε πατήσει (γερά πάνω τους) μπορεί και να μην ήμασταν εδώ.

    Σε ευχαριστώ για όλα.

    Πολλές ευχές από καρδιάς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Nimrodel
    Θα μας πεις, τι σημαίνει το όνομά σου και γιατί το διάλεξες; αν θέλεις...
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Σαλόγραια,

    με χαρά να θυμίσω αυτά από προηγούμενο σχόλιό μου ;-)

    http://salograia.blogspot.com/2010/08/blog-post_20.html?showComment=1282722197746#c8419962988748091103

    προσθέτοντας απλώς ότι το διάλεξα (πέρα από την αγάπη μου για το συγκεκριμένο τραγούδι) γιατί είναι ιδιαίτερα εύηχο.

    Ψάχνοντας βρήκα αυτό για το όνομα

    http://en.wikipedia.org/wiki/Nimrodel_%28Elf%29#Nimrodel

    παρότι δεν πολυσυμπαθώ τέτοιες "περίεργες" μυθοπλασίες.

    Επίσης παρότι η Nimrodel ήταν γένους θηλυκού εγώ είμαι ανήρ, 27 ετών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Nimrodel
    α χαχα! :-)

    Αμέσως μόλις έκανα την ερώτηση, συνειδητοποίησα το μέγεθος και του εμού...ξεκουτιάσματος...εντάξει...
    ξέρω...δεν με παρεξηγείτε τη γηραιότατη, διότι...

    "ου γαρ έρχεται το γήρας μόνον"

    που έλεγον και οι αρχαίοι ημών...φέρει μαζί του και διάφορες...απώλειες...
    :-)
    Και γω όταν διάλεγα ψευδώνυμο, ταλαντεύτηκα ανάμεσα στο Σαλογραία και στο... Γεώργιος ΚαραΪσκάκης

    (με επηρέαζε η "Ωδή στον Γεώργιο ΚαραΪσκάκη" του Σαββόπουλου, κατάλαβες τώρα...χιχι...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Σαλόγραια,

    όχι μόνο δεν σε παρεξήγησα αλλά και την υπενθύμιση δεν την έκανα καθόλου δεικτικά!

    Εξάσκηση ήταν γιατί πολλές φορές οι απώλειες έρχονται πριν το γήρας το οποίο και είναι σχετικότατο!

    Πάντως το ψευδώνυμο το έχω διαλέξει εδώ και πολλάαα χρόνια, πριν μάθω ότι στην πραγματικότητα είναι γένους θηλυκού.

    Θεώρησα από μόνος μου ότι μπορεί να ερμηνευτεί κατά βούληση άπαξ και είναι μη υπαρκτό συν του ότι δεν του φαίνεται και απλά δεν με πείραξε.

    Ωραίο και το Γεώργιος Καραϊσκάκης... Θα ήταν πολύ καλό έναυσμα για ψάξιμο της ιστορίας του. Χώρια που είναι και πολύ όμορφο τραγούδι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Nimrodel
    Το γραπτό σου κείμενο είναι ΠΑΝΤΟΤΕ , ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ, ΗΘΟΥΣ ΚΑΙ ΥΦΟΥς.
    Ούτε κατά διάνοιαν με προσέγγισε η σκέψη της δηκτικότητας.
    Δεν το επιτρέπουν οι λέξεις σου, οι με εξαιρετική ευγένεια διατυπωμένες...
    Ποιος ήταν τόσο λεπτός όπως εσύ, μέσα στην οικογένεια που μεγάλωσες; αν θα ήθελες, πες μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Δόξα τω Θεώ, είχα πολλές πρεσβείες στην ζωή μου. Όλα εν αφθονία. Με ειλικρίνεια μπορώ να πω πως τίποτα δεν έλειψε και το περιβάλλον ήταν το καλύτερο από όλες τις μεριές και μάλιστα ιδανικά συμπορευόμενο.

    (Μόνο στην ορθογραφία δεν κατάφερε η φιλόλογος μαμά να "σιδερώσει" την κάθε στραβωμάρα μου ;-) )

    Για να επανέλθω όμως (και να μην κουράζω τους υπόλοιπους) δεν είναι αυτό που έχει σημασία.

    Για να αντιμετωπίσει ο καθένας μας ό,τι και αν του έλειψε ή δεν ήταν το σωστό, πρέπει να έχει πάντα βαθιά στην ψυχή του μια σκέψη.

    Τίποτα δεν γίνεται τυχαία.

    Ό,τι έρχεται, έρχεται για κάποιο λόγο. Τα πάντα γίνονται αν (και μόνο αν) το επιτρέψει. Και πάντα έχουν πρακτική παιδαγωγική σημασία.

    Απλά και τετριμμένα αυτά που λέω, αλλά αυτές οι τόσο απλές σκέψεις (που θέλουν και πολύ μεγάλη πίστη) συνεχώς μας διαφεύγουν όταν μπλεκόμαστε στα μονοπάτια της εγωκεντρικής κριτικής των πάντων.

    Επιμένουμε να θυμόμαστε, να αναλύουμε και να μεγαλοποιούμε τα πάντα, στην ουσία επιτείνοντας τις επιπτώσεις που είχαν αυτά στην ψυχή μας.

    Το περίεργο είναι πως η αβίαστη αποδοχή και η με αγάπη κατανόηση και δικαιολόγηση είναι πιο εύκολα και πιο ωφέλιμα για τις ψυχές μας. Παρόλα αυτά όμως εμμένουμε στο να βασανιζόμαστε.

