Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2009

<Δική μου είναι η εκδίκηση...>



Λοιπόν, λατρεμένο μου, προσωπικά, στο λέω με πάσα εντιμότητα, άν δεν ήμουνα μια

κατηχητικούδα του ΜΗ κερατά, έτσι και με πείραζε κάποιος, θα του ανταπέδιδα όχι οφθαλμόν

αντί οφθαλμού, μόνο, όχι τέτοια ψιλοπράγματα, α μπα!

Δεν θες να ξέρεις, τί θα του έκανα.

Το είπα μια φορά και φωναχτά, το παραπάνω και με κοίταξε με περιφρόνηση, ο καλός μου ο Μάριος, αναστενάζοντας:

-Καλά! Είσαι τόσο άθλιος άνθρωπος, μάνα;
Είσαι τόσο μικρόψυχη;

-Ναι, βρε!
Είμαι και γουστάρω και δεν θα δώσω λογαριασμό σε κανέναν!
Άμα με πειράξουνε, θα τους πειράξω!
Δεν θα κάθομαι με σταυρωμένα χέρια σαν καρπαζοεισπράχτορας, για να πίνουν αυτοί ουίσκια εις υγείαν του κορόιδου, για Όνομααα!

Και ενώ κινούμαι στο έδαφος αυτής της νοητικής περιοχής, ότι και βέβαια, θα ανταποδώσω, αν κάποιος με... κουρδίσει άγρια

( Παναγία μου, κανείς ας μη με βάλει στη συγκεκριμένη δοκιμασία, το καλό που του θέλω...)

πέφτει πάλι στο ξερό χώμα τής συνείδησής μου- σαν απαλή βροχή τού Φθινόπωρου- μια φωτεινή φράση από την Αγία Γραφή:

< Εμοί εκδίκησις, εγώ ανταποδώσω, λέγει Κύριος.>
(Προς Εβραίους κεφ.ι, στίχος 30)

Την είδα και χάζεψα.

Κάνει τέτοια πράγματα ο Κύριος;

Ανταποδίδει;

-Βεβαιότατα, μανδάμ, ανταποδίδει!

Όχι όμως, όπως εσύ φαντάστηκες -παιδιόθεν- την ανταπόδοση.

Όχι με εμπάθεια οργής.

Όχι με την -παραμικρή- κακία και ανθρώπινη ή δαιμονική εκδικητικότητα, που μας πλασάρουν οι εβραίοι σκηνοθέτες του σινεμά.

Ο Τριαδικός Θεός που λατρεύουμε οι Ορθόδοξοι, έχει για ό λ α Του τα πλάσματα, την τελειότητα μιας ανερμήνευτης και απαθούς αγάπης.

Από το Μηδέν εις το Είναι, μάς έφερε.

Έδωσε τους Νόμους, τους φυσικούς και τους νόμους τους πνευματικούς και με βάση αυτούς τους Νόμους, όρισε να πορευόμαστε.

Όποιος παραβαίνει το Νόμο είτε το φυσικό είτε τον πνευματικό, εισπράττει τις συνέπειες αυτής της παράβασης, αργά ή γρήγορα, με τη μορφή απαραμύθητου ψυχικού ή σωματικού πόνου.

Και γιατί δεν πρέπει -εγώ προσωπικά- να ανταποδώσω κακία στην κακία αλλά να περιμένω- και γύρευε πόσον καιρό πρέπει να περιμένω(με τα νεύρα τσατάλια από την καθυστέρηση) για τη θεία επέμβαση- την απόδοση δικαιοσύνης από τον Κύριο;

Δεν πρέπει να ανταποδώσω, διότι, η ίδια- ως άνθρωπος ατελής και σκοτισμένος- αν προσπαθήσω να ανταποδώσω, θα ανταποδώσω πάντα κάτι παραπάνω από το κακό που νομίζω ότι μου έκανε ο απέναντι.
Ανταποδίδοντας- έστω, άθελά μου- κάτι παραπάνω, θα δημιουργήσω στην ψυχή τού θιγόμενου πλησίον, ένα έλλειμμα δικαιοσύνης
που θα φέρει στην επιφάνεια των σχέσεων, νέα συναισθηματικά προβλήματα και εμπλοκές επώδυνες.

Θα πει-ας υποθέσουμε- η πεθερά:

-Εγώ- η καλή γυναίκα- απλώς, Ανοικοκύρευτη την είπα!
Αυτή γιατί μού 'δωσε μια φτυσιά στα μούτρα;
Η φτυσιά αποτελεί παραπάνω προσβολή από την προσβολή που της έκανα!

Και θα με σπρώξει.

Σπρώχνοντάς με-η αδικημένη- αστραπιαία θα σκεφτώ:

-Όπα! Τι είναι αυτά;
Τσαμπουκαλεύονται και οι πεθερές στον 21ο αιώνα;
Προσωπικά, μια δροσερή φτυσιά στα μούτρα, τἠς πέταξα.
Αυτό το... Αλτσχάιμερ, πώς μου τη βγαίνει με κόκκινο;

Και θα της κοπανήσω μια μπουνιά στο χέρι που με έσπρωξε, έτσι!
Για να ...μάθει!

Η πεθερά,από τη μεριά της, ξαφνιασμένη και αστραπιαία αντιδρώντας
(νευρώνες είναι αυτοί, Διονυσάκη μου)
θα μου ανταποδώσει τη μπουνιά.
Τυλιγμένη πιά και γω στο πάθος τής οργής, θα συνεχίσω ηρωικά, με μια κλοτσιά στο καλάμι της, εκείνη, τότε με μάτι θολό,αρπάζοντας το χασαπομάχαιρο της κουζίνας,θ'αρχίσει να με κυνηγάει γύρω γύρω απο το τραπέζι και, αν δε βρισκόταν ένα χαλί κακοστρωμένο- να πεδικλωθεί η χριστιανή να πέσει ανάσκελα μένοντας αναίσθητη- δεν ξέρω πώς θα τη γλιτώναμε την τραγωδία, την αποφράδα ημέρα εκείνου του -ευτυχώς- φανταστικού διαλόγου που μόλις περιέγραψα.

Γιατί, όμως, στα εξομολογούμαι αυτά, φωναχτά,λατρεμένο μου;

Για να ακούσω, επιτέλους- με τα μισόκουφα αυτάκια μου- ότι η βία φέρνει
υ π ο χ ρ ε ω τ ι κ ά κλιμάκωση βίας που μόνο με θάνατο -ίσως- να τερματίζεται.

Και γιατί δεν μπορούμε να ανταποδώσουμε ε π α κ ρ ι β ώ ς εμείς οι άνθρωποι, τιμωρία στην τιμωρία;

Δεν θα κουραστώ να το επαναλαμβάνω, περιστεράκι μου, μέχρι τελικής εμπέδωσης:

Λόγω της κατασκευής τής ψυχοσωματικής μας υπόστασης,η οποία είναι υπερ-ευαίσθητη, είτε το συνειδητοποιούμε -οι άφρονες- είτε βρισκόμαστε σε μαύρα μεσάνυχτα επί του θέματος.

