Η προσευχή με τίτλο: Ευλόγησε τους εχθρούς μου, ω Κύριε, γράφτηκε από τον εν αγίοις ευρισκομένο,Σέρβο επισκόπο Νικόλαο Βελιμίροβιτς, ο οποίος, εκτός των άλλων,βίωσε και τη σκληρότατη εμπειρία εγκλεισμού του, στο Νταχάου, μαζί με τον πατριάρχη Σερβίας Γαβριήλ.
Εκεί γεύτηκαν όλη τη θηριωδία τού ναζιστικού καθεστώτος.
Εκοιμήθη ειρηνικά ενώ προσευχόταν στις 17 Μαρτίου του 1956.
Την ανάλογη ευλάβεια στο πρόσωπό του, έτρεφε και ο άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς.
Ας μας ενισχύει με τις ευχές του.
.........................................................
Γράφει γι αυτόν ο π. Ιουστίνος Πόποβιτς:
Από τότε πού υπάρχει σερβικό γένος, δεν υπήρξε πιο σοφό σημαντικό σερβικό βιβλίο από τον «Πρόλογο της Αχρίδας» του Επισκόπου Νικολάου. Ο «Πρόλογος της Αχρίδας» είναι σερβικό ευαγγέλιο. Σ' αυτό υπάρχει οτιδήποτε χρειάζεται η σερβική ψυχή, ό,τι νικά και νεκρώνει τις αμαρτίες και τα πάθη μας. Ένα σμήνος μετά το άλλο, οι άγιοι, σμήνη αγαθών ειδήσεων για σένα και για ολόκληρη τη ζωή σου - να τί είναι ο «Πρόλογος της Αχρίδας». αυτό το σερβικό ευαγγέλιο. Μα θα απορήσεις: «Ευαγγέλιο;». Ναι, εφόσον σε διδάσκει την αιώνια Αλήθεια, την αιώνια Δικαιοσύνη, την αιώνια Αγαθοσύνη, την αιώνια Αγάπη, την αιώνια Σοφία, την αιώνια Ομορφιά, την αιώνια Χαρά, την αιώνια Ζωή.
Σε κάθε δυσκολία άνοιξε αυτό το άγιο εγχειρίδιο και θα βρεις ό,τι χρειάζεσαι. Δεν υπάρχει βάσανο ενάντια στο όποιο να μη σου δώσει δύναμη το άγιο αυτό βοήθημα. Δεν υπάρχει πάθος ενάντια στο όποιο να μη βρεις στον «Πρόλογο της Αχρίδας» δοκιμασμένο και σίγουρο φάρμακο. Δεν υπάρχει αμαρτία ενάντια στην οποία να μη βρεις στον άγιο «Πρόλογο της Αχρίδας» σωτηρία - απ' αυτήν και από τους φοβερούς ακολούθους της: τον θάνατο και τον διάβολο.
Ο άγιος Νικόλαος είναι το πλέον διορατικό σερβικό μάτι: βλέπει το αόρατο. Το πιο ευαίσθητο σερβικό αυτί: ακούει το αθόρυβο. Η πλέον αφυπνισμένη σερβική συνείδηση: κοπιάζει σαν τα Χερουβίμ για ότι είναι του Θεού. Οδηγημένος και χειραγωγημένος απ' αυτόν, δεν θα χαθείς, αλλά πάντα θα βαδίζεις στον δρόμο πού αναμφισβήτητα οδηγεί στον ίδιο τον ουρανό και στα ουράνια πάνω από τα ουράνια.
Πράγματι τα λόγια του είναι πνεύμα και ζωή για μας τους Σέρβους. Κατεβαίνουν κατευθείαν στον τάφο σου, στον θάνατο σου, και σε σηκώνουν από εκεί, σε ανασταίνουν από τους νεκρούς.
Το σερβικό γένος είχε να γνωρίσει προσωπικότητα σαν αυτή του αγίου Νικολάου από τον καιρό του αγίου Σάββα. ο Επίσκοπος Νικόλαος ανασταίνει τις σερβικές ψυχές στην αιώνια ζωή, στην αιώνια αλήθεια, στην αιώνια αγάπη, στην αιώνια χαρά. Με τί; Με τον Χριστό, μόνο με τον Κύριο Χριστό, αφού χωρίς Αυτόν όλα είναι τάφος και θάνατος!
(1962)
.......................................
Ευλόγησε τους εχθρούς μου, ω Κύριε!
Ακόμη και γω τους ευλογώ και δεν τους καταριέμαι.
Οι Εχθροί με έχουν οδηγήσει μέσα στην αγκάλη Σου περισσότερο από ό,τι οι φίλοι μου.