    Αντί λοιπόν να αναλύσω τους περιβαλλοντικούς παράγοντες που φαίνεται να με έχουν βοηθήσει, θα πω τι προσπαθώ να κάνω μόνος μου προσπαθώντας να υπερβώ τα όρια του πως είμαι.

    Επί χρόνια εξασκούσα την λογική και κριτική μου ικανότητα και την τέχνη της (εριστικής κυρίως) διαλεκτικής. Μέχρι τώρα με έχει προστατεύσει και γλιτώσει από πολλά.

    Κάποια στιγμή όμως κατάλαβα πως μόνο ανασφάλειες καθησύχαζα έτσι. Ξεπερνούσα τα όρια του (από ειλικρινούς ενδιαφέροντος) ψαξίματος και έφτανα σε καταστάσεις αμυντικής αντιμετώπισης των πάντων.

    Ένιωσα επίσης πως υπάρχουν και παραπάνω πράγματα από την περιορισμένη ανθρώπινη λογική.

    Και έτσι προσπαθώ να βρίσκω από όπου μπορώ πίστη.

    Πίστη για να με βοηθήσει ώστε να καταφέρω να βρω τον τρόπο να νιώσω αυτό που λέμε "ανάπαυση" και "ευτυχία".

    Τα πάντα με μέτρο όμως (ακόμη άνθρωποι είμαστε). Η λοβοτομή δεν απέχει και πολύ! ;-)

    Συγχωρέστε με για την περιαυτολογία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Αχ λατρεμένο Nimrodel, μου ανάπαυσες την ψυχούλα!
    Δώσε συγχαρητήρια στην καλή δασκάλα που σε γέννησε...

    Να περνάς να καταθέτεις τις εμπειρίες σου, να ψυχοθεραπεύεις με τον ειλικρινή σου και ΑΠΡΟΣΠΟΙΗΤΟ λόγο, και μας, τα κουφάλογα...

    Μου το είπε-προφητικά νομίζω- μια φορά και ο γιος ο πρεσβύτερος, ενώ μιλούσαμε για τις τρείς πνευματικές τάξεις των πιστών:

    -Μάνα, η δική μας γενιά, όταν θα επιστρέψει στην Πίστη, θα πάει κατευθείαν στην ΤΑΞΗ ΤΩΝ ΥΙΩΝ!
    ................................

    Πολύυυυ, με συγκίνησε εκείνος ο λόγος του και δεν έδειξα ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ απ'τη συγκίνηση.

    (Ντρέπομαι να φαίνομαι σε πραγματικό τόπο και χρόνο συγκινημένη.
    Το έχω σιχαθεί από αυτούς της τυφλεόρασης που όλο είναι "βαθύτατα συγκεκινημένοι" δημόσια...)

    Σε πραγματικό τόπο και χρόνο φαίνομαι σκληρή και αναίσθητη, σε σημείο φρικτής παρεξηγήσεως

    (σίγουρα μερικοί θα νομίζουν ότι δέρνω και τον δικό μου με το πασουμάκι-που δε φοράω πασουμάκι αλλά αν φόραγα;λέμε τώρα!)

    όμως... δε με νοιάζει...ο Χριστούλης γνωρίζει...
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. "Όλα τα επιτρέπει για κάποιο λόγο.

    Ας κρίνει Αυτός τι πρέπει να γίνει.

    Ας κρίνει Αυτός τι πρέπει (και μπορούμε) να κάνουμε για να πάμε κοντά Του ολοκληρωμένοι."
    .....................

    Εδώ ό Nimrodel προσεγγίζει πολύ κοντά τήν Αλήθεια...

    Συνήθως, σκεπτόμαστε τούτο ή εκείνο, χωρίς νά έχουμε τήν διάθεση καί πρόθεση νά αναμείξουμε τόν Χριστό στους συλλογισμούς μας..

    Κι όμως , ό Χριστός μπαίνει στή σκέψη μας χωρίς νά τό παρατηρούμε..

    Εισχωρεί στoύς συλλογισμούς μας, στά συναισθήματά μας.

    Δέν γνωρίζουμε πώς βρέθηκε εκεί, αλλα λίγο-λίγο συνειδητοποιούμε ότι ένας καινούργιος παράγων συμμετέχει στήν δραστηριότητα τής ψυχής μας, του εσωτερικου μας κόσμου.

    Είτε γνωρίζουμε είτε δέν γνωρίζουμε πώς λέγεται ό παράγων αυτός, μάς επιβάλλεται'..ακόμα καί αν τόν αρνούμαστε νά δεχθούμε όσα μάς υποβάλλει, δέν μπορούμε νά μήν τόν υπολογίσουμε...

    Μία ΣΚΕΨΗ ή μία ΑΙΣΘΗΣΗ, πού ό Χριστός μάς εμπνέει, ανοίγουν ΝΕΕΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ !....

    Μέσα στίς αμφιβολίες μας , τά αγχη μας, τίς αγωνίες μας, τίς εσωτερικες καί εξωτερικές συγκρουσεις μας, υπάρχει Εκείνος πού παρακολουθεί τήν πορεία τής ζωής μας..τρέχει..μάς προφθάνει...καί " ΣΥΝ-ΒΑΙΝΕΙ" στίς σκέψεις καί συναισθήματά μας...