Θυμάμαι συχνά εκείνη την υπέροχη σκηνή από τον <Έμπορο της Βενετίας> με τον Αλ Πατσίνο, όπου ο Σάϋλωκ καλείται να πάρει το συμφωνημένο αντίτιμο, χωρίς να στάξει όμως ούτε σταγόνα αίμα- μια και η σταγόνα αίμα δεν περιλήφθηκε στο χαρτί, την ώρα που το υπέγραφαν.

Επειδή, λοιπόν, αδυνατούμε να ανταποδώσουμε επακριβώς κακία στην κακία, όσο και αν νιώσουμε προσβεβλημένοι, ας σιωπήσουμε προς το παρόν,ειλικρινά προσευχόμενοι για τον ανεγκέφαλο που μας έβλαψε, και ας αφήσουμε τον Κύριο, ό τ α ν Εκείνος θα κρίνει, να ανταποδώσει με το δικό Του, τέλειο και αναμάρτητο και παιδαγωγικό τρόπο.

Αργεί ο Κύριος,ενίοτε- για τη δική μας, επίγεια αίσθηση του χρόνου- αργεί, αλλά δεν λησμονεί, το διατυμπανίζει και ο λαός μας, και η ανταπόδοση είναι πάντοτε ευθέως ανάλογη των Νόμων φυσικών και πνευματικών που παραβιάστηκαν.

Στις καλοπροαίρετες ψυχές, η ανταπόδοση αυτή του Κυρίου, γίνεται αφορμή μεγαλύτερης προσοχής και ωριμότητας -για τη συνέχεια, τού εν τω κόσμω, βίου τους.

Και δεν έχει σημασία να υλοποιηθεί κάτι εξωτερικά φανταχτερό ως εκδίκηση -με κινηματογραφικό τρόπο,σε στυλ Κλίνταρου στα γουέστερν- ώστε όλοι να το δουν ότι ο Κύριος <εκδικήθηκε>.

Το Άγιο Πνεύμα τελεσιουργεί τα θαυμάσιά Του, σιωπηλά, αθόρυβα, σαν δροσερό αεράκι που ό λ α ανεξαιρέτως τα γεγονότα στις προσωπικές ζωές των ανθρώπων- από τα πιο χαρούμενα, ως τα πιο λυπηρά- τα διευθετεί προς εκάστου, το Αιώνιο Συμφέρον.

Και ο άνθρωπος στον οποίο αναφέρεται το παιδαγωγικό μέσον της <εκδίκησης> το νιώθει, το εισπράττει μυστικά, στα κατάβαθά του, πως για τον ίδιο προοριζόταν το Μήνυμα.

Και, εν τέλει, αυτό είναι που έχει όλη τη σημασία, αγαπημένο μου...

Σαλογραία

30 σχόλια:

  1. "<< Εμοί εκδίκησις, εγώ ανταποδώσω, λέγει Κύριος.>>"
    Εξω απ΄αυτην την αλήθεια δεν ειναι δυνατόν να δεχθεί ο άνθρωπος ούτε χάρη ούτε αληθινή εμπειρία?!
    Τελικά σε τι έγκειται η ελευθερία μας?! που κάνει λόγο ο Απ. Παύλος πρός Ρωμαίους 6,18?

    Α.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πιστεύω ότι η παραμικρή αμαρτία όταν υπάρχει μέσα στην ψυχή μας, ως αντίσταση στο θέλημα του Κυρίου, εμποδίζει την πλούσια γεύση της Χάρης και άλλες πνευματικές εμπειρίες.
    Η ελευθερία μας έγκειται στην επιλογή του Θελήματος του Κυρίου.
    Ελεύθερος είναι όποιος αληθινά ε φ α ρ μ ό ζ ε ι το Θέλημα του Παναγίου Πνεύματος.
    Οποιος επιλέγει το θέλημα της Αμαρτίας, γίνεται δούλος της Αμαρτίας και υποφέρει...
    Ρώτα τους ψυχίατρους...όλοι οι πελάτες από τον εγωκεντρισμό τους με τις μύριες μεταμορφώσεις του, υποφέρουν τελικά.
    Όποιος αντιστέκεται στην εφαρμογή του θελήματος του Κυρίου, υποφέρει κατά αναλογίαν της αντίστασής του.
    Είμαστε ελεύθεροι να μην κάνουμε το θέλημα του Κυρίου.
    Αυτή είναι η ελευθερία που διαθέτουμε. Αυτό μόνο.
    Ο Λιούις στο Χριστιανισμός απλώς, δίνει ένα ωραίο παράδειγμα με το αυτοκίνητο που θα μπορούσε να αρνηθεί να πάρει βενζίνη και να βάλει στη μηχανή του πορτοκαλάδα, λέω εγώ.
    Ομως, επειδή φτιαχτήκαμε από συγκεκριμένο Δημιουργό και με πολύ συγκεκριμένο τρόπο, το να επιλέξουμε για τη μηχανή μας πορτοκαλάδα, σημαίνει καταστροφή της μηχανής και το αυτοκίνητο δεν θα μπορέσει να μετακινηθεί από τη θέση του...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γράφετε:"Η ελευθερία μας έγκειται στην επιλογή του Θελήματος του Κυρίου.
    Ελεύθερος είναι όποιος αληθινά ε φ α ρ μ ό ζ ε ι το Θέλημα του Παναγίου Πνεύματος".

    θέλω να σας ρωτήσω : πως εκφράζεται το θέλημα του Θεού στη ζωή μας?!
    και πως το ανακαλύπτουμε και επαναπαυόμαστε σ' αυτό που θεωρούμε η νομίζουμε ότι είναι το θέλημα του Θεού σε προσωπικό επίπεδο εννοώ και ποιο είναι το σημαντικότερο εσωτερικό κριτήριο?!

    Επίσης, οι ερωτήσεις που θέλω να σας κάνω ειναι οι εξής:υπό ποιες συνθήκες –προϋποθέσεις λειτουργεί το μυστήριο της εξομολόγησης και της πνευματικής καθοδήγησης?

    Το μυστήριο αυτό επιτελείται ανεξάρτητα από το ποιόν του λειτουργού?

    Το μυστήριο της εξομολόγησης-πνευματικής καθοδήγησης εξαρτάται από τον άνθρωπο?!

    Και τι ρόλο μπορεί να παίξει ένα πνευματικός καθοδηγητής στη ψυχή του ανθρώπου?! κι αν την επηρεάσει αρνητικά?! Πως θα βρει το δρόμο της ???!!!
    Και ποιον ή τι θεωρείτε πνευματικο άνθρωπο?!

    Σας ευχαριστώ!
    Α.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @A.
    Αγαπημένο μου, μια και με ρωτάτε, είμαι υποχρεωμένη να απαντήσω στην ευγένειά σας, με βάση κυρίως ό,τι έχω αφομοιώσει από τα λιγοστά μου διαβάσματα.