Οι φίλοι με έχουν προσδέσει στη γη, ενώ οι εχθροί με έχουν λύσει από τη γη και έχουν συντρίψει όλες τις φιλοδοξίες μου στον κόσμο.
Οι εχθροί με αποξένωσαν από τις εγκόσμιες πραγματικότητες και με έκαναν έναν ξένο και άσχετο κάτοικο του κόσμου.
Όπως ακριβώς ένα κυνηγημένο ζώο βρίσκει ασφαλέστερο καταφύγιο από ένα μη κυνηγημένο, έτσι και εγώ, καταδιωγμένος από τους εχθρούς, έχω εύρει το ασφαλέστερο καταφύγιο, προφυλασσόμενος υπό το σκήνωμά Σου, όπου ούτε φίλοι ούτε εχθροί μπορούν να απολέσουν την ψυχή μου.
Ευλόγησε τους εχθρούς μου, ω Κύριε!
Ακόμη και γω τους ευλογώ και δεν τους καταριέμαι.
Αυτοί μάλλον, παρά εγώ, έχουν ομολογήσει τις αμαρτίες μου ενώπιον του κόσμου.
Αυτοί με έχουν μαστιγώσει, κάθε φορά που εγώ είχα διστάσει να μαστιγωθώ.
Με έχουν βασανίσει, κάθε φορά που εγώ είχα προσπαθήσει να αποφύγω τα βάσανα.
Αυτοί με έχουν επιπλήξει, κάθε φορά που εγώ είχα κολακεύσει τον εαυτόν μου.
Αυτοί με είχαν κτυπήσει, κάθε φορά που εγώ είχα παραφουσκώσει με αλαζονεία.
Ευλόγησε τους εχθρούς μου, ω Κύριε!
Ακόμη και εγώ τους ευλογώ και δεν τους καταριέμαι.
Κάθε φορά που είχα κάνει τον εαυτόν μου σοφό, αυτοί με αποκάλεσαν ανόητο.
Κάθε φορά που είχα κάνει τον εαυτόν μου δυνατό, αυτοί με περιγέλασαν σαν να ήμουν νάνος.
Κάθε φορά που θέλησα να καθοδηγήσω άλλους, αυτοί με έσπρωξαν στο περιθώριο.
Κάθε φορά που έσπευδα να πλουτήσω, αυτοί με εμπόδισαν με σιδηρά χείρα.
Κάθε φορά που είχα σκεφθεί ότι θα κοιμόμουν ειρηνικά, αυτοί με ξύπνησαν από τον ύπνο.
Κάθε φορά που προσπάθησα να κτίσω σπίτι για μια μακρά και ήρεμη ζωή, αυτοί το κατεδάφισαν και με έβγαλαν έξω.
Στ'αλήθεια οι εχθροί, με έχουν αποσυνδέσει από τον κόσμο και άπλωσαν τα χέρια μου στο κράσπεδο του ιματίου Σου.
Ευλόγησε τους εχθρούς μου, ω Κύριε!
Ακόμη και εγώ τους ευλογώ και δεν τους καταριέμαι.
Ευλόγησέ τους και πλήθυνέ τους!
Πλήθυνέ τους και κάνε τους ακόμη πιο σκληρούς εναντίον μου!
Ώστε η καταφυγή μου σε Σένα να μην έχει επιστροφή.
Ώστε κάθε ελπίδα μου στους ανθρώπους να διαλυθεί σαν ιστός αράχνης.
Ώστε απόλυτη γαλήνη να βασιλεύει στην ψυχή μου.
Ώστε η καρδιά μου να γίνει ο τάφος των δύο κακών διδύμων μου αδελφών:της αλαζονείας και του θυμού.
Ώστε να μπορέσω να αποθηκεύσω όλους τους θησαυρούς μου εν ουρανοίς.
Α! Ώστε να μπορέσω για πάντα να ελευθερωθώ από την αυταπάτη, η οποία με περιέπλεξε στο θανατηφόρο δίχτυ της απατηλής ζωής.
Οι εχθροί με δίδαξαν να μάθω-αυτό που δύσκολα μαθαίνει κανείς-ότι ο άνθρωπος δεν έχει εχθρούς στον κόσμο, εκτός από τον εαυτό του!
Μισεί κάποιος τους εχθρούς του μόνον όταν αποτυγχάνει να αναγνωρίσει ότι δεν είναι εχθροί, αλλά σκληροί και άσπλαγχνοι φίλοι!
Είναι πράγματι δύσκολο για μένα να πω ποιος μου έκανε περισσότερο καλό και ποιος μου έκανε περισσότερο κακό στον κόσμο:οι εχθροί ή οι φίλοι.