    ..Και τότε, μία μεγάλη διαύγεια καί καθαρότητα μπαίνει στό νού καί στή σκέψη μας.. μία μεγάλη ησυχία κυριαρχεί στή ψυχή μας.

    ΕΙΝΑΙ Η ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΑΥΤΟΥ, Η ΖΩΝΤΑΝΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ...
    ..αυτό πού εύστοχα μάς γράφει ή ευλογημένη ψυχη Nimrodel..

    "Το θέμα είναι πως θα βρούμε την ανάπαυση. Και μάλιστα χωρίς να είναι ψευδαίσθηση ανάπαυσης. Χωρίς να κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας δηλαδή."

    ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ ΝΑ ΚΕΝΩΘΗΣ ΣΤΟΝ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ..

    Οπως πολύ ωραία μάς τό γράφει ό Nimrodel :

    "Και δεν θέλει το τέλειο με τη μία. Βήματα ζητάει μόνο. Για να μας πάρει από το χέρι και να μας τραβήξει κοντά του".

    Ιωαννης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ ΝΑ ΚΕΝΩΘΗΣ ΣΤΟΝ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ
    έγραψες ΙΩΆΝΝΗ..
    ...............
    Αυτή είναι η οδός της ΜΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ.
    Η ΟΔΟΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Καλησπέρα σας και πάλι!Η πείρα στη ζωή είναι εκάστου απόκτημα.Δεν υπάρχει κατά την ατελή μου γνώμη [μπορεί και να κάνω λάθος] ανθρώπινη σχέση που να μην περάσει κρίση.Στις φιλικές ακόμα και στις συγγενικές σχέσεις πόσες φορές δεν επαινέσαμε ανθρωπους.Ανθρώπινες σχέσεις που ξεκίνησαν με τους καλύτερους οιωνούς και όμως στην πορεία διακόπηκαν από κάποιες αξεστες συμπεριφορές όπου χάθηκε η εμπιστοσύνη από βαρύτατα λάθη τους;Αν λοιπόν το πρόσωπο που τώρα επαινείςαύριο σε κλέψει δεν θα το απομάκρυνες από το σπίτι σου;Υπάρχουν περιπτώσεις που οι παρέες που κάνει κανείς μπορεί να σε παρασύρουν στα δικά τους πάθη.Εδώ δεν ζημιώνεται το πορτοφόλι του καθενός αλλά η αθάνατη ψυχή του..Ετσι λοιπόν βγάζω το συμπέρασμα πως η συγχωρητικότητα είναι συγχωρητικότητα αλλά και αυτό δεν είναι λόγος ώστε να συνεχίσει κανείς να κάνει παρέα τον φίλο η τη φίληυ που πιστεύει οτι του κάνει κακό.πην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Πηνελόπη μου
    ο νόμος του Κυρίου, μας δείχνει μεγάλο ύψος τελειότητας..
    Έκαστος θα φτάσει όπου προαιρείται...
    Ο αγώνας είναι πολυπρόσωπος, και βαθύτατα ΜΥΣΤΙΚΟΣ.
    Εδὠ δε μιλάνε γονείς και παιδιά και συγγενείς μεταξύ τους και εσύ μου λές για φίλους;
    Αααααχ!
    "Ο Θεός να με φυλάει από τους φίλους μου διότι...τους εχθρούς μου, τους ξέρω" είπε κάποιος -θυμάμαι ποιος...
    Φιλάκιαααααααααααα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Ο Nimrodel έγραψε:
    "Και δεν θέλει το τέλειο με τη μία. Βήματα ζητάει μόνο. Για να μας πάρει από το χέρι και να μας τραβήξει κοντά του".

    Μού θύμισε κάπως την φιλοσοφίζουσα θεολογία των Πατέρων, όπως το παρακάτω κείμενο του αγ. Μάξιμου του Ομολογητοῦ, που αναφερόμενος στο Θείο (τέλειο κατά τον Νimrodel) γράφει:

    "Όθεν, ως μεν έρως υπάρχων και αγάπη, κινείται· ως δε εραστόν και αγαπητόν, κινεί προς εαυτόν πάντα τα έρωτος και αγάπης δεκτικά”.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Γρηγόρης Ζαγοραίος26 Ιανουαρίου 2011 στις 8:44 π.μ.

