Κάθε ἄνθρωπος ἔχει κάποιο χάρισμα.
Βρὲς τὸ χάρισμά του καὶ ἐπαίνεσέ τον.
Χρειάζεται καὶ ὁ ἔπαινος (πρὸς τόνωσιν) καὶ ἡ καλωσύνη καὶ ἡ ἀγάπη.
Τότε ὁ ἄλλος καὶ πολὺ καλὸς νὰ μὴν εἶναι,
διὰ τὴν τιμήν, τὸν ἔπαινον, τὴν ἀγάπην ποὺ τοῦ ἐκδηλώνουν
ἐλέγχεται
καὶ γίνεται καλύτερος.
Γέρων Ἱερώνυμος τῆς Αἴγινας
Πηγή:Τρελογιάννης
27. Κάποιος από τους προορατικούς Πατέρας πρόσεξε τα εξής τα οποία και διηγείτο:
ΑπάντησηΔιαγραφή«Ενώ καθόμουν σε σύναξη μοναχών, ήλθαν οι δαίμονες της κενοδοξίας και της υπερηφανείας και κάθησαν δεξιά και αριστερά μου. Και ο πρώτος μού κεντούσε την πλευρά με το δάχτυλο της κενοδοξίας και με προέτρεπε να πω κάποιο όραμα ή κάτι που επετέλεσα στην έρημο.
Μόλις όμως τον απέκρουσα, λέγοντας, «αποστραφείησαν είς τα οπίσω και καταισχυθείησαν οι λογιζόμενοί μοι κακά» (Ψαλ. ξθ΄ 3), αμέσως ο δεύτερος από αριστερά μού ψιθύριζε στο αυτί: «Εύγε! Πολύ καλά έκανες! Έγινες μέγας, αφού νίκησες την αναιδέστατη μητέρα μου».
Τότε εγώ, χρησιμοποιώντας εύστοχα τον επόμενο στίχο του Ψαλμού, απήντησα: «Αποστραφήτωσαν παραυτίκα αισχυνόμενοι οι λέγοντές μοι∙ εύγε, εύγε πεποίηκας»! (πρβλ. Ψαλμ. ξθ΄ 4).
Όταν ερώτησα αυτόν τον προορατικόν, «πώς η κενοδοξία συμβαίνει να είναι μητέρα της υπερηφανείας», μου απήντησε:
«Οι μεν έπαινοι εξυψώνουν και δημιουργούν φούσκωμα∙ όταν δε εξυψωθεί η ψυχή, την παραλαμβάνει τότε η υπερηφάνεια και «αναφέρει αυτήν έως των ουρανών και καταφέρει έως των αβύσσων» (πρβλ. Ψαλμ. ρς΄ 26).
.................................
33. Όταν αυτοί που επαινούν ή μάλλον αποπλανούν αρχίσουν να μας επαινούν, ας θυμηθούμε αμέσως το πλήθος των ανομιών μας, και ασφαλώς θα δούμε ότι είμαστε ανάξιοι των επαίνων και των τιμών...
Υπέροχο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ την καλή ψυχή που μας το έστειλε.
Βέβαια, το κείμενο αναφέρεται περισσότερο σε αγώνα ΜΟΝΑΧΩΝ εν τω κοινοβίω...
ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ...ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΖΩΗ ΛΑΙΚΩΝ ΕΓΓΑΜΩΝ Π.Χ.
Εμείς οι έρμοι οι λαϊκοί, οι περιφερόμενοι μέσα στα στόματα των θηρίων, που υβριζόμεθα πανταχόθεν από τους κοσμικούς ως ΗΛΙΘΙΟΙ, τουλάχιστον, ΕΠΕΙΔΗ βαδίζουμε το στενό και τεθλιμμένο εκκλησιαστικό μονοπάτι, ίσως να χρειαζόμαστε αραιά και που, από τον εν Χριστω αδελφό μας, ΚΑΠΟΙΑ τονωτική κουβέντα, για να μη καταποντιστούμε απ' τους δαίμονες της ακηδίας και της απογνώσεως...
ΠΑΝΤΟΥ Η ΔΙΑΚΡΙΣΗ - ΤΟ ΜΕΙΖΟΝ.
Προσωπικά, ΑΚΟΥΡΑΣΤΑ ΘΑ ΞΑΝΑΠΩ, πιστεύω ότι η ΌΠΟΙΑ ΚΑΛΗ ΚΟΥΒΕΝΤΑ, Δ Ε Ν ΕΧΕΙ ΤΗΝ Π Α Ρ Α Μ Ι Κ Ρ Η ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΜΑΣ.
ΑΠΛΩΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΗΝ ΚΑΛΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΕΚΕΙΝΟΥ ΠΟΥ ΜΙΛΑΕΙ ΚΑΙ ΟΥΔΕΝ ΕΤΕΡΟΝ.
Το ίδιο θα είχα να πω για τους εκστομίζοντες κακές κουβέντες κατά του ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥ προσώπου του όποιου πλησίον.
ΒΑΣΙΚΑ, ΦΑΝΕΡΩΝΟΥΝ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΚΑΚΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΗΝ ΠΟΙΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΑΚΙΑΣ του συνανθρώπου μας...
Προβολή, ονομάζουν το φαινόμενο οι ψυχολόγοι...
ΟΥΔΕΙΣ ΔΥΝΑΤΑΙ ΝΑ ΚΡΙΝΕΙ Α Ν Τ Ι Κ Ε Ι Μ Ε Ν Ι Κ Α επί ηθικού βίου,
Ο Υ Δ Ε Ν Α.
ΤΕΛΙΚΟΣ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΚΡΙΤΗΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ.
ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ Ή ΜΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΕΚΑΣΤΟΥ, ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΡΙΝΟΥΜΕ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΑ ΟΣΑ ΔΟΓΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ, ΜΑΣ ΠΑΡΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ.
ΟΠΟΙΟΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΕΙ ΤΟ ΤΟΙΟΥΤΟΝ, ΚΑΤΑΝΟΕΙ ΌΤΙ Η ΟΠΟΙΑ ΚΑΤΑΚΡΙΣΗ Σ Υ Γ Κ Ε Κ Ρ Ι Μ Ε Ν Ο Υ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΕΠΊ η θ ι κ ο ύ , ΕΙΝΑΙ Α Ν Τ Ι Χ Ρ Ι Σ Τ Η ΚΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΗ.
Μ Ο Ν Ο Ο ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΘΑ ΚΡΙΝΕΙ ΤΗΝ Η Θ Ι Κ Η ΕΚΑΣΤΟΥ, ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΠΙΓΕΙΟΥ ΒΙΟΥ ΜΑΣ.
ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ ΝΑ ΤΟ ΕΝΘΥΜΟΥΜΑΣΤΕ ΑΥΤΟ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΠΕΡΙΓΕΛΟΣ ΤΩΝ ΔΑΙΜΟΝΩΝ...
35. Ως επί το πλείστον οι απλοί και απονήρευτοι δεν περιπίπτουν στο φαρμακερό αυτό πάθος, αφού άλλωστε η κενοδοξία είναι διώκτης της απλότητας και επίπλαστη συμπεριφορά.
ΑπάντησηΔιαγραφή36. Υπάρχει κάποιο σκουλήκι που, αφού αυξηθεί, βγάζει φτερά και πετά στα ύψη. Ομοίως και η κενοδοξία σαν αυξηθεί, γεννά την υπερηφάνεια, που είναι ο αρχηγός και η τελείωση όλων των κακών.
Εικοστό πρώτο σκαλοπάτι! Όποιος από αυτήν, την κενοδοξία, δεν αιχμαλωτίσθηκε, δε θα περιπέσει στην αντίπαλη του Θεού ακέφαλη υπερηφάνεια.
Πηγή: Κλίμαξ, Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου, Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής 2003
ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΣΧΗΜΟ
ΑπάντησηΔιαγραφήΝΑ ΚΟΛΑΚΕΥΕΙΣ
ΚΑΙ ΝΑ ΓΛΕΙΦΕΙΣ`!
ΤΟ ΝΑ ΠΕΙΣ ΕΝΑ ΕΓΚΑΡΔΙΟ ΛΟΓΟ
ΚΑΙ ΜΙΑ ΕΥΧΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΟΥ
Ο ΘΕΟΣ ΤΟ ΒΛΕΠΕΙ.
ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΣΙΓΚΟΥΝΗΣ
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ->ΔΗΛΑΔΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΓΑΠΗ
ΑΛΛΑ ΦΛΥΑΡΕΙ ΚΟΛΑΚΕΥΟΝΤΑΣ
Ο ΘΕΟΣ ΤΟ ΒΛΕΠΕΙ...........