Γι αυτό, ευλόγησε, ω Κύριε, και τους φίλους μου και τους εχθρούς μου....
(Από το περιοδικό <<Όσιος Φιλόθεος της Πάρου>> , τεύχος 3, Σεπτ.-Δεκ.2001 εκδόσεις <<Ορθόδοξος Κυψέλη>>.
κατά την μεγάλη ευσπλαχνία του Θεού απέναντί μας αισθανόμαστε κάποτε στην προσευχή μας την ικεσία του αγίου που βρίσκεται τώρα μέσα στο φώς του Προσώπου Του
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΥΓΕ Σαλό μου για τα επιλεγμένα κειμενάκια σου... αντικατοπτρίζουν το περιεχόμενο της καρδούλας σου!
Α.
Προς Α.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ θερμά για την αγάπη και την ενίσχυση...
Είθε να μας ενισχύει ο Σταυρός του Κυρίου μας, μέχρι το τέλος...
Έχω έναν αδελφό εν Κυρίω, το Βασίλη
(και τα τέσσερα παιδιά του μοναχοί, δυο αγόρια και δυο κορίτσια)
του οποίου ο γιός- μοναχός Τρύφων, στο Άγιο Όρος- σκοτώθηκε πριν λίγα χρόνια, όταν τον πλάκωσε το τρακτέρ που οδηγούσε ο ίδιος και το οποίο το έφερνε, με σβησμένα φώτα, αργά το τη νύχτα, εξ αιτίας του φόβου των ᾱστυνομικών που είχαν περικυκλώσει την ιστορική και Μαρτυρική Μονή Εσφιγμένου, με εντολές-οι αστυνομικοί- να πετάξουν έξω, από τη Μονή Εσφιγμένου, τους εκατό Μοναχούς της, που αρνούνται το μνήμοσυνο του Πατριάρχη Βαρθολομαίου-το αρνούνται για λόγους συνείδησης και Πίστεως.
Αν δεν γινόταν η πολιορκία αυτή, ο μοναχός Τρύφων, δεν θα είχε λάβει τόσο σκληρό θάνατο.
Εκείνο το τραγικό ξημέρωμα, τον βρήκε καταπλακωμένο, άψυχο και μελανιασμένο ο ίδιος ο πατέρας του.
Καταλαβαίνεις το σοκ του πατέρα!
Καταλαβαίνεις την οδύνη του, να δει το 23 χρονο άγγελό του-διότι περί αγγέλου επρόκειτο-σε αυτή την κατάσταση.
Οι αρχές και τα μήντια και η Ιερά Κοινότης αποσιώπησαν όσο μπορούσαν το τραγικό γεγονός.
Ο πατέρας δεν κίνησε καμια διαδικασία για ηθική αυτουργία κάποιων, στο γεγονός.
Ούτε πήραν οικογενειακώς κανένα χάπι από ψυχίατρο.
Όταν τον επισκέφτηκα στο ησυχαστήριο που διατηρεί η κόρη του μοναχή Χριστονύμφη
(καταπληκτική στη χειροτεχνία χρυσοκέντητων...)
είδα κάτω από τη φωτογραφία του μοναχού Τρύφωνα, που υπάρχει στο αρχονταρίκι και που τράβηξε κάποιος τη μέρα της χειροθεσίας του, είδα, λέω , για πρώτη φορά, αυτή την καταπληκτική προσευχή του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, και έκλαψα.
Έκλαψα από της καρδιάς μου τα βάθη...
Παραθέτω κάτι ακόμη για τον επίσκοπο Νικόλαο απο τη σελίδα του zoiforos.gr
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσκοπου Κοσσόβου Αρτεμίου Ραντοσαβλίεβιτς
Όλη η λογοτεχνία του Επισκόπου Νικολάου είναι λουσμένη από το φως της ρητορικής. Ακόμα και τα ποιήματα του είναι κηρύγματα σε στίχους, όπως και τα πεζά του έργα είναι πρωτότυπη ποίηση. Ο Νικόλαος είναι ρήτορας πού όμοιος του δεν υπάρχει στην ιστορία του σερβικού λαού. Γι' αυτό ο π. Ιουστίνος Πόποβιτς είχε δίκιο όταν συχνά τόνιζε: «Η σερβική ψυχή τραύλιζε, μέχρι να γεννηθεί ο Επίσκοπος Νικόλαος να την εκφράσει, να την κάνει να μιλά». Μόνο αυτός από το γένος μας στέκει ως ίσος προς ίσο με τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, γι' αυτό και ο π. Ιουστίνος και άλλοι τον ονόμαζαν «ο Σέρβος Χρυσόστομος».
Εάν μαζευτούν όλα όσα έγραψε ο Επίσκοπος Νικόλαος, θα είναι τουλάχιστον είκοσι μεγάλοι τόμοι. Το μεγαλύτερο μέρος απ' αυτά παρουσιάζεται ως ένας πολύτιμος θησαυρός, ενέχυρο στο πνευματικό θησαυροφυλάκιο του Σερβικού λαού και της Εκκλησίας, και σίγουρα και ολόκληρης της ανθρωπότητας. Βέβαια, είναι μπροστά μας η έρευνα της λογοτεχνικής, διανοητικής, θεολογικής και πνευματικής συλλογής του Επισκόπου. Πιστεύουμε ότι θα έρθει καιρός όπου θα γράφονται σπουδές και διδακτορικά από τα έργα του Νικολάου. Όμως, ας δώσουμε έστω λίγες παρατηρήσεις και γενικά χαρακτηριστικά των έργων του.
Πριν απ' όλα, το βάθος και η δύναμη των νοημάτων στα έργα του Επισκόπου Νικόλαου, τόσο στα μεγαλύτερα όσο και στα μικρότερα, είναι βαθιά φιλοσοφικά (ιδιαίτερα τα έργα της πρώιμης περιόδου, όπως είναι το «Η θρησκεία του Νιέγκος» και το «Λόγος περί του Παν-Ανθρώπου». Μ' αυτά τα έργα ο Νικόλαος αναμφίβολα κατατάσσεται στην τάξη των φιλοσόφων παγκόσμιου επιπέδου. Ο μόνος φιλόσοφος σε μας, πού θα μπορούσε να συγκριθεί με τον Νικόλαο, είναι ο Δεσπότης Νιέγκος. Ο ένας περνά μέσα από τον άλλο και αλληλοσυμπληρώνονται. Τούτο, εξάλλου, έχει ειπωθεί και στην κριτική για το βιβλίο του «Η θρησκεία του Νιέγκος».
Ο θεόσοφος Δεσπότης, ως έμπειρος πνευματικός γέροντας, γεμάτος θεϊκή σοφία και εμπειρία ζωής, χωρίς φειδώ, σπεύδει να βοηθήσει τους πάντες, να συντρέξει κάθε αναγκεμένο και να απαντήσει στις ερωτήσεις, στις αμφιβολίες, στους καημούς και στα βάσανα του. Έτσι δημιουργήθηκε μία εξέχουσα συλλογή κειμένων «Οι Ιεραποστολικές επιστολές» (περίπου 300), έως τότε άγνωστη όχι μόνο σε μας, αλλά και σ' ολόκληρο τον ορθόδοξο κόσμο. Το πιο θαυμάσιο απ' όλα είναι ότι αυτές οι επιστολές, αν και είναι απαντήσεις σε συγκεκριμένα πρόσωπα και σε συγκεκριμένες ερωτήσεις, καταστάσεις και προβλήματα, έχουν αξεπέραστη πνευματική αξία. Και σήμερα, και αύριο και σε όλους τους αιώνες, οποίος τις διαβάσει, και όσες φορές και να τις διαβάσει, πάντα σ' αυτές θα βρει απαντήσεις σε πολλά ερωτήματα του, λύση πολλών προβλημάτων του και στήριξη για ζήλο στην αλήθεια, για την πίστη και την δικαιοσύνη του Θεού. Κάθε απάντηση του Επισκόπου Νικολάου σ' αυτές τις επιστολές είναι αγιοπατερικά ορθόδοξη. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Νικόλαος ήταν σε διαρκή έμπνευση του Αγίου Πνεύματος όταν έγραφε τις «ιεραποστολικές επιστολές» του.
(1986)
Βιβλία του αγίου Νικολάου στα Ελληνικά από τις Εκδόσεις Εν πλω
1) Στοχασμοί περί καλού και κακού
2) Αργά βαδίζει ο Χριστός
3) Ιεραποστολικές επιστολές Α΄ Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται…
4) Ιεραποστολικές επιστολές Β΄ Δεν φτάνει μόνο η πίστη…
Τελευταία ανανέωση ( 03.10.09 )
Ευχαριστώ.
ΑπάντησηΔιαγραφή:-)Κυπριανέ μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήτον Κύριο ευχαριστούμε όλοι...
Αυτός με το Λόγο Του, μας φωτίζει και μας ελευθερώνει- ανάλογα με το πόσο Του το επιτρέπουμε- από των παθών την τυραννική εξουσία...