    Να προσθέσω κι εγώ ένα μικρό λιθαράκι στο οικοδόμημα των σκέψεων και προβληματισμών της παρούσης ανάρτησης!
    Καμιά φορά η συμπεριφορά σε μια σχέση (φιλίας, έρωτα, γειτονίας, συνεργατικότητας, κ.α.) μπορεί να κριθεί από απαράδεκτη έως ανεκτή. Όμως όπως φαίνεται από την πείρα της ζωής και την πνευματική μας παράδοση, την μέγιστη σημασία έχει όχι τόσο αυτή καθαυτή η κίνηση, αλλά το κίνητρο και ο λογισμός που την κατευθύνει! Κι αν αυτά είναι αγαθά και εκπορεύονται από αγνή προς τον πλησίον καρδία, εκείνος -ο πλησίον- "πληροφορείται", άσχετως με το πόσο άγαρμπη ή περιφρονητική κ.λ.π μπορεί να φαίνεται η στάση και η συμπεριφορά απέναντί του.
    Κι αυτό το λέω, γιατί αποτελεί μεγάλη συγκατάβαση του Θεού, επειδή κανείς δεν είναι σε θέση να ελέγχει πλήρως τα λόγια και τις παράξεις του, ούτε ίσως και οι Άγιοι!
    Έλεγε η Αμμάς Σάρρα η εν τω γεροντικώ:
    " Εάν εύξωμαι τω Θεώ ίνα πάντες οι άνθρωποι πληροφορώνται εις εμέ ευρεθήσομαι εις την θύραν εκάστου μετανοούσα, αλλά μάλλον εύξωμαι την καρδίαν μου αγνήν είναι μετά πάντων".
    Νομίζω ότι το σπουδαίο είναι σε κάθε περίπτωση ο έλεγχος της καρδιάς και του λογισμού μας
    και γιά κάθε σφάλμα, η σωτήριος μετάνοια, που αλλάζει την φορά των πραγμάτων και μεταβάλλει το χειμερινό και ομιχλώδες τοπίο, σε θερινή αιθρία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Γρηγοράκη μου
    τέτοια φωτισμένα μου γράφεις και αδυνατώ να σε ξεχάσωωωω!
    :-)
    Δηλαδή τώρα μας παρηγορείς ακόμα και για την πράξη εκείνου του ζηλιαρόγατου- που το κέρατό του, είχε ξύσει μέχρι το δοκάρι της οροφής- και ο οποίος τη μακαρίτισσα τη σκότωσε επειδή...την αγαπούσε;!
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Γρηγόρης Ζαγοραίος26 Ιανουαρίου 2011 στις 10:20 π.μ.

    Η τελική κρίση ανήκει στον ετάζοντα καρδίας και νεφρούς και δεν είμαι σε θέση να σε παρηγορήσω, ούτε και να δικαιολογήσω τα αδικαιολόγητα με τον κοινό νού.
    Απλά θέλω να τονίσω πως η συμπεριφορά έχει να κάνει με πολλές παραμέτρους (ψυχικής κατάστασης της στιγμής, ανατροφής, καλλιέργειας, συλλογικής υποκειμενικότητας και αγωγής κ.α) και δυστυχώς ερμηνεύεται με τα προσωπικά δεδομένα του καθενός και δεν είναι δυνατόν κανείς τρίτος να αποδώσει δίκαιο ή άδικο σε μιά συγκεκριμένη αντίδραση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Γρηγόρη μου
    συμφωνώ...
    Αυτά τα ωραία να τα ξαναθέσουμε σε καμια ανάρτηση περί ΜΗ κρίσεως της καρδίας του πλησίον, πρακτική την οποία σχεδόν όλοι, καθημερινά ακολουθούμε, αναισθήτως...
    :-)
    Το θέμα μας σήμερα εδώ είναι η ΠΡΟΣΟΧΗ ΝΑ ΜΗΝ ΤΣΑΛΑΚΩΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΑΠΕΝΑΝΤΙ...ΔΙΟΤΙ...ΑΝ ΤΟ ΠΡΑΞΟΥΜΕ, ΜΠΟΡΕΙ ΤΟ ΥΦΑΣΜΑ, Ή ΤΟ ΧΑΡΤΙ ΤΗς ΨΥΧΗΣ ΤΟΥ, ΝΑ ΜΗ ΣΙΔΕΡΩΝΕΤΑΙ κατ'ουδένα τρόπο, και τούτο ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΘΑ ΦΕΡΕΙ ΠΑΓΚΑΚΙΣΤΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΚΑΙ πάνω εις την ημετέραν αδειανήν κεφαλήν μας...
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Γρηγόρης Ζαγοραίος26 Ιανουαρίου 2011 στις 11:02 π.μ.

    Δεν συμφωνώ μαζί σου, ότι το "χαρτί παραμένει τσαλακωμένο"...παραμένει ίσως όταν είναι κακής ποιότητας και την ευθύνη δεν την έχει απόλυτα μόνο αυτός που το ακουμπά!
    Σε φιλώ γλυκά γλυκά...προσέχοντας μη σε τσαλακώσω, ευαισθητούλα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Γρηγόρη μου
    όσο ο άνθρωπος είναι ή ΠΟΛΥ ΝΕΟΣ, Ή ανύπαντρος ή χωρίς δυο τρια διαζύγια στο ενεργητικό του, την ΜΝΗΣΙΚΑΚΙΑ την εκ των ΠΟΛΥ ΣΤΕΝΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΤΙΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ.

    Παντρέψου, πρώτα, χώρισε μετά, σφάξου για την επιμέλεια των τέκνων, για το χωρισμό της μετά τον γάμον αποκτηθείσης περιουσίας, και έλα, λατρεμένο μου στην αγκαλιά μου, να το ξανακουβεντιάσουμε.
    ;-)

    Φτου και βγαίνωωωωωω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Γρηγόρης Ζαγοραίος26 Ιανουαρίου 2011 στις 12:08 μ.μ.

    Να`ρθώ στην αγκαλιά σου;;;
    Ευχαρίστως!!!
    Μόνον πρόσεξε ... μη με τσαλακώσεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Χαχα!
    Εσύ δεν τσαλακώνεσαι με την καμίααααα!
    Είσαι από υλικό...ατσαλάκωτο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ
    ******************************************
    ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΠΛΟ...

    ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΤΙ ΜΑΣ ΕΙΠΕ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΑΣ?

    Ἠ ΚΑΝΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΟΤΙ ΤΟΝ ΒΟΛΕΥΕΙ...?