.....................
ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ+
ΚΑΛΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ!
@4:41
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστούμε πολύ περιστεράκι μου και για τα κειμενα.
ΕΠΕΙΔΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ, Ο Λ Α ΤΑ ΒΛΕΠΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΞΕΡΕΙ...ΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ ΕΙΡΗΝΗ.
Φιλιάαα!
AMHN+
ΑπάντησηΔιαγραφή(ΠΑΡΑΚΑΛΩ)
KAΛΗ ΑΥΡΙΑΝΗ...
Καλή αυριανή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε χαρά και ειρήνη ψυχής!
Σαλογραία μου είναι δοκιμασμένο. Είναι τα γνωστά "θετικά strokes", αυτά που δεν είναι κολακείες ούτε υπερβολές αλλά αποδίδουν εκείνο το καλό που βλέπεις σε ικανότητα ή σε δεξιότητα ή σε προσπάθεια στον άλλον. Είναι τουλάχιστον μία δικαιοσύνη να το πεις, και ο άλλος ενθαρρύνεται να το πολλαπλασιάσει αλλά και συ νοιώθεις καλύτερα μέσα σου. Μ αρέσει να το κάνω. Έχω συναντήσει όμως και άνθρωπο τόσο προκατειλημμένο και τόσο καχύποπτο που να με κοιτάξει με απύθμενη καχυποψία γαι την καλή κουβέντα που είπα, ψάχνοντας την ίδια στιγμή να βρεί κάποια ..κακή πρόθεση.. Ό καθείς αντιλαμβάνεται στο βαθμό που μπορεί να δει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα φιλιά μου
Ρεγγίνα έγραψε:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Έχω συναντήσει όμως και άνθρωπο τόσο προκατειλημμένο και τόσο καχύποπτο που να με κοιτάξει με απύθμενη καχυποψία γαι την καλή κουβέντα που είπα, ψάχνοντας την ίδια στιγμή να βρεί κάποια ..κακή πρόθεση.. Ό καθείς αντιλαμβάνεται στο βαθμό που μπορεί να δε¨".
....................
Ρεγγίνα μου, όπως το παρατηρείς:
ίσως το έχω ξαναπεί...
Καλωσόρισα μια φορά ένα νέο συνάδελφο στη δουλειά, με χαρούμενο ύφος- έτσι για να τον κάνω να νιώσει πιο φιλικά-
(πρώτη φορά τον έβλεπα κιόλας,ε λοιπόν, ίσα που δε με έβρισε...
Επαθα σοκ.
Εκεί κατάλαβα, αυτό που μας έλεγαν σε κάτι σεμινάρια, ότι "ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΠΟΥ ΕΚΠΕΜΠΕΤΑΙ, Δ Ε Ν ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΠΟΥ ΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ"...
ΕΚΕΊ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΟΤΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΛΑΒΑΙΝΕΙ Ο,ΤΙ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΕΙ, ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ, ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΟΡΕΣ, ΛΑΒΑΙΝΕΙ Ό,ΤΙ Ή Δ Η ΕΧΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΣΚΕΨΗ ΤΟΥ...
Πρώτος βαθμός φώτισης, ίσως το να συνειδητοποίησουμε ότι ΔΕΝ είμαστε μέσα στην ψυχή του πλησίον, και ΟΥΤΕ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΜΑΝΤΕΥΟΥΜΕ ΤΙΣ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ, ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ, ΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΟΥ...ΣΕ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΖΗΤΗΜΑ...
Δεύτερος βαθμός φώτισης, η διάθεση ΝΑ ΕΠΑΙΝΕΣΟΥΜΕ, ΑΥΤΟ ΠΟΥ Η ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΕΔΩΣΕ ΜΕ ΠΛΟΥΣΙΑ ΑΓΑΠΗ, ΩΣ ΤΑΛΑΝΤΟ...
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΠΑΝΩ ΣΤΗ ΓΗ ΧΩΡΙΣ ΤΑΛΑΝΤΟ.
ΚΑΙ Η ΓΕΝΝΗΜΕΝΗ ΚΩΦΑΛΑΛΗ ΚΑΙ ΤΥΦΛΗ ΕΛΕΝ ΚΕΛΛΕΡ, ΕΙΧΕ ΜΕΓΙΣΤΟ ΤΑΛΑΝΤΟ.