    Σίγουρα πάντως, υπάρχουν πολύ καταλληλότερα πρόσωπα για να λύσετε αυτές τις σοβαρές απορίες σας.

    Το θέλημα του Κυρίου στις γενικές γραμμές το παρελάβαμε μέσα από τις εντολές του Κυρίου και των Αγίων Του.
    Όπως πολύ σωστά το επισημαίνετε, υπάρχουν και εσωτερικά κριτήρια και όχι μόνο εξωτερικά.
    Το σημαντικότερο εσωτερικό κριτήριο(κατά την προσωπική μου άποψη, μια και ρωτάτε) είναι η γαλήνη της καρδιάς και το γεγονός ότι η συνείδηση δεν μας ελέγχει ιδιαίτερα πως κάποιον άνθρωπο λυπήσαμε ή αδικήσαμε με τον κακό μας και εγωκεντρικό τρόπο.
    Ο καθένας έχει συνείδηση με ιδίαν λεπτότητα και ο καθένας ανάλογα με την ποιότητα και την εξέλιξη της συνείδησής του θα κριθεί εν τη εσχάτη ημέρα κατά το ο μη γνούς και μη ποιήσας δαρήσεται ολίγας ενώ ο γνούς και μη ποιήσας δαρήσεται πολλάς, που αναφέρει το Άγιο Ευαγγέλιο.
    Αν την ίδια στιγμή, φαίνονται δυο θελήματα μπροστά μας ότι είναι κατά Θεόν, νομίζω ότι το θέλημα του Κυρίου το πιο ευάρεστο στην Αγάπη Του, είναι πάντοτε το πιο δύσκολο, όμως το τι θα ακολουθήσουμε εμείς, εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, και απαιτείται μεγάλη διάκριση και από τη μεριά του εξομολογουμένου και από τη μεριά του εξομολόγου-πνευματικού, συνδυασμός σπάνιος στις μέρες μας.

    Το Μυστήριο της Εξομολόγησης απαιτεί συνεργασία και ανθρώπινου παράγοντα και θείου.

    Απαιτείται μετά-νοια, δηλαδή αλλαγή νοοτροπίας από μέρους μας, επίγνωση δηλαδή των λαθών μας, και απόφαση να τα αποφύγουμε με κάθε τρόπο.
    Απαιτείται ορθόδοξος πνευματικός και η θεία Χάρη που δίνεται δια μέσου της προσευχητικής παρουσίας του.
    Οπως έγραφα ίσως και στο Post για την εξομολόγηση που είναι λίγο παλαιότερη ανάρτηση, δεν είναι υποχρεωτικό να ταυτίζεται το πρόσωπο του εξομολόγου με το πρόσωπο του πνευματικού καθοδηγητή, διότι μπορεί ο έχων την άδεια του εξομολογητή από τον επίσκοπο - επί της ουσίας- να μην διαθέτει προσωπικότητα πνευματικής πατρότητας όπως συχνάκις παρατηρούμε να συμβαίνει γύρω μας.
    Σε αυτήν την περίπτωση, θα πει κάποιος στον εξομολόγο αυτά που τον βαραίνουν ως συγκεκριμένα παραπτώματα, και θα προσπαθήσει με τη βοηθειά του να θεραπεύσει σιγά σιγά τις αιτίες τους.
    Αν συμπίπτει το πρόσωπο του εξομολόγου και του πνευματικού καθοδηγητή- χαράς ευαγγέλια.
    Αν δεν συμπιπτει, δεν χάνουμε το κουράγιο μας ...ψάχνουμε!

    (Το βλέπουμε αυτό σε ρώσικα μοναστήρια. Σε άλλον εξομολογούνται αλλά άλλος τους επιβλέπει πνευματικά και τους στερεώνει στην καθημερινότητα...)

    Και ο αιτών ευρίσκει και τω κρούοντι ανοιγήσεται και όταν ο μαθητής είναι έτοιμος φανερώνεται και ο διδάσκαλος που λένε και οι Ανατολίτες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @Α(συνέχεια΄)

    Το μυστήριο της Αφέσεως επιτελείται αρκεί ο ιερέας να ανήκει στην Ορθόδοξη εκκλησία και να μην βαρύνεται με αιρέσεις ή με δίκαιες καθαιρέσεις.

    Αν έχει ως άνθρωπος προσωπικές αμαρτίες, για τις οποίες κάποιοι σκανδαλίζονται, αυτό δεν εμποδίζει την Χάρη να ενεργήσει και ενεργεί η Χάρη για την αγάπη, τού με πίστη προσερχομένου στης Μετανοίας το Μυστήριο

    Ο πνευματικός καθοδηγητής σίγουρα μπορεί να παίξει τεράστιο ρόλο και ελλοχεύει πάντα και ο κίνδυνος να την επηρεάσει την ψυχή αρνητικά, αλλά...αν η ψυχή είναι αγαθή στην προαίρεσή της, ο Κύριος θα της ανοίξει δρόμο και δεν θα την αφήσει να χαθεί.

    Αυτό από προσωπική εμπειρία το καταθέτω.

    Αληθινά πνευματικό άνθρωπο θεωρώ τον άνθρωπο, που μέσα του, όλο το 24ωρο με ένα μυστικό τρόπο, παρευρίσκεται ενώπιον του Κυρίου, σαν να τον βλέπει ενώπιόν του, και του προσφέρει αγαπώσα, συντετριμμένη και τεταπεινωμένη καρδία.
    Ο εξομολόγος-πνευματικός, που δεν θεωρεί τον εαυτόν του χειρότερο από κάθε προσερχόμενο για εξομολόγηση-καθοδήγηση, είναι χειρότερος, (για μένα) από κάθε προσερχόμενο- όσο τίμιος φαινομενικά και αν είναι ο εξομολόγος, όσο αμαρτωλός και αν είναι φαινομενικά ο προσερχόμενος.