    ΑΝ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ
    ΠΑΝΤΑ
    ΤΟ->ΑΓΑΠΑΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ
    -ΟΛΟΥΣ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ ΟΜΩΣ-
    ΚΑΙ ΑΝ ΕΦΑΡΜΟΣΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΠΡΑΚΤΙΚΑ
    --> ΑΛΛΗΛΩΝ ΤΑ ΒΑΡΗ ΒΑΣΤΑΖΕΤΕ...
    ΔΕΝ ΘΑ ΤΣΑΛΑΚΩΝΕΙ
    ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΝΕΝΑΝ....

    ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΤΙ ΛΕΕΙ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ?
    ΤΟ ΕΦΑΡΜΟΖΟΥΜΕ?
    ΑΓΑΠΑΜΕ ΕΜΠΡΑΚΤΩΣ?
    ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΙΚΑΙΟΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ?
    ********************************
    ΚΑΛΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Αγαπημένο των 1:53

    Η απάντηση στο ερώτημά σου είναι πολύ απλή, νομίζω, και περιλαμβάνει λαϊκούς και κληρικούς:

    Πάσα η ανθρώπινη δικαιοσύνη, ως ράκος αποκαθημένης είπε ο Κύριος...τουτέστιν, πάσα η ανθρώπινη δικαιοσύνη, σαν λερωμένη σερβιέτα, κυρίας...

    ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΟΡΕΣ, πας τις, ΚΑΝΕΙ Ο,ΤΙ ΤΟΝ ΒΟΛΕΥΕΙ...όμως ΚΑΙ ΑΥΤΟ, ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ,
    ΤΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ,
    ΤΟ ΚΑΤΑΔΕΧΕΤΑΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΟ ΛΑΜΒΑΝΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΑΞΙΟΠΟΙΕΙ ΚΑΤΑ ΤΟ ΕΚΑΣΤΟΥ, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΙΩΝΙΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ...
    Οπως είπε και ο Nimrodel ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ο καθένας ωριμάζει και κατανοεί ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΕΙ,
    ΚΑΙ Πώς
    ΕΙΝΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΝΑ ΕΝΕΡΓΗΣΕΙ...

    Σιγά σιγά καταλαβαίνουμε όλοι...

    Μερικοί καταλαβαίνουν και ευρισκόμενοι σε βαθύ κώμα-μετά από ατύχημα, ασθένεια, ή από απόπειρα αυτοκτονίας- και πολλές φορές, ένα δεύτερο, πριν βγεί η ψυχή τους...πλήν...

    ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ...

    Σε βάθος μεγάλου επίγειου χρόνου ΟΛΟΙ καταλαβαίνουν.

    Γι αυτό όπως λέει και ο ΣΟΛΩΜΟΣ, ειναι...
    "ΜΕΓΑΛΟ ΠΡΑΜΑ Η ΥΠΟΜΟΝΗ!"

    ΜΕΓΑΛΟ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Σχολιασμός 11:08

    Δε ξέρω..

    Δηλαδή αν δυο ανθρώποι 16 χρονών, που είναι συνεχόμενα για 16 χρόνια φίλοι κολλητοί αδελφικοί από μωρά, στενότατα συνδεδεμένοι, που ασφαλώς όλοι γνωρίζουν οτι θα παντρευτούν στο μέλλον, αν αλληλοπροδοθούν μόνιμα, μόνιμα για την υπόλοιπη ζωή τους, στη νεαρή τους ηλικία δεν έχουν βιώσει και δεν έχουν καταλάβει "την μνησικακία την εκ των πολύ στενών και προδοτικών σχέσεων που έχουν βιώσει και καταλάβει οι ενήλικες που έχουν παντρευτεί, έχουν χωρίσει, έχουν σφαχτεί για την επιμέλεια των τέκνων και για την περιουσία" ?

    Τέτοια παραδείγματα, μπορούν να δοθούν, αμέτρητα.

    Θαρρώ πως το αίσθημα της βαθιάς προδοσίας και του τσαλακώματος, και της συνεπαγόμενης μνησικακίας, δεν έχει να κάνει με την ηλικία..

    Ένας άνθρωπος δέκα ετών, θαρρώ, είναι δυνατόν να βιώνει την ίδια προδοσία και μνησικακία που μπορεί να βιώνει ένας εξηντάχρονος άνθρωπος. Τα συναισθήματα δεν κοιτούν την ηλικία. Ο άνθρωπος είναι άνθρωπος σε κάθε ηλικία.

    Ένα παιδί δέκα ετών που κακοποιείται κανονικότατα σεξουαλικά από τον πατέρα, μπροστά στα μάτια της μητέρας που αδιαφορεί και δεν αντιδρά, και το μαθαίνει ο ψυχολόγος του σχολείου και δεν κάνει και πολλά, και ο πατέρας απειλεί το παιδί πως αν αποκαλύψει κάτι τότε το παιδί θα βρει μεγάλο μπελά..

    Άραγε αυτός ο άνθρωπος δέκα ετών, δεν έχει βιώσει και καταλάβει την μνησικακία την εκ των πολύ στενών και προδοτικών σχέσεων που έχουν βιώσει άνθρωποι ενήλικες με δυο διαζύγια;

    Δυο παιδιά 15 ετών που μεγαλώνουν μαζί σε χώρα που βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση, ανάμεσα σε νερκούς και οβίδες, μπορεί να είναι πολύ πιο συνδεδεμένοι και να έχουν πολύ πιο στενή σχέση από δυο ανθρώπους παντρεμένους.
    Άρα η προδοσία, το τσαλάκωμα της ψυχής και η μνησικακία, να είναι βαθύτερα από αυτά δυο ανθρώπων παντρεμένων και χωρισμένων.