Η ΚΑΛΗ ΤΗΣ ΔΑΣΚΑΛΑ, ΣΤΗΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ ΤΟ ΑΝΕΒΑΣΕ ΚΑΙ ΤΗ ΒΟΗΘΗΣΕ ΝΑ ΤΟ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΡΟΠΟ...
ΥΠΕΡΟΧΗ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΗΣ...
Καλό βράδυ, περιστεράκι μου...
χρειάζεται διακριτικός έπαινος από τον γονιό στο παιδί, έτσι διδάσκεται ο έπαινος. οποιος δεν αναγνωρίζει τα προτερήματα του άλλου μπορεί να πέσει στην αχαριστία, στο παράπονο κλπ. για αυτό δεν πρέπει να παραβλέπουμε τον έπαινο αλλά θέλει μέτρο και τρόπο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΛΗΜΕΡΑ+ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΣΕ ΜΑΛΩΝΕΙ ΔΗΜΟΣΙΩΣ ΠΟΛΥ ΣΚΛΗΡΑ
ΚΑΙ ΑΔΙΚΑ
ΚΑΙ ΠΡΙΒΕ ΣΕ ΕΓΚΩΜΙΑΖΕΙ....
ΤΙ ΕΙΝΑΙ?
ΕΥΛΟΓΗΣΟΝ.
(ΜΙΑ ΑΠΟΡΙΑ ΗΤΑΝΕ)
Ενδιαφέρον.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαλογραία αγαπητή
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ σοφός τίτλος της ανάρτησης σας συνδέει την κατάθλιψη με την άρνηση επαίνου του άλλου. Άρνηση επαίνου είναι η αδυναμία προσωπική σχέσης με τον άλλον. Η προσωπική σχέση είναι πρωτίστως η υπέρβαση της λογικής που απαιτεί την κατηγοριοποίηση του άλλου με βάση κριτήρια αντικειμενικά και ως εκ τούτου συμβατικά, χρηστικά. Η υπέρβαση της λογικής προς το άλλον είναι διαδικασία εκ-στατική, αποσυμπιεστική, είναι το ξεκίνημα του ταξιδιού στην μοναδική ετερότητα του άλλου. Και τι άλλο είναι ο έπαινος παρά ο λόγος περί του μοναδικού; Τουναντίον η παγίδευση στον ακίνητο συμπαγή κόσμο της από την εμπειρία από-λυτης λογικής είναι συμπίεση, κατά-θλιψη, ορφάνια.
Ευλογημένη Κυριακή
Emmanouil
Mosaisista...αγαπημένη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι, χρειάζεται ΔΙΑΚΡΙΣΗ και ΜΕΤΡΟ, και στον έπαινο στον ψόγο...ο πολύς, πρώιμος έπαινος δημιουργεί αναίσθητους εγωκεντρικούς τύπους, ο ανελέητος ψόγος μπορεί να δημιουργήσει ανθρώπους που έχουν ήδη ηττηθεί από την απελπισία, πριν κάν ξεκινήσουν το βίο τους.
Τόσο η ανατροφή τέκνων όσο και η συντήρηση φιλίας ή όποιας άλλης σχέσης απαιτεί ΠΟΛΥ ΛΕΠΤΕΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΠΑΓΟ...και ΦΩΤΙΣΗ...από τη Χάρη...
@10:59 περιστεράκι μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην ερώτησή σου, δεν μπορεί να δοθεί μία απάντηση...είναι πολυπαραμετρικό το ζήτημα...
και περίπλοκο...
Ξέρω σύζυγο που φέρεται εξαιρετικά στη σύζυγό του και που της μιλάει με άφατη ευγένεια στο πριβέ, αλλά ενώπιον τρίτων την κάνει σκουπίδια, επειδή δεν μπορεί να μιλήσει νευριασμένα σε κάποιους άλλους παρευρισκόμενους...
Ξέρω έναν άλλον που δε χαλάει χατίρι ποτέ στη γυναίκα του, αλλά ενώπιον τρίτων της φέρεται σαν να είναι σκουπίδια για να βλέπουν οι άλλοι το..αντριλίκι του...
Ξέρω κι άλλες περίεργες περιπτώσεις...δεν υπάρχει μία απάντηση...
Emmanouil έγραψε:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Και τι άλλο είναι ο έπαινος παρά ο λόγος περί του μοναδικού;
Τουναντίον η παγίδευση στον ακίνητο συμπαγή κόσμο τής- από την εμπειρία από-λυτης- λογικής είναι συμπίεση, κατά-θλιψη, ορφάνια".