    Η συντετριμμένη και τεταπεινωμένη ενώπιον του Κυρίου καρδία, η φλεγομένη από πατρική αγάπη καρδία, είναι το κριτήριο της καταλληλότητας του πνευματικού και όποιος βρήκε τέτοιον πνευματικό οδηγό ή εξομολόγο, βρήκε θησαυρό δυσεύρετο και ανεκτίμητο...
    Για μένα καλός πνευματικός είναι ο πνευματικός που έχει ξεχάσει κάθε ωράριο και μπορεί να παρηγορήσει τα πνευματικά του παιδιά και στις 3 τη νύχτα αν εκείνα ζητούν ένα λόγο παρηγορίας και αρπάζει και σώζει τα πνευματικά του παιδιά από τα νύχια του δαίμονα της απελπισίας.
    Ο καλός πνευματικός πρέπει να είναι πρόθυμος και πεθάνει για τη σωτηρία των πνευματικών του τέκνων, και να μη βαριέται να τρέχει όπου τον καλούν.
    Από τότε που οι εκκλησίες και οι παπάδες γίναν δημόσιοι υπάλληλοι και έχουν ωράρια, τις ψυχές των ανθρώπων τις λυμαίνονται αναρίθμητοι δαίμονες...
    Και βέβαια ο άνθρωπος του Θεού απαγορεύεται να έχει στο σπίτι του ή στο κελί του τυφλεόραση.
    Και ο υπολογιστής με εξαιρετικά μεγάλη προσοχή θα πρέπει να χρησιμοποιείται για να μην προκύπτει μεγάλη ζημία...
    Αυτά τα λίγα -η τυφλή πνευματικά- είχα να καταθέσω και η Κυρά Παναγιά, να μας δίνει τη δύναμη για την καθημερινή ανηφόρα...
    Να εύχεσθε για κάθε ψυχή θλιβομένη και το Φοβερόν και Άγιόν Του Όνομα, επικαλουμένη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Με καλύψατε επαρκώς!
    Σας ειμαι Ευγνώμων...
    Ευχεσθε και δι εμέ
    Α.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλή μου Σαλογραία δεν ξέρω βέβαια τα λόγια αυτά που θα γράψω αν απαντήσουν σε κάποια από αυτά που ειπώθηκαν.Πολλοί εκ των πιστών ερωτούν,πόσο τακτικά πρέπει να προσέρχονται στο μυστήριο της εξομολογήσεως.Κανόνας στο συγκεκριμένο ερώτημα πιστεύω δεν υπάρχει.Ισχύει όμως ότι,κάθε φορά που αμαρτάνει ο πιστός,οφείλει να προσέρχεται στον πνευματικό του και να εξομολογείται.Του τέστιν: Το ρούχο πού φοράμε και μας αρέσει,όταν λερώσει το πλένουμε για να το ξαναφορέσουμε.Έτσι συμβαίνει και με το μυστήριο της εξομολογήσεως.Λερώνεται η ψυχή μας,δεν την πετάμε, αλλά τη φροντίζουμε. Η ψυχή πρέπει να είναι ήρεμη,με συνείδηση καθησυχασμένη και όχι ταραγμένη.Η συσσώρευση αμαρτημάτων,κάνει τον άνθρωπο νευρικό απότομο,και αλλοπρόσαλλο. Να είσαι πάντα καλά Σαλογραια ο Θεός να σε φωτίζει πάντα να γράφεις κειμενάκια προς οφέλη των ψυχών μας. ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. :-)Να είσαι πάντα ένα χαρούμενο Φως!
    Και να κρατάς άγρυπνα φωτεινό της ψυχής το ένδυμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Tο πρόσεξα. Απλά με είχες ρωτήσει πως γίνονται τα βιντεάκια. Θα στο γράψω εδώ. Χρησιμοποιώ το windows media maker (Εναρξη>Ολα τα προγράμματα>windows media maker)
    Είναι πολύ εύκολο στην χρήση, αν δεν θέλεις κάτι εξτρίμ.
    Ανοιξε το, σκάλιξε το κι άν κολλήσεις κάπου ...σφύρα κλέφτικα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Τι με κανεις τώρα να σκεφτώ. Αφού περί εκδικήσεως ο λόγος, σκέφτομαι πώς καλλιεργείται και πώς κατευθύνεται αυτό το πράμα στις μέρες μας. Δε φτάνει η ροπή της πεπτωκυίας φύσης μας στο κακό, σήμερα έχουμε και χίλιες τσιμπίδες να τη συνδαυλίζουνε.
    Στίς ταινίες του Χόλλυγουντ και γενικά στις ταινίες δράσης του δυτικού κόσμου, ο ήρωας του έργου πρέπει να φανεί αδικημένος έτσι ώστε να δικαιολογηθεί η ακόλουθη βίαιη συμπεριφορά του που στην ουσία είναι εκδίκηση.
    Το σενάριο γράφεται ανάποδα.
    Πρώτα αποφασίζουν να γίνει ταινία βίας. Πόσο σκληρή, πόσα αίματα, τόσο από τούτο, τόσο από τ’ αλλο. Και στην συνέχεια σκαρώνεται μια ιστορία που αυτά να φαίνονται ως φυσική συνέπεια.
    Ντύνεται και με τον μανδύα της υπερπαραγωγής, πλακώνει και η προπαγανδα (διαφήμιση επί το αβρότερον) και βάρ’ του κοντά.
    Στενοχωριόμουνα για την παραποίηση της ιστορίας μας στην ταινία “Τροία”. Και μετά κατάλαβα.
    Μα, δεν τους ενδιαφέρει η ιστορία.
    Ούτε πως θα χαρακτηρισθούν οι παράγοντες του έργου από τον ακαδημαϊκό ή τον άλλο κόσμο.
    Στόχος τους ήταν μια ιστορία που να παρέχει την δυνατότητα για σολάρισμα στην αχαλίνωτη βία.
    Και επειδή τα θέματα με τους μεσαιωνικούς βαρβάρους είναι πολυφορεμένα και μπανάλ η βιομηχανία του κινηματογράφου δε διστἀζει να χρησιμοποιήσει και θέματα από τη γενικότερη ιστορία (Gladiator (Mονομάχος), 300 και δε συμμαζεύεται)
    Μάλιστα ο όρος εκδίκηση συνοδεύει πολλές φορές καί ως τίτλος το έργο.
    Ετσι, η εκδικητικότητα επιβάλλεται ως αρχή και ήθος στην παγκόσμια κοινωνία και λειτουργεί ως απόδοση δικαιοσύνης (στα μάτια του σκοτισμένου και αρνησίχριστου πια σύγχρονου ανθρώπου) και παρουσιάζεται έτσι που ο θεατής την δέχεται ως κάθαρση και θεϊκή δικαιοσύνη (πώ, πώ, ρε πού καταντήσαμε).
    Στην ουσία, στα διαφορα έργα, πρωταγωνιστές δεν είναι οι ηθοποιοί αλλά η βία και η εκδίκηση και μάλιστα η βία παρουσιάζεται συνήθως με τρόπους πολύ σκληρούς, ολοένα και πιό ωμούς και απεχθείς ώστε νά κεντρίσει το ενδιαφέρον τού όλο και περισσότερο εκμαυλιζόμενου και διαφθειρόμενου θεατή, αλλά και να δημιουργήσει νέα κουλτούρα.
    Τη κουλτούρα του χεβυμεταλά, του «ψύχραιμου φονιά-εκδικητή», του «φάτους όλους».
    Και είναι τέτοιος ο καταιγισμός των θεαμάτων τέτοιου περιεχομένου που από την πολλή επανάληψη έχουμε καλλιεργήσει τόσο πολύ τα βίαια συναισθήματα μας (νευρώνες, δενδρίτες κτλ που λεγαμε) που σχεδόν δεν έχουμε τίποτα άλλο.
    Η εκδίκηση κατάντησε δεύτερη φύση μας.
    Διονύσης Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Στην ουσία μιλάμε για οργανωμένη και μεθοδευμένη επίθεση σε ότι καλό έχει ο άνθρωπος μέσα του με ταυτόχρονη καλλιέργεια των πιό ευτελών και κτηνωδών ενστίκτων.
    Μάλλον όχι καλλιεργεια, αλλά μεθόδευση στην επιτηδευμένη διαστροφή των ενστίκτων.
    Διότι τα ένστικτα από μόνα τους είναι φυσιολογικά. Και σκέφτομαι: Ολοι οι σοφοί της γης από κτίσεως κόσμου, και όλα τα κείμενα τους με ασύγκριτο αποκορύφωμα το λόγο του ίδιου του Κυρίου στην Αγία Γραφή προσπαθούν να ξεκολλήσουν τον άνθρωπο από τα ένστικτά του, ώστε να πάψει να λειτουργεί με αυτά στην συναστροφή του με τους άλλους (ώς κοινωνικό ή ένθεο όν), και να τιμήσει τη μεγάλη τιμή του Θεού που τον έπλασε κατ' εικόνα του (κυρίως εικόνα αγαθότητας, συγχωρητικότητας, μακροθυμίας, αγάπης, κλπ) κι αυτός πάει και πέφτει στα τάρταρα του μίσους και της εκδίκησης κατάλληλα βέβαια χειραγωγημένος από τα σύγχρονα μίντια που του τάζουνε γυάλινους κόσμους (Να σου δώσω μια να σπάσεις, άχ βρε κόσμε γυάλινε – Α, ρε Στέλιο) βάζοντάς τον να ζεί σε εξωπραγματικές συνθήκες (Virtual reality) και να γλείφεται, λιγούρης ών, μπροστά στούς καρπούς (βίλες, κότερα, καμπριολέ, κρουαζιέρες και γενικώς πολυτέλειες και δόξες) της σύγχρονης χώρας των λωτοφάγων.
    Και μια και τό ’φερε η κουβέντα να πούμε και για τον παππού τον Ομηρο. Η Οδύσσεια είναι, εκτός των άλλων, και μια πολύ βαθιά κοινωνιολογική μελέτη των πολύ παλιών χρόνων – ίσως της προκατακλυσμιαίας εποχής- κωδικοποιημένη με απαράμιλλη τέχνη έτσι ώστε να αφομοιώνεται εύκολα και από την παιδική ηλικία.
    Οι λωτοφάγοι βεβαίως και δεν έτρωγαν κάποια φρούτα, αλλά τα «φρούτα» τους ήταν αυτά που έκαναν τον άνθρωπο να ξεχνάει τον προορισμό του, να χάνει το στόχο του• ήμαρτον του σκοπού λέγανε οι αρχαίοι. Αυτή είναι η αμαρτία. Και μού 'ρχεται κολλητά και ένα ποιηματάκι φίλου ποιητή·