    Εγώ αυτό πιστεύω, σωστά ή λάθος.

    ------
    Επίσης, έχω την εντύπωση οτι η ΑΛΗΘΙΝΗ, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ, ΣΥΝΤΡΕΤΡΙΜΜΕΝΗ, ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ μετάνοια, αυτή η μετάνοια που έρχεται από τα κατάβαθα της ύπαρξης και συγκλονίζει γη και ουρανό, και μεταστρέφει την πορεία ζωής ενός ανθρώπου, ναι, αυτή μπορεί να είναι δυνατόν να αναστήσει την χαμένη εμπιστοσύνη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. @2:31
    Πραγματικά δεν είχα σκεφτεί ακραίες παιδικές ηλικίες...
    Νομίζω ότι το έθεσες πληρέστερα, περιστεράκι μου και σ'ευχαριστώ...

    Αναμφίβολα, η ΑΛΗΘΙΝΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ είναι εκείνη που μεταμόρφωσε πόρνους σε άγιους,
    και ληστές, (όπως ο αββάς ΜωΫσής ο Αιθίοπας)
    σε θεοφόρους πατέρες και άγια
    - στους αιώνες άφθορα και θαυματουργούντα-
    λείψανα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. αμανννν...λογια λογια......θεωρειες....τελικα μηπως γινεται πνευματικος αυνανισμος??

    στο διαταυτα????

    την ωρα που θα ξυπνησουμε απο το ληθαργο της αυταρεσκειας...δηλαδη στο θανατο τοτε θα δουμε πραγματικα ποσα συκα εχει το καλαθι του καθενος....

    Σαλογραια βαζεις ωραια θεματα...αλλα η αντιμετωπιση ειναι πολυ θεωρητικη....

    ναστε καλα ολοι....+++++++

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. 3:36 καλό μου
    Είναι απαραίτητη Η ΟΡΘΗ ΘΕΩΡΙΑ που περιλαμβάνει η ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ...

    Το τι πετυχαίνουμε ο καθένας στην προσωπική του
    π ρ ά ξ η, ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΤΟ ΠΟΥΜΕ ΔΗΜΟΣΙΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Ο Nimrodel έγραψε:
    "Και δεν θέλει το τέλειο με τη μία. Βήματα ζητάει μόνο. Για να μας πάρει από το χέρι και να μας τραβήξει κοντά του".

    ....ΚΑΙ ΡΩΤΩ....
    κοντά σε ποιον?
    κοντα του.
    ΚΟΝΤΑ Του-αν μιλαμε για ΤΟΝ ΘΕΟ.
    ....κοντα Του.
    ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ ΤΙ ΛΕΜΕ/ΤΙ ΓΡΑΦΟΥΜΕ.

    ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ.

    ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
    ΚΑΙ ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. 3.36 ΜΜ

    ΚΡΙΝΕΙΣ ΕΞ ΙΔΙΩΝ ΤΑ ΑΛΛΟΤΡΙΑ...........

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. 4:52
    Αγαπημένο μου ΟΛΟΙ, ΜΗΔΕΝΟΣ ΕΞΑΙΡΟΥΜΕΝΟΥ, ΚΡΙΝΟΥΜΕ ΕΞ ΙΔΙΩΝ ΤΑ ΑΛΛΟΤΡΙΑ.
    Το είχαμε συζητήσει αυτό, στο ποστάκι με τίτλο:
    "ΤΟ ΠΕΡΙΚΛΕΙΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ" θυμάσαι;
    Το ανέφερε νωρίτερα, στα σχόλια αυτής της ανάρτησης και ο ευγενέστατος Nimrodel...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Ο Ανώνυμος είπε... (4:51 μ.μ.)

    "ΚΟΝΤΑ Του-αν μιλαμε για ΤΟΝ ΘΕΟ.
    ....κοντα Του.
    ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ ΤΙ ΛΕΜΕ/ΤΙ ΓΡΑΦΟΥΜΕ."

    Έχετε απόλυτο δίκιο αγαπητέ.

    Ζητώ συγγνώμη και διαβεβαιώ πως δεν είχα καμία άσχημη ή προσβλητική πρόθεση και σε καμία περίπτωση δεν υποστηρίζω πως είναι λεπτομέρεια.

    Προσπαθώ πάντα τα πρώτα γράμματα όλων των αντωνυμιών (είτε προσωπικών, είτε κτητικών είτε δεικτικών) που αναφέρονται στον Θεό να τα γράφω κεφαλαία.

    Είμαι σίγουρος πως αν διαβάσετε τα υπόλοιπα σχόλιά μου θα δείτε πως το εφαρμόζω επιτυχώς στις περισσότερες περιπτώσεις.

    Σαν άνθρωπος όμως στους γρήγορους καιρούς που ζούμε ομολογώ πως μου ξεφεύγουν πολύ περισσότερα λάθη εκτός από αυτό (και δυστυχώς όχι μόνο ορθογραφίας), το οποίο έγινε από καθαρή απροσεξία και μόνο.