..................
Σαλογραία απάντησε:
(σντουπ! Δεν πρόλαβε να απαντήσει...έπεσε ξερή στο δάπεδο άμα διάβασε...)
ΜΑ ΓΙΑ ΟΝΟΜΑΑΑΑ!
:-)
Καλησπέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣημαντικά όλα αυτά που ειπώθηκαν,αλλά πιστεύω πως κάποιες στιγμές της ζωής μας χρειάζεται και ο έπαινος.
Δεν μπορεί να πάρεις κάποιο δίπλωμα και να μην ακούσεις μια καλή κουβέντα..δεν μπορεί να σε φιλοξενήσει κάποιος και να μην ανταποδώσεις το ευχαριστώ σε αυτόν που σε φιλοξένησε...δεν μπορεί να μην εκφράσει κανείς δυο λόγια από την καρδιά του σε κάποιον..να μην πεις στην μητέρα σου
''Μητέρα μου σε ευχαριστώ που με γέννησες ,που ήσουν τα πάντα για εμένα ..δεν μπορεί να μην πεις στο Θεό ''ευχαριστώ Θεέ μου που με έφερες στη ζωή για να σε γνωρίσω..που με αγάπησες πριν ακόμη να γεννηθώ...
Το ίδιο είναι και με τον σύζυγο,τον συγγενή η το φίλο με τον οποίο έχει κανείς μοιραστεί χαρές και λύπες..
Αν δεν πεις σε όλους αυτούς μια καλή κουβέντα πότε θα την πεις;όταν πεθάνουν;
Πρέπει να ξέρει κανείς πότε να επαινέσει..
Πιστεύω πως ο εν διακρίσει έπαινος είναι και για τους υπόλοιπους τιμή αφού όλοι είμαστε ενωμένοι μεταξύ μας.
Οταν όμως καταντάει αυτός να γίνει και ψωμοτύρι στο στόμα των ανθρώπων τότε κάνει και κακό στην ψυχή του άλλου..
Για μένα πάνω από όλα με ενδιαφέρει τι λέγει ο Θεός πρώτα και τι απόφαση θα πάρει για τον καθένα μας..από εκεί και εκεί καλοδεχούμενος είναι και ο έπαινος που είναι μια έκφραση αγάπης του άλλου.
Αλλά πάνω από όλα να υπάρχει ταπεινό φρόνημα οτι δεν αρέσουν όλα στο Θεό ότι κάνουμε..και οτι ο έπαινος δεν είναι η defacto τοποθέτηση της ψυχής στην Ουράνιο Βασιλεία.
πηνελόπη
Πηνελόπη
ΑπάντησηΔιαγραφήοι άνθρωποι της δικής μου γενιάς, δεν άκουγαν εύκολα έπαινο, ούτε από γονείς, ούτε από δασκάλους.Ίσως αυτό μας έκανε να προσπαθούμε περισσότερο...να μη θεωρούμε ότι όλη η κοινωνία κάτι μας χρωστάει.
Νιώθαμε περισσότερο ότι ΕΜΕΙΣ οφείλαμε στην κοινωνία, να ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΜΕ...
Ίσως να ήταν καλύτερα...η νεκροψία θα δείξει..
:-)
Το θέμα το βλέπω ως εξής..
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω ανοιχτά τα μάτια μου ή κλειστά;
Βλέπω το περιβάλλον μου ή έχω στραμένη τη ματιά μου μόνο προς τον εαυτό μου;
Βλέπω τη πιθανή καλοσύνη του άλλου;
Βλέπω τα ταλέντα του, τα χαρίσματά του;
Είναι απειλητικά τα χαρίσματά του για τη δική μου διάθεση;
Βλέπω τη χαρά του άλλου;
Χαίρομαι με τη χαρά του άλλου; Συμπάσχω, συμμετέχω με τη χαρά του άλλου;
Εκτιμώ την ομορφιά που υπάρχει γύρω μου;
Έχω ευγνωμοσύνη για τα καλά στοιχεία που υπάρχουν γύρω μου;
Αν ναι, τότε "επαινώ".
Αν "επαινώ", τότε απομακρύνομαι από την κατάθλιψη.
Το ερώτημα είναι, έχω φόβο Θεού όταν "επαινώ"; Έχω πραγματική ταπείνωση όταν "επαινώ"; Ή νιώθω υπεροψία κάθε φορά που "επαινώ" διότι "είμαι καλός χριστιανός και κάνω καλά τη δουλειά μου και λέω επαίνους";
Εμένα η γιαγιά μου μπορεί να κάνει μια αρνητική κρίση προς εμένα με τέτοια ταπείνωση που να νιώσω οτι μιλά με πολλή αγάπη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό την άλλη μπορεί να ακούσω μια καλή κρίση (έναν έπαινο) προς εμένα που να μου φαίνεται οτι έχει ειπωθεί με υπερηφάνια και να είναι αντιπαθητικός προς εμένα.
Για εμένα, νομίζω δεν έχει τόσο σημασία αν κάποιος κάνει καλές ή κακές κρίσεις (επαίνους ή όχι) όσο το αν μιλά με ταπείνωση ή υπερηφάνια.
Προς ανων.7:50 και 7:56
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΥΧΑΡΙΣΤΩ εκ καρδίας ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ...
Αυτό με τη γιαγια πολύ μου άρεσε.
Όλα ξεκινάν από την ΕΚΠΕΜΠΟΜΕΝΗ ημετέρα , είτε ταπείνωση, είτε υπερηφάνεια, ΠΡΑΓΜΑΤΙ!
Κάποτε είχα ένα γέροντα, με έβριζε, "γουρούνα" και "γύφτισσα" όποτε με έβλεπε...
ΔΕ ΜΕ ΠΕΙΡΑΖΕ ΔΙΟΤΙ Ε Β Λ Ε Π Α ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΣΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ...ίσως το έχω αναφέρει και παλιότερα...
Ο ΣΚΟΤ ΠΕΚ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΓΝΩΣΤΟΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΝΤΕΛΩΣ.
ΚΙ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΠΟΤΕΕΕ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΘΗΚΕ ΣΕ ΘΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ...ΑΓΙΩΝ ΚΛΠ
ΜΕΡΗ ΟΠΟΥ ΣΥΧΝΑΖΟΥΝ ΑΓΙΟΠΑΤΕΡΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ!
Η ΛΕΖΑΝΤΑ ΑΥΤΗ
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΗ.
ΞΕΡΩ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΕΝΩ ΚΑΙ ΕΠΑΙΝΟΥΝ
ΚΙ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑΧΟΙ Η ΜΟΝΑΧΕΣ
Η ΠΙΣΤΟΙ ΑΠΛΟΙ
ΠΑΣΧΟΥΝ ΑΠΟ ΜΙΑ ΚΑΠΟΙΑ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ
ΔΙΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΚΟ ΕΠΟΜΕΝΟ
ΝΑ ΘΛΙΒΕΤΕ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕ ΟΛΑ ΟΣΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ!
ΕΚΤΟΣ ΚΙ ΑΝ
ΕΝΝΟΕΙΤΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑ ΚΟΣΜΟΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ
ΤΩΝ ΨΥΧΙΑΤΡΩΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΙΔΕΑ
ΑΠΟ ΧΑΡΜΟΛΥΠΗ
ΑΠΟ ΘΛΙΨΕΙΣ-ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ
ΚΛΠ ΠΕΙΡΑΣΜΟΥΣ!
ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΑΚΡΙΣΗ
ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΒΓΑΖΟΥΜΕ
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΤΕΤΟΙΟΥ ΤΥΠΟΥ
-ΟΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΠΥΡΕΤΟ=ΕΧΕΙ ΚΑΡΚΙΝΟ!-
ΕΥΛΟΓΗΣΟΝ.
(ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΠΙΟ ΑΝΟΗΤΟ
ΑΠΟ ΕΝΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ-Η ΜΙΑ ΔΙΑΓΝΩΣΗ
ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ Η ΙΔΙΑ....ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ)
Ξέρετε τι σκεφτόμουν;την παραβολή των 10 λεπρών...οι οποίοι είχαν μια κάποια πίστη,ο Κύριος τους θεράπευσε αλλά μόνο ο ένας ο Σαμαρείτης Τον ευχαρίστησε και έδειξε την ευγνωμοσύνη του πρός Εκείνον.Ο Ιησούς γύρισε και είπε''Δεν θεραπεύτηκαν και οι δέκα; που είναι οι άλλοι εννέα;''Είχε ανάγκη ο Κύριος από ευγνωμοσύνη;Θα μπορούσε ίσως να εννοήσει οτι όλοι πρέπει να μάθουμε να είμαστε ευγνώμονες και να μάθουμε να ευχαριστούμε ό,τι μας προσφέρει ο Θεός και ό,τι μας δίνουν οι άνθρωποι.Αυτό σκέφτηκα και το καταθέτω αδελφοί..πην
ΑπάντησηΔιαγραφήΚύριος ποιμαίνει με και ουδέν με υστερήσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕις τόπον χλόης, εκεί με κατεσκήνωσεν, επί ύδατος αναπαύσεως εξέθρεψε με.
Την ψυχήν μου επέστρεψεν, ωδήγησε με επί τρίβους δικαιοσύνης, ένεκεν του ονόματος αυτού. Εάν γαρ και πορευθώ εν μέσω σκιάς θανάτου, ου φοβηθήσομαι κακά, ότι συ μετ΄ εμού ει.
Η ράβδος σου και η βακτηρία σου αύται με παρεκάλεσαν.
Ητοίμασας ενώπιον μου τράπεζαν, εξεναντίας των θλιβόντων με.
Ελίπανας εν ελαίω την κεφαλήν μου και το ποτήριον σου μεθύσκον με ωσεί κράτιστον.
Και το έλεος σου καταδιώξει με πάσας τας ημέρας της ζωής μου και το κατοικείν με εν οίκω Κυρίου εις μακρότητα ημερών.
9:02 MM ΠΗΝ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΛΗΣΠΈΡΑ.
ΑΛΛΟ ΠΡΑΓΜΑ Η ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ
ΑΛΛΟ Ο ΕΠΑΙΝΟΣ.
Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΑΣ
-μοῦ λέει ο λογισμός μου-
να τονίσει την ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ
(ΤΩΝ 9 ευεργετιθέντων
απο το Θεο..)
αλλά και την σημασία της ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ->
ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ ΤΟΥ ΕΝΟΣ!
------------------ΟΥΔΕΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΕΧΕΙ Ο ΕΠΑΙΝΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ+ΤΗΝ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ!
-ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ, τα πιο πολλα ευχαριστω σε όλες τις αναρτησεις τα εχει γραψει η ελαχιστοτης μου.
ΣΤΟΥΣ ΕΠΑΙΝΟΥΣ,ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ.
ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ.
ΕΥΛΟΓΗΣΟΝ.
--------------------------
(9 αχαριστοι εβραιοι
1 ευγνωμων Σαμαρειτης)
Εις τον Κύριο Ιησού Χριστό
ΑπάντησηΔιαγραφήΔέσποτα Χριστέ, ο Θεός, ο τοις πάθεσί Σου τα πάθη μου θεραπεύσας,
και τοις τραύμασί Σου τα τραύματά μου ιατρεύσας,
χάρισαί μοι τω πολλά Σοι πταίσαντι δάκρυα κατανύξεως·
συγκέρασόν μου το σώμα,
από οσμής του ζωοποιού σώματός Σου, και γλύκανόν μου την ψυχήν,
τω Σώ τιμίω αίματι, από της πικρίας, ην με ο αντίδικος επότισεν.
Υψωσόν μου τον νουν προς Σε, κάτω ελκυσθέντα, και ανάγαγέ με από του χάσματος της απωλείας· ότι ούκ έχω μετάνοιαν,
ούκ έχω κατάνυξιν, ούκ έχω δάκρυον παρακλητικόν,
τα επανάγοντά με τέκνα προς ιδίαν κληρονομίαν.
Εσκότισμαι τον νουν εν τοις βιωτικοίς πάθεσι, και ούκ ισχύω ατενίσαι προς Σε εν οδύνη,
ού δύναμαι θερμανθήναι τοις δάκρυσι της προς Σε αγάπης.
Αλλά, Δέσποτα Κύριε Ιησού Χριστέ, ο θησαυρός των αγαθών, δώρησαί μοι μετάνοιαν ολόκληρον, και καρδίαν επίπονον εις αναζήτησιν Σου· χάρισαί μοι την χάριν Σου,
και ανακαίνισον εν εμοί τας μορφάς της Σης εικόνος.
Κατέλιπόν Σε, μη με εγκαταλίπης·
έξελθε εις αναζήτησίν μου,
επανάγαγέ με προς την νομήν Σου,
συναρίθμησόν με τοις προβάτοις της εκλεκτής Σου ποίμνης,
και διάθρεψόν με συν αυτοίς εκ της χλόης των θείων Σου Μυστηρίων·
πρεσβείαις της Πανάγνου Μητρός Σου,
και πάντων των Αγίων Σου·...