    Κορμί για έρωτα, στήθος Αφροδίτης, χείλη ηδονής
    Ομως ... στο νερό, σάλεψε ουρά Γοργόνας ! ..

    Σήμερα μου φαίνεται ότι η κατάσταση έχει ξεπεράσει κάθε όριο.
    Η βιομηχανία αποδομήσεως ή καταρακώσεως της ψυχής του ανθρώπου «βιομηχανία της ψυχαγωγίας» ((entertainment industry για όσους ξέρουν ξένες γλώσσες) βρίσκεται πια στην περιοχή του σατανισμού, άν δεν είναι τυπικό σατανολατρίας.
    Και από πού να αρχίσω. Να πώ για τα καμπόικα τα έργα που, νομίζω, πρωτοφέρανε το φρούτο αυτό στον τόπο μας απάνω που είχαμε βγεί από έναν εμφύλιο που ακόμα βιώνουμε τον απόηχο του μίσους και της εκδικήσεως ή να πώ για τα πολύ σίκ αστυνομικά της Αγκαθα Κρίστι (ή αλλιώς εισαγωγή στην ψυχοπάθεια) ή για τα καράτε και τα αμερικάνικα περιπετειώδη (που έπρεπε να καταστρέψουν το μισό πλανήτη για να γυρίσουνε ένα έργο).
    Και άλλα και άλλα ών ουκ έστι αριθμός αφήνοντας τελευταία τα θρίλερ (σκέτος σατανισμός), το Χάρυ Πότερ (εισαγωγή στο σατανισμό) και τα δαιμονικά τέρατα των παιδικών κινουμένων σχεδίων !
    Κύριε, κύριε, τις δύναται σωθήναι; Τα μωρά παδιά προτού μάθουν τον κόσμο έχουν μάθει τους διαόλους και έχουν εξοικειωθεί τόσο με δαιμονικά ομοιὠματα που τα έχουν παιχνίδια τους για να καλλιεργήσουν φαντασία και να διαμορφώσουν προσωπικότητα !!!

    Και τι να περιμένουμε από δώ και πέρα.
    Να δούμε προκοπή, που από το νόμο του ευαγγελίου επιστρέψαμε στο Μωσαϊκό νόμο ή ακόμα παρα πίσω;
    Διότι ο Μωσαϊκός νόμος ήταν μια πρόοδος για την εποχή του δεδομένου ότι υπηρχε το «δέκα οφθαλμούς αντι οφθαλμού».

    Το μίσος και η εκδικητικότητα είναι η χειρότερη κατάσταση που μπορεί να βρεθεί ο άνθρωπος. Είναι το ακριβώς αντίθετο απο αυτό που είναι ο Θεός. Είναι ο ίδιος ο διάβολος. Η ψυχή δαιμονοκρατείται, έστω και παροδικά, διότι αυτός είναι ο κύριος του μίσους, της κακίας και της εκδικήσεως.
    Χαρά του, η καταστροφή. Ο Θεός να φυλάει.

    Διονύσης Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Προς Διονύση Κ.
    Είναι όπως τα λες, να αγιάσει το στοματάκι σου, και έχουμε πέσει σχεδόν απαξάπαντες, στην παγίδα της πλύσης εγκεφάλου που συστηματικά και άγρια γίνεται τις τελευταίες δεκαετίες, από το πνεύμα του Κακού, στον πλανήτη.
    Θυμάμαι και γω πόσο ήθελα να βλέπω έργα βίας, τον καιρό πού ήμουνα πολύ θυμωμένη με τα πεθερικά μου. Όλα τα καράτε, όλα του Σβαρτσ... είχα δει εκείνη την περίοδο.
    Ευτυχώς, στην πράξη- ούτε με λόγο-τίποτα από τις προσβολές δεν ανταπέδωσα, έτσι κέρδισα χρόνο, μέχρι να καταλάβω, ότι ό λ α είναι δοκιμασία της προαίρεσης και ότι
    υ π ο χ ρ ε ω τ ι κ ά ο καθένας μας, από τον πειρασμό της ανταπόδοσης του κακού, θα περάσει.
    Μακάριοι οι νήφοντες εν Αγίω Πνεύματι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ο/Η Κυπριανός Χριστοδουλίδης άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "<>":

    Έστω καθυστερημένα, δεν μπορώ να τα παρακολουθώ όλα.