    Συμφωνώ όμως πως αυτό είναι το σημαντικότερο και σε καμία περίπτωση δεν είναι λεπτομέρεια.

    Συγγνώμη και πάλι.

    Πάντα φιλικώς και ειλικρινώς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. :-)Nimrodel

    Με κάνεις να χαμογελάω κάτω από τα μουστάκια του ...Γεώργιου Καραισκάκη(ξέρεις εσύ...)
    και να ΕΥΧΟΜΑΙ να ΜΗ σου τύχει γυναίκα

    (να προσέχεις και συ...όσον δύνασαι...)

    από κείνες τις ΠΡΟΚΟΜΕΝΕΣ που τα ΞΕΡΟΥΝ ΟΟΟΛΑ και που άμα τους φέρει ο Θεός ένα ΕΥΓΕΝΙΚΟ παλικάρι, του κόβουν τα ΚΥΡΙΑ σημεία του σώματός τους, με ξυραφάκια επικριτικών ΣΥΝΕΧΩΝ σχολιασμών,μετατρέποντάς τους σε χρόνο d.t. από σερνικά, χαρά Θεού, σε... αξιοθρήνητες, καταθλιμμένες ... ταραντέλες!

    Ευτυχώς που αυτός που σου έκανε το σχόλιο ήταν άνδρας, αλλιώς θα παρεξηγούσε το δικό μου σχόλιο το τωρινό και θα είχα να απολογούμαι για λογαριασμό σου...
    ;-)
    Τελικόν συμπέρασμα:
    ΚΑΛΗ Η ΕΥΓΕΝΕΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΤΡΕΣ, ΑΛΛΑ...ΑΠΟ ΕΝΑ ΣΗΜΕΙΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ...Η ΚΥΡΙΑ...ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ Στέκει στη θέση της.

    -Ποια είναι η θέση της;
    - Η θέση της είναι...ΕΝΑ ΒΗΜΑΤΑΚΙ
    ΠΙΣΩ
    ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΤΗΣ.

    Ναι, ναι, ΚΑΛΑ ΑΚΟΥΣΕΣ!
    Ε Ν Α ΒΗΜΑΤΑΚΙ ΠΙΣΩ!
    (μη σου πώ και δυο...έως πέντε..)

    ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΕΚΕΙΝΗ ΘΑ ΣΤΕΚΕΤΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ Ε Ν Α τουλάχιστον, ΒΗΜΑΤΑΚΙ ΠΙΣΩ ΤΟΥ,
    ΕΚΕΙΝΟΣ ΘΑ ΤΗΝ ΠΑΙΡΝΕΙ ΜΕ ΧΑΡΑ
    ΚΑΙ ΘΑ ΤΗΝ ΒΑΖΕΙ
    ΚΟΡΩΝΑ ΣΤΟ Κ Ε Φ Α Λ Ι ΤΟΥ...
    ;-)

    Αυτό βέβαια, αποτελεί κόκκινο πανί για λωλαμένες φεμινίστριες και θέμα μια άλλης ανάρτησης...

    Είσαι μεγάλο αστέρι νεαρέ, όμως...πρέπει να φεύγω από τον υπολογιστή...

    Φίλησέ μου τη μανούλα!
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. Αχ, αγαπητή Σαλόγραια,

    όχι μόνο θέμα ολόκληρης ανάρτησης είναι αλλά ολόκληρου blog.

    (όχι πως δεν θυμάμαι την ανάρτηση: http://salograia.blogspot.com/2009/10/blog-post_09.html που ήταν πραγματικά σημείο αναφοράς και ομολογώ πως την "πολυταξίδεψα" μέσω των ηλεκτρονικών δρόμων προς παραδειγματισμό και όχι μόνο...)

    Τα λέω και τα ξαναλέω όσο πιο ευγενικά φαντάζεσαι.
    Τα αναλύω και τα εξηγώ όσο λιγότερο επιθετικά μπορούν να φανούν.

    Όλα όσα αναφέρεις αλλά και ανέφερες κατά καιρούς με τα οποία συμφωνώ απερίφραστα χωρίς μάλιστα να είμαι κανενός είδους μισογύνης ανατολίτης.

    Και σε γνωστές αλλά και στην μία...

    Καμία δεν δύναται να καταλάβει.
    Και όλες μάλιστα απέχουν παρασάγγας από φεμινισμούς και βρίσκονται μέσα στην Εκκλησία.

    Τι σου είναι οι άτιμες οι ανασφάλειες και οι σύγχρονοι καιροί...

    Ούτε από πονηρία δεν πάει το μυαλό τους να τα κάνουν για να έχουν κέρδος!

    Να εύχεσαι αλλά μη με κομπλιμεντάρεις και πολύ γιατί είμαι μικρός και ακόμη τα παίρνω πάνω μου!

    Άσε που μετά το "ξύρισμα" γίνεται πιο εύκολα και δεν παίρνει καν χαμπάρι ο άλλος! ;-)

    Ευχαριστώ για όλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. Nimrodel
    Λες την ανάρτηση με τίτλο:
    "Η ΠΕΘΕΡΑ ΜΟΥ ΚΑΙ Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ"...