+Αμήν.
Θεραπευτική προσευχή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΥΧΑΡΙΣΤΩΩΩΩ!
κι εγώ αυτό ένιωσα όταν τη διάβασα
ΑπάντησηΔιαγραφήτη θεραπευτική της δύναμη.
ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ!
ΚΑΛΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ...+
Ένας καλός λόγος πρός τον άλλον μπορεί να θεωρηθεί και έπαινος ακόμη και αν είναι λόγος ευχαριστίας..όταν δηλαδή πεις στον άλλονΑ
ΑπάντησηΔιαγραφή''Τί όμορφο ήταν αυτό που είπες με συγκίνησε!
Σε ευχαριστώ..όπως θέλει το παίρνει κανείς το παίρνει και σαν έπαινο το παίρνει και σαν ευχαριστία.
Επίσης μπορεί να πει κανείς:
''Πραγματικά ήσουν πολυ καλή μαζί μου,γιαυτό σε ευχαριστώ!''
Όπως θέλει το παίρνει κανείς και σαν ευγενεια και σαν έπαινο αλλά και σαν ευχαριστία .
Αλλο ένα παράδειγμα ..μπορεί να πεί κανείς στον άλλον ''κέρδίζεις την εμπιστοσύνη μου γιαυτό σου βγάζω το καπέλο''..η ''Το πήρες το δίπλωμα παιδί μου;Μπράβο σου!''
χιλιάδες παραδείγματα έχουμε που δεικνύουν όλα αυτά τα συναισθήματα για να τιμήσουμε το πρόσωπο που αισθανόμαστε για αυτό πράγματα.πην
[Αν πάλι λάθος κάνω συνχωρέστε με!]
Πρός @ 9¨59
ΑπάντησηΔιαγραφή"---ΟΥΔΕΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΕΧΕΙ Ο ΕΠΑΙΝΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ+ΤΗΝ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ!"
...λάθος! Εχει αμεση σχέση ό επαινος μέ τήν ευχαριστία ευγνωμοσύνη, καί τά τρία μαζί είναι εκφραστικά τής αγάπης!
"ΣΤΟΥΣ ΕΠΑΙΝΟΥΣ,ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ.
ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ"
To βασικό θέμα της ανάρτησης ήταν η άρνηση να επαινέσουμε, που μας δημιουργεί σκοτεινό κλίμα στην ψυχή και η προτροπή να επαινέσουμε εν Κυρίω...από τον αγιώτατο Ιερώνυμο της Αίγινας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ επαινών εν Κυρίω, ούτε ζημιώνει, ούτε ζημιώνεται...
Το αντίθετο μάλιστα, θα έλεγα...
πολλοί επαινοῦν ΧΩΡΙς να ποῦν ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛΙΓΟΙ ΛΕΝΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΠΑΙΝΟΥΝ
ΔΙΟΤΙ ΕΞΑΝΤΛΗΘΗΚΑΝ ΟΙ ΕΠΑΙΝΟΙ!!!
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΕΙΓΜΑ ΑΓΑΠΗΣ Ο ΕΠΑΙΝΟΣ,ΣΚΕΤΟΣ.
ΣΥΝΟΔΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΠΡΑΞΗ ΑΓΑΠΗΣ.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΣ Ο ΕΠΑΙΝΟΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΦΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΝΕΝΟΣ.
Η ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ
ΔΙΟΤΙ Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΤΗΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ
ΚΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ
ΑΠΟ ΤΟ ΜΗΝ ΠΕΙΣ ΕΝΑ ΕΠΑΙΝΟ!
ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΝΑ ΜΑΣ ΕΙΠΕ
ΠΟΥΘΕΝΑ
ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΙ ΕΠΑΙΝΟΙ
ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΑΙΝΟΥΝΤΕΣ.
ΕΥΛΟΓΗΣΟΝ.
9.58 ΠΜ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ+ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ.
http://plibyos.blogspot.com/2011/11/blog-post.html
ΑπάντησηΔιαγραφή;-) Μου αρέσει να ξαναδιαβάζω τα σχόλια μετά από καιρό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι σαν να ξανακοιτάζω παλιές φωτογραφίες, Σώτη μου...