    1)Τελικά σε τι έγκειται η ελευθερία μας?! που κάνει λόγο ο Απ. Παύλος πρός Ρωμαίους 6,18?

    Απ: Η ελευθερία μας έγκειται στην ελευθερία από την αμαρτία και σε κανενός άλλου είδους ελευθερία. Αυτή είναι η ελευθερία που μας χάρισε ο Χριστός. Ελεύθερα μπορούμε να συγκατατεθούμε στην αποδοχή του "ευ αμαρτάνειν",ισχυριζόμενοι ότι όλα "τα θρησκευτικά" είναι παραμύθια και να προσκολληθούμε στη φιλοσοφία, όπου εκεί θα συναντήσουμε πολλά. Μεταξύ αυτών και την "ελευθερία του ήθους". Δεν πρόκειται για θεολογική προσέγγιση ούτε του ήθους, ούτε της ελευθερίας.

    Μπορούμε όμως αδέσμευτα να επιλέξουμε την ελευθερία με την οποία " Χριστος ημάς ελευθέρωσεν". Ο ενεργούμενος από εμάς θάνατος της αμαρτίας, είναι η όντως ελευθερία: "νυνί δε ελευθερωθέντες από της αμαρτίας δουλωθέντες δε τω Θεώ έχετε τον καρπόν υμών εις αγιασμόν, το δε τέλος ζωήν αιώνιον".

    2) "Εμοί εκδίκησις, εγώ ανταποδώσω, λέγει Κύριος."
    Εξω απ΄αυτην την αλήθεια δεν ειναι δυνατόν να δεχθεί ο άνθρωπος ούτε χάρη ούτε αληθινή εμπειρία?!

    Απ: Είναι άσχετο το εδάφιο με το ερώτημα αν είναι δυνατόν να δεχθεί ο άνθρωπος Χάρη και την εμπειρία της θείας Χάριτος. Ο στίχος αυτός υπομνηματίζεται με παραπομπές στην Π. Διαθήκη και με τις Ρμ. ιβ΄ 19, Εβ. γ΄ 12, Εβ. ιβ΄ 29.

    Η πρώτη παραπομπή αναφέρει το "δότε τόπον τη οργή".
    Η δεύτερη το: "Βλέπετε αδελφοί μη ποτέ έσται εν τινι υμών καρδία πονηρά απιστίας εν τω αποστήναι από Θεού ζώντος".
    Η τρίτη το: "και γαρ ο Θεός ημών πύρ αναλίσκον".

    Όμως όλα αυτά δεν έχουν σχέση με το ερώτημα περί εμπειρίας και ο απ. Παύλος αναφέρει το εδάφιο αυτό από την Π. Διαθήκη για εντελώς άλλο λόγο. Ο ενδιαφερόμενος ας τον αναζητήσει στις παραπομπές που παραθέτω.

    Γενικά, τώρα , αναφερόμενος στα περί εκδικήσεως, είναι προτιμότερο να την αποθέτουμε στα χέρια του Κυρίου. Είναι "πυρ αναλίσκον" και αυτό το πυρ, μπορεί να είναι για καλό μας ή για το κακό μας (: φοβερόν το εμπεσείν εις χείρας Θεού του ζώντος).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. -"Οφθαλμό αντί οφθαλμού".

    -Όχι.

    -Γιατί όχι;

    -Επειδή... δεν μπορούμε να ανταποδώσουμε ΙΣΗ ποσότητα κακίας... είπε η Σαλογραία.

    -Επειδή... "Αγαπάτε αλλήλους" και "Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω"... είπε ο Χριστός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. O Κύριος δίνει την Εντολή...η α ν ά λ υ σ η του διατί και του διότι της Εντολής είναι ένα άλλο ζήτημα...
    Υπάρχουν άνθρωποι που εφαρμόζουν χωρίς να τους εξηγήσεις τίποτα.
    Και είναι κάτι διαόλια σαν και μένα που αν δεν τους εξηγήσεις με το νι και με το σίγμα το διατί τους ΣΥΜΦΕΡΕΙ να ΕΦΑΡΜΟΣΟΥΝ, ΔΕΝ ΕΦΑΡΜΟΖΟΥΝ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑΑΑ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Σαλογραία δίνει εξήγηση Α.
    Χριστός δίνει εξήγηση Β.
    Εξήγηση Α διαφορετική από εξήγηση Β.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. O ΧΡιστός δεν δίνει πολλές εξηγήσεις.
    Δέκα εντολές έδωσε και μας είπε, να κόψουμε τα λαιμά μας, και να τις εφαρμόσουμε αν θέλουμε το καλό μας...
    Τώρα εμείς επειδή δ ε ν επιθυμούμε να εφαρμόσουμε διότι η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΠΟΝΑΕΙ, ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ...

    ΕΚΕΙ ΕΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ, ΧΑΝΟΥΜΕ ΤΗ ΜΠΑΛΑ, ΣΥΧΝΑΚΙΣ!
    Καλό ξημέρωμα περιστεράκι μου...:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. εγώ πάντως, φλέγομαι απο την επιθυμία της εκδίκησης, δυστυχώς, με έχει καταφάει η πικρία και πργματικά έχω καταρακωθεί διότι αμαρτάνω αφού έχω δηλητήριο μεσα. οπότε και κερατού και δαρμένη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Φλέγεσαι για εκδίκηση; Περιγράφει, πράγματι, σοβαρή ψυχική καθήλωση, η βλακεία της μνησικακίας μας.
    Όλοι έχουμε μικρότερη ή μεγαλύτερη εμπειρία του πάθους.
    Δεν ξέρω αν διάβασες παλιότερες αναρτήσεις με το παρόμοιο θέμα.
    Προτείνω να δεις και "ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΣΥΓΝΩΜΗΣ" στο http://salograia.blogspot.com/2009/09/blog-post_8292.html
    καθώς και μια άλλη παλιότερη ανάρτησή μου, με τίτλο:Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗ, που πάλι έχει να κάνει με θέμα αδικίας και συγνώμης.

    Τα σχόλια που προηγήθηκαν στην ανάρτηση με τίτλο: ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ, τα θεωρώ πολύ αναλυτικά και βοηθητικά, όμως, Ό,ΤΙ και να καταλάβουμε ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΑ, εάν δεν μας ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΙ η ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ, από τη λύμη της μνησικακίας και της επιθυμίας ανταπόδοσης του κακού που εισπράξαμε,ΜΑΤΑΙΩΣ κοπιώμεν.

    Για να ελευθερωθούμε χρειάζεται ΕΠΙΜΟΝΑ και ΣΕ ΒΑΘΟΣ ΧΡΟΝΟΥ, ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΑΣ, την ελευθερία από το όποιο πάθος να την ΖΗΤΗΣΟΥΜΕ...

    "Αιτείτε και δοθήσεται, κρούετε και ανοιγήσεται"μας βεβαιώνει ο ΑΨΕΥΔΗΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ.
    ΙΣΧΥΕΙ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Σε ευχαριστώ ΠΟΛΥ για την απάντηση.
    Τα διάβασα όλα πολύ προσεκτικά. Δίκιο έχεις και το ξέρω. Παρολαυτά, δυσκολεύομαι, περισσότερο γιατί στο φινάλε δε μου ζητήθηκε και καμιά συγνώμη.
    Έχω όμως ερωτήσεις, αν μπορείς να με φωτίσεις με την πείρα σου.
    Διάβαζα Κολοσσαείς, 3:25 "Όστις όμως αδικεί, θέλει λάβει την αμοιβήν της αδικίας αυτού, και δεν υπάρχει προσωποληψία." Το εννοεί ο Θεός αυτό? Δεν βλέπω καμιά διαπαιδαγώγηση σε αυτο το ατομο και τα'χω πάρει. Βέβαια είμαι και ανυπόμονη σαν άνθρωπος -άντρα θέλω τώρα τον θέλω ένα πράγμα.-
    Και επιπλέον, άντε και με τη χάρη του Αγίου Πνευματος συγχωρέσω, μόνο με τη χάρη Του διότι προσωπικά δε γουστάρω καθόλου, πώς πρέπει να είναι η συμπεριφορά μου? Δεν υπάρχει καμιά περίπτωση να μου ζητήσει συγνώμη, έχει εγωισμό μέχρι τα ουράνια. Εγώ τι θα κάνω? Θα μιλάω σαν να μην έγινε τίποτα? Θα προσκαλώ σπίτι μου για καφεδάκι όπως έκανα πριν το συμβάν? Πως πρεπει να συμπεριφερθώ για να είμαι σωστή απέναντι στο Θεό?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Η διάθεση εκδίκησης προκύπτει από ερωτική απιστία του άλλου προσώπου, αγαπημένο μου; αν θες μου το διεκρινίζεις αυτό και θα επανέλθω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. και απο τον εμπαιγμο των συναισθημάτων μου. δοκίμαζε με εμένα και με μια άλλη παραλληλα - χωρίς φυσικά να το ξέρω. μου πε μια κουλή δικαιολογία, λές και είμαι ηλίθια και δε καταλαβαίνω, και την έκανε. αλλά επειδή όλο μαθαίνονται σε τούτο τον κοσμάκι, το έμαθα το κερατο, κατόπιν εορτής βέβαια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Ρωτάς:
    "Όστις όμως αδικεί, θέλει λάβει την αμοιβήν της αδικίας αυτού, και δεν υπάρχει προσωποληψία."

    Το εννοεί ο Θεός αυτό?"

    -ΝΑΙ ΤΟ ΕΝΝΟΕΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ, αγαπημένο μου.


    Ξαναρωτάς:

    Δεν βλέπω καμιά διαπαιδαγώγηση σε αυτο το ατομο και τα'χω πάρει. Βέβαια είμαι και ανυπόμονη σαν άνθρωπος -άντρα θέλω τώρα τον θέλω ένα πράγμα.-

    Απάντηση Σαλογραίας:
    -ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΔΙΝΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ, ΑΠΛΩΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΡΟΝΤΕΣ ΟΤΑΝ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΜΥΣΤΙΚΑ,Ή ΦΑΝΕΡΆ ΤΙΣ ΠΑΡΑΛΑΜΒΑΝΕΙ.

    Με την ανυπομονησία μας, τίποτα καλύτερο δεν θα προκύψει.

    Μόνο τύφλωση, επιπλέον.

    Και μην περιμένεις να σου ζητήσει συγνώμη.

    Δεν θα σου ζητήσει ΠΟΤΕ, ακριβώς διότι τον δέρνει αυτόν, ακόμα μεγαλύτερη ΤΥΦΛΩΣΗ, είναι πάβλακας.
    ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΠΟΣΟ ΤΟΝ ΣΥΜΦΕΡΕΙ ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΙ ΣΥΓΝΩΜΗ.

    Το ξέρω είναι ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΣΥΧΩΡΕΣΟΥΜΕ, ΟΠΟΙΟΝ ΚΕΡΑΤΑ ΜΑΣ ΠΟΔΟΠΑΤΗΣΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ, ΟΜΩΣ, ΑΛΙΜΟΝΟ, ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ.

    ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΝ ΜΑΣ ΦΘΕΙΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΚΑΙ ΜΝΗΣΙΚΑΚΙΑ ΜΑΣ.

    Η ΕΝΤΟΛΗ ΤΗΣ ΣΥΓΝΩΜΗΣ ΔΟΘΗΚΕ ΑΠΡΟϋΠόΘΕΤΑ.

    ΔΕΝ ΕΙΠΕ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ ΕΦΟΣΟΝ ΜΑΣ ΖΗΤΗΣΟΥΝ ΣΥΓΝΩΜΗ.

    ΕΙΠΕ: "Είτε σας ζητήσει το ΜΟΥΛΑΡΙ, Ο ΙΟΥΔΑΣ, συγνώμη, είτε όχι, εσείς ΚΟΦΤΕ ΤΟ ΛΑΙΜΟ ΣΑΣ, ΝΑ ΤΟΝ ΣΥΧΩΡΕΣΕΤΕ, ΑΛΛΙΩΣ ΜΑΥΡΟ ΦΙΔΙ ΚΑΙ ΚΟΛΟΒΟ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΦΑΓΕ!"(σε ελεύθερη απόδοση η Εντολή)

    ΜΌΝΟΙ ΜΑΣ ΔΕΝ ΚΑΤΟΡΘΩΝΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑ ΚΑΛΟ, ΚΑΜΙΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ, αγαπημένο.
    ΜΌΝΟ ΕΝ ΚΥΡΙΩ, ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΧΑΡΗ, ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ.

    Δεν ξέρω τι να συμβουλεύσω για το "μετά".
    Αν του μιλάς και ταράζεσαι και αρρωσταίνεις, καλύτερα, νομίζω να μη του μιλάς.
    Κράτα αποστάσεις, και άσε το χρόνο να αμβλύνει τα αρνητικά συναισθήματα.

    Αν φτάσεις σε βαθμό θεραπείας και πεις:

    "Ε μωρέ!
    Τι ήταν το βόδι;
    ένας μαλακοπίτουρας ήτανε που ήθελε διπλή δόση επιβεβαίωσης, βασικά ένα δυστυχισμένο ορφανό παιδάκι που τουρτουρίζει στο κρύο της μεταφυσικής μοναξιάς του, είναι και τούτος...ας του λέω μια καλημέρα από μακριά...διότι...τα πολλά κολλητηλίκια πάλι πρόβλημα θα μου φτιάξουν,και στο κάτω κάτω ας πρόσεχααα!

    Τι ήθελα, χριστιανή κοπέλα, να πάω να του δώσω ό,τι πολυτιμότερονννν διέθετα;
    Δεν πρέπει να δίνουμε τα άγια στα βρωμόσκυλα, και τα μαργαριτάρια στα γουρούνια , είπε ο Κύριος"

    (Εντάξει.
    Το κάνω και λίγο φαιδρό για να σε διασκεδάσω να μη μου μαραίνεσαι).
    Ένας άλλος τρόπος είναι να πεις: "Δόξα τω Θεώ που τον κατάλαβα εγκαίρως τι φουστανάκιας ήτανε και δεν τα τράβηξα μετά το γάμο. Κάθε εμπόδιο για καλό".

    Προσωπικά, το έχω δεί να συμβαίνει αυτό το "κάθε εμπόδιο για καλό" αρκεί αυτός που του τυχαίνουν τα εμπόδια, να ΣΕΒΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΡΕΙ ΤΟ ΚΑΤΑ ΔΥΝΑΜΗ, Ο Λ Ε Σ ΤΙΣ ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ.

    Το "κρεβάτωμα"(θα επιμείνω σπαστικά εδώ) ήταν ΛΑΘΟΣ εκ μέρους σου.
    Τώρα τραβάς το ζόρι εκ των συνεπειών της άστοχης ενέργειας, περιστεράκι μου.

    Δυστυχώς, ΟΛΟΙ ΛΟΥΖΟΜΑΣΤΕ, ΤΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΩΝ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΩΝ ΚΙΝΗΣΕΩΝ ΜΑΣ.

    ΚΑΝείΣ,
    ΤΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΤΩΝ ΕΝΤΟΛΩΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΙΣ ΓΛΙΤΩΣΕΙ.

    Τα λάθη μας, βέβαια, όταν μας οδηγούν σε επόμενη πιο σωστή και άγια πρακτική, είναι πολύτιμα.

    Λοιπόν, αδερφή, τώρα θα συμβούν κοσμογονικά γεγονότα, δε βλέπεις;

    Χιλιάρμενο ρώσικο στο Αιγαίο, Λεβιάθαν στα νότια της Κύπρου, θα έχουμε γεγονότα!

    Από τη φθοροποιό μνησικακία, ξεκόλλα!
    ΔΕΝ ΣΕ ΣΥΜΦΕΡΕΙ!
    ;-)

    (έχω πολλή πλάκα...σου μιλάω για συγχώρεση και το τι ξόμπλια του έφτιαξα του λεγάμενου του δικού σου, δεν περιγράφεται.

    Φαντάσου να μου είχε φταίξει προσωπικά, εμένα!Θα τον είχα από το... πουλί του κρεμάσει!)
    :-Ο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Σαλογραία μου σε ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ και πάλι.
    Να διευκρινίσω ότι δεν υπήρξε κρεββάτωμα μαζί μου, γίναν κάποια χαδάκια k φιλάκια αλλά μέχρι εκεί, το σταμάτησα. Με την άλλη κοιμήθηκε μαζί. Αλλά και τα χαδάκια σαφώς και ήταν λάθος μου.
    Και φυσικά έχεις δίκιο οτι η μνησικακία δε με συμφέρει. Το βλέπω οτι με φθείρει και με τρώει απο μέσα. Κι εκείνος φαίνεται τόσο ευτυχισμένος και στον κόσμο του.... γκρρρ.
    Έβαλα και 2 φίλες να προσεύχονται κι αυτές να ξεκολλίσω και να συγχωρέσω, ντρέπομαι όμως να μιλήσω στον πνευματικό μου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Εγραψες:"...εκείνος ΦΑΙΝΕΤΑΙ τόσο ευτυχισμένος"

    Αυτό το "ΦΑΙΝΕΤΑΙ" αποτελεί ΕΝΤΕΛΩΣ καρναβαλίστικο προσωπείο, αγαπημένο μου.

    ΑΔΙΑΦΟΡΗΣΕ ΓΙΑ ΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ και η καλή σου ψυχή θα βρει την υγειά της.

    Στον πνευματικό ΠΡΕΠΕΙ να μιλήσεις για το γεγονός, χωρίς πολλές λεπτομέρειες, αλλά να μιλήσεις.

    Εδώ οι κοσμικοί ψυχαναλυτές, πάντα συζητούν με τον ψυχαναλυτή τους, και εμείς οι Ορθόδοξοι που ξέρουμε την αξία του ανοίγματος της ψυχής στη Χάρη της Ταπείνωσης και Μετάνοιας, θα το αμελήσουμε; Μη γένοιτο!

    Έχω μια φιλεναδούλα που πίστευε πολύ στην ψυχανάλυση και συνέβη να έχει μια συναισθηματική εμπλοκή με ένα σαδιστή τυπάκο που της φέρθηκε ανάρμοστα.

    Είπε το πρόβλημά της σε ψυχαναλυτές.
    ΚΑΜΙΑ βοήθεια.
    Ο ΠΟΝΟΣ ΤΗΣ, ΠΟΝΟΣ.

    Όταν το ανέφερε σε έναν πνευματικό (και δεν ήταν ο καλύτερος που θα μπορούσε να βρει σε κείνη την περίσταση)- ΑΜΕΣΩΣ το αγκάθι της το ξεπέρασε ΑΠΟΛΥΤΩΣ.

    Πραγματικά, παρακολουθώντας από κοντά όλη την ιστορία είχα θαυμάσει

    Αν αντιστέκεται η καρδιά σου στο να μιλήσεις στον συγκεκριμένο πνευματικό, βρες έναν άλλον.

    Το σημαντικό όμως, βρίσκεται στο να το ακουμπήσεις- εξωτερικεύσεις, το θέμα σου και στη βοήθεια που δίνει το μέγα μυστήριο της εξομολόγησης, έστω και δια πολύ αναξίων (κατά τα φαινόμενα) λειτουργών του.

    Είναι η Χάρη που ενεργεί και φωτίζει, δια του ανθρώπου.

    Ακόμα και το τυχόν κούτσουρο- ο ανάξιος ιερέας εννοώ- μπορεί ΕΚΕΙΝΗ την ώρα να ΦΩΤΙΣΤΕΙ από το Πνεύμα του Κυρίου και να σου δώσει μια φράση, μια συμβουλή που θα σε ελευθερώσει, εσωτερικά.

    Το έχουμε δει να συμβαίνει μυριάκις.

    Εύχομαι τελεία και γρήγορη θεραπεία περιστεράκι μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Αυτό το μάθημα της μή εκδίκησης πραγματικά, πρέπει να το κατακτά κανείς όσο ζει, ξανά και ξανά..ο κίνδυνος υποτροπής, ΠΟΤΕ δεν τελειώνει, διότι σε βάθος χρόνου, σωρεύονται καταστάσεις που τρέφουν τα αρνητικά συναισθήματα και παρασύρουν την κάθε ψυχή στο ΛΑΘΟΣ δρόμο της αυτοδικίας...

    Μακάριος όποιος ΔΕΝ πέφτει σε αυτή την παγίδα.
    Μακάριος όποιος δια της ΑΔΙΑΛΕΙΠΤΟΥ προσευχής κρατάει τον έλεγχο των συναισθημάτων του..

    ΑπάντησηΔιαγραφή