    Πράγματι, κατέθεσα την αληθινή εμπειρία μου απ' την πεθερά στη σχέση της με τον άντρα της, κυρίως, και πράγματι, διαβάστηκε από πολλούς- δεν ξέρω αν την κατάλαβαν.
    Προσωπικά, είδα ότι τη χλεύαζαν σε κάποιο μπλοκάκι...τόσο καταλάβαιναν τα παιδιά, δεν πειράζει...΄
    ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΚΑΛΑ...ΚΑΠΟΤΕ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. Nimrodel
    Δε θέλω να σε τρομάξω, αλλά...άμα η άλλη κραδαίνει από τώρα...τα ξυραφάκια, το ΚΑΛΟ ΠΟΥ ΣΟΥ ΘΕΛΩ, βάλε τα πόδια στην πλάτη και...ΤΡΕΧΕ ΛΟΛΑ ΤΡΕΧΕ...μπας και περισώσεις κάτι...Ξέρω δεν είναι εύκολο άμα έχεις δαγκώσεις λαμαρίνες...
    Το βλέπω και με τα παιδιά μου, που είναι στην ηλικία σου και ταλαιπωρούνται απο κορίτσια που δεν καταλαβαίνουν το Χριστό τους...
    (Δεν είμαι εγώ κακιά πεθερά...ΑΥΤΕΣ είναι ανεγκέφαλες υποψήφιες νυφούλες, χιχιχι και ΔΕΝ ξέρουν ΤΙ ΧΑΝΟΥΝ...χιχιχι!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. Σαλογραία μου, θέλω να πάρω την ανάρτησή σου αυτή που μου έχει αποσπάσει τη σκέψη και την προσοχή τόσες μέρες τώρα, και που ζηλεύω αφόρητα που δεν την έχω κάνει εγώ...(το παραδέχομαι με όλα τα φουσάτα..!)και θέλω να την αναδημοσιεύσω. Αν δεν σε πειράζει βέβαια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. Ρεγγίνα μου
    με κάνεις και γελάω...εντάξει είπαμε να γράψετε ένα καλό λόγο, αλλά ΜΗΝ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΝΟΥΜΕ ΚΙΟΛΑΣ!
    :-0

    "ΣΙΓΑ ΤΑ ΩΑ!" που μου φώναζαν και οι αρκουδόμαγκες των παιδικών μου χρόνων, όταν με έβλεπαν να τρέχω στο στάδιο..
    (ήμουνα και το πρώτο κατοστάρι στην περιφέρεια)

    και με ΚΟΡΟΙΔΕΥΑΝ τα παλιόπαιδα!
    :-(
    Χαχαχα!
    Να είναι καλά αυτοί, και συ ακόμα καλύτερα και ανέβασέ την ως έχει...αφου θες να μου κάνεις την ΤΙΜΗ, περιστεράκι μου...
    φιλιάαααα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. Υ.Γ.
    Να ξεκαθαρίσω ότι ό,τι γράφω ως σχόλιο εδώ μέσα, ΔΕΝ έχει καμία σχέση με ΚΑΝΕΝΑΝ φίλο αναγνώστη...
    Αποτελεί ΓΕΝΙΚΗ ΑΝΑΦΟΡΑ, που από την εμπειρία, πολλών χρόνων ζωής και συναπαντημάτων προέρχεται.
    Να έχετε όλοι, ένα ειρηνικό και γεμάτο πνευματική χαρά Σαββατοκύριακο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. 4.22 ΜΜ

    ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΣΑΦΗΣ
    ΑΡΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΣΑΙ ΑΝΤΙΛΗΠΤΗ.
    ΟΠΟΤΕ ...ΤΖΑΜΠΑ ΚΟΠΟΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  53. @4:32
    Κανένας κόπος, αγαπημένο μου, δεν είναι άδικος, αν γίνεται με αγαθή διάθεση και στο Όνομα του Κυρίου...
    Αν σε στενοχώρησα, χωρίς να είναι αυτή η προθεσή μου, ζητώ να με συχωρέσεις...αλλήλων τα βάρη βαστάζετε, λέει η Γραφή...
    Σε φιλώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  54. Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΣΕ ΣΥΓΧΩΡΕΣΕΙ.

    ΕΥΛΟΓΗΣΟΝ


    ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  55. Σαλογραία μου,
    εδώ σ έχω:http://mantrakina.blogspot.com/2011/01/blog-post_30.html

    ΚΑΙ: ΜΗΝ ΠΤΟΕΊΣΑΙ! Εσύ να τα λές ακόμα και εις ώτα μη ακουόντων! Πάντα κάποιος ακούει στα ενδότατα της ακοής.
    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  56. Ρεγγίνα
    ΜΕ ΓΕΙΑ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ!
    ΠΟΛΥ ΠΡΩΤΗ!
    Κατάλαβα ότι το mantrakina είναι όνομα περιοχής μάλλον, σωστά; και τι σημαίνει άραγε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  57. Μερικά χρόνια μετά...ξαναδιαβάζοντας τα σχετικά, της εδώ δημοσίευσης, συνειδητοποιώ ότι:όποιος "το έχει " να προσέχει το παραμικρό, το έχει.

    Όποιος δεν "το έχει", (διότι τυγχάνει κομματάκι...νεάντερταλ...) μάταιες όλες οι όψιμες προτροπές σαν και αυτές της παρούσας ανάρτησης!

    Καλές διακοπές σε όσους θα πάνε διακοπές.

    Προσωπικά, θα παραμείνω στην Πάτρα πάντα, στη βεράντα, να αγναντεύω τον γαλάζιο ουρανό παρέα με τον Πέτρο και τα περιστεράκια μου!

    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή